Isabel trok de douchedeur achter zich dicht en liep haar slaapkamer in. “Regent het nog?” vroeg ze.

Thomas knikte en kwam naar haar toe. “Het regent, het waait en het is koud.” Hij glimlachte en legde zijn armen om haar middel. “Je ziet er fantastisch uit met nat haar.” Hij legde zijn handen op haar billen en trok haar tegen zich aan.

Isabel lachte en duwde hem van zich af. “Straks ben ik al uitgeput als we bij Martin en Sandra aankomen.”

Thomas deed alsof hij geërgerd zuchtte. “Dus ik kan niet met mijn vriendin naar bed omdat je naar een andere vent gaat?”

Isabel lachte. “Zo klinkt het wel erg verkeerd, vind je ook niet? Trouwens, jij kunt naar Sandra.”

Thomas grinnikte. “Ik voelde wel dat ze genoeg ervaring heeft,” zei hij plagend.

Isabel wilde wat zeggen, maar werd afgeleid toen haar telefoon piepte. Ze pakte hem van haar bed en keek op het scherm. “Een appje van Martin,” zei ze en ze opende het. Haar gezicht betrok. “Hij zegt af!” zei ze.

Thomas keek haar verbaasd aan. Maakte ze een grapje? “Serieus?”

Ze knikte en staarde naar haar telefoon. “Het gaat vandaag niet lukken, zegt hij. What the fuck! Heb ik vorige keer iets niet goed gedaan?” Ze dacht aan de momenten dat ze hem had gestoord terwijl hij aan het telefoneren was. Was dit een straf?

‘Waarom niet? Heb ik iets verkeerd gedaan?’ stuurde ze terug. De vinkjes werden al snel blauw.

“Misschien is er iets tussen gekomen,” probeerde Thomas haar op te beuren. “Ik kan me niet voorstellen dat je iets verkeerd hebt gedaan. Dan zou hij dat echt wel gezegd hebben.”

Isabel kreeg een berichtje terug. ‘Je hebt niks verkeerd gedaan. Het gaat me dit weekend niet lukken,’ verscheen er op haar scherm.

Isabel ging op de rand van haar bed zitten. “Ik begrijp het niet,” zuchtte ze.

Thomas pakte haar telefoon uit haar hand. ‘Is er iets aan de hand? Isabel is bang dat het aan haar ligt,’ stuurde hij terug. Hij sloeg zijn arm om haar heen. “We maken er gewoon samen een leuke dag van.”

Weer een piepje. ‘Als jullie willen, kunnen jullie vanavond komen eten. Dan leg ik het uit.’

Isabel knikte. “Vijf uur daar?” stelde ze voor en ze keek Thomas aan.

Rond vijf uur stonden ze voor de deur en belde Thomas aan. Het waaide nog steeds en het was koud, maar het regende inmiddels niet meer.

Sandra deed de deur voor hen open. “Kom verder,” zei ze terwijl ze opzij stapte om hen binnen te laten. “Wat een rotweer vandaag, hé.” Ze hingen hun jas op aan de kapstok en trokken hun schoenen uit. “Willen jullie iets drinken?”

“Cola graag,” antwoordde Thomas. Sandra ging hen voor de keuken in.

“Martin komt zo,” zei Sandra. “Onze zoon belde vlak voor jullie kwamen.”

Isabel ging zitten. “Hij is toch niet boos of teleurgesteld?”

Sandra zette vier blikjes drinken op tafel. “Welnee,” zei ze hartelijk. “Hij was juist trots op je dat je hem zo durfde uit te dagen terwijl hij aan het bellen was.”

Isabel trok haar blikje open en nam een slokje. “Gelukkig,” zei ze.

“Hij legt het zo wel uit,” zei Sandra en ze ging zitten. “We hadden geen zin om te koken, dus we bestellen straks wat lekkers.”

Martin kwam de keuken in. Hij liep rechtstreeks naar Isabel en stak zijn hand naar haar uit. “Kom eens hier, lekker ding.” Ze kwam overeind. Hij sloeg zijn armen om haar heen en drukte een kus op haar slaap. “Je bent geweldig,” zei hij tegen haar. “Jij zult nooit de reden zijn dat ik een afspraak afzeg.”

