Bloemenmeisje

Op en neer bewegend tussen haar lipjes zoek ik haar openingetje… daar! En stoot. Ik schiet diep in haar. “Ahh!!! Aahhh!” Kreunt ze hard, ondertussen haar rug holtrekkend.

Bloemenmeisje

Ik kwam er vaker, op deze beurs. Ieder jaar in november hebben we, mijn werkgever althans, een stand. Op de ochtend van de eerste dag had ik onze folders, de demo’s en alle andere zaken netjes in de stand gelegd. De beurs zou pas over ruim een uur open gaan. Met een verlengsnoer rommelde ik wat op de vloer om mijn laptop van stroom te kunnen voorzien.

Een kratje plofte op de grond. Ik kijk op en zie twee benen in een spijkerbroek. Om de enkels spannen een paar felgekleurde sokken die weer in vrolijk gekleurde schoenen steken. “Pfff” hoor ik boven me en kijk omhoog. Een vriendelijk meisjes gezicht kijkt me aan. “Hoi, ik heb bloemen voor je. Je bent de laatste. Heb alle hallen al doorgelopen, twee keer een nieuwe krat gehaald…” ik glimlach. Een open gezicht met een vrolijk brilletje op haar neusje kijkt me aan. “Al koffie gehad?” Vraag ik. Op haar beurt glimlacht zij. “Zò goed dat jìj begrijpt wat ik nu nodig heb.” Ik sta op en loop naar de koffieautomaat. Met twee bekers loop ik terug en blij neemt ze de aangereikte beker over.

Ik kijk en verwonder me aan haar. Ook haar jas is kleurrijk. In dit deel van het land is men in het algemeen behoorlijk ingetogen. “Heb ik wat van je aan?” Ik voel me een beetje betrapt door haar directe vraag. Ik voel mijn wangen warm worden. “Ik, ehh… je kleding is ehh”. “Oh mijn kleding? Dat jij driedelig grijs aan doet moet je zelf weten. Ik verkoop bloemen weet je. Geen ehh…” en ze kijkt om zich heen, de stand door. “Marcel” en ik steek mijn hand in haar richting. “Judith, van Juudz, Bloemenhuis” stelt ze zich voor.

De koffie is op en ze zet de bloemetjes in de stand. “Zoooh Marcel. Alles naar wens??” Ik knik en kijk naar de bloemen. “Mooi hoor!!!” Is mijn welgemeende compliment. Ze glimlacht. Er schiet een kriebeltje door m’n buik. “Koffie?” Vraagt zij nu. Ik twijfel even. “Oh sorry” verontschuldigt ze zich. “Je bent aan het werk en ik stoor je. Ik ga maar weer een…”. “Nee, nee, dat is het niet. Beurzen en koffie; dat hoort bij elkaar. Ik moet nog tot vanavond laat. Ik…” en ze draait zich om en loopt weg. Vergeet ze haar krat nu? “Juu…” hoe heette ze nu ook al weer. Judith! “Judith!!” Roep ik haar na. “Je vergeet je krat!” Ze steekt zonder omkijken haar hand op. Ik kijk haar na. Haar heupen wiegen. Ze heeft een mooi figuur. Ze blijft staan bij de horeca en kijkt om. Weer voel ik me betrapt maar ze glimlacht naar me. Ik ruim snel de laatste rommeltjes op en ben er klaar voor als ze twee theekoppen neerzet. “Zo, en hoe is’t met jou?” Vraagt ze alsof ze me al jaren kent. Ik vertel en zij ook.

De beurs is inmiddels open gegaan en de eerste bezoekers stromen binnen. “Ohh,” schrikt Judith op. “Ik moet de winkel openen. “Doei Marcel!!” En weg is ze, samen met haar krat. Ik kijk haar na. Voordat ze de de hal uitloopt kijkt ze om. Ik zwaai, zij glimlacht… met twee handen aan haar krat.

