Gonnie - 13

In een ruime kleedruimte kleedden we ons uit en droogden ons af. Frank stond een beetje te schutteren met z’n handdoek en ik keek hem aan. “Lieve Frank. Doe gewoon. Schaamte is aangeleerd en jij hebt niks om je voor te schamen. En ja, je staat hier met drie leuke meiden en een best wel prettige vent…” Hans proestte: “Dank je wel, Gon!”

Ik vervolgde: “…je uit te kleden en af te drogen. Misschien onnatuurlijk. Je went er maar aan. Wij hebben elkaar in de meest uiteenlopende geklede en ongeklede toestand gezien, tot en met een week op een naturistencamping aan toe. En daar waren Margriet, Abe, Gien en Henk ook bij. En ja, de eerste keer voel je je opgelaten, na een dag ben je gewend. En als jij een stijve krijgt: da’s een natuurlijke reactie als een vent een paar knappe naakte vrouwen ziet. Als je echter een stijve krijgt omdat je Hans z’n naakte torso bekijkt… Tja, dan worden de zaken wat ingewikkelder.”

Frank kreeg een rooie kop. “Ik ben dat niet gewend, schat. Sorry.” “Wen er dan maar snel aan, Frank”, zei Cora. “Ik moest Rick ook nogal… hoe zeg ik dat netjes? …bruut overtuigen dat naaktheid natuurlijk is door hem te bevredigen in onze achtertuin terwijl ik wist dat Hans, Margriet en Abe stonden toe te kijken. Toen hij het doorhad, snauwde hij woest: ‘Coor! Kappen! Nú!’ maar ik bleef doorgaan En tien seconden daarna kwam hij gierend klaar… De spetters zaten in m’n haar.” Ze giebelde. “Viel niets tegen trouwens.”

Frank haalde zijn schouders op. “Oké dan… Om te voorkomen dat je dat ook bij mij gaat doen…” Hij gebruikte zijn handdoek nu om zich af te drogen, niet om zich te bedekken. En Cora zei gemeen: “Sommige dingen laat ik wel aan Gonnie over. Die gaat dat prima kunnen, denk ik.” Wij moesten natuurlijk nog onze haren droog föhnen; de heren verlieten de gemeenschappelijk kleedruimte wat eerder.

“Prima toespraakje, Gon”, zei Cora. “Ja, van jou ook, schat. Met name die beschrijving hoe je ons onschuldige broertje van zijn schaamte af hielp.” Ik gniffelde. “Jammer dat er geen filmpjes van zijn…”

Cora trok een gezicht. “Ben je helemaal besodemieterd…”

Even later reden we naar het huis van Abe en Margriet. “Kom jullie nog mee iets drinken?” vroeg Cora, maar ik schudde mijn hoofd. “Nee Coor. Annet en Hans hadden woeste plannen met elkaar, jij gaat voor de laatste keer op zoek naar een komkommer en ik denk dat Frank en ik ook snel in bed liggen. Wat we daar gaan doen… Da’s voor het adult-kanaal.” Cora lachte. “Die komkommer mag lekker in de koelkast blijven liggen, hoor. Ik spring nog even onder de douche, plof in m’n bed en ik denk dat ik in no time slaap.”

We zetten hen voor de deur af en Frank keerde de auto. “Héhé… Denk je even lekker rustig te gaan zwemmen met vrienden… Als je nog eens wat weet, Gon…” Ik legde een hand op zijn knie. “Wacht maar. Als Rick ook een keer wil zwemmen… Dan zie je pas wat ‘zwemmen’ is. Daarbij vergeleken zijn wij een paar ouwe taarten. Maar goed, of hij morgen meteen het zwembad in wil duiken; ik vraag het me af. Ik denk dat mijn broertje morgen andere prioriteiten heeft.” Frank bromde. “Kan ik me voorstellen. Cora is een hele knappe meid.” Ik knikte. “Ja. En ik kan het weten.” Hij keek me aan. “Hebben jullie écht zoveel met elkaar gevreeën?” “Voordat ik daar antwoord op geef: Zet je auto eens langs de kant, Frank.”

Hij gehoorzaamde, zette de motor uit en keek me aan. Ik kuste hem zachtjes. “Lieverd: Ja, we hebben enorm veel en hevig met elkaar gevreeën. Annet en ik: heerlijk. Je kent elkaar door en door, weet exact wat de ander heerlijk vindt… Toen met Gien erbij: idem. Toen we Rick hadden verleid: die knul bleek een heerlijke leerling te zijn. Een paar weken later: Cora er ook bij, totdat wij besloten om ons even terug te trekken; Rick en Coor hadden recht op elkaar.

Toen Gien weer terug was uit de States, na een heel onprettig incident met meneer Anderson en z’n vriendin: een heerlijke nacht gehad op onze kamer: Gien, Annet, Coor, Rick en ik. En uiteindelijk een avond samen met Margriet, Hans en Abe erbij… Bijna iedereen heeft met bijna iedereen gevreeën. Nou ja, de heren niet met elkaar en Abe niet met Gien of met ons; dat werd hem wat te gek, zei hij. Maar hij heeft wel met Coor gevreeën en dat was, zoals Cora zei ‘Altijd speciaal’…” Ik giebelde. “En die arme Rick werd uitgewrongen door Gien en Margriet, terwijl An en ik beneden op de bank Hans zaten te verleiden. En dáár is Hans als een blok voor Annet gevallen.” Ik trok een pruillipje. “En Gonnie viel buiten de boot…”

Frank keek voor zich uit. “Goed, dat was de zomer dat jullie met Coor en haar familie kennis maakten. En daarna, Gonnie?” Ik dacht even na. “Er veranderde niet gek veel, lover. Annet en ik gingen nog steeds naar de Club, tot Hans aangaf dat hij het bij nader inzien tóch niet zo prettig vond. Toen zijn we samen gestopt. Wel vreeën we nog steeds met elkaar in ons grote bed. Héérlijk. Cora en Rick vrijden soms ook met Margriet, en Cora met Abe. Annet had haar handen vol aan Hans. Gien had niet veel later een relatie met Henk en zei toen tegen ons: ‘Meiden het is heerlijk met jullie, maar ik wil nu alleen nog met Henk vrijen.’ En dat hebben we geaccepteerd, Rick en Coor ook. Dus de verhoudingen zijn een beetje genormaliseerd…”

Ik keek hem aan. “Je hoeft niet bang te zijn dat je plotseling in een enorme seks-orgie terecht komt, Frank. Het motto bij ons is: ‘Er kan veel, mits met onderling goedvinden. En het goedvinden van de partner.’ Hij knikte. “Da’s best wel een opluchting, Gon. Ik zou het moeilijk gevonden hebben als bijvoorbeeld Gien me had uitgenodigd voor een woeste nacht…” Ik kuste hem. “Dan had zij dat eerst me mij overlegd, Frank. En ik had aan jou gevraagd of jij dat wel zag zitten. En zo niet: no hard feelings. Alle partijen moeten instemmen.” Ik moest giebelen en Frank keek vragend. “Nou ja… ‘no hard feelings’… bij jou plaatselijk waarschijnlijk wel. Maar dat is jouw probleem, schat.”

Hij zuchtte diep. “Gonnie Peters, soms ben je een onuitstaanbare rooie pestkop en snap ik niet waarom ik met jou in zee gegaan ben. Maar ja, als ik de stekker van mijn laptopvoeding weer eens in het stopcontact wil steken, snap ik het weer.” Ik kuste hem en fluisterde in zijn oren: “De volgende keer als je het doet, blijf ik zitten en mag je onder mijn rokje kijken, goed?” Hij kuste me. “Dat is lief van je. Zullen we nu doorrijden?” Ik knikte. “Goed plan. Nog even wat drinken met Gien en Henk, daarna ontvoer ik je naar boven. Naar een hele romantische meidenslaapkamer. Met een groot bed en een nog grotere kast met spannende kleding. En daar gaan we samen van genieten, schat.”

Eenmaal thuisgekomen zaten Abe en Margriet er nog. “Zo jongelui… Lekker gezwommen?” Margriet keek ons een voor een aan en Frank zei: “Nou… de eerste 250 meter was puur afzien! Even een training gedaan die bij waterpolo schijnt te horen.” Gien lachte. “Om en om baantjes onder en boven water? Ja, da’s wel pittig. En wie…”

Frank wees naar mij. “Of het ermee te maken had dat ik vlak achter haar aan zwom weet ik niet, maar je jongste dochtertje heeft ons het snot voor de ogen gezwommen. 3 minuut 56 seconden. En ik hing daar een halve seconde achter, Coor en An ook zoiets achter mij en Hans finishte als laatste in een toch best wel nette tijd. Objectief gemeten door badmeester Louis. Daarna hadden we even tijd nodig om weer op adem te komen.”

Henk knikte waarderend. “Dat zijn hele nette tijden… Ga ik niet fiksen, ondanks dat ik best aardig kan zwemmen…” Gien tikte op zijn been. “Ja hoor. Je bent een speedboat in het water. Weliswaar eentje met een kolengestookte tweecylinder stoommachine, maar…” Henk grinnikte. “Dank voor het compliment, schat.” Ik vervolgde: “Daarna hebben we nog wat zitten kletsen op het grasveld, maar om half negen zijn we er weer ingedoken en hebben we nog even gestoeid met elkaar. Lekker, gewoon dom dollen.”