Isabel legde haar arm om hem heen. “Gelukkig. Ik maakte me echt even zorgen.” Er kwamen tranen in haar ogen, maar ze wist zich in te houden.

“Nergens voor nodig,” stelde hij haar gerust. Hij liet haar los en ging zitten. “In dit geval ligt de reden geheel bij mij.” Hij keek even naar Thomas, daarna weer naar Isabel. “Ik heb namelijk reuma,” zei hij. “Chronische ontstekingen in mijn gewrichten. Over het algemeen kan ik er redelijk normaal mee functioneren, maar met slecht weer - zoals vandaag - kan ik er veel last van hebben.” Hij gebaarde naar zijn blikje cola. “Zelfs op een goede dag krijg ik die niet meer open. Vandaag slaat die kou op mijn gewrichten. Ik kan zelfs mijn bestek nauwelijks vasthouden.”

Er volgde een stilte waarin Isabel en Thomas het nieuws lieten bezinken. “Dat is klote,” zei Thomas uiteindelijk. “Waar heb je het meeste last?”

“Dat wisselt,” antwoordde Martin kalm. “Op het moment vooral van mijn nek en handen, maar een tijdje terug zat het vooral in mijn knieën en tenen. Toen werkte ik vooral vanuit mijn kantoor.”

Isabel staarde naar haar blikje. “Sorry, ik had geen idee.”

Martin glimlachte. “Je kon het niet weten,” zei hij. “Op den duur zullen kleine dingen je misschien wel opvallen. Tijdens het vingeren beweeg ik bijvoorbeeld ook mijn vingers weinig.” Hij glimlachte flauwtjes. “Op een goede dag doe ik dat natuurlijk wel.” Hij haalde zijn telefoon uit zijn zak en schoof die naar Sandra. “Bestel eens wat lekkers om te eten.”

Isabel keek naar zijn hand. “Is er niks tegen te doen?”

Martin pakte zijn blikje. “Ze kunnen de klachten verminderen,” antwoordde hij. “Maar echt behandelen niet. Er zijn pijnstillers en ontstekingsremmers, maar in feite wordt het enkel een beetje afgeremd en wordt de pijn deels onderdrukt.” Hij zag dat zijn blikje nog dicht was. Hij wilde hem naar Sandra schuiven, maar Isabel stak haar hand al uit. Met een zucht gaf Martin hem aan haar. “Dank je wel,” zei hij terwijl ze hem opende.

“Ik wist niet zeker of je cola of iets anders wilde,” zei Sandra verontschuldigend. "Anders had ik hem wel geopend.”

Martin mompelde een ‘geeft niet’ en nam een slok.

“Knap dat je al die keren niks hebt laten merken,” merkte Thomas op.

“Wat moet ik anders?” vroeg Martin. “Ik wil gewoon mijn ding kunnen doen. Bdsm hoort daar ook bij. Op dit moment lukt dat even niet, maar ik ga echt niet de rest van mijn leven achter de geraniums zitten. Ik ben verdomme nog maar tweeënveertig.” Hij nam een slok cola. “Daarover gesproken, hoe is jullie week verlopen?”

Thomas glimlachte een beetje. “Ik heb haar een paar keer op haar billen geslagen tijdens de seks. Of in haar borsten geknepen en aan haar tepels getrokken.”

Martin grijnsde. “Zie je wel? Het komt helemaal goed. Gewoon doen wat goed voelt.”

Thomas knikte. “Jawel, maar ik weet wel dat ik nooit zal doen wat jij doet.”

“Dat verwacht niemand,” zei Martin. “Maar er zijn meer mogelijkheden.” Hij wendde zich tot Isabel. “Ik kan je deze week niet geven wat je wilt,” gaf hij toe. “Maar je stelde me vorige week wel een vraag die me aan het denken zette. Wat denk je ervan als we vanavond eens een kijkje gaan nemen in die club?”

Isabel keek hem met grote ogen aan. “Bedoel je… Echt waar?”

Verward keek Thomas op. “Welke club?”