Het is druk, de eerste geïnteresseerden overspoelen de stand. Ik help ze maar ben er niet zo bij. Ik zie telkens weer die glimlach. Judith’s, Juudz…. Drie dagen beurs, dat hakt er in. Afgepeigerd loop ik naar het hotel. Morgen ben ik gelukkig vrij…

Ik zit alleen aan het hotelontbijt. Staar naar buiten. Verderop staat de beurshal. Juudz staat er op een busje. Ik denk aan haar, het gezellige, leuke bloemenmeisje. Ik snij mijn omelet door en zoek op tafel naar zout. Ook het bloemetje voor me is van haar zie ik…. Voor een tweede ronde loop ik langs het buffet. Als ik ga zitten zie ik dat het autootje weg is. Het bloemenmeisje is naar Bloemenhuis… ik grijns. Zal ik ook??

In ben het stadje ingereden. Vlak bij haar winkel heb ik geparkeerd. Niet te missen…. ’JuudZ Bloemenhuis’ staat er groot op de gevel en het pand straalt net zoveel kleur uit als Judith zelf. Met een kriebeltje loop ik de winkel binnen. Ik snuffel rond. Judith en een jonger meisje helpen de klanten. Ik kijk, laat een klant voorgaan als het meisje me aankijkt.

Judith is bijna klaar en ik pak snel een bouquet. “Hey Marcel! Groet ze vriendelijk. Goede beurs gehad?” Ik beaam dat en klets wat over de afgelopen dagen. Judith pakt de bloemen vakkundig in en luistert naar mijn verhaal. “En, hoeis’t met de verkering?” Vraagt ze op de man af. “Ehh, euh… goed.” Ze kijkt op en noemt het bedrag dat ik mag afrekenen. Haar stem is anders, kortaf. “Dag Marcel” groet ze kort en de volgende klant dient zich aan. Het voelt alsof ik een klap in mijn gezicht kreeg… het liet mij keihard op aarde landen. Haar vraag was super duidelijk. Had ik moeten liegen??

Naast me op de bijrijdersstoel ligt het bouquet. Mijn vriendin was verheugd met het bloemetje. 14 dagen heb ik er tegenaan gekeken 14 dagen een tastbare herinnering aan haar, het bloemenmeisje.

Niet veel later brak de coronapandemie uit. Wat eerst gezellig leek, lekker thuis met z’n tweeën, werd een gouden kooi. Ik moest van mijn baas ‘klanten bezoeken’ via Teams. Ik miste mijn vrijheid, de ruimte. De regeltjes en wel of niet vaccineren deden onze relatie geen goed. Ook werd ik ontslagen en de mooie auto verdween, samen met een salaris en dikke bonus. Een nieuwe baan vond ik niet, m’n vriendin vond mij daardoor een slappe zak en liet mij links liggen. Ik ben uiteindelijk vertrokken naar mijn ouders. Daar vond ik rust en ruimte. Oude klanten belden me voor oplossingen die mijn oude werkgever niet bood; reparatie. Het bracht mij op een idee! Nu rij ik met mijn bedrijfsbus, heb werkkleding aan en kom ‘s avonds vies thuis. Maar heerlijk dankbaar werk en tevreden klanten!

M’n ex groet me niet meer. Ze heeft een nieuwe vriend met een dikkere nek en een nog dikkere auto dan die ik had. Haar ‘liefde’ is me duidelijk…

Mijn oude baas nodigde me uit om ze te bezoeken op de beurs. Een gratis kaartje dus. Ik er heen. De héle beurs gezien, oude contacten aangehaald en nieuwe aangeknoopt. Mijn oude werkgever heb ik links laten liggen.

Tevreden stap ik in mijn bus en kijk naar het beursgebouw. De laatste keer stond daar een busje voor. ‘JuudZ bloemenwinkel’ stond er op. Zou ze nog…? Ik check; ja, de winkel bestaat nog, ook nog koopavond vanavond. Ik besluit een bloemetje gaan halen voor een schat van een vrouw… m’n moeder!

Ik stop op de parkeerplaats en loop naar de winkel. Zo te zien is het niet druk en Judith staat een klant te helpen. Haar blik glijdt over de man die binnenkomt. Haar ogen worden groter en mondhoeken krullen omhoog. Bij mij schiet er een kriebeltje door m’n buik. Meteen heeft ze weer professionele aandacht voor haar klant die ze helpt. Ik loop een rondje door de zaak en schouw de te verkopen waar. Mooie bloemen waar ik van de meesten de naam niet ken. De oude kassa rinkelt en de klant wordt uitgelaten.

