Moord In De Stripclub - 3

Toen ik naar huis reed, probeerde ik te verwerken dat Rose er niet meer was. Ze was het derde meisje dat ik ooit in dienst had genomen in de club, ze verving toen Lisa die kort daarna met pensioen was gegaan. Ik hoop dat ik geen nachtmerries krijg van de monsterlijke manier waarop ze vermoord is.

Toen ik aan mogelijke verdachten begon te denken, was er één die me meteen te binnen schoot en dat was Jacky Boy. Nou ja, zo noemden we hem, hij heette Jack, maar ik weet niet meer wanneer de Boy eraan toegevoegd werd. Het was waarschijnlijk een bijnaam die de meisjes hem hadden gegeven.

Jacky Boy is de meest vaste klant die ik kon bedenken, hij is, vrijwel, elke dag in de club, en hij is een enorme fan van Rose. Hij brengt haar regelmatig bloemen en kleine cadeautjes. Soms brengt hij haar in verlegenheid, tot het punt dat ze hem zelfs geen lapdance meer wilde geven.

Op een bepaalde manier had ze medelijden met hem, hij gaf een klein fortuin uit in de club, niet aan drank, hij kon er soms urenlang over doen om zijn biertje op drinken, maar aan fooien voor haar, en aan de manier waarop hij eruitzag en gekleed was, namen we allemaal aan dat hij niet echt een miljonair was. Maar zijn verliefdheid zag er zo onschuldig uit, ik betwijfel of hij Rose echt kwaad zou kunnen doen, maar aan de andere kant, je weet maar nooit, vooral nadat Rose gestopt was met lap dansen voor hem.

Kan dat de aanleiding zijn geweest om haar iets aan te doen? Of was hij jaloers op andere klanten die ze nog steeds meenam naar de privékamer, maar waarom was het woord LESBO dan in haar lichaam gekerfd?

Hij zou niet de eerste man zijn die de vrouw vermoordde die hij aanbidt, zodat niemand anders haar kon hebben. Ik moet juffrouw Tashima zeker vertellen over Jacky Boy. Er waren een aantal andere kerels die regelmatig langskwamen en ze hadden allemaal hun favorieten, maar geen van hen aanbad de stripper van zijn voorkeur zoals Jack Rose aanbad. Jacks verliefdheid kon natuurlijk ook heel onschuldig en oprecht zijn. Ik hoopte dat detective Tashima niet te streng voor hem zou zijn als ik het haar vertelde.

Ik kende haar nog niet goed genoeg om te weten of ze een harde tante was of niet, ze zag er vrij onschuldig genoeg uit, maar je weet maar nooit. Misschien had ze wel een punt, want ze zag er nogal jong en nieuw uit in deze baan en de chef leek niet erg blij met haar. Misschien moet ik proberen uit te vinden hoelang ze al rechercheur is.

Thuis aangekomen begon ik meteen al mijn medewerkers te bellen om hen te informeren over wat er was gebeurd en niet naar de club te komen, maar dat ze de volgende dag om 10 uur op het politiebureau in het centrum werden verwacht. Tijdens de verschillende gesprekken die ik met de meisjes voerde, probeerde ik de vreselijke boodschap zo zachtjes mogelijk over te brengen, zodat ik niet in detail hoefde uit te leggen wat ik eigenlijk zelf had gezien. Het effect op ons allemaal was enorm, de club zou dagen gesloten zijn, misschien wel weken.

De meisjes konden een lange sluiting financieel niet overleven, dus moest ik ervoor zorgen dat ze op zijn minst een werkloosheidsuitkering kregen. Ik vulde de formulieren in om ze technisch werkloos te maken, op die manier zouden ze ten minste wat compensatie krijgen tot ze terug aan het werk konden. Ze beloofden allemaal op tijd op het politiebureau te verschijnen, zelfs Joe.

Omdat hij Rose al zo lang kende, wist ik van tevoren dat hij het slecht zou opnemen. Hij bleef maar schreeuwen dat als hij de moordenaar in handen zou krijgen, hij persoonlijk de nek van die persoon zou omdraaien en zijn hoofd eraf zou trekken. Vreemd genoeg veronderstelden we allemaal dat het een man was die Rose had vermoord.

De volgende dag verzamelden we allemaal op het politiebureau, juffrouw Tashima stond ons al op te wachten. Ze werd vergezeld door een oudere heer, die zich voorstelde als Jeff Baines. Hij legde uit dat hij Miss Tashima zou helpen bij haar onderzoek. Dit bevestigde een beetje wat ik op internet had gezien over Miss Tashima. Ik was erachter gekomen dat ze 25 was, aan de politieacademie had gestudeerd, als beste van haar klas was geëindigd en toen als rechercheur was aangesteld op ons plaatselijke politiebureau ter vervanging van een oude bok die geen interesse meer had in het werk en uitkeek naar zijn pensioen.

Dat maakte haar inderdaad een beginnende rechercheur. Later tijdens het onderzoek, toen we elkaar wat beter leerden kennen, vertrouwde ze ons toe dat dit inderdaad haar eerste moordzaak was, nadat ze een paar inbraken en een paar gevallen van huiselijk geweld had onderzocht. Jeff Baines was een oude vos, die honderden moordonderzoeken had behandeld, maar hij was niet verwaand, hij liet Miss Tashima het verhoor leiden en kwam zelden tussenbeide.

