In de ochtendzon leek alles nét iets feller dan normaal. De tegels op het perron, de lijnen van de rails, het witte van Kiki’s blouse onder haar jas. Ze stond daar, slank, bril op, handen netjes om haar tasbanden gevouwen. Haar hart bonsde. Niet omdat ze te laat was, maar omdat hij er ieder moment kon zijn.

Maarten.

Zaterdagavond was als een droom geweest. En nu stond ze op maandagmorgen weer als ‘gewoon Kiki’, het meisje dat gisteren met haar ouders naar de kerk ging, het meisje dat op zondag geen make-up draagt, en vandaag zich afvroeg of het allemaal echt was. Of hij haar echt leuk vond… of dat het toch de drank was geweest.

Maar daar kwam hij al, zijn tred nonchalant, z’n tas losjes over z’n schouder. Hij zag haar, glimlachte, en liep recht op haar af. Geen twijfeling. Geen weifeling.

Zonder iets te zeggen boog hij zich naar voren en drukte een kus op haar voorhoofd.

Haar hart verschoof. De spanning smolt als sneeuw op haar schouders. Hij zag haar écht.

In de trein zaten ze naast elkaar in een vierzit. Ze praatten rustig over het weekend, de feestmuziek, het gedoe bij de bar, hoe Jeroen iets te luid was geweest, en hoe Tom per ongeluk bijna in de gracht had geplast. Kiki glimlachte. De wereld voelde lichter met hem naast zich.

Op het station stapten ze uit en liepen samen naar de universiteit. Op de trap, vlak voordat ze hun eigen gangen in moesten, draaide Maarten zich nog even om. Hij trok haar zacht naar zich toe, zijn hand warm op haar heup, en zoende haar vluchtig maar vol. Kiki wist toen zeker: dit was echt.

In de lessen erna zat haar hoofd niet bij bedrijfseconomie, niet bij marktwerking of waardeketens. Alles in haar verlangde naar de pauze, naar hém.

En daar was hij.

Bij de koffiehoek, samen broodjes halend. Haar vriendin, Sarah, zag hen, keek van hun gezichten naar hun handen en weer terug. “Uhm... is dit iets nieuws?” vroeg ze met opgetrokken wenkbrauwen.

Kiki hapte naar woorden, maar Maarten was haar voor. “Dat is het zeker,” zei hij, en trok haar glimlachend dichterbij. Ze kreeg een kus, gewoon waar mensen bij waren. Triomfantelijk voelde het. Niet stoer, niet overdreven. Gewoon écht.

De middag kabbelde door. Maarten was vroeg klaar en moest al naar huis. Kiki bleef achter met een lichte kriebel in haar buik.

Later die dag, op weg naar huis, kruiste ze toevallig Mirthe bij het perron. “Jij hier?” zei Kiki verrast.

Mirthe knikte. “Ik was net klaar. Jij ook?”

Ze stapten samen de trein in. Twee jonge vrouwen, verschillend als dag en nacht. Kiki met haar nette jas en gesloten houding. Mirthe met losse trui, warrig haar, en die glimlach die altijd iets wist wat jij nog niet wist.

Ze praatten over het weekend, over Jeroen, over hoe lomp maar lief hij kon zijn, en natuurlijk over Maarten.

“Ik snap dat je zenuwachtig was vanmorgen,” zei Mirthe, “maar hij keek zaterdag al echt naar je alsof hij je al weken kende.”

“Vond je?”

“Meid, het spatte ervan af.”

En toen boog het gesprek om. Onvermijdelijk. Over seks.

“Bij mij thuis,” begon Mirthe, “gingen we daar heel vrij mee om. Eerste keer dat ik een jongen mee naar huis nam om gewoon samen Netflix te kijken… stond m’n moeder de volgende dag al klaar om met me naar de dokter te gaan voor de pil. Ze zei: ‘Ik weet niet of het al gebeurd is, maar ik wil dat jij klaar bent voordat het wél gebeurt.’”

