Thomas zat naast Isabel op de bank. Ze zaten op Netflix te kijken om een film op te zetten. Isabel had een rood jurkje aan dat tot haar knieën kwam.

“Wat dacht je van deze?” vroeg ze.

“Nee,” antwoordde Thomas. “Dat is een serie van acht seizoenen. Ik wil gewoon een film van anderhalf of twee uur.”

Isabel zuchtte en zocht verder.

Thomas’ telefoon ging. Hij keek op het display. “Martin belt,” zei hij. Hij nam op en zette de luidspreker aan. “Goedemorgen,” zei hij als begroeting.

“Stoor ik?” vroeg Martin.

“Nee, hoor. Is er iets?” Hij legde zijn hand op Isabels bovenbeen.

Martin zuchtte. “Er is een beugel van onze garagedeur losgeschoten. Ik probeerde hem te lassen, maar ik kan dat kloteding niet vasthouden door die fucking kutreuma. Zie jij het zitten om hem vast te zetten?”

Thomas wisselde een blik met Isabel. De irritatie van Martin was niet te missen. Isabel knikte naar Thomas. “Ik kan het proberen," antwoordde hij. “Zullen we gelijk komen?”

“Heel graag, dank je wel,” antwoordde Martin. “Sandra komt je zo ophalen.”

“Is goed,” antwoordde Thomas. De verbinding werd verbroken en hij zuchtte. “Ik ben nog maar kort lasser,” zei hij. “Waarom vertrouwt hij mij dit toe? Kent hij niemand anders?”

Isabel haalde haar schouders op. “Hij vertrouwt je,” zei ze. “Hij weet dat je het kunt. En zo niet, dan heb je het geprobeerd. Misschien probeert hij het zo lang mogelijk verborgen te houden dat hij reuma heeft. Misschien heeft hij gewoon een slechte dag dat het niet lukt.”

Sandra was er al binnen tien minuten. Ze bracht hen naar haar huis en ging hen voor naar binnen. “Kom maar verder,” zei ze hartelijk. “Willen jullie iets drinken?”

“Iets fris, graag,” zei Isabel.

“We hebben nog blikjes in de garage staan. Kom maar,” zei Sandra en leidde hen de achterdeur uit. Isabel zag dat ze een ruim terras hadden met een barbecue. Daarachter lag een grasveldje met een schuur aan het einde.

Aan de zijkant van het huis was de garage. De deur stond open en ze hoorden dat de radio aan stond. “Martin is binnen,” zei ze en ze nam hen mee naar binnen.

Tegen de muur stond een werkbank, waarop een slijptol en wat lasdraden lagen. Martin stond bij de garagedeur op een trapje en was bezig om de beugel op de juiste plek af te tekenen.

Thomas onderdrukte een grijns. “Ik kan zo tien dingen opnoemen waarvoor ik op mijn werk op mijn kop zou krijgen,” merkte hij plagend op.

Martin tekende iets af met een potlood. “Ik ben nu niet op mijn werk, dus flikker maar een eind op met je regels,” antwoordde hij zonder om te kijken.

Thomas lachte en bekeek Martins lasapparaat dat op de grond stond. “Mooi ding,” antwoordde hij. “Heb je ook een brandblusser? Die hoort er wel bij te staan.”

Martin kwam van het trapje af. “Ik raak zelf geen mannen aan,” zei hij waarschuwend. “Maar ik kan ook aan Sandra vragen of ze jou even onder handen neemt.”

Thomas grijnsde en keek wat Martin had afgetekend. “Lukte het schoonschuren een beetje?” vroeg hij.

Martin knikte. “Dat wel, maar door dat pokkeding heb ik nu last van mijn handen.”

Thomas keek naar de slijptol. “Heb je het handvat eraf gehaald?” vroeg hij met een grijns, doelend op de regels op de fabriek. “Moet die er niet te allen tijde op blijven zitten?”

Martin gooide zijn lashandschoenen op de werkbank. “Wacht maar tot je op je werk bent,” reageerde hij. “Dan kom ik eens een werkplekinspectie doen. En vraag het je collega's maar, ik ben een enorme klootzak op mijn werk.”

