Het begon met een bericht.

“Vrijdagavond. Zelfde plek. Kleed je... uitnodigend.”

Ondertekend: T.

Geen uitleg. Geen belofte. Alleen een bevel, verpakt in drie zinnen. Mijn hart bonsde zodra ik het las. Ik had de afgelopen dagen nauwelijks kunnen denken aan iets anders dan die avond in de loods. De geur van olie en stof. De koude vloer tegen mijn knieën. Vier paar ogen die me bekeken alsof ik een cadeau was dat langzaam werd uitgepakt.

Ik wist: dit was nog maar het begin geweest.

Vrijdagavond, net voor zonsondergang, stond ik opnieuw voor de loods. Het metaal van de schuifdeuren glansde in het laatste oranje licht. Mijn outfit: een wit, doorschijnend blouseje zonder iets eronder, en een zwart rokje dat net over mijn billen viel. Geen slipje. Geen beha. Mijn benen gleden in kniekousen en ik droeg zwarte gympen — meisjesachtig, onschuldig. Maar mijn blik verried allesbehalve onschuld.

Mijn kutje tintelde al sinds ik het rokje over mijn billen trok. Bij elke stap voelde ik het stof langs mijn billen strijken, en ik wist dat ik nat zou zijn voordat ik de drempel van die loods overstapte. Ik wilde dat ze het zagen, dat ze roken hoe geil ik al was voordat ze me ook maar hadden aangeraakt.

Ik had mezelf opgemaakt zoals ik vermoedde dat ze wilden: donker omrande ogen, licht glanzende lippen, haar losjes in een paardenstaart. Alsof ik toevallig langsfietste... maar helemaal klaar was om genomen te worden.

De loodsdeur stond op een kier. Niemand buiten. Geen stem. Geen verwelkoming.

Ik duwde de deur open. Binnen: halfdonker. Eén lamp aan, hoog aan het plafond. Onder die lamp stond opnieuw de metalen stoel van de vorige keer. Alleen dit keer... zat er iemand in.

Theo’s vader.

Hij keek op zijn gemak, benen wijd, een sigaret tussen zijn vingers. “Je hebt geluisterd,” zei hij. “Goed.”

Mijn adem stokte. De lucht in de loods was zwaar van verwachting.

“Vandaag gaan we zien of je net zo gehoorzaam bent als je beweert,” vervolgde hij. “En of je het aankunt om… bekeken te worden.”

Hij knikte naar een camera op een statief, verderop in de loods. Rood lampje. Aan.

Mijn hart sloeg over.

“Niet live,” zei hij met een grijns. “Nog niet. Maar wie weet, meisje. Dat bepaal jij.”

Hij stond op. Langzaam. Elke beweging beheerst, als een roofdier. “Uitkleden. Alles. Laat zien dat je bereid bent.”

Ik deed het. Zonder aarzelen. Blouse open, rok omhoog en uit. Ik stond daar, naakt op mijn sneakers en kousen, het beton onder mijn voeten koud, de lucht prikkelend tegen mijn tepels.

Mijn tepels stonden als knopen, pijnlijk strak. Mijn kut droop van geilheid, en het gleed gewoon langs mijn dij naar beneden — ik stond daar letterlijk te lekken als een hitsige teef.

Hij liep om me heen, bekeek me van alle kanten. “Draai een rondje. Langzaam.”

Ik gehoorzaamde. Zijn ogen brandden op mijn huid. En toch... voelde ik me krachtig. Precies omdat ik me zo liet leiden.

Ik draaide langzaam, mijn rug hol, mijn kont extra naar achter gestoken. Ik wist precies hoe ik eruitzag: als een sletje dat gestraft wilde worden, dat gebruik wilde worden. Mijn lippen licht geopend, mijn adem snel, mijn blik smekend. Ik voelde me geen meisje meer, maar bezit. En dat maakte me geil.

Toen knipte hij met zijn vingers.

