Kerst Avond - 7 (Slot)

.
Ik kan niet zeggen dat ik er veel zin in heb, om naar huis te gaan. Maar er is geen ontkomen aan, Kerstmis is voor mijn ouders het belangrijkste feest van het jaar en dan willen ze persé dat Björn en ik er zijn. En dus ben ik al aan het zoeken naar geschikte cadeautjes voor iedereen, want mama’s broer en beide zussen met hun gezinnen en mama's ouders komen ook, een totale invasie is het altijd. Eigenlijk is dat allemaal niet zo erg, het is vooral mijn éigen broer die het een beetje voor me verziekte. Hij heeft altijd netjes gedaan wat mama en papa vroegen, kwam al op zijn achttiende met een ideale schoondochter thuis en is in alles de lieveling van mijn ouders. En ik, de jongste, rommelde maar wat aan volgens hen, wat me uiteindelijk steeds dwarser maakte. En daarom ben ik hiernaartoe gegaan, naar Amsterdam, om een tijdelijke studie te doen en eens een tijdje ergens anders te zijn.


Brainwave

Ik heb geluk gehad. Het is moeilijk om in Amsterdam goede woonruimte te vinden, de eerste maand woonde ik daarom in een cheapy hotelletje. Via een jongen van de studie kwam ik daarna in een studentenhuis terecht en daar heb ik het ontzettend naar mijn zin. Bijna twintig jongens en meiden en eigenlijk is het er altijd feest. Steeds is er wel iemand die iets te vieren heeft en dan zitten we weer in de huiskamer aan de taart of drank.

De meiden in huis deden in het begin nogal koel tegen me, wat ik wel gewend ben. Ik ben zo’n typisch Zweeds meisje, blauwe ogen, blond haar, waar vrouwen nogal concurrentie van verwachten. En natuurlijk is het met de heren mede-kamerbewoners precies andersom, van hen kreeg ik iets te veel aandacht. Hen gaf ik weinig aandacht en met de meiden maakte ik zoveel mogelijk contact, waarna het al gauw een beetje recht trok. Niet dat de heren me nu met rust laten, dat zeker niet. Maar ik begin gewoon nog even niks met hen, ik heb mijn lesje geleerd. Toen ik in Stockholm studeerde heb ik er nogal op los gesekst en achteraf is me dat niet zo bevallen. Jongens waar ik wel iets meer mee zou willen lieten me links liggen en wat overbleef waren al die losbollen. Voor mij hoeft dat even niet meer.

Dit keer is het David die jarig is en hij heeft een paar grote Limburgse vlaaien laten aanrukken, want daar komt hij dus vandaan, Limburg. Ik ben naast hem terecht gekomen en als iedereen taart met koffie of thee heeft raken we aan de praat. Voor het eerst eigenlijk, want David is een stille jongen die het allemaal meer een beetje aankijkt en niet zo graag op de voorgrond is. Hij is leuk om te zien, wel een beetje mijn type. Donkerbruine ogen, bruine krullenbol, lekker afgetraind lijf, precies waar ik vaak wel voor ga.

‘Waar kom je eigenlijk vandaan?’ vraag ik hem.
‘Mestreech, de sjeunste stad vant laand’ zegt hij grijnzend in zijn dialect, denk ik ten minste.
‘En in ’t Engels?’
‘Maastricht, the most beautiful city of our country.’
‘Is dat echt zo? Nog mooier dan Amsterdam?’
‘…Ehm, ja, voor mij wel. En dan komt Amsterdam natuurlijk, een goeie tweede plaats. En jij? Stockholm toch, hè?’
‘Nee, Visby, op Gotland. Ook een mooi stadje, heel oud, maar wel heel suf.’
‘Ohw, dat grote eiland?’
‘Yep, dus altijd met die boot als je weg wilt of terugkomt.’
‘Lijkt me wel leuk.’
Ik kijk hem aan, of hij wel in orde is: ‘neem van mij aan dat dat knap gaat vervelen, steeds weer hetzelfde boottochtje.’

