Moord In De Stripclub - 4

We begonnen met Joe, die de achternaam had van wat je zou kunnen beschouwen als de grootste familie van het land, Peeters, vergelijkbaar met Smith in de VS. Hij kon ons niet veel vertellen. Hij bevestigde het verhaal van meneer Gentle dat ze de avond ervoor rond 3 uur 's nachts samen waren vertrokken. Joe vertelde de rechercheurs ook over het gerucht dat de ronde deed over een affaire tussen zijn baas en Rose, maar kon niet bevestigen of het waar was of slechts een gerucht. Hij geloofde meer dat Rose iets had met die vrouw, die ze Ilsa hadden gedoopt. Hij had ze een keer zien zoenen op de parkeerplaats, niet echt hartstochtelijk zoals sommige meisjes beweerden dat ze hadden gezien in de privé lapdance zaal, maar meer een vriendschappelijke kus.

Misschien een beetje meer omdat het op de mond was geweest, maar dat deden vrouwen regelmatig, zelfs met hun kinderen. Joe werd 10 minuten nadat hij de verhoorkamer was binnengekomen weer vrijgelaten.

Omdat George al eens ondervraagd was, wilden Seiko en Jeff hem eerst een beetje laten sudderen voordat ze hem weer naar binnen riepen om hem te confronteren met wat ze hadden gehoord tijdens het verhoor van de verschillende werknemers. Dus riepen ze eerst Julia naar binnen.

"Julia, bedankt dat u gebleven bent, we begrijpen dat het moeilijk voor u moet zijn na wat u gisteren gezien heeft. Heeft u toch wat kunnen slapen?"

"Ja, dank u mevrouw, de dokter heeft me wat pillen gegeven voor vannacht dus ik heb wel wat geslapen."

"Uitstekend. Even voor de goede orde, wat is uw volledige naam?"

"Ik had niets te maken met de dood van Rose, ik had alleen de pech haar te vinden."

"Maak u geen zorgen, we denken niet dat u ook maar iets te maken had met de dood van die arme Rose in de club, maar om ons te helpen een volledig beeld te krijgen van wat er in de club gebeurde en waarom Rose werd aangevallen moeten we iedereen ondervragen die daar werkt en licht kan werpen op de omstandigheden en daarom hebben we hun volledige naam nodig."

"Mijn naam is Zacharsky, mevrouw, Julia Zacharsky."

"Dank u, mevrouw Zacharsky."

"Oh blijf me alsjeblieft Julia noemen, mevrouw Zacharsky was mijn moeder, en stop alsjeblieft met dat u gedoe, je mag me gewoon met je aanspreken hoor."

"Als het je comfortabeler maakt Julia, mag jij me Seiko noemen in plaats van mevrouw."

"Dank u, mevrouw Seiko."

"Gewoon Seiko is voldoende lieverd, zie je Julia, alles, zelfs het kleinste detail, dat je ons kan geven kan helpen deze zaak op te lossen en de persoon die deze gruwelijke misdaad heeft gepleegd voor het gerecht te brengen."

Jeff bevestigde ook dat Julia hem Jeff mocht noemen als ze zich daardoor meer op haar gemak voelde.

"Julia, waarom begin je niet met ons te vertellen wat je weet over het gerucht dat rondgaat over een affaire tussen Rose en meneer Gentle?"

Julia zag er plotseling nogal nerveus uit.

"Is er iets mis Julia?"

"Nee mevrouw... euh Seiko, maar ik weet niets over een affaire tussen meneer Gentle en Rose."

"Wel, we hebben gehoord dat daar een gerucht over rondging in de club, dus we vroegen ons af of jij het ook gehoord had?"

"Nee, ik heb niets gehoord over zo'n affaire, ik heb meneer Gentle nog nooit bezig gezien met één van de meisjes. Ik heb echter wel gehoord dat er iets gaande zou geweest zijn tussen Rose en een vrouwelijke klant."

"Wil je met ons delen wat je gehoord hebt?"

