Te Nemen Of Te Laten - 8

We hadden nog maar net iets te drinken gehaald bij de geïmproviseerde bar en een plekje aan een statafel aan de zijkant van het grasveld ingenomen, toen er een man met een soort van deinende pas naar ons toe kwam gelopen. Het leek wel alsof die man veren onder zijn schoenzolen had zitten, echt niet normaal. Zelfs van op een afstandje was het me duidelijk dat hij van zichzelf dacht dat hij onweerstaanbaar was.

“Daar komt Udo” zei Frank. “Hij was destijds de grootste playboy van de hele school.”

De manier waarop hij het zei en vooral de intonatie in zijn stem, vertelden me dat hij die man absoluut niet mocht. Ik vermoedde dat die twee tijdens hun schooltijd het al niet bepaald goed met elkaar konden vinden. Het viel nogal op dat Frank een ietwat teruggetrokken houding aannam, terwijl hij voor mij tot dan toe altijd als vrij zelfzeker overkwam. Udo moest dus wel Franks vijand nummer één zijn, althans zo kwam het op mij over.

“Hotpants zijn altijd al mijn favoriet geweest,” zei Udo brutaal, zodra hij tegenover me stond.

“Waarschijnlijk al helemaal als er een knappe meid in zit,” antwoordde ik, al even brutaal.

“Zeg dat wel,” beaamde Udo grijnzend. “Hoi Frank, leuk je te weer eens te zien.” De blik die hij over Franks iets te krappe grijsruiten kostuum liet gaan leek zijn grijns nog groter te maken.

“Hoi Udo,” reageerde Frank koeltjes.

De sfeer tussen beide mannen voelde ijzig kil aan. Waar Udo’s toon sarcastisch klonk, was die van Frank ronduit vijandig toen hij ons formeel aan elkaar voorstelde.

“Wat moet zo’n knappe, jonge vrouw met een knul als Frank?” vroeg Udo, terwijl we elkaar de hand schudden. “Een meid als jij kan toch elke man krijgen die ze wil, zou ik denken.”

Ik was geschokt door de manier waarop hij me schaamteloos tegen Frank probeerde op te zetten. Zoiets had ik nog nooit meegemaakt. Udo leek me het type man te zijn die van zichzelf dacht dat alle vrouwen voor hem vielen. Vroeger op school zou dat waarschijnlijk niet anders geweest zijn en gelijk begon ik Frank nog veel beter te begrijpen.

“Wat kan het mij schelen dat ik elke man zou kunnen krijgen?” reageerde ik dan ook kordaat. “Met Frank heb ik alles wat ik in een man zoek. Ik wil niet zomaar iemand, ik wil iemand die oprecht én bijzonder is!”

Udo kwam naast me staan, legde zijn hand op mijn schouder en trok me bij Frank vandaan. Mijn antwoord leek hem totaal niet te interesseren en eerlijk gezegd had ik dat ook niet verwacht. Achter Udo’s rug knipoogde ik naar Frank, die me per direct een samenzweerderige knipoog terugstuurde. Hij en ik zaten op dezelfde golflengte en dat voelde goed.

“Mag ik je desondanks iets te drinken aanbieden?” vroeg Udo.

“Wat heb je in de aanbieding?” vroeg ik, interesse veinzend.

“Te drinken..? Of mag het ietsje meer zijn?”

“Wat nog meer, Udo?”

“Ach, ik heb een vrouw heel wat te bieden hoor,” spinde hij.

Alsof ik er helemaal in meeging, legde ik mijn hand op Udo’s schouder en kneep hem eventjes speels in zijn wang. Deze keer was zijn grijns die van een winnaar.

“Ik denk dat jij en ik een leuke avond tegemoet gaan, mooie meid.” Terwijl Udo dat zei, liet hij zijn hand langs mijn billen glijden. Gezien het feit dat we nog maar net aan elkaar voorgesteld waren, vond ik dat brutaal, maar voor een man als Udo leek dit schijnbaar normaal gedrag.

“Misschien moeten we dan toch eerst maar eens wat drinken,” opperde ik.

“Dat lijkt me een prima start van een mooie avond, Tess.”

Achter Udo’s rug zocht ik bevestiging bij Frank. Met zijn rechterduim omhoog gaf hij aan dat ik voor wat hem betrof goed bezig was. Als vanzelf toverde dat een glimlach op mijn gezicht en toen hij mij gelijk een glimlach terugstuurde, wist ik het zeker. Frank genoot van de manier waarop ik Udo rond mijn vinger probeerde te winden. Ik had zijn zegen, daar hoefde ik absoluut niet aan te twijfelen.

