Verjaardag

Dat rare gevoel begon al toen ik opstond.

Een jaar. Een jaar verder en het voelt ja, geen idee eigenlijk, alsof er een soort sluimer is die nooit echt verdwijnt, al doe je nog zo je best. En dan ineens komt het allemaal terug, gewoon omdat zij weer voor mijn verjaardag “iets” wil doen. Net als vorig jaar. En ondanks hoe leuk het toen was voel ik die spanning direct. Na een jaar is dat direct volledig terug.

Terwijl ik haar nog zo zei dat ik niks hoef voor mijn verjaardag. Maar daar trok zij zich uiteraard niets van aan, zij had weer die blik. Die blik van ja, doei ik regel toch wel iets, of jij dat nou wilt of niet.

Dus nu loop ik dus hier, in de stad, naast haar. En zij loopt in zo’n lange jas naast mij, zo’n jas die we altijd naar elkaar sturen. Maar dan anders. Dan dragen vrouwen daar alleen een lingerie setje onder, valt die jas per ongeluk is open of verleidt zo’n vrouw je wanneer niemand anders mee kan kijken. Die gedachte aan zo’n jas alleen al. En dat draagt zij dat dood leuk als we even de stad in gaan voor een taartje. Als ik dan naast haar loopt schieten mijn gedachten alle kanten op en dat alleen al door die stomme jas. Nou ja niet alleen door die jas misschien. Het helpt ook niet mee dat ik weet hoe haar lichaam eruit zou zien in zo’n sexy lingerie setje onder zo’n jas. Nadat ik haar vorig jaar zo naakt heb gezien, en niet alleen gezien. Jeetje, gevoeld zelfs. Gevoeld hoe mijn stijve lul in haar voelt. In haar strakke kutje, in haar mond toen ze mij pijpte. Hoe het voelde toen ik in haar spoot. Shit, ik dwaal af. Alleen maar door die stomme jas van haar. Gelukkig heeft ze niets door volgens mij, ze vertelt van alles. Ik heb het verhaal niet helemaal kunnen volgen maar haak snel weer aan voordat we het centrum binnen wandelen. Haar vakantie plannen, oja. Dat duurt niet lang meer en dan gaat ze op citytrip.

Ze neemt me mee naar een van haar favoriete zaakjes hier in de stad. We hebben hier al eens een taartje gegeten, toen met z’n drieën was dat dacht ik. Even weer mijn aandacht erbij houden. Wat kan zij mij al gek maken soms, nog voordat ik überhaupt een taartje besteld heb. Ze maakt het me soms ook lastig. Nu ook, stuurt ze mij echt enkele weken geleden een pre-verjaardagscadeau dat ze me gestuurd had.

Dat verhaal.

Dat doet ze dus gewoon. En het erge is dat ze weet dat ik het al gelezen heb voordat we elkaar vandaag zagen.

Alsof ze expres wilde dat ik het vandaag moeilijk kreeg nog voor we elkaar überhaupt zagen. En nu doet ze alsof het allemaal heel normaal is, niets aan de hand, gewoon een taartje eten voor mijn verjaardag. Soms zie ik die kleine trekjes om haar mondhoeken. Dat weet ze zelf ook dondersgoed. Wat een vrouw.

Het is hier drukker dan ik had verwacht, maar we vinden nog een tafeltje aan de achterzijde. Vlakbij de tuin. Daar hebben we ook wel eens gezeten trouwens, in de zomer was dat. Zij gaat zitten alsof ze dit al helemaal had uitgestippeld. En dan kiest ze dus precies dat taartje voor me uit. Precies dezelfde als in dat verhaal. Ze lacht. Ze weet dat ze dit in m’n hoofd doet, dat weet ik zeker. “Het is een beetje een… verboden vrucht zo een jaar later”, zegt ze teasend. En ze kijkt me daarna aan, alsof ze dat expres doet. Ze maakt me gek en ik kan alleen maar denken “daar gaan we weer”. Een jaar verder en niets veranderd.

