De geur van vers gezette koffie hing nog in de lucht, vermengd met de zachte klanken van de ochtendradio. Kitty zat aan de keukentafel, haar iPad voor haar, de schermhelderheid laag ingesteld. Tegenover haar zat Tom, verdiept in de krant, zijn gebruikelijke ochtendritueel. Af en toe nam hij een slok van zijn koffie, of mompelde iets over het nieuws, maar zijn ogen bleven gefixeerd op de pagina's.

Kitty glimlachte naar haar iPad. Niet een brede, open glimlach, maar een kleine, intieme krulling van haar lippen die alleen bedoeld was voor de persoon aan de andere kant van de chat. Het was David, haar collega, met wie ze al maanden een emotionele affaire had. Vandaag was het zijn verjaardag, en hij had een foto gestuurd van de ontbijttafel, versierd met ballonnen en een kleine taart. "Zou veel liever hier zijn," had hij erbij geschreven, met een knipoog-emoji.

Haar duimen dansten over het virtuele toetsenbord. "Gefeliciteerd, lieverd. Ziet er heerlijk uit. Geniet ervan." Ze aarzelde even, haar blik schoot naar Tom, die net een pagina omsloeg. Haar hart klopte sneller. Ze voegde snel een rood hartje toe aan haar bericht, net voordat ze op 'verzenden' drukte.

Tom vouwde de krant op en legde hem naast zijn bord. "Wat ben je aan het doen, schat?" vroeg hij, zijn stem warm en onschuldig.

"Gewoon wat werkmailtjes checken," loog Kitty, haar stem even kalm als altijd. Ze tilde de iPad iets op, alsof ze hem het scherm wilde laten zien, maar draaide hem net genoeg weg zodat hij alleen een willekeurige spreadsheet zag. "Drukke dag vandaag."

Tom knikte afwezig. "Ah, ja, dat zal wel. Ik moet zo ook weer aan de slag." Hij stond op en liep naar de gootsteen om zijn kopje af te spoelen.

Terwijl zijn rug naar haar toe was gekeerd, verscheen er een nieuw bericht van David. "Jij ook, lieverd. Het hartje maakt mijn dag." Kitty voelde een rilling van opwinding door haar heen gaan. Het was zo brutaal, zo gevaarlijk, en toch zo opwindend. Ze typten niet alleen over werk; ze deelden grappen, persoonlijke gedachten, en kleine, liefdevolle gebaren die Tom nooit zou opvangen.

Ze stuurde een emoji van een kus terug, haar ogen nog steeds gericht op Toms rug. Hij draaide zich om, een handdoek in zijn hand. "Zal ik nog een kopje koffie voor je inschenken?"

"Nee, dank je, ik ben klaar," zei Kitty, en ze legde haar iPad neer, het scherm op zwart. De adrenaline ebde langzaam weg, en liet een vreemde mix van voldoening en leegte achter. Ze had zojuist, onder de ogen van haar man, een intiem moment gedeeld met een andere man. Tom had niets gemerkt, zoals altijd. En ergens, diep vanbinnen, was dat precies de kick. Het was een geheim dat alleen van haar was, een onzichtbare draad die haar verbond met iemand anders, terwijl haar leven met Tom onveranderd doorging.

De dagen na Davids verjaardag voelden voor Kitty als een delicate dans. Elke ochtend aan de keukentafel, met Tom en zijn krant, was een herhaling van het spel. Ze had haar iPad altijd bij de hand, zogenaamd voor werk, maar in werkelijkheid was het haar venster naar David. De berichten werden gedurfder, de emoji's spraken boekdelen. Een kusje hier, een knipoog daar, altijd zorgvuldig getimed wanneer Toms aandacht elders was.

Op een woensdagmiddag, terwijl Tom in de woonkamer de voetbal samenvattingen keek, zat Kitty op de bank, haar laptop opnieuw op schoot. Ze had David een foto gestuurd van een bloem die ze die ochtend in de tuin had geplukt, met de tekst: "Deze deed me aan jou denken." Binnen enkele seconden kwam Davids reactie: een foto van hemzelf, lachend, met een hand op zijn hart. "Je raakt me diep," stond erbij.

Kitty voelde een golf van warmte door haar heen gaan. Ze keek op naar Tom, die met gebalde vuisten meeleefde met een gemiste kans op het scherm. Ze wist dat hij haar niet zag, niet echt. En dat gaf haar een vreemde, bijna perverse vrijheid.

Ze pakte haar telefoon, die naast haar op de bank lag, en opende de camera. Ze richtte hem voorzichtig op haar eigen gezicht, haar ogen speels, haar lippen lichtjes getuit. Ze nam een snelle selfie en stuurde die naar David. "Voor jou," schreef ze erbij, met een knipoog-emoji.

De reactie kwam direct: een spraakbericht. Kitty's hart bonkte. Ze wist dat ze het niet kon afspelen met Tom in de buurt. Ze pakte haar oortjes, die altijd in haar jaszak zaten, en deed alsof ze een telefoongesprek wilde voeren. "Moet even een snelle call doen voor werk, schat," zei ze tegen Tom, die alleen maar knikte zonder op te kijken.

Met de oortjes in haar oren, speelde ze Davids bericht af. Zijn stem was zacht, bijna een fluistering, maar vol van een intensiteit die haar deed rillen. "Je bent prachtig, Kitty. Ik wou dat ik je nu kon vasthouden."

Kitty's ogen schoten naar Tom, die nog steeds verdiept was in de wedstrijd. Ze voelde de hitte op haar wangen. Het was zo dichtbij, zo gevaarlijk. Ze beantwoordde Davids bericht met een korte, maar veelzeggende tekst: "Ik ook, David. Meer dan je denkt."

De rest van de avond voelde onwerkelijk. Ze zat naast Tom op de bank, keek mee naar de televisie, maar haar gedachten waren ver weg, bij David. Elk keer dat Tom haar aankeek, voelde ze een steek van schuld, maar die werd al snel overstemd door de opwinding van haar geheim. Het was een dubbelleven, zorgvuldig geconstrueerd, en ze was er verbazingwekkend goed in geworden. De kick was niet alleen het verbergen, maar ook de wetenschap dat ze dit deed, pal onder zijn neus, en hij had geen idee.

De dagen na het spraakbericht van David werden een marteling van verlangen. De virtuele intimiteit was niet langer genoeg; Kitty hunkerde naar zijn fysieke aanwezigheid. De gedachte aan een ontmoeting in haar eigen huis, met Tom zo dichtbij, was zowel angstaanjagend als onweerstaanbaar. Na een week van zenuwslopende berichtjes en stiekeme telefoontjes, werd een plan gesmeed. Tom moest die zaterdagavond naar een voetbalwedstrijd van zijn elftal, waarvan hij coach was gaan, een evenement dat hem urenlang van huis hield.

Zaterdagmiddag. De lucht was geladen met een elektrische spanning die alleen Kitty leek te voelen. Ze hielp Tom zijn tas inpakken, haar glimlach een masker van onschuld. "Veel plezier, schat," zei ze, terwijl ze hem een kus op zijn wang gaf. Zijn lippen voelden vreemd aan, bijna afstandelijk. Ze keek toe hoe zijn auto de oprit afreed, en pas toen de rode achterlichten verdwenen waren, liet ze de adem ontsnappen die ze onbewust had ingehouden.

De stilte in huis was oorverdovend. Kitty liep door de kamers, haar hart bonkte als een drum. Ze nam een snelle douche, trok haar favoriete zijden negligé aan en deed een lichte make-up op. Elk detail was zorgvuldig gepland, elke handeling doordrenkt met een mengeling van angst en opwinding.