"Ik heb alleen gehoord dat er een vrouwelijke klant was, Ilsa genaamd, die regelmatig een privélapdance bij Rose boekte, iets wat bijna nooit voorkomt. Het zijn altijd mannen of jongens die voor dat soort diensten betalen, omdat ze op die manier hopen de meisjes te kunnen aanraken."

"Wat heb je dan precies gehoord over die zogenaamde Ilsa en Rose?"

"Het gerucht gaat dat Rose die vrouw hartstochtelijk kuste tijdens een paar van die lap dances, maar ik heb het zelf nooit gezien."

"Heb jij Rose ooit overdreven vriendelijk zien doen tegen deze vrouw?"

"Nee Seiko... misschien één keer, toen ik toiletdienst had en tot sluitingstijd bleef, zag ik Rose samen met een vrouw weggaan en in haar auto stappen, maar het was donker, ik weet dus niet zeker of het diezelfde vrouw was aan wie ze lap dances gaf."

"En dat was de enige keer dat je iets zag dat dit hardnekkige gerucht zou kunnen bevestigen?"

"Nee, nu ik erover nadenk, op een dag, toen ik iets voor 14.00 uur wegging nadat ik had schoongemaakt, kwam ze aanrijden in een auto die niet van haar was, iets wat nogal ongebruikelijk was voor Rose."

"Nee, het was zeker niet Roses auto, ze stapte uit aan de passagierskant en ik kon Roses eigen auto achteraan geparkeerd zien staan."

"En kon je zien wie die auto bestuurde, man of vrouw?"

"Dat kon ik niet zien, de auto had getinte zijruiten en toen ik naar buiten kwam, zag ik alleen de passagierskant van de auto waaruit Rose uitstapte, ik heb nooit de bestuurder gezien."

"Is het je opgevallen wat voor auto het was of het kenteken misschien gezien?"

"Het is een tijdje geleden en ik heb er niet zo op gelet, maar ik herinner me wel dat het een nogal kleine auto was."

"Een kleine auto, heb je enig idee van het merk?"

"Het spijt me maar ik weet helemaal niets van auto's, als je het aan mijn zoon zou vragen zou hij je waarschijnlijk alle gedetailleerde informatie kunnen geven, hij is gek op auto's en weet er alles van."

"Dus je hebt een zoon, en hoe oud is hij?"

"Ja, mijn Toby, hij is mijn trots en vreugde, hij is tien."

"Ik heb je Toby's vader niet horen vernoemen?"

"Ik ben weduwe, Toby's vader is 5 jaar geleden overleden, hij was het slachtoffer van een auto-ongeluk met vluchtmisdrijf."

"Hebben ze ooit de bestuurder gevonden?"

"Nee, dat hebben ze niet, en om eerlijk te zijn denk ik niet dat ze erg hard hebben gezocht. Volgens mij was het een persoon met invloed, een politicus misschien en ik denk dat hij aan wat touwtjes heeft getrokken."

"Het spijt me om dat te horen."

"Het is nu 5 jaar geleden en ik heb me erbij neergelegd, ik kan er toch niets meer aan veranderen."

"En dan word je geconfronteerd met die afschuwelijke scène in de club."

"Ja, inderdaad, toen ik binnenkwam, had ik geen idee wat ik zag totdat ik het licht aan deed, en zelfs toen dacht ik dat ze een soort grap met me uitgehaald hadden, het zou niet de eerste keer zijn dat de meiden me proberen bang te maken met iets vreemds, vooral rond Halloween. Op een dag hadden ze een gigantisch spinnenweb opgehangen met een enorme spin in het midden, ik kreeg bijna een hartaanval toen ik in het donker tegen het web aanliep en het werd nog erger toen ik het licht aan deed en deze gigantische spin zag, dus ik dacht dat ze iets soortgelijks hadden gedaan totdat ik dichterbij kwam en zag dat het Rose was. Eerst geloofde ik niet dat zij het was, ik dacht dat het een etalagepop was, maar toen ik beter keek, zag ik dat het inderdaad Rose was."

"En toen belde je het alarmnummer 112."

"Ja, dat deed ik."

"En wat gebeurde er toen?"