Terwijl we eten begint ze van die kleine verwijzingen te droppen. Niet te overdreven, maar van die half uitgesproken dingetjes waardoor alleen ik meteen weet: oh ja, dit gaat over dat verhaal. Het verhaal dat ik net iets te vaak heb gelezen waardoor ik mij ieder detail ook herinner. En dan moet ik haar dus ook nog in de ogen aankijken terwijl ze dat doet. Hopelijk merkt ze het niet aan mij, kan ik het een beetje verbergen.

Op een gegeven moment, ik weet niet eens meer welk moment precies, raakt ze mijn knie aan onder tafel. Zo vluchtig dat het net zo goed per ongeluk had kunnen zijn. Maar ik vraag mij af of dat het geval is. Nou ja, dat was het niet. Dat weet ik. En dat weet zij ook.

Ik moet even naar de wc. Oprecht, maar ook om even uit deze situatie te stappen. Ik sta op, loop langs haar heen. Maar ik kan het niet laten om haar even vast te pakken. M’n handen op haar schouders, haar even goed vastpakken. Gewoon zoals altijd. Ze glimlacht alsof dit precies was wat ze hoopte dat ik zou doen.

Als ik terug kom van de toilet drinken we rustig onze koffie op. Dan zegt ze ineens “Kom. We moeten nog iets.” Ik loop achter haar aan richting de boekenwinkel. Daar mag ik het boek opzoeken welke ik laatst tegenkwam. Toen heb ik nog zo gezegd dat dat niet hoeft, maar eigenwijs als ze is.

Bij de kassa is ze mij voor. Ze heeft afgerekend. En dat voelt vreemd.

Niet alleen vanwege dat boek, maar misschien omdat ze iets heeft omgekeerd. Alsof zij nu even bepaalt wat er gebeurt.

En ergens in me zit een deel dat denkt: ik weet eerlijk gezegd niet of ik nog wel durf na een heel jaar waarin we gewoon weer normaal verder gingen. Maar zij, zij loopt erbij alsof ze nooit een moment getwijfeld heeft. Waar haalt ze dat vandaan. Het klopt soms ook zo niet met wat ze zegt. Die uitstraling.

Op de terugweg naar huis raakt ze me af en toe aan. Heel klein. Haar vingers net tegen mijn hand aan, of haar heup die even tegen de mijne stoot alsof dat per ongeluk was. Maar ik geloof dat niets van vandaag echt per ongeluk is. Hoe ze alles al woord voor woord heeft geschreven. Wetende dat ik het zou lezen. Hoe ze in m’n hoofd zal zitten en bij iedere actie die klopt met het verhaal meer ruimte in m’n hoofd inneemt. Die spanning die ik het hele jaar zo onder controle had neemt het over. Ik wil haar, opnieuw. En zij wil mij, dat voel ik aan alles. Dan duwt ze ineens iets in mijn hand. Een kaartje. “Voor later,” zegt ze. “Om nog eens na te lezen”. Verwarrend kan kijk ik haar aan. Wat moet dit voorstellen, ergens hoop ik dat het weer zo’n verhaal is. Een Fleur. Zou ze dat durven? Met haar eigen handschrift, gewoon op een kaart? Ik steek de kaart in m’n jaszak en bewaar hem voor thuis.

We lopen net buiten het centrum als haar hand weer de mijne raakt. Ik voel het en ik weet zeker dat zij het ook voelt, die spanning. Daar kunnen we niet omheen. Als ik zeker weet dat er niemand in de buurt is zet ik haar bij de eerstvolgende zijstraat tegen de muur op. Ik begin haar te zoenen, eerst zachtjes maar als snel met tong en voel ik de hare. Ik kus haar, en als ik naar haar gezicht kijkt moet ze lachen. “Eindelijk, ik dacht dat je het nooit zou doen”. Wat een vrouw, zo brutaal. Zonder erop te reageren begin ik haar opnieuw te zoenen. Ruwer, harder. Een beetje ruiger. M’n hand in haar nek. Haar net een beetje omhoog duwend. Als ze zelf haar brutale mond niet een beetje dicht kan houden help ik haar wel een handje. Precies zoals ze het wil, dat weet ik. Net iets te vaak over gehad. Dat dominante, een beetje ruig. Ik weet precies hoe ze het wil. En zij weet blijkbaar precies hoe ze mij zover krijgt.