“Dag… Marcel,” begroet ze me wat twijfelend. Ze herkent me, naar twee jaar. Zekerder gaat ze verder. “De beurs is toch om negen uur afgelopen? Ben je hem gesmeerd?” En glimlachend kijkt ze me aan. Ik vertel kort dat ik mijn baan bij dat bedrijf ben kwijtgeraakt en totaal wat anders doe nu. Ondertussen heb ik een mooi bouquet uitgekozen. Ik leg het op de toonbank en ze pakt het in. “Voor je vrouwtje?” Vraagt ze wat gereserveerd. “Voor de liefste vrouw van de wereld… m’n moeder”. “Lief” glimlacht ze ontspannen. “Ik woon bij mijn ouders sinds corona. Af en toe een bedankje is op zijn plaats toch?” Gereserveerd kijkt ze me aan.

Ik vertel haar hoe mijn relatie is gecrashed. Ondertussen heb ik afgerekend. “Zin in koffie?” Vraagt ze. Ik knik, “heb nog een ritje te maken zo” en we lopen naar de afgesloten ruimte achterin de zaak. Er staat een mooie grote eiken tafel gemaakt van een boomstam. Ik laat mijn hand langs de buitenkant van de boom glijden. “Mooi hè. Ik geef hier workshops. Ben eigenlijk docent.” Ze komt met twee mokken aangelopen en we schuiven aan de mooie tafel. Ze zit tegenover me, een mooie vrouw. Achter haar brilletje glinsteren haar ogen. Mijn buik kriebelt opnieuw. Deze keer laat ik me haar niet ontlopen neem ik me voor. Ze is te leuk!

Hoe gaan de zaken? “Ze fronst haar wenkbrauwen. “Het gaat” zegt ze eerlijk. Er zat vijf jaar geleden nog maar één bloemist hier in het stadje. Ze vertelt hoe het allemaal gelopen is.

Al kletsend is het ruim na sluitingstijd. Ze blijft rustig zitten praten. Ik vraag me af hoe ik haar de liefde kan verklaren. Een roos…. Die zal ze wel hebben en weinig krijgen! “Wil je nog koffie?” Vraagt ze, mij uit mijn overpeinzing trekkend. Ik schut mijn hoofd. “Heb je wat fris?” Vraag ik. “Moet ik even in de koelkast achter kijken.” Ze staat op en loopt naar de deur achter haar. Ik sta in de startblokken om de winkel in te schieten. Ondertussen heb ik 10 euro in de hand om te betalen.

Ik ren de winkel in, pak een rode roos en leg snel het geld op de kassa. “Wil je cola?” Roept ze uit de koelcel. “Heb je ook cassis” roep ik terug om mezelf meer tijd te geven. “Wel Sinas!” “Euhhh… tja, doe dan maar cola!” Ondertussen ben ik weer op mijn stoel gaan zitten. De roos ligt op mijn schoot, uit het zicht van Judith.

Ik zit met een glas cola, Judith met een glaasje wijn. “Wil jij niet?” Duidend naar de wijn. “Nee” antwoord ik, “ik drink niet als ik nog moet rijden.” Ze kijkt me doordringend aan, alsof ze zich wat afvraagt. “Verstandig” zegt ze na een korte stilte. Ze pakt haar glas op en wil toasten. “Waarop?” Vraagt ze. “Op de hernieuwde kennismaking?” Opper ik. Even weigert ze en ze lijkt wat te willen zeggen. Toch proost ze en neemt een flinke slok. We babbelen gezellig verder en Judith gaat even later de glazen bijvullen.

Als ze terug komt lopen van het magazijn zit ik met de roos dwars in mijn mond. Eerst heeft ze niets in de gaten. Pas bij de tafel ziet ze het. Ze glimlacht, zet de flessen neer en stapt over m’n benen heen. Ze kijkt me aan. “Het is lang geleden dat en man mij verleidt met een bloem, laat staan een roos.” Ze zoent mijn lippen en schuift de hare ook om de steel. Ze neemt de roos van me over en kijkt me lief aan. Met Roos en al probeert ze me te zoenen. Kansloos en voorzichtig legt ze hem op tafel. Ze slaat haar armen om m’n nek en kijkt me aan.

