Eva had het al een tijdje in de gaten. Hoe Liza zich anders bewoog, hoe haar houding subtiel was veranderd, hoe haar ogen vaker die brutale glans droegen die ze herkende. Het was geen toeval, geen fase. Dit was een transformatie. En Eva wist precies waar dat toe kon leiden. Ze zag hoe Liza steeds meer macht kreeg over mannen, hoe ze hen naar zich toe trok, hoe ze hen liet dansen naar haar pijpen zonder dat ze het zelf misschien volledig doorhad. Al hield Liza het voor nu nog even bij haar verlegen, schuchtere buurjongen. Een makkelijke prooi. Het was fascinerend om te zien, bijna verslavend, want het deed haar denken aan vroeger. Aan hoe ze zelf was. Aan hoe ze ooit ook die blik in haar ogen had, dat onuitgesproken besef dat ze kon nemen wat ze wilde, wanneer ze wilde.

Ze had het besproken met Bas. Niet in vage termen, niet als roddel, maar open en eerlijk. Over Liza, over wat ze doormaakte, over hoe Eva in haar dezelfde honger herkende die ze zelf zo goed kende. Maar ook over haar eigen verleden, over hoe het voelde om begeerd te worden, om de controle te hebben, om het spel te spelen zonder beperkingen. Ze had hem verteld dat ze het miste. Niet met verdriet, niet als klacht, maar als een feit. En Bas? Hij had alleen geknikt, haar handen vastgepakt, haar diep in de ogen gekeken zoals alleen hij dat kon. Ze hadden een volwassen relatie. Geen naïeve verliefdheid meer, geen onzekerheden, geen jaloezie die hen opvrat. Wat ze hadden, was sterker dan dat. Er was liefde, ja. Maar ook vrijheid.

"Waarom niet?" had Bas uiteindelijk gezegd, zijn stem kalm, zonder enige spijt. "Als jij dit nodig hebt, als je dit weer wilt... waarom niet?"

Eva had hem aangekeken, lang, haar lippen iets geopend, haar adem een fractie sneller. Ze wist dat hij het meende. Ze wist dat hij haar begreep. En dat was het moment waarop ze besefte dat er niets meer in de weg stond. Ze hoefde alleen nog maar te beslissen waar ze zou beginnen.

Eva liet haar hoofd tegen de leuning rusten, haar vingers traag glijdend over de rand van haar glas. Ze wist niet precies wanneer de gedachte haar weer zo volledig in beslag had genomen, maar ze voelde het. Die tinteling, dat diepe verlangen dat zich langzaam onder haar huid nestelde. Het idee alleen al. Seks met een zwarte man. Niet zomaar seks, maar dat pure, rauwe contrast. Die donkere huid tegen de hare, die handen die moeiteloos controle namen, die blik waarin geen aarzeling lag. En ja, ze wist wat erover werd gezegd, wat ze zelf had ervaren. Dat het niet zomaar een fantasie was. Dat de meesten groots geschapen waren, dat het geen mythe was maar een realiteit die ze ooit had geproefd en nooit helemaal had kunnen vergeten.

Het had iets primitiefs, iets onontkoombaars. De gedachte aan zo'n zwarte pik, dik en zwaar, tussen haar lippen, tussen haar dijen, diep in haar lijf. Hoe ze zich vroeger had laten vullen, hoe ze zich eraan had overgegeven, hoe het nooit genoeg leek te zijn. En als ze Liza moest geloven, was er in deze buurt geen gebrek aan potentieel. Haar buren—die jonge, sterke jongens—hadden blijkbaar allemaal wat ze zocht. Wat ze miste. Wat ze nodig had. De gedachte alleen al liet haar bloed sneller stromen. Niet alleen om wat ze zich herinnerde, maar om wat er nog zou kunnen komen.

