Op Het Matje Bij De Directrice

Verdomme! Hier zit ik weer op die krakende oude stoel in de donkere gang naar de deur waar Nijntje zich zit te bedenken wat voor straf ze me deze keer zal geven. Het schooljaar is nog maar drie maanden bezig en ik zit hier al voor de derde keer. Een nieuwe school voor mij, de zoveelste en pa heeft me bezworen dat als ik er hier uitvlieg, ik bij hem op de fabriek moet gaan werken. Dan spring ik nog liever in het kanaal! In die stinkfabriek in Balen verdien je dan wel goed je boterham, maar als je pa 's ochtends fluimen hoort ophoesten, dan weet je dat het een wonder is dat je ooit met pensioen kunt gaan. Hij is 50 en ziet er zo grauw uit als wat uit de schoorstenen van de fabriek komt.

Een maat van mij, dikke Raf, denkt serieus dat ik Tourette heb. Dan kan je er niet aan doen dat je ineens van alles uitkraamt, het smerigste eerst, zegt hij. En dat is exact wat ik doe. Soms zit het me zo hoog dat ik begin te tieren en te razen en achteraf weet ik gewoon niet wat ik er allemaal uitgeflapt heb. Nu nog wel.

De lerares Frans stond daar vooraan in de klas op de toppen van haar tenen iets op het bord te schrijven - ze is ocharme een meter vijftig groot of liever klein - en ze heeft van die dikke, vormeloze pilaarbenen. In plaats van dan een rok aan te trekken die tot over haar afschuwelijke knieën komt, of een broek, in godsnaam. Maar nee, ze heeft altijd van die kinderjurkjes aan in gebloemd katoen die haar billen amper bedekken. Zeker wanneer ze iets op het bord moet schrijven en op haar tenen moet staan om erbij te kunnen. Daar zou ik nog mee kunnen leven zonder kwaad te worden, maar dat dwergje heeft ook nog eens een pik op mij.

Ze heeft net een halve zin geschreven en met het krijtje in haar hand keert ze zich om en loert ze met haar valse oogjes naar mij: 'Allez, Sander, traduisez, s'il vous plaît'. Ze is niet alleen klein, maar ook nog moddervet. Haar jurkje spant om haar tieten die veel te dik zijn voor zo'n klein lijf. En wat zeg ik dan? 'Als ik u zou neuken, dan zou mijn eikel er langs uw mond uitkomen.' Met nog een paar vunzigheden er achteraan.

En zo zit ik hier weer, voor de derde keer al, te wachten op wat voor straf Nijntje me zal geven. Nijntje is de directrice en je kunt wel raden waarom ze die bijnaam heeft gekregen. Niet omdat ze lange oren heeft, maar haar snijtanden zijn zo lang dat ze onmogelijk onder haar bovenlip blijven. Het is een raar gezicht en wanneer je haar voor de eerste keer ziet is het onmogelijk je lach in te houden. Dat was dus de eerste keer dat ik op haar matje geroepen werd. Ik kon niet anders dan schaterlachen en het hield gewoon niet op. Wat ik toen precies geroepen heb op haar, weet ik echt niet meer. En zij heeft het ook niet herhaald. Ik heb een week lang het klaslokaal en de gang van de eerste verdieping moeten proper maken en natuurlijk een verwittiging gekregen die mijn ouders moesten ondertekenen.

De tweede keer had ik tegen een meisje uit mijn klas, een godverdoms verschrikkelijk mooi mulatje, gezegd dat ik al veel ervaring had met bruine meisjes aan mijn paal te rijgen en dat ze maar moest zeggen wanneer ze klaar was om geneukt te worden. Met een paar vuile woorden erbij, natuurlijk. Zo gaat dat met mij. Ik kan er gewoon niks aan doen. Het is sterker dan mezelf. Nijntje gaf me niet alleen een verwittiging waarop in geuren en kleuren stond wat ik had uitgespookt, maar ik werd ook nog drie dagen geschorst. Dat was toen pa uitvloog naar mij en dreigde met de fabriek: 'Ge zijn zeventien, Sander, ge zijt groot en sterk. Gij kunt dat werk al aan en als ge aan de ovens staat, dan kunt ge roepen en tieren zoveel als ge wilt. Niemand zal het horen.'

