Partnerruil - 34

Ik lag op mijn zij. Een paar billen drukten tegen mijn buik: die van Christien. Achter mij voelde ik de zachte kussentjes van de borsten van Klaar tegen mijn rug. Haar arm was om me heen geslagen, haar hand lag op mijn borst. Ik had het heet. Ik had dorst. Met moeite lukte het me de arm van Klaar van me af te tillen. Dan voorzichtig opstaan. Ik kon een kreun niet onderdrukken. Ik had spierpijn, mijn benen en buikspieren brandden. Mijn ballen deden pijn. Christien en Klaar slaakten simultaan een zucht toen ik me tussen hen uit wurmde.

Ik wankelde naar de badkamer. Daar stond Janna onder de douche. Ik ging op de wc zitten en probeerde te plassen. Een schroeiende pijn aan mijn ballen liet me kreunen, de tranen sprongen in mijn ogen. Met moeite kon ik me genoeg ontspannen om mijn blaas te legen. Veel was het niet, ik had te weinig gedronken en had nog steeds dorst. Janna zag me zitten. “Kom je er even bij?” Ik stond op en zette een paar wankele stappen naar haar toe. Ik stapte bij haar onder de douche. Ze ving me op en liet me voorzichtig zakken om met mijn rug tegen de muur gaan zitten. Ik snikte. Ik voelde me slap, uitgewrongen.

Nanna begon me af te sponzen. “Je ziet er verschrikkelijk uit.” “Zo vaak klaarkomen, daar is een man niet op gebouwd.” “En, is Christien nu hetero?” “Nee, natuurlijk niet!” Ik kreunde. Mijn buikspieren brandden toen dat met kracht zei. Mijn ballen staken pijnlijk. Janna streelde me. Toen de pijn wat bijgetrokken was, vervolgde ik: “Ze wilde persé een spetterende heteroseksbeleving, zoals Klaar. Ik wilde haar alles geven wat ik nog had.” “En, was het voor haar goed?” “Ze heeft genoeg orgasmes gehad en raakte weet ik hoe lang van de wereld. Toen ik weer bijkwam, was Christien nog steeds buiten bewustzijn. Dus ik denk het wel.”

“Gaat het met jou weer een beetje?” vroeg ik Janna. “Ja, ik voel me niet meer zo heel beurs, beneden. Maar mijn lichaam is nog steeds moe.” Ik genoot van haar wasbeurt. “Janna?” “Wat is er, lieverd?” “Mag ik je wat vragen?” “Zeg het maar.” “Zullen we er de rest van de vakantie gewoon voor elkaar zijn? Ik ben emotioneel een beetje uitgeput.” Ik voelde de tranen in mijn ogen branden, terwijl ik dit vroeg. Janna giechelde. “Dat wilde ik jou ook voorstellen. De afgelopen week was erg geil, maar ik voel nu vooral behoefte aan geborgenheid. Ik heb genoeg avontuur gehad, voorlopig.” Ze gaf me een kus. “Ik ga Anke aflossen in de keuken. Die wil ook wel even bij jou zijn, denk ik. Blijf hier maar even.”

Janna ging weg en al snel stapte Anke bij me onder de douche. Ze nam niet eens de moeite om haar shirt en slip uit te trekken maar sloeg meteen haar armen om me heen en knuffelde me. “Anke?” “Wat is er lieverd?” Ik begon weer te huilen. “Het spijt me zo. Ik ben er nauwelijks voor jou geweest, sinds jij bij ons bent.” Ze kuste me. “Schat, je hebt me toch heerlijk voor dat raam genomen, de eerste avond in Oslo? En in de ochtend? En gister toch zalig met me gevreeën bij dat meertje? En gisteravond onder de douche heb je me ook een orgasme bezorgd.” “Jawel, maar ik slaap telkens in de armen van andere vrouwen. Ik wil de rest van de vakantie gewoon bij jou en Janna zijn.” Een glimlachje speelde om haar lippen. “O, en nou mag ik ook geen avontuurtjes, zeker?” Ik kon haar dat natuurlijk niet ontzeggen. “Als jij dat behoefte aan hebt, gewoon doen. Maar mijn behoefte is voorlopig even gestild, geloof ik. Ik ben óp.”

Ze trok haar natte kleren uit en draaide de kraan dicht. Ze wreef mij lekker droog. Vol liefde keek ze me aan. “Douwe, weet je dat ik vreselijk van je hou? Ik was vannacht zó jaloers op Christien. Het liefst had ik haar terug bij Klaar in bed getrapt en jou met me meegesleurd ons tentje in. Maar ik weet dat ik jou in mijn liefde niet moet verstikken. Geef maar eerlijk toe, je verlangde naar Christien.”