Ik vertelde hen over mijn vermoedens betreffende Jacky Boy, maar waarschuwde hen dat ik betwijfelde of hij Rose echt kwaad zou doen, hij was gewoon erg verliefd op haar. Ik vertelde hen ook over de andere vaste klanten die verschillende keren met Rose naar de speciale lapdancekamer waren gegaan voor een privésessie.

Opnieuw bevestigde ik dat de meisjes één grote gelukkige familie vormden en dat er absoluut geen jaloezie onder hen was. Omdat ik niet aanwezig mocht zijn bij de ondervraging van mijn personeel, zal ik miss Tashima en meneer Baines laten vertellen hoe het ging. Ze verliet samen met mij de verhoorkamer om de volgende persoon op te halen die ze wilden ondervragen.

"Is juffrouw Apple hier, alstublieft?" vroeg Tashima.

Apple, die er echt nerveus uitzag, stond op en volgde Tashima naar de verhoorkamer.

"Neemt u alstublieft plaats, juffrouw?"

"Oh juffrouw, eigenlijk mevrouw, ik ben namelijk weduwe."

"Oké, en wat is uw echte naam, want ik neem aan dat Apple uw artiestennaam is?"

"Ja, het spijt me mevrouw, mijn echte naam is Nancy Smith."

"OK mevrouw Smith, allereerst wil ik u informeren dat we deze sessies opnemen, dat maakt het makkelijker om achteraf het vereiste rapport op te maken."

"OK maakt mij niet uit, ik heb niets te verbergen," antwoordde Nancy die zich al wat meer op haar gemak voelde nu ze zag dat het een vrouw was die de ondervraging deed.

"Geweldig, om te beginnen, wat kunt u mij vertellen over het slachtoffer Meredith of Rose als je wilt."

"Rose is…” en toen barstte ze in tranen uit. Toen ze weer bijgekomen was, waarvoor Tashima haar ruim de tijd gaf, ging ze verder.

“Het spijt me zo, juffrouw Tashima,”

“U hoeft zich niet te verontschuldigen, Nancy, als ik een dierbare zou verliezen, zou ik waarschijnlijk hetzelfde reageren. Neem rustig de tijd. u zei dat Rose...

“Ja, ik moet de verleden tijd gebruiken. Nu we het over Rose hebben,” vervolgde ze, af en toe onderbroken door wat meer gesnik. “Ze was mijn beste vriendin in de club, we zijn er bijna tegelijkertijd begonnen.”

"Is er iemand die in je opkomt, die Rose kwaad zou willen doen?"

"Nee, niet meteen, Rose was geliefd, heel geliefd bij zowel haar collega's als het publiek. Ze heeft één grote bewonderaar, Jacky Boy, één van de vaste gasten in de club, maar ik denk niet dat hij haar kwaad zou willen doen."

"Was deze Jacky gisteravond in de club?"

"Hij komt elke avond, dus ja, hij was er."

"Gedroeg hij zich anders dan de andere avonden?"

"Nee, hij zat op zijn gebruikelijke plekje helemaal gebiologeerd als Rose op het podium komt, maar hij vindt de andere meisjes ook leuk, maar Rose is zijn favoriet."

"Is hij de enige met een favoriet meisje?"

"Nee, absoluut niet, ik heb ook mijn schare bewonderaars, of fans zoals we ze graag noemen, en dat hebben de andere meisjes ook."

"En is die aantrekkingskracht wederzijds?"

"Nee, Rose vindt hem natuurlijk leuk zoals al haar fans, maar ze is niet verliefd op hem of zo."

"Heeft Rose een vriendje?"

"Nee, meer een vriendin zou ik zeggen."

"Is Rose dan lesbisch?"

"Ik zou Rose niet direct het etiket lesbisch opplakken, als ik dat toch moet doen zou ik zeggen dat ze bi is, een beetje zoals ons nieuwe meisje Maya."

"Dus Maya valt ook op meisjes?"

"Ja, ze is daar heel open over, net als Peach, maar die is wel 100%, puur lesbisch."

"Had Rose iets met één van beide meisjes?"

"Nee, ik weet niet zeker met wie ze een relatie had, maar de laatste tijd kwam er regelmatig een vrijgezelle vrouw opdagen en die volgde de show van Rose altijd heel intens, maar Rose heeft het nooit over haar gehad op wat voor manier dan ook."

"Denkt u dat ze minnaars waren?"

"Minnaars weet ik niet zeker, maar deze vrouw nam Rose regelmatig mee naar de privékamer voor een lapdance, iets wat we niet vaak zien. Het zijn meestal mannen die een privédans willen."

"Kunt u deze vrouw beschrijven of heeft u een naam?"