Ik heb mijn best gedaan, echt waar. Drie weken lang is er geen vuil woord uit mijn mond meer gekomen en dat bruine meisje heb ik verdomme niet eens meer aangekeken, behalve haar benen dan. Als ik ooit eens één kut in het echt zou kunnen zien, dan zeker die van Mira. Ik kan me er wel iets bij voorstellen, maar de realiteit zal volgens mij duizend keer mooier zijn dan mijn fantasie. Ik trek me elke avond in bed af terwijl ik aan het kutje van Mira denk. Dan stel ik me voor dat ik mijn stijve paal tussen haar lange, bruine benen mik en mijn spul in haar grotje spuit. Jammer genoeg is dat grotje gewoon een zakdoek.

Ik zit hier verdomme al tien minuten te wachten in die donkere gang die zo bruin geverfd als kak. Die schijtkleur maakt me ineens weer zo driftig dat ik als gek met mijn voeten op de plankenvloer begin te stampen. Het is weer zo ver. Als Nijntje nu de deur zou openden, zou ik weer van alles beginnen te roepen, het smerigste eerst. Maar ze laat zich niet zien. Waarschijnlijk is ze te bang om me bij haar binnen te laten.

Nijntje, de directrice van de school dus, is een vrouw van ongeveer dertig jaar. Als je een zak over haar kop zou trekken, zou ze best aantrekkelijk zijn. Ze is tamelijk groot, ongeveer even groot als ik (een meter vijfenzeventig, maar ik ben nog in de groei, hoop ik). Ze draagt altijd witte blouses die strak om haar tieten zitten en je kunt altijd goed zien dat ze witte, kanten beha's draagt. Waarom ze zo'n dunne, doorschijnende blouses draagt is mij een raadsel. Bedenkt dat mens dan nooit dat de helft van de leerlingen hier jongens zijn met een lul en een zak vol zaad? En ze heeft ongelooflijk mooie, slanke benen, lange stelten. Haar rokjes, of ze nu groen of blauw of bruin zijn, hebben allemaal dezelfde lengte. Je ziet haar halve bovenbenen. Als ze die lelijke konijnentanden niet had, zou iedere jongen hier op school haar willen binnendoen, daar ben ik zeker van. Daar komt dan nog bij dat ze van dat bleke, rosse peenhaar heeft dat meestal zo vettig is als een schotel die in de afwas moet. Ze ziet ook een beetje scheel. Omdat ze weet dat ze zo'n lelijke kop heeft, is ze ongelooflijk streng. Haar ogen ketsen vuur en haar stem is die van een kapitein op een zinkend schip. Ik heb haar nog nooit iets horen uitkramen zonder dat ik naar oordopjes wil grijpen. Terwijl ik hier zit te wachten, denk ik aan het mulatje Mira en kom ik een beetje tot rust. In mijn hoofd dan toch, want in mijn broek groeit ineens de goesting om haar te neuken. Ik rits mijn gulp open en haar mijn knoert eruit en begin me af te spelen. En dan hoor ik voetstappen achter de deur van Nijntje. Net voor ze in de deuropening verschijnt, kan ik mijn lul terug in mijn broek duwen en mijn rits dicht doen. Oef, ontsnapt aan nog een straf erbij!

'Sander Vloemans, kom binnen,' roept ze. Met hangende schouders slenter ik door de gang naar de deur, het bureau van Nijntje binnen. Ik probeer er zo berouwvol mogelijk uit te zien. Nijntje gaat zitten en wijst op de stoel tegenover haar bureau. Ik zet me neer en durf haar niet aan te kijken. Ze zal wel weer een kanten beha aan hebben, dat zul je zien. En ik draag altijd van die spannende broeken waar het niet anders bij kan dan dat je een onverwachte erectie kunt zien. Niet dat ik heet sta naar Nijntje, absoluut niet, want uiteindelijk is het toch altijd naar haar gezicht dat je moet kijken en dat is misschien wel de beste remedie om geen stijve te krijgen.