Opnieuw begint ze te zoenen. Ik geniet van haar zachte lippen op de mijne. Onze tongen beginnen er zich mee te bemoeien. Het is lang, te lang geleden dat ik me zo prettig voel bij een vrouw. Judith stopt even en kijkt me aan. Bedenkt ze zich wat? Ik verwonder me dat ik haar zo goed aanvoel. Ze glimlacht. “Wijntje?” Stelt ze voor. Ik reageer verbaasd. “Als ik moet rij…”.Jij gaat nergens meer heen” interrumpeert ze me. Mijn wereld staat even stil. Ze wil dat ik blijf. Dat wil ik best wel. “Ik heb geen schone onderbroek bij me.” Ze lacht. “Dan moet je die je aan hebt niet verder vies maken.

Ze pakt de roos, de wijn fles en mij bij m’n hand. “Kom.” En ze loopt richting een deur. Voordat ze die opent stopt ze abrupt. “Heb je de roos gejat?” Vraagt ze recht op de man af, zonder oordeel. Ik schut van nee en wijs naar de kassa. Het briefje van 10 ligt er duidelijk zichtbaar op. “Gelukkig. Gestolen goed gedijt niet en ook nog dikke fooi! Ben een beetje bijgelovig.” Blij kijkt ze me aan. Achter de deur lopen we de trap op. Boven blijkt ze een appartement te hebben. “Makkelijk, wonen bij je winkel. Je hebt geen files ‘s ochtends.” Merk ik op als we boven in de woonkamer staan. “Nadeel is dat ik altijd bij de zaak ben. Een dagje vrij is lastig hoor! Er zijn vaak vragen en er is altijd wat te doen.” Ze hangt om m’n nek en zoent in mijn nek.

De klok geeft tien voor elf aan. Ik zoen haar op haar voorhoofd. “Moet even de liefste vrouw van de wereld melden dat ze niet op mij hoeft te rekenen.” Judith kijkt me doordringend aan. “Is dat de gewoonte?” Ik knik. “Je bent en blijft kind hé maar het is wel uitzonderlijk. Het gebeurt niet vaak.” “Mmmm, is haar reactie en laat me los. Ik stuur mijn appje en ontvang een duimpje en een hartje terug van m’n moeder.

Verderop hoor ik een kraan lopen. Ik ga op onderzoek uit. Er staat een deur op een kier. Ik open hem wat verder en ik kijk naar binnen. Zoals verwacht; de badkamer. Linda staat onder de douche. “Douche je mee?” Ik hoef niet te twijfelen en trek mijn kleren uit. Mijn pik staat half stijf, verwachtingsvol, voor me uit.

Voorzichtig schuif ik het douchegordijn wat open. Ruim is de douchecabine niet en Judith weet er wel een oplossing voor, dat uitsteeksel. Ze omarmt me en trekt me naar zich toe. Mijn pik wordt tussen ons geklemd en haar tepels drukken in mijn borst. We zoenen en zoenen. Mijn handen strelen haar rug, schuiven door haar nek en kneden haar ronde billen. Mmm, ik wat heb dit gemist, contact van huid op huid met een geweldige vrouw. Handen verdwijnen en ik hoor een dopje klikken. Zachtjes sopt ze mijn rug in. Dan drukt ze me naar achteren en boent mijn borst. Ze zakt lager over mijn buik, langs mijn heupen en sopt mijn ballen. Mijn stijve pakt ze ook vast en sopt. Mijn heupen schokken van genot. Ze giechelt. “Gevoelig” constateert ze. Haar handen verdwijnen. “Hier” en ze houdt een flacon omhoog.

Mijn handen, gevuld met douchegel, soppen haar rug in. Ze draaien rondjes om haar billen. Zij draait een half rondje een met haar kontje sopt ze tegen me aan. Mijn handen vinden haar buik, zacht en heerlijk bol.