Precies om half negen hoorde ze een zachte klop op de achterdeur. David. Ze opende de deur op een kier, haar ogen schoten naar links en rechts. De straat was leeg. Ze trok hem naar binnen, de deur achter hem zachtjes sluitend.

De eerste aanblik van hem in haar huis was overweldigend. Zijn ogen glinsterden, een glimlach speelde om zijn lippen. Zonder een woord te zeggen, trok hij haar in een omhelzing. Zijn armen om haar middel voelden zo vertrouwd, zo goed. De geur van zijn cologne vulde haar zintuigen en deed haar duizelen.

Ze leidden elkaar naar de woonkamer, de plek waar ze zo vaak virtueel hadden 'afgesproken'. De schemerlampen wierpen zachte schaduwen, de televisie stond uit. Het was de plek waar Tom urenlang had gezeten, onwetend van de geheime wereld die zich hier had afgespeeld.

David nam haar hand en trok haar dichterbij. "Ik kan niet geloven dat we hier zijn," fluisterde hij, zijn stem rauw van emotie. Kitty knikte, haar stembanden leken te weigeren. Ze legde haar hand op zijn wang, haar duim streelde zachtjes zijn huid. De spanning was bijna tastbaar, een onzichtbare draad die hen verbond.

Ze zakten samen neer op de bank, precies op de plek waar ze zo vaak had gezeten met haar laptop op schoot, terwijl Tom de krant las. David kuste haar, eerst zacht, dan steeds intenser. Zijn lippen voelden warm en bekend, een bevestiging van alle stiekeme berichten en verlangende blikken. Kitty's handen vonden hun weg naar zijn haar, haar vingers verstrengelden zich in zijn zachte lokken. Ze vergat de tijd, ze vergat Tom, ze vergat alles behalve dit moment, deze verboden aanraking.

Toen David haar zachtjes op de bank neerlegde, haar ogen diep in de hare gekluisterd, wist Kitty dat er geen weg meer terug was. De grenzen waren vervaagd, de lijnen overschreden. En in de stilte van haar eigen woonkamer, omringd door de echo's van haar dubbelleven, gaf ze zich over aan het moment.

De schemering in de woonkamer verdiepte zich, maar de lucht tussen Kitty en David was elektrisch geladen. Zijn lippen vonden de hare opnieuw, nu met een honger die alle voorgaande kussen overtrof. Kitty's handen gleden van zijn haar naar zijn nek, haar vingers streelden zachtjes zijn huid. Ze voelde zijn warmte, de stevigheid van zijn lichaam tegen het hare. De zijden stof van haar negligé voelde koel aan tegen haar huid, maar Davids aanraking deed haar gloeien.

Hij kuste haar hals, haar kaaklijn, en liet een spoor van vuur achter. Kitty boog haar hoofd achterover, haar adem stokte in haar keel. Elke aanraking was een bevestiging van het verlangen dat zo lang onder de oppervlakte had gesluimerd. Ze voelde zijn handen die voorzichtig de bandjes van haar negligé losmaakten, de stof die zachtjes over haar schouders gleed en op de bank viel.

De koele lucht van de kamer raakte haar blote huid, maar Davids ogen, vol van bewondering, deden haar blozen. Hij kuste haar weer, nu dieper, en Kitty beantwoordde zijn passie met een vurige intensiteit die ze niet voor mogelijk had gehouden. Haar vingers vonden de knopen van zijn overhemd, en met trillende handen maakte ze ze één voor één los, totdat de stof openviel en zijn warme huid zich aan haar openbaarde.

De geur van zijn huid, vermengd met zijn cologne, overweldigde haar zintuigen. Ze streelde zijn borst, voelde de hartslag onder haar vingers, een ritme dat perfect samenviel met het hare. Ze trok hem dichterbij, hun lichamen smolten samen in een omhelzing van verlangen en verboden genot.

De bank, waar Tom zo vaak onwetend had gezeten, werd het toneel van hun geheime passie. Elk moment was doordrenkt met de gevaarlijke opwinding van het verbodene. Ze nam zijn lul in haar mond en begon hem te pijpen tot hij zo strak als een gitaarsnaar stond. Hij kuste haar tieten en liet zijn lippen zakken tot in haar kruis, waar hij haar schaamlippen naar binnen zoog. Ze lagen nu in standje negenenzestig en hij likte haar klitje terwijl zij hem door pijpte. Haar eerste hoogtepunt kwam al snel en explosief. Nu draaide hij zich om en bracht zijn knots tot voor haar ingang. Neem me lekker diep David, ze pakte zijn lul en leidde hem naar de goede plek. Hij stootte in één keer door en Kitty kon een diepe kreun niet onderdrukken, deze lul was veel lekkerder dan die van Tom. Hij vulde haar helemaal op. Ook bewees hij een groot uithoudingsvermogen te hebben want hij had haar al drie keer een orgasme bezorgd en hij kon zich nog steeds inhouden. Na bijna een half uur kwam hij eindelijk klaar en spoot haar hele vagina zo vol dat een deel langs zijn lul naar buiten sijpelde. Kitty was bang dat de bank vies werd en hij was er nog niet uit of ze ving al het overtollige sperma op in haar hand om het daarna smakelijk door te slikken.

Kitty's gedachten aan Tom vervaagden tot een verre echo, overstemd door de geluiden van hun ademhaling, de zachte kreunen die ontsnapten aan haar lippen, en het ritme van hun lichamen die in perfecte harmonie bewogen.

Toen de laatste golven van genot door haar heen trokken, voelde Kitty een diepe, complexe emotie. Het was niet alleen lust; het was een bevrijding, een bevestiging van een deel van zichzelf dat ze lang had onderdrukt. Ze lag in Davids armen, haar hoofd op zijn borst, luisterend naar zijn hartslag. De stilte in de woonkamer was nu anders, gevuld met de nasleep van hun gedeelde intimiteit.

Plotseling verscheurde een scherp geluid de stilte. De voordeur. Kitty verstijfde. Dat kon Tom niet zijn, toch? Hij zou pas over minstens een uur terug zijn. Maar de voetstappen in de hal waren onmiskenbaar. Zware, vertrouwde stappen. Paniek schoot door David heen; hij probeerde zich van haar af te duwen, zijn ogen groot van schrik.

Maar Kitty hield hem vast. Haar ogen, nog glanzend van passie, keken hem vastberaden aan. Een vreemde, ijzige kalmte daalde over haar neer. Ze draaide haar hoofd langzaam naar de deuropening van de woonkamer.

Daar stond Tom. Zijn gezicht was wit, zijn ogen wijd opengesperd. De autosleutels vielen met een zacht gerinkel op de houten vloer. Zijn blik schoot van Kitty naar David, en weer terug. Een mengeling van ongeloof, woede en diepe pijn trok over zijn gelaat.

David probeerde zich opnieuw los te maken, zijn gezicht rood van schaamte en angst. "Kitty, we moeten..." fluisterde hij, zijn stem nauwelijks hoorbaar.

Maar Kitty negeerde hem. Ze keek Tom recht aan, haar blik onwrikbaar. Geen schuld, geen spijt, geen paniek. Alleen een ijzige, bijna uitdagende vastberadenheid. Ze legde haar hand op Davids wang, haar vingers streelden zijn huid, haar ogen nog steeds gefixeerd op Tom. Ze boog zich naar David toe, haar lippen vonden de zijne, en ze kuste hem. Een lange, diepe kus, vol van een passie die Tom nooit meer van haar had gekregen. Ze moedigde David aan om haar weer te neuken.