Daarna raken we aan de praat over Kerstmis. Dat ik volgende week weer die kant op moet, omdat de hele familie zich verzamelt en het een doodzonde is om weg te blijven. Als David vertelt dat hij hier blijft omdat zijn ouders ergens aan het overwinteren zijn, krijg ik een brainwave.
‘Heb je geen zin om mee te gaan?’
‘Huh? Naar Zweden?’
‘Ja? Ik heb er wel genoeg van om altijd in mijn uppie te zijn. Doen we alsof we iets hebben.’
‘Een nepvriendje dus? Lijkt je dat leuk?’
Ik haal mijn schouders op. ‘ja, denk ik wel, hoef ik een keer niet tussen de kids te zitten. Of vind je me niet leuk?’
Grappig, hij krijgt een rood hoofd: ‘… ehm, jawel hoor.’
‘Nou, ik vind jou ook wel leuk, dus waarom dan niet? Kom op joh, dit is win-win.’
Yes, hij gaat overstag: ‘oké dan. Maar dan moeten we het wel een beetje echt laten lijken, hè?’
‘Natuurlijk, maar het blijft wel heel netjes allemaal’ zeg ik met een grijns. Waarna we high-fiven.

Opgetogen app ik even later naar huis, dat ik een vriendje meeneem. Sneaky heb ik een foto gemaakt van David en stuur die mee. Het duurt geen minuut als er een opgewonden appje van mamma retour komt, dat ze helemaal blij voor me is en dat het zo gezellig wordt. Jaja, we zullen zien.

De reis is de bestemming

Ik verwachtte half en half dat David zich nog zou bedenken, maar inmiddels is het drieëntwintig december en zijn we onderweg. Ik hoop dat het goed gaat, het is even wennen, zo samen. Ik heb een stokoude Volvo, maar hij doet het goed, de reis verloopt prima. We zijn gisteravond van huis gegaan en hebben de hele nacht doorgereden, om beurten een stuk rijdend of slapend. Al snel bleek dat het eigenlijk wel heel gezellig is met David. Hij hoeft niet zo nodig te kletsen en als het stil is tussen ons voelt dat oké, we hebben wel een klik. Onderweg is het gaan sneeuwen en ik ben dan ook opgelucht als we heelhuids in Oskarshamn de veerboot oprijden.

Al sinds we vanmorgen vroeg Zweden binnenreden is David een tikje opgewonden, en toen ik vroeg waarom zei hij dat hij ook ‘ja’ heeft gezegd, omdat hij altijd al eens naar Zweden wilde, dat het hem een mooi land lijkt. Ja, zal wel, ik ben niet anders gewend. Maar iedere keer als hij iets moois aanwees merkte ik dat ik er anders naar kijk dan normaal en zo langzamerhand begin ik alles nu ook met zijn ogen te bekijken. En zie dan ook wel dat we een mooi land hebben, met veel natuur en leuke dorpjes, en vooral veel minder druk dan Nederland.

We staan naast elkaar op het dek van de veerboot, en David is zo blij als een kind als we vertrekken. Ik heb dit al zo vaak gedaan dat ik het alleen maar saai vind, die drie uur op het water, maar nu met hem wordt het eigenlijk toch ook wel weer leuk. Het is sowieso tof om ons na de lange autotocht uit te laten waaien en genietend staan we samen te kijken naar het verdwijnende Oskarshamn. Het is vanaf de waterkant ontzettend mooi om te zien hoe het besneeuwde stadje is verlicht voor Kerstmis, en langzamerhand kom ik wel een beetje in de sfeer.

Als we het koud krijgen bestellen we binnen warme chocolademelk. Als we samen aan een tafeltje zitten vraagt David: ‘Doen de Zweden altijd zoveel aan Kerstmis?’
‘ja, eigenlijk wel, denk ik. Het is het belangrijkste feest van het jaar. Met advent en Sankta Lucia op de langste nacht en zo. De hele familie is er al weken van tevoren druk mee, met cadeautjes kopen, huis en tuin versieren, peperkoekhuisjes bakken en zo. En de belangrijkste dag is morgen, vierentwintig december, kerstavond.’
‘En wat doen jullie dan?’
‘Ehm, nou, vooral veel eten en kletsen en spelletjes en zo. En liefst met zoveel mogelijk mensen. Is dat bij jullie anders?’
‘Nou, Maastricht is met Kerstmis ook wel mooi hoor. Maar niet zo uitbundig als hier, iedereen gaan er in dit land wel echt op los, met al die lampjes en bomen en zo.’
Dan moet ik even grinniken: ‘kan ook niet anders, hè? We hebben tientallen miljoenen bomen in dit land, dan kunnen er wel wat af om versierd te worden. En het is hier in de winter lang donker, dus kunnen we ook wel wat lichtjes gebruiken.’

