De Cult Van Ovulia - 9

In de taveerne lieten Aliya en ik gisteravond alle remmen los. Door de magie van de ringen waanden we ons terug in de tempel. Wat begon als een avondje gokken met nieuwe vrienden, eindigde in een wilde orgie met Aliya als middelpunt.

"Thomas?"

De stem van Aliya klinkt zacht, alsof deze van ver weg komt. Mijn oogleden voelen als schuurpapier als ik tegen het felle ochtendlicht in knipper. We liggen in bed in onze kamer. Mijn lichaam voelt loom en zwaar, alsof ik een hele dag met zware bepakking heb gelopen.

"Thomas, luister," fluistert Aliya. Ze zit rechtop in bed, de lakens half van haar borsten gegleden, haar blik geconcentreerd.

Vanonder de krakende vloerplanken stijgt een dof rumoer op uit de gelagkamer. Gedempt gekletter van aardewerk en het zware schuiven van banken. Dan klinkt er een stem, hard, onmiskenbaar die van Jorran, gevolgd door bulderend gelach van Kai. Hun woorden zijn onverstaanbaar, maar hun stemmen brengen de herinnering aan gisteravond weer glashelder naar boven.

Ik wrijf over mijn borstkas, verwachtend dat mijn huid plakt van de sporen van de orgie. Maar tot mijn verbazing is mijn huid droog en schoon. Ik ruik zelfs vaag naar zeep, alsof iemand me gewassen heeft. Ik frons. Heb ik dat zelf gedaan?

"Hoe zijn we terug in bed gekomen…?," mompel ik. “We waren in het heiligdom, jij lag op het altaar, en ik…”

Ik val stil.

"We waren niet in de tempel, hè?" vraag ik.

Aliya schudt haar hoofd en trekt de lakens wat hoger op. "Nee. Ik lag plat op de eettafel, Thomas. Je neukte me tussen de bierpullen en de dobbelstenen."

“En het halve dorp stond er omheen…” Mijn ogen worden groot.

“Ja, ik vroeg of ze wilden kijken,” zegt Aliya. “En eerlijk, het was heel erg geil. Al die pikken om me heen, terwijl jij diep in me zat…” Ze haalt een hand door haar warrige haren, op haar wangen verschijnt een blos.

De ring aan mijn vinger pulseert, alsof hij me weer terug in die roes wil trekken. Die lokroep voelde gisteren opwindend, maar nu is het te veel. Mijn lijf is op. In een opwelling grijp ik het goud en trek ik de ring met een ruk van mijn vinger.

De telepathische band met Aliya knapt met de kracht van een zweepslag. Een doffe kou verspreidt zich door mijn lichaam, de warme, magische gloed in mijn onderbuik wordt weggerukt.

Aliya snakt naar adem en grijpt naar haar eigen hand. "Thomas! Wat… wat doe je? Ik voel je niet meer!"

"We moeten ze afdoen, Aliya. Jij ook. Die ringen laten ons niet helder meer nadenken. Gisteravond was... ongelooflijk, maar levensgevaarlijk. We waren toeschouwers in onze eigen lichamen. Die ringen namen het over.”

Aliya kijkt naar haar eigen hand, haar ademhaling nog onregelmatig door de plotselinge stilte in haar hoofd. Ze wrijft met haar duim over het goud, twijfelend.

"We wilden ze gisteren al afdoen, lieverd," ga ik door, mijn stem vaster. "In plaats daarvan lieten we ons weer meeslepen. We dachten alleen nog maar aan hoe geil het was. Als we ze blijven dragen… Dan neuken we straks de hele dag. Als konijnen. Tot we er bij neervallen."

Mijn woorden lijken door te dringen. Ze knikt en trekt met een ruk de ring van haar vinger. Ze laat hem op het nachtkastje vallen, ver bij zich vandaan. "Jemig..." fluistert ze, terwijl ze haar armen om zichzelf heen slaat. Even is ze stil. "Alles komt ineens zo hard binnen. Zelfs de lakens schuren tegen mijn huid."

Van beneden klinkt opnieuw gestommel: het schuiven van zware banken en een luide, rauwe lach.

