De Quasy Relatie -10

.
Nelly

Pieter en ik hadden in onze studiejaren zo vaak seks, dat bij hem ‘what’s next’ niet moeilijk te raden is. Hij is een grote fan van ‘de missionaris’, hij boven en ik onder en daarna eindeloos lang recht op neer zo die gaat, pompen, stoten, beuken, kortom flink néuken! En het toeval wil dat mij dat ook wel bevalt. Ik vind het fijn om zeg maar een beginnetje te maken, door Pieter eerst te berijden, zodat mijn hormonen in de mood komen. Maar daarna mag hij me stevig pakken, mijn kutje palen tot ik totaal ben uitgewoond. En zeker vandaag heb ik daar behoefte aan, want ik moet hoognodig een zeker iemand in Amsterdam uit mijn hoofd zien te krijgen, wat tot nu toe maar matig lukt…


En dus maak ik me zo open mogelijk voor Pieter, wijd uitgespreid lig ik onder hem, wetend dat het hem stimuleert om lang, heel lang door te gaan. Daarbij doen de shotjes Tequila ook goed hun werk. We weten allebei wat bij het drinken onze grens is om nog goed te kunnen seksen, dat alles nog goed werkt, terwijl we toch dat lekkere roesje hebben dat alles net ietsje intenser maakt. Mocht het onverhoopt toch ietsje gaan haperen, dan heeft Pieter altijd nog wel een of ander stimulerend pilletje achter de hand waarmee het vuurtje weer wordt opgestookt.

Maar dat is vandaag voorlopig absoluut nog niet nodig. We hebben elkaar in maanden niet meer gezien en dat ik mijn lichaam tot verboden gebied verklaarde voor hem helpt er ook zeker aan mee. Pieter is totaal verrukt dat hij zich weer op me mag uitleven en deze kans laat hij overduidelijk niet aan zich voorbijgaan. Hij drijft zijn zuigerstang in me op en neer alsof hij zo’n oude stoomlocomotief van de Oriëntal Express is, die weet dat hij duizenden kilometers te gaan heeft en er een niet al te hoog maar wel gestaag tempo moet houden.

Precies dat tempo waarin hij steeds maar weer in me stoot maakt dat ik beetje bij beetje het sekswalhalla wordt binnengeduwd. Uiteindelijk bevind ik me in een oord waar het alleen nog maar draait om voelen, prikkels, contact, man op vrouw, naakte huid op naakte huid, wrijvende lichaamsdelen, pik in kutje. In deze staat draait het niet om een echt heftig hoogtepunt, maar meer om een lang uitgerekt subtiel orgasme, dat me in haar greep houdt en in al mijn vezels laat voelen dat ik een vrouw ben. Alle cellen in mijn lichaam werken samen om er iets geweldigs van te maken en dat liefst zo lang mogelijk in stand te houden. En ja, ik weet dat ik in deze toestand bij iedere stoot kreun, of gil, dat ze dat in het halve huis horen, maar echt, daar kan ik niks aan doen. Tegen die tijd heb ik daar zelf allang geen idee meer van, ben ik zo ver weg dat alles me alleen nog maar overkomt.

Op een gegeven moment krijg ik nog wel mee dat Pieter bekaf van me afrolt en me een pilletje laat slikken, waarna hij er zelf ook een neemt. Hmm, we zijn dus nog niet klaar. En inderdaad, terwijl ik nog op mijn rug lig komt hij nu languit op zijn zij tegen me aanliggen en trekt mijn rechterbeen over zijn heup. Daarna drijft hij zijn pik weer bij me naar binnen, terwijl hij tegelijk met zijn vrije hand mijn borsten en tepels begint te kneden. ‘Echt Noëlleke, wat heb ik dit gemist’ fluister hij daarbij. Het komt niet in me op om iets terug te zeggen, ik voel hoe het pilletje bezit van me neemt en ga volledig op in de roes waar ik steeds verder in getrokken word.

Ik kom weer een beetje bij zinnen als het daglicht zich aandient en de vogels aan hun dagelijkse ochtendpraatje beginnen. Pieter is in slaap gevallen zoals hij bezig was, zijn pik is uit me geglipt en rust nu tegen mijn zij. Oké, blijkbaar was ik dus ook in slaap gevallen, want van het laatste deel van ons nachtelijke neukpartijtje kan ik me niet veel meer herinneren. Meestal overkomt me dat niet, want daarvoor vind ik dit veel te fijn, maar ik vermoed dat de jetlag dit keer nog zijn tol eiste.