Uit de schaduwen kwamen twee andere mannen. Bekenden. Vrienden van hem. Niet dezelfden als vorige keer. Jonger. Maar hun blikken waren net zo scherp. Net zo hongerig.

“Nieuwe gasten,” zei Theo’s vader. “Ze hebben gehoord over jou. En ik dacht — we laten ze maar eens kennismaken met onze leerlinge.”

Mijn wangen gloeiden, maar ik zakte gehoorzaam op mijn knieën. De vloer voelde ruw onder mijn huid. De camera zoemde zacht op de achtergrond.

“Je krijgt opdrachten,” zei een van de mannen. “Fouten hebben gevolgen.”

Mijn stem trilde. “Ik snap het.”

Wat volgde, was een spel van commando’s en gehoorzaamheid. Ze lieten me kruipen over de vloer. Op handen en knieën. Naar één van hen toe. Dan naar de ander. Iedere stap onder hun controle.

Mijn borsten hingen slap en geil, wiegend bij elke kruipbeweging. Mijn kut gleed open bij elke knie die vooruit schoof. Ik voelde het — hoe het vocht zich verspreidde, natte plekken op het beton achterlatend. Als sporen van een teefje dat loops was. En ik wás loops. Naar hun aandacht, hun bevelen, hun harde handen.

Ik moest dingen zeggen. Dingen waarvan ik wist dat ze me vernederden. En juist daardoor opgewonden maakten.

“Ik ben hier omdat ik gehoorzaam wil zijn.”

“Ik wil niets liever dan bekeken worden.”

“Mijn lichaam is niet van mij — het is van jullie.”

Ze bonden mijn handen vast — niet stevig, maar genoeg om het idee te wekken dat ik nergens heen kon. Aan een metalen ring in de vloer. Mijn knieën op een rubbermatje, mijn rug hol, mijn kont omhoog. Als een offer.

Mijn kut was volledig geopend voor ze. Een gleuf die niets meer verborg, klaar voor vingers, riemen, piemels — wat ze ook maar wilden. En ik voelde me daar... trots op. Alsof ik op mijn meest puurste vorm bestond: als hun sletje. Hun bezit.

Ze lieten me daar wachten. Minutenlang. Gekleed in niets dan stilte, met hun blikken als brandpunten op mijn huid.

Opdrachten volgden:

Blijf stil, wat er ook gebeurt.

Beweeg niet als we je raken.

Spreek pas als we het vragen.

Elke aanraking was onverwacht. Een koude metalen staaf langs mijn dij. Een leren hand over mijn rug. Iets zachts — een veer? — tussen mijn schouderbladen. En dan ineens: een klap. Niet hard. Maar scherp. Mijn adem stokte. En ik bleef stil. Zoals ze wilden.

Ze wisselden af: aanraking, stilte, stem. Ik raakte de tijd kwijt. Ik raakte mezelf kwijt.

Er was alleen nog mijn lijf. Mijn kut. Mijn ademhaling. Hun controle. Elke aanraking voelde als een vonk die zich van mijn tepels naar mijn klit verplaatste. Mijn hele lijf was één brandend zenuwuiteinde. Ik voelde mezelf dichter bij een orgasme komen zonder dat ze me echt raakten. Alleen van het gezien worden. Het gekleineerd worden. Het bezit zijn.

Tot Theo’s vader voor me ging staan. “Laatste test voor vanavond,” zei hij. “Je krijgt iets om te dragen.”

Hij hield een dun leren halsbandje omhoog. Er zat een klein metalen plaatje aan, waar slechts één woord op stond:

“Eigendom.”

Hij klikte het vast om mijn nek.

De mannen knikten goedkeurend.

“Je bent er nog niet,” zei hij. “Maar je komt in de buurt. En volgende keer… wordt het echt een proef. Dan zijn er meer mannen. En jij? Jij zal de hoofdrol krijgen.”

Mijn hart bonsde. Mijn lichaam trilde. Maar mijn antwoord kwam zonder twijfel:

“Ja.”