"De persoon aan de lijn zei dat ik rustig moest blijven, naar buiten moest gaan, maar wel ter plekke blijven, en wachten tot de politie kwam. Ze bleef de hele tijd aan de lijn en bleef me geruststellen dat alles goed zou komen, de politie arriveerde ongeveer 10 minuten later."

"Was er iemand op de parkeerplaats toen je 's ochtends aankwam?"

"Nee, het was helemaal verlaten zoals het altijd is."

"Zag je sporen van inbraak?" "Nee, het was helemaal verlaten zoals altijd.

"Het hek was gesloten, maar niet op slot, wat ik vreemd vond, maar de achterdeur was op slot, zoals gewoonlijk, en de lichten waren uit."

"Jij gaat niet via de voordeur naar binnen?"

"Nee, ik gebruik altijd de personeelsingang aan de achterkant."

"Dus je hebt geen idee of de voordeur open of geforceerd was?"

"Nee, ik heb geen idee."

"Je ging dus ook naar buiten zoals je binnenkwam via de achterdeur?"

"Ja, dat klopt."

"Kom je voorbij de voordeur als je naar achteren gaat?"

"Ja, dat doe ik, maar ik heb er niet veel aandacht aan besteed en kan me niet herinneren dat ik iets bijzonders heb gezien."

Seiko bekeek de papieren voor haar met daarin het rapport van de politieagenten die als eerste ter plaatse waren gekomen. Ze kon niets vinden over een open, gesloten of geforceerde voordeur. Dat bevestigde dus Julia's verhaal.

"Is er nog iets anders dat je je herinnert, iets ongewoons?"

"Ik vrees van niet Seiko, het is allemaal één grote waas."

"Ja, dat kan ik me voorstellen na wat je gezien hebt. We danken je dat je hierheen bent gekomen om deze afschuwelijke scène te herbeleven, wat je ons hebt verteld zal ons zeker helpen bij ons onderzoek. Als er de komende dagen je nog iets anders zou opkomen, aarzel dan niet om contact met ons op te nemen, ook al lijkt het op het eerste gezicht irrelevant voor je."

"Ja Seiko, als ik me nog iets herinner zal ik zeker contact met je opnemen, kan ik nu gaan, ja? Ik moet Toby nog ophalen van school."

"Ja, nogmaals bedankt voor je hulp Julia en als je hulp nodig hebt, je weet dat je altijd kunt rekenen op de diensten van slachtofferhulp."

"Ja, ik herinner me dat de ambulancechauffeur me het telefoonnummer gaf voordat hij vertrok."

"Uitstekend, en zorg alsjeblieft goed voor Toby."

"Dat zal ik doen Seiko, dat zal ik zeker doen."

Nadat Julia was vertrokken, bleven Seiko en Jeff in de verhoorkamer om door te nemen wat ze tot nu toe hadden geleerd en om met elkaar te overleggen wat ze dachten dat er was gebeurd en wie de moordenaar kon zijn. Jeff was geneigd te denken dat George Gentle er iets mee te maken had. Er was immers geen inbraak in het gebouw gepleegd, dus de persoon of personen die binnen waren gekomen moesten een sleutel hebben gehad of een grondige kennis van sloten. Zelfs het meest ingewikkelde deurslot is voor een specialist gemakkelijk te openen. Er stond niets in de forensische rapporten dat er met de sloten van de voor- of achterdeur iets heel bijzonders was of geforceerd leken. Oké, beide deuren sloten op verschillende plaatsen in het kozijn, maar als je het slot open zou peuteren zou dat geen groot probleem opleveren.

Uit de eerste ondervraging ter plaatse bleek dat slechts twee mensen sleutels hadden. George Gentle had een sleutel voor de voor- en achterdeur en Julia had alleen een sleutel voor de achterdeur. Het hek bij de parkeerplaats ging open met een afstandsbediening of door een beveiligingscode in te voeren bij het hek zelf. Julia had bevestigd dat er niets vreemds aan de hand was toen ze met haar fiets aankwam, behalve dan dat het hek wel gesloten was maar niet op slot. Er was geen melding dat het alarm was afgegaan. Het was een groot mysterie, ze hoopten dat verdere ondervraging van George Gentle wat meer licht op de zaak zou werpen.