Ik pluk mezelf los van Pieter, hoog tijd voor een plasje. In dit huis is dat altijd een uitdaging want het toilet bevindt zich aan het eind van een lange gang en over het algemeen heb ik niet echt zin om me aan te kleden. Dus is het zaak op de gang niemand tegen te komen, wat ook dit keer natuurlijk prompt wel gebeurt. Amper loop ik richting toilet of de deur van Bas gaat ook open en daar sta ik dan, in mijn nakie, blootgesteld aan zijn gretige ogen. Ik weet zeker dat hij het erom doet, hij geilt al heel lang op me en hij kent zo langzamerhand wel mijn gewoonte om naakt door de gang te paraderen. Maar ik doe of er niks aan de hand is, zeg ‘goodmorning Basje, lekker weertje hè?’ en weg ben ik. Nadat ik heb geplast poets ik aan het wasbakje een beetje de plakkerigheid rond mijn kutje weg en daarna is het wat mij betreft tijd voor het slotfeest.

Ik ben nog steeds geil, dankzij de drank en het pilletje die nog altijd ijverig hun werk doen in mijn lijf. Op de terugweg gun ik Bas nog even het volle uitzicht op mijn blote lijf, want natuurlijk heeft die leperd zijn deur wagenwijd open laten staan. Oké, hij ook zijn pleziertje, kan hij weer lekker aan zichzelf gaan trekken. Terug in bed stoot ik Pieter aan, ik heb hem nodig voor een slotrondje, maar hij geeft geen sjoege, hij is heel diep in slaap. Nou, no problem, ik heb hem er ook niet echt bij nodig, als zijn pik het maar doet.

Ik til het slappe en erg plakkerige geval op en neem het in mijn mond. De smaak is een totale sensatie, ik ben nergens zo gek op als op een pik die langdurig in me heeft gezeten. De mix van mijn geil en zijn zaad en dan ook nog ons gezamenlijke zweet is onwaarschijnlijk lekker. Genietend sabbel ik erop tot Pieter zijn pik niet alleen schoon maar er ook weer helemaal klaar voor is. Pieter zelf is er ondertussen ook weer bijgekomen. Nog half slaperig ligt hij met beide armen onder zijn hoofd te bekijken hoe ik het verder aanpak. Nou, dat is simpel, ik wil nog een keer op hem wippen en dan is het wel klaar, denk ik.

Terwijl ik over hem heen ga zitten en zijn pik op mijn kutje richt zegt Pieter: ‘echt Noëlleke, je bent nog zo veel geiler om te zien dan vroeger. Zullen we toch maar samen iets beginnen?’ Ik geloof mijn oren niet, meent hij dat nou echt? Toen ik wilde had meneer geen zin en nu het hem uitkomt wel? Tegelijk dat ik me dat bedenk schuift Matthijs zijn gezicht ertussen, en weet ik dat dit voorbij is. De seks is lekker maar verder hebben we niet veel meer. Ik kijk Pieter aan terwijl ik me over hem heen laat zakken en schud dan mijn hoofd: ‘nee Pietertje, die kans heb je gehad maar die is nu voorbij. Geniet er nog maar even van, want dit is onze laatste keer.’

Zijn bruine ogen worden een tintje donkerder als hij ineens in actie komt, me stevig vastpakt en zich met me omdraait zonder dat zijn pik ook maar een fractie uit mijn lijf verdwijnt. ‘Oké meid, dan zal je het krijgen, die laatste keer’ gromt hij en dan gaat hij verder met me uit te wonen waar we afgelopen nacht waren gebleven. En ik vind het prima, ik kan dit wel waarderen. Genietend onderga ik Pieter zijn stoten, hard, diep, intens. Het pilletje doet nog steeds zijn werk en het duurt dan ook niet lang voordat ik me weer op die plek bevindt waar mijn lichaam het volledig van me overneemt.

Matthijs

Eindelijk is dit lange weekeinde voorbij. Hoewel ik er eigenlijk geen zin in had ben ik tegen het einde van de middag toch nog even naar m’n vaste kroeg aan de Bloemgracht gegaan. Rond die tijd is het er vaak druk, de tv staat dan op Studio-sport en terwijl Jan en alleman heel zeikerig op z’n Amsterdams commentaar levert op de uitslagen, is het er beregezellig. Hannes en Joost, enkele van mijn vrienden zijn er ook en het lukt me zowaar om Nelly een hele tijd uit mijn hoofd te krijgen. Ze willen alles weten over mijn Amerika-trip en hoe die is afgelopen.