Als we bij mijn huis zijn moet zij meteen plassen, zegt ze. Dus ik loop alvast door naar de woonkamer. Op de bank ligt een briefje, van mijn vriendin.

“Ben boven.”

Met haar bh ernaast. Dat maakt het raar. Als ze niet fit is, even is gaan liggen. Dat snap ik, maar waarom laat je dan je bh hier slingeren. Ze weet notabene dat ik even de stad in zou gaan samen.

Ik kan me niet voorstellen dat ze hier iets mee bedoelt. Dat is echt te gek voor woorden. Het stond wel in de laatste Fleur, maar kom op. Zij, echt. Boven. Ik loop terug naar de hal. En ik roep mijn vriendin.

Maar geen antwoord. Ik roep nog eens, maar wederom niets. Toch de trap op. Wat gênant als ik zo boven kom en het niet zo is. Wacht, dan kom ik natuurlijk gewoon even kijken hoe het met haar gaat. Ik kan me eigenlijk niet voorstellen dat het zoals het in Fleur stond is. Ik maak mezelf gewoon gek. Allemaal door haar, die zoen.

Voor de slaapkamerdeur blijf ik staan. Ik hoor wel iets. Een beweging. Zacht, maar niet alsof er iemand gewoon ligt of zit te lezen. Ik duw de deur voorzichtig open. En dan zie ik hoe zij daar staan. Ik zie hoe mijn vriendin achter haar staat, haar bh los maakt, haar in haar nek zoent. Ze draait zich om, ze zoenen. Beide halfnaakt. Het ziet er zo gemakkelijk uit, vertrouwd. Alsof dit niet de eerste keer is dat ze elkaar zoenen. Mijn vriendin zakt iets naar beneden, zoent haar langs haar nek. Op haar borsten, over haar buik om vervolgens haar string naar beneden te trekken. Helemaal naakt nu. Allebei. En zij laat het gebeuren. Tevreden, alsof het precies is hoe vandaag had moeten lopen. Mijn vriendin geeft haar een duwtje zodat ze op bed beland. Ze gaat bovenop haar zitten en begint haar weer te zoenen. Vanaf hier kijk ik precies tegen haar billen haar, die fijne billen die ik herken. Waar ik zo vaak op sla, maar nu zoenend met haar. Wat gebeurt hier. Ik blijf staan, maar voel hoe m’n lul in m’n broek stijver en stijver wordt. M’n bloed sneller begint te stromen en steeds meer door m’n lul heen bonst. Tot mijn vriendin opkijkt, haar blik. Precies genoeg, open, vragend, uitnodigend. Genoeg waardoor ik m’n broek laat zaken. Op deze vrouwen af stap. Mijn vriendin draait zich iets verder naar mij toe, alsof ze precies wist dat ik daar zou staan. En die blik van haar zegt genoeg. Ik zoen haar en ondanks dat we dit al ontelbare keren hebben gedaan voelt het anders, nu.

Terwijl zij kijkt.

Terwijl zij de borsten van m’n vriendin pakt.

Terwijl ik haar zoen.

Van die zoen vinden we elkaars lichaam. De twee lichamen die ik ken.

Die fijne, wat grotere borsten van mijn vriendin.

Die is kleinere, stevigere borsten van haar.

Wat moet ik met twee van deze vrouwen. Toch vinden onze lijven elkaar.

Zij zoenen elkaar terwijl ik met m’n vingers langs het kutje van m’n vriendin ga.

Nat.

Hartstikke nat.

Terwijl zij op haar zit, zoenend.

Zij met haar handen over haar borsten streelt.

Knijpt.

En afglijdt.

Zet ik m’n stijve lul tegen haar kutje aan.

Van achteren neem ik haar, terwijl zij met haar clitje speelt. Haar handen gleden af, precies toen ik m’n lul tegen haar kutje begon aan te drukken. Alsof ze het wist, het zag. En tegelijkertijd beginnen we haar te verwennen. Alsof we weten dat we haar als eerste onder handen nemen. Ik stoot in haar, meer en meer

Harder.