Kiki zweeg even, slikte. “En... gebeurde er toen iets?”

“Nee joh,” lachte Mirthe, “ik was net 14 en had net mijn barbies naar zolder gebracht. Maar de toon was gezet. Seks was geen geheim of verboden ding. Gewoon iets normaals.”

De trein raasde door de weilanden. De zon zakte langzaam.

“Ik heb nog nooit...” begon Kiki, “Nou ja, ik bedoel... je weet wel.”

Mirthe keek haar aan, zacht. “Je hoeft niks te overhaasten. Alles op je tijd. Maar je mag ook nieuwsgierig zijn.”

Dat wás Kiki. Meer dan ze wilde toegeven.

“Hebben jij en Jeroen het er ook wel eens over gehad? Over... andere dingen of hebben jullie alles al gedaan?”

“Tuurlijk,” grijnsde Mirthe. “Zaterdagavond nog, op de fiets. We hadden het zelfs even over jou. Jeroen zat helemaal in die Sophie Turner-vibe.”

Kiki grinnikte, bloosde. “Wat bedoel je daarmee?”

“Dat je eruitzag alsof je uit een serie kwam. Braaf aan de buitenkant, maar van binnen... tja, zeg nooit nooit.”

“En... daarna?”

Mirthe haalde haar schouders op. “We waren allebei lam. Hij kreeg 'm amper omhoog. Maar ik wist wat hij lekker vond, dus ik deed m’n bril op en... nou ja, gepijpt dus. Tot hij kwam. Over m’n bril en gezicht heen. Vindt-ie geil. Daarna ging-ie voor me. Gebeft. Goed ook.”

Kiki slikte. Haar dijen knepen onbewust iets tegen elkaar aan. Haar wangen gloeiden.

“Geniet je daar dan net zo van als... echte seks?” vroeg ze zacht.

“Niet altijd,” zei Mirthe eerlijk. “Oraal geven kan iets onderwerpigs hebben. Je doet het voor de ander. Dat is soms geil. Soms niet. Als je het wil doen, dan is het top. Maar je moet niets doen omdat je denkt dat het zo hoort.”

Kiki zweeg, haar hoofd vol vragen, haar lijf vol gevoel. Ze wist dat ze nog niet toe was aan wat Mirthe allemaal deed. Maar ook… dat haar wereld was opengegaan. Eén kus met Maarten had alles in beweging gezet.

---

De week na het feest voelde anders. Alsof de lucht anders tintelde elke keer dat ze elkaar zagen. Kiki en Maarten zochten elkaar telkens op. Op het perron, tijdens collegewissels, in de koffiehoek bij de automaat. Geen dag ging voorbij zonder dat ze elkaar zagen of minstens een paar keer appen.

Het voelde speels, nieuw, licht. Maar ook echt.

Soms wachtten ze elkaar op bij het station. Dan stond Kiki al bij het bankje, haar haar half los, haar jas wat open, en dan zag ze Maarten de trap op komen, slungelig, tas over één schouder. Eén blik was genoeg. Een halve grijns. Een ‘hoi’ die intiemer klonk dan de rest van het perron.

In de pauzes deelden ze broodjes, grappen, collegefrustraties. En steeds vaker kwamen hun gesprekken ook buiten de studie terecht. Over thuis. Geloof. Toekomst. Ze wisten het niet allemaal precies, maar ze wilden het bij elkaar uitzoeken. Kiki voelde zich elke dag wat meer op haar gemak bij hem. En Maarten? Die was al om.

Op woensdagavond, tijdens het typen van een samenvatting, twijfelde Kiki even. Maar ze tikte het toch:

“Zou je het leuk vinden om vrijdagavond bij mij thuis te komen? Mijn ouders zijn naar een voorstelling.”

Het duurde geen minuut:

“Ja. Echt graag.”