Isabel onderdrukte een lach en bleef naast Sandra staan. Ze genoot van de broederlijke plagerijtjes tussen de twee mannen. Sandra zette wat blikjes drinken op de werkbank en trok het blikje voor Martin alvast open. “Pas maar op, schat, hij moet die beugel nog plaatsen.”

Martin pakte de laskap van de muur en gaf die aan Thomas. “Als je op dat knopje aan de binnenkant drukt, wordt hij automatisch donker zodra je gaat lassen.”

“Echt waar? Cool!” Thomas pakte hem aan en keek naar de deur.

Martin leunde tegen de werkbank. “Doe je ding,” zei hij rustig. Hij zette het lasapparaat voor Thomas aan.

Thomas pakte een lasdraad en keek naar de deur. “Heb je iets om die beugel mee vast te houden?”

Martin knikte kort. “In de kast achter je liggen spanbanden en stukken touw. Kijk maar wat je prettiger vindt.”

Thomas grinnikte. “Ik had kunnen weten dat je overal stukken touw zou hebben liggen.”

Met een grijns pakte Martin zijn blikje van de werkbank. “Dit touw is daar niet geschikt voor, maar er is genoeg ander spul te vinden. Ik kan ook een rol ducttape om je kop wikkelen als je zo doorgaat.”

Thomas had de beugel op zijn plek en pakte de laskap. “Zou je daar niet mee wachten tot ik klaar ben?” Hij zette hem op en pakte vervolgens de lashandschoenen en een lasdraad.

“Daar heb je een goed punt,” antwoordde Martin. “Ik zal me dan maar moeten afreageren op je vriendinnetje.”

Thomas ging op het trapje staan. “Dat is wel zo eerlijk, vorige keer nam je je vrouw te grazen terwijl Isa de straf verdiende.” Hij deed de laskap naar beneden en begon met het lassen.

Martin grijnsde. “Dus dat vertelde ze je?”

Thomas’ stem werd gedempt door de laskap toen hij antwoordde. “Uiteraard, ze vertelt me alles. Ook dat je haar dwong om je vrouw te beffen.”

Martin keek met een grijns naar Isabel, die blozend zijn blik vermeed. “Ik heb haar niet gedwongen,” antwoordde hij rustig. “Met slechts één woord had ze het kunnen stoppen. Volgens haar checklist wilde ze het ervaren, ik heb haar die mogelijkheid gegeven. Ik heb haar enkel een duw in de rug gegeven toen ze niet durfde. Ze wilde het echter wel, anders had ze wel ‘mango’ gezegd.”

Thomas stopte met lassen en bekeek zijn werk. “Die laskap is ideaal,” zei hij. “Echt zo makkelijk om dat scherm niet steeds naar boven of beneden te moeten doen. Geef me eens een staalborstel.”

Martin kwam overeind. “Ik ben je onderdanige niet,” mopperde hij terwijl hij de staalborstel aangaf. “Mij een beetje lopen commanderen. Jij durft.”

Thomas borstelde de lasnaad schoon. “Ze vond het erg fijn, zei ze,” zei hij kalm, terugkomend op hun gesprek over Isabels sessie van de vorige week.

“Jullie weten toch dat ‘ze’ erbij staat?” vroeg Isabel met een grijns.

Thomas begon met het lassen van de volgende laag. “Alsof we jou kunnen vergeten.”

Na een half uur waren de drankjes op en was de las klaar en afgekoeld. Martin was zeer tevreden met het resultaat. “Neem die laskap maar mee,” zei hij. “Als dank voor je hulp.”

Thomas keek hem verbijsterd aan. “Meen je dat?”

Martin knikte. “Ik heb nog een kap, maar die verkleurt niet uit zichzelf. Bovendien ziet het ernaar uit dat ik het wel vaker zal moeten gaan uitbesteden.”

“Wordt het erger?” vroeg Isabel.