Glimlachend schoof Sandra de telefoon terug naar Martin. “Een bdsm-club,” antwoordde ze. “Martin en ik komen er wel vaker. Ik oorspronkelijk zodat ik mijn dominante kant kan uiten, maar ook omdat we zelf iets meer spanning wilden. Sinds zijn diagnose komen we er ook als hij het even niet kan, zoals vandaag. Maar wees wel discreet, niemand daar weet dat hij reuma heeft en dat wil hij voorlopig zo houden.”

Martin fronste zijn wenkbrauwen. “Pardon, maar ‘hij’ zit er gewoon bij.”

Sandra lachte. “Sorry, schat.” Ze wendde zich weer tot Thomas en Isabel. “In feite is het op het eerste gezicht een normale bar. Mensen drinken en praten. Hun kleren zijn misschien iets donkerder, veel mensen dragen zwart. In het bargedeelte is het allemaal onschuldig, op enkele gespreksonderwerpen na. Als je de trap opgaat, kom je in de speelruimte. Zoals de naam al zegt, wordt daar gespeeld. Echte seks komt echter zelden voor.”

“Maar je kunt er wel verschillende omgangsvormen zien,” vulde Martin aan. “Het kan een leuk alternatief zijn voor deze gemiste dag.”

Isabel en Thomas keken elkaar aan. “Blijven jullie bij ons?” vroeg Thomas.

Martin knikte en antwoordde kalm: “Natuurlijk. We zouden jullie niet zomaar aan jullie lot overlaten.”

Na het eten bleven ze nog even zitten praten. Het viel Isabel op dat Martin zijn vingers zo min mogelijk bewoog. Af en toe hield hij zijn handen onder de tafel. Ook zijn hoofd draaide hij weinig.

“Zullen we maar eens gaan?” vroeg Sandra na een tijdje. “Of hebben jullie je bedacht?”

Isabel voelde zich zenuwachtig, maar ze had zich niet bedacht. Ze pakte Thomas’ hand en kneep er zachtjes in. “We gaan,” antwoordde Thomas en hij legde zijn hand op die van Isabel.

Na een minuut of twintig rijden kwamen ze aan bij de club. Sandra parkeerde de auto en ze stapten uit. Er stonden nog meer auto's geparkeerd.

“Probeer je te ontspannen,” zei Martin, die kon zien hoe zenuwachtig Isabel was. “Je moet het zien als een gewone bar waar mensen komen om wat te drinken en om te praten. Pas als je naar boven gaat, verandert het, maar ook daar ben je niets verplicht.”

Isabel knikte flauwtjes, maar zei niks. Ze pakte Thomas’ hand voor ze Martin en Sandra naar binnen volgden.

Op de achtergrond klonk muziek. Er zaten wat mensen aan de bar en er stonden groepjes mensen met elkaar te praten. “Martin, lang geleden!” begroette een man vrolijk. “Met gezelschap, zie ik. Iets voor mij?”

Martin grijnsde. “Sorry, Jos, je zult nog even verder moeten zoeken. Of je moet je eisen wat aanpassen.”

Jos grinnikte. “Ik zal me schikken tot ik de speld in de hooiberg gevonden heb.”

Sandra kwam bij Thomas en Isabel staan. “Jos is een sadist,” zei ze kalm. “Hoe harder en extremer, hoe beter.”

Jos hief zijn glas naar Sandra. “Zo is het, mop. Heb jij geen interesse?”

Sandra lachte. “Nee, dank je, ik kan Martin soms al niet bijhouden. Waarom denk je dat ik nu versterking heb?”

Jos lachte en keek naar Isabel. “Je hebt een goeie aan de haak geslagen.” Hij nam een slok uit zijn glas.

Martin merkte dat Thomas en Isabel zich een beetje ongemakkelijk voelden. “Zullen we even gaan zitten?” stelde hij voor.

Zwijgend gingen ze zitten. De drankjes werden neergezet. “Het is een soort vast groepje dat hier komt,” vertelde Martin. “Af en toe een nieuw gezicht. Jullie zullen wat nieuwsgierige blikken krijgen, maar daar moet je je niks van aantrekken.”

Een beetje gegeneerd keek Isabel om zich heen. “Komen jullie hier vaak?”