Tom's adem stokte. Zijn mond viel open, maar er kwam geen geluid uit. Hij zag hoe Kitty's hand door Davids haar gleed, hoe ze hem dichter naar zich toe trok, hoe hun lichamen, weer met elkaar verstrengeld, zich bewogen in een ritme dat alleen zij twee kenden. Het was een daad van pure, onverbloemde vernedering, uitgevoerd in het volle zicht van de man die ze had verraden.

Kitty verbrak de kus, haar ogen nog steeds op Tom gericht. Een kleine, triomfantelijke glimlach speelde om haar lippen. Ze had hem niet alleen betrapt; ze had hem ook ontwapend, zijn woede omgezet in een verlammende schok. David, nog steeds in haar armen, keek met grote ogen naar Tom, zijn gezicht nu een mix van angst en een vreemde fascinatie.

Tom's blik was gebroken. Hij kromp ineen, alsof hij fysiek was geraakt. Zonder een woord te zeggen, draaide hij zich om. De voetstappen in de hal waren nu sneller, haastiger. De voordeur sloeg met een doffe klap dicht.

Kitty hoorde het nauwelijks. Ze keek naar David, haar ogen nog steeds vol van een onverklaarbare kracht. De stilte in de woonkamer was nu anders. Geen echo's meer van een dubbelleven, maar de harde realiteit van een gebroken huwelijk. En Kitty, naakt in de armen van haar minnaar, voelde zich niet veroordeeld. Ze voelde zich vrij. En kwam nog twee keer klaar tijdens de coitus.

Enkele dagen verstreken in een ijzige stilte. Tom was verdwenen, en het huis, eens gevuld met de echo's van hun gedeelde leven, voelde nu leeg en vreemd aan. David was die avond vertrokken, stil en ongemakkelijk na de confrontatie, en had sindsdien alleen voorzichtige berichtjes gestuurd. Kitty had ze nauwelijks gelezen. Ze leefde in een vacuüm, een vreemde mix van opluchting en een onbestemd gevoel van afwachting.

Toen, op een regenachtige dinsdagavond, hoorde ze een zachte klop op de voordeur. Ze wist wie het was.

Tom stond op de stoep, zijn schouders gebogen, zijn gezicht bleek en vermoeid. Zijn ogen waren rood en gezwollen, en zijn kleding was gekreukeld alsof hij er dagenlang in had geslapen. Hij zag eruit als een gebroken man.

"Kitty," fluisterde hij, zijn stem schor van emotie. "Ik... ik kan niet zonder je." Zijn ogen smeekten, vol pijn en wanhoop. "Alsjeblieft, kunnen we praten? Ik wil dit niet verliezen."

Kitty keek hem aan, haar gezicht een ondoordringbaar masker. De triomfantelijke glimlach van die avond was verdwenen, vervangen door een koele, afgemeten uitdrukking. Ze deed de deur verder open en gebaarde hem naar binnen.

Ze gingen zitten in de woonkamer, niet op de bank, maar op de losse fauteuils, een veilige afstand tussen hen. Tom begon te praten, zijn stem vol spijt en beloftes. Hij zou veranderen, hij zou meer aandacht geven, hij zou alles doen om haar terug te winnen.

Kitty liet hem uitpraten. Toen hij stilviel, de stilte gevuld met zijn snikken, nam ze een diepe adem. Haar stem was kalm, bijna klinisch. "Tom," begon ze, haar woorden zorgvuldig gekozen, "ik ben hier niet meer gelukkig. Ik ben al lang niet meer gelukkig."

Tom keek op, zijn ogen vol tranen. "Maar... we kunnen eraan werken, Kitty. Ik weet dat we dat kunnen."

Kitty schudde langzaam haar hoofd. "Het gaat niet om werken, Tom. Het gaat om vrijheid. Om wie ik ben, en wie ik wil zijn." Ze leunde iets naar voren, haar blik ijzig. "Als je echt wilt dat ik terugkom, als je echt wilt dat we verdergaan, dan zijn er voorwaarden."

Tom knikte haastig. "Alles, Kitty. Noem het, ik doe het."

"Goed," zei Kitty, haar stem zakte naar een bijna onhoorbare toon, maar elk woord was scherp en duidelijk. "Ik wil mijn vrijheid behouden. Dat betekent dat ik elke man die ik wil, mag uitnodigen. Hier, in ons huis." Ze pauzeerde, haar ogen boorden zich in de zijne. "En jij, Tom, jij zult toekijken. Je zult erbij zijn. Je zult zien hoe ik met hem ben."

Tom's gezicht verstijfde. De tranen stopten abrupt. Zijn mond viel open, zijn ogen wijd opengesperd van ongeloof en afschuw. "W-wat?" stamelde hij. "Dat... dat kan je niet menen."

"O, ik meen het wel degelijk," antwoordde Kitty, haar stem zonder enige twijfel. "Dit is wat ik nodig heb. Dit is mijn voorwaarde. Geen veroordeling, geen schuldgevoel, geen geheimen meer. Alleen pure, onversneden vrijheid. En jij zult het accepteren. Of je loopt nu de deur uit en komt nooit meer terug."

De stilte die volgde was ondraaglijk. Tom's ogen waren gevuld met een onuitsprekelijke pijn, een mengeling van vernedering, woede en een diepe, diepe liefde die hem verlamde. Hij keek naar de vrouw tegenover hem, de vrouw die hij dacht te kennen, en zag een vreemde, ongenaakbare kracht. De aanblik van haar, zo kalm en vastberaden in haar wrede eis, was meer dan hij kon bevatten.

De strijd woedde zichtbaar op zijn gezicht, een innerlijke oorlog tussen liefde en vernedering. De klok tikte, en de regen tikte tegen de ramen, terwijl Tom worstelde met de onmogelijke keuze die hem werd voorgelegd. Uiteindelijk, met een zucht die klonk als een stervende ziel, knikte hij langzaam. "Goed," fluisterde hij, zijn stem nauwelijks hoorbaar. "Ik ga... ik ga akkoord."

Een week later. Kitty had Tom de avond van tevoren geïnstrueerd: "Zorg dat je om acht uur in de woonkamer bent. En wees gekleed. Netjes." Tom had geknikt, zijn ogen leeg.

Kitty had de middag doorgebracht in het winkelcentrum, haar blik scannend, haar glimlach uitnodigend. Ze had hem gevonden bij de boekenwinkel, een lange man met donker haar en een vriendelijke, maar ietwat verlegen uitstraling. Ze had hem aangesproken, een vluchtig gesprek, en binnen een half uur had ze hem overtuigd om mee te gaan naar haar huis, onder het mom van een 'gezellige avond met vrienden'. Hij heette Mark, en hij had geen idee in welk web hij terechtkwam.

Om precies acht uur zaten Kitty en Tom in de woonkamer. Tom zat strak rechtop in zijn fauteuil, zijn handen geklemd om de armleuningen. Kitty zat op de bank, haar benen elegant over elkaar geslagen, gekleed in een strakke, zijden jurk die haar vormen accentueerde. Toen de bel ging, stond Kitty op, haar ogen vonden die van Tom, een blik van ijzige triomf.

Ze opende de deur voor Mark, die met een fles wijn in zijn hand ongemakkelijk de woonkamer binnenstapte. "Hoi! Leuk dat je er bent. Dit is mijn man, Tom," zei Kitty, haar stem vol valse vrolijkheid. Tom stond op, zijn gezicht een masker van beleefdheid, en schudde Marks hand. Zijn hand was koud en klam.