Frank humde. “Als jij dat ‘gewoon dom dollen’ noemt… gewoon m’n zwembroek van m’n reet trekken en dan hard wegzwemmen…” Gien keek onderzoekend. “Jullie hebben daar toch geen… Ach laat ook maar…” Ik lachte. “Het was doodstil in het bad, ma. Eén badmeester, Louis, maar die was bij het kinderbad bezig. Ik moet wel zeggen: het zwemt best wel lekker met je badpak op je heupen en je borsten vrij.” Henk bromde: “Dan hoop ik dat de camera’s bij het bad niks opslaan, alleen maar een ‘live feed’ doen. Anders hebben we straks politie aan de deur.” Ik stond op en ging op zijn schoot zitten.

“Niet zo somber, lieve mopperkont. Anders moet je de volgende keer maar eens meegaan. Trek ik jouw zwembroek eens naar beneden. Eens kijken of al die sterke verhalen van Gien kloppen.” Hij duwde mij van zijn schoot af. “Wegwezen, grote verleidster. Ga naar je eigen vent. Heb je je handen vol aan, denk ik.” Margriet zei zachtjes: “Nou Henk… of het alleen haar handen zijn…” Even was het stil, toen schoten we in de lach. “Jij bent al net zo’n gehaaide als je dochter, Margriet!” hikte Frank. “Ja hé? Van wie zou ze het hebben, denk je?”

“Nou, niet van mij”, bromde Abe. “Ik ben de rust zelve. Maarre… Mooie vrouw, ga je mee naar de andere kant van het dorp? Bowie wil vast naar Cora en dan wil Lovely mee.” Beide honden lagen tegen elkaar aan op een kleedje en ik liep ernaar toe en streelde hen. “Hé mooie hondjes… Morgen is het ook feest voor jullie! Gezellig!” Bowie rekte zich uit en gaf een lik over mijn hand. Lovely volgde. Ik ging naast hen op de grond liggen en Bowie zag dat als een uitnodiging. Hij plofte naast me neer, zijn kop op mijn buik. “Er zijn momenten dat ik best met Bowie zou willen ruilen, schat…”

Frank keek op ons neer en Abe zei: “Nou, prima, toch? Dan kom je met ons mee. We hebben nog wel een bench over, dan kun je daar de nacht doorbrengen. In de schuur, in een afgesloten bench met een dun kleedje er in. Je bent welkom, hoor…” Frank keek afwijzend. “Dank voor het aanbod Abe, maar…” Margriet stond op. “Kom Abe. We gaan naar huis. De gastheer en gastvrouw willen ook naar bed. Bowie, Lovely: kóm!” Ze namen afscheid, laadden de honden in en reden weg.

Toen Margriet de deur dichtdeed zei ze: “Heerlijke mensen, Frank. We kunnen alles tegen elkaar zeggen, in de wetenschap dat dat onder ons blijft.” Hij knikte. “Ik had al wat van Gon gehoord en ja, het zijn prima lui. Met een prima dochter.” “Cora is een schat van een meid”, vulde ik aan. “Met een wel hele mooie bikini trouwens. Nietwaar, Frank?” Die knikte. “Zonder bovenstukje inderdaad, Gon.” Gien keek afkeurend. “Heb jij het vriendinnetje van mijn zoon zonder bovenstukje van haar bikini bekeken? Foei Frank! Ik dacht dat jij een nette vent was.”

Hij knikte. “Ben ik ook. Maar als dat vriendinnetje van jullie lieve zoontje zonder waarschuwing onder water mijn zwembroek tot aan mijn enkels uittrekt… Dat blijft niet zonder gevolgen!. Frank Veenstra is geen goeie sul die alles maar laat gebeuren.”

Hij grinnikte. “En dat bovenstukje van Cora’s bikini lag even later zo’n tien meter op de kant… Ze móest het bad uit om het te pakken en ik kreeg een nogal kwade blik te verwerken.” Henk grinnikte. “Die blik ken ik wel, uit die bruine ogen…” En met een blik op Gien: “Nee schat, ik heb nog nooit Cora d’r bovenstukje van haar bikini uitgetrokken…” Gien bromde wat en pakte zijn hand. “Kom, mooie vent. Ik sluit even af, dan gaan wij in ieder geval naar boven. Wat de jeugd doet, mogen ze zelf bedenken. En misschien mag je daarna wel mijn bovenstukje uitdoen. Als je het lief doet.” Ik trommelde met mijn handen op de tafel. “Ohlala, lieve moeder…”

Toen het geluid van de rolluiken die dicht gingen verstomd was, liep Gien naar Frank toe. “Lief zijn voor mijn jongste, onschuldige dochtertje hé?” Frank kuste haar op haar wang. “Zeker weten, Gien. Welterusten. Met of zonder bovenstukje…” Henk kuste mij. “Hé mooie meid… Jij ook lief zijn hé?” Ik sloeg mijn armen om hem heen. “Zeker weten mooie stiefpapa. Net als jij voor Gien.” Zijn ogen lachten. Ik omhelsde Gien, Frank en Henk gaven elkaar een dreun op de schouder.

Toen gingen zij naar boven en bleven wij nog even zitten, ik dicht tegen Frank aangeleund. “Wat wil jij nu, Gon?” Ik kuste hem. “Jij blijft nog even hier, ik ga me optutten. Over een kwartiertje mag je boven komen. De trap op, linksaf, tweede deur. Niét rechtsaf, want dan zou je Gien en Henk kunnen storen. Vinden ze waarschijnlijk minder leuk. En als je binnenkomt, vind je je vriendinnetje op bed. Lekker romantisch en sexy aangekleed. En dan gaan wij heerlijk vrijen. Heb ik zin in, mooie vent…” Ik kuste hem stond toen op. “En een wijntje meebrengen mag altijd.” Na een kushandje in de deuropening liep ik de trap op en kwam Gien in de gang boven tegen. “Gaan jullie het gezellig maken op dat lekkere bed, Gonnie?”

Ik knikte. “Héél gezellig, Gien.” Ze kuste me. “Henk en ik ook, schatje.” Toen lachte ze ondeugend. “Het is maar goed dat Henk onze deuren geluiddicht heeft gemaakt.” Ik knikte. “Dat zal nodig zijn geweest als de strenge mevrouw Annet Hans z’n tepelklemmen weer eens wat aandraaide…” Gien schudde haar hoofd. “Ondeugd. Nou, geniet van die vent van je, dan doe ik dat met de mijne. Morgenochtend vanaf negen uur ontbijten, oké?” Ik knikte en verdween in de grote slaapkamer.

Vanaf dat onze biologisch vader Ralf het huis was uitgetrapt door Gien, was dat de slaapkamer van Annet en mij geweest. Gien had er slechte herinneringen aan. In het begin een echte ‘meidenkamer’ met posters van boybands, later romantisch. Zachte tinten, leuke frutseltjes, opmaakspiegels, twee bureau's om aan te studeren en een lekkere bank om op te hangen.. En een enorme kledingkast. Toen we nog in de Club werkten hing die redelijk vol met ‘beroepskleding’: sexy lingerie, wat leren outfits voor Annet, romantische jurken en rokjes voor mij… En voor die kast stond ik nu te twijfelen.

Wat zou ik aandoen? Eerst maar eens de basics: ik koos een leuk sexy setje uit: een zachtrood slipje en bijpassende beha. M’n benen? Nu eens een mooie panty; lekker dun, huidkleurig met een gouden gloed er in verwerkt. Open schoentjes met een spitse naaldhak. Een wijdvallende, dunne jurk met een diep decolleté en een split aan de voorzijde. Lange, nylon handschoentjes waar mee ik lekker kon strelen. Annet was er gek op als ik haar borsten daarmee verwende en Frank had ook laten blijken dat hij het fijn vond als ik zijn tepels streelde en er op zoog. Met die handschoentjes zou hij helemaal… Ik giebelde.

Rustig kleedde ik me uit en vervolgens weer aan. Eerst de panty, het slipje er overheen. Wie weet vond hij dat ook heel opwindend. De beha volgde; gelukkig met een sluiting aan de voorzijde. Nou ja, Frank had al laten merken dat hij met een achtersluiting ook goed overweg kon, de schurk. Enfin, hij had een paar jaar ervaring. De jurk volgde; de dunne stof bewoog sexy om mijn lichaam heen en ik genoot van het gevoel. Nog even opmaken… Een beetje oogschaduw, wat lipgloss en een beetje blush ging op mijn jukbeenderen. Een beetje parfum ging in mijn hals, op mijn polsen en tussen mijn benen. Als laatste trok ik de handschoenen aan en ik bekeek mezelf in de spiegel.