Harder dan ik anders mag.

Maar zij.

Zij helpt.

Zoent haar.

Pakt haar borsten.

Speelt met haar clitje.

Terwijl ik in haar stoot.

Harder.

Sneller.

En voor ik het weet kreunt ze.

Luider.

En sneller dan anders.

Ik laat haar komen.

Als eerste.

Samen met haar.

Zo intens.

Zoals ze nog nooit heeft gehad.

Langzaam kom ik uit haar.

Mijn vriendin laat zich van haar af rollen en ligt nu naast haar.

Bij te komen.

Op adem te komen.

Terwijl ik haar begin te zoenen.

Met m’n vingers langs haar kutje ga.

Net zo nat.

Net zo klaar om genomen te worden.

Misschien nog wel natter.

Haar ogen smeken mij bijna.

En het ergste is

Dat ik weet hoe graag ze wil dat ik in haar spuit.

Te graag.

In haar.

Over haar.

Zolang ze het maar krijgt.

Van mij.

Haar beloning.

Ik kan niet wachten om haar nu te nemen.

Wetende dat mijn vriendin nog niet eens op adem is van haar orgasme.

Niet eens meekrijgt van wat er nu gebeurt.

Ik zoen haar.

Fluister haar.

Vraag haar wat ze als eerste wil.

Mijn lul in haar mond of in haar kutje.

Eigenlijk maakt het niet uit wat ze wil. Ik wil eerst nog dat ze m’n stijve lul in haar mond neemt, dus zonder het antwoord af te wachten kom ik op haar zitten. Zo hoog dat ik met m’n lul ik haar mond kan stoten. Zo heeft ze niet eens de kans meer om te antwoorden, mocht ze dat wel van plan zijn. Ook gewoon precies zoals zij het geil vindt. En hoe ik het wil. Haar mond om mijn stijve lul heen. Zij die mij pijpt, ik die zachtjes mee stoot. Terwijl ze mij sneller pijpt zie ik hoe m’n vriendin eindelijk wat bij begint te komen. Wat heeft zij de tijd nodig gehad zeg.

Als ik m’n lul iets uit haar haal smeekt ze me “ik wil je in me, in m’n kutje. Niet alleen je stijve lul, maar ook al je warme zaad. Spuitend”. Die blik van haar. Fack, dat kan ik niet weerstaan. Mijn vriendin ziet het, lacht. Terwijl ik m’n lul tegen haar kutje aan zet, klaar om naar binnen te gaan gaat m’n vriendin op haar gezicht zitten.

Klaar om gebeft te worden.

Klaar om nog een keer tot een hoogtepunt te komen.

Ze zit met haar gezicht naar mij toe.

Kijkt mij aan.

Terwijl m’n lul tegen haar kutje aan stoot.

Er nog eens langs.

Tegen aan.

Buigt m’n vriendin naar boven.

“Neem haar”.

Geef haar alles wat jullie mij net gegeven hebben.

Ze begint te kreunen.

Je hoort haar gekreund in je oor doordat ze gebeft wordt.

Dat was alles wat je moest weten.

Dat je haar mag nemen.

Zo hard als je wilt.

Zo geil als je wilt.

Terwijl je vriendin je aankijkt.

Je zoent.

Steeds harder kreunt.

Dit duurt niet lang.

Niet voor jou.

Niet voor haar.

Niet voor je vriendin.

Ze kreunt, ze zoent je.

“Spuit haar vol, helemaal vol”.

En voor je het weet

Spuit je haar volledig vol.

Kom niet alleen jij, maar ook zij tot hun hoogtepunt.

Onze lichamen tegen elkaar.

Onze adem.

Langzaam van elkaar af.

Naast elkaar.

Op bed.

Wat was dit.

Jeetje.

Hijgend.

Bijkomen.

Ze liggen naast elkaar.

Verstrengeld.

En ik ernaast.

Een jaar verder.

Alles anders.

En tegelijkertijd niets veranderd.

Die spanning.

Die is nooit weggeweest.