Mijn Vrouw Verloren? - 6

Toen ik maandag ging vertrekken vroeg ik Sandra ‘Vanavond bellen schat?’. Dat doen we altijd als ik weg ben. Soms staat de whatsapp gewoon uren open op tafel terwijl ik in m’n hotelkamer zit.

‘Hoeft niet.’ zei Sandra. ‘Misschien is het beter dat we de week gebruiken om wat te bekomen. Even op ons eigen zijn en bezinnen.

Laat ons afspreken deze week mekaar niet te storen.’

‘Ik zie je vrijdag wel terug…’

’s Anderdaags was ik al vroeg vertrokken naar Keulen. Het was een eind rijden, en ik wou het verkeer voor zijn. Na een ganse dag op de beurs kon ik rond een uur of zes inchecken in mijn hotel.

Eens op mijn kamer had ik geen zin meer om te gaan eten. Ik bestelde snel wat sushi via Uber Eats, zo was ik de rest van de avond op mijn gemak.

Na het eten begon ik doelloos te zappen, in mijn hoofd was ik er echter niet bij. Normaal zou ik nu mijn vrouw bellen, en een uur of langer kletsen via Whatsapp.

Ik begon na te denken over de situatie met Sandra. Ik hield van haar. Geen twijfel mogelijk. Ze was de vrouw van mijn leven. Een leven zonder haar was ondenkbaar.

Ik dacht ook terug aan de seks met Els. Dat was echt heerlijk geweest. Els is een fantastische vrouw. Ik had haar mogen neuken, en als kers op de taart anaal mogen ontmaagden. En daardoor was ik op dat vlak ook ineens geen maagd meer.

De seks met Els moest wat er eerder met Sandra gebeurde compenseren. Maar nu leek dat de situatie alleen maar te verergeren. Zo lekker en leuk als het geweest was, dacht ik achteraf dat het me de extra miserie toch niet waard was.

Ik vroeg me af wat Sandra nu aan het doen was.

Sandra… we zijn al sinds 2000 een koppel. Toen ik daarover nadacht besefte ik dat er in de laatste 25 jaar geen enkele dag gepasseerd was zonder dat ik haar gesproken had. Ik zat vaak in het buitenland voor mijn werk, soms aan de andere kant van de wereld, soms zelfs weken aan een stuk. Maar wij belden dagelijks. Meestal ’s ochtends en ’s avonds. Zonder uitzondering.


En nu zat ik hier alleen.

De dinsdag verliep een beetje hetzelfde. Enige verschil was dat ik ’s avonds door een grote leverancier uitgenodigd was voor een zakendiner. Het diner verliep goed, ik had een aantal leuke gesprekken, en er was voldoende eten en drinken. Zo ging de tijd wat sneller voorbij en kwam ik pas rond middernacht terug in het hotel. Ik was blij dat ik meteen kon gaan slapen. Dat er weer een dag voorbij was. Nog 3 dagen wachten eer ik terug bij mijn vrouwtje kon zijn.

Ik had nog steeds niets van Sandra gehoord.

Woensdag begon als een drukke dag, maar na de middag besefte ik dat ik zowat rond was op de beurs. Ik had de belangrijkste zaken gezien, had de nodige contacten gelegd, en had voldoende materiaal om mee aan de slag te gaan.

Vaak, als ik naar zo’n beurzen ga, spendeer ik de laatste dagen aan het schrijven van rapporten en mails. Maar ja, dat kan van eender waar.

Ondertussen miste ik Sandra enorm. Ik had er al lang spijt van dat ik ermee instemde om een week geen contact te hebben.

Na mijn lunch op de beurs nam ik nog een koffie, en begon ik opnieuw over alles na te denken. En dan vooral over mijn houding in dit verhaal.

Ik begreep niet waarom ik die boosheid tegenover mijn vrouw niet onder controle kreeg. Allee, gelet op wat er in het café was gebeurd, begreep ik het natuurlijk wel. Maar ik hield nog steeds van haar, en zij ook van mij.