Ze had haar ouders al eerder over Maarten verteld, nog toen het alleen ging over die jongen uit het dorp verderop die dezelfde studie deed. Haar vader had z’n wenkbrauwen opgetrokken, haar moeder wat bedenkelijk gekeken. Maar toen bleek dat Maarten’s ouders een kleine wijnboerderij runden én dat ze via via bij de kerk weer mensen kenden uit zijn dorp, verzachtte dat het oordeel. Hij kwam ten minste ergens vandaan en zijn achternaam was bekend in het dorp. Geen dwaallicht uit de stad.

Toen Kiki vrijdagmiddag voorzichtig vroeg of Maarten een keertje langs mocht komen, was het antwoord na een korte blikwisseling tussen haar ouders uiteindelijk:

“Goed dan. Maar we zijn pas om elf uur terug.”

“Je zus is er ook nog even, hè.”

Maarten was blijer dan hij had durven hopen. Zijn eerste keer voorstellen bij iemands ouders, en dat op een ‘eerste date’. Maar hij trok z’n nette trui aan, poetste zijn schoenen, en had zelfs een flesje uit hun eigen wijnvoorraad bij zich. Niet dat ze dat open zouden trekken. Maar het idee was netjes.

Kiki deed open. Ze zag er prachtig uit. Niet overdreven opgemaakt, maar haar haar zat losjes, speels. En haar ogen glinsterden van verwachting.

Binnen stelde hij zich voor. Haar moeder vriendelijk, haar vader wat afstandelijk, tot het gesprek op werk kwam.

“U bent directeur bij een groothandel?” vroeg Maarten beleefd.

“Voeding, dranken. In de stad,” knikte de vader.

“Mijn ouders zitten met wijn. Biologisch, kleine productie. Veel met horeca.”

“Wijn?” vroeg de vader, ineens alerter. “Wat voor druiven?”

Voor Kiki’s ogen ontspon zich een gesprek over terroir, distributieketens, marktwerking, margeberekeningen. Haar vader zat rechtop in zijn stoel, geïnteresseerder dan ze hem vaak zag.

“Ja schat, echt, we moeten nu gaan,” zei haar moeder uiteindelijk, jas al aan. “Anders zitten we straks achteraan.”

“Je komt nog wel eens langs, hoop ik?” zei haar vader tegen Maarten.

“Graag,” knikte hij.

Toen de voordeur dicht viel, draaide Kiki zich naar hem om. “Nou… goedgekeurd, volgens mij.”

Maarten grijnsde. “Liever de wijn dan de schoonzoon.”

“Dat weet je pas later,” fluisterde ze, en gaf hem een kus op z’n wang. “Kom. Film opzetten?”

Ze nestelden zich op de bank, lichten gedimd, kussens in de rug. Er stond een film op, maar hun aandacht gleed er snel vanaf. Hun benen raakten elkaar. Hun schouders. Zijn hand lag op haar dij, en haar hoofd leunde iets op zijn schouder.

Na een kwartier tikte Kiki op haar telefoon. Ze glimlachte, draaide het scherm naar hem toe.

“Mam en pap zeggen dat ‘die jongen van Kiki’ goed overkomt. Mam noemt je ‘beschaafd’. Mijn zusje luistert stiekem mee en vindt je ‘verrassend normaal’.”

Maarten lachte. “Ik voel me vereerd.”

De bank kraakte nauwelijks toen ze wat dichter tegen hem aan schoof. Kiki’s wangen kleurden licht, maar haar ogen weken geen moment van de zijne. Ze draaide haar gezicht naar hem toe, en hun lippen vonden elkaar. Een trage kus. Dan nog één. En toen vielen ze erin. Zoenen. Handen. Huid tegen huid. Kiki trok zich ineens terug. Ze slikte even. Haar stem was zacht, maar helder: “Ik wil maagd blijven tot het huwelijk. Ik hoop niet dat jou dat tegen staat of dat je daardoor afhaakt want ik vind je ontzettend leuk.

