Ik was al nat voordat ik m’n deur achter me dichttrok. Geen ondergoed, natuurlijk niet. Alleen dat belachelijk korte minirokje — zwart, strak, net genoeg om te kunnen zeggen dat ik iets aanhad. Daarboven een dun topje, zonder bh. M’n tepels prikten er dwars doorheen. Het was koud buiten, maar ik voelde me heet. Heet van verwachting. Heet van geilheid. Heet van aandachthonger.

Ik was vanavond niet op zoek naar romantiek. Niet naar flirten.
Ik wilde gebruikt worden. Aangestaard. Uitgekleed met blikken.
Ik wilde als een del behandeld worden. Omdat ik dat ben.

In de tram zat ik wijdbeens. Ik voelde blikken op me prikken. Een gast van een jaar of vijftig bleef maar naar m’n benen kijken, zijn blik zakte omhoog naar mijn tieten, terug naar mijn dijen. En ik zag zijn broek opbollen.
Ik wreef zacht met mijn hand over mijn bovenbeen. Langzaam. Net niet te ver. Maar wél genoeg.

In het centrum stapte ik uit. Leidseplein. Druk. Nat. Luid. Precies wat ik nodig had.

Ik liep de eerste kroeg in alsof ik er werkte. Mijn kont wiegde, hakken tikten, m’n blik was uitdagend. Binnen een halve minuut werd ik al aangesproken.

“Meid, je bent of gek… of je zoekt gewoon lul vanavond.”

Ik draaide me om.
“Of allebei.”

Ze lachten. En bleven kijken.
Ik bestelde een shotje, dronk het in één keer leeg, likte de rand van het glas af terwijl ik oogcontact hield met een jongen van begin twintig die z’n mond open liet hangen.
Hij zei niets. Maar zijn ogen deden alles.

De nacht was nog jong, en ik was op dreef. Mijn benen plakten inmiddels een beetje aan elkaar van het vocht tussen mijn dijen. Niet van inspanning, maar van pure opwinding. Ik voelde het gewoon lopen. Warm, langzaam, geil. Het natte randje aan de binnenkant van mijn rokje herinnerde me eraan: ik was open. Klaar. Gewillig.

Ik liep door de smalle straatjes, waar mannen stonden te roken voor de deur. En ik lette op hoe ze keken. Ogen op m’n tieten. Dan op m’n benen. Dan weer naar m’n gezicht. En ik glimlachte. Uitdagend.
Ik hield even stil onder een afdakje, zogenaamd om op mijn telefoon te kijken. Maar eigenlijk om ze nog net even de tijd te geven om te zien wat ik ben.

“Dat is er eentje die je van achteren moet nemen,” hoorde ik iemand zeggen achter mij.
“Zo eentje zeg je niks tegen. Die pak je gewoon vast.”
Ik voelde het in m’n onderbuik. Een steek van geilheid.
Ja… dát. Dat is wat ik nodig heb.

Kroeg vier.
Grote zaak, veel mensen, luide muziek. Maar zelfs daar viel ik op.
Ik liep naar binnen alsof ik op een catwalk liep. M’n rokje zat inmiddels scheef, iets hoger opgetrokken aan één kant, mijn tepels duidelijk zichtbaar onder mijn dunne top.
Ik voelde handen die nét niet raakten.
Ik voelde ogen die alles zagen.

Een jongen van begin dertig stond bij de toiletten, glas in z’n hand.
Toen ik langs hem liep zei hij:
“Als jij niet op zoek bent naar pik, weet ik het ook niet meer.”
Ik draaide m’n hoofd naar hem toe.
“Dan weet je het dus.”
Hij lachte schor.
“Meid, jij loopt hier rond als een wandelend kechsymbool.”
Ik knikte langzaam.
“Goed gezien.”

Ik ging aan een hoge tafel staan, deed alsof ik naar de menukaart keek.
Een groep kerels achter me begon te joelen.
“Wat een kontje man, die vraagt om slaag!”
“Rokje zo kort dat d’r kut op tafel ligt.”
“Wat een vuile slet. Zalig.”