Udo leidde me naar dezelfde geïmproviseerde bar waar ik vijf minuutjes eerder met Frank ook al langs was geweest. De keuze aan drankjes was niet bepaald uitgebreid viel me nu pas op. Behalve bier, wijn, vruchtensap en water was er eigenlijk niet veel keuze.

“Een vrouw zoals jij drinkt vast liever iets veel sterkers,” grinnikte hij.

“Waarom denk je dat?” vroeg ik, geamuseerdheid veinzend. “Zie ik eruit als een onverantwoordelijk type?”

“Dat zou ik nooit durven beweren,” grijnsde Udo. “Ik denk wel te mogen zeggen dat jij wel weet wat echte mannen willen.”

“Oh ja..? Wil je daarmee misschien zeggen dat ik een losbandige vrouw ben?”

“Nee, natuurlijk niet!” reageerde Udo ontwijkend.

“Wat bedoel je dan wel?”

“Nou, dat weet je zo ook wel, ja toch?”

“Ik weet het gewoon niet, Udo. Daarom vraag ik het jou.”

“Goeie genade, Tess… Doe nu alsjeblieft niet alsof je wereldvreemd bent. Jij weet donders goed dat je een geweldig lichaam hebt en je weet ook hoe je dat in jouw voordeel kunt gebruiken,” probeerde hij zich uit de ongemakkelijke situatie te redden.

“Denk jij misschien dat ik een of ander stom trutje ben wat alleen goed is om mee in bed te duiken?”

“Nee, dat bedoelde ik helemaal niet,” zei hij, gevolgd door een diepe zucht.

Bewust reageerde ik niet direct en dat leverde op. Elke seconde van mijn stilzwijgen maakte hem iets meer onzeker en dat was precies wat ik wilde bereiken.

“Waarom heb je me bij Frank weggetrokken, Udo?” vroeg ik een vijftiental seconden later. “Laat me raden… Vast alleen maar omdat je me in bed wil krijgen.”

“Zeg me nu niet dat jij dat ook niet wil!” reageerde hij verbaasd.

“Denk jij dat ik jou daar voor nodig heb?” vroeg ik, mijn neiging om te lachen onderdrukkend. “Denk jij echt dat je zo onweerstaanbaar bent, Udo? Ach man, Frank heeft honderd keer meer in zijn mars dan jij.”

“Als jij het zegt, dan zal dat hier en daar vast wel zo zijn, maar waar Frank vast en zeker tekort komt, dat heb ik wél in mijn penseel der liefde,” verdedigde hij zich.

Gelijk kon ik mezelf niet meer inhouden, dus ik schaterde het uit.

“Udo, ik hoop dat je niet kwaad wordt als ik je zeg dat ik jouw bedkunstjes niet wil uitproberen,” zei ik zodra ik uitgelachen was. “Seks met Frank is meer dan goed genoeg voor mij. Bovendien draait het in een relatie heus niet alleen om seks. Vat het vooral niet al te persoonlijk op, maar een machotype als jij zou ik met een stok van één meter lang nog niet intiem willen aanraken.”

“Dan weet je niet wat je mist… Trut!”

Zijn stem klonk behoorlijk geïrriteerd. Eindelijk leek het tot Udo door te dringen dat zijn kans voorbij was en dat er bij mij voor hem niets te rapen viel. Beteuterd keek hij om zich heen, waarschijnlijk nadenkend hoe hij zich hieruit ging redden zonder verder gezichtsverlies tegenover zijn vroegere klasgenoten. Terwijl ik alleen maar kon glimlachen om zijn getreuzel, bestelde ik bij de bar een jus d’orange.

“Tot ziens, Udo,” zei ik in het voorbijgaan en met een glas vers fruitsap in mijn hand liep ik terug naar Frank.

Eenmaal terug bij Frank, ging ik voor hem staan en kuste hem. Terwijl ik mijn rechterknie opnieuw boog en mijn onderbeen optilde, plooide hij zijn armen stevig om me heen kuste me heel erg overtuigend terug.

“Arme Udo kijkt een beetje beteuterd,” merkte Frank even later geamuseerd op. Hij genoot duidelijk van de nederlaag van de man waarmee hij absoluut niet door dezelfde deur kon.