"Volgens mij hoorde ik Rose de naam Dita of zoiets noemen. Nou, die Dita, als dat inderdaad haar naam is, is nogal een grote vrouw, ik zou haar omschrijven als mannelijk, maar met een mooi klassiek gezicht, eigenlijk hoe je je zou voorstellen dat een lesbienne eruitziet. Kort zwart haar, gespierd. De keren dat ik haar zag, droeg ze altijd een broek en een mannenshirt, er is niet veel vrouwelijks aan haar. Ze besteld altijd één biertje dat ze opdrinkt als Rose klaar is met haar tweede show en vertrekt dan."

"Je zei dat ze soms een lapdance koopt?"

"Ja, dat is een paar keer gebeurd en als ze dat doet, neemt ze daarna nog een tweede biertje."

"Hoe zou je Roses reactie na deze lapdance omschrijven." wilde Jeff weten.

"Opgewonden, blij, klaar om de wereld aan te kunnen."

"Is er een manier om erachter te komen wat de volledige naam van die vrouw is?"

"Dat zult u aan de barmeisjes moeten vragen, Daisy of Luna als ze met een creditcard heeft betaald hebben ze misschien de naam opgemerkt. Als ze contant heeft betaald kunnen ze u hoogstwaarschijnlijk ook niet helpen."

"Oké, is er nog iets anders dat in u opkomt dat ons zou kunnen helpen Roses aanvaller te vinden?"

"Nee, niet meteen, zoals ik al zei was Rose heel erg geliefd door ons allemaal en door de klanten."

"Dank u, Nancy, als we nog meer vragen hebben, hebben we uw contactgegevens, en accepteer alsjeblieft onze condoleances voor het verlies van uw vriendin en collega."

"Ja, dank je, kan ik nu naar huis?"

"Absoluut, u heeft ons al enorm geholpen."

Seiko liep met Nancy naar buiten en vroeg Eve om met haar mee te gaan.

"Dus Eve, kan u, uw echte naam met ons delen?"

"Ik ben Drita Toska mevrouw."

"Juffrouw, Drita, en je mag me ook Seiko noemen als u dat wilt. U werkt dus als stripper danseres in de bar van Mister Gentle?"

"Ja, Seiko."

"En is hij een goede werkgever?"

"Absoluut, hij zorgt heel goed voor ons."

"Op welke manier?"

"Oh, alles financieel en met papieren, hij helpt ons met alle administratie die we nodig hebben in dit land."

"U bent niet van hier?"

"Nee juffrouw, ik kom uit Albanië."

"En bent u al lang in België?"

"Tien jaar nu, ik ben hier aangekomen toen ik 18 was."

"Bent u hierheen gebracht?"

"Bedoelt u door die jongens die meisjes naar België lokken om te poetsen of andere normale baantjes te doen?"

"Ja, dat bedoel ik, mensensmokkelaar."

"Nee ik ben op eigen houtje gekomen, ik heb gelift en ben zo in uw land terechtgekomen, of komt u ook uit een ander land?"

"Als u het moet weten, mijn roots liggen in Japan, ik kwam als baby naar België en ben hier geadopteerd."

"Gelukkig maar, ik heb serieus moeten vechten om te komen waar ik nu ben."

"Wat bedoelt u met vechten?"

"Nou, een verblijfplaats vinden, de taal leren, een baan vinden, zonder in de prostitutie terecht te komen."

"En je eindigde dan toch als stripper, niet veel anders dan het beroep waarin de meisjes terechtkwamen die in jouw land werden gerekruteerd door de smokkelaars?"

"Pardon, ik ben geen hoer, ik ben een erotische danseres."

"Ja sorry, mijn excuses, u heeft gelijk, u heeft geen seks met mannen voor geld."

"Nee, ik neem mijn carrière heel serieus, ik train dagelijks, misschien moet u zelf eens proberen ondersteboven aan een glibberige metalen paal te hangen en je nek niet te breken."

"Hoe heeft u dat geleerd als ik vragen mag?"

"George liet me een cursus volgen in deze routines kort nadat ik voor hem begon te werken."

"Dus u bent niet begonnen als stripper?"

"Nee, ik begon eerst aan de bar te werken."

"Maar je moest topless zijn? Stoorde u dat dan niet?"

"Nee, ik ben altijd topless naar het strand gegaan en ik heb geweldige tieten, al zeg ik het zelf, dus ik had er geen probleem mee. Het was meneer Gentle die voorstelde om met de danseressen mee te doen, nadat hij had gezien hoe ik in mijn eentje wat dingen probeerde op de paal voor de openingstijd van de club."

"Ik begrijp het en van het één kwam het ander?"

"Ja, ik verdien nu meer geld, ik was zelfs in staat om een aanbetaling te doen op een klein appartementje dat ik probeer te kopen. Een lening afsluiten was veel moeilijker, maar meneer Gentle ging samen met mij naar de bank en hij overtuigde hen ervan dat ik kredietwaardig was."

"Ik zie dat meneer Gentle echt voor jullie meisjes zorgt."

"Oh ja mevrouw, we konden ons geen betere baas wensen."

"Maar nu ter zake, over Meredith."

"Ja, arme Meredith, ik hoorde dat ze gestorven is?"

"Dat is ze en niet op een leuke manier, ze is vermoord en we gaan proberen de persoon te vinden die deze verschrikkelijke misdaad heeft gepleegd, en daar kun jij ons misschien wel bij helpen."