'Sander, kijk me aan,' zegt ze streng, 'doe niet zo onnozel en hang de onschuld niet uit. Wat moet ik met jou aanvangen, kerel? Je weet wat het reglement zegt. Eerste keer werkstraf, tweede keer drie dagen schorsing, derde keer een week en daarna is het foetsie. Ik weet dat je niet dom bent. Je zou gemakkelijk je diploma halen als je een beetje handelbaar zou zijn. Een van je medeleerlingen heeft met zijn I-phone gefilmd wat er net in de klas gebeurd is. Ik hoef het je dus niet te vragen.'

Ze pakt haar I-phone op en keert hem met het scherm naar me toe. Ik zie mezelf zitten en ik hoor mezelf zeggen dat ik, als ik de juf Frans zou palen, mijn eikel er langs haar mond zou uitkomen. En dan nog een paar vloeken en tot slot ook nog eens 'kutwijf'. Dat wist ik zelf al niet meer.

'Je zou voor minder beschaamd moeten zijn, Sander. De vraag waar ik nu mee zit is bijzonder lastig. Ik stuur niet graag iemand van school. En jou zeker niet. En waarom? Omdat ik denk dat er onder dat stoere gedoe van jou een hele goeie jongen zit. Een klein hartje, je, daar ben ik zeker van. Ik zou echt willen weten wat er met jou scheelt, jongen. Waarom je zo onbeheerst bent. Ik vermoed dat je Tourette hebt, weet je wat dat is?'

Ze staart me aan, maar niet met van die bliksemende ogen zoals gewoonlijk. Nee, haar blik is zo zacht als die van ons ma. Ze heeft dezelfde kleur ogen: helderblauw met groene en bruine spikkeltjes. Ze probeert haar bovenlip over haar konijnentanden te trekken en haar lippen op elkaar te houden.

'Een vriend van mij heeft me dat ook al gezegd, mevrouw,' stotter ik, 'ik heb het opgezocht. Ik kan er niets aan doen, vrees ik. Het is sterker dan mezelf.'

'Ik heb opgemerkt dat het altijd over seks gaat, Sander. Dat houdt je bezig, hé? Zoals alle jongens van jouw leeftijd natuurlijk. Maar die kunnen dat allemaal in goede banen leiden, zal ik maar zeggen. Volgens mij ben je gefrustreerd. Je zou van alles willen, maar je durft geen meisje aan te spreken. Volgens mij ook uit schrik om van alles uit te kramen als ze niet geïnteresseerd is. Geloof maar niet dat ik niet weet hoe jongens op jouw leeftijd in elkaar zitten, Sander. De meeste van je leeftijdgenoten weten hoe ze met meisjes moeten omgaan en die hebben ook allemaal al kunnen doen wat jij zo graag zou willen, maar niet durft. Weet je wat, Sander? Ik zie dwars door je heen. Wat jij wilt is simpelweg neuken in plaats van masturberen. Maar om een meisje zo ver te krijgen, heb je bepaalde vaardigheden nodig. Aandacht, inleving, geduld, speelsheid... allemaal dingen die jij niet kunt opbrengen. Als ik hoor wat je mevrouw Fierens toeschreeuwt, dan hoor ik achter die woorden alleen maar frustratie. Je kwaadheid is ook heel kwetsend en boosaardig. Je beledigt een vrouw omdat ze klein is. En je laat haar ondertussen weten dat je iets in je broek hebt dat lang genoeg is om haar aan de muur te spijkeren. Ik heb hier een kwartier zitten nadenken over wat ik je als straf zou geven, Sander. En ik zal beginnen met het begin. Laat hem eens zien.'

Ik kijk verwonderd op. Ik staar haar met open mond aan. Ik moet haar verkeerd begrepen hebben. Zoiets kan niet uit de mond van Nijntje komen. Van geen enkele directrice, van geen enkele normale vrouw. Ze glimlacht een beetje neerbuigend. Dat mag ze niet doen, dat is iets dat me kwaad zal maken. De spieren van mijn kaken spannen zich en ik weet dat de verwensingen, de vunzige woorden, zo dadelijk uit mijn bek zullen rollen.

