Maarten stond al klaar bij het kerkpleintje, één voet nonchalant op de stoep, zijn fiets schuin tegen zijn heup geleund. De ochtendzon wierp lange schaduwen op het plein, en zodra hij Kiki zag aankomen. Haar blonde haar gevangen in een losvallende staart, haar rugzak ritmisch wiegend op haar schouders, lichtte zijn gezicht op.

Ze glimlachte toen ze hem zag. “Mooi op tijd,” zei ze, ademhalend van het trappen.

“Voor jou altijd,” antwoordde hij met een scheve grijns. “Klaar voor een dag vol boekhouden en betekenisvolle oogcontacten?”

Kiki rolde met haar ogen, maar haar glimlach verried iets anders. Ze staken samen het dorpsweggetje over, hun fietsen zacht knarsend over de grindoprit van Maartens huis. De boerderij lag er rustig bij — oude stenen, blauwe houten luiken, de geur van gist, hout en aarde die zich vermengde met het warme gras.

Binnen wachtte de koelere lucht van het huis, en zijn ouders, vriendelijk, nuchter, nieuwsgierig zonder opdringerig te zijn. Zijn moeder, met bloem op haar schort, bood direct koffie aan. Zijn vader vroeg haar wat ze studeerde, en knikte goedkeurend bij elk antwoord.

Aan de keukentafel aten ze vers brood, zachte kaas en druiven uit eigen gaard. Kiki voelde zich welkom, gezien. Tussen hap en slok voelde ze steeds Maartens knie net te dicht bij die van haar. Een aanraking. Een streling onder tafel. Oogopslag die net te lang bleef hangen.

“We gaan naar de markt in het dorp,” zei zijn moeder later. “Jullie redden je wel zo?”

“Ja hoor,” zei Maarten, al half op de trap. “We gaan boven studeren.”

Kiki volgde hem. De trap kraakte onder hun voeten, alsof het huis zelf hun opwinding kon voelen. Op zijn kamer de geur van linnen, boeken, en iets dat alleen hem was, lagen boeken al open, maar de lucht hing vol verwachting.

Zodra de deur dicht was, viel de stilte op hen als een warme deken. Kiki zette haar tas neer, draaide zich om. Maarten stond al vlakbij. Zijn blik gleed langzaam over haar gezicht, haar schouders, haar heupen.

“Studeren, toch?” vroeg ze zacht, een tikje plagerig.

“Ligt eraan wat je wil leren,” fluisterde hij, zijn hand al rustend op haar heup. Hij liep even naar beneden om wat drinken te halen. Het was stil op de boerderij.
Alleen het ritmisch tikken en het zachte geluid van een boiler die ergens verderop zijn best deed.

Kiki zat inmiddels op zijn bed, benen gekruist, een oversized van hem hoodie om haar heen geslagen. Onder die hoodie: niets. Alleen haar huid. Haar dijen plakten licht van de spanning.

Maarten ging op zijn bureaustoel zitten, een glas cola in de hand, zijn blik al wat onderzoekend. Maar als hij naar haar keek, dan werd het strak. Geconcentreerd. Dorstig.

“Je weet dat ik nu dus nooit meer gewoon bij je thuis kan komen zonder stiekem aan dit gisteren te denken?” zei hij, voordat hij een slok cola nam.

Kiki likte haar lippen. “Dat hoop ik juist.” Ze reikte traag naar haar eigen glas, haar hoodie gleed iets op. Haar blote dij kwam bloot. Maarten slikte zichtbaar.

“Jij bent gevaarlijk,” mompelde hij.

“Jij hebt je tong letterlijk in mij gehad. Wie van ons twee is hier dan precies gevaarlijk?” Haar stem was luchtig, maar haar blik scherp. Speels, prikkelend.

Hij stond op, zette zijn glas neer, en liep naar haar toe. Hij ging op zijn knieën voor haar bed, zijn handen op haar knieën, duim cirkelend over haar huid.

Ze opende haar benen licht, als een bloem die zich niet laat dwingen, maar wél de zon tegemoet rekt.

Maarten keek naar haar gezicht. “Zeg het als je niet wilt. Of als je pauze wilt.”

Kiki beet zacht op haar onderlip. “Ik wil. Alleen geen seks. Nog steeds niet. Maar…” haar hand gleed naar zijn borstkas, streelde de huid onder zijn shirt, “ik wil wel voelen. Jij. Mij. Andersom. Alles daartussen.”

Maarten stond op, duwde haar voorzichtig achterover, zijn lichaam tussen haar benen. Zijn handen schoven de hoodie op tot onder haar borsten, en toen zag hij haar opnieuw helemaal.

Zacht. Open. Klaar.

Zijn mond vond haar tepels, zoog zacht, beet een beetje. Haar rug kromde licht. “Mmm, Maarten…”

Hij gleed naar beneden, kuste haar buik, haar heupbotten, zijn handen onder haar billen. Ze tilde haar heupen op, gaf zichzelf aan hem, zonder woorden.