"Oh alsjeblieft vertel me miss Seiko hoe ik kan helpen, Meredith is...was een geweldige collega." Zei ze, terwijl er tranen in haar ooghoeken verschenen.

"Wat kunt u ons vertellen over Meredith, we weten dat Jack haar meest fervente bewonderaar was. Wat is jouw idee over dat personage?"

"Oh Jack is ongevaarlijk, hij is net een teddybeer, hij besteedt zijn laatste euro aan ons, meer aan Meredith natuurlijk, maar elke keer als we op het podium komen geeft hij ons fooien, kleine fooien, maar toch fooien."

"Dus u denkt niet dat hij haar iets aan zou doen?"

"Nee, hij zou de laatste persoon zijn die Meredith kwaad zou kunnen doen."

"Oké, hoe zit het dan met een zekere Dita?"

"Dita? Ik heb geen idee wie Dita is."

"Ons is verteld dat Dita een heel goede vriendin van Rose zou kunnen zijn, lang, kort zwart haar, mannelijk uitziend."

"Oh is dat Dita? Ik had geen idee dat ze Dita heette, ik noemde haar altijd Ilsa, je weet wel van de horrorfilms over Ilsa van de SS, alleen had deze Ilsa zwart haar terwijl die in de films blond haar had."

"Dus Ilsa is een bijnaam die je haar zelf hebt gegeven?"

"Ja en nee, ik hoorde haar door sommige andere meisjes Ilsa genoemd worden, dus ik nam aan dat het inderdaad haar naam was."

Zowel Tashima als Jeff maakten veel aantekeningen, vooral toen deze naam ter sprake kwam. Nu hadden ze twee namen om te onderzoeken.

"Maar het is nooit bevestigd?"

"Nee, Rose had het niet over haar, maar ik zag Rose haar een paar keer meenemen naar de privékamer."

"En hoe zag Rose eruit toen ze terugkwam?"

"Nu je het zegt, ze keek altijd nogal blij en gelukkig toen ze terugkwam, maar ik denk dat het kwam omdat ze een grote fooi kreeg, je wordt niet elke dag gevraagd om een privé lapdance te doen en zeker niet door een vrouw."

"Zou Rose romantisch betrokken kunnen zijn geweest bij die persoon denk je?"

"Nee, ik denk het niet, voor zover ik weet is Rose niet lesbisch."

"We hoorden dat ze nogal bevriend was met jullie collega Peach."

"Nee, niet dat ik weet, Peach is wel erg chummy met Maya, maar niet met Rose."

"Zijn Peach en Maya dan lesbisch?"

"Ik zou ze niet out en out lesbiennes willen noemen. Ik zou eerder zeggen dat ze zo’n beetje voor beide kampen supporteren, bi zoals ze dat noemen."

"Is er nog iets anders dat in u opkomt wat ons zou kunnen helpen in ons onderzoek miss Toska?"

"Nee, niet meteen, ik heb geen idee wie Rose kwaad zou kunnen doen, we hielden allemaal van haar als van een grote zus."

"Oké bedankt voor uw hulp tot nu toe, als er iets in u opkomt, waarvan u denkt dat het ons zou kunnen helpen, aarzel dan zeker niet om contact met ons op te nemen."

Neerkijkend op haar lijst met namen vroeg Tashima aan Drita om Peach te vertellen dat zij de volgende was. Kort daarna werd er op de deur van de verhoorkamer geklopt. Bij haar binnenkomst werd Peach gevraagd om plaats te nemen.

"Goedemorgen Peach, mijn naam is Jeff Baines en mijn collega is miss Seiko Tashima en zij leidt dit onderzoek, zou u zo vriendelijk willen zijn om ons uw echte naam te geven," vroeg Jeff beleefd.

"Mijn naam is Patricia Johnson meneer", antwoordde Peach nogal nerveus kijkend.

"En wat is uw functie in de club Patricia?" vervolgde Tashima.

"Ik ben een erotische danseres miss Tashima."

"Uitstekend, en wat kunt u ons vertellen over Rose?"

"Niet veel, miss, ze is een collega, ze is een uitstekende danseres en heeft me veel geleerd in de maanden dat ik in de club ben."

"Heeft u een romantische relatie met Rose?"

Patricia werd meteen rood in haar gezicht en begon met haar handen te wringen.

"Er is niets mis met het leuk vinden van vrouwen Patricia, we willen gewoon weten of u dat bent."

"Euh, ja dat ben ik, maar we zijn geen koppel als dat is wat u bedoelt."

"Dus u heeft alleen casual seks gehad met Rose?"

"Ja!" Antwoordde ze duidelijk opgelucht.

"Dus dat betekent dat jullie allebei lesbisch zijn".

"Nee juffrouw, ik ben 100% lesbisch, maar Rose houdt, of moet ik nu zeggen, hield meer van meisjes, maar houdt er ook van om af en toe iets met een jongen of man te doen."

"Dus Rose was biseksueel?"

"Als u er een naam op wil plakken ja, ik denk het wel."

"We hebben echter van een betrouwbare getuige gehoord dat Rose toch wel een lesbische minnares zou kunnen gehad hebben."

