Kasper Met Een K - 9

Ik kan het niet laten om te blijven zeggen dat ik het geweldig vind om alle positieve reacties te lezen op zowel deze site als via mijn mail. Ook de cijfers liegen er niet om!!! Echt tof!

Nu hou ik je niet langer op, heel veel leesplezier!

Deel 9

Inmiddels is het donderdag, einde dag. Morgenochtend vroeg gaan Cody en ik terug. Wat een vakantie, wat een ervaringen en wat een rollercoaster. Ik voel me alsof er een grote last van mijn schouders is gevallen. Ben ik blij dat ik een homo ben? Nou, niet persé, want het leven is ten slotte ingewikkelder als je anders bent dan de meeste. Maar ja, ik accepteer mezelf en dat is het belangrijkste. Nu nog hopen dat wanneer ik het aan mijn ouders vertel dat ook zij het accepteren.

De afgelopen dagen was het gelukkig weer mooi weer. Heel veel rond gehangen met mijn nieuwe vrienden Timo, Kim en Quint. Het voelt alsof zij mij hebben verwelkomt in hun vriendengroepje! Cody heb ik de laatste dagen amper gezien. Hij is continu bij of met Merel. Geen idee of hij vanavond nog hier slaapt maar één ding is zeker. Morgenochtend rijden we terug.

Helaas heb ik niks meer, op wat oppervlakkige appjes na, van Ivan gehoord. Mooi weer en dus drukte in de strandtent waar hij werkt. Maar zo makkelijk komt hij niet van me af dus ik ga zo gewoon bij hem langs om, een hopelijk tijdelijk, afscheid te nemen. Maar nu eerst weer verder met volleyballen met mijn nieuwe vrienden. Samen met Quint vorm ik een team tegen de andere twee. We hebben meer lol dan dat we competitief bezig zijn. Elk punt wat wordt gemaakt wordt uitbundig gevierd door een simpele high five maar ook door omhelzingen en springend met de borst tegen elkaar. Dit is absoluut geen straf om dat met Quint te mogen doen. Hij is knap, gespierd, warm, mooi en ja, eigenlijk is hij alles. Zijn gespierde billen komen mooi uit in zijn zwemshort en af en toe probeer ik een glimp op te vangen van zijn bobbel aan de voorkant.

Wanneer we besluiten te stoppen weten we eigenlijk de stand niet meer, gezamenlijk komen we tot de conclusie dat het vast een gelijkspel was. Quint en ik maken het ons gemakkelijk in het zand. Timo geeft aan even te moeten gaan bellen en Kim gaat naar het toilet en zal drinken voor ons meenemen. “Weet je Kas, ik ben niet zo.” Zegt Quint uit het niets.

Vragend kijk ik hem aan. “Hoe bedoel je dat?”

Hij zucht en woelt wat met zijn voet in het zand. “Hoe jij je jezelf naar mij opstelt. Ik zie je steeds naar me kijken, naar mijn lijf. Als we elkaar omhelzen hou je me steeds iets langer vast dan nodig… Alsof ik een lustobject ben of zo.”

“Jemig Quint, waar komt dit nou weer vandaan!” reageer ik boos en sta op. “Ja, je bent een lekker ding en leuk om naar te kijken. Maar je moet niet denken dat ik van je verwacht om zomaar seks te willen met mij!”

Hij kijkt op en trekt een wenkbrauw op. “Maar je wilt het wel!”

Ik snuif en schud zacht mijn hoofd. “Jij was diegene die mij zoende vorige week.” Dan draai ik me om, pak mijn shirt en telefoon en besluit om naar de strandtent waar Ivan werkt te gaan. Zodra ik twee passen heb gezet hoor ik Quint. “Dat had ik nooit moeten doen!”

Ik besluit om hem te negeren en loop weg.

…

Ik zoek een vrij tafeltje op het terras en neem plaats. Of Ivan mij al heeft gezien weet ik niet maar ik hem wel. Hij is een andere tafel aan het bedienen. Zodra hij daarmee klaar is kijkt hij op en rond en ziet me zitten. Hij glimlacht even, kijk vluchtig om zich heen en loopt dan op me af. “Ha Kas, sorry ik ben aan het werk… Kan ik je bestelling opnemen?” Ik lach naar hem. “Koud biertje graag. Heb je zo even pauze?”

Ivan schudt zijn hoofd en loopt weg naar binnen. Paar minuten later komt hij weer naar buiten met een glas bier op zijn dienblad. Hij wordt op de voet gevolgd door zijn baas. Die oogt vriendelijk maar kijkt me wel indringend aan. Wow, wat een lul eigenlijk. En dat terwijl ik hem eerst hoog had zitten. Zakelijk zet Ivan het biertje voor me neer maar vermijd verder elk oogcontact. Om hem niet in het verkeerde daglicht te zetten onder het toeziend oog van zijn baas laat ik het er verder maar even bij.