"Hoe gaan we straks naar beneden?" vraagt Aliya zacht, haar blik op de deur gericht. "Die mannen... Zij werden vast ook door de magie beïnvloed. Niemand vond het ook maar een beetje gek wat er gebeurde. Gisteren vonden ze het geil, maar vinden ze dat vandaag nog steeds?”

“Ja, goede vraag... Misschien worden ze wakker met spijt,” antwoord ik. "Of erger. Schaamte kan snel omslaan in woede. Misschien vinden ze ons niet zulke helden meer."

"Nee," zegt Aliya. "Dan zijn wij vreemdelingen die hun vrouwen en dochters te schande hebben gemaakt."

"Laten we inpakken," zeg ik, terwijl ik uit bed stap en mijn stramme spieren rek. "Tijd om uit dit dorp te verdwijnen. Wij hebben onze hersens nodig, Aliya, niet alleen onze geslachtsdelen. We moeten beter weten hoe die ringen werken.”

Aliya volgt mijn voorbeeld en stapt ook op. “Goed plan. Misschien kan ik in het boek vinden hoe wij die ringen kunnen beheersen. Voordat zij ons beheersen.”

Ik pak een stuk dikke stof om de ringen in te wikkelen. Zodra ik ze in mijn handpalm heb, worden ze warm. Niet aangenaam, maar koortsig heet. Ze plakken aan mijn huid. Een hardnekkige drang spoelt over me heen.

Doe ze om. Voel je weer krachtig.

Mijn vingers verstijven en weigeren dienst. Het voelt onnatuurlijk, alsof ik probeer mijn eigen adem in te houden tot ik stik. Met een misselijkmakende krachtinspanning dwing ik mijn vuist dicht. “Ze willen niet weg,” zeg ik grimmig, terwijl ik de knoop in de doek aantrek. “Ze zijn boos.”

Aliya kijkt naar de buidel alsof er een giftige slang in zit, maar er brandt ook honger in haar ogen. Zij voelt de drang ook, sluimerend onder de oppervlakte. Ik stop de buidel met de ringen diep in mijn tas.

Mijn hand zoekt onwillekeurig het amulet onder mijn tuniek. Het metaal is koud en stil tegen mijn huid. Geen gezoem, geen dwingende stemmen. Een onschuldig sieraad, besluit ik. Dat kan geen kwaad.

Voor de rest gaat het inpakken vlug. We kleden ons aan en ik gesp mijn zwaard om. "Klaar voor vertrek?"

De ruimte beneden ruikt naar verschraald bier en de vage, weeïge geur van de afgelopen nacht. Zodra we de trap afkomen, stopt het geroezemoes. De waard staat midden in de ruimte een tafel te boenen, precies de plek waar Aliya gisteravond op haar rug lag. Hij kijkt op en er verschijnt een vette grijns op zijn gezicht. Aan een tafel in de hoek stoot Kai zijn maat Jorran aan. Beiden grijnzen breed en heffen hun pul naar ons.

"Zo, de tortelduifjes zijn ook weer onder de levenden?" roept Jorran luid door de ruimte. Hij knipoogt naar me met een kameraadschappelijke grijns. "Ik weet niet wat er gisteren in het bier zat, maar man, ik ben je dankbaar. Ik heb in geen tijden zo’n leuke avond gehad."

"Zoiets maken we niet vaak mee," zegt de waard terwijl zijn ogen traag en ongegeneerd over Aliya’s heupen glijden. "Het gaat de hele ochtend al nergens anders over."

Opluchting spoelt over me heen als ik me realiseer dat zij gisteravond ook een spannend avontuur hebben gevonden. Ik leg een handvol munten op de bar. "Wij moeten vandaag helaas weer doorreizen. Dit is betaling voor de kamer. En de overlast."

De waard grinnikt en veegt het zilver met een handige beweging in zijn la. "Overlast? Vriend, voor zo'n show dweil ik met plezier de hele week de vloer. Kom nog eens terug als jullie weer zo’n bui hebben."

Aliya schenkt hem een ondeugende glimlach. "Wie weet," zegt ze met een knipoog.

Buiten slaat de koude lucht in ons gezicht. Het is helder en fris. We lopen in een stevig tempo het dorp uit, door de graanvelden. Aliya kijkt me grijnzend aan. “Ze vonden het prachtig!”