Niet te hoerig? Nee. Als ik gewoon stond was de split in de jurk netjes dicht en het decolleté liet nét de aanzet van de spleet tussen mijn borsten zien. Verder niks; ik kon, als ik wilde, zó naar een deftig bal gaan. Pas als het écht ‘gezellig’ werd, kon ik met een simpele beweging veranderen in een bloedgeile, verleidelijke jonge vrouw… Ik ging op de rand van het bed zitten en keek in de kapspiegel. De zenuwen die van de week nog een beetje in mijn ogen zichtbaar waren, waren weg. Frank was helemaal verzot op mij en ik op hem…

Ik hoorde voetstappen op de trap; ik had de deur op een kier gelaten. Een klop op de deur en Frank z’n stem, zachtjes. “Mevrouw… U wenste nog een wijntje?” “Kom maar binnen, meneer Veenstra en doe de deur achter u dicht.” Hij deed twee stappen naar binnen, draaide zich om om de deur te sluiten en keek toen naar het bed. “Holymoly…” Het blad met de glazen viel bijna uit zijn handen. “Gón! Wat zie jij er prachtig uit…”

Ik glimlachte. “Ja. Voor jou. En je mag er helemaal van genieten, mooie vent van me. Ik heb dit speciaal voor jou aangedaan. De vraag ‘vind je het mooi?’ is volgens mij nogal overbodig; je kaak viel nog nét niet op de grond toen je me zag.” Hij zette het blad op een nachtkastje. “Mag ik je zoenen?” Ik strekte mijn armen uit. “Graag, lieve Frank…”

De minuten daarna was het stil: we zoenden langzaam, intens genietend van elkaar. Ik streelde zijn stoere lijf; een lijf wat ik vandaag in actie had gezien. Gespierd op de juiste plekken, een bescheiden wasbordje, stevige armen en stoere benen… En met een heel mooi hoofd er op. Met prachtige bruine ogen… Hij duwde me halfzittend op bed en gaf me een glas. Zelf pakte hij het andere en tikte dat tegen mijn glas aan. “Op een hele fijne nacht, lieve Gonnie.” Ik knikte. “Daar doe ik het voor. En dat er nog maar veel mogen volgen, schat.” We dronken rustig van de wijn en toen de glazen leeg waren pakte Frank de fles. “Nog een glaasje?”

Ik schudde mijn hoofd. “Nee, dank je wel. Want dan komen we nét in de stemming en val ik in slaap. Eéntje is mijn taks tegenwoordig; je hebt niets aan een ladderzatte Gonnie die alleen maar onzin uitslaat. Om van de hoofdpijn de volgende ochtend, samen met een ochtendhumeur van Olympische proporties, maar niet te spreken.” Frank duwde de kurk op de fles. “Prima. Met name dat argument over dat ochtendhumeur sprak me wel aan…”

We grinnikten. Ik schoof lekker half liggend tegen hem aan. “En nu jij, lekkere vent. Wat wil je doen? Hoe kan ik jou laten genieten, zodat je later met een hele brede glimlach op deze nacht terugkijkt?” Frank keek verlegen. “Gon allereerst: ik wil niets doen wat jij onprettig vind…” Ik legde een hand op zijn mond. “Stil jij en even goed luisteren, Frank Veenstra. Als er iets is wat ik nu wil is het: vrijen. Met jou. Ik ben helemaal gek van je en wil niets liever dan dat jij helemaal gek van mij bent. Tenzij dat jij plotseling als een SM-meester uit de hoek komt is er niet zoveel wat ik niet met jou zou willen doen. En zoals je weet heb ik de meest vreemde soorten verlangens bij kerels langs zien komen. Ik wil graag dat jij mij laat merken dat je ook helemaal gek bent op Gonnie Peters. Dus nogmaals: vertel me je diepste verlangens, schatje.”

Ik kuste hem, trok een been wat op en legde dat op zijn benen. Dat had meteen gevolgen: hij begon mijn been te strelen. En in mijn oor hoorde ik: “Dit wil ik, Gonnie… Je prachtige benen betasten, strelen, onder die mooie jurk van je voelen… Jou kussen, net als afgelopen week, helemaal zonder reserves, zonder bang te zijn om te moeten horen ‘nee, dat vind ik niet prettig’… Jou klaar te voelen komen, omdat je het heerlijk vind wat ik met je doe…” Hij viel stil en ik duwde me dichter tegen hem aan. “Waar wacht je nog op, mooie Frank? Streel mijn benen, voél me onder die jurk, kus me, met je tong in mijn mond… Omdat jij het doet is het heerlijk! Ik wil jou betasten, je mooie harde pik voelen en strelen, je hart voelen kloppen als ik met m’n hoofd op je borst lig… Jouw handen overal op mijn geile lichaam voelen… Zoekend, tastend, strelend…”

Ik kwam iets overeind en keek hem aan, mijn hoofd boven het zijne. “Kus me… Diép en nat!” Ik legde mijn lippen op de zijne en langzaam gleed mijn tong in zijn mond. En zijn tong speelde met de mijne: om elkaar heen draaiend, likkend, spelend… Ik trok zijn T-shirt omhoog en streelde zijn borst langzaam. En bij zijn tepel gekomen kreunde hij: “Wat is dit heerlijk, schat… Dit is helemaal nieuw voor me…met die zachte handschoentjes van je…” “Speciaal voor jou, mooie vent. Ik merkte van de week al dat je daar helemaal gek van werd; die handschoentjes zijn daarvoor bedoeld, om het gevoel nog lekkerder te maken.” Ik keek in zijn ogen en glimlachte. “Geniet jij een beetje, Frank Veenstra?” “Genieten, Gonnie Peters? Dat is het understatement van de eeuw…” Ik knikte. “Mooi. Doe je mond open en steek je tong eens uit…” Hij gehoorzaamde en ik likte met mijn tong over de zijne. “Buitenboord tongen, Frankieboy… Heerlijk. Lekker nat…”

Ik voelde zijn hand over mijn bovenbenen strelen. “Hoger, Frank… Wil je mijn geile poesje voelen? Lekker tussen mijn benen strelen?” Hij gromde en duwde mijn jurk omhoog. Toen hij het slipje voelde, opende hij zijn ogen. “Wat geil, schat… Hier word ik helemaal…” “Gek van?" vroeg ik liefjes. “Dat is de bedoeling, lover. Streel me, voel me, betast me op mijn meest intieme plekje… Helemaal voor jou, schat. En ik wil jouw lekkere pik voelen… Geef me even de ruimte, stoere vent.” Ik ging zitten en maakte zijn broek los. “Til die lekkere billen eens op…” Zijn slip werd zichtbaar, zijn pik stak er iets bovenuit. “Oh, die heeft er al zin in, zie ik wel…”

Ik likte over zijn eikel, langzaam en nat en ik voelde hem huiveren. Zijn hand tussen mijn benen ging sneller op en neer en dat voelde ik goed. Langzaam spreidde ik mijn benen, zodat hij meer toegang had. En ik hoorde: “Oh, Gon, dit is zó lekker… mag ik je poesje zo zoenen en likken, met je slipje en je panty aan? Zoiets geils heb ik nog nooit gevoeld…” Ik kreunde. “Lekker… Dan ga ik die mooie pik van jou eens verwennen. Lijkt me ook heerlijk…” Ik trok nu ook zijn slip uit en ging toen op hem zitten: mijn poes boven zijn gezicht, mijn gezicht richting zijn recht omhoogstaande pik. Toen voelde ik zijn handen over mijn billen strelen. Langzaam op weg naar mijn poesje…

“Frank, als je er nog langer over doet, vermoord ik je… Voel mijn kut! Betast me! Helemaal, lekker over mijn slipje en m’n panty… Zo geil… Ik word al een beetje nat van jouw lekkere handen…” Ik pakte zijn pik met mijn handen in die handschoentjes en schoof zijn voorhuid wat heen en weer. Een klodder speeksel op zijn eikel… “Gon! Als je daarmee doorgaat…” Ik giechelde, nam zijn eikel even in mijn mond, likte er overheen en vroeg toch, met een onschuldig stemmetje: “Wat gebeurt er dan, Frank? Hoe werkt dat bij mannen? Weet ik niets van…” Ik moest giechelen.

Frank gromde. “Je bent een vreselijk kreng, Gonnie. Maar wel een heerlijk kreng… Met een lekker ruikend poesje… Hij duwde zijn vingers nu strak tegen het slipje aan en ik voelde de stof van de panty over mijn clit heen en weer glijden. Ik stopte met hem verwennen, helemaal gefocust op het gevoel op mijn clit en schaamlippen. Hij deed het heerlijk! Onder me hoorde: “Doe ik iets fout, Gonnie?” Ik bromde: “Néé! Doorgaan, dit is heerlijk! Ik zit hier heerlijk wijdbeens te genieten, schatje… Lekker jouw handen tussen mijn benen, helemaal schaamteloos wijdbeens boven jou… Kun je mijn mooie benen goed zien?” Een grom klonk. “Zeker weten… Prachtige benen heb je… Wil ik voelen…” Eén hand gleed over mijn bovenbenen en ik huiverde. “Lekker… Weet je wat ik nu lekker zou vinden? Klaarkomen over jou heen. Zodat je voelt en proeft hoe nat mijn…. Ahhh, Frank, wat lékker!... Doorgaan, geile vent of ik laat je stikken… Ik smoor je met mijn natte kut op je mond en neus…”

Hij had zijn hand in mijn slipje gestoken en streelde nu alleen nog maar met de panty over mijn poesje. En daar kon ik nooit goed tegen: even zo strelen en ik kwam meestal daverend klaar… Annet en Cora wisten dat maar al te goed… Ik boog me weer voorover en pakte zijn pik. Die was een beetje verslapt, maar dat veranderde snel toen ik ‘m aandacht gaf. Ondertussen bevredigde Frank mij hevig; het duurde nu niet meer zo lang of ik… “Frank! Ik ga klaarkomen! Ik ga heerlijk klaarkomen door jouw lekkere vingers… en… dan word ik… kletsnat…. Mag dat?” Twee vingers die me intensief stimuleerden gaven het antwoord. En hij zei: “Lekker klaarkomen, schat. Kletsnat mág. Lekker helemaal schaamteloos… Laat je gaan!” Nou dat lukte wel…