Martin besloot een ander onderwerp aan te snijden. “Zal ik jullie naar huis brengen?” vroeg hij, waarop hij zijn hand uitstak naar Sandra.

Sandra gaf hem de autosleutel. “Veel plezier,” zei ze met een glimlach.

Plezier? vroeg Isabel zich af. Martin ging hen naar huis brengen, wat was daar plezierig aan?

“Dank je wel,” antwoordde Thomas, haar gedachten onderbrekend. “En bedankt voor het drinken.”

“Geen probleem. Als we je hulp weer eens nodig hebben, bellen we.”

Ze namen afscheid van Sandra en liepen naar Martins auto. Ze stapten in, Isabel voorin en Thomas op de achterbank. Isabel keek naar het dashboard. “Wat een luxe,” zei ze.

Martin startte de auto. “Ik had een automaat nodig dankzij die klotereuma,” antwoordde hij en hij zette hem in drive. “Maar ik probeer er niet te veel bij stil te staan en ik zou het waarderen als jij dat ook niet doet.”

Isabel knikte. “Ik zal er niet meer over beginnen.” Ze keek uit het raam. “Je had er hier af gemoeten,” zei ze.

“Het leek me een goed idee om even rustig te praten,” zei Martin kalm. “We zijn ten slotte alweer een aantal weken verder en er is een hoop gebeurd. Het wordt tijd dat we dat eens bespreken. Dat gaan we op neutraal terrein doen.”

Ze reden de bebouwde kom uit. Isabel zag wat vissers bij een meertje zitten. Ze vroeg zich af waarom Martin op neutraal terrein wilde praten. Tegelijkertijd klonk het wel logisch dat hij dat wilde om eventuele verleidingen uit de weg te gaan.

Martin parkeerde de auto en ze stapten uit. Van de achterbank pakte hij een tas. Isabel keek ernaar. “Je wilde toch praten?” vroeg ze onzeker.

Martin knikte kalm. Hij stak zijn hand in de tas en haalde er een flesje water uit. “Met drinken en wat lekkers erbij,” antwoordde hij. “Een stukje verderop staat een picknicktafel waar we rustig kunnen zitten.”

Thomas liep zwijgend mee. Hij keek om zich heen. Het was een rustige omgeving. Ze waren aan de rand van een bos met struiken naast het wandelpad. Het was stil om hen heen.

Nadat ze een stukje hadden gelopen, werd Isabel een beetje ongeduldig. “Is het nog ver?” vroeg ze.

Martin grinnikte. “Ben je zo ongeduldig om je voortgang te bespreken?” Hij gebaarde naar een paar bosjes. “Daarachter is het.” Hij legde losjes zijn arm om haar middel en leidde haar naar de picknicktafel. Hij gaf de tas aan Thomas en knikte hem kort toe.

Net toen Isabel wilde gaan zitten, haakte Martin zijn arm onder haar armen heen en greep haar stevig vast. Zijn vrije hand drukte hij op haar mond en hij duwde haar voorover over de houten picknicktafel heen.

Geschrokken probeerde Isabel iets te zeggen en probeerde ze haar armen te bevrijden, maar Martin hield haar te stevig vast. Hij drukte zijn bovenbeen tussen haar benen en drukte haar met zijn gewicht neer.

Ze hoefde zich geen seconde af te vragen wat Martin van plan was. Met grote ogen keek ze om zich heen, maar ze staakte haar verzet. Wat als iemand haar zou zien?

Thomas zocht in de tas en pakte de gag eruit. Van tevoren had hij dit met Martin gepland, maar nu het zover was, was hij toch wel erg nerveus.

“Let erop dat je hem niet te los doet,” zei Martin terwijl hij zich tegen Isabel aan drukte. Ze kon zijn pik door zijn broek heen tegen haar bil voelen. “Anders drukt ze hem er met haar tong uit.”

Isabel draaide haar hoofd een beetje, voor zover Martins hand dat toeliet. Hij hield haar mond bedekt.