“Die arme Udo snapt gewoonweg niet waarom hij me niet te pakken krijgt,” lachte ik ondeugend. Ook ik genoot echt van ‘ons’ spelletje. Niet alleen omdat ik Frank wilde steunen om een beetje wraak te nemen. Zelf had ik simpelweg ook geen hoge pet op van dat soort mannen. Vrouwenversierders hadden me nog nooit geïnteresseerd.

Terwijl we nog lachten om het blauwtje wat ik Udo liet lopen, kwam er al een andere vroegere klasgenoot op ons af. Frank vertelde me dat het Lorenz was, ook een vrouwenversierder. Waarschijnlijk was dat de nummer twee op de playboylijst van weleer, dacht ik. De tijd om Frank daar naar te vragen was er echter niet meer. Daarvoor was die man al te dichtbij.

“Hallo, schoonheid,” begroette hij me.

“Hallo,” antwoordde ik, gespeeld vriendelijk.

Terwijl Udo het botte en lompe type bleek, probeerde Lorenz de slinkse, slijmerige aanpak. Geen van beide was mijn ding, maar dan nog zag ik het direct zitten om ook met hem te flirten. Frank duidelijk ook, want nadat hij ons aan elkaar had voorgesteld, gaf hij aan even naar het toilet te moeten. Zijn kneepje in mijn hand was voor Lorenz niet te zien, maar op mij kwam het over alsof Frank me alle succes wenste.

“Je ziet er verdomd goed uit, Tess,” zei Lorenz, zodra ‘mijn vriend’ buiten gehoorafstand was.

“Bedankt voor het compliment,” antwoordde ik, verlegenheid veinzend.

“Wat doe je voor de kost? Je bent vast een fotomodel,” zei hij.

“Nee, ik studeer nog.”

“Wat studeer je?”

“Arch…” Gelijk slikte ik de volgende lettergrepen maar in. Waarom zou ik een vreemde vertellen wat ik studeerde als zelfs Frank dat niet eens wist. Nu ja, hij had er vanzelf nog niet naar gevraagd, maar dan nog.

“Ach… Ik studeer geneeskunde,” verzon ik ter plaatse.

“Is dat niet vreselijk moeilijk?”

“Het is te doen. Ik moet heel veel studeren, maar het is best wel leuk.”

“Wat voor soort dokter wil je worden?” drong Werner aan. “Gynaecoloog… Net zoals ik?”

“Is dat voor jou een droom die uitkwam,” vroeg ik. Tegelijkertijd betreurde ik het dat ik uitgerekend geneeskunde als mijn studierichting had verzonnen. Uiteraard kon ik daar niet meer op terugkomen, maar dan nog had Frank me wel eens mogen zeggen dat de man met wie ik verondersteld werd te gaan flirten een dokter zou zijn. Een gynaecoloog nog wel!

“Nou, een droom die uitkwam zou ik het niet meteen noemen,” gniffelde Lorenz. “Als gezonde man biedt het mij echter wel kansen waar ik anders bij sommige vrouwen nooit een kans zou maken. Gynaecoloog zijn heeft dus wel degelijk zijn voordelen.”

“Welke voordelen?” vroeg ik, maar dan viel het muntje. “Hoezo? De beroepsethiek verbiedt een arts toch om seks te hebben met zijn patiënten..?”

“Djezus, Tess!” zei hij, gevolgd door een zucht. “We leven in de 21ste eeuw, meisje. Als beide partijen het willen dan is er toch geen probleem?”

Plots vond ik die Lorenz nogal afstotelijk. Alleen al de gedachte dat hij avances maakte naar zijn patiënten deed me walgen.

“Denk je dat een vrouw die met gespreide benen in de stoel hangt terwijl een dokter naar haar vagina kijkt, daar opgewonden van wordt en alleen maar wacht tot de dokter seks met haar heeft?” Mijn toon klonk waarschijnlijk hard, maar ik kon mijn ongenoegen nu eenmaal niet verbergen.

“Nee! Dat bedoel ik helemaal niet!” protesteerde hij meteen.

“Als ik je zo hoor dan zou ik denken dat jij niets liever zou willen dan dat er alleen jonge, mooie meisjes bij jou in de praktijk langskomen!” reageerde ik bits.

“Natuurlijk niet,” reageerde hij, iets gematigder dan daarnet. Zijn flirterige knipoog ontging me niet. “Maar ik ga uiteraard niet ontkennen dat ik je met heel veel plezier zou willen onderzoeken.”