Na een dik uur lopen heeft de euforie van het ontsnappen uit het dorp plaatsgemaakt voor stug, bijna mechanisch doorstappen. Mijn rugzak voelt zwaarder dan ooit en achter me ademt Aliya zwaar. De afgelopen dagen ben ik gewend geraakt aan het magische uithoudingsvermogen van de ringen, en de vermoeidheid in mijn spieren is tegelijk vertrouwd en onwennig.

Bij een omgevallen boomstam, bedekt met een dikke laag mos, stop ik. "Laten we even rusten," zeg ik. Mijn stem klinkt schor in de stilte van het bos.

Aliya laat zich zwaar op het hout zakken, zonder me aan te kijken. Ze zet de waterzak aan haar mond en drinkt gulzig. Tussen ons hangt een stilte die opeens doof voelt. Gisteren, met het goud om onze vingers, stroomden haar emoties rechtstreeks mijn hoofd in. Ik proefde haar dorst, ik voelde haar opwinding als mijn eigen hartslag. Nu is de lijn dood en dat contrast is enorm.

"Je bent stil," zeg ik uiteindelijk. Ik ga naast haar zitten, maar houd wat afstand om haar ruimte te geven.

Aliya trekt haar knieën op en slaat haar armen eromheen. "Ik... ik ben gewoon aan het nadenken." Ze aarzelt even en kijkt me dan kort aan. Haar blik is schichtig, onzeker.

"Vind je het saai?" vraagt ze zacht.

"Wat?"

"Dit. Mij." Ze maakt een vaag gebaar tussen ons in. "Zonder die... energie. Gisteren was ik uitdagend, onvermoeibaar. Intens. Nu ben ik gewoon Aliya die moe is en die zeurt over haar voeten."

Ik kijk haar verbaasd aan. "Is dat wat je denkt?"

Ze slaakt een bittere zucht. "Ik ben een studiebol, Thomas. Mijn beste vrienden zijn normaal gesproken rollen perkament. Zodra ik begin over syntax of oude dialecten, zie ik de ogen van de meeste mannen glazig worden. De afgelopen tijd was alles tussen ons gewoon zo… perfect. Maar nu ben ik bang dat je denkt… nou ja… jij kent alleen maar Aliya-met-ring. Misschien vind je gewoon-Aliya wel een saaie nerd.”

Ik kijk haar verbaasd aan. De onzekerheid in haar stem raakt me. "Ik vind je niet saai, Aliya," zeg ik resoluut.

“Is dat zo?” vraagt ze. “Hoe weet je dat?”

“Die ringen hebben de tempel niet gevonden, dat was jij. Samen met jou naar die tempel zoeken vond ik al een avontuur. En toen we samen door die deur stapten, was jij het die alle rituelen en puzzels oploste. Daarna vonden we de ringen pas.”

Ik sta op en ga achter Aliya op de boomstam zitten, met mijn benen om haar heen. Ik pak teder haar schouders vast en streel haar armen. Ze laat zich achterover zakken tegen mijn borstkas.

“Weet je,” ga ik verder. “Die ringen gaven me het gevoel dat ik een koning was. Onverslaanbaar. Iemand die ertoe deed.”

Aliya zucht terwijl ze naar me luistert.

“Thuis, op het landgoed van mijn vader, ben ik de ‘reserve’. Mijn broer Frederik erft het land. Mijn zus is getrouwd met een graaf. En ik? Ik ben Thomas die goed kan zwaardvechten. Maar voor mij is er verder geen doel. Ik ging op reis omdat ik daar overbodig was.”

Ik kijk haar aan. “Met die ring voelde ik me… belangrijk. Voor jou. Voor het ritueel. Alsof ik niet alleen maar een bijrol had.”

Aliya draait haar lichaam wat opzij, zodat ze me aan kan kijken. In haar blik zie ik herkenning. “Dus we zijn allebei bang dat we tegenvallen,” concludeert ze.

Ik leg mijn hand op haar wang en glimlach. “Blijkbaar.”

Ik zoen haar teder. Ze opent haar mond iets, en onze lippen versmelten in woordeloze verbinding. Met mijn vrije arm trek ik haar iets dichter tegen me aan. Mijn hand vindt de ronding van haar borst, die ik in de palm van mijn hand neem.