Maarten slikte droog. Zijn hart bonkte tegen zijn borstkas alsof het eruit wilde breken. Maar hij knikte, met een flauwe grijns, en boog zich voorover om haar opnieuw te kussen. Zijn warme stem sprak haar toe: “Ik vind je leuk en als je daar mee wil wachten, dan is dat zo. Het is niet dat ik je nu ineens los laat. Niet alles in het leven draait om seks. wat de toekomst brenge moge.'' Sprak Maarten refererend aan een christelijk psalm. Kiki moest even grinniken en was gerustgesteld. Ze zag er best wel tegen op om dit tegen Maarten te zeggen, maar door haar gesprek met Mirthe voelde ze wel wat zekerder. Zij gaf al aan dat Maarten gewoon een zachte jongen was en haar wel zou begrijpen.

Maar dat was niet het enige waar ze het met Mirthe over heeft gehad. Ze zoende Maarten nog vuriger dan eerst. Ze keek hem even aan met haar bruine kijkers en zei geheimzinnig. “Betekent niet dat we niet een leuke en lekkere avond moeten laten schieten, er leiden meer wegen naar Rome.''

Maarten zijn handen gleden inmiddels onder haar shirtje, zijn vingertoppen vonden haar zachte huid, warm en uitnodigend. Haar borsten pasten perfect in zijn handen, haar tepels hard onder zijn streling. Ze kreunde tegen zijn mond aan, duwde haar heupen onbewust dichter tegen hem aan. Maarten had de smaak te pakken en zei met een ondeugende ondertoon. “Er leiden ook meerdere wegen naar komen.''

Maarten liet zijn lippen afzakken, langs haar hals, naar haar buik. Kiki ademde scherp in toen zijn warme mond haar navel kuste. Zijn hand rustte op haar rokje, duwde voorzichtig over haar maillot heen tegen haar venusheuvel. De warmte die hij daar voelde joeg een rilling door hem heen. Ze was nat. Zelfs door de stof heen.

Kiki’s vingers bewogen ondertussen langzaam over de bobbel in zijn broek. Ze durfde het eerst nauwelijks aan te raken, streelde aarzelend. Maar toen hij zacht zuchtte, voelde ze haar zelfvertrouwen groeien. Haar hand bleef daar, nieuwsgierig en opgewonden.

Maarten keek op. Haar ogen waren groot en helder, maar allesbehalve onschuldig. Hij boog zijn hoofd opnieuw omlaag, tilde haar rokje iets op. Ze hief haar kontje licht van de bank, een stilzwijgende toestemming. Hij gleed haar maillot langzaam naar beneden, centimeter voor centimeter. Daaronder: een slipje, donkergrijs en doordrenkt bij haar kruis. Hij trok het voorzichtig omlaag, haar huid plakte er even speels aan vast.

Ze was kaal. Strak, glanzend, als een geheime belofte. “Heb je dit vanochtend nog gedaan?” fluisterde hij grijnzend.

“Met voorbedachte rade,” gaf ze toe, ondeugend. “Dacht, misschien krijg ik bezoek…”

Hij liet zijn tong zakken, proefde haar zonder te vragen. Haar benen beefden licht. Ze hapte naar adem, haar hand greep zich vast in het kussen achter haar hoofd. Haar kreun was schor, onbeschaamd. “Oh… Maarten…”

Hij bewoog zijn tong langzaam, ritmisch, aandachtig. Haar smaak was zoet en zilt, haar lijf opengeslagen als een bloem in de zon. Zijn handen hielden haar dijen stevig vast, terwijl hij telkens weer die ene plek zocht waar haar adem stokte.