“Eens in de maand,” antwoordde Sandra. “Het is minder nu ik Richard heb ontmoet. Tegenwoordig ga ik naar zijn huis, of hij komt bij ons.”

Martin pakte zijn glas vast. “Gaat het?” vroeg Isabel toen ze zag dat zijn hand een beetje beefde.

Hij keek haar recht aan. “Laten we een nieuwe regel afspreken,” zei hij angstaanjagend kalm. “Je mag het me één keer vragen. Daarna geef ik je per keer dat je het me vraagt een straf. En dan heb ik het niet over een straf die je genot zal bezorgen.”

Isabel bloosde. “Ik zal het niet meer doen, meneer,” zei ze een stuk zachter.

Hij legde zijn hand op haar onderarm. “Dat zal ik niet doen,” stelde hij haar gerust. “Maar je hoeft het me niet te vragen. Laat me maar gewoon mijn gang gaan. Als ik iets nodig heb, geef ik dat wel aan.”

“Zelf doen,” merkte Sandra met een kinderstemmetje op.

Martin grijnsde. “Pas op, dame, of ik leen je uit aan Jos voor een half uurtje.”

Sandra lachte, wetend dat hij dat niet zou doen. “Zullen we na dit drankje even boven kijken?” stelde ze voor.

Isabel slikte. Ze wist niet goed wat ze moest verwachten. Ze vond het wel een prettig en veilig idee dat Martin en Sandra erbij waren. Ze knikte langzaam. “Is goed.”

Ontspannen leunde Martin achterover in zijn stoel. “Breek je hoofd er niet te veel over,” zei hij tegen Isabel. “Het is geen seksclub. In zo'n club kun je veel actie verwachten. Boven is het relatief rustig. De meeste mensen houden ook gewoon hun kleren of ondergoed aan. Er is zelden iemand volledig naakt, op een enkele onderdanige na.” Hij keek naar Jos. “Weet je of Andy boven is?”

Jos knikte. “Die is er, ja. Bianca is er trouwens ook, dus bereid ze maar voor.”

Thomas trok een wenkbrauw op. “Voorbereiden? Hoezo?”

Martin ging rechtop zitten. “Andy vindt het leuk om met naalden te spelen. Hij geeft ook wel eens demonstraties. En Bianca vindt het leuk om staafjes in een plasbuis te stoppen. Sommige mensen vinden dat afschuwelijk om te zien. Gelukkig zijn er genoeg leuke dingen te zien die wat minder zullen afschrikken. Zullen we?”

Sandra ging hen voor naar de trap en naar boven. Ze hield de deur naar de speelruimte voor hen open.

Isabel keek verbaasd naar de toestellen. Op meerdere plekken hingen haken en kettingen aan het plafond. Tegen de muur stond een zwart X-vormig kruis. Isabel zag in de hoek een schandpaal. Tegenover die muur stonden banken, waarop mensen zachtjes zaten te praten en toe te kijken.

Er waren ook verschillende kussens en gymtoestellen om mensen aan vast te maken. In de hoek zag ze een kooi staan. Isabel keek met grote ogen rond. Martin kwam naast haar staan. “Daar in de hoek zit Andy,” zei hij zacht. “Die zal wel met naalden bezig zijn. Als je dat wil zien, kun je gaan kijken. Bianca zit op de bank, die is nog niet bezig met die staafjes. Kijk gerust rond, dat is iedereen wel gewend. Sandra en ik blijven in de buurt.”

Isabel vond het prettig dat ze een oogje in het zeil zouden houden. Ze pakte Thomas’ hand vast en twijfelde. Ze voelde zich ongemakkelijk en onzeker.

Sandra boog zich naar hen toe. “Willen jullie even gaan zitten?” stelde ze voor. “Vanaf de bank kun je ook goed kijken.”

Ze gingen zitten en keken onwennig rond. “Schaam je niet,” stelde Sandra ze gerust. “Ze komen hier om bekeken te worden. Ze genieten ervan als je naar ze kijkt.”

Isabel keek naar het kruis. Er was een vrouw aan vastgemaakt met haar gezicht naar het kruis toe. Ze had een blinddoek voor. Ze had een zwarte beha en string aan en zwarte jarretels. Ze stond op zwartgelakte naaldhakken. Haar haren waren in een hoge staart samengebonden om haar rug vrij te houden. Isabel zag dat ze een zwarte halsband om had.