Ik voelde mijn poesje ondertussen samentrekken, teken dat het niet lang meer zou duren… Oh wacht… Sámen klaarkomen! ‘Het ultieme gevoel van intimiteit’, noemden Annet en ik dat, als we tegelijk klaar kwamen… En dat wilde ik nu ook! Ik masseerde Frank z’n pik hevig, terwijl hij minstens net zo hevig mijn clit stimuleerde. Toen boog ik voorover en nam zijn pik diep in mijn mond. Een grom was het antwoord en hij stootte zijn bekken instinctief omhoog. En op dat moment kwam ik klaar! Hevige stroomstoten schoten door mijn kut en ik voelde mijn geil in mijn panty spuiten. Eén keer, twee keer, drie keer… Gesmoord klonk: “Ik kom ook… Gon, wat lékker!” Hij likte tussen mijn benen! Hij likte het geil uit m’n panty…

Zijn pik zwol op en een seconde later spoot hij ook! Harde stralen, ik moest flink slikken om niets te missen. Maar hij smaakte heerlijk… Langzaam werd de passie iets minder; Frank z’n hand streelde nog steeds over mijn lipjes, maar nu lief en zacht. En ik likte de laatste restjes sperma van mijn pik… Langzaam kwam ik overeind en draaide me om. Ik ging naast hem liggen, dicht tegen hem aan en kuste hem. “Je bent een heerlijke lover, schatje… Toen je zei ‘schaamteloos’ liet ik ook schaamte vallen en wilde ik nog meer één ding: klaarkomen. En ik wilde dat jij het zag. En voelde…”

Hij lachte zachtjes. “en proefde?” Ik kleurde. Hij kuste me. “Lieve Gonnie: het was heerlijk om jouw sapjes te proeven. Je hele panty zat vol met lekker doorzichtig meisjesgeil; ik heb heb err van genoten. Heerlijk!” Ik kuste hem. “Ik voelde je helemaal, mooie vent. En ik heb jouw sperma ingeslikt; ook heerlijk… En nu ben ik helemaal ‘voldaan’, schat. Wil ik nog maar één ding: lekker in jouw armen in slaap vallen…” “En je kleren dan?” “Lekker aanlaten. Kan jij nog van genieten. Streel mijn benen maar, als je wilt… Of mijn natte poesje, misschien kom ik dan in mijn droom nog een keertje klaar…”

Ik gaapte en Frank kuste me. “Lekker slapen, Gon. En dank je wel…” “Het was heerlijk, Frank… Nu eerst slapen…” Ik voelde zijn hand tussen mijn benen glijden: lekker. En waar ik normaal na een vrijpartijtje me meteen uit zou kleden en onder de douche zou duiken om me schoon te spoelen, boeide me dat nu totaal niet. Mijn vochtige panty, mijn natte jurk… het was een heerlijk gevoel om me te herinneren aan een vrijpartij met de liefste vent op aarde. En als hij zo dadelijk wéér wilde… Ik zou er weer van genieten… Maar dat was meteen mijn laatste gedachte voor ik wegzakte…

Ik werd langzaam wakker met een fijn gevoel tussen mijn benen. Een hand op mijn poesje, die me langzaam streelde. Een andere hand die op en neer ging over een been… Geen dekbed over me heen… ik voelde alleen nog mijn dunne jurk. Voorzichtig opende ik een oog en keek tegen Frank zijn haren. Hij lag met zijn hoofd op een kussen naast me en streelde me zachtjes. De lieverd… Ik kreunde even, ging verliggen en trok een been wat op.

Even stopte hij met strelen, toen ging hij verder: langzaam strelend, over mijn slipje, en na een paar minuten voorzichtig er in! Zijn vingers over mijn panty, tussen mijn benen… Ik werd er bloedgeil van maar dwong mezelf rustig te blijven liggen; dit mocht eeuwig duren! Ik voelde een orgasme opkomen; mijn kut werd vochtig en dat voelde hij. “Lekkere Gonnie…” hoorde ik hem fluisteren. “Je maakt me helemaal gek, mooie schat…”

“En jij mij, geile Frank… Steviger strelen nu, ik ben er bijna liefje… Dit is zó lekker…” Ik spreidde mijn benen voor hem, trok één been op en showde me aan hem. Hij keek op en kuste me. “Heerlijk, Gon… Je bent zo mooi…” Ik likte zijn neus. “Zo mag je me elke morgen wel wakker maken, Frank… Nog even doorgaan schat en ik kom vreselijk klaar… Lekker met je vingers over mijn clit… Toe dan! Vinger je geile meisje, nu in m’n panty… Oh, wacht even…” Ik zette een nagel op het kruisje van de panty en trok er een gat in. “Kom, er in met die lekkere vingers van je! Vinger me, lekker diep en hard… JA, ZO…!

Hij stootte twee vingers in me en raakte mijn G-spot. En meteen kwam ik hevig klaar: mijn kut trok samen en ik spoot langs zijn vingers. “Lekker! Lekker klaarkomen op jouw vingers, geile Frank…” Ik schudde, mijn hele lichaam werd één brok geilheid. “Kom hier, geile vent! Ik wil je pik diep in me voelen klaarkomen… Nú!” Frank zei niets, trok zijn slip uit, zette zijn benen tussen de mijne en zijn armen naast mijn hoofd. Hij had die jongensachtige lach op zijn gezicht en zei: “Je kunt het ook gewoon vragen, lieve Gonnie…”

Ik gromde, sloeg mijn armen om hem heen. “Hier jij en diep in mij klaarkomen!” Ik pakte zijn harde pik en stuurde die rechtstreeks naar mijn natte kut. Toen hij bij me binnendrong hoefde ik niets meer te sturen; hij wist exact waar hij wezen moest. En in tegenstelling tot de vorige keren was Frank nu niet voorzichtig; hij stootte hard op me in! En ik vond het heerlijk! Telkens die ribbels van zijn pik langs mijn super-gevoelige clit… en opeens tegen mijn G-spot aan! Ik kreunde; laag en genietend.

En opeens voelde ik wat Cora moest voelen als ze met Rick neukte: een onblusbaar verlangen naar het gevoel als hij klaar kwam. Zijn sperma, hard in mijn poes spuitend… Ik kreunde. “Bevrucht me, Frank… bevrucht je geile vriendin!” Hij bevroor. “Wát zei je daar?”

Zijn gezicht was één groot vraagteken. “Je was toch aan…” Ik knikte. “Ja, dat ben ik ook. Maar het is vreselijk geil om dat nu te zeggen, schatje. Straks leg ik het wel uit, maar nu moet je presteren… Bevrucht me!” Ik kneep met mijn poesje en tilde mijn heupen op, naar hem toe. Toen zakte ik weer terug op bed en sloeg mijn lange benen om hem heen.

“Neuk… me… Geef me je zaad, Frank… Hij gromde. “Je bent een vreselijk beest, Gonnie… Levensgevaarlijk… Maar goed, ik offer me wel op voor je…” Wéér die grijns en de vlinders in mijn buik gingen nu door de geluidsbarriëre. “Oh… Frank, ik kóóómmm…” Mijn kut trok samen, hield zijn pik vast. “Spuit dan! Lekker samen klaarkomen…”

Hij gromde. “Ik ga je bevruchten, mooie rooie…” Toen kwam de eerste golf; zijn pik steigerde en hij spoot diep in me. Eén keer, twee keer, drie… vier… Er kwam geen eind aan! En telkens reageerde mijn poesje er op: telkens weer dat heerlijke samentrekken en weer ontspannen… Na een paar minuten gleed hij uit me en rolde van me af. “Oef…”, hoorde ik naast me. “Da’s bijna nog inspannender dan 250 meter zwemmen, schatje…” Ik giebelde. “Tja… Badmeester Louis is er niet, dus een objectief oordeel wie er gewonnen heeft gaan we niet krijgen.” “Dat mocht badmeester Louis wel willen… de smeerlap”, klonk het naast me.

Ik draaide naar Frank toe. “Het was heerlijk, mooie vent… Vanaf het moment dat je me wakker maakte met dat ondeugende handje tussen mijn benen, totdat je je terugtrok; precies op tijd want mijn benen begonnen wat te verkrampen. Je hebt me helemaal gek gemaakt. Dank je wel, Frank.” Ik kuste hem zachtjes, héél even mijn tongpunt over zijn lippen. “Ondeugd…” was zijn commentaar.