Waarom kon ik dat gevoel niet lossen? Het was immers zo dat ze er door die mannen in was geluisd. Dat geloofde ik absoluut. Ze zou me nooit vrijwillig bedrogen hebben.

Sandra had me daarom ook met Els laten vrijen, haar beste vriendin, en dat was een ongelooflijke ervaring geweest. Eentje die ik nooit meer zal vergeten.

Het was een wanhoopspoging om mij terug over de streep te trekken. Maar dat werkte precies niet bij mij. Ik zat nog steeds met die verwarde gevoelens.

En tegelijk heb ik de impact van de vrijpartij met Els op mijn vrouw gezien. Ik zag haar pijn. Ze heeft gevoeld wat ik gevoeld heb toen ik haar in het café met die mannen bezig zag.

Dus eigenlijk was het ‘even’. Eigenlijk moest ik dit alles achter me kunnen laten. Mijn liefde voor Sandra was het belangrijkste. Zonder haar was er niets. Eigenlijk moest ik maar één ding doen.

Ik moest mijn vrouw terugwinnen!

Eerst emotioneel, haar liefde claimen. Haar bewijzen hoeveel ik van haar hou. Hoe ik niet zonder haar kan. En ook eerlijk zijn tegen haar over mijn gevoelens, ook als die boosheid de kop op zou steken.

Daarna ook fysiek, haar lichaam claimen. Als een alfa-mannetje haar terug laten voelen dat ze van mij is. Haar eindelijk in al haar gaatjes nemen. Die laatste horde moesten we nog steeds samen nemen. Ik moest tonen dat ik erover was, en haar ook anaal de mijne maken. Zo kon de herinnering aan die mannen verdreven worden.

Alles was nu duidelijk voor mij. Ik moest de eerste stap zetten. Ik nam mijn gsm en stuurde haar een voorzichtig: ‘Hé, alles ok daar? Ik mis je. XXX’

Die drie kruisjes, als vanouds, dat deden we lang geleden achter elk bericht. Tientallen keren per dag.

Ik wandelde nog een uur of twee rond op de beurs, wachtend op een reactie, maar die kwam er niet.

Teleurgesteld ging ik om 17 uur terug naar het hotel. Na een lange douche was ik aan het twijfelen of ik uit ging eten, ofwel dat ik iets zou bestellen. Eerlijk gezegd had ik geen honger. Ik was een beetje verloren.

Ik keek nog eens op mijn gsm, nog steeds geen antwoord van Sandra. Zelfs geen blauwe vinkjes.

En plots was voor mij de maat vol. Dit was echt belachelijk. Als ik nu meteen zou vertrekken, dan zou ik rond 21 à 22 uur thuis zijn. Ik nam mijn spullen bijeen, checkte uit, en stapte in de auto. Ik kon onderweg wel even stoppen langs de autostrade voor een snelle hap.

De rit duurde uiteindelijk wat langer dan verwacht. Ik kwam rond 22:30 thuis. Ik parkeerde op de oprit, nam mijn spullen uit de auto, en ging via de garage naar binnen. Ondertussen was ik toch wat zenuwachtig naar de reactie van Sandra. Hopelijk was ze niet boos dat ik thuis was.

Toen ik binnen kwam was ze er niet. De lichten wel aan beneden. Zou ze al naar boven zijn? Misschien is ze gaan douchen of zo?

Ik zette mijn spullen neer, deed mijn schoenen uit, en ging zachtjes de trap op.

Waarom dat ik dat zo deed weet ik niet, maar iets zette me instinctief in mijn ’stiekeme’ mode.

Toen ik de slaapkamer naderde hoorde ik een duidelijk gekreun. Ik dacht even dat ze met haar vibrator bezig was, maar dan hoorde ik stemmen.

‘Geil sletje, u zo laten neuken terwijl uw man weg is. Jij lust er wel pap van hé. Hier ze, ik zal uw getrouwde kut direct eens vol spuiten.’