"Bedoelt u Dita?"

"Kent u haar?"

"Ik heb haar een paar keer gezien ja, en ik ben er heilig van overtuigd dat die wel 100% lesbisch is, waarom zou ze anders een lapdance willen van een vrouw?"

"Heeft ze jou ook om een lapdance gevraagd?"

"Een paar keer wel ja, en ze vond het heerlijk, vooral toen ik haar tepels begon te likken."

"Dus ze had ook haar kleren uit getrokken toen u de dans uitvoerde?"

"Haar topje en BH ja."

"Is dat ook gebruikelijk bij mannelijke klanten?"

"Dat gebeurt soms, alles hangt ervan af hoeveel ze willen betalen voor de dans."

"Dus u verkoopt ook seks?"

"Als u met seks verkopen bedoelt dat we echt met iemand neuken, nee dat doen we niet. Er wordt wel eens wat aangeraakt ja, maar dat is het dan wel zo'n beetje."

"Bedoelt u dat soms ook de geslachtsdelen van mannen aanraakt worden?"

"Als ze genoeg betalen, ja dan geven we ze soms wel eens een handjob."

"Is dat alles?"

"Ja natuurlijk."

"Geen pijpbeurten?"

"Absoluut niet."

"Hoe zit het met de andere meisjes?"

"Ik heb nog nooit één van de meisjes horen zeggen dat ze iemand gepijpt had."

"Maar ze geven wel allemaal handjobs?"

"Voor zover ik weet wel ja."

"Weet u of Rose handjobs gaf aan Jacky Boy?"

"Nee, met Jacky Boy was het strikt platonisch, het zou toch niet werken, hij kan hem niet meer omhoog krijgen."

"En hoe weet u dat, als ik vragen mag?"

"Hij heeft me ook een paar keer geboekt voordat hij voor Rose viel en ik heb hem nooit hard voelen worden, hoe hard ik het ook probeerde, zelfs mijn borsten in zijn gezicht wiebelen of hem ze laten aanraken, gaf geen enkel resultaat in zijn broek."

"U zei dat hij voor Rose viel, wat bedoelt u daar precies mee?"

"Nou, de eerste paar maanden dat hij naar de club begon te komen, boekte hij privédansen met alle meisjes, maar de laatste 6 maanden was het alleen Rose die hij boekte. Als we op het podium staan, stopt hij af en toe een vijfje in ons slipje, maar dat is het dan wel zo'n beetje, geen privédansjes meer van iemand anders dan Rose."

"Denkt u dat hij Rose iets zou kunnen aandoen?"

"Nee, absoluut niet, hij is stapelverliefd op haar, hij brengt haar zelfs bloemen en cadeaus."

"Ja, maar was Rose verliefd op hem?"

"Nee, niet dat ik weet, als ik moet raden zou ik eerder zeggen dat Rose iets met meneer Gentle had."

"Bedoelt u dat Rose verliefd was op meneer Gentle?"

"Verliefd, ik zou het niet weten, ze heeft het nooit hardop gezegd, maar het was een gerucht dat de ronde deed onder de meisjes. We hadden wel allemaal het gevoel dat er iets was tussen die twee, maar we konden er niet echt de vinger op leggen."

"Weet u iets over voormalige partners van Rose?"

"Nee, ik weet niets over het leven van Rose voordat ik haar in de club ontmoette."

"Praten jullie daar nooit over?"

"O ja, dat doen we wel, maar Rose heeft nooit veel over haar jeugd verteld, ze zei altijd dat het een gesloten boek was, iets wat ze zo snel mogelijk wilde vergeten."

"Oké, is er nog iets anders dat u te binnen schiet, wat een licht zou kunnen werpen op wat er met Rose is gebeurd en waarom?"

"Ik vrees dat ik geen idee heb, zoals ik al zei, Rose was geliefd bij de collega's en de klanten, ik heb absoluut geen idee wie Rose zoiets zou kunnen aandoen."

"OK, dank u, Patricia voor je tijd, en als er iets is dat u te binnen schiet, aarzel dan niet om ons te bellen."

"Ja juffrouw, dat zal ik onthouden, oh heeft u enig idee wanneer we weer aan het werk zouden kunnen?"

"Dat kan nog wel even duren, de forensische dienst is nog altijd druk bezig in de club, er is nog veel wat ze moeten onderzoeken. Maar ik dacht dat meneer Gentle had geregeld dat jullie meiden een vergoeding zouden krijgen voor het niet kunnen werken?"

"Ja, dat heeft hij, maar dat dekt alleen ons loonverlies, niet onze fooien, die wel het grootste deel van ons inkomen vormen."

"Ik vrees er voor dat jullie het nog minstens 2 weken zonder fooien zullen moeten stellen, het kan zelfs langer zijn, veel zal afhangen van wat we te weten komen."

"OK, dank u juffrouw."

Kijkend naar haar documenten vroeg Tashima, "Oh kunt u Ruby vragen binnen te komen alstublieft?"

"Ja, juffrouw Tashima."

Na de gebruikelijke introducties vroeg Tashima Ruby naar haar echte naam.

"Mijn naam is Monique LeGrand mademoiselle."