Na een paar ongemakkelijke minuten van koetjes en kalfjes, nam Kitty het heft in handen. Ze ging naast Mark op de bank zitten, haar hand op zijn knie. Mark keek verrast op, maar Kitty's glimlach was overtuigend. Ze begon hem te kussen, eerst zachtjes, dan steeds vuriger. Tom, die in zijn fauteuil zat, zag alles. Zijn adem stokte in zijn keel.

Kitty's hand gleed over Marks borst, zijn overhemd opende zich langzaam. Ze boog zich naar zijn oor. "Kijk naar hem," fluisterde ze, haar stem zo zacht dat alleen Mark het kon horen, "hij kijkt." Mark's ogen schoten naar Tom, die roerloos zat, zijn blik gefixeerd op hen. Een vreemde mix van schaamte en opwinding trok over Marks gezicht.

Kitty negeerde Tom volledig. Ze trok Mark dichterbij, haar jurk gleed omhoog terwijl ze zich op zijn schoot nestelde. Haar ogen bleven echter Tom's gezicht zoeken. Ze zag de pijn in zijn ogen, de vernedering die hem verteerde. Maar ze zag ook iets anders, iets wat haar een rilling bezorgde: een lichte trilling in zijn hand, een subtiele verandering in zijn ademhaling. Een teken van opwinding.

"Zeg zijn naam," fluisterde Kitty in Marks oor, terwijl ze haar lippen op zijn hals drukte. "Zeg 'Tom'." Mark aarzelde, maar Kitty's hand op zijn dijbeen spoorde hem aan. "Tom," mompelde hij, zijn stem onzeker.

Kitty lachte zachtjes, een geluid dat Tom's ziel doorboorde. Ze keek hem aan, haar ogen vol vuur. "Zie je dit, Tom?" fluisterde ze, hard genoeg zodat hij het kon horen. "Dit is wat je hebt gemist." En met die woorden trok ze Marks hoofd naar zich toe, hun monden vonden elkaar weer in een diepe, vurige kus.

Tom's gezicht was rood, zijn ademhaling zwaar. Hij voelde een ongewenste reactie in zijn lichaam, een walgelijke opwinding die streed met de diepe, brandende pijn van de vernedering. Kitty zag het. Ze zag zijn strijd, zijn lijdzaamheid, en het gaf haar een wrede voldoening. Ze bewoog haar heupen, haar ogen nog steeds op Tom gericht, en liet een zachte kreun ontsnappen. Het was een geluid dat Tom nooit van haar had gehoord tijdens hun eigen intieme momenten, Hij zag haar intens genieten en klaarkomen terwijl ze geneukt werd door Mark..

De avond duurde voort, een gruwelijk schouwspel voor Tom. Hij zat vastgeketend aan zijn stoel, gedwongen toeschouwer van zijn eigen vernedering, terwijl Kitty hem keer op keer doorboorde met haar blikken, haar woorden, en de aanblik van haar lichaam dat zich overgaf aan een ander. Hij was opgewonden, ja, maar de opwinding was vergiftigd met schaamte en een diep, verscheurend verdriet. Kitty had haar vrijheid geëist, en Tom betaalde de prijs.

Een week later. De herinnering aan Marks bezoek hing nog als een zware deken in de woonkamer. Tom was stiller dan ooit, zijn ogen vaak afwezig. Kitty genoot van de nieuwe dynamiek, de openlijke macht die ze nu bezat. Ze had Tom's grenzen getest, en hij had gecapituleerd.

Die middag had ze een nieuwe prooi gevonden. Niet in het winkelcentrum, maar bij de plaatselijke sportschool. Een jonge kerel, achttien, misschien negentien, met een gespierd lichaam en een onbezonnen glimlach. Zijn naam was Lucas. Hij was een 'echte bull', zoals Kitty het in gedachten noemde – vol energie, onervaren, en duidelijk geïntrigeerd door haar openlijke flirt. Ze had hem uitgenodigd voor een 'drankje' bij haar thuis, en zijn ogen hadden geglinsterd van opwinding.

Om kwart voor acht die avond stond Lucas voor de deur, een brede glimlach op zijn gezicht. Hij droeg een strak T-shirt dat zijn spieren accentueerde. Tom zat al in de woonkamer, zijn rug strak, zijn blik gericht op de lege open haard. Hij had niet eens opgekeken toen Kitty hem had verteld dat er 'bezoek' kwam.

Kitty opende de deur en Lucas stapte naar binnen, zijn blik meteen gevangen door Kitty's verschijning. Ze droeg haar openvallende zijden negligé, de stof die haar lichaam nauwelijks bedekte. Tom's hoofd schoot omhoog. Zijn ogen, die eerder zo leeg waren, vulden zich nu met een mengeling van afschuw en een onmiskenbare, walgelijke opwinding.

"Lucas, welkom," zei Kitty, haar stem zwoel. "Dit is mijn man, Tom." Lucas knikte ongemakkelijk naar Tom, die alleen maar een korte, stijve groet teruggaf.

Kitty trok Lucas meteen naar de bank. Ze ging niet naast hem zitten, maar trok hem direct op haar schoot, haar benen om zijn middel geslagen. Lucas bloosde, maar zijn handen vonden snel hun weg naar haar heupen. Kitty's ogen bleven Tom's gezicht zoeken. Ze zag de strijd in zijn ogen, de manier waarop zijn ademhaling versnelde, de lichte trilling in zijn handen.

"Hij kijkt, Lucas," fluisterde Kitty, haar lippen tegen zijn oor. "Hij moet kijken." Lucas' ogen schoten naar Tom, die nu met een rood hoofd en snelle ademhaling toekeek. Een wrede glimlach verscheen op Kitty's gezicht. Ze begon Lucas te kussen, haar handen gleden over zijn rug, en ze liet een zachte kreun ontsnappen, luid genoeg voor Tom om te horen.

Lucas, jong en vol testosteron, reageerde instinctief. Zijn kussen werden vuriger, zijn aanrakingen brutaler. Kitty moedigde hem aan met zachte geluiden en bewegingen, haar ogen nog steeds gefixeerd op Tom. Ze zag hoe Tom's blik af en toe flikkerde, hoe hij probeerde weg te kijken, maar zijn ogen keerden altijd terug naar het schouwspel.

"Zeg zijn naam, Lucas," fluisterde Kitty, haar stem doordrenkt met een wrede zoetheid. "Zeg 'Tom' terwijl je me neukt." Lucas aarzelde even, zijn ogen onzeker. Maar Kitty's vingers streelden zijn nek, en hij gehoorzaamde. "Tom," mompelde hij, zijn stem schor.

Kitty's lach was een ijskoude dolksteek in Tom's hart. Ze bewoog haar heupen, haar lichaam in perfecte harmonie met Lucas', en liet een diepe, langgerekte kreun ontsnappen. "Hoor je dat, Tom?" fluisterde ze, haar ogen vol triomf. "Dit is wat je hebt gemist. Dit is wat je hebt opgegeven."

Tom's gezicht was nu een mengeling van afschuw en een diepe, ongewenste opwinding. Zijn lichaam reageerde, maar zijn geest schreeuwde van pijn en vernedering. Kitty zag het, en het voedde haar wrede spel. Ze bleef hem aankijken, haar ogen vol van een onverbloemde macht, terwijl ze zich volledig overgaf aan Lucas. De avond was nog maar net begonnen, en Tom zat vastgeketend aan zijn stoel, gedwongen toeschouwer van zijn eigen, zelfgekozen marteling.

De uren die volgden, werden een onuitwisbare inktvlek op Tom's ziel. Kitty's genadeloze spel escaleerde. Ze leidde Lucas niet naar de slaapkamer, maar bleef in de woonkamer, pal voor Tom's ogen. Ze had de lampen gedimd, maar genoeg licht viel op de bank om elk detail van haar daden te onthullen. Haar negligé was allang op de grond gevallen, een zijden hoopje naast de fauteuil van Tom.