De bolletjes hogerop worden door mijn linker hand gestreeld, mijn rechter zakt op het gladde heuveltje tussen haar benen. Ze kreunt zachtjes van genot. Het water spoelt de sop weg en Judith draait de kraan dicht. Het is koud zonder warm water en ze rijkt me snel een handdoek aan. Snel drogen we ons af. Ik boen nog even over haar rug waarover uit haar haren verdwaalde druppeltjes glijden. Ook haar haar boen ik stevig. Gelaten staat ze het toe. “Fijn” zegt ze met een glimlach en pakt mijn hand. We steken de gang over de slaapkamer in. Zacht licht laat een sfeervolle kamer zien. Ze rolt het bed door naar de andere kant en pakt het dekbed. Ik volg haar en ze trekt de zak over ons heen. We nestelen tegen elkaar aan. Judith rilt iets en voelt koud. “Draai je eens om?” Vraag ik. Met haar rug en ijskoude billen komt ze tegen me aan liggen. Langzaam warmt ze op. “Mmm, een kruik of elektrische deken kan hier niet tegenop.” Mompelt ze. Haar ademhaling wordt regelmatig. Slaapt ze? Met een stijve lig ik achter haar. Ik geniet. Sex? Dat komt wel….

M’n wekker gaat. Ik zoek m’n telefoon… in de badkamer! Realiser ik me. Judith is half op mij gekropen. Voorzichtig probeer ik me te bevrijden uit haar omarming. Zachtjes kreunt ze. “De plicht roept liefste” fluister ik. “Goedemorgen.” Ze glimlacht. “Goedemorgen” kraakt haar stem. “Het is lang geleden dat ik zo gewekt ben.” Ze schuift op me. “We zijn wat vergeten.” En zoent in mijn nek, ik geniet. Ze zakt af naar mijn borst en een paar vingers verkennen mijn Pik. Haar koppie met warrig haar steekt ze onder het dekbed vandaan. “Je wekker staat vroeg, waar met je heen?” Vraagt ze. Ik noem de plaatsnaam.” Hoe laat heb je de afspraak? Ik vertel haar de tijd. Dat is maar een kwartiertje van hier.” Ze springt uit bed en verdwijnt in de badkamer. Mijn wekker stopt en ik hoor geklater. Ook ik moet…

Met een lege blaas kruip ik bij Judith in bed. Nog even dan. Blij kijkt ze me aan. “Was jij ook moe gisteravond? Vraagt ze. “Nee, jij wel hè. Met twee koppen koffie op slaap ik niet meteen. Ze omarmt me en trekt zich op me. Opnieuw begint ze te zoenen op mijn borst en likt aan mijn tepels. Haar hand schuift om mijn pik. Ik kreun zachtjes. Haar lippen zoenen mijn buik en draaien een rondje om mijn navel. Haar wang glijdt langs mijn pik en haar vingers hebben de voorhuid teruggeschoven. Ik voel haar lippen over mijn eikel glijden. Warm en nat voelt haar mondholte. Haar tong drukt ze tegen het toompje. Ze zuigt hard en kippenvel schiet over mijn rug. Dit, zo heb ik… mijn heupen schokken en mijn pik schiet diep in haar. Opnieuw zuigt ze en trekt mijn voorhuid strak. “Ohhh!! Nee!!!” En ik voel spontaan een orgasme opkomen. Golf na golf vult haar mondholte zich. Verdwaasd lig ik en staar naar het plafond. Het sabbelen van Judith’s lippen is me bijna te veel. Ze kruipt onder de lakens uit en giechelt. “De laatste keer is en tijdje geleden geweest denk ik??” Ik knik en biecht op. “Een scharrel, afgelopen zomer na een dorpsfeest ergens in de buurt. Ken haar vaag. We waren allebei single, allebei eenzaam. Het was geen succes.” “Ik ga koffie zetten en boterhammetjes voor je maken. Je wil vast wel wat mee?” Ik knik en Judith verdwijnt in haar badjas wat lacherig naar de keuken, ondertussen zichzelf op de hak nemend wat burgerlijkheid betreft.