“Hmm..” kreunt Aliya zacht. Dan verbreekt ze de zoen. “Probeer je me meteen weer te verleiden? Ik dacht dat we onze hersens nodig hadden, meneer!” Ze lacht. “Weet je zeker dat je die ring niet stiekem weer om hebt gedaan?”

“Die zit nog veilig in mijn tas,” zeg ik. “Ik heb die niet nodig om je bij me te willen, Aliya. Ik zie je nu ook zoals je bent. En ik weet nog steeds precies wat jij lekker vindt. Dat ben ik niet vergeten.”

Ik streel met één hand achter haar oor, en streel met de ander rondjes rond haar tepel door de stof van haar jurk. Ik weet hoe gevoelig die plekjes voor haar zijn. Ze sluit haar ogen en zucht langzaam.

Als ze haar mond iets opent, druk ik mijn lippen weer tegen de hare. Ze geeft zich over aan de zoen en drukt zich verder tegen mijn borst aan. Terwijl we zoenen glijden mijn handen over haar lichaam: haar borsten, haar zij, haar dijbenen. Met gesloten ogen gaat ze op in de sensaties.

Langzaam trek ik de stof van haar jurk omhoog en glijdt mijn rechterhand eronder, over haar blote dijbeen. Ze spreidt haar benen iets. Als mijn hand haar kruis bereikt, verbreekt ze de kus en kreunt ze. “Ooooh…”

Mijn vingers zoeken de contouren van haar kutlipjes. Ze is warm, maar niet nat. Voorzichtig strijk ik met één vinger langs haar spleetje, wat haar weer een kreuntje ontlokt.

“Kom,” zegt ze, “ik wil op de grond zitten.” Even haal ik mijn hand onder haar jurk weg zodat we allebei even op kunnen staan en voor de boomstam op de grond gaan zitten. Ik leun achterover tegen het hout terwijl Aliya tegen mij aan zit. Ze spreidt haar benen weer. “Ga door?” vraagt ze.

Ik heb weinig aanmoediging nodig en al snel glijdt mijn hand weer onder haar jurk. Ze slaat haar been over het mijne, zodat ze schuin tegen me aan zit. Terwijl ik haar kutje streel, legt ze haar hand in mijn nek en zoent ze me weer. Onze tongen raken verstrengeld in een heerlijke tongzoen.

Ik steek één vinger voorzichtig in haar opening. Ze is heerlijk nat. Ik verspreid het vocht een beetje over haar spleetje, zodat ik haar makkelijker kan strelen. Heel voorzichtig draai ik rondjes om haar klitje.

Mijn andere hand trekt de knopen van haar jurk open, zodat ik die iets omlaag kan trekken en haar borsten ontbloot worden. Ik vat de linker in mijn hand en knijp er zacht in. Met mijn vingers draai ik rondjes om haar tepelhof.

Dit keer voel ik niet letterlijk hoe het voor haar voelt, zoals ik gisteren nog wel deed. Maar de herinnering daaraan is nog springlevend. Als ik zachtjes in haar tepel knijp, denk ik terug aan het elektrische schokje dat ik weet dat dit voor haar veroorzaakt.

Ze kreunt goedkeurend.

Met mijn andere hand steek ik weer een vinger in haar kutje. Ik krul hem omhoog en vind dat ene plekje waar ze zo heftig op reageert. Aliya’s adem stokt en haar heupen komen los van de grond. “Ooooh, ja… daar…”

Ik houd mijn hand stil. Niet abrupt, maar ik bevries de beweging precies op het moment dat ze meer verwacht. Aliya kreunt zachtjes van protest en duwt haar bekken tegen mijn hand, zoekend naar het ritme dat ik haar onthoud.

“Aliya?” vraag ik zacht. “Ik wil eigenlijk nog iets weten.”

“Niet nu…” fluistert ze, haar ogen nog half gesloten. “Ga door…”

“Toen je mij vroeg om met jou die tempel te zoeken,” ga ik rustig verder, terwijl ik mijn vingers stil in haar kutje laat rusten. “Wist je toen dat we seks zouden hebben? Koos je mij daarvoor?”