Eva voelde zich lichter, vrijer, alsof het gesprek met Bas een sluier had opgelicht die al te lang over haar verlangens had gehangen. Ze had niets te verbergen, niets om zich voor te schamen. Waarom zou ze ook? Haar blik werd gedurfder, haar kleding net iets strakker, haar bewegingen losser. Ze voelde hoe mannen naar haar keken, hoe hun ogen haar volgden als ze langs liep. En ze genoot ervan. Ze maakte er een spel van, flirtte openlijk met donkere jongens en mannen, jong en oud, met die zelfverzekerde glimlach op haar lippen die hen uitnodigde om haar blik te beantwoorden. Wat kon haar het schelen? Dit was aftasten, spelen met mogelijkheden.

Maar thuis, wanneer de avonden zich om haar sloten en ze zich weer veilig voelde in de armen van Bas, lieten haar fantasieën haar niet los. Ze vertelde hem erover, zonder filter, zonder schaamte. Over die jongen in de supermarkt, hoe zijn blik net iets te lang op haar heupen rustte. Over die man op straat, die haar aankeek met een soort honger die haar buik liet samenkrimpen van opwinding. En terwijl ze Bas langzaam aftrok, haar hand ritmisch over hem bewegend, of haar lippen om hem sloot, vertelde ze hoe ze het zich voorstelde. Hoe ze zich door hen liet nemen. Hoe ze haar tegen de muur drukten, hoe hun donkere handen haar huid omsloten, hoe ze diep in haar voelden. Slechts een fantasie. Maar ze wist hoe dat ging. Fantasieën hielden nooit lang stand zonder werkelijkheid om hen te voeden.

En Bas? Hij luisterde, hij keek toe, hij voelde het effect van haar woorden op zijn eigen lijf. Dit kende alleen maar winnaars in deze situatie. Eva kreeg haar vrijheid. Bas kreeg haar overgave. En ergens, daarbuiten, wachtten de mannen die haar blikken opvingen en nog niet wisten hoe ver ze al was.

Eva speelde tennis. Niet zomaar ergens, maar op een exclusieve club, zo’n plek waar de leden elkaar al jaren kenden, waar geld en afkomst minstens zo belangrijk waren als je techniek op de baan. Alles was er perfect onderhouden, de banen strak, het terras gevuld met mannen in nette polo’s en vrouwen met zongebruinde huiden die hun dagen vulden met niets anders dan praten over vakanties en aandelen. Witte gezichten, altijd. Geen zwarte leden. Die waren hier niet welkom, daar deden ze niet eens geheimzinnig over. Maar de club had personeel nodig, en daar ontkwamen ze niet aan.

In de keuken, in de technische dienst, altijd ergens op de achtergrond. Zwarte jongens, onzichtbaar voor de meesten, maar niet voor Eva. Haar blik gleed over hen wanneer ze langs liep, haar ogen net iets te lang rustend op hun sterke armen, hun brede schouders, het contrast van hun donkere huid met de smetteloze witte muren van de club. Ze mochten dan verborgen worden, weggestopt in functies waar de leden ze zo min mogelijk hoefden te zien, maar Eva zag ze wel. En zij zagen haar.

Bas keek toe met een glimlach, ontspannen, genietend. Dit was prachtig om te zien—zijn vrouw, zelfverzekerd, vrij, genietend van het spel dat ze speelde. Niet alleen het spel van tennis, maar het spel van verleiding, van macht, van aantrekken en afstoten. Eva wist precies wat ze deed. En Bas vond het heerlijk om haar zo te zien, om haar te zien opbloeien, om te zien hoe ze een jonge jongen in haar netten ving zonder dat iemand het doorhad.