Net als ik hen dat zo’n beetje heb verteld, trap ik de duivel blijkbaar op zijn staart, want precies op dat moment belt Anthony. ‘We have to talk’ is het eerste wat hij zegt. Oké, ze geven het dus niet op. Na mijn impulsieve reactie gisteravond om hem af te wijzen heb ik besloten er anders mee om te gaan als hij nog een keer mocht bellen. En dus reageer ik ‘call you back in an hour’, waarna we de verbinding weer verbreken. ‘Ik moet gaan mannen, dat was dus Amerika, werk aan de winkel.’ Allebei m’n vrienden steken hun duim op en weg ben ik.

Als ik thuis Anthony terugbel blijkt dat ConnectPRO me met hun bod inmiddels heel dicht nadert, het is zaak om er nu serieus op in te gaan. Ruim een uur zitten we aan de telefoon en als we er een punt achter zetten moet ik hoognodig wat zaken gaan regelen. Ik voel me voor het eerst sinds dagen weer energiek, en dat komt niet alleen doordat ik het met Anthony eens lijk te worden. Ik heb ook een besluit genomen over Nelly, want zoals het nu gaat kan het niet verder. De rest van de avond pleeg ik diverse telefoontjes, waarvan enkelen lang duren. Tegen de tijd dat ik daarmee klaar ben ga ik uitgebreid onder de douche, waar ik mezelf zo her en der een flink scheer, het begon op mijn lijf inmiddels een behoorlijk oerwoud te worden. Daarna slaap ik voor het eerst sinds de trip naar Amerika weer goed.

Nelly

Het was lekker, de seks met Pieter, goed om dit nog een keer te hebben gedaan. Dit kan ik nu afsluiten. Want hoewel hij nu ineens wel een relatie wil is het voor mij klip en klaar geworden dat mijn hart niet meer bij hem ligt. Eigenlijk wist ik dat al wel, maar nu weet ik het ten minste ook zeker. Ik schrob me onder zijn douche schoon en na het afscheid ga ik richting pap en mam. We lunchen samen en dan is het tijd om naar Amsterdam te gaan. Mam geeft me natuurlijk nog allerlei goedbedoelde adviezen, maar eerlijk is eerlijk, éentje daarvan is wel oké. Ze zegt dat ik goed voor mezelf moet zorgen en dat ga ik zeker doen. Ik heb daarom besloten morgen gewoon te gaan werken. Ik wil me deze baan niet laten ontglippen door dat gedoe tussen mijn baas en mij, daar moeten we hier als volwassen mensen uit kunnen komen.

Amper ben ik terug bij Jonah of hij zegt ‘je baas heeft gebeld, hij laat je morgenochtend ophalen. Er zijn ontwikkelingen in Amerika.’ Hoezo laat hij me ophalen…, waarvoor? Jonah haalt zijn schouders op, hij heeft geen idee. Spannend, maar afwachten dus. Dan laten we wat pizza’s komen, waar zijn huisgenoten Lucas en Paul ook bij aanschuiven. Het wordt het een gezellige avond, na het eten komt zelfs de Rummikub op tafel. Ik heb er nooit veel aan gevonden, meer iets voor oudjes, lijkt mij. Maar deze kerels hebben daar blijkbaar geen last van. Ze spelen het absoluut vaker, want als we aan het eind van de avond de stenen terug in de doos doen, heb ik van de vier potjes er niet een gewonnen. Iedere keer eindigde ik kansloos, met mijn bordje nog vol met stenen. Nou ja, als ik hierin geen geluk heb, dan hopelijk wel ergens anders in.

Tegen dat ik naar bed ga geeft Jonah me nog een afsluiter mee: ‘oh ja, zussie, Matthijs vroeg ook nog of je weer dat jurkje aantrekt dat je in Sausalito aan had. En of je een koffertje met wat andere kleding en toiletspullen meeneemt…’ Huh? Het wordt steeds vreemder, we waren toen bij Anthony en zijn gezin thuis. Ik zie direct het rode jurkje weer voor ogen dat ik aanhad. Het is een eenvoudig kleedje, dat door de kleur mijn haren goed uit laat komen en dankzij de taillering perfect om mijn lijf valt.