En ik?
Ik boog iets verder voorover.
Ik gaf ze uitzicht.
Ik voelde hun blikken kruipen.
En ik voelde me zwaarder worden tussen m’n benen. Druipend. Gloeiend. Open.

Een gast liep langs en liet zijn hand per ongeluk tegen mijn bil glijden.
Ik keek hem niet eens aan.
Ik bewoog gewoon iets mijn kont richting zijn hand.
Laat hem denken dat hij zich vergist heeft.
Laat hem voelen wat hij aanraakte.
Laat hem weten dat ik het heerlijk vond.

En dan weer verder.
Naar buiten. De straat op.
Een groep toeristen liep me voorbij. Jongens van ergens begin twintig.
Eentje floot.
“Hey sexy! What’s under that dress, baby?”

Ik draaide me om. Liet mijn rokje net iets opwaaien in de wind.
“Find out,” zei ik met een glimlach.

Ze lachten, riepen achter me aan, en ik liep gewoon door.
Want ik wilde méér.
Méér opmerkingen. Méér handen. Méér geilheid.

Ik voelde me licht in mijn hoofd. Niet van drank.
Maar van de kracht van mijn eigen lichaam.
Mijn eigen vieze, geile lichaam dat de stad in zijn greep hield.
Een wandelende hoer, schaamteloos.
En ik genoot.
Van elke blik.
Van elk woord.
Van elke vent die zijn pik halfhard in zijn broek voelde worden als hij mij zag lopen.

Ik liep verder, langzaam, wijdbeens, richting uitgang. Ik hoorde iemand fluisteren:
“Jezus… als die voor je knielt, kom je al klaar van haar adem.”
En een ander:
“Wat een slettenkont heeft die.”

Ik voelde het trekken in m’n kut.
Dat was wat ik wilde. Woorden als messen.
Geen complimentjes. Geen beleefdheid.
Geile beledigingen, want dat maakt me nat.

Volgende kroeg. Kleiner. Donkerder. Meer mannen, minder muziek.
Ik liep naar binnen en ging staan bij een groepje van vier mannen van rond de veertig. Bier, shag, grove stemmen.
Eentje keek naar m’n benen en floot zacht.
“Als ik die benen zie, denk ik maar één ding: dat kutje is leeg en hongerig.”
Ik draaide me naar hem toe, tikte op z’n glas en zei:
“Dan denk jij ten minste eerlijk.”

De tweede stak z’n hand uit, streek langs mijn onderrug, en kneep zacht in m’n bil.
“Geen stringtje?”
Ik schudde mijn hoofd.
“Niks. Alles open.”
Hij knikte langzaam. “Zo hoort een echte slet te zijn. Geen barrières.”

Ik voelde m’n kut kloppen. Warm, nat, geil.
Ik wílde dat ze me vies noemden. Ik wílde dat ze dingen zeiden die anderen niet durfden.
Een ander mompelde nog:
“Die zou ik op het toilet tegen de muur rammen. Jurkje omhoog en gaan.”
En ik wilde dat. God, ik wilde dat.

Maar ik liep weer weg. Want ik wilde méér.
Nog meer kroegen. Nog meer mannen. Nog meer blikken, nog meer opmerkingen die mijn kut deden stromen.

Kroeg drie. Jongere gasten. Studenten.
Bij binnenkomst hoorde ik direct:
“Díe is los vanavond.”
“Ze loopt als een meid die al te lang geen pik gehad heeft.”
“Of te veel, en het mist.”

Ik liep expres langzaam langs hen. Ze zaten op barkrukken. Mijn rokje was op hun ooghoogte.
Eentje leunde iets voorover. Ik wist wat hij deed.
En ja hoor, ik hoorde hem hard fluisteren:
“Ze heeft echt geen slip aan. Kutje is gewoon open. Holy shit.”
Zijn vrienden grijnsden.
Ik draaide me even naar hen om. Stond stil. Wiegde zachtjes op mijn hakken.
Ik zag hoe één van hen met zijn hand zijn eigen broek aanraakte.
Ik zei niets.
Alleen m’n blik zei: ik weet wat ik met jullie doe. En ik vind het heerlijk.