Hij nam zijn tijd. Zijn tong was nat, traag, verkennend. Haar vingers in zijn haar, zijn vingers op haar dijen, haar benen gespreid als een uitnodiging aan de goden.

Hij vingert niet. Nog steeds niet. Alleen tong. Alleen lippen. Maar zo intens dat Kiki snikkend fluisterde: “Ik kom… ik… hou vol…”

Ze spande zich, schokte, fluisterde zijn naam als een gebed. Hij hield haar vast, hield haar open, hield haar heel.

Toen ze weer kon ademen, lachte ze hijgend. “Wauw. Oké. Dit… is een gevaarlijke gewoonte.”

Maarten kroop omhoog, zijn stijve pik tegen haar onderbuik drukkend. “Mag ik… jij weet wel…”

Ze knikte. “Ik wil dat je in mijn mond komt.”

Zijn hart bonsde.

Ze liet hem naast het bed staan, gleed op haar knieën op de houten vloer. De hoodie over haar hoofd getrokken, haar gezicht vrij, haar bril op. Ze keek op, mond open, tong uit. “Kom maar.”

Zijn pik gleed tussen haar lippen en ze zoog hem met natte, gretige zuigingen. Zijn hand in haar haar, haar blik strak op hem gericht. Hij fluisterde haar naam, smeekte haast, “Kiki… ik ga…”

Ze trok zich terug op het laatste moment. “Doe maar op m’n bril. Vind ik geil.”

Zijn zaad spoot warm, wit, rijk. Het glansde op haar glazen, over haar wang, een beetje op haar tong. Ze likte het op, rustig, als room.

“ik vind dit leuk om te doen. Mirthe zei dat het iets onderwerpigs had of zo, maar ik vind het vooral stiekem en erotisch misschien. En vind het fijn als ik je zie als je klaar komt.” zei ze toen ze opstond, hem aankijkend terwijl ze haar bril weer recht zette.

In de verte klonk nog steeds het tikkende geluid van een boiler en een auto die op het grind reed. "Volgens mij komen mijn ouders thuis, zullen we ons even fatsoeneren en in de boeken duiken?" Maarten genoot van haar uitspattingen, maar wist ook dat hij deze momenten moest blijven koesteren.

---

Ze waren inmiddels drie weken officieel samen. Geen ‘misschien’ meer, geen ‘soort van’, gewoon: Kiki en Maarten. Als mensen het vroegen, keken ze elkaar even aan, grijnsden, en zeiden: “Ja, het is aan.”

Maar dat was het oppervlakkige deel. Onder dat laagje van schattige wandelingen, gedeelde broodjes en samenvattingen in de trein, borrelde iets veel diepers, vurigers. Ze zochten elkaar. Elke kans, elk moment zonder ogen op hen gericht bij één van hen thuis, gebruikten ze. In portieken, op hun kamers, op de bank alleen thuis. Niet om elkaar alleen te zoenen.

Kiki was er dol op. Ze zei het niet met woorden, maar met daden. Ze wist wat ze wilde zodra de deur dichtviel. Ze keek hem aan met haar bril net rechtgezet, haar hand al op zijn gulp. “Even proeven,” zei ze dan. En voor hij het wist, voelde hij haar warme mond weer om zich heen, haar tong draaiend, haar keel zacht kokhalzend, haar ogen strak op hem gericht terwijl ze hem tot het randje bracht. En vaak eroverheen. Of over haar heen.

In Maartens hoofd was een nieuwe realiteit ontstaan: het idee dat een vrouw zó graag wilde geven, zó gretig hem opslokte, was mindblowing.

En daar, in die roes, fietsten ze samen naar Mirthe’s appartement. Jeroen had chips en speciaalbier beloofd. Mirthe had zich ermee bemoeid en dus was het ineens “gewoon een gezellig avondje bij mij, beetje bijpraten, wat drinken, niks raars hoor!”

Ze kwamen net op tijd aan, Maarten nog een beetje nat van de regen, Kiki haar haar in een knotje, een ondeugende fonkeling in haar blik.

Mirthe’s appartement was warm, vol kaarslicht en zachte banken. Jeroen zat al met een biertje in de hand, zijn benen breed, zijn houding lomp maar ontspannen. Maarten begroette hem met een knik en een felle blik. Ze begrepen elkaar met een half woord.

Even later zaten de meiden op het balkon met glazen rosé, terwijl Jeroen en Maarten zich in de woonkamer nestelden met IPA en droge worst.

“Dus…” begon Jeroen met een schuine blik, “jullie zijn nu echt together together, hè?”

Maarten grijnsde. “Ja man. Drie weken. Officieel.” Hij nam een slok. “Voelt als meer.”

Jeroen trok een wenkbrauw op. “En? Heb je d’r al gevraag om je vrouw te zijn of hoe zit dat?” zei hij al knipogen en verwijzend naar haar maagdelijke wens.

Maarten leunde achterover, haalde zijn schouders op. “Nee, ouwe. Gaat voorlopig niet gebeuren ook, denk ik. Ze wil echt wachten.”

Jeroen fluitte zacht. “Holy shit. Dat is dedication. En jij? Je loopt er niet blauw bij dan?”