Toen even stilte en vervolgens vroeg hij: “Wil je me nu vertellen over dat bevruchten, schat?” Ik giechelde. “Ik moest er altijd om lachen, maar… Rick vertelde ons een paar jaar geleden dat Cora bijna explodeerde als hij zei dat hij haar ging bevruchten. Dan kwam ze bijna spontaan klaar. En nu, vanmorgen, voelde ik dat ook: een gevoel van jezelf helemaal aan de ander geven, klaar om het meest intieme te voelen wat een man je kan geven: zijn zaad. Zonder condoom, spiraaltje of wat dan ook: Zijn zaad diep in je voelen spuiten. En toen jij dat zei, voelde ik wat Cora ook voelde. Heerlijk…”

Even was het stil, toen moest ik plotseling keihard giechelen. Frank keer vragend en ik hikte: “Ja, zonder condoom, spiraaltje of wat dan ook… Maar wel met de ijzeren discipline van de anti-conceptiepil…” Frank schudde zijn hoofd. “Je blijft een rare rooie, Gonnie Peters.” Ik lachte hem uit. “En die blik van jou, toen ik het zei… Ik zag allemaal toekomstplannen in één vlam verteren in jouw ogen…”

Hij gromde: “Ik schrok me kapot, schat.” Ik streelde hem. “Dat deed Rick ook, toen Cora dat voor de eerste keer riep. Kun je nagaan, toen hadden zij nét hun diploma middelbare school en zouden gaan studeren… Rick kreeg bijna een hartverkleppering. Wij zijn ondertussen redelijk gesetteld, Frank Veenstra…”

Hij kuste me. “Ik hoor net dat het tijd is voor een goed gesprekje tussen jouw broer Rick en mij, schat. Wat denk je: zou hij daar tijd voor hebben vandaag?” Ik schudde mijn hoofd. “Ik denk het niet. Cora kennende zal die wel ‘dressed to thrill’ zijn en ergens vandaag verdwijnen zij stil en onopvallend naar deze kamer. En wat ze daar doen, lees je in geen enkel sprookjesboek, Frank Veenstra.” Ik keek op de wekker: half acht. “En gaan wij er uit, meneertje. Nu wél douchen en andere kleren aan, anders heb je de plasmasnijders van mijn lieve stiefpa op je gericht. Daarna maken wij een ontbijtje, inclusief scrambled eggs met hamblokjes er doorheen; Daar is Henk gek op en een bakje warme havermout voor Gien. Koffie erbij, een paar boterhammen uit de rooster…

Een goed begin van de dag. Als dat op is, gaan wij weer even naar deze kamer. En nee, niet om nóg een keer de liefde te bedrijven, maar om het bed te verschonen, de lucht wat te verfrissen en daarna een wasje te draaien. Cora en Rick mogen vannacht van dit heerlijke bed gebruik maken; wij slapen op matrasjes in de kelder. Vannacht was het óns feestje, aanstaande nacht is het hún feestje, schat. Kom, douchen. Dat kan met z’n tweeën hier.”

Frank bromde: “En dat hebben Annet en jij zeker vaak uitgeprobeerd?” Ik lachte. “Nou en of! Toen we nog thuis woonden stond Rick regelmatig op de deur te bonzen dat hij wilde douchen. Onze logica dat wij met z’n tweeën waren en dus dubbel zo lang mochten heeft hij nooit zo begrepen, geloof ik…” “Arme kerel… Twee van die rooie haaibaaien in huis… Drie, als je Gien meetelt.”

Ik draaide me bliksemsnel om. “Hé! Niet zo over onze moeder! Dat je Annet en mij als ‘haaibaai’ betitelt… Ach we zijn erger scheldnamen gewend. Maar Gien is de personificatie van rust, perfectie en degelijkheid. Nou ja…” Ik giebelde weer “…in ieder geval tot het moment dat ze voor het eerst meeging naar de Club. We hebben haar erna nog wel eens mee gepest, als we thuis waren.” Frank zuchtte. “Haaibaaien dus. Ik had wel gelijk.” Ik kuste hem. “Ja. En met één van die twee haaibaaien heb jij nu een relatie, meneer Veenstra. En ontsnappen is er niet meer bij; ik laat je niet gaan. En te oordelen naar wat ik vannacht en vanmorgen voelde, komt die gedachte voorlopig niet bij jou omhoog. Dit in tegenstelling tot iets anders…”

Ik kneep zachtjes in zijn pik, draaide me toen om en zei: “Douchen!” Samen stonden we even later onder de stralen. We zeepten elkaar in en spoelden elkaar af. Daarna wikkelde Frank mij in een grote handdoek en maakte me droog. “Lekker hoor”, kreunde ik toen hij mijn billen droogwreef. “Kan nog veel lekkerder, mevrouw Peters…” Zijn hand met handdoek verdween tussen mijn benen. “Niks ervan”, snauwde ik. “Weg met dat handje tussen mijn benen, ander kan ik straks wéér gaan douchen en komt ons hele tijdschema in de war, Frank Veenstra!”

Ik had het waarschijnlijk iets te hard uitgesproken, want de stem van Henk klonk. “Komt hij je te na, Gon? Je weet het hé? Eén gil van jou en ik stuur Gien op hem af…”

“Dank je wel voor het bewaken van mijn maagdelijkheid, lieve stiefpapa! Je bent er een beetje laat mee, maar het gebaar stel ik wel op prijs”, riep ik en we gniffelden alle drie. “Ik heb koffie op jullie slaapkamer neergezet.”

“Dank je wel Henk”, riep Frank en het antwoord was onbetaalbaar. “Je zult het wel nodig hebben, Frank.” Hij keek mij verbluft aan en we schoten samen in de lach. “Nou, als deze dag zó begint…” Frank zijn lach was mooi om te zien. Ik pakte zijn hand. “Kom, lover. We gaan genieten van Henk z’n koffie. Die is altijd heerlijk: hij zet het nog altijd ouderwets met de hand.”

Op bed zittend genoten we van Henk z’n koffie. “Hij gebruikt geen koffiecomputer, nee: zelf de bonen malen, water laten koken, koffie in een filter en zelf opschenken. Toen hij hier kwam wonen hing er in no-time zo’n ouderwetse handkoffiemolen in de keuken. Zo’n ding waar je in de jaren ’60 voor kon sparen bij Douwe Egberts. En daar maalt hij mee.”

Ik keek waarschuwend. “En als je serieus zelfdoding overweegt: dan moet je de stelschroef waarmee je de fijnheid van de maling regelt, een paar slagen verdraaien. Rick heeft dat een keertje gedaan, nadat wij een college ‘koffiezetten voor dummies’ hadden gekregen; het volgende bakje werd rücksichtlos in de gootsteen gemieterd en de normaal zo rustige Henk werd nogal woest. En wij kregen de schuld want Rick was meteen na zijn daad weggevlucht naar Cora, de lafaard…”

Frank moest grinniken. “En? Lijfstraffen? Over de knie bij stiefpa?” Ik snoof. “Mocht hij willen. De knapste roodharigen van Born en wijde omstreken bij hem over de knie? En dan klappen krijgen met wat gereedschap van de strenge mevrouw Annet zeker? Nog in geen duizend jaar, meneer. Bovendien zou Gien er wat van gevonden hebben. En dan zou Henk bij Gien over de knie gaan, dat weet ik zeker.” Frank knipoogde. “Nou ja, als ze dan een leuk rokje aan had gehad, zou hij het misschien niet zo erg gevonden hebben, denk ik.”

Ik keek hem over mijn kopje misprijzend aan. “Bah. Dat jij zó over mijn moeder en mijn lieve stiefvader denkt. Ga je schamen, Frank Veenstra.” Nog een laatste slok koffie. “Kom, aankleden jij. Daarna naar beneden, ontbijt klaarmaken.” Ik haalde een leuk rood jurkje uit mijn rolkoffer en Frank keek naar me toen ik me aankleedde. “Sta me niet uit de kleren te kijken, Frank. Ik ben me aan het aankleden. Niet uitkleden.” Hij zei niets, maar knuffelde me even. En ik huiverde. Verdorie, wat een vent…

Een snelle zoen volgde, toen kleedden we ons verder aan. “Kom lover, naar beneden. Ontbijt maken.” Een half uurtje later zaten we met z’n vieren rond de grote tafel. “Ik zal maar niet vragen of jullie het gezellig hebben gehad vannacht, Gon. Als het donker was geweest, hadden we aan jou een prima lamp gehad. Je straalt, meisje.” Gien keek ons aan en ik legde een hand op Frank zijn arm. “Ja. We hebben het heel gezellig gehad vannacht, Ma. En om even compleet te zijn: vanmorgen vroeg ook.” Ze knikte. “Mooi. Zijn we blij mee. Goed zo, Frank.” Die sputterde. “Minimaal vijftig procent van de gezelligheid kwam voor rekening van dit rode gevaar hier naast me, Gien.”

“Ik ken dat, Frank”, was het droge commentaar van Henk. “Ook wij hebben het vannacht best ‘gezellig’ gehad, nietwaar mooie vrouw?” Gien knikte en lachte. “Zeker weten…” Frank keek naar zijn bord; hij wist duidelijk niet wat hij met deze mededeling aan moest. Gien zag het ook.

“Frank…” Ze keek hem recht aan. “Wij, ons gezin én de familie Amelink, zijn open en eerlijk tegenover elkaar. Dat is één van de vaste regels in onze huizen. Als je ergens mee zit: zeg het en we kunnen proberen er iets aan te doen. Ben je gelukkig? Zeg het ook en laat de anderen in jouw geluk delen. Gon heeft nu een mooie relatie met jou. Zijn we blij mee, want je bent een mooie vent. Niet alleen fysiek, maar ook je persoonlijkheid. Je past prima bij ons jongste dochtertje en dat menen we. Nietwaar Henk?”

Die knikte. “Hoewel ik daar niks over te zeggen heb; ik ben slechts Gon d’r stiefvader.” “Klets niet, Henk!” Ik keek hem boos aan. “Jij bent in de afgelopen paar jaren méér ‘vader’ voor Annet, Rick en mij geweest dan meneer Anderson z’n hele leven.