"Bent u van Franse origine mevrouw LeGrand?" Wou Baines weten.

"Mademoiselle alstublieft, meneer Baines, ik ben vrijgezel en kom inderdaad uit Frankrijk, hoe kon u dat zo raden?" Zei ze met een ondeugende glimlach op haar gezicht.

Baines reageerde niet op de woordspeling van Monique, ze concludeerde meteen dat de man geen enkel gevoel voor humor had.

"En hoelang werkt u al bij de club juffrouw Legrand?" ging Jeff onverstoord verder.

"Noem me maar Monique, of gewoon juffrouw, Legrand is de naam van mijn grootmoeder, en ik werk nu bijna vijf jaar bij de club."

"Dat betekent dat u vrij laat bent begonnen, want ik zie dat u nu 35 bent?" onderbrak Tashima.

"Ja, in ieder geval in deze club, ik begon toen ik 18 was in Le Moulin Rouge als chorusgirl en werkte me op tot één van de solodansers, maar als je 30 wordt, gooien ze je er niet meteen uit, maar ze beginnen je het leven zo moeilijk te maken, dus ik was het zat en wilde emigreren, mijn eerste gedachte was Londen. Ik las er veel over en kende een aantal beroemde clubs zoals Paul Raymonds Revuebar en dat leek me een plek waar ik wilde werken, maar er was de taalbarrière. Ik spreek namelijk geen Engels dus mijn volgende keuze was België, de taal is hier geen probleem, de helft spreekt toch Frans en de andere helft kan zich ook verstaanbaar maken in mijn moedertaal."

"U bent inderdaad Frans, dat kan ik horen, uw uitleg was heel grondig, zoals in de Franse films."

"Ja, dat hoor ik veel, vooral in België, als mensen een lange uitleg geven of niet stoppen met praten, dan verwijzen ze ernaar dat het precies een Franse film is."

"Ik geef u volkomen gelijk Monique, inderdaad Franse films hebben meestal meer praatjes dan actie. Maar terugkomend op de gebeurtenissen. Hebt u met Rose samengewerkt in de club?"

"Ja natuurlijk, en ik was diep geschokt toen ik hoorde dat ze vermoord was, ze is...was… zo'n aardige meid, ze hielp me veel toen ik begon in de club weet je met de werkvergunningen en het krijgen van een plek om te wonen, de eerste paar maanden verbleef ik zelfs bij haar thuis."

"Dus jullie waren een tijdje kamergenoten?"

"Ik zou het geen kamergenoten willen noemen, ze heeft een mooi huis met 3 slaapkamers en ze was zo aardig om me in één ervan te laten verblijven, gratis zelfs."

"Dat was heel vriendelijk van haar en ze wilde er niets voor terug?"

"Nee."

"Ook geen seksuele gunsten?"

"Wat bedoelt u met seksuele gunsten?"

"We weten dat Rose bi was, dus we vroegen ons af of ze ooit avances naar u heeft gemaakt, toen u bij haar verbleef?"

"Nee, dat heeft ze nooit gedaan, ik had geen idee dat ze bi was, nou ja, niet totdat ik haar zag met die vrouw in de club, je weet wel, degene die privédansen met haar boekt."

"Dus u weet van die vrouw, weet u misschien ook haar naam?"

"Dita ja, sommige meisjes noemden haar Ilsa zoals het hoofdpersonage in die SS-horrorfilms."

"Heeft u misschien ook een achternaam voor ons?"

"Ik weet het niet zeker, een keer hoorde ik een gesprek, nou ja, een beetje ruzie, tussen die Dita en Rose en ik denk dat ze haar iets noemde, dat klonk als Van Gall, maar ik weet het niet zeker."

"Maakt niet uit, dit was hele goede informatie die u ons gaf, dit zal ons echt helpen om deze persoon te vinden."

"Waarom? Denkt u dat zij Rose vermoord heeft?"

"Dat weten we niet, maar als we haar vinden kan ze ons misschien helpen om de dader te vinden."

"Denkt u dat Rose misschien door een vrouw zou kunnen vermoord zijn?"

"Door het geheim van het onderzoek hebben we niet de vrijheid om dit met u te bespreken, Monique, dit maakt allemaal deel uit van het lopende onderzoek. Wat we ook graag willen weten is wat u weet van Roses betrokkenheid met Mister Gentle?"

"Je bedoelt dat gerucht dat ze een affaire zouden gehad hebben?"

"Daar heeft u blijkbaar wel iets over gehoord?"

"Oh het was het gesprek van de afgelopen maanden, je weet meisjes blijven meisjes en als ze maar denken iets gezien te hebben, trekken ze meteen conclusies en pompen ze het op tot iets wat het niet is. Ik heb dit gerucht nooit geloofd, meneer Gentle heeft volgens mij geen enkele relatie met een van de meisjes."

"Is meneer Gentle dan misschien homo?"

"Oh nee, absoluut niet hij houdt van vrouwen, maar van niemand in het bijzonder, nou ja, niet dat ik weet, behalve misschien die ene keer, er was eens een roodharige waar hij een tijdje heel yummy mee was, maar dat was maanden geleden. Nu ik erover nadenk, ik heb dat wijf al in tijden niet meer gezien, dus ik denk dat het nooit echt tot iets blijvends is geworden."