Maarten grijnsde breed. “Nee hoor. Ze is… creatief.” Hij keek even opzij of niemand meeluisterde. “Ze is verslaafd aan m’n lul, man. Ik hoef soms maar op m’n lip te bijten en ze zakt al op d’r knieën.”

Jeroen stikte bijna in z’n slok. “Serieus?”

“Serieus. Ze likt hem alsof ze ’t nodig heeft. Ik heb er niet één keer om hoeven vragen” Hij schudde zijn hoofd, ogen glanzend van ongeloof. “En ze kijkt me dan aan met die bril op half zeven… Jezus.”

Jeroen proestte het uit. “Je leeft een droom, gast. Geen seks, maar wél seks.”

Maarten knikte. “Precies. Ik bedoel, ik respecteer haar keus. Echt. Maar ze zorgt er wel voor dat ik nergens tekortkom.”

“Dus ze slikt?”

“Alles. Soms zelfs zonder dat ik het doorheb.” Maarten grinnikte. “En daarna doet ze net of er niks gebeurd is. Serieus, laatst zaten we bij haar ouders aan tafel, terwijl ik d’r gezicht 5 minuten eerder nog heb ondergespoten. Bizar.”

“Fucking hell,” zuchtte Jeroen. “Dát is pas liefde.”

---

Op het balkon zat Kiki wat dichter tegen Mirthe aan, hun voeten op de houten reling, wijn in de hand.

“Jullie zijn cute,” zei Mirthe met die typische glimlach van haar. “Maarten kijkt naar je alsof je z’n laatste maaltijd bent.”

Kiki bloosde, lachte, nam een slok. “Hij is… hij is echt anders. Zacht. Maar ook wild. We vullen elkaar aan, of zo.”

“Hebben jullie al…” Mirthe wiebelde met haar wenkbrauwen.

Kiki knikte. “Orale dingen. Veel.” Haar stem was zacht, maar vol ondertoon. “Ik… ik vind het lekker om hem te geven wat hij nodig heeft. Naja ik merk dat ik het ook nodig heb hoor”

Mirthe knikte goedkeurend. “En hij jou?”

“Zeker. Hij is zó zacht. Maar ook… vastberaden. Alsof hij niet stopt tot ik gillend wegsmelt.”

Mirthe lachte. “Klinkt alsof je het goed voor elkaar hebt.”

Kiki keek even weg, twijfelend. “Alleen… ja, seks. Penetratie. Dat wil ik bewaren.”

Mirthe boog iets dichterbij. “Niet veranderd?”

Kiki knikte. “Ik voel dat nog steeds. Dat het iets heiligs is. Iets waar ik bewust voor wil kiezen. Niet per ongeluk, niet in een dronken bui.”

Mirthe knikte begrijpend. “En anaal?”

Kiki fronste. “Wat bedoel je?”

“Nou. Anaal. Valt dat ook onder ‘maagdelijkheid bewaren’? Of is dat voor de mazen in de bijbelwet?”

Kiki lachte ongemakkelijk. “Ik weet het niet… ergens voelt het… ja, als seks. Maar geen ‘gewone seks’. Dus misschien zou ik dan nog wel maagd blijven, maar…”

Mirthe keek haar met grote ogen aan. “Maar?”

“…maar dan heb je wel écht seks gehad.”

Er viel een stilte. Alleen het zachte geluid van verkeer in de verte, het gerinkel van glazen binnen.

“Zou je het willen?” vroeg Mirthe, haar stem plots zacht.

Kiki keek naar haar glas, haar wangen kleurend. “Misschien. Niet nu. Maar… misschien proberen? Als Maarten het zou willen. Als ik het zelf zou willen.”

Mirthe grijnsde. “Dan moet je zorgen dat er een fles glijmiddel in de buurt is. En veel vertrouwen.”

Kiki lachte, haar hart onrustig kloppend. Ze wist nog niet of ze het durfde. Maar dat het een optie werd… dat alleen al zei genoeg.

---

Binnen viel Maarten Kiki even later bijna aan toen ze terugkwam van het balkon. Eén blik in haar ogen en hij wist: Ze hebben over seks gepraat.

Zodra Jeroen naar de wc was, fluisterde hij in haar oor: “Heb je het over me gehad?”

Kiki glimlachte. “Misschien.”

“Verteld dat je me graag opzuigt?”

Ze kuste hem vlug. “nouja zeg. Wat ben je direct. Komt door de biertjes zeker.”

Hij gromde zacht. “Wacht maar tot we thuis zijn.”

Haar blik gleed naar zijn kruis, zag al een lichte bolling. Ze grijnsde.

“Misschien hoeft dat niet tot thuis,” fluisterde ze.

En zodra ze terugfietsten naar huis, achter in het fietsenschuurtje van haar ouders. Op haar knieën, met haar hand over haar mond om haar eigen gekreun te smoren, bewees Kiki opnieuw dat liefde niet draait om penetratie, maar om verlangen, overgave en één hongerige, warme mond die geen genoeg van hem kon krijgen.