Ze opent haar ogen en kijkt me aan, een mix van verlangen en ongeduld in haar blik. “Thomas…”

“Wist je het?”

“Nee… Niet zeker,” geeft ze toe. Ze wiebelt onrustig. “Ik wist niet eens of we die tempel zouden vinden. Maar… ik hoopte het. Is dat genoeg? Beweeg alsjeblieft…”

Ik glimlach en gun haar wat ze vraagt. Ik maak een langzame, slepende beweging naar binnen en draai mijn duim zachtjes over haar klitje. Aliya slaakt een diepe zucht van verlichting. “Oooohh… ja…”

Ik voer de druk iets op, laat haar voelen hoe lekker het kan zijn, tot haar ademhaling weer versnelt en ze haar nagels in mijn arm zet.

Dan trek ik mijn hand langzaam terug, tot mijn vingertoppen nog maar net haar vochtige ingang raken. Aliya grijpt mijn pols vast, maar ik laat me niet dwingen.

“En waarom koos je dan mij?” vraag ik plagend.

Ze kijkt me aan met grote, smekende ogen. “Moet dit echt nu?”

“Ik ga nergens heen,” zeg ik rustig. “Vertel het me.”

Ze zucht gefrustreerd, maar ze weet dat ze niet wint. “Kijk naar jezelf,” zegt ze hijgend. “Je bent een lekker ding, Thomas. Ik dacht: die kan vast goed vechten én neuken. Tevreden? Kom nu terug…”

Ze probeert mijn hand terug naar haar kruis te trekken, maar ik bied weerstand.

“Dat is de makkelijke versie,” zeg ik. Ik buig me naar voren en kus haar zachtjes in haar hals, maar mijn hand blijft waar hij is. “Ik voel dat er meer is. De echte reden, Aliya.”

Ze trilt onder mijn lippen. De combinatie van mijn nabijheid en de onthouding maakt haar kwetsbaar.

“Het was… die serveerster,” fluistert ze uiteindelijk.

Ik stop met kussen en kijk haar aan. “De serveerster?”

“Dat meisje met dat rode haar,” gaat ze verder, haar stem hees. “Toen die man haar lastigviel… jij sprong ertussen. Maar je schreeuwde niet. Je was zo… beheersd. Zo rustig.” Ze slikt even en kijkt me recht aan. “Toen dacht ik… bij hem ben ik veilig. Bij hem durf ik alles.”

Het is precies het antwoord dat ik niet wist dat ik nodig had. Het raakt me dieper dan ik had verwacht.

“Dat wilde ik horen,” fluister ik.

Ik verspil geen tijd meer met plagen. Ik duw haar zachtjes plat op het mos en maak mijn broek los. “Als je je veilig voelt,” zeg ik, terwijl ik mijn eikel tegen haar natte lipjes zet, “dan mag je me nu helemaal toelaten.”

Ze knikt driftig, haar ogen vol overgave. “Ja… kom in me. Alsjeblieft.”

Haar kutje omarmt mijn pik en ik schuif meteen diep in haar. Ik leun over haar heen en pak haar stevig vast. Ik ben haar beschermer, haar anker. Ik stoot in haar met een trage zekerheid. Geen gehaast. Ik neem de tijd om elke centimeter van haar te voelen, om haar te laten voelen dat ik nergens heen ga. Ik vul haar volledig op en dwing haar om mij, en alleen mij, te voelen.

Aliya kreunt bij elke stoot. “Jaaa, lieverd. Zo diep in me. Zo lekker.”

Als ik uiteindelijk in haar klaarkom, grom ik en zoen ik haar stevig op haar mond. Ze beantwoordt mijn zoen gretig en dan voel ik haar orgasme ook opkomen. Ze trekt samen in een gesmoorde gil terwijl ik mijn zaad in haar spuit.

Ze lacht als ik haar tientallen kleine kusjes geef, over haar hele gezicht. “Kom, lieverd. We moeten verder. We hebben nog een heel stuk te gaan.”

Trefwoord(en): Fantasy, Neuken, Vingeren, Suggestie?

Ontzettend bedankt voor je hulp!

Ontzettend bedankt voor je hulp!