Wie haalde ons om drie uur ’s nachts uit Assen op toen de auto het vertikte? Jij. Bij wie konden we uithuilen als we een tentamen niet gehaald hadden? Bij jou. Wie gaf ons een trap voor onze kont als we lagen te freewheelen in plaats van te studeren? Volgens mij was jij dat. Anderson had z’n schouders opgehaald en gezegd: “Hé, jullie moesten toch zo nodig studeren?” en had zich vervolgens schouderophalend omgedraaid. En was ons nooit van z’n lang zal die leven op komen halen uit Assen, waarbij hij er en passant ook nog even zorgde dat de auto hierheen gereden werd, de lulhannes.”

Ik gooide het er fél uit en besloot met: “Dus zeg nooit meer dat je ‘slechts’ onze stiefvader bent, anders is de nacht daarna niet meer zo gezellig. Dan heeft Gien het veel te druk om je schaafwonden te verbinden…”

Toen lachte ik, trok hem naar me toe en gaf hem een zoen. “Idioot. Met je glazen bubbelbad in een compleet transparante badkamer op 15 hoog in het midden van Eindhoven…” “Zo, nou hoor je het eens van een ander, Henkie Klok.” Gien lachte en keek toen naar Frank. “Duidelijk, Frank?”

Die knikte. “Redelijk. Op één dingetje na, Gien. Dat glazen bubbelbad…? Vertel eens?” Ze wees naar Henk. “Mag hij doen. De, door mijn jongste dochtertje treffend omschreven als ‘idioot’. Henk?”

Hij begon te vertellen. “Een paar weken terug had ASML een bedrijfscongres in Eindhoven. Een paar lezingen, gevolgd door een gezellige borrel en wellicht wat dansen. Ik had er geen zin in om de hele avond op Spa rood en appelsap te leven omdat ik nog naar huis moest rijden, dus ik had een kamertje geboekt bij een leuk hotelletje in de buurt van het Evoluon, waar het congres gehouden werd. En na het congres ontvoerde ik Gien daar naar toe en we namen nog een afzakkertje.

Op 14 hoog, in een aan drie kanten glazen badkamer, in een breed, doorzichtig bubbelbad. De champagne smaakt dan wat beter, zeg maar. We hebben beiden genoten van het uitzicht, zowel in als buiten het bad.” En Gien vulde aan: “Van binnen kon je prima naar buiten kijken, Frank. Andersom lukte niet; ik heb het de volgende ochtend gecontroleerd: je keek tegen een zwarte kubus aan. Maar het was heerlijk romantisch. Viel me niks tegen van deze digitale vent.”

Ik giebelde. “En de dag daarvoor was ik als een blok gevallen voor ene Frank Veenstra en wilde ‘zusjes-overleg’ met Annet en Cora. Ik ben toen naar huis gegaan, heb een heel goed gesprek met hen gehad wat eindigde op hetzelfde bed waar wij net vanaf kwamen, Frank. Met Annet én Cora. Ook wij hadden een heerlijke nacht samen.” Frank bromde. “En ik maar zielig in mijn ‘hunkerbunker’ slapen, terwijl jullie… Nou ja, laat maar.” Ik trok aan zijn arm. “Volgens mij heb ik het een week en een dag later best wel goed gemaakt, mooie meneer! In je bunker, potverdorie.”

Frank grinnikte. “Nou ja, het voordeel daarvan is dat er géén glazen wanden zijn, en geen tweepersoons bubbelbad. En niemand je kan horen; mijn slaapkamer ligt vijf meter onder de grond.” Er trok een langzame grijns over zijn gezicht en ik rook onraad. “Jij lacht mij iets te gemeen, Frankieboy! Vertel!” Gien schoot in de lach. “Frankieboy? Die ga ik onthouden. Voor jullie trouwdag…” Frank haalde zijn schouders op. “Als dat alles is…” Ik keek hem aan. “Biecht op jij! Jij zat aan iets smerigs te denken toen je het had over je slaapkamer die vijf meter onder de grond lag!”

Wéér die grijns en hij zei langzaam: “Ach, ik bedacht dat dat misschien wel zo prettig is als de strenge mevrouw Annet langs zou willen komen…” Ik ontplofte. “Heb jij wel eens kennis gemaakt met de nóg strengere mevrouw Gonnie? Nee? Dat zou ik je daar maar eens moreel op gaan voorbereiden, want mevrouw Annet is daar niks bij vergeleken! En dan kan jouw slaapkamer vijf meter onder de grond liggen, maar als mevrouw Gonnie met je bezig is, verzamelt heel Schaarsbergen zich rond jouw huis om te informeren waar de brand is, ben jij belazerd…” Ik keek in diezelfde grijns, hapte naar adem en kuste hem. “Rotzak…”

Gien en Henk zaten me hand in hand uit te lachen en Gien zei: “Dit is toch wel een ander soort relatie dan Annet met Hans. Hans is een prima vent, maar soms veel te goed voor haar. Hij draagt haar op handen en soms maakt ze daar misbruik van, het krengetje.” “Oh, ik draag Gon ook op handen hoor”, zei Frank adrem. “Ze heeft alleen nog niet door dat ik een gat in m’n hand heb… Komt ze pas achter als ze er keihard doorheen valt.” Ik keek onheilspellend. “Pas jij op, chefje van me?” Hij zuchtte. “Oh ja, ook dat nog…”

Gien keek rond. “Iedereen uitgegeten? Mooi, dan ruimen we de ontbijtboel even op en gaan aan de slag. Jongelui, ik zou graag zien dat jullie de meidenslaapkamer in orde maken voor Rick en Coor. Niet dat die nog de sexy lingerie van ons dochtertje en een vuile boxer van Frank aantreffen. Maak het netjes en gezellig. Romantisch, van mijn part…” “Oh, dan kan ik mijn sexy lingerie daar wel laten liggen, Gien. Dat zullen de liefjes wel op prijs stellen…” Ik lachte en kreeg een boze blik retour.

“Aan ’t werk jullie! Half twaalf koffie, dan is de familie Amelink er ook weer. En om half één rijden Henk, Cora en ik richting vliegveld Beek, pardon… ‘Maastricht-Aachen Airport’ om Rick op te halen. Rond twee uur zijn we dan terug en dan vieren we de thuiskomt van de Verloren Piloot. Die gelijkenis staat niet in de Bijbel, maar die schrijven we hier ter plekke wel.”

Frank bleek op de hoogte te zijn van het verhaal. “Oh? En wie mag er als de jaloerse broer optreden en belangrijker nog: wie is het gemeste kalf wat geslacht gaat worden? Voor die laatste rol bedank ik even.” Gien keek hem aan. “Jij kent het verhaal, zo te horen.” Frank knikte. “Mijn ouders hebben mij protestants opgevoed, inclusief kerkgang. Niet gedwongen; ik ging er best graag heen, naar het kerkje van Heelsum. En toen dat gesloten werd: de kerk in Driel. Daar had men een orgel uit Wales naar toe verhuisd. Een pracht van een instrument. Met een wat oudere organist; de man kon er schitterend op spelen. In de laatste jaren is de kerkgang echter achteruit gegaan. Druk leven, studie, de zorg voor mijn ouders en hun dood… Ik denk dat het meer dan een jaar geleden is dat ik voor het laatst een kerkdienst heb bijgewoond.” Gien knikte nadenkend.

“Wij zijn niet kerkelijk, Frank. De Katholieke kerk staat mij hevig tegen; teveel starheid en het spreekwoord ‘practice what you preach’ kent men niet. Hier in de omgeving is een kapelaan ‘plotseling’ overgeplaatst, nadat er verhalen rondgingen over misbruik van jonge jongens. Dezelfde man is nu kapelaan ergens in Noord-Holland. Kan gewoon overnieuw beginnen. Bah. De Protestantse Kerk? Weet ik te weinig van. En die zijn hier niet zoveel; we wonen, ondanks de secularisatie, nog steeds in het Katholieke zuiden des lands.”

Frank knikte. “Duidelijk. Maar wat ik tot nu van jullie weet, is dat jullie een aantal zaken die in de kerk gepreekt worden wél voorleven. En daar kan ik alleen maar blij van worden, Gien.” Die glimlachte. “Dank je wel. Dat is een mooi compliment. Van het gemeste kalf…” Frank zuchtte. “Nou, vergeet alles na ‘Goedemorgen’ dan maar. Down the drain.” “Niks ervan”, snauwde ik. “Wat er vanmorgen na ‘goedemorgen Gonnie’ gebeurde, wens ik niét te vergeten, Frank Veenstra!” Gien stond op. “Nou, noteer dat dan maar in je dagboek, dan lees ik dat op een gegeven moment wel. Maar voor nu: ontbijtboel opruimen en daarna die meidenkamer in orde brengen, jullie!”