Beiden wilden uitzoeken of er nu ja of nee iets klopte aan die geruchten dat George en Rose een romantische of seksuele relatie hadden, iets waar Seiko niet zeker van was. Ze wilde zeker het onderzoek naar die mysterieuze vrouw, Ilsa of Dita, waar Rose iets mee zou gehad hebben, voortzetten. Ze wilde George zeker ondervragen over die vrouw.

Na George nog een goede 15 minuten te hebben laten sudderen in de wachtkamer, riepen ze hem terug naar binnen.

"Wel meneer Gentle, we hebben nu uw hele staf ondervraagd, maar we hebben nog een aantal vragen voor u persoonlijk," begon Seiko.

"Ik heb niets te verbergen miss Tashima, voel u vrij om me alles te vragen, ik wil dit net zo graag opgelost zien als u. Ik wil dat de moordenaar van Rose gepakt en berecht wordt voor deze gruwelijke daad, en noem me alsjeblieft George, meneer Gentle was mijn opa."

"OK George, kan je ons nog eens meenemen naar de nacht in kwestie? Jij vertrok om 3 uur 's nachts samen met Joe?"

"Ja, zoals we altijd doen."

"Waar gingen jullie heen?"

"Naar huis natuurlijk, ik ben meestal hondsmoe en wil liefst zo snel mogelijk naar bed."

"Is er iemand die dat kan bevestigen?"

"Euh nee, behalve mijn hond misschien, maar volgens mij spreek jij geen honds toch?"

"Even serieus George, dus je hebt geen getuigen?"

"Nope."

"Vertel ons eens wat meer over jouw relatie met Rose."

"Waar wil je dat ik begin?"

"Vanaf het begin."

"Bedoel je vanaf de dag dat ik Rose voor het eerst ontmoette?"

"Dat zou een goed begin zijn ja."

"OK, Rose heeft bijna 15 jaar in de club gewerkt en na al die tijd was ze nog steeds de sterattractie. Ze begon toen ze 21 was, een paar jaar na Apple. Ze verving min of meer Apples collega en beste vriendin in die tijd, Lisa, die kort nadat Rose begon met pensioen ging. Het is onmogelijk om een club te runnen met maar één meisje, Lisa had al aangegeven dat ze wilde stoppen, dus ik was heel blij toen Rose auditie kwam doen. Ik nam haar meteen aan en het bleek dat ze het juiste meisje voor de baan was, want ze werd al snel de sterattractie van de club."

"Je hebt Rose dus 15 jaar geleden aangenomen om die Lisa te vervangen, maar je hebt de club pas 15 jaar geleden geopend hoe zit dat in elkaar?"

"Oh maar ik had een andere club voor deze, ik zit al minstens 25 jaar in deze business."

"Oké, maar hoe heeft de komst van Rose Apple beïnvloed, was het niet de bedoeling dat zij het nummer één meisje zou worden nadat Lisa met pensioen was gegaan?"

"Nee, niet echt, Apple had nooit de ambitie, en sorry dat ik het zeg, niet de capaciteiten om de nummer één te zijn, ze is goed, maar op haar eigen speciale manier. Ik weet zeker dat ze een aantal pikken omhoog kan krijgen als ze haar routines doet, maar niet zoals Rose dat kon."

"In tegenstelling tot iedereen die we geïnterviewd hebben, blijf je wel naar Rose verwijzen in de verleden tijd."

"Natuurlijk, Rose is niet meer onder ons."

"Dat is waar, maar meestal blijven mensen verwijzen naar een overleden persoon in de tegenwoordige tijd in plaats van in de verleden tijd, vooral nadat het net gebeurd is," antwoordde Baines.

"Wat insinueert u detective Baines? Dat ik iets te maken zou hebben met de dood van Rose?"

"Nee, nee George, het komt gewoon vreemd op me over en geeft ons de indruk dat je iets meer weet, dat je niet met ons wilt delen."