Op een gegeven moment zijn we uitgepraat en gaan we allebei een beetje zitten lezen, tot in de verte Gotland te zien is. Dan gaan we weer naar het dek, om te kijken naar Visby, terwijl dat steeds dichterbij komt. Overal waar je kijkt zie je lichtjes, die extra opvallen doordat alles onder de sneeuw ligt. Het is een eeuwenoud stadje, met een stadswal en heel veel oude huizen en gebouwen en zo. Het is best wel toeristisch. Ieder jaar wordt het met Kerstmis ontzettend mooi versierd en ook is er al vanaf begin december een grote kerstmarkt, waar heel veel mensen op afkomen.

Opnieuw is het genieten om dit zo samen met David te doen. Als een klein kind kijkt hij zijn ogen uit, waardoor het voor mij ook allemaal weer nieuw wordt. Het is echt wel leuk om met hem deze reis te maken.

Kennismaking

Mijn ouders wonen in een oud houten landhuis, in een klein dorp niet zo heel ver van Visby. Er ligt al flink veel sneeuw en er valt nog steeds meer, opgejaagd door een flinke wind. Het zicht is slecht en het is uitkijken geblazen om niet van de weg te glibberen. Eigenlijk zou ik nu de sneeuwkettingen om moeten doen, maar daar heb ik echt geen zin in, niet in deze halve sneeuwstorm. Op de veerboot waren er ook al veel mensen mee bezig en natuurlijk had ik het daar ook moeten doen, maar ik vond het leuker om bij David te blijven.

Als we eindelijk de oprit oprijden zwaait de voordeur al open en stormt mijn moeder naar buiten. Eerst vliegt ze op mij af om me te knuffelen, maar dan is David aan de beurt. En ook hij krijgt een knuffel, alsof hij al jaren bij de familie hoort. Als ze in het Zweeds tegen hem begin te rebbelen kijkt hij me vragend aan. Het maakt me aan het lachen, zoals hij een beetje onbeholpen reageert op onze taal waar voor hem natuurlijk niks van te maken is.
‘Ze is heel blij dat ik eindelijk een vriendje heb en heet je heel erg welkom’ geef ik de korte samenvatting. We spraken af dat het wel echt moet lijken, wat wij hebben en dus kus ik hem op zijn lippen, nadat ik dat heb gezegd. Waar mijn moeder vervolgens zo ongeveer bij staat te smelten. En ik zelf eigenlijk ook wel, merk ik. Hij is echt leuk.

Als we binnen zijn worden we begroet door mijn vader, die niet zo knuffelig is en het houdt bij een zoentje op iedere wang, heel voorzichtig. David geeft hij een hand en bromt dan iets van ‘aangenaam kennis te maken’. Typisch pap om het een beetje formeel te houden, maar David lijkt het prima te vinden. Hij kijkt mijn vader vriendelijk lachend aan en ik zie dat dat wel goed zit. Dan is het de beurt aan mijn broer Björn en zijn vriendin, Britta. Ik had eigenlijk niet verwacht dat ze er al zouden zijn. Hoewel we in onze jeugd eigenlijk vier handen op éen buik waren zijn we de laatste paar jaar een beetje uit elkaar gegroeid. Hij is al helemaal gericht op huisje-boompje-beestje met zijn Britta, terwijl ik nogal lossloeg, ginds in Stockholm.

We omhelzen elkaar en als ik dicht tegen hem aan sta fluistert hij in mijn oor ‘waar komt die ineens vandaan?’ Ik word hier niet echt blij van, van die reactie. Heeft hij me door, dat dit met David fake is? ‘Hokus pokus, zo uit mijn doos’ fluister ik terug en laat hem dan los. Van Britta krijg ik een slap handje, tussen haar en mij botert het ook al niet echt. Lekker begin weer. Maar David lijkt zich daar weinig van aan te trekken. Hij gaat open op Björn af, geeft hem een hand, net als Britta en zegt dan ‘leuk jullie te leren kennen. Annika had het vaak over jullie.’ Ohw, nou moet hij niet gaan overdrijven, en ook Björn neemt dat op die manier op, hij kijkt me een tikje verbaasd aan.
‘Kom liefie’ zeg ik dan, ‘ik laat je even mijn oude kamer zien.’