Maar Nijntje staat op achter haar bureau: 'Nu, Sander, waar wacht je op?' Ik hoor de bel op de speelplaats voor de pauze. Hierna komt nog het laatste uur van de voormiddag. 'Ik heb alle tijd, ik hoef nergens naartoe voor de laatste les gedaan is,' zegt Nijntje, 'maar ik weet zeker dat je rits opentrekken maar een seconde hoeft te duren. Komaan, man, laat hem eens zien, die pik waar je zo over opgeeft, alsof het een wereldwonder is waarmee je van een kut tot in een mond kunt komen. Vooruit!'

Ik zit als vastgenageld op die ongemakkelijke stoel, een beetje achteruitgezakt als altijd. Nijntje kijkt star naar mijn kruis en van mijn kruis naar mijn handen die slap op mijn bovenbenen liggen. 'Een beetje vent had hem al lang uit zijn broek gehaald, Sander. Nu ben je stil, nietwaar? Is hij echt zo klein als ik denk? Of zo groot als jij beweert? Luister, man, je zit hier niet voor niets. Ofwel gaat er een rapport naar je ouders en naar de schoolraad en dat kan in dit geval wel betekenen dat je eruit vliegt omdat de feiten heel ernstig zijn. Ofwel doe je wat ik je zeg en dan zal ik het met mevrouw Fierens wel weten te regelen dat zij geen verdere stappen onderneemt. Aan jou de keuze. Maar ik zou niet te lang wachten als ik jou was...'

Wat kan ik doen? Als ik eruit gezwierd word, moet ik naar de stinkfabriek. Als ik mijn rits opentrek, ziet Nijn mijn lul. Dan is het op zich makkelijk kiezen, maar toch... Met moeite krijg ik mijn vingers aan mijn rits. Ik trek ze zo langzaam mogelijk naar beneden.

'We zijn op de goede weg,' zegt Nijntje en ze gaat weer zitten, 'je maakt in ieder geval de enige goede keuze.'

Ik trek het elastiek van mijn onderbroek naar beneden en haal mijn piemel tevoorschijn. Hij is slap en klein, de voorhuid hangt met een lillend stukje vlees over mijn eikel. Het is gewoonweg een belachelijk gezicht. Ik schaam me diep. In plaats van me vernederd te voelen en kwaad te worden, schrompel ik in elkaar als een lege aardappelzak. Ze heeft me er mooi ingeluisd. Ik durf haar niet aan te kijken en maak aanstalten om mijn lulletje weer in mijn broek te steken, maar ze zegt: 'Ho, Sander, niet zo vlug. Ik ben er zeker van dat hij beter kan dat dit.'

Ze staat weer op, loopt om haar bureau heen en komt voor me staan. Ze leunt met haar achterwerk tegen het bureau. Mijn knieën raken de hare. 'Blijf zitten,' gebiedt ze, 'of denk je dat je er zo gemakkelijk van afkomt?' Maak hem nu stijf, die glorieuze pik van jou. Ik wil wel eens zien tot waar je het kutje van mevrouw Fierens kunt oprekken. Weet je dat de mannen die het meest opscheppen over de lengte van hun lul meestal de kleinste hebben? Vooruit, Sander, vertel me niet dat je dat nog niet kunt.'

Aarzelend tast ik met mijn rechterhand naar mijn fluitje. Ik probeer de gewone handeling, maar er komt geen leven in. 'Goed, ik zie dat hij een beetje hulp nodig heeft,' monkelt Nijntje. Tot mijn verbazing trekt ze haar rok naar boven tot ik het kruisje van haar onderbroek zie. Een wit slipje. Ze trekt haar rok nog iets hoger op. Boven het effen witte kruisje zie ik nu niets anders dan kant. Haar slanke benen, haar dijen, haar liezen, en door het kant boven het kruisje steken gelig rosse haartjes. En ik ruik haar. Ik heb daar nog nooit over gedacht, maar er slaat een warme, zwoele geur in mijn neus. Die kan niet anders dan van haar kutje komen. Ze houdt haar rok met de vingers van haar linkerhand omhoog, tot net onder het elastiek van haar slipje. Ik kijk mijn ogen uit en er komt zowaar leven in mijn pik zonder dat ik iets hoef te doen.