"Ik heb geen geheimen en ik zie het verband niet tussen het feit dat ik iets meer zou weten en het verwijzen naar Rose in de verleden tijd."

"Het is onder onze aandacht gebracht dat je misschien een romantische relatie had met Rose."

"O, mijn God nee, dat stomme gerucht."

"Ja, George dat gerucht."

"Wel, dat is de juiste term ervoor, gerucht, en dat is alles wat het is, ik heb geen romantische relatie met Rose of een van de meisjes die voor mij werken en heb dat ook nooit gehad."

"Het zou niet verwonderlijk zijn moest dat het geval zijn, afgaande op de foto's in de display bij de ingang was ze een prachtige vrouw en zoals je zelf juist zei, kon ze mannen gek op haar maken."

"Ja, dat deed ze, maar ze was niet echt geïnteresseerd in mannen."

"Wat bedoel je?"

"Rose was 100% lesbisch, dat moeten de meisjes je toch verteld hebben."

"Niemand zei het zo stellig, er waren hints dat Rose misschien bi was en er werd zelfs gesproken over een potentiële relatie met één van de vrouwelijke klanten."

"Bedoel je Ilsa?"

"Wie is Ilsa?" vroeg Tashima onschuldig in een poging wat meer informatie uit George te krijgen over het onderwerp.

"Ik denk niet dat de naam van de vrouw waar je naar vraagt inderdaad Ilsa is, het is een bijnaam die de andere meisjes aan haar gaven."

"Weet je wat haar echte naam is?"

"Ik weet het niet echt, ik zal moeten controleren of ze ooit haar rekening met een credit- of debet kaart heeft betaald."

"Zou het Dita Van Gall kunnen zijn?"

"Als je al een naam hebt, waarom vraag je het dan aan mij?"

"We weten het niet zeker, het was een naam die één van de andere getuigen vernoemde."

"En jullie denken dus dat ik meer weet en niet bereid zou zijn om die informatie met jullie te delen?" zei George een beetje geïrriteerd

"Nee, zeker niet George, we gaan gewoon af op wat we horen en proberen bevestiging te krijgen van iemand anders."

"Ik moet zeggen dat ik niet zo blij ben met de manier waarop jullie werken, insinueren jullie nu dat ik iets te maken had met de dood van Rose? Dat ik haar vermoord heb uit jaloezie misschien, door die vermeende relatie die ik met haar zou gehad hebben ter sprake te brengen?"

"Nee, nee zeker niet George, maar je moet toegeven dat gezien de omstandigheden, je het gedaan zou kunnen hebben."

"Verklaar je nader."

"Er is het feit van geen inbraak in de club en je hebt geen alibi om van te spreken."

"Zoals ik al zei, vraag het aan mijn hond."

"George!"

"Ja sorry, ik snap het, geen grapjes."

"Dan is er Julia, je was erg bezorgd over haar welzijn toen je aankwam op de plaats delict, in feite was zij de eerste persoon die je wilde zien toen je daar aankwam."

"Ja Julia is me erg dierbaar en ik was bezorgd, zeker nadat ze zo’n vreselijke tafereel helemaal alleen aangetroffen had."

"Is er meer aan de hand tussen jou en Julia?"

"Wat bedoel je met meer aan de hand?"

"Hebben jullie een relatie?"

"Daar kan ik niet over praten."

"Dat doet ons dus besluiten van wel, waarom wil je daar niet over spreken? Als je die avond samen met Julia was, kunnen we je meteen van onze lijst met verdachten schrappen."

George bekeek de beide rechercheurs en dacht na.

"Kan ik op jullie discretie rekenen?"

"Wat bedoelt je?"

"Kan dit vertrouwelijk behandeld worden, of komt dit in één of ander rapport waar buitenstaanders mogelijks inzage in kunnen hebben?"

"Waarom is er iets aan de hand dat het daglicht niet mag zien, George?"

"Het is niet zozeer het daglicht dan wel Julia's familie."

"Wat is er met Julia's familie?"

"Je weet dat ze een Poolse is en ze is weduwe en de familie is erg religieus."