Ik keek haar diep in de ogen en vond daar niets dan pure liefde. “Schat, het is heel gek. Ik wilde echt niets liever dan bij jou en Janna liggen. Tegelijk voelde ik een enorme drang om me te verenigen met Christien. Klaar was een moetje vanwege het spel. Had ik liever niet gedaan, al voel ik me trots dat ik haar zo heb kunnen bevredigen. Maar Christien…zij wilde mij vanaf het eerste moment en ik wilde haar, lesbienne of niet.” Ik drukte Anke tegen me aan. “Maar weet dat jij de liefde van mijn leven bent. Ik ben vreselijk trots op jou, dat jij over je jaloezie heen kan stappen en me met Christien durfde te laten. Ik zal altijd bij je terugkomen, dat beloof ik. En weet dat ik heel goed besef dat ik ook jou niet moet verstikken in mijn liefde. Ik voel een verscheurende pijn als jij niet bij mij bent maar bij iemand anders. Toch zal ik je niet tegenhouden.” Onze lippen streelden elkaar teder, in diepe verbondenheid.

Hand en hand kwamen we uit de badkamer. Christien en Klaar waren ondertussen ook wakker en lagen in elkaars armen te wachten tot de badkamer vrij was. Christien zei zacht: “Douwe? Dankjewel voor vannacht. Mogen wij nog even een knuffel van je?” Anke gaf me een tikje op mijn bil. “Toe maar.” Ik kroop nog even tussen de twee vriendinnen in en we knuffelden even. Klaar grapte: “Het vogeltje is dood, geloof ik.” Mijn geslacht reageerde inderdaad nergens op. “Dames, jullie hebben me een onvergetelijke avond bezorgd. Dank jullie wel. Maar de komende nachten hoop ik weer gewoon in de armen van mijn eigen koninginnen te liggen.” Christien gaf me een lieve zoen. “Ik hoop dat we goede vrienden blijven? Vannacht heb je mij een unieke ervaring gegeven. Die ga ik niet vergeten.” Ik zoende haar terug. “Dat hoop ik ook. Ga maar lekker douchen jullie. Nu ga ik naar beneden.”

Beneden hadden Janna en Anke thee en koffie gezet en de tafel gedekt. De lieverds hadden ook kleren voor me klaar gelegd. Dat vond ik nu wel even prettig. Moe als ik was, had ik het nu ook koud. Ik liet me de thee goed smaken, ik had nog steeds dorst. Ik at met smaak van de broodjes maar het gesprek ging een beetje langs me heen. Ik was nog nooit zo moe geweest van seks. Na een poosje kwamen Klaar en Christien ook beneden. We waren allemaal moe en bezig het gebeuren van de afgelopen nacht te verwerken.

Klaar vroeg: “Wat zijn jullie verdere plannen eigenlijk?” Anke antwoordde: “We waren van plan om een paar dagen in deze regio een wandeltrektocht langs een paar hutten te maken. Maar ik weet niet of Douwe daar nog wel toe in staat is.” Janna zei: “Misschien is het een idee dat jullie met zijn tweeën even een paar dagen op stap gaan? Jullie zijn nog nauwelijks samen geweest, sinds jij in Noorwegen bent.” “Dat is lief van je. En jij dan?” “Misschien kan ik dan een paar dagen bij Klaar en Christien blijven? Lijkt me gezellig om wat bij te kletsen.” “Goed idee, lijkt me ook wel leuk”, zei Christien. “Wat vind jij, Douwe?” vroeg Anke, “heb jij zin om een paar dagen met mij te lopen?” Ik keek haar vermoeid aan. “Je weet, wandelen met jou vind ik het fijnste wat er is. Ik moet er alleen op dit moment niet aan denken om zelfs maar naar het einde van de tuin te lopen, laat staat een hele dag te wandelen met de rugzak op.” Anke keek me lief aan. “Als je een keer in beweging komt, zul je zien dat het beter gaat. Even de vermoeidheid uit spieren lopen, zal je goed doen.”

We pakten er een wandelkaart van de omgeving bij die Klaar en Christien hadden gekocht. We vonden twee geschikte hutten. De eerste op een vier uur lopen naar het noordwesten, de tweede zeven uur lopen ten zuiden daarvan. En dan weer 6 uur terug naar Vingnes. De weersverwachting was redelijk: een graad of 19, morgen een enkele bui en verder droog. Voor Noorwegen is dat niet verkeerd. Je moet daar niet te veel eisen aan het weer stellen. Janna en Anke gingen boodschappen doen voor onze wandeltocht, ik bleef nog even koffie drinken met Klaar en Christien.