'Ha, zie je wel, hij is slimmer dan jij,' lacht Nijntje, 'help hem nu om helemaal tot leven te komen. Ik wil hem zien tot hij helemaal groot en dik en stijf is. Dan kunnen we verder praten.'

Verder praten? Wat heeft ze in de zin? Maar nu is mijn lul meester van mij. Hij groeit zienderogen. Mijn voorhuid trekt zichzelf naar achteren over mijn eikel die alsmaar dikker wordt.

'Help hem verdorie een handje,' gebiedt Nijntje, 'jongen toch, hij moet toch al dat werk niet alleen doen?'

Nu begin ik mezelf toch echt af te trekken. Mijn ogen kunnen niet anders dan op haar slip gericht zijn. Nu trekt ze met haar vrije hand het elastiek van haar slipje naar beneden tot ik haar haartjes kan zien, een licht bosje van peenkleurige, dunne haren die een beetje krullen.

'Om nog wet meer te zien, moet je nog iets beter je best doen, kerel. Het begint er op te lijken, maar het kan beter.' Ik raak echt opgewonden. Wanneer ze haar slipje nog niets verder naar beneden trekt, zie ik de aanzet van haar gleuf. Haar huid is heel bleek, bijna wit, zoals haar gezicht en haar benen. Maar vanaf dat gleufje is haar vel ineens roze.

'Hoe meer je je best doet, hoe meer je mag zien,' fluistert ze, 'en ik zal niet nalaten dat superding van jou op te meten, tot op de millimeter na. En dan kan je aan mijn buik zien tot hoe ver hij zou komen als hij in mij zat. Denk je dat hij er langs mijn mond zou uitkomen, Sander? Zou hij tot aan mijn navel komen? Of tot net boven mijn schaamhaar? Wat denk je?' Ze laat de rand van haar slipje nog een centimeter lager zakken. Haar gleuf is compleet onbehaard. De rossige krulletjes op haar venusheuvel maken ineens plaats voor rozig vlees dat dik gezwollen is.

'Oké, het is zover,' zegt ze en ze laat haar rok zakken en pakt een meetlat van het bureau. Ze pakt mijn lul tussen de vingers van haar linker hand en zet de lat tegen de basis van mijn pik die ze met haar andere hand stijf tegen de lat drukt. 'Mmmm, je hebt natuurlijk overdreven, zoals alle mannen. Die komt zelfs bij mevrouw Fierens niet uit haar mond, hoor. Maar bijna achttien centimeter is echt heel mooi. Je zit drie, vier centimeter boven het gemiddelde, Sander. Proficiat.' En trekt ze weer haar rok omhoog en meet vanaf haar kruis achttien centimeter. 'Jawel, tot aan mijn navel, zowaar. Bij mevrouw Fierens zal dat nog wat hoger zijn, maar niet tot aan het eind van haar slokdarm, vergeet dat maar. Trouwens, onder ons gezegd, Sander, je weet toch dat een kutje heel klein is maar ongelooflijk kan uitrekken? Weet je dat je met het topje van je wijsvinger tot aan mijn baarmoederhals kunt komen? Zo klein is een kutje. Maar die achttien centimeter van jou rekken datzelfde kutje op zonder dat het pijn doet. Integendeel, dan wordt het pas leuk. En dat is wat we nu gaan doen.'

Ik kijk haar verschrikt aan. In mijn ogen verschijnen duizend vraagtekens en evenveel uitroeptekens en nog meer puntje-punjte-puntjes.
'Precies wat ik zeg, Sander. Het is gewoon een onderdeel van je straf. Sta recht en doe je broek en je onderbroek uit. Terwijl ze dat zegt, steunt ze met een hand op haar bureau en met de andere trekt ze haar slipje over haar voeten.