"Kom dichterbij, Tom," beval Kitty plotseling, haar stem ijzig kalm, terwijl Lucas haar kuste. Tom verstijfde. Zijn hele lichaam protesteerde, maar zijn voeten leken vastgelijmd aan de vloer. "Ik zei: kom dichterbij," herhaalde Kitty, haar ogen priemden in de zijne.

Met trillende benen stond Tom op. Hij bewoog langzaam, elke stap een marteling, totdat hij op een meter afstand van de bank stond. Hij kon de hitte van hun lichamen voelen, de geur van hun huid, de zachte geluiden die ze maakten. Lucas, in zijn jeugdige onbezonnenheid, leek zich volledig te verliezen in het moment, aangemoedigd door Kitty's openlijke uitnodiging.

Kitty's hand gleed over Lucas' gespierde rug, en ze keek Tom strak aan. "Zie je dit, Tom? Zie je hoe lekker hij me neukt?" fluisterde ze, haar stem nauwelijks hoorbaar boven de zachte kreunen van Lucas. "Dit is wat je hebt laten liggen. Dit is wat een echte man doet." Ze bewoog haar heupen, haar ogen nog steeds op Tom gericht, ze kwam klaar en liet een luide, wellustige kreun ontsnappen die Tom's oren deed tuiten.

Tom's gezicht was nu lijkbleek, afgewisseld met vlekken van schaamte en hitte. Zijn ademhaling was oppervlakkig en snel. De opwinding in zijn lichaam was nu een kwellende, brandende sensatie, een afschuwelijke herinnering aan zijn eigen falen en de totale machteloosheid die hij voelde. Hij wilde schreeuwen, vluchten, maar hij kon niet. Zijn voeten leken vastgenageld aan de vloer, zijn ogen gedwongen om te kijken.

Kitty's vingers streelden Lucas' nek, en ze trok hem dichterbij. "Zeg het nog een keer," fluisterde ze, haar stem zo zacht als zijde, "zeg 'Tom'." Lucas, nu volledig in de ban van het moment, mompelde Tom's naam, zijn stem dieper en zelfverzekerder dan voorheen.

En Kitty lachte. Een diepe, wellustige lach die Tom's ziel verscheurde. Ze keek hem aan, haar ogen vol een duivelse triomf. "Dit is jouw straf, Tom," fluisterde ze, haar stem zo zacht dat het bijna een gedachte was. "Dit is wat je verdient." Ze draaide zich om, haar blik nog steeds op Tom gericht, en trok Lucas nog dichterbij terwijl hij haar kutje helemaal volspoot..

De avond ging verder, en Kitty's wreedheid kende geen grenzen. Ze zorgde ervoor dat Tom elk detail zag, elk geluid hoorde. Ze veranderde van positie, steeds met Tom in haar blikveld, haar lichaam open en uitnodigend voor de jongen, maar haar ogen waren uitsluitend gericht op haar man. Ze liet de jongen haar naam roepen, en dan, met een venijnige glimlach, fluisterde ze Tom's naam terug, hard genoeg zodat hij het kon horen, terwijl de jongen haar kusten.

Ze moedigde de jongen aan om haar te domineren, om harder te zijn, om haar te nemen op een manier die Tom nooit had gedurfd. En bij elke diepe stoot, bij elke luide kreun, keek Kitty Tom aan, haar ogen vol een koude, triomfantelijke vreugde. Ze zag hoe Tom's gezicht vertrok, hoe zijn handen trilden, hoe zijn ademhaling onregelmatig werd. De vernedering was tastbaar, een zware deken die de kamer vulde.

Het Familiefeestje en de Nieuwe Prooi

Enkele weken later kondigde Tom's moeder het jaarlijkse familiefeestje aan. De gedachte alleen al deed Tom's maag samentrekken. Hij wist dat Kitty hem zou vergezellen, en hij vreesde wat ze nu weer in petto had. Zijn broer, Mark, zou er ook zijn – een paar jaar jonger dan Tom, altijd sportief, met een brutale charme die vrouwen aantrok. Tom had altijd een lichte jaloezie gevoeld voor Mark's ogenschijnlijk zorgeloze leven.

Het feestje was in volle gang. De woonkamer van Tom's ouders was gevuld met gelach, muziek en de geur van eten. Tom probeerde zich onopvallend te houden, een schim in de hoek, terwijl Kitty het middelpunt van de belangstelling was. Ze lachte, ze flirtte, en haar ogen dansten constant, op zoek naar een nieuwe prooi.

Tom zag hoe haar blik bleef hangen bij Mark. Zijn broer, onbewust van het spel dat Kitty speelde, lachte om haar grappen en raakte haar nonchalant aan. Tom's hart zonk in zijn schoenen. Hij wist wat er ging komen.

Later die avond, toen de meeste gasten vertrokken waren en alleen de naaste familie overbleef, zag Tom hoe Kitty Mark naar de keuken lokte. Ze fluisterden, en Kitty's hand rustte even op Mark's onderrug. Tom's adem stokte.

Een half uur later, toen Tom's ouders zich terugtrokken naar bed, en de laatste oom en tante waren vertrokken, was het huis stil. Te stil. Tom zat alleen in de woonkamer, de restjes van het feestje om hem heen, zijn hart bonkte in zijn keel. Hij hoorde zachte geluiden van boven. De slaapkamer.

Hij duwde de deur open.

Daar lagen ze. Kitty, haar negligé al op de grond, haar lichaam verstrengeld met dat van Mark. Mark's gezicht was rood van inspanning, zijn ogen gesloten in genot van de neuksessie. Maar Kitty's ogen waren wijd open, en ze waren op Tom gericht. Een koude, triomfantelijke glimlach speelde om haar lippen.

"Kijk eens wie we daar hebben," zei Kitty, haar stem zwoel, maar met een scherpe ondertoon die Tom's ziel doorboorde. Ze trok Mark's hoofd naar zich toe, haar lippen tegen zijn oor. "Zeg het hem, Mark. Zeg wat je van hem vindt."

Mark, verrast door de plotselinge aanwezigheid van zijn broer, verstijfde even. Maar Kitty's hand op zijn dijbeen moedigde hem aan. Hij keek naar Tom, zijn ogen vol een mengeling van schaamte en een vreemde, nieuwe macht. "Loser," mompelde hij, zijn stem schor. "Je bent een mietje, Tom."

De woorden raakten Tom als een fysieke klap. Zijn eigen broer. De vernedering was zo diep, zo allesomvattend, dat hij nauwelijks kon ademhalen. Kitty's ogen dansten van genot. Ze bewoog haar heupen, haar lichaam in perfecte harmonie met Mark's, en liet een luide, wellustige kreun ontsnappen. "Hoor je dat, Tom?" fluisterde ze, haar ogen vol triomf. "Zelfs je eigen broer ziet het."

Tom's gezicht was lijkbleek. Zijn lichaam trilde oncontroleerbaar, maar de walgelijke opwinding die hij nu voelde, was intenser dan ooit tevoren. Het was een perverse mix van pijn, afschuw en een onverklaarbare lust die hem verteerde. Hij wilde schreeuwen, maar zijn stem weigerde. Hij stond daar, vastgenageld aan de grond, gedwongen om te kijken, gedwongen om de woorden van zijn broer te horen, gedwongen om de ultieme vernedering te ondergaan.