Christien was zwijgzaam. Ik vroeg: “Hoe voel je je? Geen spijt van gister?” Ze glimlachte vermoeid. “Nee. Het was een heerlijke ervaring. Maar ik ben een beetje gesloopt.” “Ik ook. Alles doet me nog steeds zeer.” “Wat was dat gister, met dat jij hetzelfde wilde ervaren als Janna?” “Dat moet Janna je maar vertellen.” “Dat filmpje, wat jullie gister lieten zien, wat was dat?” Ik grinnikte. “Vorige week waren we in Ribe, in Denemarken. Daar is een Viking openluchtmuseum. Toen we daar waren, hoorden we van een stel Denen die we daar op de camping ontmoet hadden dat er ’s avonds een bijzondere belevenis zou zijn. Dat bleek de opname van een pornofilm te zijn, waarin je als publiek ook mocht deelnemen. Dat leek ons wel spannend. Nou ja, de meeste deelnemende koppels speelden nogal cliché ‘slavin wordt gekocht en ingewijd door man’. Het leek ons wel grappig om het om te draaien. Die plasscène was een geïmproviseerde straf, omdat ik daar zo voor camera’s en publiek mijn penis niet direct stijf had. Daarna moest ik mijn meesteres bevredigen.” “En dat voor de ogen van iedereen?” Klaar zag het al helemaal voor zich. “Lijkt me ook wel wat voor jou, Klaar”, knipoogde ik.

Ik zag Christien slikken. “Ging je me daarom voor het raam neuken?” “Ja. Janna en Anke worden heel erg opgewonden van het idee dat mensen toekijken of toe zouden kunnen kijken, dus ik dacht dat jij dat misschien ook wel had. Op dat tijdstip komt er toch niemand langs, maar je kunt natuurlijk nooit weten.” “Ik vond het inderdaad heel erg opwindend. Maar op dat moment wond alles me op, geloof ik”, giechelde ze, “ik had nooit gedacht dat ik zo kon genieten met een man.” “Je maakt me verlegen.” Ik knuffelde haar. “Jullie zijn een leuk stel. Ik vond het heerlijk om met jullie te vrijen, al hebben jullie me finaal gesloopt. Ik denk niet dat ik de komende dagen iets voor Anke zal kunnen betekenen op dat gebied. Ik zou het wel leuk vinden als jullie de vriendschap met Janna weer willen oppakken. Maar reken er niet op je altijd uitbundige seks met mij zult hebben.” “Reken jij er maar niet op, dat wij altijd seks met jou willen hebben!” kaatste Christien terug, “wij zijn degelijke lesbiennes!” De vette knipoog die erop volgde vertelde nét wat anders.

Janna en Anke kwamen gauw weer terug met de boodschappen. Anke en ik pakten onze rugzakken in, we gaven Janna een zoen ten afscheid, ik knuffelde Christien en Klaar en we gingen op pad. Het eerste stuk was lastig voor mij. Moeizaam zette ik de ene voet voor de andere, mijn benen deden zeer bij elke stap. Maar na een poosje zakte de spierpijn en kon ik beter lopen. In een rustig tempo klommen we de heuvels in. Rond Lillehammer zijn die tot zo’n 750 meter hoog, dus eigenlijk zijn het meer bergen dan heuvels, maar vergeleken de bergen waar we tussen Stavanger en Oslo doorheen gereden waren, leken dit meer heuveltjes.

We liepen een goed uur in een gestaag tempo, toen Anke voorstelde om even pauze te houden en een boterham te eten. We stonden op een heuvel met uitzicht op het Mjøsa meer en Lillehammer. Naast ons klaterde een beekje de berg af, insecten zoemden om ons heen. Een paradijselijk plekje. We kookten water voor thee en smeerden een broodje. Er was geen mens te bekennen. Anke ging met haar hoofd op mijn buik liggen, ik legde mijn arm op de hare. Ze pakte mijn hand en legde die op haar borst. Zachtjes begon ik die te strelen. Ze zuchtte. “Ik hou van je, Douwe.” “Ik van jou, schat. Ik vind het heerlijk om even met jou samen te zijn.” “Tot je weer een leuke vrouw tegen het lijf loopt, zeker.”

Ik voelde me schuldig. “Lieverd, ik weet dat ik me de laatste dagen gedraag als een oversekste hengst. Zo kende ik mezelf helemaal niet. Het… “ Ze legde een vinger op mijn lippen. “Sst, geen excuses, alsjeblieft. Ik hou van je zoals je bent. Je laat steeds meer van jezelf zien. Het is goed zo. Ik ben steeds gelukkiger met wat je laat zien. Je houdt niks verborgen. Je onderdanige kant, gisteravond. Je dominante kant, ’s ochtends. Je vastberadenheid om tot het gaatje te gaan.” Ze kuste me. We zaten daar een poosje stil, genietend van elkaar. Haar hoofd op mijn schoot, mijn hand op haar borst.

Ineens kwam er een meter op veertig van ons vandaan een eland uit het bos, gevolgd door een kalf. Snel pakte Anke haar camera en ze kon er nog net een paar prachtige foto’s van maken. Onze dag kon niet meer stuk.