Twee biertjes later ben ik het zat en wil Ivan gewoon even spreken. Wanneer Ivan met een dienblad vol drankjes voorbij loopt zijn baas toevallig in de buurt. “Meneer? Mag ik u wat vragen?” Zijn baas draait zich om en kijkt naar me. Ivan is achter mij bezig en ik voel zijn ogen in mijn rug branden. “Morgenochtend vroeg ga ik terug naar huis en zou nog graag even Ivan spreken. Is dat mogelijk?”

Hij kijkt bedenkelijk, zijn ogen schieten naar Ivan en weer terug naar mij. “Tien minuutjes.” Hamer ik door. Hij zucht, hij lijkt geïrriteerd maar kan dit op zijn terras natuurlijk niet laten blijken. “Oké is goed.” Zegt hij dan.

Snel richt ik mijn blik op Ivan en wenk hem met mijn hoofd. Even later loopt hij vlak achter me aan door het mulle zand.

Op een metertje of twintig van het terras gaan we naast elkaar in het zand zitten. Niet wetend waar ik moet beginnen probeer ik even zijn blik te vangen. Hij kijkt me aan, zijn blik zegt weinig en ik pers er een geforceerde glimlach uit. “Morgenochtend ga ik naar huis.” Probeer ik, hij glimlacht even en draait zijn hoofd zonder wat te zeggen weer weg. “Hopelijk blijven we nu in contact?”

“Dat zou ik fijn vinden Kas.” Antwoord hij schoor. Het liefst pak ik hem vast maar ik durf het niet. Snel haal ik mijn telefoon tevoorschijn. “Kom, een selfie.” Zeg ik en zonder op antwoord te wachten hou ik mijn telefoon voor ons en sla een arm om me heen. Heel even voel ik zijn gespannen lichaam maar in het scherm van mijn telefoon ziet hij me lachen en hij ontspant en krijgt een mooie glimlach op zijn gezicht. Snel maak ik een paar foto’s en laat hem dan weer los. Er valt weer een stilte. Dan zucht hij. “Ik moet weer gaan werken Kasper, ik wou dat ik meer tijd voor je had, echt.” Hij kijkt me heel even aan, zijn ogen zijn weer dof, vreselijk om hem zo te zien. “Hoe kan ik je helpen Ivan?” Hij schudt zijn hoofd en staat op. “Niet, dus laat het.”

Ook ik sta op, hij wil weglopen maar snel pak ik hem bij zijn bovenarm en omhels hem snel. Godzijdank beantwoord hij mijn omhelzing. Hij laat me los, even kijken we elkaar nog aan. “Wat nou als ik het geld regel? Via mijn vader of zo.”

Plots veranderd zijn blik. “Wat zeg je nou? Je pa?, godverdomme Kasper, meen je dat nou? Hoe fucking naïef ben je? Alles is begonnen met onze vaders!!! Ik wil verdomme niks te maken hebben met jouw pa!”

Dan loopt hij weg, laat mij stomverbaasd achter. Ik roep hem nog maar hij negeert me. Ik snap er niks van en zie dan zijn baas, met zijn handen over elkaar naar mij kijkend. Als Ivan vlakbij hem is pakt hij zijn bovenarm vast, zegt iets in zijn oor en laat hem dan los. Ivan loopt door en zijn baas blijft mij aankijken. Elke vezel in mijn lichaam stribbelt tegen maar ik weet het los te laten, draai me om en loop zonder om te kijken terug naar het strandhuisje.

…

Vrijdagochtend, de auto is op het koffieapparaat na ingeladen. Nog even een bakkie op het terras met de buren, Cody en Merel. Kim is de vrolijkheid zelve en kwebbelt tegen niemand en iedereen tegelijk. Timo is Timo en Cody is alleen maar bezig met Merel. Naast mij zit Quint, we hebben geen woord meer tegen elkaar gezegd. Ik ben blij dat de vakantie erop zit, blij om naar huis te gaan. Ik kan deze hele rollercoaster niet meer aan. Ik sta op en pak de lege kopjes en ga het huisje in om ze af te wassen en direct een laatste check of we niks vergeten zijn.

“Sorry” hoor ik opeens achter me en draai me om. Even kijk ik in de helderblauwe ogen van Quint. Ik vecht tegen mijn instinct om ergens anders te kijken dan alleen in zijn ogen. Maar ik zwijg en blijf nietszeggend kijken. “Sorry voor gisteren Kasper, ik… Het is gewoon veel… Ook voor mij.”

“Is al goed Quint.” Hoor ik mezelf zeggen zonder dat ik weet of ik het wel meen. Dan zucht ik. “Bedankt Quint voor je luisterende oor deze week.” Dat meen ik wel denk ik bij mezelf. Hij grijnst even en pakt me vast, we omhelzen elkaar. “We houden contact oké?” vraagt tie. Ik knik en pers een glimlach tevoorschijn.