Kitty's ogen bleven op Tom gericht, terwijl ze Mark's hoofd naar zich toe trok en hem diep kuste. De kreunen van genot vulden de kamer, een symfonie van Tom's marteling. Hij was gebroken, volledig en onherroepelijk gebroken. En Kitty, in de armen van zijn broer, had haar ultieme overwinning behaald. “Ga jij beneden slapen schat, dan kunnen Mark en ik hier van onze nachtrust genieten.”

De Drie Voetbaljongens: De Bodem van de Vernedering

De weken die volgden waren een waas van leegte voor Tom. Hij functioneerde op de automatische piloot, zijn dagen gevuld met werk, zijn avonden met de angst voor wat Kitty nu weer zou bedenken. Zijn ziel was een open wond, en Kitty strooide er genadeloos zout in.

Op een vrijdagavond, toen Tom thuiskwam van een training met zijn voetbalteam, zag hij Kitty al in de woonkamer. Ze droeg een strakke, doorschijnende jurk die weinig aan de verbeelding overliet. Haar glimlach was breed, en haar ogen glinsterden van een gevaarlijke opwinding.

"Vanavond hebben we bezoek, Tom," zei ze, haar stem zwoel. "Drie van je teamleden komen langs. Ik heb ze uitgenodigd voor een 'gezellige avond'." Tom's bloed stolde in zijn aderen. Zijn teamgenoten? De jongens met wie hij elke week op het veld stond, met wie hij grappen maakte en over voetbal praatte? De vernedering die hij voelde was zo intens dat hij bijna moest kotsen.

Om kwart over acht ging de bel. Drie jonge mannen, gespierd en vol bravoure, stapten de woonkamer binnen. Het waren Kevin, de snelle spits; Jeroen, de robuuste verdediger; en Mike, de jonge, ambitieuze middenvelder. Ze lachten en maakten grappen, onbewust van de hel die Tom te wachten stond.

"Hé, coach!" riep Kevin, zijn ogen vol bewondering voor Kitty's verschijning. "Leuk huis heb je hier!"

Kitty lachte, haar hand op Kevin's arm. "Welkom, jongens. Tom heeft jullie vast al verteld hoe gezellig het hier kan zijn." Tom stond daar, verlamd, zijn gezicht een masker van afschuw. Hij kon geen woord uitbrengen.

Kitty nam het voortouw. Ze schonk drankjes in, lachte om hun grappen, en flirtte openlijk met elk van hen. Tom zat in zijn fauteuil, zijn blik gefixeerd op de grond, hopend dat hij onzichtbaar was. Maar Kitty liet hem niet ontsnappen.

"Tom, schat," zei ze plotseling, haar stem luid genoeg voor iedereen om te horen. "Waarom laat je de jongens niet zien hoe goed je bent in... het verliezen?" Kevin, Jeroen en Mike keken elkaar verbaasd aan.

Kitty lachte, haar ogen priemden in Tom's ziel. "Jongens, Tom is een beetje een mietje geworden de laatste tijd. Hij kan de druk niet meer aan." De woorden raakten Tom als een fysieke klap. Zijn teamgenoten keken hem aan, een mengeling van verwarring en lichte spot in hun ogen.

Kitty trok Kevin naar de bank. Ze ging op zijn schoot zitten, haar benen om zijn middel. Kevin's ogen werden groot van verrassing, maar hij protesteerde niet. "Laat hem zien, Kevin," fluisterde Kitty, haar ogen op Tom gericht. "Laat hem zien hoe een echte man neukt."

Kevin, aangemoedigd door Kitty's openlijke uitnodiging en de aanwezigheid van zijn vrienden, begon Kitty te kussen. Jeroen en Mike stonden erbij, hun gezichten een mengeling van verbazing en een groeiende opwinding.

Kitty's hand gleed over Kevin's rug, en ze keek Tom aan. "Zeg het hem, Kevin," beval ze, haar stem zwoel. "Zeg wat je van je coach vindt." Kevin aarzelde even, zijn ogen schoten naar Tom, die nu met een rood hoofd en snelle ademhaling toekeek. "Je bent een verliezer, coach," mompelde Kevin, zijn stem onzeker, maar met een vleugje bravoure.

Kitty's lach vulde de kamer, een ijskoude klank die Tom's ziel doorboorde. Ze bewoog haar heupen, haar lichaam in perfecte harmonie met Kevin's, en liet een luide, wellustige kreun ontsnappen toen ze de eerste keer klaarkwam. "Hoor je dat, Tom?" fluisterde ze, haar ogen vol triomf. "Zelfs je eigen broer ziet het."

De vernedering escaleerde. Kitty wisselde tussen de jongens, elke keer met Tom in haar blikveld. Ze moedigde hen aan om hem uit te schelden, om hem te vernederen met woorden die Tom's ziel verscheurden. "Slappeling," riep Jeroen, zijn ogen glinsterend van opwinding. "Niet zo'n man als wij, hè, coach?" voegde Mike eraan toe, een grijns op zijn gezicht.

Tom's lichaam trilde oncontroleerbaar. Zijn ogen waren wijd open, maar zijn blik was leeg, gevuld met een diepe, allesomvattende pijn. De opwinding in zijn lichaam was nu een kwellende, brandende sensatie, een afschuwelijke herinnering aan zijn eigen falen en de totale machteloosheid die hij voelde. Hij wilde schreeuwen, vluchten, maar hij kon niet. Zijn voeten leken vastgenageld aan de vloer, zijn ogen gedwongen om te kijken.

Kitty's vingers streelden Kevin's nek, en ze trok hem dichterbij. "Zeg het nog een keer," fluisterde ze, haar stem zo zacht als zijde, "zeg 'Tom'." Kevin, nu volledig in de ban van het moment, mommelde Tom's naam, zijn stem dieper en zelfverzekerder dan voorheen.

En Kitty lachte. Een diepe, wellustige lach die Tom's ziel verscheurde. Ze keek hem aan, haar ogen vol met een duivelse triomf. "Dit is jouw straf, Tom," fluisterde ze, haar stem zo zacht dat het bijna een gedachte was. "Dit is wat je verdient." Ze draaide zich om, haar blik nog steeds op Tom gericht, en trok Kevin nog dichterbij en begon hem te pijpen.

De avond ging verder, en Kitty's wreedheid kende geen grenzen. Ze zorgde ervoor dat Tom elk detail zag, elk geluid hoorde. Ze veranderde van positie, steeds met Tom in haar blikveld, haar lichaam open en uitnodigend voor de jongens, maar haar ogen waren uitsluitend gericht op haar man. Ze liet de jongens haar naam roepen, en dan, met een venijnige glimlach, fluisterde ze Tom's naam terug, hard genoeg zodat hij het kon horen, terwijl de jongens haar kusten.

De jongens, opgewonden door Kitty's openlijke uitnodiging en de aanwezigheid van hun 'coach' als toeschouwer, werden steeds brutaler. Ze wisselden van plaats, hun handen overal op Kitty's lichaam, hun stemmen luidruchtig van genot. Kitty genoot van elke aanraking, elke kreun, elke blik van Tom. Ze bewoog haar lichaam met een wellustige overgave, haar ogen nooit van Tom af. Ze kon er geen genoeg van krijgen, haar eigen verlangen werd gevoed door de vernedering van haar man.

De kreunen van Kitty werden luider, de geluiden van de jongens intenser. De kamer vulde zich met een kakofonie van passie en spot. "Kijk eens naar je vrouw, Tom!" riep Jeroen, zijn stem schor van opwinding. "Ze geniet meer van ons dan van jou, jochie!"