'Een clean desk is toch ergens goed voer,' mompelt ze en ze gaat op de rand van het bureau zitten. 'Kom hier staan, Sander.' Ik ga voor haar staan en ze steunt met haar armen achter haar en laat zich op haar rug zakken, trekt haar benen op en steunt met haar voeten op de rand van het bureau. En dan wijken haar knieën naar buiten en zie ik haar hele flamoes, rozig, gezwollen, naakt en glinsterend van het vocht.

'Vooruit, doe nu maar waar je al de hele tijd van droomt, kerel. Steek hem erin en zie tot waar hij komt. Niet nadenken nu, maar doen. Het is dit of op rapport...'

Ik pak mijn pik tussen mijn vingers en leid hem naar haar kut. Ik ben zelf verbaasd hoe gemakkelijk hij naar binnen glijdt. Nu doe ik wat ik al zo dikwijls op pornosites heb gezien. Ik hoef niet na te denken. Eens ik met mijn hele pik in haar ben, druk ik met mijn handen op haar onderbenen en duw ze naar achteren. Ze spreidt haar benen zo wijd ze kan. Ik kom met mijn onderbuik tot tegen haar kruis. En dan begin ik haar te neuken. Eerst nog aarzelend om zeker te zijn dat ik haar geen pijn doe, maar wanneer ze begint te kreunen ga ik sneller in en uit bewegen. Lang duurt het niet, misschien een minuut, misschien iets langer, voor ik haar kut vol spuit. Ik sta te trillen op mijn benen. Mijn zak voelt nu leger dan wanneer ik mezelf aftrek. Mijn hoofd wordt ijl. En zij zucht, kreunt, trilt over heel haar lijf.

'Blijf in mij,' zegt ze. Haar hand glijdt naar haar kruis en haar vingertoppen boren zich bovenaan in haar gleuf. Eerst blijven ze daar stil liggen. Na een tijdje maken ze drukkende bewegingen en daarna kleine rondjes. Dan spannen haar spieren rond mijn lul zich en valt haar hand slap op haar buik. Ze slaakt een diepe zucht en haar hele lijf wordt slap, zelfs haar benen die ik nog altijd met met handen op hun plaats houd. Het duurt een hele tijd voor mijn lul slap wordt. Dan valt hij er met een plopje uit, gevolgd door mijn spul dat in lange slierten uit haar gleuf tevoorschijn komt en op de vloer valt tot het een klein plasje vormt.

Ze komt rechtop zitten, kijkt naar haar buik en vraagt om haar van het bureau af te helpen. Dat doe ik nogal onhandig. Ze schuift met haar billen tegen de rand en trekt een pijnlijk gezicht.

'Goed, dat was dat,' zegt ze terwijl ze haar slipje weer aantrekt, 'fatsoeneer jezelf. Deel twee van je straf is achter de rug. Wat denk je ervan? Is dat leuker dan een rapport aan de schoolraad? En doe nu niet kinderachtig, Sander, je bent verdorie een man!'

'Het was... het is...' stotter ik.