Hij twijfelde of hij haar ook mocht vingeren… maar deed het niet. Hij duwde haar venusheuvel iets naar boven richting haar navel, zodat haar clitoris nog meer naar voren piepte tussen haar schaamlippen uit. Hij drukte zijn gehele mond op haar en draaide met een zachtzuigende beweging rondom haar clitoris, die hij steeds meer voelde kloppen onder zijn tong.

Kiki kwam met een fluistering van zijn naam, haar hele lichaam trillend, haar dijen gespannen rond zijn hoofd. Toen ze tot rust kwam, trok ze hem omhoog en zoende hem lang en diep. “Ik proef mezelf,” fluisterde ze grinnikend, Maarten was hier zelfs een beetje door verrast.

Ze liet zich van de bank glijden en keek hem met een fonkeling in haar ogen aan. “Nu ben jij aan de beurt.”

Maarten ging achterover zitten, gespannen van verlangen. Kiki knoopte zijn broek los, een beetje onzeker, maar vastbesloten. Ze haalde zijn stijve pik tevoorschijn en liet haar vingers erover glijden. “Zeg het als ik iets fout doe,” fluisterde ze.

Ze nam hem langzaam in haar mond. Warm, vochtig, voorzichtig. Haar tong likte de onderkant van zijn eikel, terwijl haar hand zijn schacht bleef strelen. Ze zoog zachtjes op zijn eikel en liet haar tong de vrije loop. Ze nam hem iets verder in haar mond en stopte met het bewegen van haar hand, haar mond nam het over. Toen ze iets te diep ging, kokhalsde ze licht en trok terug.

Maarten kreunde. “Zelfs dat is geil,” fluisterde hij. Ze lachte beschaamd, maar grijnsde daarna breed. “Mirthe zei dat het leuk is met bril op.” Ze zette haar bril op, keek hem recht aan. “Zo dus?”

Zijn pik trilde. “Fucking heet.”

Kiki likte hem opnieuw, dieper nu, haar lippen glanzend van speeksel, met een slurpend geluid soms.

Haar hand draaide mee, haar ogen lieten hem geen moment los. Ze voelde zijn piemel harder kloppen en warm worden. Ze herkende het gevoel van haar hardwordende, eigen clitoris als ze tegen een hoogtepunt aan zat. “Waar wil je komen?” vroeg ze plotseling.

“Wat jij wilt…”

Ze knielde voor hem, gezicht omhoog. “Sta op. Je mag kiezen: gezicht… of mond. Of allebei.”

Zijn benen trilden toen hij opstond. Dit had hij niet van haar verwacht. Ze keek hem aan, ondeugend. “Kies maar, brave jongen.”

Hij hield het niet meer. Met zijn hand trok hij zich af boven haar gezicht, voelde het klaarkomen naderen als een storm. Hij spoot de eerste stralen over haar gezicht, haar bril besproeid met warme druppels. ze deinste eerst wat terug, verbaasd en toch wat onverwacht. Maar ze herpakte zich en toen nam ze hem weer in haar mond en slikte de rest, gulzig, zonder gêne.

Ze veegde haar gezicht schoon met een doekje van de salontafel, likte zijn eikel nog even schoon alsof ze een ijsje afmaakte, en zei toen met een scheve glimlach: “Beide bevalt me eigenlijk wel.”

Maarten kon alleen maar naar haar kijken, sprakeloos. Wat een meisje...

Kiki’s mobiel trilde scherp op het glazen tafeltje. Ze wierp een blik en haar ogen schoten wijd open. Een appje van haar zus: “We zijn onderweg! Nog kwartiertje max 😘”

Ze grinnikte, tikte snel “Okeee 😳 tot zo” terug en schoot overeind alsof ze zich pas net realiseerde dat ze nog half op haar knieën zat voor Maarten. “O shit,” zei ze, terwijl ze haar slipje opraapte en weer over haar benen heentrok. “We hebben letterlijk dertien minuten.”