Tom's gezicht was nu paarsrood, zijn ademhaling klonk als een hijgende hond. Zijn handen balden zich tot vuisten, zijn nagels sneden in zijn handpalmen. De opwinding in zijn lichaam was nu een brandende pijn, een walgelijke herinnering aan zijn totale machteloosheid. Zijn ogen waren gefixeerd op Kitty, die hem met een duivelse glimlach aankeek, haar lichaam kronkelend van genot in de armen van de jongens.

Plotseling knapte er iets in Tom. Een oerinstinct, een laatste restje waardigheid, brak door de muur van vernedering heen. Met een brul die meer dierlijk dan menselijk klonk, sprong hij op uit zijn stoel. Zijn ogen waren wild, zijn vuisten gebald. Hij stormde op de bank af.

"Stop!" schreeuwde Kitty, haar stem scherp van schrik. De jongens verstijfden, hun ogen groot van verbazing.

Maar Tom luisterde niet. Zijn woede was een blinde furie. Hij wilde Kitty van de bank trekken, de jongens van haar afslaan, een einde maken aan deze hel. Maar voordat hij de bank kon bereiken, grepen Jeroen en Mike hem vast. Ze waren sterker, en ze hielden hem stevig vast.

"Rustig, coach!" riep Kevin, zijn stem nu serieus. "Wat doe je?"

Tom worstelde, zijn gezicht vertrokken van woede en frustratie. "Laat me los! Laat me los, jullie vieze..." Zijn woorden werden gesmoord door een hand die Jeroen over zijn mond legde.

Kitty, nu rechtop zittend op de bank, haar ogen nog steeds op Tom gericht, pakte haar telefoon. Met een koele, afgemeten beweging toetste ze een nummer in. "Hallo, politie?" zei ze, haar stem kalm en duidelijk. "Ik wil aangifte doen van huiselijk geweld. Mijn man is agressief en gevaarlijk. Hij valt me aan."

Tom's ogen schoten naar Kitty, vol ongeloof. Verraad. Zelfs nu. Hij hoorde de sirenes al in de verte, een ijzingwekkend geluid dat dichterbij kwam.

Niet veel later stormden twee agenten de woonkamer binnen. Ze zagen de situatie – Kitty, halfnaakt op de bank met drie jonge mannen, en Tom, worstelend in de greep van Jeroen en Mike, zijn gezicht rood van woede.

"Meneer, rustig blijven!" beval een van de agenten. Ze trokken Tom los van de jongens. Tom probeerde te protesteren, te schreeuwen, maar zijn woorden waren onsamenhangend.

"Hij is helemaal doorgedraaid," zei Kitty, haar stem nu vol gespeelde angst, terwijl ze zich vastklampte aan Kevin. "Hij viel me aan, zomaar."

De agenten keken Tom aan, zijn woedende, verwarde blik sprak boekdelen. Ze legden hem in de boeien. Terwijl hij werd weggevoerd, keek Tom nog één keer naar Kitty. Haar ogen waren koud, triomfantelijk. Ze had gewonnen. En hij, Tom, de coach, de echtgenoot, de man, werd afgevoerd als een crimineel, zijn leven in puin, zijn waardigheid tot op het bot vernederd. De deur sloot achter hem, en het geluid van de sirenes vervaagde in de nacht. Kitty lachte zachtjes, een geluid dat Tom's ziel voorgoed zou achtervolgen.

Het Feestje Gaat Verder en de Troost van Mark

Zodra de sirenes waren verstomd en de politieauto met Tom uit het zicht verdwenen was, keerde er een vreemde stilte terug in de woonkamer. De jongens, Kevin, Jeroen en Mike, keken Kitty aan, hun gezichten een mengeling van opluchting en lichte verwarring. De adrenaline van de confrontatie ebde weg, en liet een ongemakkelijk gevoel achter.

Kitty stond op, haar ogen glinsterden. Ze pakte haar negligé van de grond en trok het weer aan, met een beweging die zowel nonchalant als uitdagend was. "Nou, jongens," zei ze, haar stem verrassend kalm, "waar waren we gebleven?"

De jongens keken elkaar aan, een beetje onzeker. De sfeer was veranderd, de spanning van de arrestatie hing nog in de lucht. Maar Kitty's blik was onmiskenbaar uitnodigend, haar lichaamstaal sprak boekdelen. Ze trok Kevin weer naar zich toe, haar hand op zijn dijbeen. "Kom op, ik kan er nog geen genoeg van krijgen," fluisterde ze, haar ogen vol vuur.

En zo ging het feestje verder, zij het met een andere, meer gedempte energie. Kitty nam het voortouw, haar verlangen onverzadigbaar. Ze knielde voor de jongens, haar blik uitdagend, en nam hen een voor een in haar mond en pijpte ze. Ze bewoog haar hoofd met een wellustige overgave, haar ogen gesloten in genot. Ze liet geen druppel verloren gaan, haar keel werkte gretig. De jongens, aanvankelijk verrast door haar openlijke lust, lieten zich al snel meeslepen door haar onverzadigbare eetlust. Hun kreunen vulden de kamer, een bewijs van Kitty's macht over hen.

"Jullie zijn geweldig," mompelde ze, haar mond vol, haar ogen glinsterend. "Ik wil alles. Alles van jullie."

Na een tijdje, toen de jongens uitgeput waren en de sfeer een beetje vreemd begon te worden – de combinatie van intense lust en de recente confrontatie met Tom was voor hen duidelijk onwennig – begonnen ze zich ongemakkelijk te voelen. Ze waren gewend aan snelle, onopvallende avontuurtjes, niet aan dit openlijke, vernederende schouwspel. Ze keken elkaar aan, en hun blikken spraken boekdelen.

"Nou, Kitty," zei Kevin uiteindelijk, zijn stem een beetje schor, "het was... uhm... gezellig. Maar we moeten er vandoor."

Kitty lachte, een zwoel geluid. Ze kuste elk van hen op de mond, haar ogen vol een duivelse triomf. "Tot de volgende keer, jongens," zei ze, haar stem vol belofte.

De jongens verlieten het huis, lichtelijk verward, hun hoofden vol van de bizarre avond. Ze keken niet om.

De deur sloot achter hen, en de stilte keerde terug in de woonkamer. Kitty stond midden in de kamer, haar lichaam nog nagloeiend van de passie, maar de leegte die ze voelde, was groter dan verwacht. De adrenaline was weg, en de kamer voelde koud en stil aan. Ze pakte haar telefoon en scrolde door haar contacten. Haar blik viel op een naam. Mark. Tom's broer.

Ze belde hem. Het was laat, maar ze wist dat hij zou opnemen. "Mark," zei ze, haar stem plotseling kwetsbaar, bijna smekend. "Ik... ik heb je nodig. Ik voel me zo alleen."

Mark's stem klonk slaperig, maar bezorgd. "Kitty? Wat is er? Is alles oké?"

"Nee," fluisterde Kitty, een traan rolde over haar wang – een traan van uitputting, van een vreemde leegte die ze niet kon plaatsen. "Tom... hij is opgepakt. Het was verschrikkelijk. Ik ben zo bang." Ze loog, maar de tranen waren echt.

Mark's stem werd meteen wakker. "Wat? Tom? Ik kom eraan, Kitty. Blijf kalm."

Binnen een kwartier stond Mark voor de deur. Hij zag Kitty, haar haar in de war, haar negligé losjes om haar heen, haar ogen rood. Hij trok haar meteen in een omhelzing. "Ach, Kitty," mompelde hij, zijn armen stevig om haar heen. "Het spijt me zo."

Kitty liet zich in zijn armen vallen, haar hoofd op zijn schouder. Ze voelde zijn warmte, zijn kracht, en een vreemde troost overspoelde haar. Ze leidde hem naar de bank, de plek waar zojuist nog zoveel was gebeurd.