In de auto terug ben ik stil. Ik heb geen energie om in Cody te stoppen. Niet om de lucht te klaren, niet om zogenaamd vrolijk te zijn of ook maar iets wat erop lijkt. Cody zit in zijn eigen bel. Zit op zijn telefoon druk te appen of domme shorts te kijken. Het enige wat ik probeer is te focussen op de weg, op het verkeer, alles om veilig en snel thuis te komen. Ik wil nu maar één ding. Dat is Slapen, met een hoofdletter S.

…

Slapen, dat heb ik de hele middag gedaan, nu zit ik aan tafel bij mijn ouders. Of eigenlijk bij mijn moeder, mijn vader is nog niet thuis maar kan elk moment thuis komen en dan gaan we eten. Mijn moeder heeft me natuurlijk de oren van het hoofd gevraagd over mijn vakantie en kon het niet geloven dat ik Ivan ben tegengekomen. Gek genoeg vroeg ze niet naar Ivan zijn ouders en dat terwijl Ivan zijn moeder in mijn belevenis een hartsvriendin van haar was.

“Goedemiddag” hoor ik opeens de vertrouwde zware stem van mijn vader. Netjes sta ik op en schud mijn vader de hand. “Hallo vader, hoe is het met u?” vraag ik beleefd.

Even later zitten we aan tafel en begint mijn moeder enthousiast mijn verhalen te vertellen aan mijn vader die het ongeïnteresseerd aanhoort. Tot mijn moeder verteld dat ik Ivan heb ontmoet kijkt hij op en kijkt me onderzoekend aan. Voorzichtig vertel ik hem dat Ivan zijn pa jaren geleden is vertrokken en over de shit die hij achtergelaten heeft. Ook dat het met Ivan zijn moeder slecht gaat en dat alle verantwoordelijkheden nu bij Ivan liggen. Maar voor ik kan beginnen over dat Ivan een schuld heeft in te lossen onderbreekt hij me.

“Kasper,” begint hij nors. “Ik wil niet dat jij je mengt in die familie en ik wil niet dat ze nog ter sprake komen.”

Verbaasd kijk ik hem aan, verwacht dat hij nog meer gaat zeggen maar hij zwijgt en kijkt me doordringend aan. “Ivan was mijn beste vriend meneer en ik…” Mijn vader onderbreekt me weer. “Kasper, laat mij mijn woorden niet herhalen.”

“Maar…”

“Niks maar! Die familie brengt alleen maar problemen met die nietsnut Herman Bakker en zijn homofiele zoon. Duidelijk!”

“Ja meneer” antwoord ik beduusd terwijl alle radartjes in mijn hoofd beginnen te draaien. Hoe weet mijn vader dat Ivan homo is?

“O, er is nog iets anders wat ik met je wil bespreken. Ik heb de makelaar gesproken en die gaf aan dat jij nogal onbeleefd bent geweest. Zo heb ik je niet opgevoed. Ik wil dat je hem belt, je excuses aanbiedt en hem een nieuwe huurder laat vinden.”

Dat is voor mij de druppel en ik steek mijn hand in de lucht. “Met al het respect vader. Die makelaar is een nietsnut, om uw woorden te gebruiken. Ik ga hem zeker niet bellen en hij gaat al helemaal niet een nieuwe huurder zoeken. Die keuzes liggen bij mij. Het was duidelijk hoe we dit begonnen zijn. U bent de geldschieter en levert de contacten. Al het andere heeft u bij mij op mijn bord gelegd.”

Na mijn woorden spuwen de ogen van mijn vader vuur en plots slaat hij hard met een vuist op tafel. Mijn moeder slaakt een gilletje en knijpt onder tafel in mijn been. “Kasper…” begint hij norser dan ooit maar nu onderbreek ik hem en sta op. “Vader, u wilt niet dat de familie Bakker nog te spraken komt en ik wil niet dat die makelaar nog te spraken komt!”

Ik weet niet waar ik dit lef vandaan haal maar ik blijf mijn vader doordringend aankijken. Mijn moeder maant mij te gaan zitten maar ik negeer haar. De vurige blik van mijn vader veranderd is een kalme blik. Ik zie hem nadenken. “Afgesproken.” Zegt hij dan en richt zijn aandacht weer op het eten. Niet wetend wat ik nu moet doen ga ik maar zitten. Zwijgend eten we ons eten, mijn moeder probeert de ijzige sfeer te doorbreken maar het helpt niet. Direct na het eten bedank ik mijn ouders netjes voor het eten en ga dan naar huis…

Dat was dan alweer deel 9. Ja sorry, geen seks erin verwerkt. Hopelijk vergeef jij het me. In de komende delen maak ik het meer dan goed haha. Wat vond jij van dit deel?