David kijkt zijn ogen uit in huis. Het is zo’n typisch Zweeds huis, groot, alles hout, zachte kleuren, houten meubelen, veel kleden en in iedere ruimte een tegelkachel. Ook in mijn kamer staat er een, en hoewel het hele huis tegenwoordig CV heeft brandt de kachel in mijn kamer volop, wat ik echt wel heel lief vindt van m’n moeder. Of vader, geen idee eigenlijk wie dit heeft gedaan. We ploffen samen op mijn bed en dan vraag ik: ‘hoe vind je het?’
‘…ehm, best wel spannend, zo met je familie. Maar ook wel heel leuk, om het echte Zweden mee te maken.’
‘Ohw, nou wacht maar, tot morgen de rest van de familie arriveert. Dan wordt het éen groot echt Zweeds gekakel.’
David grinnikt: ‘en je broer? Wat is er met hem? Hij deed best wel raar toch?’
Ik haal m’n schouders op. ‘Sinds hij Britta kent is hij anders, alsof hij al een ouwe lul is geworden.’
‘Zou hij ons in de gaten hebben?’
‘Zou kunnen, Ik heb het nooit over je gehad, maar ja, zoveel contact hadden we ook niet.’
David kijkt me aan en zegt ‘we gaan gewoon superlief doen tegen elkaar, we blazen ze allemaal omver!’

Echt wel leuk, dat hij is meegekomen. Ik kijk hem aan en zeg ‘zullen we dan meteen maar beginnen?’ En geef hem een zoen, vol op zijn mond. En werk dan ook meteen maar mijn tong bij hem naar binnen, als we dan toch voor ‘t echie gaan. Ik merk dat het hem overvalt, maar sorry, dit moet even, hij is veel leuker dan ik dacht. En zo verlegen is hij nou ook weer niet, want hij trekt me dicht tegen zich aan en doet dan volop mee.
Mmm, lekker wel, was alweer even geleden, sinds ik in Amsterdam woon heb ik me eigenlijk best wel netjes gedragen.
Als we ermee stoppen zegt David ‘pff Annika, dit was wel iets liever dan ik bedoelde.’
‘Té lief?’ vraag ik een beetje pesterig.
‘Nou nee hoor, ik ga hier wel aan wennen’ zegt hij dan lacherig. ‘Trouwens, waar moet ik slapen?’
‘Wat dacht je van dit bed? Het is breed genoeg hoor.’
‘Ohw. Is dat niet een beetje lastig? We zijn toch geen setje?’
‘Wel raar toch als je ineens ergens anders of op de grond gaat slapen, toch? Dan vallen we meteen door de mand.’
‘Ja, dat is ook wel weer zo…’
‘Ik beloof dat ik van je afblijf’ zeg ik dan. David zegt niks meer, kijkt me alleen maar aan.

Als we beneden komen staat het avondeten al klaar. Mamma heeft er flink haar best op gedaan, het is een volledig Smörgasbord, alsof het al Kerstavond is. De tafel staat afgeladen vol met zalm, gehaktballetjes, groenten en aardappelsalades. Hier hadden we allebei best wel zin in, onderweg kwam het er niet van om goed te eten. David krijgt een plekje naast mij, met tegenover ons Björn en Britta en pap en ma aan de hoofdeindes. En het wordt zowaar best wel gezellig. Het lijkt erop dat nu David erbij is ik er weer helemaal bij hoor, en ze niet meer allemaal tegen me aan hoeven te zeuren. Misschien had ik dit veel eerder doen, een zogenaamd vriendje meebrengen.