"En?"

"Julia mag volgens hen niets met een andere man hebben."

"Bedoel je dat ze volgens de familie de rest van haar leven celibatair moet blijven?"

"Ja, volgens de familie wel."

"En ik neem aan dat dat niet zo is, jullie hebben een relatie?"

"Nogmaals, ik heb niet de vrijheid om dit te bevestigen."

"Kom op George, wil je het risico lopen om in de gevangenis te vliegen of veroordeeld te worden voor moord omdat de familie van je vriendin een stelletje religieuze fanatiekelingen zijn?"

"Bevestig alsjeblieft gewoon dat wat we hier bespreken vertrouwelijk is of niet."

Tashima keek naar Baines die bevestigend met zijn hoofd knikte.

"OK, George, wat je ons vertelt, blijft vertrouwelijk, zolang het ons onderzoek niet belemmert, je hebt dus een relatie met Julia?"

"Als je het absoluut moet weten ja, we zijn een stel en dat al een paar jaar, maar niemand op de club of in haar familie weet het."

"Dat is waarschijnlijk waarom het gerucht in de club over jou en Rose begon?"

"Ja, en dat kwam goed uit, want het nam de aandacht van mijn relatie met Julia weg."

"En wat had Rose erover te zeggen?"

"Ze heeft het nooit echt bevestigd, ze ontkende het zelfs, waarschijnlijk om haar eigen redenen, ik heb geen idee. Wat ik wel weet is dat Rose dikke vriendjes was met Peach totdat Maya opdook, toen ging Roses aandacht meer naar haar uit."

"Dat weten we, en ik denk dat iedereen in de club weet dat Peach lesbisch is en toch dachten ze dat Rose een affaire met jou had?"

"Ik weet niet zo zeker of iedereen het weet, ze hebben nooit gedaan alsof ze lesbische minnaars waren, iedereen dacht dat ze gewoon goede vriendinnen waren. Trouwens, wie zou denken dat een vrouw die zich toelegt op het verleiden van mannen lesbisch is?"

"Ja, daar heb je misschien gelijk in, maar toen ging de zogenaamde vriendschap van Rose voor Peach over naar Maya? Heeft dat geen wenkbrauwen doen fronsen?"

"Het veranderde niet echt veel, Maya werd opgenomen in de familiale vriendschap."

"Zorgde dat voor spanning tussen de dames?"

"Bedoel je alsof ze jaloers waren?"

"Ja, jaloezie kan leiden tot gewelddadige reacties."

"Ik heb nooit iets gezien waardoor ik zou geloven dat er jaloezie tussen hen was."

"Dus je denkt niet dat Peach noch Maya Rose iets aan zouden doen?"

"Nee, ik heb nooit ruzie tussen hen gehoord, integendeel, die 3 waren bijna onafscheidelijk."

"Moet ik Peach en Maya vragen naar hun relatie?"

"Hé jij bent de detective, maar ik denk dat het zonde van je tijd zou zijn, bovendien denk ik niet dat één van deze meisjes fysiek in staat zou kunnen zijn om Rose aan te doen wat de moordenaar haar heeft aangedaan."

"Oké, ik zal erover nadenken, maar terugkomend op jou en Julia, zal ze bevestigen dat je de nacht met haar doorbracht?"

"Alleen als je haar kunt overtuigen dat het vertrouwelijk blijft en niet naar haar familie of naar iemand van de club gaat."

"Het moet moeilijk zijn om deze relatie geheim te houden voor het personeel en Julia's familie?"

"Ja, het familieding is de grote donkere wolk die boven ons hoofd hangt en ons ervan weerhoudt om helemaal gelukkig te zijn. Ik heb Julia vaak gevraagd om het officieel te maken en met me te trouwen, maar ze is te bang dat haar familie haar zal verstoten."

"Het personeel zou geen bezwaar hebben, denk je?"

"Absoluut niet daar ben ik van overtuigd, ze zijn allemaal erg ruimdenkend, ze zouden waarschijnlijk juichen en concurreren om Julia's bruidsmeisje te mogen zijn."