Even later liepen we naar boven en in de slaapkamer trok Frank me in zijn armen. “Hé mooie dame… Dank je wel voor vannacht. Het was heerlijk, zo samen met jou. Ik hoop dat er nog heel veel van die nachten gaan volgen. En dagen tussen die nachten in, waarbij ik van jouw gezelschap mag genieten. Minstens net zo belangrijk.” Ik keek hem aan. “Reken maar van yes, Frank. En dank je wel voor die opmerking over ‘de dagen tussen de nachten in’. Dat wordt door veel kerels nog wel eens vergeten.” Hij kuste me. “Ik geniet van jou, Gon. En nee, dat is niet alleen in bed of als ik de stekker van m’n laptop aan het infuus moet hangen in Ede…”

Ik schoot in de lach, maar hij vervolgde:

“Ook als we samen kletsen, over uiteenlopende onderwerpen, geintjes maken en woordspelingen oefenen. Jij bent precies wat nodig heb: een hele slimme vrouw die me af en toe weer recht op het paard zet als ik er af dreig te vallen. En je hebt humor, je bent héél slim met taal en je zoent heerlijk. Zo, dat moest er even uit.” Ik streelde zijn wang. “Dank je wel, Frank. Je bent een heerlijke vent. Met humor, maar ook met een mooie kop en een heerlijke body. Daar kan dit meisje vreselijk van genieten. Ook jij: dank je wel voor vannacht, schatje.”

Ik kuste hem en liet hem toen los. “En nu: opruimen hier. Mijn lingerie doe ik zelf wel even, anders loopt het waarschijnlijk uit de hand… Jouw hand. Jij mag het bed verschonen. Dekbedhoezen en onderlakens liggen in dié kast, kussenslopen ook. Je redt je er maar mee, ik ben bezig met de ‘delicate wasjes’.” Hij bromde: “Jammer… Ik had het graag andersom gehad.” Ik lachte hem uit, graaide mijn nachtkleding bij elkaar en verdween. Een kwartier later kwam ik terug: het bed was opgemaakt, er stond een raam open en Frank was met de stofzuiger in de weer. “Goed bezig, chef!” Hij keek op en grijnsde. “Alles voor je aanstaande zwager, natuurlijk… Gon, vertel eens: is jullie broer zo’n romanticus die bloemen voor z’n lief koopt of een hart van rozenblaadjes op bed legt?”

Ik keek hem met afgrijzen aan. “Rick een romanticus? Hahaha... Rick is een uitgesproken Béta. Rationeel. Iets moet klóppen. Voldoen aan natuurwetten. Newton, Bernoulli, Coriolis, Darwin, you name it.” ik moest lachen. “Alleen voor Cora maakt hij uitzonderingen. Ooit zei hij eens: ‘Coor is een natuurwet op zich.’ En misschien had hij wel gelijk.” Frank knikte. “Mooie natuurwet, dat dan weer wel. In haar gele bikini… Wat dacht je? Zullen we jou bétabroer en zijn natuurwet eens verrassen met een héle romantische kamer?” “En hoe had mijn oh zo digitale chef dat voor elkaar willen boksen?”

Hij wees naar buiten. “Ik zie een mooie rozenstruik. Zouden we die enigszins mogen snoeien, teneinde de romantische sfeer op deze mooie slaapkamer wat op te leuken?” Ik zuchtte. “Op zich een prima idee, maar dan moeten we wel de toestemming hebben van Gien en Henk. Het is hún tuin.” Ik dacht even na. “En als zij het liever niet willen: wanneer zij Rick ophalen, scheuren wij snel naar het dorp en halen een paar bossen rozen. En van één bos rukken we de bloemblaadjes af en leggen die hartvormig op bed…”

Frank grinnikte. “Doen we! Eens kijken wat de reacties zijn; of ze meteen naar beneden komen stormen of dat ze morgenochtend iets laten merken.” Ik omhelsde hem. “Je bent een romantische dwaas, Frank Veenstra. Wat denk je? Blijven rozen in jouw bunker lang goed?”

Hij zuchtte. “Ik heb het nooit geprobeerd, Gonnie.” Zijn mond vertrok iets; even meende ik wat bitterheid te bespeuren. “Sorry. Stomme vraag van mij, schat.” Hij kuste me. “Van jou kan ik het hebben, mooie rooie. Kom, we gaan naar beneden; volgens mij is de bruidssuite gereed op de bloemetjes na.” “Even wachten nog, lover…”

Ik pakte een Post-it van het bureau en schreef: ‘De écht sexy lingerie ligt in de onderste la links, Coor. Gelieve nog wat over te laten. Have fun, Gon & Frank.’

Hij keek me aan. “Grote ondeugd… Kóm, naar beneden.”

We legden de vraag aan Gien en Henk voor. Die lachten. “Prima plan! De struik moet toch gesnoeid worden, dus… Henk liep mee naar buiten en een half uur later was de rozenstruik netjes gesnoeid. Oh, er bleven nog genoeg bloemen over. We verdeelden de takken over drie vazen en samen met Gien haalde ik vakkundig de doorns van de stelen. Van de overgebleven bloemen haalden we de bloemblaadjes af en deden die in een kom. En liepen even later naar boven. Samen met Gien maakte ik er een mooi hart van, op het dekbed. “Niet op het onderlaken, schat. Dat duurt te lang om op te ruimen. Willen we het liefdespaartje toch niet aandoen?” Toen één en ander naar tevredenheid was en we er een foto van hadden gemaakt, trok Gien me op de bank en keek me aan.

“En nu wij even kletsen, dochtertje. Ben jij gelukkig met Frank?” Ik knikte. “Ja, ma. Minstens net zo gelukkig als jij met Henk bent. En volgens mij lijken die twee best wel wat op elkaar. Hele rustige types, maar maak ze niet nijdig, want…” Ma knikte. “Klopt. Ik heb Henk één keer echt boos gezien, schatje. In een winkel in Sittard. Een of andere lulhannes in een maatpak had haast en wilde voordringen bij de kassa. ‘Sorry, geen tijd! Ik ga voor!’ Niet vragen, gewoon eisen.

En het meisje aan de kassa wees hem terug. ‘U mag achter aansluiten, meneer. Net als iedereen.’ Toen begon hij te dreigen wat uiteindelijk uitmondde in een klap in het gezicht van het meisje. Henk stond toen al achter hem, zijn gezicht op zeer zware storm en haalde hem in één keer onderuit zodat hij met z’n kop tegen de rand van de lopende band klapte. En vervolgens op de vloer. Nou ja, vloeken natuurlijk en hij wilde Henk te lijf gaan. Probeerde één keer een uitval naar Henk z’n gezicht; die stapte opzij en had meteen zijn arm in een nog pijnlijk uitziende armklem.

En meneer lag wéér op de grond, maar nu met een woedende Henk bovenop hem die hem vloekend duidelijk maakte dat hij rustig moest zijn of de schade zou onherstelbaar worden. Dat duurde vijf minuten. De eerste minuut lag hij nog te tieren en probeerde hij nog los te komen, daarna, toen hij doorhad dat hij daardoor alleen nog maar méér pijn kreeg, werd het stil.

En ik hielp ondertussen het meisje achter de kassa te bekomen van de schrik. Enfin, de politie kwam, die hoorde het verhaal aan, zag de beelden van de kassa-camera en heeft meneer zonder pardon geboeid en meegenomen. Henk was ondertussen alweer zichzelf: de altijd kalme vent die bijna nergens van opkeek…”

Gien keek me aan. “Alsof er héél even een luik naar de hel was opengegaan; na vijf minuten was het weer potdicht. Toen ik hem die avond er naar vroeg, zei hij: ‘Ik heb té vaak gezien dat vrouwen mishandeld werden, Gien. Ik kan daar niet tegen, dan word ik witheet.’

Die avond hebben we heel lang heel dicht tegen elkaar aangelegen. Niet gevreeën, maar gewoon genieten van het feit dat we bij elkaar horen…” Ik legde een hand op haar arm. “Henk is een prima vent, schat. En hij draagt jou op handen.” Gien kuste me. “Volgens mij geldt dat ook voor Frank. Zuinig zijn op die knul, Gon.”

Ik knikte. “Zeker weten. Het is een schat. Maar ook hij heeft een geschiedenis, Ma. Met z’n ex-vriendin. Hij vindt het duidelijk onprettig om over te praten. Maar het moet er wel uit; ik wil weten wat er exact is gebeurd.” Ze trok me tegen zich aan. “Geef ‘m de tijd, schat. Niet forceren. Ik weet ook niet alles wat Henk in al die verre landen heeft gedaan en gezien. Soms komt er een stukje naar boven; en met die stukjes en brokjes moet ik het doen. En soms is dat schrikken.”

Ik keek vragend, maar Gien schudde haar hoofd. “Nee schat. Je krijgt van mij geen bijzonderheden. Die moet je van hem zelf krijgen. En als hij niet wil praten, dan hoor je niks.” Ik knikte. “Oké. Dank voor het vertrouwen, lieve Ma. Je bent nog steeds onze grootste vriendin.”

Ik kreeg een knuffel.

“Dank je wel schat. Daar doe ik het voor. Kóm, naar beneden, dan zetten we alvast de koffiespullen gereed. Daarna gaan we eerst Cora, Lovely en Bowie ophalen, daarna naar het vliegveld.” Koffiespullen gereed zetten hoefde niet meer; dat hadden de heren ondertussen al gedaan. Ma liet de foto van het bed zien; Drie vazen rozen en een mooi hart van rozenblaadjes sierde het witte dekbedovertrek. Beide heren schoten in de lach. “Die twee worden helemaal gek…” Even dolden we nog met elkaar, toen zei Henk: “Kom mooie vrouw… we gaan Cora ophalen.” Ik stond op. “Goed hoor…”

Drie paar ogen keken me aan. Die van Henk: strak en streng. Die van Ma: gespeeld streng, maar haar mond verraadde haar. Die van Frank: nieuwsgierig hoe dit af zou lopen. Henk zei alleen maar ‘Over het paard getild krengetje… Jou bedoel ik niet!’ Ma zei: ‘Als Frank ‘mooie vrouw’ zegt, mag jij reageren. Nu zei mijn vent dat en dan bedoelt hij mij. Duidelijk?”