Alles is familie

Na het eten help ik mamma met de afwas, terwijl David wordt uitgehoord door mijn broer. Ik hoor ze een paar keer hard lachen en op een manier die ik niet had verwacht doet dat me goed. Ik doe altijd wel heel stoer, maar stiekem vond ik het best wel erg dat mijn broer en ik overhooplagen. Misschien wordt dat nu anders. Na het eten zitten we nog een tijdje bij elkaar rond de open haard en het is eigenlijk best wel genieten zo, nu ze allemaal weer normaal doen tegen mij. Op een gegeven moment zie ik dat David begint te gapen en ik wil eigenlijk ook wel naar bed. We hebben afgelopen nacht door de reis niet veel geslapen, we zijn er nu allebei wel aan toe. Wat mijn familie de mogelijkheid geeft om ons eens even te ‘evalueren’, wat ze ongetwijfeld gaan doen.

Als we op mijn kamer komen vraag ik David hoe hij het vond.
‘Gezellig. En je broer valt ook best wel mee hoor, Ik geloof niet dat hij nog wantrouwig is.’
Nee, dat denk ik ook. ‘Volgens mij doen we het goed’ giechel ik dan.
David kijkt me even aan, met best wel een nadenkende blik in zijn ogen. ‘…ehm, ja, dat denk ik ook wel.’
‘Wil jij eerst in de badkamer?’ David knikt ja en nadat ik hem die gewezen heb ga ik op bed zitten afwachten tot ik aan de beurt ben. Ik vind het ineens best wel een beetje spannend, zo met hem in de kamer van mijn jeugd.

Ik hoor hem onder de douche spetteren en even later komt hij terug in een boxer en T-shirt, waarna hij snel het bed in duikt. Hij gaf me niet veel kans hem te bekijken maar in de gauwigheid zag ik toch wel dat hij een echt lekker lijf heeft. Dan is het mijn beurt, en ik stap net als David ook onder de douche, even de reis van me afspoelen. Als ik gekleed in een slip en hemdje terug in mijn kamer kom slaapt hij al, wat me wel een beetje teleurstelt. Hij heeft zijn T-shirt uitgedaan, wat ik wel snap, want het is eigenlijk te warm in de kamer, de tegelkachel laat zich lastig temperen. Voorzichtig stap ik aan de andere kant in bed, doe het licht uit en overdenk nog even de dag. Ik heb David een beetje uit nood meegenomen, om eens een andere Kerstmis te hebben hier, maar het pakt heel anders uit. Het is helemaal geen noodoplossing, we kunnen het samen ontzettend goed vinden. En dan val ik ook in slaap.

Ik word wakker omdat David voorzichtig terug in bed stapt. Het is al acht uur in de morgen, zie ik als ik op mijn mobieltje kijk.
‘Sorry, dat ik je wakker hebt gemaakt, ik moest nodig naar de wc.’
‘Geeft niet, ik ga ook even’ zeg ik en stap het bed uit. Dit keer is David klaarwakker en kijkt hij me helemaal na. Ik weet niet of ik dit prettig vind, ik zie er denk ik best wel verfomfaaid uit na zo’n nacht slapen. Als ik terugkom ligt hij er nog steeds zo bij, met zijn handen onder zijn hoofd, me opnieuw bekijkend.
Als ik eenmaal weer naast hem lig zegt hij ‘je bent mooi, weet je dat?’
Het roept zo’n dommig giecheltje bij me op: ‘heb ik wel eerder gehoord, ja. Zo lekker typisch Zweeds’.

Hij denkt even na. ‘Ja. Maar je bent echt mooi. En ook aardig.’
‘Aardig? Ik? Nou, daar heb ik ook wel andere dingen over gehoord hoor. Vraag mijn broer maar.’
‘Ohw, nou, je broer is best wel oké hoor. Volgens mij vindt hij het tof dat je ook een vriendje hebt.’
‘Heeft hij dan niet door dat dit nep is?’
David grinnikt: ‘toen jij stond te afwassen gisteren heb ik hem op andere gedachten gebracht.’’
‘Oh ja, hoe dan?’
‘Gewoon, dat we al vanaf dat je in Amsterdam woont iets hebben maar dat je dat voor je hield.’
Hmm, hier ben ik blij mee en voor ik het me realiseer nestel ik me tegen hem aan, ik voel me bij hem thuis. Even later liggen we lepeltjes, alsof we nooit iets doen. Ik duw een beetje plagerig mijn billen in zijn kruis en krijg als reactie ‘hou eens op jij, ik ben ook maar een mens hoor.’ Mmm, ja, en nog wel een vent, lekker.

