Safe Haven

Voorwoord:

Het staat niet voor niets onder de romantische verhalen, verwacht niet snel stomende seks.

Sergeant Dave (28) komt net terug van een verkenningsmissie in de Chora vallei en was echt toe aan een lekkere douche na ruim een week stofhappen. Mijn eenheid had informatie proberen te vergaren over een uitvalbasis van de Taliban. Het bleek een goed idee want er verzamelde zich regelmatig grote groepen strijders een in de buurt liggende Amerikaanse basis aan te vallen en te bestoken met raketten en mortieren. Wij waren met een kleine groep verkenners hoog in de bergen gaan zitten om de Taliban basis in de gaten te houden. Na 6 dagen zagen we honderden strijders zich verzamelen en zich klaar maken om op te trekken naar de Amerikanen. Gelukkig konden we op tijd een Airstrike aanvragen die de met een viertal A10 Warthogs de vijandige basis met de grond gelijk maakten. Met een enorme knal ten gevolge want blijkbaar ontplofte een munitie/mortier opslag de lucht in. Nog voor dat de rook van de aanval was opgetrokken waren we al te voet vertrokken naar onze reassembly point, daar aangekomen werden we met heli’s ons naar onze thuisbasis bracht.

Terug op de basis na de debriefing wilde ik eerst douchen en eten om daarna mijn bed op te zoeken. Halverwege werd ik aan gesproken door de basis bevelvoerder of ik even mee wilde lopen naar zijn kantoor. Toen ik binnen kwam voelde ik meteen aan dat er iets goed fout zat want ook de aalmoezenier was ook aanwezig in zijn kantoor. De bevelvoerder zei: ‘je zus heeft het ministerie van defensie benaderd omdat je ouders zijn vermist, ze zouden op vakantie gaan naar Australië. Maar hun vlucht MH17 is verdwenen boven Ukraine.’ De aalmoezenier nam het over: ‘het lijkt ons verstandig dat je deze missie afbreekt en je bezig te houden met je zaken op het thuisfront zoals het ondersteunen van je zus met de kleine.’ Ehhh, ik was even sprakeloos maar was het wel met hun eens. De commandant ging meteen een heli regelen om mij naar de luchthaven te brengen voor mijn thuis vlucht.

Mijn zus die 5 jaar jonger was dan mij had ruim een jaar geleden een baby gekregen. Gelukkig had ik die wel gezien in de tijd tussen mijn vele missies. Na mijn training had ik al 9 jaar vele missies gedaan in onder andere Afghanistan. Wat ik tijdens die vele missie allemaal gedaan heb hield ik voor mij zelf en zelfs mijn familie wist niet precies wat ik gedaan had. Mijn zus werd gelukkig veel geholpen door mijn niet onbemiddelde ouders want de vader van haar dochtertje Annabel was zodra hij lucht kreeg van de zwangerschap met de noorderzon vertrokken. Ze hadden nog wel geprobeerd om hem te vinden maar hij was van de aardbodem verdwenen. En geloof mij ik had daar niet de hand in.

Aan gekomen op Schiphol werd ik opgehaald door Maria die vroeger chauffeur was in het leger maar was weggetreiterd omdat ze lesbisch was. Nog steeds wordt dit niet door iedereen geaccepteerd en al helemaal niet in een krijgsmacht vol haantjes. De leiding mag dan wel zeggen dat ze er alles aan doen, maar onderhuids is het nog steeds door vele niet geaccepteerd, ook de vrouwen onderling niet. Alsof een lesbische vrouw een hetero vrouw gaat lastig vallen onder de douche, ze hebben vaak feilloos door wie er wel en niet lesbisch of bi zijn.

Maria (27) had haar vriendin Erika (29) meegenomen. Een voormalig medic uit het leger die zelf minderlast had gehad in het leger maar uit solidariteit ook haar contract had laten beëindiging zodat ze nu samen konden wonen in een flatje. Het was geen beste buurt met veel homo/lesbo haat maar met de huidige woningnood hadden ze ten minste een dak boven hun hoofd. Zolang je niet hand in hand liep of liet merken dat je lesbische was ging het net. Niet ideaal dus.