"Was dat voor of na het gerucht over hem en Rose?"

"Oh nee veel daarvoor, waar ik het over heb, is minstens 2 jaar geleden, maar het gerucht over Rose begon pas zo'n 6 maanden geleden."

"Weet u toevallig nog wie het gerucht begon?"

"Nu ik erover nadenk, ik denk dat het misschien Rose zelf was die dat deed, hoewel toen het zich eenmaal begon te verspreiden, ze het steevast bleef ontkennen."

"Dat is vreemd."

"Rose had wel een beetje een wilde verbeelding, het meeste van wat ze ons vertelde was pure fictie, ik denk dat Rose te veel van die zoetzemerige romantische verhalen las en zich toen inbeeldde dat zij de heldin was in een van hen."

"Zou het kunnen zijn dat haar verbeelding haar dood veroorzaakt zou kunnen hebben?"

"Het zou me niks verbazen, Rose dacht niet altijd na over de gevolgen van haar verhalen die ze vertelde, dus ja, het zou goed kunnen dat iemand geloofde dat ze daadwerkelijk een affaire had met George."

"Enig idee wie die persoon zou kunnen zijn?"

"Absoluut niet, het kan iedereen zijn, veel klanten hadden een oogje op Rose en met deze jongens weet je maar nooit."

"Nogmaals, sorry dat ik aandring, was er iemand in het bijzonder?"

"Er is Jacky Boy, hij is helemaal weg van Rose, maar ik denk niet dat hij het in zich heeft, bovendien wie zou de vrouw vermoorden waar hij zo verliefd op is?"

"U zou verbaasd zijn, als Franse vrouw moet je bekend zijn met de term 'crime passionnel' een misdrijf uit passie?"

"Oh ja, absoluut, ik heb mijn deel van dit soort misdaden gezien toen ik in Frankrijk werkte, maar ik denk niet dat het van toepassing zou zijn op Jacky Boy, iemand anders misschien, maar ik heb niet het minste idee wie dat zou kunnen zijn."

"Dus uiteindelijk heeft u absoluut geen idee wie Rose kwaad zou willen doen?"

"Nee, ik ben bang van niet."

"OK, dank u juffrouw LeGrand, sorry, Monique, kunt u misschien Maya vragen om nu naar binnen te komen alstublieft?"

"Moet ik nog blijven?"

"Nee, u kunt naar huis gaan als u wilt, als we u nog eens willen spreken, nodigen we u wel terug uit, we hebben uw gegevens, maar als er iets in u moest opkomen waarvan u denkt dat het ons zou kunnen helpen in het onderzoek, aarzel dan niet om contact met ons op te nemen."

"Misschien moet je de anderen die we gezien hebben en die er nog zijn vertellen dat ze ook naar huis kunnen gaan, Seiko, behalve misschien meneer Gentle, ik denk dat we nog eens met hem moeten praten over die vermeende affaire met Rose," waagde Baines.

"Ja, goed idee en het spijt me dat ik daar niet eerder aan gedacht heb, ik zal de meisjes die we gezien hebben, en dat nog niet gedaan hebben, zeggen dat ze naar huis kunnen."

Na het wegsturen van de meisjes die hun verklaringen al hadden gegeven kwam Seiko weer binnen vergezeld door Maya. Na het voorstellen gaf Maya haar echte naam, Tabitha Bell, en vertelde dat ze vrijgezel was en de nieuwste aanwinst in de club.

"Dus u werkt nog maar een paar maanden in de club?"

"Ja juffrouw, uiteindelijk ga ik de plek van Apple innemen. Ze heeft het er al over om met pensioen te gaan, bijna vanaf de dag dat ik begon."

"Ik snap het, en denk je dat dat haar eigen wens is, of wordt ze onder druk gezet om met pensioen te gaan?"

"Nee ze heeft duidelijk gemaakt dat ze er klaar voor is om fulltime oma te worden, ze heeft twee kleinkinderen een jongetje van 3 en een meisje van 5, en haar dochter vraagt steeds meer om voor hen te zorgen, omdat ze een zeer succesvolle kledingwinkel runt en wil uitbreiden door een tweede te openen in een naburig dorp."

"Dus de dochter heeft niet hetzelfde beroep als Apple?"

"Oh nee, Apple steekt niet onder stoelen of banken wat ze doet, maar ze wil niet dat haar dochter in haar voetsporen treedt."

"Dat begrijp ik van Apple, gebruik je nooit haar echte naam Nancy?"

"Oh, nee, we spreken elkaar altijd aan met onze artiestennaam, we willen niet dat iemand in de club onze echte naam zou te weten komen."

"Begrijpelijk, dus Apple is weduwe?"

"Ja, dat is mij verteld, haar man is een paar jaar geleden overleden, ruim voordat ik bij de club begon."

"Weet u toevallig of Apple een vriend heeft of had?"

"Voor zover ik weet is ze vrijgezel, haar lieve overleden man was de liefde van haar leven en voor zover ik weet heeft ze niet meer naar een andere man gekeken sinds ze hem ontmoette."