Deze jongen was anders dan de rest. Begin twintig, gespierd, met een blik die haar al weken volgde. Ze had het allang opgemerkt, hoe hij steeds naar haar keek, hoe zijn ogen op haar lichaam bleven hangen als hij dacht dat niemand het zag. Maar wat haar echt opviel, was hoe hij altijd de rotklusjes kreeg. De smerigste taken, de zwaarste ladingen, alsof hij de laagste in rang was. Ze vond het zielig. En dat maakte haar alleen maar geiler. Dat contrast, die kracht in zijn lichaam terwijl hij tegelijkertijd zo onbeduidend werd behandeld. Ze wilde voelen of hij zich nog steeds zo klein zou gedragen als ze hem eenmaal alleen had.

Toen hij haar volgde naar de kleedhokjes, vroeg ze zijn naam niet. Het deed er niet toe. Dit was puur fysiek. Ze draaide zich om, keek hem aan met die blik die geen ruimte liet voor twijfel, en fluisterde slechts één ding: "Stil zijn." Geen gesprekken, geen connectie, alleen de elektriciteit van het moment, het rauwe verlangen dat zich opbouwde in haar onderbuik.

Rondom hen gebeurde er niets. Of beter gezegd: niemand zag wat er gebeurde. Natuurlijk, sommige blanke mannen keken naar haar, probeerden haar aandacht te vangen, bewonderden haar in haar strakke rokje en perfect gevormde lijf. Maar ze leek alleen oog te hebben voor Bas. Alleen Eva en Bas wisten wat er echt gebeurde. Alleen zij zagen hoe de jonge zwarte mannen op haar reageerden, hoe haar aanwezigheid hen aantrok, hoe ze hun verlangen wakker maakte zonder dat de rest van de club het ook maar doorhad. Het was iets wat voor deze omgeving simpelweg onmogelijk leek. En wat niet mogelijk leek, zag men ook niet.

Dit was geen zoektocht naar bevestiging. Geen poging om verloren jeugd terug te halen. Haar doel was simpel. Ze moest weten of het nog steeds hetzelfde effect op haar had als vroeger. Hoe voelde het nu, na al die jaren? Wat deed die harde, zwarte lul met haar lichaam, met haar geest? Was het nog steeds die verslavende combinatie van kracht, van dominantie, van pure, rauwe opwinding? Dat zou ze snel genoeg weten.

De jongen liet zich gewillig meenemen, zijn ademhaling iets sneller, zijn passen korter, alsof hij zelf nog niet helemaal begreep waar hij in belandde. Maar hij wist genoeg. Wist dat deze vrouw anders was dan de dames die hem normaal nauwelijks een blik waardig gunden. Dit was een droom. De ultieme Milf. Ook al was ze geen moeder, ze bezat alles wat een jongen als hij zich maar kon wensen. Wat een lijf. Strak, verleidelijk, perfect in balans tussen rijp en uitdagend. Wat een vrouw. En blijkbaar nog ongelooflijk geil ook.

In de krappe ruimte bewoog ze met een gratie die hem nog meer overdonderde. Sierlijk zakte ze voor hem af, haar bewegingen moeiteloos, alsof dit haar natuurlijke plek was. Zijn broek werd alleen maar krapper, de spanning onder het dunne stof onmiskenbaar. Eva’s ogen bleven even hangen op de enorme bobbel die tegen het textiel duwde, en een speelse grijns trok over haar lippen terwijl ze langzaam naar hem opkeek. Ja, jongen... dacht ze, ik weet precies wat je daar hebt.

Haar vingertoppen gleden langs zijn heupen, haar blik vast op die van hem. "Sssst," fluisterde ze nog één keer, een zachte geruststelling, een bevel tegelijk. Haar vingers vonden de knoop van zijn broek, traag, doelgericht. Geen haast. Geen twijfel. Ze opende hem langzaam, voelde hoe de spanning uit zijn lijf zich verplaatste naar dat ene, kloppende punt.

En toen gebeurde het.

Zijn onderbroek zakte iets en een enorme, stijve, zwarte penis floepte langzaam naar voren, nog steeds groeiend, nog steeds hard wordend in haar nabijheid. Eva hield haar adem even in, haar ogen volgden elke ader, de donkere huid, de manier waarop zijn koppende eikel zich langzaam verder onthulde, hoe zijn zware ballen eronder hingen, vol, gespannen. Het was perfect. Precies zoals ze zich herinnerde.