Ik stond in de deuropening. Ik hoorde Sandra hijgen en kreunen. Ze zat op haar knieën op ons bed. Luc neukte haar langs achter. Die rosse man van het café stond naakt naast haar. Hij zag me als eerste.

Op het moment dat hij Luc teken deed dat ik er stond, kwam deze laatste klaar. Hij spoot met een luide kreun mijn Sandra haar kutje vol. Luc staarde me even aan. Daarna zei hij zacht ‘Ik denk dat het nu uw beurt is. Ze is van u.’

De rosse bewoog helemaal niet.

Ik weet niet wat me bezielde, het was alsof er iets brak in mij. Ik werd weer heel boos. Ik ging achter Sandra staan, liet mijn broek zakken. Mijn lul was onverklaarbaar hard. Ik stootte mijn stijve genadeloos in haar. Dat ging zonder enige weerstand na haar vorige neukbeurt.

Sandra begon meteen weer te kreunen ‘Ja, neuk me klaar, geef me uw sperma, spuit deze gehuwde slet helemaal vol met lekkere mannenpap.’

Daarna stak de rosse zijn lul in haar mond, en kon ik haar enkel nog ‘oemph’s en aah’s en ooh’s’ horen kreunen.

Na een paar dagen geen seks stond ik natuurlijk scherp. Ik kon dit niet lang volhouden. Maar ik hield me zeker niet in. Mijn boosheid dreef me opnieuw meer dan mijn geilheid. Ik beukte stevig op mijn vrouw in.

Toen ik bijna ging klaarkomen legde ik mijn handen op haar billen. Ik begon haar kontje te kneden zoals ik dat altijd deed. Een gewoonte veronderstel ik.

Meteen duwde Sandra de rosse achteruit. Zijn stijve plopte uit haar mond, en draaide ze met een ruk haar hoofd naar achteren. ‘Daan???’ riep ze. Ik beukte door. Ik keek naar haar maar ik zag haar niet echt. Ik ging bijna klaarkomen.

‘Oh Daan, neuk me. Oh Daan, wat lekker. Ik heb je zo gemist. Ik ga klaarkomen. Ooh Daan, je neukt me zo heerlijk. Ooooh IK KOOM…’ riep ze.

Tegelijk spoot ik haar kut vol. Ik spoot alles wat ik had. Een gigantische ontlading, gevolgd door een rauwe kreet.

Sandra was even uitgeteld.

Ik trok me terug en trok gelijk mijn broek omhoog. Die rosse stond daar nog met zijn stijve in zijn hand. Hij keek me vragend aan ‘Mag ik nu?’

‘Doe wat je niet laten kan.’ zei ik. ‘Ik moet haar niet meer. Dit was de laatste keer voor mij.’

Sandra kreunde ‘Daan, wat?’ Ze probeerde zich om te draaien. ‘Daan, het is niet…’

Ik onderbrak haar. Ik wou haar flauwekul niet meer aanhoren. Ik zei ‘Ik hoop dat je genoten hebt Sandra, want het was onze laatste keer samen.’

Ik draaide me om en ging weg. Ik hoorde Sandra zich los worstelen van die rosse die haar nog steeds probeerde te neuken. Ze kwam me achterna gelopen, maar ze was te laat. Ik was de deur al uit. Ik zag haar nog net naakt de garage in komen rennen toen ik wegreed. Ze zwaaide hysterisch en riep me iets onverstaanbaar na.

Als verdoofd reed ik de nacht in. Mijn telefoon rinkelde gedurig. Het was Sandra. Ze sprak een hoop berichten in, en stuurde er ook nog een aantal. Ik wou het niet weten. Mijn hart was gebroken.

Na een aantal uren rondrijden was ik op. Ik stond ergens langs de weg. Ik kon niet meer. Ik moest slapen.

Mijn telefoon rinkelde opnieuw. Deze keer was het Els. Ik nam op.