"Maar als Julia's familie zo gelovig is en er tegen is dat ze iets met een andere man krijgt, hoe zit het dan met hun reactie over het feit dat ze in een stripclub werkt?"

"Oh daar weten ze ook niets van, ze denken dat ze nog steeds voor het bureau van vroeger werkt en woningen van oudere dames schoonmaakt."

"Ik begrijp het, dus geen relatie met Rose, maar die met Julia lijkt me even moeilijk?"

"Ja, ik vrees van wel."

"Nu terugkomend op die mysterieuze vrouw, waar Rose iets mee zou hebben, Dita Van Gall, als dat inderdaad haar echte naam is, wat kunt u ons over haar vertellen?"

"Een ding is zeker, ze zou zeker passen in het profiel van die Ilsa uit de SS-films, afgezien van de haarkleur, die zwart en kort is, ze is vrij groot, mannelijk, kortom, hoe je je voorstelt dat een pot eruit ziet."

"Komt ze vaak naar de club?"

"Ja, minstens een paar keer per week."

"Is ze altijd alleen?"

"Nu ik erover nadenk in het begin kwam ze samen met een man, maar na een paar keer kwamen ze alleen opdagen."

"Ze kwamen dus allebei regelmatig?" “De vrouw ja, de man weet ik niet zo zeker.”

"Hebben ze allebei ooit een privélapdance besteld?"

"Ik zie niet altijd wie met wie naar de privédansruimte gaat, tenzij het vaak gebeurt zoals bij deze vrouw, om het zeker te weten kun je het beter aan de meisjes vragen."

"OK zullen we doen, is er iets in het bijzonder dat je ons kunt vertellen over de man die deze vrouw in het begin vergezelde, hoe zag hij eruit, hoe oud schat je hem, was hij ook een regelmatige klant als hij alleen kwam?"

"Opnieuw weet ik het niet zeker, je kunt het beter aan Joe vragen, hij ziet iedereen als ze binnenkomen en het entreegeld betalen, hij kan je een idee geven van hoe vaak hij kwam en hoe hij eruit ziet, Joe heeft een formidabel geheugen als het op gezichten aankomt.

"Is Joe er nog?"

"Nee, ik denk dat je hem naar huis hebt gestuurd nadat je met hem had gepraat."

"Oké, dan nodigen we hem nog wel een keertje weer uit."

"Ja, het is niet alsof hij voorlopig veel te doen heeft, hoelang denk je trouwens dat de club nog gesloten moet blijven?"

"Dat kan enkele dagen zijn, we proberen je zo snel mogelijk toegang te geven, maar we zijn afhankelijk van forensisch onderzoek, we kunnen je ook in contact brengen met een gespecialiseerd bedrijf, gespecialiseerd in het opkuisen van moordlocaties en ik denk dat er veel opgekuist zal moeten worden, en we denken dat je niet wilt dat Julia dat doet, het zou alleen maar bijdragen aan het trauma dat ze heeft ervaren toen ze Rose in die staat aantrof."

"Is er nog iets anders waarvoor je me nodig hebt?"

"Nee, op dit moment niet, waarom moet je ergens zijn?"

"Als je het absoluut moet weten ja, ik laat Julia niet graag te lang alleen, ze is nog steeds in shock."

"Ja, dat kunnen we ons voorstellen, maar nogmaals, als Julia's familie en de mensen van de club niet weten van jullie relatie met haar, hoe houden jullie het dan geheim want jullie wonen precies wel samen?"

"We hebben elk ons eigen appartement, toevallig in hetzelfde gebouw, op dezelfde verdieping zelfs, dus dat is geen groot probleem. Ik ben eigenaar van beide appartementen dus we hebben een tussendeur laten installeren."

"En als Julia's familie op bezoek komt, stellen ze dan geen vragen over die deur?"

"Nee, want ze kunnen die deur niet zien."

"Hoe bedoel je, ze kunnen die deur niet zien, zijn ze blind of zo?"

"Nee, ze is verborgen, ze zit zoals soms in zo'n oud kasteel achterin een kast, en Julia's zoon Toby vindt het geweldig."