“Gewoon onderzoeken of toch net ietsje meer?” ging ik toch maar mee in zijn flirt.

“Ach, ik weet wel een paar leuke dingen,” zei Lorenz.

“Zoals?”

“Oh, met de juiste persoon zijn dat er nogal wat.”

“En ben ik daarvoor de juiste persoon?” Op mijn beurt stuurde ik hem een gespeelde knipoog toe.

“Absoluut!” zei hij. “Tess, als jij me jouw telefoonnummer nu eens gaf. Dan bel ik je binnenkort op om een keer af te spreken.”

Lorenz’ ogen glinsterden werkelijk van plezier. Hij was dus wel degelijk zo naïef om te denken dat hij me al voor zich had gewonnen. Gelijk haalde hij zijn smartphone tevoorschijn en dat bracht me op een ideetje. Zodra hij zijn telefoon had ontgrendeld, nam ik het toestel uit zijn hand met de mededeling dat ik mijn nummer zelf wel even aan zijn contacten zou toevoegen. Lorenz grijnsde om zoveel bereidwilligheid en had totaal niet door dat ik hem in de maling nam.

In plaats van mijn eigen nummer, tikte ik achter ‘Tess’ het nummer in van de psychiatrische afdeling van het UZ-Antwerpen. Jarenlang was mijn depressieve moeder daar met regelmaat opgenomen en behandeld. In die periode had ik zo vaak dat nummer gebeld dat het in mijn hoofd gebeiteld zat.

Omdat ik wel vaker te maken kreeg met ongewenste avances was dat ondertussen een beproefd recept geworden. Als iemand me probeerde te versieren waar ik niet van gediend was, dan gaf ik het nummer van die bewuste psychiatrische afdeling om zo’n jongen te pesten.

Precies in het moment dat ik op ‘contact opslaan’ tikte, voelde ik een hand doorheen de gleuf in de stof van mijn broek tot op mijn rechterbil glijden. Eerst kneep die hand in mijn bil, waarna ze verder onder de stof van mijn broek gleed, tot zijn wijsvinger uitkwam bij mijn perineum. Ik hoefde niet te doen alsof ik schrok. Ik was gewoonweg zo hard geschrokken dat ik zijn telefoon uit mijn hand liet vallen. Als door een wesp gestoken, draaide ik me om en gaf Lorenz een harde klap in zijn gezicht.

“Wie denk jij wel dat je bent!?” snauwde hij me toe.

“Jij bent goed gek!” bitste ik terug. “Hoe haal je het in je hoofd om mij op die manier aan te raken? Heb je dan helemaal geen opvoeding meegekregen!?”

Nog terwijl ik Lorenz de rug toekeerde, merkte ik dat Frank ondertussen vanop korte afstand geamuseerd stond toe te kijken. De lach op zijn gezicht loog er niet om. De knipoog die hij me toestuurde al evenmin. Snel overbrugde ik de afstand tussen ons en eenmaal bij hem, legde hij zijn arm rond mijn middel en leidde me weg verder weg van Lorenz.

"Dit zag hij niet aankomen,” grijnsde Frank.

“Kwam hij daar vroeger misschien gewoon mee weg dan?” vroeg ik.

“Ja… Geen enkel meisjes durfde hem destijds te slaan.”

“Geen wonder dat hij het vandaag nog steeds probeert,” concludeerde ik, waarna ik aangaf dat ik op mijn beurt ook even naar de wc moest.

“Zal ik met je meelopen?” vroeg Frank

“Nee hoor, dankjewel… Ik ben al een grote meid,” zei ik lacherig, waar ik in de richting van het toilet liep.

Onderweg passeerde ik Lorenz, die bezig was zijn smartphone terug in het vergulde, protserig lijkend etuitje te proppen. Toen hij me zag, bloosde hij een beetje en sloeg zijn ogen neer. Ik kon nauwelijks geloven dat hij zich ook echt schaamde en dat probeerde te camoufleren met zijn ongeïnteresseerde houding.

Eenmaal in het toilethokje hoorde ik stemmen. Blijkbaar stonden er enkele vrouwen bij de wastafels, want ik kon duidelijk verschillende dames onderscheiden die aan het gesprek deelnamen. Bij nader inzien hadden ze het over mij.

“Heb je gezien met wie Frank hier is?” vroeg er een.

“Ja… Ze is wel veel jonger dan hij,” zei een ander.

“Ik kan niet anders zeggen dan dat het een knap ding is,” zei een derde. “Al vraag ik me wel af wat zo’n meid in Frank ziet.”