In de badkamer fris ik me op en kleed ik me aan. In de gang ruik ik de koffie al. M’n neus wijst me de weg naar de keuken. Judith staat neuriënd aan het aanrecht boterhammen te smeren. Op tafel staat een mok koffie en een bordje met gesmeerde boterhammen. Ik schuif aan en val aan. “Zo Acht sneetjes; met appelstroop, ham, kaas en eiersalade. Genoeg?” Met volle mond knik ik. “Laat me niet merken dat je bij het tanken je vergrijpt aan fastfood. Daar doe ik het niet voor hé. Ze draait zich om. Haar badjas is wat los gegaan en een smalle spleet huid is zichtbaar. Ik wil het haar vertellen maar dat lukt niet met volle mond. Verleidelijk leunt ze tegen het aanrecht. Ik heb moeite om het wat droge brood weg te krijgen. “Heb ik je zo genoeg verwend?” Zegt ze met een gespeeld verwend stemmetje. Ik kijk haar zuinig aan. Met: “Het kan er nét mee door” speel ik haar spelletje mee. Ze loopt op me toe, stapt over mijn benen en gaat zitten. Haar badjas is verder open gevallen en met haar mooie lichaam zit ze voor me. Haar borsten kijken me aan. Ik kan het niet laten en zoen ze. “Mmmm” kreunen we beiden. Ze drukt me tegen zich aan. Ik ruik haar opwindende geur en voel mijn pik tegen mijn broek drukken. We beginnen te zoenen en mijn handen verkennen haar lichaam. Ze begint op mijn schoot te rijden. Haar heupen masseren mijn pik. ik word helemaal gek van opwinding. Ik wil haar, nu, hier! Met één armbeweging maak ik de tafel achter haar vrij, grijp haar om haar middel en sta op. Een klein gilletje ontsnapt uit haar mond en zet haar billen op tafel. Wild zoenen we verder. We hijgen beiden van opwinding en lust. Ik laat haar los en doe een klein stapje terug. Mijn Broek valt op m’n schoenen, mijn slip volgt. Ik pak mijn pik, trek mijn eikel bloot en positioneer die tussen haar lipjes. Op en neer bewegend tussen haar lipjes zoek ik haar openingetje… daar! En stoot. Ik schiet diep in haar. “Ahh!!! Aahhh!” Kreunt ze hard, ondertussen haar rug holtrekkend. Ze leunt achterover, steunend op haar armen, haar hoofd in haar nek, de mond wijd open. Ik pak haar heupen en stoot opnieuw. Weer kreunt ze en ik zet een moordend tempo in. Ze heeft geen buren of heeft lak aan hun mening. Ze gilt hard op mijn tempo; “Jahhhjah, oh, oh, Ohhjaahh!!” Haar borsten schudden verleidelijk mee, haar tepels stijf van opwinding. “Ja, ja, jah, jaahh!!! Jahhh!!!” Mijn pik wordt door haar samentrekkende onderbuikspieren samengeknepen. Ohhh!!, oh, oh oh!!! Ik kom ook en spuit mijn lading diep in haar. Onregelmatig schok ik tegen haar aan en leun voorover. We slaan armen stijf om ons heen. Zo diep heb ik me nog nooit verbonden gevoeld. Langzaam komen onze lichamen tot bedaren. Ik knabbel aan haar oorlel, zoen in haar nek. Ik druk mezelf, m’n verslappende pik, diep in haar om haar zo lang mogelijk te voelen. Zij knijpt en langs mijn ballen sijpelen onze sappen. Zwijgend staan of zitten we… het was kort, onze eerste keer. Het was heftig en intens. De tijd tikt weg en mijn pik floept uit haar. Ze laat me niet los, ik laat haar niet los.

Te laat maar met een onverwoestbaar humeur arriveer ik bij mijn klant. Hij is niet blij maar ik laat me niet gek maken. Ik heb een nieuw liefje; een fijn maatje en een mooi mens. Morgenavond gaan we lekker uit eten, bij haar om de hoek. Ik verheug me op de nacht erna, en de ochtend, de zondag…. Mijn pik drukt tegen de binnenkant van mijn jeans. Hij is er klaar voor!

Drie weken later.

We wonen praktisch samen. Alleen als mijn werk er om vraagt slaap ik ergens anders. We hebben onze ouders uitgenodigd om de zondag voor kerst te komen lunchen. Het nieuwe jaar is aanstaande. Een nieuwe start.