“Ik ga mijn hand weghalen,” hoorde ze Martin achter haar zeggen. “Probeer niet te veel herrie te maken, tenzij je graag betrapt zou willen worden.” Hij haalde zijn hand van haar mond, maar hield haar wel voorover op de tafel gedrukt.

Ze was bloednerveus. Wat als iemand haar zag?! Ze vond het al raar dat Thomas die ochtend zo graag wilde dat ze een jurkje aan zou trekken. Haar ogen gingen weer naar het looppad.

Thomas kwam met de gag bij haar staan. Ze twijfelde toen ze hem zag. “Wat als ik het stopwoord wil gebruiken?”

Martin liet haar armen los en legde zijn handen op haar schouders. “Je kunt geluid maken met dat ding in,” zei hij. “Je kunt je stopwoord zeggen, al zal die gag het wat onverstaanbaar maken. Maar vertrouw me, ook met die gag in kan ik je verstaan.” Hij boog zich naar voren, waardoor zijn kruis nog harder tegen haar bil drukte. “En anders knip je met je vingers.”

Ze beet zachtjes op haar onderlip, maar uiteindelijk deed ze haar mond open en deed Thomas de gag in haar mond.

“Dit is niet om je weerloos te maken,” hoorde ze Martin zeggen terwijl Thomas het riempje vastmaakte. “Dit is om te voorkomen dat je alles bij elkaar schreeuwt als je straks keihard geneukt wordt.”

Isabel bloosde. Martin kon de dingen zo benoemen dat ze zich verlegen voelde, maar het vooruitzicht maakte haar nog geiler.

“Pak je de boeien?” vroeg Martin aan Thomas.

Isabel verstijfde. Gingen ze haar hier vastmaken?! Ze probeerde overeind te komen, maar Martin hield haar tegen de tafel gedrukt.

Ze schudde haar hoofd, maar Martin liet haar niet los. Ze probeerde geen ‘mango’ te zeggen of met haar vingers te knippen. Ze was nerveus en zenuwachtig, maar ook ontzettend geil. “Niet nadenken,” zei Martin rustig. “Laat het gewoon over je heen komen.”

Isabel staakte haar verzet. Zenuwachtig keek ze om zich heen. “Concentreer je op je ademhaling,” zei Martin. “Hou je aandacht daarbij, anders ga je straks nog hyperventileren.”

Thomas deed haar de polsboeien om. Het koude leer voelde vreemd aan nu ze buiten was.

“Wil je een blinddoek voor?” vroeg Martin vlakbij Isabels oor.

Ze twijfelde. Ze zou de buitenwereld makkelijker kunnen buitensluiten, maar tegelijkertijd maakte die gedachte haar juist nerveuzer. Ze schudde haar hoofd. Nee, ze wilde haar omgeving in de gaten kunnen houden.

Martin liet zijn handen over haar rug glijden. “Volgens je lijst leek dit je ontzettend geil,” zei hij. Hij rolde haar jurk op, tot die om haar middel zat. Ze had een rode string aan. Zijn hand gleed tussen haar benen. “Je bent geil,” merkte hij tevreden op. “Wil je dat we stoppen?”

Isabel probeerde te slikken, maar de gag maakte het haar moeilijk. Ze sloot even haar ogen en schudde haar hoofd. Nee, ze wilde niet stoppen. Ze was bang om betrapt te worden, maar tegelijkertijd voegde die spanning juist enorm veel opwinding toe. Het was eng, maar ze wilde meer.

Martin streek haar haren uit haar nek en streelde haar huid zachtjes. “Dat dacht ik al,” zei hij kalm. “Thomas, regel jij de rest?”

Thomas pakte een touw uit de tas en maakte de knoop los waar het mee zat opgerold.

Isabel voelde dat Martin zijn hand van haar hals haalde. Ze huiverde toen ze een briesje langs haar blote billen voelde gaan. Zenuwachtig beet ze in de gag.

Thomas haalde het touw door de ringen van de polsboeien en knoopte het touw vervolgens vast aan de tafelpoot. Isabel leunde op haar ellebogen en keek naar hem op. Ze kon niet geloven dat hij dit deed, maar het beviel haar wel.