We staan om negen uur op. Mamma heeft het ontbijt al klaar staan en het is meteen weer gezellig. Het is zo lang geleden dat ik het thuis naar mijn zin had, het is gewoon weer wennen. En zo leuk hoe David mee kletst, voor hem moet het allemaal in het Engels of ik vertaal het, al met al gaat dat prima. Het wordt helemaal lachen als hij enkele woordjes Zweeds wil leren, want het is best wel een lastig taaltje om uit te spreken. Wat zijn taal trouwens ook is, dat Nederlands, ik kon er in het begin geen touw aan vastknopen.

We beloven vanmiddag mamma in de keuken te helpen en tot die tijd gaan Björn, Britta, David en ik erop uit, langlaufen. Het sneeuwt niet meer, de zon schijnt en het is prachtig buiten. We kleden ons dik aan en David krijgt het dikke jack van mijn vader, omdat het zijne echt te dun is, het is al zeker tien graden onder nul. Hij moet het even aanleren, dat langlaufen, maar al snel krijgt hij het te pakken, ik kan wel zien dat hij veel aan sport doet. Het doet ons goed, om zo met zijn vieren samen iets te doen. Mijn broer is helemaal bijgedraaid en net als vroeger dissen we elkaar weer volop en zelfs Britta blijkt best wel aardig te zijn. Was ze dat dan de hele tijd al? Was ik zo alleen maar bezig met mezelf, met dwars liggen misschien?

Regelmatig zoekt David oogcontact en op een gegeven moment ga ik naast hem langlaufen.
‘Gaat het goed?’ vraag ik dan.
‘Ja, lekker dit, flink bewegen, daar was ik wel aan toe. En wat is het onwijs mooi hier. Al die sneeuw, dit landschap, de stilte.’
Ik kijk eens om me heen en opnieuw valt me op dat hij alles wat ik gewoon vind me met heel andere ogen laat zien. De sneeuw die er altijd al ligt in de winter, het zachte licht van de zon die niet meer heel hoog opklimt, de bossen waar we nu doorheen trekken, het is allemaal even wonderlijk en vooral inderdaad de stilte hier. Af en toe passeren we een huis, meestal in die typisch Zweedse kleuren geschilderd, zoals rood, geel of blauwgrijs en iedere keer zegt David hoe mooi hij het vindt, hoe de mensen hier wonen.

In de middag helpen we mamma met alles klaar te maken voor het eten vanavond. Zoals altijd heeft ze veel te veel voedsel in huis gehaald, daar gaan we nog wel enkele dagen van eten. En dan arriveren als eersten oma en opa. Zij wonen niet ver hiervandaan, in een zorgcentrum in Visby, en lieten zich met een taxi afzetten. Ik schrik ervan hoe oud ze zijn geworden, het gaat best wel snel nu. Ik snap wel dat mamma het fijn vindt dat haar ouders er weer bij kunnen zijn, vorig jaar was opa ziek en kwam het er niet van. Ze willen alles van Björn en mij weten, hoe het met ons gaat. Britta kennen ze al langer maar David wordt ook helemaal uitgehoord. Tegen etenstijd arriveren ook mamma’s jongere zussen en broer met hun partners, met in hun kielzog in totaal acht kinderen, variërend van zes tot vijftien jaar. Zij wonnen allemaal in Stockholm en hebben samen met de middag-veerboot genomen vanaf Sandhamn.

Het wordt een supergezellige avond, we zitten eindeloos lang aan tafel en praten honderduit met elkaar. Ook de kinderen, die samen aan een aparte tafel zitten, hebben de grootste lol. Na afloop ruimen we met zijn allen de tafels af en gaan oma en opa weer op huis aan. Onze ouders en ooms en tantes gaan in de voorkamer nog wat napraten en voor de kids en ons is het tijd voor wat spelletjes. We zijn met zoveel dat we niet allemaal tegelijk mee kunnen doen, en als op een gegeven moment een paar neefjes op het grote kleed voor de haard een beetje beginnen te stoeien kan ik het niet laten en ga ik meedoen. Omdat ze zich allebei gretig op mij storten heb ik algauw niks meer in te brengen, en roep ik David om hulp.