Het was ruim een uur rijden naar de grote boerderij waar mijn ouders en zus woonden. Mijn ouders waren zeer rijke, voormalig boeren die ook goed geboerd hadden in aandelen handel en op tijd voordat de internetbubbel klapte hun aandelen liquide hadden gemaakt. Ze hadden een grote boerderij met vele schuren. De boerderij hadden ze laten verbouwen in 8 leefeenheden, 4 aan iedere kant, bestaande uit een ruime kamer inclusief zitje gedeelte en een douche met wc. In het midden een grote gemeenschappelijk ruimte met een zitgedeelte en grote eet. Tevens was er een kleine indoor zwembad met sauna en jacuzzi. Veel te groot voor ons gezin en we hadden dus belachelijk veel logeerkamers. De kleine van mijn zus sliep ook nog in een klein bedje in haar zitgedeelte van haar kamer. Omdat ze zeer welgesteld waren konden ze de velden rond hun huis ongebruikt houden en hadden ze een heel bos rond de boerderij laten planten. Compleet met een zwemvijver die nogal groot was en ook veel struiken zodat het van buitenaf bijna niet doordringbaar was. Je kon de boerderij alleen benaderen door een lange kronkelige oprit welke was afgesloten met een op afstand bedienbaar hek. Als je rust wilde was het er fantastisch en dat kon ik meestal wel gebruiken tussen mijn missies in. Ik was er niet vaak en gelukkig hadden we een schoonmaakster die alle wooneenheden schoon hield.

Ik moest aan het begin van de oprit even uitstappen om aan te bellen want Maria en Erika hadden geen afstandsbediening van het hek en de mijne lag nog binnen. Eva was blij me te horen en deed onmiddellijk open. Aangekomen bij het huis stapte ik onmiddellijk uit en kwam Eva naar me toe gerend en vloog me om mijn nek. Ze had die aanloop echt nodig want met mijn 1,98 was ik ruim een kop groter dan haar. Ze hing snotterend om mijn nek en ik droeg haar naar binnen. Daar wachtte een opgetogen dreumes op me, die niet wist wat er allemaal gebeurde in de echte harde wereld. Ik tilde Annabel op en hield haar in de hoogte, gelukkig had de boerderij hoge plafonds. Ondertussen waren we gevolgd door Maria en Erika die Eva troosten, gelukkig kende ze elkaar al van de sporadische feestjes die ik had gegeven als ik thuis was.

Na minuten lang lekker gedold te hebben met Annabel, vroeg ik haar om lekker te gaan spelen in haar speelhoekje zodat haar mama en ik konden gaan praten. Eva bracht me op de hoogte van de laatste ontwikkelingen: ‘Dave de kans dat pa en ma dood zijn is heel groot, ze vermoeden dat het toestel MH17 is neer geschoten door, een door Rusland gesteunde, rebellengroep. Op dit moment is het onmogelijk de wrakstukken te benaderen maar de kans op overlevenden is minimaal. We kunnen alleen afwachten’. Ik nam haar in mijn armen en zei haar: ‘ik blijf net zolang hier tot alles bekend en geregeld is. Misschien was dit wel mijn laatste missie want ik laat jou en Annabel niet alleen achter.’

Gedurende de eerste maanden kabbelde het leven voort we namen geen deel aan de vele herdenkingen. De stoflijkoverschotten waren na heel lang wachten over gevlogen uit Ukraine en door DNA onderzoek hadden de meeste lichamen nu een naam. Mijn zuster en ik hadden ze in stilte begraven, mijn ouders hadden geen verdere familie en weinig vrienden gehad en hadden altijd erg op zich zelf geleefd. Annabel groeide als kool en begon de eerste stapjes te maken en ook de eerste woordjes te zeggen. Het leven begon weer langzaam op gang te komen. Ondertussen had ik de militaire dienst verlaten en was begonnen als conciërge op een lagere school. Nooit verwacht dat ik het zo leuk zou vinden om midden tussen kinderen te werken, totaal anders dan wat ik de 9 jaar in militaire dienst had gedaan.

Hat was ondertussen bijna Kerstvakantie en de sfeer op school was zo gezellig en de kinderen vonden het leuk als ik ze hielp met hun lekke band of zo. De schooldirecteur was er ondertussen achter dat ik erg goed getraind was en had gevraagd of de juffen en de enige meester mijn hulp konden roepen bij de gymlessen. Ik vond het vreselijk leuk om te helpen om samen met de juffen en meester een circuitje op te zetten. Daarbij de kinderen te helpen bij de oefeningen zoals touwklimmen en bokspringen, altijd makkelijk als je zo groot bent als ik en er makkelijk bij kan. Van de ene kant naar de andere kant slingeren was de kinderen hun favorieten onderdeel. Het circuit werd steeds beter en begon meer en meer op een stormbaan te lijken, wel kindvriendelijk natuurlijk.