Al die herinneringen schoten als een elektrische lading door haar heen. Hoe het voelde. Hoe het smaakte. Hoe het haar opvulde, haar liet smachten naar meer. Ze had zich afgevraagd of het nog steeds hetzelfde met haar zou doen. En nu wist ze het. Haar hart bonkte in haar borst, haar mond werd droog en nat tegelijk. Het deed alles met haar. Net als vroeger.

Haar vingers sloten zich om zijn schacht, voelden de warmte, de puls van zijn opwinding onder haar hand. Zwart. Dik. Hard. En alleen maar harder wordend onder haar aanraking. Eva liet haar grip langzaam over hem glijden, haar duim cirkelend over de natte, gespannen huid. Ze wilde hem voelen, zijn reactie, zijn overgave. "God, wat word ik geil van deze zwarte pik," fluisterde ze, haar stem hees, vol verwachting. "Dat is het enige wat telt. Snap je dat?"

Ze keek even op, ving zijn blik, zag de verwarring in zijn ogen, vermengd met pure lust. Hij wist niet wat hij moest zeggen, maar hij hoefde ook niets te zeggen. Ze voelde het in zijn lijf, in de manier waarop hij zich aanspande onder haar hand, hoe zijn ademhaling steeds onregelmatiger werd.

Eva liet zich zakken, haar lippen op de binnenkant van zijn dij, haar tong zacht en warm tegen zijn huid. Ze duwde zijn schacht langs haar wang, hield hem stevig vast terwijl ze zijn zware ballen in haar mond nam, eerst één, dan de ander, likkend, zuigend, genietend van hoe vol ze waren. Haar hand bleef hem aftrekken, langzaam maar zonder onderbreking, haar grip ritmisch en doelgericht.

En toen zocht ze eindelijk zijn eikel op.

Ze liet haar tong langs de rand glijden, proefde hem voor het eerst, haar lippen langzaam sluitend om de gladde top. Haar hart bonkte. Ja... dit had ze gemist. Een zwarte lul in haar mond. Het was anders, het voelde anders, op de een of andere manier intenser, meer beladen, meer geladen met alles wat ze in al die jaren niet had gevoeld. Ze begon voorzichtig, haar tong onderzoekend, langzaam zuigend, de warmte van zijn lengte in haar hand terwijl ze hem bleef bewerken.

Maar Eva was gretig. Ze wilde meer.

Ze keek hem aan, haar blik op hem gericht terwijl ze haar lippen steeds dieper om hem heen sloot. "Echt mondje dicht," waarschuwde ze hem zacht, haar stem nauwelijks hoorbaar, een bevel en een belofte tegelijk. Of misschien was het helemaal geen waarschuwing, maar een spel. Een subtiele hint dat als hij zich stil hield, er nog veel meer kon komen.

En dan sluit ze haar ogen en gaat ze er echt voor. Haar lippen glijden verder omlaag, haar tong drukt tegen de onderkant van zijn schacht, haar keel ontspant terwijl ze hem steeds dieper neemt. Langzaam, gecontroleerd, maar met een honger die ze niet langer hoeft te verbergen. Een zachte kreun ontsnapt haar, haar hand beweegt mee, haar mond en vingers werken samen, alsof ze hem volledig wil claimen.

Hij ademt zwaar boven haar, zijn vingers verstrakken kort in haar haar maar hij houdt zich in. Hij geniet. Maar zij? Zij geniet misschien nog wel meer.