Dit blijkt het startsein te zijn voor een grote stoeipartij, blijkbaar was iedereen wel toe aan wat beweging. Binnen de kortste keren liggen we allemaal op het kleed te rollebollen, op en over elkaar heen, waarbij het soms niet helemaal duidelijk is welke armen of benen van wie zijn. Ook de kleintjes weren zich goed, als cowboys klimmen ze op de groteren, ze hebben de grootste lol en al met al kan ik me niet herinneren dat het met kerstmis ooit zo leuk is geweest. Natuurlijk kan ik het niet laten om ondertussen ook geregeld contact met David te zoeken, wat hij geloof ik wel op prijs kan stellen, want ook zíjn hand voel ik af en toe zo her en der.

Niet langer ‘zogenaamd’

Als we naar bed gaan voelt het heel anders dan gisteravond. David en ik zijn veel meer vertrouwd geraakt met elkaar en we steggelen over wie het eerste in de badkamer mag. Ik win en kleed me in de slaapkamer uit tot op mijn ondergoed. Dat doe ik niet alleen vanwege de lekker warme kachel, het stoeien heeft me op scherp gezet en ik heb zin om David een beetje te teasen. Hij kan zijn ogen niet van me afhouden, dus dat lukt aardig goed. Onder de douche laat ik mijn handen over mijn lichaam glijden, mezelf overal aanrakend. Mijn tepels reageren supergevoelig, het voelt alsof er daarvandaan regelrecht bliksemschichtjes schieten naar mij poesje. Pff, ik kan nou toch wel merken dat ik lang geen seks heb gehad.

Als ik terugkom in een badjas ligt David er nog steeds hetzelfde bij, languit op het bed, handen onder zijn hoofd, me opnieuw bekijkend. En ik zie het wel, er zit een flinke paal in zijn broek, duidelijk al net zo opgewonden als ik.
‘Jouw beurt’ zeg ik dan.
Hij knikt en doet dan hetzelfde als ik, hij kleedt zich uit tot hij alleen nog maar zijn boxershort aan heeft. Ondertussen kijkt hij me aan alsof hij wil zeggen ‘wat jij kan, kan ik ook.’

Hij trekt de deur van de badkamer niet helemaal dicht, geen idee of hij dat expres niet doet. Het gevolg is dat ik hem even later kan horen spetteren, wat me ontzettend opwindt, de gedachte dat hij bloot onder dat water staat. Op een gegeven moment krijgt het geluid van het vallende water iets ritmisch over zich, en ik bedenk me dan dat hij zich waarschijnlijk staat af te trekken. Het duurt niet lang of ik lig hier zowat te soppen, jeetje, ik móet dat even zien. Voorzichtig trek ik de deur iets verder open en jawel hoor, hij staat met de rug naar me toe en ik zie hoe zijn rechterarm op en neer gaat. Zoals in mijn oude losbollige tijden komt er een waas over me, ik móet seks hebben met die jongen. En niet zomaar om de seks, want ik vind hem leuk, ik heb het gevoel dat er iets tussen ons aan het gebeuren is.

Ik loop de badkamer in en zeg ‘zal ik dat even doen?’ David kijkt om en schrikt zich een hoedje, maar dan komt er die grijns op zijn gezicht die ik steeds leuker begin te vinden.
‘Dat durf je niet…’ reageert hij dan.
Oké, daar gaan we, je moet Annika Bengtson nooit uitdagen. Ik laat mijn badjas op de grond vallen en stap bij hem onder de douche. Ik leg mijn hand over de zijne om zijn pik en begin mee op en neer te bewegen. Ondertussen kijken we elkaar aan, wat best wel lastig is met dat water dat zo over ons heen spoelt. Dan trekt hij zijn hand terug en heb ik het rijk alleen met zijn pik. Ik neem die goed beet en trek hem dan af, eerst langzaam en daarna steeds ietsje sneller. Eerst ondergaat David het zonder zelf iets te doen, me alleen maar aankijkend. Maar dan laat hij zijn hand over mijn lichaam dwalen, me overal aanrakend. Als hij mijn borsten streelt en mijn tepels aanraakt schiet ik zo’n beetje in vuur en vlam. Het is dat er water over ons stroomt, anders zou je hier voor mijn gevoel kunnen zien dat ik in een plasje vocht uit mijn eigen kutje kom te staan.