Onder de juffen zat een zeer aantrekkelijke jonge gescheiden vrouw van 25 jaar met een zoontje van 4. Shanny en ik konden het goed onderling vinden tijdens de pauzes en van het een komt het andere, we gingen samen af en toe uit, soms wat drinken en kletsen of een filmpje pikken in de bioscoop, als haar zoontje dat weekend toch bij zijn vader was. We gingen nu lekker eten bij een kleine ouderwetse bistro met heerlijke vlees- en visgerechten. Ik haalde haar op om 7 uur en als ik toeterde kwam ze uit haar flat naar buiten. Vandaag zag ze er goed uit in haar lange zwarte leren jas, als metalhead kan ik dat wel waarderen zo’n stoer uitziende vrouw. Ik hield de deur open van mijn oude Chrysler Grand Voyager, een stoere auto met veel meer ruimte dan ik als vrijgezel nodig had. Maar ik houd nu eenmaal van flinke auto’s waarbij je zelden ruimte te kort komt, had door mijn militaire dienst nog maar weinig kilometers gemaakt.

In het restaurant aangekomen hielp ik haar weer met uitstappen en begeleide haar naar de deur. Toen ze haar jas uitdeed moest ik even slikken, wat een mooie vrouw was Shanny. Een kort zwart jurkje met, ondanks haar lengte van 1,56, mooie slanke benen in knie hoge zwarte laarzen. Ze schudde haar lange blonde haren los wat haar licht blauw/groene ogen goed deed uitkomen. Het jurkje deed haar borsten goed uitkomen, een flinke hand vol. Dat dit me nooit eerder was opgevallen? Misschien omdat de school gelegen was in de bijbelgordel en de juffen er allemaal zeer keurig gekleed bijliepen. Hooggesloten blouses en lange rokken of soms een lange broek. Toen we binnen kwamen was het erg druk en gelukkig had ik gereserveerd, we werden ontvangen door de eigenaresse van het restaurant die ons naar onze tafel bracht, We bestelde wat te drinken en kregen onze menukaarten.

Ik zag haar twijfelen bij wat ze ging eten en zei: ‘Shanny ik betaal vandaag dus kies gewoon wat je lekker vindt, prijs is niet belangrijk. Een eerste etentje kan je nooit herhalen.’ ‘Maar ik ben gescheiden en verdien niet zo veel’, zei Shanny,’ en jij al helemaal niet als conciërge.’ Dave hield even zijn mond, ‘Shanny ik ben dan wel de conciërge maar in mijn vorige beroep heb ik goed verdiend terwijl ik vrijwel geen kosten had’. Dave hield nog maar even achter dat hij zo rijk was dat hij de rest van zijn leven niet eens zou hoeven te werken, zijn ouders hadden hem en zijn zus Eva goed achter gelaten. Ze waren zeer vermogend maar de levensverzekeringen die werden uitbetaald na hun dood waren de kers op de taart. Tijdens het eten tasten we wat af waar we van hielden. Shanny zei: ‘na mijn scheiding en nu ik op mijn zelf woon kan ik eindelijk luisteren naar lekkere metal muziek, want volgens mijn man en familie is dat duivelse muziek.’ ‘Komt dat even goed uit’ zei Dave, ‘ik ook en nu ik niet meer uitgezonden wordt kan ik lekker naar concerten gaan. Misschien kunnen we eens samen gaan want komende zomer komt Iron Maiden naar Nederland.’

Shanny vroeg: ‘uitgezonden? Wat was je vorige baan?’ Nu werd Dave even voorzichtig want niet iedereen vindt een man leuk die mensenlevens heeft genomen in zijn verleden. ‘Ik was vroeger beroepsmilitair en ik ben in Irak en Afghanistan geweest, gebieden beveiligen tegen de Taliban zodat de mensen in vrede konden leven en de meisjes eindelijk naar school konden.’ Voor nu was deze informatie wel genoeg. Shanny werd wat stiller maar na verloop van tijd en andere gespreksstof kwam ze weer wat los. ‘Waarom ben je gestopt als militair’ vroeg ze naar verloop van tijd? Toen vertelde ik haar dat mijn ouders aan boord waren van MH17 en ik het nodig vond om zus Eva bij te staan met haar kleine dochter Annabel. ‘We hebben een heftige en rottige tijd achter de rug maar de kleine Annabel zorgt er wel voor dat we verder gaan met ons leven.’ We gingen zo in elkaar op dat we niet in de gaten hadden dat het restaurant wilde sluiten. Natuurlijk bracht ik haar thuis met de auto en na een klein afscheidskusje op de wang stapte ik weer in de auto. Nadat ik haar naar binnen had zien gaan reed ik rustig naar huis. Ik had een raar gevoel in mijn buik, vlinders?. Ondanks mijn leeftijd had ik weinig ervaring met vrouwen en dit gevoel was nieuw voor mij.