‘Daan? Waar ben je?’

‘Ik weet het niet meer Els. Ik sta ergens langs de weg.’

‘Kom naar huis Daan’ zei Els. ‘We maken ons zorgen om jou. Ik wil dat je veilig bent.’

‘Ik wil haar niet zien.’ antwoordde ik.

‘Ze slaapt.’ zei Els. ‘Ik heb haar iets gegeven. Ze was helemaal overstuur, hysterisch. Ik begreep er niet zo veel van toen ze me belde. Iets van dat jij heel de week in Duitsland moest zitten.’

‘Maar aan de bende hier te zien, en aan hoe zij eruit zag, vermoed ik dat je haar betrapt hebt op de slechtste mogelijke manier.’

‘Ze was die mannen van het café aan het neuken Els. In mijn huis. In mijn bed. Nu kan ze niet meer zeggen dat het per ongeluk was. Alles is verloren. Ik heb geen echtgenote meer.’

‘Kom nu eerst thuis slapen Daan. Ik maak me anders teveel zorgen om u. Morgen zien we wel verder.’

En zo belandde ik in het midden van de nacht in mijn eigen logeerkamer. Els sliep bij Sandra. Ik hoorde haar ‘s nachts af en toe snikken. Ze was niet alleen, ik huilde die nacht ook.

Toen ik ‘s morgens ging plassen kwam Els net uit de slaapkamer. Ik vroeg ‘Is ze al op?’

‘Nee, ze rust nog’ zei Els. ‘Ze heeft me verteld wat er is gebeurd. Ik begrijp je reactie nu beter. Maar mag ik je iets vragen, want ik mis jouw stukje van het verhaal nog. Als het de bedoeling was dat jullie heel de week uiteen waren, waarom ben je dan gisteren teruggekomen uit Duitsland?’

Ik legde haar uit dat ik in Duitsland beseft had hoeveel ik van Sandra hou. Dat ik Sandra al na dag één enorm miste. Dat ze nog steeds de vrouw van mijn leven was. En dat ik haar haar misstap in het café eindelijk vergeven had. Dat ik naar huis gekomen was om haar te bewijzen dat ik van haar hield en om haar terug te winnen.

Ik was nog niet uitgesproken of ik hoorde een hysterisch gehuil uit de slaapkamer komen. ‘Oh god nee’ huilde ze. ‘Waarom is hij is niet Duitsland gebleven? Hij mocht hier helemaal niet zijn.’ Ze kwam naar buiten gestormd. Ze trommelde hysterisch met haar vuisten op mijn borst en huilde ‘Waarom zit jij niet in Duitsland Daan? Zoals afgesproken? Waarom heb je alles verpest? Waarom heb je me dit aangedaan?’

Ik geloofde mijn oren niet. ‘Het maakt niet uit waarom ik hier ben Sandra. Misschien is het goed zo, want anders had ik het nooit geweten.’

‘Wat had je nooit geweten, Daan?’ riep ze.

‘Dat jij me niet meer wil. Of dat jij iets anders wil dan ik. En dat jij me bedriegt. Op zijn minst ligt de waarheid nu open.’

‘Dat is niet zo Daan. Waarom doe je zo?’

‘Omdat ik dit niet meer aankan Sandra. Het is voorbij. Vanaf nu kan je doen wat je wil. Ik zal je niet meer in de weg staan.’

Ik ging de slaapkamer in en gooide haastig een hoop kleren in een koffer. Ik had nog een appartement in de stad. Ik verhuurde dat tot een paar maand geleden. Nu stond het leeg. Het zou in het begin kamperen en behelpen zijn, en er was zeker nog werk aan, maar tegen maandag zou ik er al wel een bed en een zetel kunnen hebben. De rest kon dan wel later volgen.

Ik nam aan de voordeur afscheid van Els. Ze gaf me een kus en een lange knuffel. Ik fluisterde haar toe ‘Zorg goed voor Sandra…’