"Dus geen romantische relatie met meneer Gentle?"

"Nee absoluut niet, ondanks de geruchten ben ik er zeker van dat meneer Gentle op geen enkele manier een romantische of seksuele relatie heeft met één van de meisjes."

"Heeft u het gerucht gehoord over meneer Gentle en Rose?"

"Oh ja, maar dat is pure speculatie."

"En wie denkt u dat er met die roddel begonnen is?"

"Ik heb geen idee het ging al rond toen ik in de club begon en in het begin geloofde ik het wel. Het is niet ongewoon in dit soort inrichtingen of groepen, God het was heel anders in de vorige groep waar ik voor werkte. Ik werd regelmatig bepoteld en als je je niet uitsloofde of een keertje plat ging, kreegje nooit een solo, maar in deze club niet, nou ja, niet door meneer Gentle of Joe in ieder geval."

"Zijn er dan andere mensen die u wilden dwingen om seks met ze te hebben?"

"Als je een privédans geeft, word je soms wel eens een keertje betast, sommigen proberen zelfs in je slipje te geraken om je te vingeren of in het ergste geval proberen ze je te neuken, maar daar steekt Joe dan snel een stokje voor."

"Kijkt hij dan toe als een meisje een privédans doet?"

"Nee, maar elke stoel heeft een drukknop onder de stoel, en als de klant te vriendelijk wordt, drukken we erop en dan is Joe er binnen een paar seconden om de aanvaller vriendelijk te vragen het pand te verlaten, en als ze niet onmiddellijk gehoorzamen, begeleidt hij ze Manu Militari persoonlijk naar buiten. Als ze door Joe naar buiten zijn begeleid en ze komen toevallig nog eens terug naar de club, dan proberen ze zoiets nooit meer, geloof me."

"Dus u bent redelijk veilig op uw werk?"

"Oh ja, en Joe en meneer Gentle zijn altijd de laatsten die weggaan als de club om 2 uur 's nachts sluit."

"En ik begrijp dat Julia, de schoonmaakster, 's ochtends als eerste aankomt?"

"Dat heb ik begrepen, ik zie haar zelden tenzij ze toiletdienst heeft."

"Toiletdienst?"

"Ja, dat is Brenda haar ding, Brenda Roberts, die normaal gesproken het toilet bemant, of misschien is het beter om te zeggen bevrouwt, maar als ze ziek of op vakantie is, neemt Julia het van haar over, het werkt zelfs naar twee kanten, als Julia er een keertje niet is, maakt Brenda schoon."

"En u weet absoluut zeker dat er niets is tussen Rose en meneer Gentle?"

"Zeker, zeker...weet je nooit, als ze discreet zijn en het buiten de club houden, wie kan dat dan weten?"

"Maar u bent niet de enige die dit heeft vernoemd, maar ik begrijp dat u persoonlijk nooit iets hebt gezien?"

"Nee, het spijt me, meneer Gentle behandelde Rose op precies dezelfde manier als hij mij of alle andere meisjes behandelt."

"Sommigen zinspeelden ook op een mogelijke lesbische affaire waar Rose bij betrokken zou kunnen zijn geweest, wat kunt u ons daarover vertellen?"

"Oh, u bedoelt die gealludeerde affaire tussen Rose en Ilsa?"

"Ilsa?"

"Ja, zo noemen we haar, ik weet haar echte naam niet, dus hebben we haar maar een bijnaam gegeven."

"U zei gealludeerde affaire, dus u denkt dat het niet waar is?"

"Eerlijk gezegd, ik heb geen idee, ik weet wel dat Rose niet vies is van wat vrouwelijk liefdesspel, ik trouwens ook niet, dat mag u gerust weten. God ik ga niet ontkennen dat we wel soms wel eens een keertje wat met elkaar speelden, om het zo maar te zeggen, maar slechts een paar keer als er niet veel aan de hand was in de club en we ons verveelden, maar ik heb haar nooit seks zien hebben met die vrouw, behalve misschien een kus of wat voelen, tijdens een lapdance."

"Misschien een laatste vraag, hebt u enig idee wie Rose vermoord zou kunnen hebben?"

"Absoluut niet, we hielden allemaal heel erg veel van haar en zullen haar missen en ik weet zeker meneer Gentle ook."

"OK, dank u, Tabitha, u mag nu naar huis gaan, en als u wilt en als er nog iets in u opkomt dat licht kan werpen op deze afschuwelijke misdaad, aarzel dan niet om contact met ons op te nemen."

"Ja juffrouw, dat zal ik zeker doen."

Nadat Tabitha vertrokken was, werden de twee barmeisjes nog ondervraagd, maar ook zij konden geen enkele aanwijzing geven over wat en waarom Rose vermoord zou kunnen zijn. Brenda kon het ook niet, ze was erg aangeslagen door de hele zaak, huilde en snotterde de hele tijd en vertelde ons niets dat we nog niet eerder hadden gehoord. Blijven over Joe, de uitsmijter, Julia de schoonmaakster, die het slachtoffer had ontdekt, en natuurlijk de eigenaar meneer Gentle die naar verluidt een affaire zou kunnen gehad hebben met het slachtoffer.