Mark was bezorgd, maar Kitty's kwetsbaarheid was een krachtig wapen. Ze vertelde hem een halve waarheid, een verhaal over Tom's agressie, over haar angst. Mark luisterde, zijn hand streelde haar rug. De troost veranderde langzaam in iets anders, iets dat Kitty herkende. Het verlangen.

Ze kuste hem, eerst zachtjes, zogenaamd voor troost. Maar de kus verdiepte zich al snel, en Mark reageerde met een passie die ze kende. Hij was de broer van Tom, de man die ze zojuist had vernederd.

De nacht ging verder, en Kitty's verlangen naar Mark was onverzadigbaar. Ze trok hem naar de bank. Ze kuste Mark met een intensiteit die Tom nooit van haar had gekregen, haar handen gleden over zijn lichaam, zijn kleding verdween snel.

"Neuk me, Mark," fluisterde ze, haar stem zwoel. "Neuk me zoals hij nooit heeft gedaan." Mark, opgewonden door haar openlijke lust, gehoorzaamde. Ze kronkelde onder hem, haar kreunen vulden de kamer, en ze moedigde hem aan.

Maar Kitty wilde meer. Haar ogen kregen een duivelse glinstering. "Ik wil alles, Mark," fluisterde ze, haar lippen tegen zijn oor. "Ik wil je overal voelen. Ook daar waar Tom nooit mocht komen." Mark's ogen werden groot van verrassing, maar Kitty's hand leidde hem. Ze positioneerde zichzelf.

Mark drong langzaam binnen, en Kitty's kreun was een mengeling van pijn en genot. Ze bewoog haar heupen, haar lichaam in perfecte harmonie met Mark's, en liet een luide, wellustige kreun ontsnappen.

Na een tijdje, toen de passie even luwde, knielde Kitty voor Mark. Haar blik was uitdagend. Ze nam hem in haar mond. Ze wilde elke druppel, elke vezel van zijn mannelijkheid. Ze liet geen druppel verloren gaan, haar keel werkte gretig. Het was een daad van totale overgave.

Toen Mark klaar was, stond Kitty op, haar lippen glimmend. Ze kuste hem zachtjes op de mond. "Kom," fluisterde ze, haar stem vol belofte. "Laten we de nacht doorbrengen in de slaapkamer."

Ze leidde Mark naar boven. De slaapkamerdeur sloot zachtjes achter hen. Kitty had haar vrijheid geëist, en ze had die gekregen. De prijs, voor Tom, was hoog geweest.

De Psychiatrische Kliniek: De Ultieme Vernedering

Tom's wereld was ingestort. Na zijn arrestatie en de daaropvolgende gebeurtenissen, die hij zich slechts vaag herinnerde als een wazige nachtmerrie, werd hij opgenomen in een psychiatrische kliniek. Zijn geest was gebroken, zijn waardigheid tot op het bot vernederd. De dagen waren gevuld met een leegte die zwaarder woog dan welke fysieke pijn dan ook. Hij zat vaak in een dwangbuis, vastgeketend aan zijn bed, zijn blik afwezig, zijn gedachten een chaotische wirwar van beelden en geluiden.

Een paar weken later, tijdens de bezoekuren, verscheen Kitty. Ze was gekleed in een strakke, uitdagende jurk, haar haar perfect gestyled, haar glimlach een masker van onschuld. Tom's ogen, die tot dan toe leeg waren geweest, vulden zich met een mengeling van angst en afschuw. Hij wilde wegkijken, maar hij kon niet. De dwangbuis hield hem gevangen, gedwongen om haar aan te kijken.

Kitty glimlachte naar hem, een zoete, maar ijzige glimlach. "Hoi, schat," zei ze, haar stem vol valse bezorgdheid. "Hoe gaat het met je?" Tom's mond bewoog, maar er kwam geen geluid uit.

Terwijl ze met Tom sprak, zag Kitty een knappe, jonge verpleger de kamer binnenkomen. Hij had donker haar, een gespierd lichaam, en een vriendelijke, maar ietwat naïeve uitstraling. Kitty's ogen glinsterden. Een nieuwe prooi.

"Verpleger," zei Kitty, haar stem plotseling zwoel, "zou u me even willen helpen? Ik voel me een beetje duizelig." De verpleger, attent en behulpzaam, kwam dichterbij. Kitty raakte zijn arm aan, haar vingers streelden zachtjes zijn huid. Ze boog zich naar hem toe, haar lippen dicht bij zijn oor. "Ik heb je nodig," fluisterde ze, haar stem vol verleiding. "Ik wil dat je me neemt. Hier. Nu. Voor zijn ogen."

De verplegers ogen werden groot van verrassing, maar Kitty's blik was onmiskenbaar uitnodigend. Ze trok hem naar zich toe, haar handen gleden over zijn rug, en ze begon hem te kussen. Tom, vastgeketend in zijn dwangbuis, zag alles. Zijn ogen waren wijd opengesperd van ongeloof, zijn lichaam trilde oncontroleerbaar.

Kitty verbrak de kus en keek Tom aan, haar ogen vol een duivelse triomf. "Kijk eens, Tom," fluisterde ze, haar stem luid genoeg voor hem om te horen. "Dit is wat je hebt gemist. Dit is wat een echte man doet." Ze trok de verpleger dichterbij, haar handen gleden over zijn lichaam, zijn kleding verdween snel.

De verpleger, aanvankelijk verrast, liet zich al snel meeslepen door Kitty's openlijke lust. Hij nam haar, daar, in de kamer, pal voor Tom's ogen. Kitty's kreunen vulden de kamer, en ze moedigde de verpleger aan met haar blikken naar Tom. Ze bewoog haar lichaam met een wellustige overgave, haar ogen nooit van Tom af. Ze wilde dat Tom elk detail zag, elk geluid hoorde.

"Neuk me overal," fluisterde Kitty, haar stem zwoel, haar ogen op Tom. "Neuk me in elk gaatje. Laat hem zien wat hij heeft opgegeven." De verpleger, opgewonden door haar openlijke lust, gehoorzaamde.

Tom's gezicht was nu paarsrood, zijn ademhaling klonk als een hijgende hond. Zijn lichaam schokte, en hij voelde een walgelijke opwinding die streed met de diepe, brandende pijn van de vernedering. Hij wilde schreeuwen, vluchten, zijn ogen sluiten, maar de dwangbuis hield hem gevangen, gedwongen om te kijken, gedwongen om de ultieme vernedering te ondergaan.

Toen het hoogtepunt naderde, trok Kitty de verpleger dichterbij. "Kom klaar in mijn mond," fluisterde ze, haar stem vol verleiding. De verpleger, in zijn extase, gehoorzaamde. Kitty slikte alles door, haar ogen nog steeds op Tom gericht, een triomfantelijke glimlach op haar lippen. Het was de ultieme daad van vernedering, de totale overwinning.

Tom's ogen waren leeg, zijn blik afwezig. Hij was gebroken, volledig en onherroepelijk gebroken. Kitty stond op, haar lichaam nog nagloeiend van de passie. Ze kuste de verpleger zachtjes op de mond. "Bedankt," fluisterde ze. De verpleger, lichtelijk verward, maar duidelijk voldaan, verliet de kamer.

Kitty keek nog één keer naar Tom, haar gezicht een mengeling van vermoeidheid en een vreemde, lege voldoening. Ze had haar vrijheid geëist, en ze had die gekregen. Maar de prijs, voor Tom, was onmetelijk hoog geweest. Zijn leven was in puin, zijn waardigheid tot op het bot vernederd, en hij was nu een gevangene van zijn eigen gebroken geest.