Maarten zat daar nog, pik nog halfstijf, haar geur nog vers in zijn neus. “Wat wil je doen dan? Verstoppen in de kast?”

“Doe normaal,” lachte ze, haar rokje fatsoenerend terwijl ze haar haar met haar vingers uit haar gezicht kamde. Ze liep naar de keuken, heupen nog wiegend van de nasleep, en kwam terug met twee glazen cola en een kom chips. “We hebben een alibi nodig. Snel. Netflix.”

“de Da-Vinci code al gezien?”

“Perfect. Die hebben we beiden al gezien. Als m’n moeder vraagt waar het over ging, heb ik ten minste een clue.”

Hij plofte op de bank, zij naast hem, benen over zijn schoot. De afstandsbediening klikte. “Denk je dat ze het ruiken?”

Hij snoof. “Beetje.” Hij knikte richting haar bovenbenen. “Of dat komt door je natte slipje, dat weet ik niet.”

Ze stak haar tong uit. “Dan steek ik gewoon een kaars aan.”

En dat deed ze. Een zachte vanillegeur verspreidde zich als camouflage over het slagveld van lust. Nog geen moment later klonk de voordeur. Sleutels. Lachen. Snel schoven ze iets uit elkaar, precies genoeg.

De woonkamer stroomde weer vol met stemmen en beweging. Haar vader kwam binnen met zijn gebruikelijke enthousiasme, al snel afgeleid door Maarten. “Hé, Maarten, heb nog nagedacht over die wijnen van je ouders. Groothandel is in beweging, jongen. Wie weet wat voor kansen er liggen.”

Maarten zat ineens rechtop, alsof hij nooit anders had gedaan dan over afzetmarkten praten. “Ja, ik zat nog te denken aan die restaurantketen die je noemde, van die biefstukken van Moetje …”

Kiki keek opzij en ontmoette Daniëlle’s blik. Haar zusje trok een veelzeggende grijns en leunde naar haar toe. “Jullie zagen er nogal… fris uit toen we binnenkwamen.”

Kiki sloeg haar speels tegen de arm. “Gewoon een beetje film gekeken. Jij altijd meteen met je insinuaties.”

“Je haren zaten anders alsof je net uit bed kwam.”

“Ik bén ook net van de bank opgestaan.”

Ze giechelden zacht. Daniëlle wierp nog een snelle blik op Maarten. “Hij’s wel lekker bezig. Papa vindt hem chill.”

“Jup. Bonuspunten.”

Kiki’s moeder plofte neer in de stoel tegenover hen en keek even tussen de twee heen. “Wat hadden jullie ook alweer gekeken?”

“De Da vinci Code, van dat boek” zei Maarten direct. “dat ze een soort puzzel vinden, een cryptex.”

Kiki knikte, mondvol chips. “Echt goeie twist op het einde.”

Haar moeder leek tevreden. “Hm, die moet ik ook nog eens kijken. Ik heb het boek wel gelezen van Dan Brown.”

De fles wijn die Maarten eerder had meegenomen werd erbij gehaald. Kurk eruit, glazen gevuld. Iedereen nam een glas.

De sfeer werd warm, vertrouwd. Niemand die doorhad wat zich een kwartier eerder tussen bank en dijen had afgespeeld. Behalve Kiki, die voelde nog steeds de brandende warmte tussen haar benen, een stiekeme herinnering aan zijn tong. Terwijl ze nipte van haar glas, keek ze even naar Maarten, die met haar vader in gesprek zat, rustig en charmant.

Even later liet ze Maarten uit en bij de achterdeur bleven ze nog even staan napraten. “Ik vond het een leuke avond met je.” Maarten zei het met een sprankeling in zijn ogen. “Nou anders ik wel, ik vond het wel spannend maar heb wel genoten van deze avond.” Kiki gaf hem nog een lange zoen en kneep zacht in zijn broek, waarop Maarten haar een klein tikje op de billen gaf.