Hij wees naar de metalen stoel. “Ga zitten.”
Mijn benen voelden slap toen ik opstond van het matje en naar de stoel liep. Koud staal tegen mijn billen, mijn dijen, mijn rug. Mijn kut was zo nat dat ik bijna van het zitvlak gleed. Mijn knieën gespreid op het commando van één van de mannen — ik zat daar als een opengevouwen speeltje. En toen kwamen de klemmen.

Eerst mijn tepels. Kleine metalen klauwtjes, met een schroefje waarmee ze de druk konden verhogen. De eerste klik zorgde voor een schok door mijn borst. Mijn tepels schoten nóg harder omhoog, alsof ze zich vrijwillig aanboden aan de pijn. De tweede klem maakte het compleet — mijn adem stokte, mijn ogen sloegen neer. Een stroom van geilheid trok tussen mijn benen.

Daarna mijn schaamlippen. Twee zilveren tangetjes, klein maar gemeen, die aan beide kanten van mijn kut werden vastgezet. Eén man spreidde mijn lippen, de ander draaide de klemmen aan. Alsof ze precies wisten hoe mijn kut het wilde: open, pijnlijk gevoelig, strak getrokken. Ik voelde elk trilspiertje in mijn onderlichaam beven van de spanning.

“We kunnen ze strakker zetten, meisje,” fluisterde Theo’s vader terwijl hij aan een draaiknop draaide. “Of… we kunnen ze koppelen aan een trilling. Wil je dat?”

Ik knikte. “Alsjeblieft,” fluisterde ik.

Ze koppelden de klemmen aan een klein kastje met een snoer. Eén van de mannen zette het aan. Mijn tepels begonnen te pulseren. Niet pijnlijk — nog niet. Maar scherp, zinderend. Alsof iemand ze beet met elektrische tongen. Mijn schaamlippen trilden mee, licht, maar voelbaar. Mijn hele kut voelde alsof ze op springen stond. Alsof ik klaarkwam… zonder dat ik mocht bewegen.

“Dit is voorbereiding,” zei Theo’s vader. “Als je dit kunt, kun je alles.”

Ze lieten me daar zitten. Handen vastgebonden achter mijn rug. Knieën gespreid. Klemmen strak. Trillingen als een constante marteling van geilheid. Mijn mond half open, mijn adem hijgend, mijn blik wazig van lust. Ze dronken bier terwijl ze me bekeken. Alsof ik een voorproefje was — een amuse van onderwerping. Mijn kut droop over de rand van de stoel.

En toen zei één van hen: “Volgende keer… gaan we kijken of je dit kunt voor een publiek. Tien mannen. Jij in het midden. Vastgebonden. Open. En elke man mag zijn eigen opdracht geven. Maar vanavond…” — hij zette de trillingen een standje hoger — “maak je af op die stoel. Zonder handen. Alleen op spanning.”

Ik kreunde. Mijn kut trok samen. Mijn tepels stonden in brand. En ik wist: ik zou klaarkomen. Niet omdat ik wilde. Maar omdat zij het hadden besloten.

Mijn lijf stond in brand. De trillingen uit de klemmen voelden nu als elektrocuties van geilheid — kleine schokken die steeds dieper in mijn kut trokken. Mijn tepels pulseerden als dolgedraaide knoppen, mijn lippen stonden strakgetrokken, glanzend van natheid. Ik zat vast. Ik bewoog niet. Maar mijn hele lijf schreeuwde om ontlading.

“Ze wil komen,” zei één van hen. Zijn stem klonk geamuseerd. “Mooi. Dan laten we haar wachten.”

Hij draaide langzaam het trillingskastje uit. Niet in één keer. Elke stand lager voelde als een gemene stop — alsof ik van een rand werd getrokken waar ik net overheen wilde glijden. Mijn kut trok samen van frustratie. Ik kermde zacht, smekend.

Theo’s vader kwam weer voor me staan. Zijn blik gleed langzaam naar beneden, naar mijn klemmen, mijn trillende kut, mijn natte dijen. Hij boog zich naar me toe, zijn mond vlak bij mijn oor.