Ze voelde dat Martin haar slipje uittrok. Automatisch tilde ze één voor één haar voeten op om eruit te stappen. “Zie je wel dat je het geil vindt,” merkte hij beheerst op. Hij legde het slipje naast haar ellebogen op de tafel. Hij kwam naast haar staan en legde zijn hand in haar haren. “Verstand op nul en genieten,” zei hij. “Meer hoef je niet te doen. Opletten of de omgeving veilig is, is onze zorg.”

Ze merkte dat Thomas achter haar was komen staan. Ze voelde zijn hand tussen haar benen. Hij liet zijn handen over haar lipjes gaan.

Isabel keek naar Martin op. Ze schoof wat dichter naar de rand toe. Hij wist wat ze van plan was. “Weet je zeker dat je stil kunt zijn?” vroeg hij.

Ze knikte. Ze voelde Thomas’ vingers langs haar kutje strelen. Eén van zijn vingers cirkelde over haar clitje.

“Vooruit dan maar,” besloot Martin en hij trok de gag uit haar mond. “Eén kik en ik stop hem er weer in, maar dan blijft hij erin. Duidelijk?”

Isabel knikte. “Ja, meneer,” antwoordde ze verlangend. Hij trok zijn riem los. Isabel keek toe terwijl hij zijn broek losmaakte. Ze had de indruk dat het hem moeite kostte, maar ze durfde het niet te vragen.

“Mond open,” zei hij. Op het moment dat Martin zijn pik in haar mond drukte, stopte Thomas twee vingers in haar kutje. Ze kreunde van genot toen Thomas zijn vingers in haar bewoog. Haar zorgen om Martin verdwenen als sneeuw voor de zon. Ze had enkel nog aandacht voor Martins pik en Thomas’ vingers.

Thomas neukte haar met zijn vingers. Isabel kreunde weer, maar Martins pik dempte het meeste geluid. Hij liet zijn hand op haar hoofd liggen, maar pakte haar haren niet vast.

Thomas begon haar opeens in hoog tempo te vingeren. Met zijn andere hand bleef hij over haar clitje wrijven. Ze had moeite om Martins pik in haar mond te houden. Ze trok haar been op en liet haar knie op tafel leunen.

Haar orgasme barstte los. Ze uitte een schreeuw, maar die ving Martin op door zijn pik diep in haar mond te drukken.

Pas toen ze rustiger werd, trok Martin zich een stukje terug. Isabel hoestte en probeerde op adem te komen.

Thomas liet zijn broek zakken en drukte zijn pik in haar kutje. “Jezus, wat ben je nat!” zei hij. Hij pakte haar heupen en begon in haar te stoten.

Ze zoog aan Martins pik en drukte haar tong er tegenaan. Leunend op haar ellebogen bewoog ze haar hoofd naar voren en naar achteren. Het kon haar niks meer schelen dat ze buiten over een picknicktafel gebogen stond met haar jurk om haar heupen. Ze kon enkel nog genieten.

Martin legde ook zijn andere hand op haar hoofd en bewoog met zijn heupen. Met gesloten ogen gaf ze zich over en liet ze hem haar mond neuken.

“Ik kom,” waarschuwde Thomas. Hij ramde zijn pik diep in haar. Isabel schreeuwde van genot toen ze hevig klaarkwam. Martin hield zijn heupen even stil om haar van haar orgasme te laten genieten. Hij wachtte tot Thomas zich had teruggetrokken en zijn broek weer fatsoeneerde.

Vol overgave stortte Isabel zich op Martins pik. Ze merkte nauwelijks dat Thomas de boeien losmaakte. Ze pakte Martins pik vast en liet haar tong langs zijn eikel gaan.

“Doe eens wat beter je best,” hoorde ze Thomas zeggen. “Dit kun je veel beter.”

Isabel onderdrukte een grijns. Moedigde Thomas haar echt aan terwijl ze een andere pik aan het pijpen was? Ze zoog zijn pik haar mond in en liet haar tong er langs glijden.