De man die bij haar stond, haar Meester, had een opgerolde zweep in zijn hand. Hij stond zachtjes met een andere man te praten. De vrouw wachtte geduldig af.

Ze keek naar de zweep. “Ik kan me niet herinneren dat ik zo'n zweep bij jullie heb gezien,” zei ze tegen Sandra.

Sandra keek naar het kruis. “Die hebben wij inderdaad niet,” antwoordde ze. “Dat noemen ze een bullwhip. Dit is een kleine, er zijn nog langere. Die komen erg hard aan en laten gemene striemen achter. Niks mis mee, maar wat ons betreft, is die te hard.”

De vrouw bewoog haar hoofd een beetje toen haar Meester zijn hand op haar rug legde en iets tegen haar zei. Ze knikte en draaide haar hoofd een beetje. Nu zag Isabel dat er een zwart balletje in haar mond zat.

“Hoe kan ze het stopwoord zeggen als ze die knevel in haar mond heeft?” vroeg Thomas.

Sandra haalde haar schouders op. “Daar zijn afspraken over te maken. Een gebaar, een bepaalde manier van kreunen, een knip met de vingers, noem maar op.”

De man pakte het handvat van de zweep en hief hem. Met een pets raakte het leer haar billen. De vrouw kreunde, maar de gag in haar mond dempte het geluid. Ze drukte haar billen uitnodigend naar achteren.

Isabel kromp een beetje in elkaar toen de zweep opnieuw neerkwam. Zelfs op meters afstand kon ze de rode striem van de eerste klap al zien verschijnen.

Isabel keek naar een ander koppel. Een man zat geknield voor een vrouw met zijn handen op de rug geboeid. Om zijn nek zat een halsband met een riem eraan, die de vrouw vasthield. Isabel pakte Thomas' hand en kneep er zachtjes in.

Isabel keek even om toen er een nieuw koppel binnenkwam. Ze keken even rond en begroetten bekenden. Martin kwam overeind. “Tijd niet gezien, Leo,” zei hij.

Leo kwam naar hem toe. “Kom dan wat vaker, dan zie je ons vaker.” Hij stak zijn hand uit om Martin te begroeten.

Martin wist een handdruk te vermijden door dichterbij te komen en Leo op de schouder te kloppen. “Dit zijn Thomas en Isabel, twee vrienden van ons.”

Leo gaf ze allebei een hand. “Ik ben Leo en dit is mijn vrouw Ellen.”

“Thomas en Isabel zijn hun horizon een beetje aan het verbreden,” zei Martin kalm.

Leo keek de ruimte even rond. “Er is in ieder geval genoeg variatie,” merkte hij op. “Ellen is ook nog aan het ontdekken. Ik ben waarschijnlijk een beetje te mild, dus ze wilde even kijken of hier iets te beleven valt.”

Martin was zich ervan bewust dat Thomas meeluisterde. “Je hoeft iemand niet te slaan tot die onder de striemen zit om een Dominant te zijn.”

Leo knikte. “Precies. Ik vind het zelf prettiger om Ellen te verzorgen en te vertroetelen.”

Thomas was een beetje in de war. “Kan dat met bdsm?” vroeg hij aan Sandra.

Sandra knikte. “Dat kan zeker, al zal niet iedereen het ermee eens zijn dat het echt bdsm is.” Ze wendde zich tot Leo. “Heb je zin om straks even bij ons te zitten en erover te praten?”

Leo knikte. “Tegen een drankje zeg ik geen nee,” zei hij. “Ik ga eerst even met Ellen mee. Ik zie jullie straks wel weer.”

Isabel keek hen na. Haar blik bleef rusten op een naakte vrouw die ondersteboven aan een takel hing. Haar handen waren vastgebonden aan haar bovenbenen en een spreidstok hield haar benen uit elkaar. Er zaten klemmetjes aan haar tepels. Haar Meester stond bij haar en hield een clitstimulator tegen haar clitje.