Hij neemt met een hand een tepel tussen zijn duim en wijsvinger en draait er zachtjes aan, zo’n beetje in hetzelfde tempo als ik hem aftrek. Ondertussen gaat zijn andere hand op onderzoek naar beneden, naar mijn kutje, waar hij al gauw mijn klitje weet te vinden. Ik kan maar amper mijn hoofd erbij houden maar toch blijf ik hem ondertussen aftrekken, steeds sneller. En dan spuit hij, onder hoge druk vliegen de kloddertjes zaad tegen mijn buik aan.
Opnieuw kijken we elkaar en dan zegt hij ‘wauw Annika, dit is echt zo lekker. Kom, we gaan naar bed.’ Dit is precies wat ik wil horen. Ik spoel zijn zaad van me af, waarna David eerst mij en dan zichzelf afdroogt.

‘Had je al vaak een meisje?’ vraag ik hem als we naast elkaar in bed liggen.
‘Niet vaak, twee keer. Toen ik zeventien was met een heel lief buurmeisje, en niet lang daarna kreeg ik wat met een ander meisje, een jaar lang. Met haar had ik veel seks, zij kreeg er niet gauw genoeg van… En jij?’
‘Ohw, …ehm, ik zou het niet precies meer weten.’
Daar is die leuke grijns weer: ‘was je zó’n seksbeest?’
Moet ik me nou schamen? ‘Ehm…, een beetje wel ja. Maar niet in Nederland hoor, daar bent jij de eerste.’
‘En alleen maar omdat je weer zo nodig moet?’
Dit raakt me wel. Ik kijk hem een beetje pissed aan en zeg ‘hé, hallo, hou je het wel gezellig?’
‘Ohw, nou, sorry hoor. Ik vraag het je omdat ik het nooit zo maar om de seks doe… ik vind je leuk.’
Tegelijk draait David zich naar me toe en geeft me dan een zoentje: ‘echt heel leuk…’
‘Ik jou ook’ zeg ik en dan zoenen we, niet zomaar een zoentje maar met onze tongen, die opgewonden om elkaar heen draaien en alvast aan hun eigen feestje zijn begonnen.

Al gauw is zijn pik er weer helemaal klaar voor en dan trek ik David mee naar bed, ik wil hem hebben, nú!
Heel even grinnikt hij: ‘je hebt haast hè?’
‘Ehm ja, best wel, dit wil ik al de hele dag. Kom nou maar.’
Ik doe mijn benen zo ver mogelijk uit elkaar en dan voel ik hoe hij met zijn pik mijn gleufje opzoekt, en vindt. Pas als hij het eerste stukje in me glijdt merk ik hoe erg ik dit heb gemist. Een jongen die in me komt. Maar wat ik óok gemist heb is dat ik een jongen leuk vindt. Veel te vaak heb ik het met gasten gedaan die me niks zeiden, en ik neem me voor dat dat nooit meer zal gebeuren. Dit is wat ik wil, een lieve vent die seks met me wil.


Het is onwijs lekker. Hoe dieper hij in me komt, hoe meer ik van hem wil hebben. Ik vouw mijn benen om zijn heupen en geef hem met mijn hakken duwtjes op zijn billen, net zo lang tot hij helemaal in me zit en niet dieper kan. Dan geef ik hem een zoentje: ‘mmm, lekker dit.’ David kijkt me aan en knikt. Hij is echt zo leuk om te zien, met die verwarde krullenbol en bruine ogen van hem.
Maar dan wil ik actie: ‘kom, neuk me!’
‘Zie je wel dat je haast hebt?’ zegt David dan met alweer dat leuke grijnsje van hem.
Maar dan gaat hij me neuken. Hij trekt zich uit me terug, wat me een heel leeg gevoel geeft. Gelukkig komt hij meteen weer terug en dan is het begonnen, dat fijne wrijvende gevoel in me waar ik maar geen genoeg kan krijgen. En dat het dit keer met een lieve vent is maakt het wel extra bijzonder. Voor mij kan deze Kerstmis niet meer stuk…!


Liefs,
Zazie

Trefwoord(en): Eerste Keer, Kerst, Young Adult, Zweden, Suggestie?

Ontzettend bedankt voor je hulp!

Ontzettend bedankt voor je hulp!