Ze voelde dat Martin wat meer druk op haar hoofd zette, maar hij greep haar niet vast. Hij stootte nog een paar keer diep in haar mond voor hij uiteindelijk klaarkwam. “Niet knoeien,” waarschuwde hij. “En schoonmaken.”

Isabel slikte het door. Ze liet haar mond nog een paar keer op en neer gaan voor ze hem losliet.

Martin liet zijn vingers langs haar wang glijden. “Dat was verdomd lekker,” zei hij.

Isabel glimlachte. “Dank je, meneer.”

Martin trok zijn broek weer op zijn plek en keerde haar de rug toe terwijl hij hem dichtknoopte. “Bewaar dat ‘meneer’ voortaan maar voor je vriendje,” zei hij.

Isabel schoof haar jurk weer op zijn plek en trok haar slipje aan. “Hoezo?” vroeg ze.

Martin pakte de tas op en haalde er drie flesjes water uit, die hij op de tafel zette. “Viel het je niet op dat Thomas degene was die je de boeien en die gag om deed?” vroeg hij. “Ik kon van de week op mijn werk ook een steiger niet op. De laatste tijd gaat het helaas erg snel. Vanochtend werd ik ook met mijn neus op de feiten gedrukt, toen ik niet eens die beugel vast kon maken in de garage.”

Isabel pakte een flesje, draaide het open en reikte het hem aan. Vervolgens nam ze er zelf ook een om te drinken. “Ik kan me voorstellen dat het moeilijk is,” zei ze.

Martin strekte zijn benen en nam een grote slok water. “Vergeet je string niet,” merkte hij op.

Isabel grinnikte. “Leuke verrassing voor degene die hier straks wat komt drinken.”

Martin nam nog een slok. “Die kans is klein,” zei hij. “Heb je het bord verboden toegang niet gezien toen ik deze weg in reed?”

Isabel keek hem verbaasd aan. “Bedoel je dat hier niemand mag komen?!”

Martin grinnikte. “Bingo.”

“Dus we hadden helemaal niet betrapt kunnen worden?”

Martin keek haar aan. “Er kunnen altijd mensen zijn die het bord negeren,” zei hij. “Dat deed ik zelf ten slotte ook.”

Isabel grijnsde ondeugend. “Stouterd. Moet je nu zelf over de knie?”

Martin grijsde. “Reuma of niet, ik kan je alsnog te grazen nemen,” waarschuwde hij kalm.

Isabel pakte haar string, maar trok hem niet aan. “Zullen we dan maar?”

Ze gingen naar de auto. Thomas zette de tas op de achterbank en Isabel ging voorin zitten. “Willen jullie voor de deur worden afgezet, of liever op de hoek?” vroeg Martin.

“Voor de deur is goed,” antwoordde Isabel. “Mijn moeder is er nu toch niet.”

Martin reed de straat in en parkeerde de auto.

“Zien we elkaar volgende week weer?” vroeg Isabel onzeker. “Of houdt het op?”

Martin hoorde dat ze emotioneel werd. Hij legde zijn hand op die van haar. “Jullie blijven hoe dan ook welkom,” zei hij. “Als ik niet veel last heb, kan ik meedoen, en anders kunnen jullie samen naar boven, of met Sandra erbij. Sorry als ik die indruk heb gewekt, maar het hoeft echt niet gelijk te stoppen. Ik kreeg vandaag nauwelijks mijn broek dicht, maar we hebben ons alsnog wel vermaakt.”

Isabel glimlachte. “Tot volgende week. Tenzij je weer stiekem iets met Thomas verzint.”

Martin grinnikte. “Dit was zijn idee.”

Ze namen afscheid en Martin reed rustig de straat uit. Hij kneep even met zijn vingers, wat enkel bevestigde hoeveel last hij ervan had. Hij reed terug naar huis en parkeerde voor de deur. Net toen hij uit wilde stappen, zag hij Isabels slipje op de passagiersstoel liggen. Hij pakte het met een grijns op en stapte uit.