Thomas voelde zich een beetje ongemakkelijk, maar bij Isabel begon haar opwinding haar onzekerheid te verdrijven.

“Ik ga alvast naar beneden,” zei Thomas uiteindelijk.

Sandra kwam overeind. “Ik ga met je mee. Neem de tijd, we zien jullie straks wel,” voegde ze eraan toe tegen Martin en Isabel voor ze de kamer verlieten.

Martin bleef rustig naast Isabel zitten. Isabel bleef naar de taferelen voor zich kijken. De onderdanige man moest van zijn Meesteres in de kooi kruipen, waar een vrouw voorovergebogen aan was vastgemaakt.

“Dit is niks voor Thomas,” constateerde ze zacht.

Martin keek naar de verschillende taferelen. “Hij zou het best kunnen,” antwoordde hij voorzichtig. “Wat hier te zien is, is best moeilijk om te zien voor mensen die weinig met bdsm hebben. Maar hij probeert het wel. Bovendien hoeft het niet extreem te zijn.” Hij keek naar Isabel, maar zij bleef naar de verschillende activiteiten kijken. “Ik denk dat hij eens met Leo moet praten,” vervolgde Martin. “Ik denk dat Thomas zich wel zal kunnen vinden in zijn stijl.”

Isabel keek hem van opzij aan. “Heb je hem gevraagd om te komen?”

Martin glimlachte. “Zou je dat vervelend vinden?”

Isabel draaide haar gezicht weer naar voren. “Ik zou het attent vinden,” antwoordde ze. Ze keek toe hoe de vrouw aan het kruis met haar kontje draaide terwijl haar Meester haar tussen haar benen streelde. De vuurrode striemen op haar billen waren duidelijk te zien. “Ik waardeer het dat je zo met ons meedenkt naar de mogelijkheden. Dat je zelfs hulp inschakelt om Thomas de verschillende vormen te laten zien.” Ze keek naar zijn handen. “Waarom heb je afgezegd? Ik heb nooit iets aan je kunnen merken. Is het opeens zo erg?”

Martin twijfelde even voor hij antwoord gaf. “Het wisselt heel erg. Met slecht weer heb ik meer last. Op goede dagen kan ik er goed mee omgaan, al kan ik op een goede dag ook geen blikje open krijgen. Vandaag zitten mijn vingers helemaal vast.” Hij legde zijn hand op haar pols en kneep er een beetje in. “Verder dan dit kom ik niet. Ik zou vandaag nog geen klemmetje op je tepel kunnen zetten.”

Isabel legde voorzichtig haar hand op die van hem. “Ik had geen idee dat het zo snel kon veranderen.”

“Ach,” reageerde Martin nuchter. "Morgen kan het weer een stuk beter gaan. Wilde je nog even rondkijken?”

Isabel trok haar hand terug. “Laten we maar weer naar Thomas en Sandra gaan.”

Ze kwamen overeind en Isabel keek nog even rond. De vrouw die ondersteboven had gehangen, hing nu met haar hoofd omhoog. Haar benen werden nog opengehouden door de spreidstok. Er hingen klemmetjes aan haar lipjes met gewichtjes eraan. Haar Dominant tikte met een zweepje tegen de gewichtjes, die daardoor begonnen te schommelen.

Martin wachtte geduldig terwijl Isabel stond te kijken. Hij zag dat Leo naar hem keek. Ze hadden afgesproken dat hij niet veel later na hen naar beneden zou komen.

Isabel bedacht zich dat Martin ook vier haken in het plafond had zitten. “Kun jij ook iemand zo ophangen?” vroeg ze.

“Dat kan ik inderdaad,” antwoordde Martin kalm. “Ik heb geen takel, maar ik kan je zeker ophangen. Wie weet doe ik dat ook wel een keer.”

Isabel glimlachte een beetje. “Denk je dat Thomas het zou kunnen?”

“Waarom niet?” reageerde Martin. “Met geschikte boeien doet het geen pijn.” Hij legde zijn arm om haar middel. “En het is ontzettend geil om je zo te zien hangen,” zei hij zacht. “Ik weet zeker dat hij dat leuk zal vinden.”

Isabel zag zichzelf in gedachten al hangen. “Hij niet alleen,” mompelde ze.