Het was spannend. Fout. Verboden. Dit hoorde niet. Ze konden betrapt worden, gehoord worden, een deur die openging, een voetstap op de verkeerde plek, en alles zou instorten. Maar dat gebeurde niet. Ze waren stil. Hij ook. Zijn ademhaling zwaar, maar beheerst, alleen zijn borst die sneller op en neer ging en zijn vingers die zich af en toe aanspanden. Wat je wél hoorde, waren de natte, obscene geluiden van haar mond die zijn inmiddels glanzende, zwarte paal diep opslokte. Speeksel in overvloed, haar lippen die soepel over hem gleden, haar tong die hem bespeelde alsof hij van haar was, alsof hij hier alleen voor haar stond. Zo lekker vond ze het.

Het mocht niet te lang duren. Het kon opvallen. Maar dat hoefde ook niet. Eva had hier nooit talent voor verloren. Haar lippen kenden elke beweging, elke techniek, elk ritme dat een man nodig had om snel te bezwijken. Ook al had ze in jaren niet zo’n grote gehad, haar mond herinnerde zich alles. Dit verleerde je niet. Dit zat in haar, dit was haar.

Ze keek omhoog, ving zijn blik, zag de pure overgave in zijn ogen. Haar hand gleed naar zijn dij, hield hem in bedwang terwijl haar andere hand over zijn lengte trok. Haar vingers draaiden ritmisch in tegengestelde richting van haar mond, een perfecte balans tussen zuigen en strelen, haar lippen strak om hem heen, haar tong wrijvend tegen de onderkant. Een zachte kreun ontsnapte haar keel, nauwelijks hoorbaar, maar hij voelde het, een trilling door zijn harde stang, een onmiskenbare bevestiging dat ze er net zo van genoot als hij.

En ze sméékte om zijn zaad. Niet met woorden, maar met haar ogen. Met de manier waarop haar lippen zich vastzogen, hoe ze hem steeds dieper nam, hoe haar vingers hem knepen terwijl ze haar ritme opvoerde.

En hij kon het niet tegenhouden.

Zijn eikel bleef diep in haar mond liggen toen hij begon te spuiten. Zijn hele lijf verstijfde, een onderdrukte, rauwe zucht ontsnapte hem, zijn buik trok samen terwijl hij zich diep in haar keel leegde. Helemaal stil blijven lukte hem niet, maar niemand die het hoorde. Niemand die zag hoe strak Eva haar lippen achter zijn eikel hield, hoe haar tong hem bleef masseren, hoe ze alles opslokte zonder ook maar een druppel te morsen. Geen spoor, geen bewijs. Terwijl ze slikt, kijkt ze hem nog even grijnzend aan, haar lippen nog zacht om zijn top, een laatste trilling van haar tong voordat ze langzaam haar hoofd optilt.

Ze begint zachtjes te lachen, een bijna kinderlijke spanning die haar even overvalt. Met een paar laatste, trage likken laat ze haar lippen nog een paar keer over zijn lengte glijden, als om te benadrukken hoe makkelijk dit voor haar was. "Goed gedaan," zegt ze alleen, alsof ze hem een lesje geleerd heeft. Dan hupst ze frivool overeind, slaat speels haar rok recht, werpt hem een laatste, korte blik toe en laat hem daar staan. Zijn broek nog op zijn enkels, zijn benen trillend, zijn verstand nog niet volledig terug.

Buiten is alles hetzelfde. Niemand merkt iets. Niemand ziet iets. Maar Bas wél. Zijn ogen volgen haar, zijn blik herkent de subtiele spanning in haar houding, het sluwe tikje in haar glimlach. Het is gelukt. En die avond, terwijl ze bovenop hem zit, zijn stijve pik diep in haar, haar handen op zijn borst, haar huid nog heet van alles wat ze vandaag had gedaan, vertelt ze hem pas hoe het écht was. Hoe hij smaakte. Hoe hij beefde. Hoe hij kwam.

En Bas? Bas luistert. Met zijn handen op haar heupen, zijn mond halfopen van opwinding, laat hij haar praten. Zijn vrouw. Zijn godin. Zijn Eva.

-