"En hij vertelt het aan niemand?"

"Absoluut niet, we hebben hem verteld dat als hij er met iemand over praat, hij de volgende keer dat hij er doorheen gaat door een kwade geest zal worden ontvoerd en in een ezel zal worden veranderd, net als in het sprookje van Pinokkio toen die en zijn vriendjes naar Pleasure Island gingen. Dat is toevallig zijn lievelingsverhaal en hij gelooft er elk woord van, dus ik denk dat we voorlopig veilig zijn, en als hij ouder wordt en beter begrijpt in wat voor hachelijke situatie zijn moeder zich bevindt, zal hij ook zwijgen omdat hij zoveel van haar houdt en mij ondertussen al als zijn vader beschouwt, hij was pas vier toen zijn echte vader stierf."

"Oké George, dat was het wel zo'n beetje, tenzij je enig idee hebt wie deze gruwelijke misdaad gepleegd kan hebben?"

"Ik vrees van niet, zoals ik al zei hebben alle meisjes veel fans, sommige wat feller dan anderen, maar ik kan niemand bedenken die de club bezoekt en één van hen zou willen vermoorden. Misschien kun je eens kijken naar die Dita, of hoe ze ook mag heten, misschien was ze jaloers op de relatie van Rose met Peach en Maya, ze leek me sterk genoeg om Rose te vermoorden op de manier dat ze om het leven werd gebracht."

"Geloof me George dat zullen we zeker doen, maar eerst wil ik nog eens met Joe praten, kun je hem vragen om morgenochtend nog eens langs te komen of zal ik dat doen?"

"Nee, nee, maak je geen zorgen, ik zie hem toch nog wel, ik zal het hem vragen, is 10 uur goed voor jullie?"

"Ja, 10 uur is prima.

Nadat George was vertrokken en Seiko terug achter haar bureau zat ging haar telefoon.

“Hallo, Seiko Tashima,” zei ze nadat ze de hoorn had afgenomen.

“Tashima, mijn kantoor, nu,” zie een boze stem, die ze direct herkende als die van haar baas.

Tashima wist dat als haar baas haar in zijn kantoor riep er kak aan de knikker was, dus ging ze er zo snel mogelijk naartoe.

“Wel Tashima weet je al wie verantwoordelijk is voor die moord?”

”Nog niet echt chef, we hebben alleen nog maar die personen ondervraagd die daar werken.”

“Ja, ik heb je rapporten door genomen en jij denkt niet dat het die George Gentle is die die moor op zijn geweten heeft?”

Nee, niet echt nee chef, die man is heel bezorgd om zijn personeel, waarom zou hij er dan een van vermoorden, en dan ze ster attractie nog?”

“Ja, je bent nog nieuw in dit soort zaken, je eerste moord ja?”

“Ja chef.”

Weet dan meisje dat je het met dit soort moorden nooit ver moet gaan zoeken, het is meestal de partner of iemand die dicht bij de vermoorde staat die het gedaan heeft. En wie staat er dichter bij die Rose dan haar baas, en voor zover ik gezien heb, heeft hij zelfs een affaire met haar.”

“Volgens hemzelf heeft hij dat niet en is dat maar een roddel, hij heeft wel verteld dat hij een vaste relatie met iemand anders van het personeel heeft.”

“Ja, en dan vreemdgaan met die Rose, dat is trouwens schering en inslag in die kringen. Leg hem nog maar eens goed op de rooster.”

“Ik denk dat ik wel nog een andere aanwijzing heb, die veelbelovend lijkt, maar dat vraagt nog wat meer onderzoek.”

“Steek er niet te veel tijd in meisje, ik denk dat die George er voor iets tussen zit, wat voor een naam heeft die man nu, George Gentle, het klinkt als de naam van een figuur uit een Tv-serie.”

“Toch is het zijn echte naam chef, we hebben het gecontroleerd.”

“Oké, maar denk er aan dit soort zaken moeten snel opgelost geraken.”

“Oké chef, we doen er alles aan om de moordenaar zo snel mogelijk te vinden.”