“Sletten klaarkomen niet wanneer ze willen. Ze klaarkomen als wij het zeggen.”

Ik wilde huilen van geilheid. Of schreeuwen. Of smeekbedes roepen. Maar alles wat ik kon doen, was hijgen. Mijn kut was een vuurbal geworden — één aanraking, één druk, één duw en ik zou exploderen.

“Maak haar los,” zei hij toen. “Niet de klemmen. Alleen haar handen.”

Ik voelde vingers aan mijn polsen. De touwen gleden los. Mijn armen deden pijn van de spanning. Maar ik kreeg geen tijd om op adem te komen. Theo’s vader greep mijn haren, trok mijn hoofd naar achteren, en drukte zijn duim in mijn mond.

“Zuigen,” zei hij. “En daarna maak je jezelf af. Maar niet met je handen. Alleen je kut. Op die stoel. Schurend. Als een hoer.”

Ik zoog zijn duim als een verslaafde. Mijn ogen rolden bijna weg van verlangen. En toen hij me losliet, deed ik wat hij zei. Ik zette mijn voeten op de rand van de stoel, duwde mijn bekken naar voren, en begon langzaam te bewegen. Mijn klemmen schoten vuur. Mijn schaamlippen sleepten over het staal. Mijn klit bonsde als een hartslag tussen mijn benen.

Ik bewoog sneller. Als een teef die zichzelf droogneukt tegen een paal. Mijn adem schokte. Mijn kut spande aan. Mijn rug trok krom.

“Kijk haar nou gaan,” mompelde iemand. “Kijk dat geile sletje zichzelf afrijden.”

En ik deed het. Klaar. Wild. Open. Grommend. Mijn hele lijf gierde in een kramp van pure, rauwe ontlading. Ik spoot bijna — mijn kut trok samen in golven, spastisch, trillend, zompig nat. Ik schreeuwde. Ik kreunde. En ik bleef schuren tot het te veel werd.

Tot mijn benen slap vielen. Tot ik hijgend in elkaar zakte. De klemmen nog steeds trillend aan mijn lijf.

Ze lieten me daar zitten. Open. Gebruikt. Gekomen.
En toen zei Theo’s vader, kalm en laag:

“Volgende keer... tien mannen. Geen klemmen. Alleen touwen. En jij geblinddoekt, je benen gespreid.
Dan gaan we zien of je het aan kunt om klaargebukt genomen te worden — keer op keer — zonder te weten wie erin zit.”

💦 Geil geworden van mijn verhaal? Laat dan nú van je horen!
Ik geef me helemaal bloot in mijn teksten — en jij? Jij leest en zwijgt… of durf jij het aan om te reageren? 😏

📣 Durf jij me écht te laten weten wat je denkt, voelt, of wat je wél met me zou willen doen?
Laat een geile reactie achter onder mijn verhaal of stuur me een mailtje.
💌 sletje-katja@outlook.com

En…
👙 Elke week verloot ik een gedragen stringetje of geil kledingstuk onder de heetste reacties. Misschien draag jij straks iets dat nét van mijn lijfje kwam... en ja, ik bedoel precies dat! 😈

Oh, en voor wie écht geil is en verder wil gaan…
Als je naar aanleiding van mijn geile belevenissen wat zalige tributes wilt maken, en dan bedoel ik een foto van jouw vast zalige lul met een of meerdere van mijn foto's op je scherm (TV, PC, of computerscherm). Je weet wel, de foto’s die bij mijn verhalen staan. 😏 Het is een manier om te laten zien hoe ik je heb geïnspireerd… en geloof me, ik ben heel benieuwd naar wat ik met je doe! En het maakt mij geil en hongerig naar meer! Stuur jouw geile tributes dus gerust naar mij — en vergeet niet dat je het naar mijn eigen mail moet sturen schatje: sletje-katja@outlook.com 📸💋

Laat me niet nat én genegeerd achter…
Katja 😘