Gelukkig zie ik haar maandag weer voordat over een week de Kerstvakantie begint. Veel feestelijkheden op school, heerlijk! Daar kon ik echt naar uit kijken. Die avond kon ik moeilijk in slaap vallen en denkend aan Shanny viel ik pas laat met een enorme erectie in slaap. De volgende ochtend maar even lekker uitgeslapen en onder de douche maar even wat doen aan de niet afnemende erectie. Toen ik eind van de ochtend een lekkere brunch verorberde trok ik de stoute schoenen aan. Het weer was heerlijk, niet te warm en een klein briesje. Wandelweer. Ik appte Shanny of ze zin had om samen naar het bos te gaan voor een lange wandeling want gisteren had ik begrepen dat ze daar van hield. Binnen een paar seconde kwam er al antwoord: ja graag.

Toen ik haar ophaalde kwam ze snel naar de auto, in het bos aangekomen parkeerde ik hem op een schaduwplek. Eerst waren we beide erg stil, maar Shanny kon zich niet meer inhouden. ‘Ik ben blij dat je appte’, zei Shanny, ‘gisteravond was zo leuk, ik kon amper slapen van vlinders in mijn buik.’ Dave antwoorde: ‘ik ook niet, het is nog pril maar ook ik heb gevoelens voor je. Laten we het langzaam aandoen want ik heb weinig ervaring hiermee en wil geen brokken maken.’ Na een half uur al kwebbelend hand in hand lopen kwamen we een bankje tegen waar we even gingen zitten.

‘Dave ik heb deze vlinders nog nooit gevoeld want mijn huwelijk was geregeld door mijn ouders en schoonouders. Mijn leven was een leven vol verplichtingen en weinig liefde maar toen mijn ex mijn zoon Steven op zijn derde verjaardag een klap gaf was het genoeg. In zo’n liefdeloze wereld wilde ik hem niet oplaten groeien. Gelukkig kan hij nu hij 4 is naar onze school toe en kan ik weer fulltime werken want tot voor kort was het sappelen.’ ‘Sloeg hij jou ook?’ vroeg Dave. Shanny gaf een bijna niet zichtbaar knikje en begon te huilen. Ik nam haar in mijn armen en kuste haar tranen van haar gezicht. Langzaam stopte de tranen en gingen we over in een zoen op elkaars lippen. ‘Soms ben ik nog bang voor hem. Ik kijk er echt tegen op als hij Steven komt terugbrengen, hij denkt nog steeds dat hij mijn leven kan sturen en kan erg dwingend zijn. Gelukkig woont hij en zijn en mijn familie ruim 40 kilometer verder op. Na de scheiding ben ik door mijn ouders verstoten want scheiden doe je niet, nu sta ik er helemaal alleen voor. Gelukkig heb ik een paar vriendinnen op school die me snappen omdat ze zelf ook in een ongelukkige situatie zitten.’

‘Dit wordt mijn eerste vrije Kerst met Steven.’ ‘Als je wil kunnen jullie samen met mij en mijn zus Kerst vieren’, zei Dave. ‘Voor ons wordt het ook vreemd, zo zonder onze ouders en meer familie hebben we niet.’ ‘Graag’ zei Shanny en vloog mij om mijn nek. ‘Je maakt me nu al heel gelukkig zonder dat we samen iets hebben.’ ‘Maar daar kunnen we wat aan doen, wil je mijn vriendin worden? Want ik ben smoorverliefd op je, nog nooit heb ik me zo gevoeld.’ ‘Ja graag.’ We hielden we elkaar stevig vast en lieten onze emoties de vrije loop.

Onze monden vonden elkaar en de eerste voorzichtige kusjes werden uitgewisseld. Ik tilde Shanny op mijn schoot en begon onze eerste tongzoen waarbij we voorzichtig elkaars mond verkende. Het zoenen werd steeds intenser waarbij ik haar jas opende en mijn handen onder haar truitje probeerde te doen. Ze schrok van mijn koude handen en stond na die voorlopig laatste zoen op en deed haar jas weer dicht. ‘Het wordt donker, we kunnen misschien beter terug gaan.’ Geschrokken vroeg ik: ‘ging ik te ver? Dat was niet mijn bedoeling.’ ‘Nee maar Steven komt zo terug en ik ben nog wat onwennig, je bent de eerste man waarvan ik hoop te gaan houden.’

Het begon inderdaad te schemeren en we liepen gearmd langzaam terug naar de auto toen de gsm van Shanny ging. ‘Shit ik ben te laat thuis en mijn ex staat al voor de deur met Steven.’ Ik hoorde hem schelden door telefoon en werd pislink, zo ga je niet met de moeder van je kind om.