Ik voelde druppels glijden tussen mijn benen. Geen regen.
Ik was kletsnat.
Niet van seks.
Van geilheid.
Van aandacht.
Van vernedering.
Van hoe ze over me spraken alsof ik geen mens was — alleen een kut met benen.

En ik was nog lang niet klaar.

De straat werd drukker na middernacht. Meer groepen. Meer mannen. Meer dorstige blikken die zich vastbeten in mijn kont, m’n benen, m’n tepels. Ik liep met kleine stapjes op m’n hakken, rokje nog iets omhoog getrokken zodat m’n blote kut de avondlucht kon voelen. De nattigheid tussen m’n dijen was constant. Mijn bovenbenen plakten. Niet van zweet, maar van geilheid. Ik had geen grenzen meer.

Voor een coffeeshop stond een groep mannen. Surinaams accent, stevige types, vrolijk, luid. En toen ik langs liep, viel het stil.
Tot één van hen riep:
“Hey moppie… zo loop je niet voor de lol zo, hoor. Jij zoekt klappen… maar niet op je gezicht.”
De rest begon te lachen.
“Zulke kontjes zijn geen toeval. Dat is expres hoor!”
“Ze loopt met die kut open te dampen, man.”
En ik?
Ik bleef even stil staan. Keek over m’n schouder.
Wiegde met mijn kont.
Zei zachtjes:
“Misschien zoek ik precies dat.”
En liep door.
Maar hun gefluit bleef me volgen.

Op het Rembrandtplein ging ik zitten op een bankje, benen wijd, rokje strak omhoog getrokken tot nét onder m’n kont. Ik zat open, glinsterend van opwinding, op dat natte hout.
Een groep jongens kwam voorbij. Eén bleef stilstaan.
“Jij vraagt gewoon of ik m’n pik op dat bankje leg, hè?”
Ik grijnsde.
“Ik vraag niks. Ik bied alleen uitzicht.”
Hij schudde zijn hoofd.
“Jij bent ziek geil. Maar echt. En ik hoop dat iemand je straks goed grijpt.”

Precies.
Dat hoopte ik ook.

Bij een shoarmazaak verderop bestelde ik een water. Ik stond daar tussen zwetende, hongerige mannen die net uit de kroeg kwamen, en ik voelde mezelf als een stuk vlees op een schoteltje.
De man achter me legde zijn hand op mijn blote onderrug.
“Ben jij altijd zo zichtbaar geil?”
Ik draaide mijn hoofd traag naar hem toe.
“Alleen als ik me echt mezelf voel.”
Zijn hand gleed net iets lager.
“En dat rokje is een uitnodiging, toch?”
“Geen uitnodiging,” fluisterde ik. “Een waarschuwing.”

Iemand anders stootte hem aan.
“Laat d’r. Die wil bekeken worden. Die geniet als we zeggen dat ze een sloerie is.”

Ik knikte.
“Ik bén een sloerie.”
En ik keek hem recht aan terwijl ik dat zei.

De spanning in dat kleine zaakje was dik als stoom. En ik dronk langzaam mijn glas leeg terwijl ze me bekeken alsof ze me daar tegen de muur wilden zetten. Maar ik bleef in controle. Ik wist: ze mochten kijken, aanraken zelfs, fluisteren…
Maar ik bepaalde wanneer ik genomen zou worden.

En toen ik naar buiten liep, voelde ik me als een levende porno — geil, open, nat en trots.
De lucht voelde koel aan mijn warme kut.
Ik voelde me bespeeld. Vol. Uitgedaagd.
Maar nog niet genomen. Nog niet genoeg.