“Alle mannen zijn weg van haar,” reageerde de eerste.

“Ze ziet er inderdaad verdomd goed uit,” zei de tweede. “En de broek die ze draagt is helemaal geweldig. Je moet het maar durven om zoiets te dragen in het openbaar. Geloof me, daar is pit voor nodig.”

“Hoe komt een droogstoppel als Frank in godsnaam aan zo'n vrouw?” vroeg de derde.

“Dat snap ik ook niet,” klonk de stem van de eerste opnieuw. “Wat ik wel weet is dat ze daarnet zowel Udo als Lorenz heeft afgewezen. Ze heeft ze allebei om haar vinger gewonden en die idioten hadden dat niet eens door.”

“Zo’n meid zou elke vent kunnen krijgen,” suggereerde nummer twee.

“Zeker wel! En dan gaat zo’n meid uitgerekend met Frank,” zei nummer drie. “Dat is inderdaad écht niet te begrijpen.”

Ik had genoeg gehoord. Ik was toch klaar met mijn plas, dus ik trok door. Zodra ik de deur opende, zag ik de drie vrouwen bij de wastafel staan. Toen ze beseften wie er in hun richting kwam gelopen, vielen hun monden zowat open. Het leek wel alsof ze alle drie zojuist de duivel in hoogsteigen persoon hadden gezien.

“Ik wil jullie gerust vertellen waarom ik bij Frank ben,” zei ik, luid en duidelijk. “Hij is een geweldige man, heel attent en loyaal. Ik kan altijd op hem rekenen… Denken jullie dat kerels als Udo of Lorenz er voor je zijn als je hulp nodig hebt? Ik dacht het niet! Zodra dat soort mannen een mooier meisje ziet, keren ze je de rug toe. Zulke kerels willen gewoon met je naar bed, meer niet!”

Terwijl ik hen toesprak werd mijn toon gaandeweg misschien dwingender dan ik het bedoelde, maar op een of andere manier was het belangrijk voor me dat ik deze vrouwen duidelijk maakte dat Frank een lieve, attente man was. Het was sterker dan mezelf.

In het moment van stilte wat er op mijn woorden volgde, keken de dames elkaar aan. Uiteindelijk was het de blonde ‘nummer twee’ die het woord nam.

“Udo en Lorenz zijn absoluut beter in bed,” zei ze.

“Dat kan ik uiteraard niet vergelijken. Ik wil het niet eens weten, maar ik kan jullie verzekeren dat je nauwelijks betere seks kunt hebben dan met Frank. Elke vrijpartij met hem is een feest.” antwoordde ik. “Waarschijnlijk houden jullie er geen rekening mee dat een eerder rustig type als Frank een vrouw zoveel meer te bieden zou kunnen hebben dan die brulapen van vrouwenversierders die jullie de hemel in prijzen”

“Wie denk jij wel dat je bent, jong ding!” snauwde mevrouw een me toe. “Denk je nu echt dat we op jouw advies zitten wachten?”

“Uiteraard heb ik jullie geen levenslessen te leren,” reageerde ik, geforceerd kalm. “Maar als je Frank gaat bekritiseren, dan mag het jullie niet verbazen dat ik het daar niet mee eens ben.”

“Alsof jij de nodige levenservaring kan voorleggen..!?” merkte nummer drie spottend op.

“Ik heb genoeg ervaring met mannen om te weten dat er aan de ene kant echt wel warme en liefdevolle mannen zijn, en aan de andere kant grote klootzakken, met alle denkbare varianten daar tussenin. Zelf ben ik in het verleden helaas ook voor grote idioten gevallen. Daardoor weet ik dat er ook een categorie mannen bestaat die pure aanstellers zijn en die als het even kan alleen maar met je naar bed willen.”

Alle drie de vrouwen staarden me met grote ogen aan. Ze konden het vanzelfsprekend niet echt met me oneens zijn, maar ze wilden het ook niet openlijk mét me eens zijn. Per slot van rekening was ik in hun ogen veel te jong om meer van de liefde en het leven te weten dan zij. Misschien was dat ook wel zo, maar daar trok ik me niks van aan.

In de beladen stilte die er viel waste ik mijn handen en ging terug naar Frank. Onderweg naar hem realiseerde ik mij dat wat ik de dames over hem had gezegd echt wel klopte. Frank was een heel bijzondere man én ik mocht hem graag. Ik mocht hem zelfs heel erg graag...