Ik weet dat nog zo goed omdat Matthijs en ik vooraf nogal twijfelden of we voor formeel of juist informeel moesten gaan. We bleken de juiste keuze te hebben gemaakt, want we kwamen voor ons totaal onverwacht in een barbecue met het gezin van die Ceo terecht. Alles komt weer naar boven, ook hoe het de volgende dag afliep tussen Matthijs en mij. Ik kan me bijna niet voorstellen dat het nog maar vier dagen geleden is dat we zo belabberd uit elkaar gingen, en met een hoofd vol vragen ga ik naar bed.

Matthijs

Ik heb het niet meer. Vandaag wordt het in een dubbel opzicht een grote dag. Over de deal met ConnectPRO maakt ik me eigenlijk nog het minste zorgen, want daarover staat mijn besluit vast. Ik ga ervan uit dat ik er vandaag met de Amerikanen wel uit kom, het zal misschien nog even beuken zijn maar ze willen mijn kennis te graag hebben om dat nog te laten schieten. Met Nelly is het echter andere koek. Hoe zal ze het vinden om me weer te zien, ik heb werkelijk geen idee wat ik kan verwachten. Nou ja, de teerling is nu geworpen. Ik heb er alles aan gedaan wat ik kan en u is het aan haar.

Nelly

Jonah zei me om precies negen uur klaar te staan, maar al ruim voor die tijd sta ik zo’n beetje klaar. Ik ben van nature iemand die graag ergens op tijd is en nu, met deze geheimzinnigdoenerij, was het ondoenlijk om lang te slapen. Dus loop ik al ruim een half uur te drentelen, in het rode jurkje waar Matthijs om vroeg en picobello opgemaakt. Normaal gesproken ben ik daar niet zo van, maar ik wil er nu toch wel op mijn paasbest uitzien. Ik heb een zachtgroene tint boven mijn ogen aangebracht, om het groene ervan te versterken. Voor de zoveelste keer in de spiegel kijkend vind ik dat dat prima is geslaagd en ook Jonah, Lucas en Paul en hebben dat met hun vrouwonvriendelijke maar toch wel lieve fluitjes laten merken. Ze zijn inmiddels in hun bedrijfsruimte hiernaast al volop aan het werk, waardoor ik het huis nu helemaal voor mezelf heb. En dus kan ik ongestoord drentelen, zenuwachtig, in afwachting van wat er gaat gebeuren.

In inderdaad, om precies negen uur gaat de deurbel en als ik open staat er tot mijn verbazing een man in een uniform voor de deur. ‘Wilt u mij volgen mevrouw?’ Als ik de man vraag wat de bedoeling is antwoordt hij dat hij van dhr. Peters de opdracht heeft gekregen heeft mij naar een bijeenkomst te brengen, en of ik hem maar wil volgen. Nou, van hem word ik niet veel wijzer maar ik knik gehoorzaam, pak mijn tas en overjas en terwijl ik achter hem aan loop komen Jonah en zijn kompanen ook naar buiten. Want wat is het geval, voor het huis staat precies zo’n stretched limo als waarin Matthijs en ik werden rondgereden in San Francisco.

De jongens geleiden me uit alsof ik de koningin ben, wat nog wordt versterkt door de chauffeur, die buigend als een knipmes de deur voor me openhoudt. Even later zit ik in mijn uppie totaal overdonderd achter in die lange auto. Als hij begint te rijden heb ik geen idee waar we heen gaan, het is dat ik er wel vertrouwen in heb dat dit goed komt, want anders zou dit eigenlijk gewoon op een ontvoering lijken.

Het is druk in de stad en we schieten niet erg hard op. Onderweg vermaak ik me steeds meer met al die mensen die, lopend of fietsend, proberen een glimp op te vangen van wie er in de auto zit. Dankzij de verduisterende ramen kunnen ze dat niet zien en door al dat gegluur begin ik me langzaam maar zeker een VIP te voelen.


Eerst lijkt het erop dat we de stad uitrijden. Maar dan blijkt het een omtrekkende beweging te zijn, want via Amsterdam-zuid rijdt de limo richting de Amstel, waarna we die volgen, terug het centrum in. Uiteindelijk stoppen we voor het Amstelhotel, waar de chauffeur me opnieuw met alle egards uit laat stappen. Naast hem staat een man in zo’n klassiek livrei, die me uitnodigt hem te volgen. De hal van het hotel is overweldigend chique, ik krijg echter niet veel tijd het allemaal goed te bekijken, want ik word zonder omwegen naar een van de liften geleid. Als ik die binnenloop zegt de livreier dat deze rechtsreeks naar de bovenste verdieping gaat, waar ik zal worden opgewacht. En daar ga ik dan…


Liefs,
Zazie
.