Ik wilde verder.
Nóg meer straten.
Nóg meer mannen.
Nóg meer geile beledigingen.
Nóg meer ogen die me aankeken alsof ik een sletje was die het verdiende om op haar knieën te eindigen.

En dat was ik.
Ik was die vrouw.
En ik wilde het horen. Keer op keer. Tot m’n benen knikten van geilheid.

Ik voelde het in mijn benen toen ik de brug overstak, richting de Wallen. Mijn dijen plakten. Niet door moeheid, maar door hoe kletsnat ik al was. M’n kut was overgevoelig. Alles gloeide. En ik wist: ik moest nog verder. Dieper de stad in. Waar geilheid niet verborgen wordt, maar openlijk bestaat. Ik wilde precies daar lopen. Tussen de rode lampen. Tussen mannen die niks verbergen.

Ik liep over de Zeedijk. Mijn rokje zat inmiddels niet meer netjes. Het was opgekropen door het lopen, en ik had het expres niet meer goedgetrokken. Laat ze m’n kont maar zien. Laat ze raden of ik iets aan heb. Of laat ze het gewoon zíen.

Een groep Engelse toeristen kwam langs. Jong, lomp, luid.
Eentje gilde:
“Fuckin’ hell boys, she’s got her pussy out!”
En een ander:
“Dirty Dutch whore, she’s begging for cock!”
Ik lachte hardop. Knikte alleen maar.
Ik wilde dat ze het zeiden.
Ik wás die vieze Nederlandse hoer vanavond.

Bij de Oudezijds Achterburgwal liepen mannen alleen of in groepjes. Grote zwarte jassen, blik strak vooruit, maar zodra ze mij zagen… vertraagde hun pas.
Ik liep traag. Alsof ik op ze wachtte.
Ik zag ogen die direct naar mijn benen gingen. Dan naar mijn kont. Dan naar mijn tieten die nog steeds duidelijk zichtbaar waren onder m’n top.
En dan weer naar m’n gezicht.
Ik keek terug.
Niet verlegen. Geil. Uitdagend. Ontvankelijk.

Een man van midden vijftig hield stil. Pakte een sigaret uit z’n zak, maar stak hem niet op. Hij bekeek me van top tot teen, schudde langzaam z’n hoofd en zei:
“Wat jij hier zoekt, vind je alleen als je kruipt.”
Ik lachte zacht.
“Dan moet ik misschien op m’n knieën.”

Hij zuchtte.
“Vrouwen als jij bestaan maar zelden. Jij loopt hier niet voor show. Jij bént de show.”

Ik liep verder. Door. Langs de ramen.
Meiden achter het glas in lingeriesetjes. Maar ik — ik was buiten. Open. Zonder bescherming. Ik voelde me viezer dan al die meisjes samen. Want ik deed het voor niks. Ik wilde geen geld. Ik wilde alleen die geile aandacht.
Ik wilde dat ze in m’n gezicht zeiden dat ik een hoer was. Een vieze, behoeftige slet.
Ik wilde dat ze zagen dat ik liep te druipen tussen m’n benen.

Een jongen van een jaar of twintig kwam naast me lopen.
Hij keek opzij. “Je weet wel hoe je loopt hè?”
Ik knikte.
“Alsof je kut alles al heeft gezien,” zei hij.
Ik lachte.
“En nog steeds honger heeft.”

Hij floot zacht.
“Als ik mijn vrienden bel, denk je dan dat je ze allemaal aankan?”
Ik stopte met lopen.
Keek hem strak aan.
“Als ze me willen uitproberen… moeten ze gewoon komen kijken.”
En ik liep door.

Langzaam.
Wijdbeens.
In de volle wetenschap dat deze stad vanavond geen enkel geheim voor me had.

En ik…
Ik had nog steeds niemand toegelaten.
Maar mijn hele lichaam schreeuwde:
Doe het dan. Pak me. Gebruik me. Zeg het waar anderen bij zijn. Laat me weten dat ik de hoer ben die ik vanavond durf te zijn.