'Ja, onverwacht, dat neem ik aan. Maar, Sander, nu gaan wij goede afspraken maken. Dit is het eerste deel van je straf. Daar zwijgen wij, jij en ik, in alle talen over. De volgende stap is dat ik je hier niet meer op de gang zie zitten. Je doet ermee wat je wilt, maar ik raad je aan in therapie te gaan. Die Tourette van jou kan misschien helemaal genezen met een goede psycholoog. Ik zal er desnoods zelf een voor jou zoeken. Dat moet je vandaag nog aan je ouders zeggen - dat de directrice het je gezegd heeft dus. Maar dat is nog niet alles. Ik straf je namelijk in verhouding tot wat je uitgestoken hebt, jij, vlegel die je bent. Je vertelt je ouders vandaag nog dat je ook bijles nodig hebt bij mij. Ik spijker je bij in de vakken waar je in achter ligt - een beetje wiskunde en heel wat scheikunde, toevallig mijn beste vakken. Je komt elke week op maandagavond bij mij thuis van zeven tot tien. Anderhalf uur school, anderhalf uur verzet. Tot op het einde van het schooljaar ga je bij mij zowel schoolvakken leren als de kunst van het vrijen. Dat is dan de voorlaatste stap van je straf die je echt wel verdiend hebt, vind ik. En de allerlaatste zal je waarschijnlijk het minst verwachten. Toch zal je ze moeten uitzitten, kerel. Ik ken mevrouw Fierens, Agnes eigenlijk, al bijna heel mijn leven. Door haar figuur die jij natuurlijk heel goed kent, komt ze niet aan een man toe. Natuurlijk zijn er mannen genoeg die het eens met een kleine, volronde vrouw willen doen, dat hoeft geen uitleg. Maar denk je eens in wat dat voor die arme vrouw betekent, Sander. Dus is het sluitstuk van je straf dat je met mevrouw Fierens neukt. Zie dan zelf maar of je eikel door haar mond komt. En sta daar niet zo onnozel te draaien. Ik weet wat Agnes nodig heeft en nu ik weet dat jij inderdaad een prachtige lul hebt en hem kunt gebruiken waarvoor hij dient, zal zij maar al te blij zijn ook eens iets anders in haar kut te voelen dat haar vingers of een vibrator. Ik weet dat jij mij lelijk vindt. Iedereen vindt me lelijk, afstotelijk. Mensen kijken alleen maar naar mijn tanden, net als jij altijd deed. Vanaf nu kijk je naar mijn borsten, mijn buik, mijn kut, mijn billen en mijn benen, begrijp je? Ik ben meer dan die konijnentanden. En Agnes is meer dan die wat misvormde ruggengraat en dat kleine lijfje op haar plompe benen. Ze is een mens van vlees en bloed, ze is een vrouw. En wat ik met mijn straf bedoel is dat jij leert zien dat de buitenkant niets te maken heeft met wat er van binnen allemaal leeft.'

Ik sta werkelijk te trillen op mijn benen. Ik kan mijn oren niet geloven. Maar dan bedenk ik wat het alternatief is - weggestuurd worden van school en naar de fabriek. Dan lijkt me mevrouw Fierens neuken een meevaller. En de rest van het schooljaar elke week Nijntje - nee, vanaf nu zal ik alleen maar mevrouw Geleyns zeggen en wanneer ik bij haar ben misschien wel Lieve...

Wanneer ik uit het bureau op de speelplaats kom, is het laatste lesuur net geëindigd. Mijn klasgenoten komen nieuwsgierign op me toegelopen. Ze willen weten wat voor straf ik heb gekregen.
Een heel uur op mijn knieën op de gang moeten zitten,' zeg ik, 'en tot het eind van het schooljaar bijlessen wiskunde en scheikunde. En ik moet vergiffenis vragen aan mevrouw Fierens.'
Ze vinden dat het al bij al nog meevalt. Ik smeek hen er voor de rest niet meer over te spreken. Ik leg hen uit dat ik eigenlijk Tourette heb (wat de meesten onmiddellijk begrijpen) en dat ik ook in therapie moet gaan. Ik vraag ook wie het filmpje naar de directrice gestuurd heeft. Berre geeft beschaamd toe dat hij het was, maar dat hij het alleen naar Nijntje heeft gestuurd en verder naar niemand. Ik zeg hem dat hij het filmpje moet verwijderen terwijl we er allemaal bij staan. Hij doet het, duidelijk opgelucht.

Mira, dat ongelooflijk mooie halfbloedje, die tot dan toe tussen de anderen stond, komt naar me toe. Ze slaat haar arm rond mijn schouder en zegt: 'Ik wist wel dat er iets mis was met jou, maar dat je er niets kon aan doen. Ik vond het eerst echt ranzig wat je tegen me zegde. Maar nu niet meer.Zullen we vrienden worden?'

Ik zak haast door mijn benen. Stel dat Mira me straks nog vertelt dat ze er klaar voor is, dat ze me haar bruine kutje laat zien.....