En Frank zei alleen maar: “Ik hou haar wel even bezig. Gaan jullie Rick maar ophalen. Als jullie terugkomen is ze weer getransformeerd in de altijd gehoorzame en kuise zuster Godelieve.” Ik snoof minachtend, Henk en Gien schoten in de lach en verdwenen.

Toen hun auto het pad was afgereden, keek ik Frank aan. “Vertel eens, Frankieboy… Hoe zie jij het voor je om mij te transformeren in die kuise kloosterzuster?”

De ondeugd sprong in zijn ogen. “Nou… door je mee te nemen naar de onderste gewelven dit huis en je daar dusdanig lang en hevig te beminnen dat je voorlopig ben uitgeteld. Of het lukt, weet ik niet, maar de ‘poging tot’ lijkt me wel de moeite waard.”

Ik duwde een vinger tegen zijn borst en leunde naar hem toe, mijn gezicht vlak bij het zijne.. “Je bent enorm aan het bluffen, meneer. Als er iemand van ons tweeën in staat is om de ander ‘lang en hevig te beminnen’ ben ik dat wel. Tegen de tijd dat ik een beetje op stoom begin te komen, lig jij voor pampus in een hoekje te sméken of ik je als-je-blieft met rust wil laten. Goed begrepen?” Hij zei niets, maar trok me iets dichter tegen zich aan en kuste me.

“Het lijkt me wel lekker om dat eens mee te maken…” Ik bromde: “En jij denkt dat je prostaat dat aan kan? Ik geloof er niks van. Na de derde keer klaarkomen spuit je alleen nog maar stuifmeel…”

En op datzelfde moment schrok ik me rot; zijn vader was aan prostaatkanker overleden! Ik duwde mijn hoofd tegen zijn schouder. “Sorry schat, sorry... Dat was een enorm stomme opmerking van me…”

Hij duwde me iets terug, zijn gezicht vragend. “Wát?” “Over die prostaat… Jouw pa…” Langzaam begon hij te lachen. “Mijn ouweheer zou er ook om gelachen hebben, Gon. Tenminste: als mijn moeder er niet bij was. Zij was altijd de netste van de twee.” Weer die grijns. “Tenminste… als ze geen borreltje op had. Want dan maakte ze nog wel eens een uitglijertje in haar normaal zo nette taalgebruik.”

Ik zuchtte, demonstratief opgelucht en bitste: “Mooi. Dan hoop ik maar dat jouw rantsoen van één borrel per jaar, die ze ook nog eens met z’n tweeën moeten delen voldoende krap is dat ze zich in Heelsum netjes gedragen. Geen zin in dat één van ons later zich bij Petrus moet verantwoorden voor hún gedrag.”

Zijn grijns werd breder en hij schudde zijn hoofd. “Zo af en toe ben jij net zo geschift als ik, Gon. En weet je? Ik vind het heerlijk!” Ik keek op mijn horloge en vervolgens om me heen. “Moet er nog iets gebeuren voordat de hele meute hier voor de deur staat te jengelen? Ik geloof het niet. Dan gaan wij nog even een rondje door het bos lopen; Gien zou appen als ze in de auto stapten; dan hebben we nog ongeveer twintig minuten.” “Goed plan” zei Frank en dus liepen we vijf minuten later hand in hand door het bos achter het huis. We zeiden weinig, genoten van elkaars gezelschap en de rust.

“Dit is even heerlijk, Gon”, zei Frank op een gegeven moment. “Even rust, even stilte… Door een mooi stukje bos lopen met jou naast me. En we hoeven even niks te zeggen; een kneepje in een hand is al voldoende.” Ik knikte. “Ja. Heerlijk.” Ik keek hem aan. “En bedankt voor vannacht en vanochtend, lieve vent. Ik heb genoten van je. Je was zó lief voor me…”

Hij glimlachte. “En jij voor mij, mooie vrouw. Ik kan me heerlijk bij jou laten gaan…” Even stonden we stil om te zoenen. Ik zag dat hij ergens mee worstelde en zei: “Zég het maar, Frank…” Hij keek nietsziend voor zich uit en begon weer te lopen.

“Dat ‘heerlijk laten gaan’ is nieuw voor me, schat. Bij mijn ex voelde ik, hoe subtiel dan ook, altijd dat er een rem was. Sommige dingen wilde ze persé niet…” Hij keek me aan. “Dingen die jij gewoon wél doet en er blijkbaar van geniet. Seks moest ‘clean’ zijn. Oh, we konden best van elkaar genieten, maar…” Hij zweeg en er kwam een harde trek op zijn gezicht.

En plotseling zei hij: “De enige keer dat ze me gepijpt heeft, was de nacht voordat ze weg ging. En ik dacht toen nog met m’n stomme kop: ‘Héé… ze wil dus wél…’ en ik was in alle staten. Tot ze, nog geen twaalf uur daarna, zei dat ze weg ging. Het bleek een soort afscheidscadeau te zijn geweest, realiseerde ik me later. Ik voelde me gewoon zwaar bedonderd. Verraden is misschien een beter woord.”

Zijn gezicht drukte boosheid uit en ik legde voorzichtig een hand op zijn arm. “Frank… Geen energie meer aan verspillen. Je vertelde dat zij nu blijkbaar gelukkig is; ik hoop dat jij het met mij bent. Dát is het belangrijkste op dit moment, schatje.” Hij keek me aan. “Dat jij dat zomaar kan zeggen, Gonnie…”

Ik knikte. “Ja, dat kan ik ‘zomaar’ zeggen. En weet je waarom? Omdat ik dolgelukkig ben met ene Frank Veenstra. Een Frank die ik ook graag gelukkig wil maken. En daar doe ik mijn uiterste best voor. Want, en nu moet je even goed naar me luisteren: Ik wil je niet kwijt, Frank. Geloof je me?” Hij stopte, ik ook en we keken elkaar lang aan. “Dank je wel Gonnie. Dat is het liefste wat je tegen me kunt zeggen nu. En ik wil jou niet kwijt, laat dat duidelijk zijn.” Hij legde zijn handen op mijn schouders; ik pakte zijn middel. En langzaam gleden onze hoofden naar elkaar toe en we gaven elkaar een lange, tedere zoen.

Geen tonggevecht, maar alleen lippen die zachtjes over elkaar gleden. Toen we elkaar loslieten was de verbeten trek van zijn gezicht verdwenen. “Jij bent…” begon hij, maar ik legde een vinger op zijn lippen. “Sssst… Vertel me dan vanavond maar. In de kelder, waar wij op dunne matrasjes op de grond liggen te bibberen, hevig verlangend naar dat heerlijke brede bed van Annet en mij.” Hij grinnikte. “Ik hou je wel warm, mooie vrouw.” “Goed zo. Dat hoort een meisje gr…”

Mijn telefoon begon te zoemen: appje van Gien:

“Hé dochtertje. Over twintig minuten zijn we thuis. En Margriet, Abe, Hans en Annet én de hondjes komen ook mee! En Rick lust wel een lekkere bak koffie met appelgebak, zei hij. Dus… Aan ’t werk!”

We keerden om en liepen naar huis; dat was niet ver, vijf minuten hooguit want zo groot was het bos achter ons huis niet. We zetten water op, ik maalde de bonen wat me op een sarcastische opmerking van Frank kwam te staan: “En jij beweert dat mijn koffiemachine zo’n herrie maakt? Nee, dít is geruisloos!” Ik wees. “Taart snijden jij. En netjes in gelijke stukken, denk er aan!”

Hij telde op z’n vingers. “Even denken hoor… Abe en Margriet, Gien en Henk, Annet en Hans, Cora en Rick en Gonnie en Frank. Tien personen. Dan moeten de hoeken die de taartpunten maken exact 36 graden zijn… Heb je hier een gradenboog?” Ik zuchtte. “Mijn ouwe geodriehoek van de middelbare school ligt nog ergens boven, geloof ik.” Hij legde het mes neer. “In de lingerielades, zeker? Die ga ik wel even zoeken!”

Ik pakte Frank bij z’n broeksriem. “Niks ervan. Dat zijn de lingerielades van Annet. En als ik iets nodig heb: ook een beetje van mij en omdat ik niet de beroerdste wilt zijn: soms ook van Cora. En Hans. En wellicht vanavond ook van Rick. En als jij héél lief bent tegen Gonnie… Misschien ook wel een beetje van jou. Ooit. Maar nu nog niet, Frank Veenstra! Je snijdt die appeltaart maar ‘op het oog’. En hij is groot zat, ook voor tien personen.”

Dat klopte wel; sowieso bakte de banketbakker in Born zijn gebak in royale porties, maar deze taart was wel ‘king size’. Ik klopte de slagroom, tot verbazing van Frank. “Ja, échte slagroom, Frank. Veel lekkerder dan zo’n spuitbus.” En terwijl de laatste druppels water tot koffie werden getransformeerd, ging het bewegingsalarm af. “Daar zul je ze hebben! Kóm!”

Ik rende naar buiten, nét op tijd om Rick en Cora uit de Tiguan van Ma te zien stappen. Lovely pál naast Rick, Bowie naast Cora.