In de schaduwen van de Oude Bergen, waar de mistige valleien de geheimen van een vergeten wereld bewaarden, lag het rijk van Tauron. Hier regeerden de Minotaurussen, kolossen van drie meter hoog met gespierde lichamen bedekt in dikke vacht, hoorns die als kronen omhoog staken en ogen die brandden met een oeroude honger. Zij waren de Meesters, de goddelijke heersers die de samenleving vormden. Elke vrouw in dit land was genetisch voorbestemd: op haar achttiende verjaardag bloeide ze op tot perfectie – slank als een wilg, met rondingen die de verbeelding tartten, grote borsten die symbool stonden voor vruchtbaarheid en onderdanigheid. Hun leven draaide om één doel: dienen, behagen en het nageslacht van de Meesters dragen.

Lira was zo’n vrouw. Op de dag van haar achttiende verjaardag werd ze gewekt door de trommels van de Tempel van Selectie. Haar lichaam had zich ’s nachts getransformeerd: haar huid glansde als gepolijst ivoor, haar taille smal en uitnodigend, haar borsten vol en zwaar, drukkend tegen de dunne zijden doek die haar bedekte. Ze beefde van anticipatie, want vandaag was de Selectie – een ritueel waarin de jonge vrouwen hun waarde moesten bewijzen door de Meesters te dienen, niet alleen de leider, maar ook zijn vertrouwelingen, soms tegelijkertijd, in een wervelwind van lust en dominantie. Alleen de besten zouden gekozen worden voor de harems, om moeders te worden van het machtige nageslacht.

De processie leidde haar en de andere meisjes naar de Grote Zaal, een immense grot verlicht door flakkerende toortsen en gevuld met de muskusachtige geur van de Minotaurussen.

Daar stonden ze: Korath, de machtigste leider met zijn zwarte vacht en gouden hoornringen, omringd door zijn drie loyale krijgers – Grom, met zijn ruwe, grijze pels; Thorne, slank maar krachtig met rode strepen; en Varg, wiens hoorns gebogen waren als sikkels. De meisjes werden naakt voor hen geleid, hun slanke lichamen trillend in de koele lucht, borsten op en neer deinend bij elke nerveuze ademhaling.

De Selectie begon met een bevel van Korath: “Bewijs jullie waarde. Dien ons, en toon jullie onderdanigheid.” Lira werd als eerste naar voren geduwd, haar hart bonzend. Grom greep haar als eerste, zijn enorme klauwen omvatten haar middel terwijl hij haar op haar knieën dwong. Zijn massieve lid, dik en geaderd, drukte tegen haar lippen. “Zuigen, slavin,” gromde hij. Lira opende haar mond, haar tong glijdend over de hete schacht, terwijl ze worstelde om hem te bevatten. Haar grote borsten drukten tegen zijn dijen, en hij kneep erin, knedend met ruwe vingers, tepels hard en pijnlijk van opwinding.

Terwijl ze Grom diende, stapte Thorne dichterbij. Hij tilde haar heupen op, positioneerde haar op handen en knieën, en drong van achteren bij haar binnen. Zijn stoten waren ritmisch en diep, vullend haar strakke, genetisch perfecte opening met een brandende hitte. Lira kreunde rond Groms lid, haar lichaam schokkend bij elke invasie, borsten zwaaiend als pendules. “Goed zo,” brulde Thorne, zijn klauwen krabbend over haar rug, terwijl hij harder stootte, haar drijvend naar een orgasme dat haar deed sidderen.

Niet lang daarna voegde Varg zich erbij, zijn lid pulserend en klaar. Hij ging onder haar liggen, tilde haar op zijn schacht en liet haar zakken, terwijl Thorne nog steeds van achteren duwde. Nu was ze gevuld door twee tegelijk, hun immense grootte rekte haar uit tot het uiterste, een mengeling van pijn en extase die haar deed schreeuwen. Grom duwde dieper in haar mond, zijn klauwen in haar haar, terwijl de drie Minotaurussen haar lichaam gebruikten als een instrument van genot. Haar slanke figuur beefde, borsten stuiterend tegen Vargs borst, tepels wrijvend over zijn vacht. Ze voelde hun ritmes synchroniseren – stoten, zuigen, vullen – tot ze explodeerde in een reeks orgasmes, haar sappen druipend over hun schachten.

Korath keek toe, zijn eigen lid hard en kloppend, maar hij wachtte. Andere meisjes ondergingen soortgelijke beproevingen, maar Lira’s kreunen en haar bereidheid om te dienen trokken zijn aandacht. Toen de krijgers klaar waren, hun zaad druipend uit haar mond en openingen, stapte Korath naar voren. “Jullie hebben goed gekozen,” bulderde hij tegen zijn krijgers. “Maar zij is van mij.” Met een grom tilde hij haar op, zijn klauwen zacht maar bezitterig. De andere meisjes werden verdeeld onder de krijgers, maar Lira was uitverkoren voor de leider.

Hij droeg haar naar zijn privévertrekken, een weelderig paleis van kussens, geurige oliën en zachte vellen. Daar, in de schemering van kaarslicht, begon de ware initiatie. Korath legde haar neer, zijn ogen verslindend haar slanke, bezwete lichaam. “Je hebt bewezen dat je kunt dienen,” mompelde hij, zijn stem een diep gerommel. “Nu zul je mij behagen, en ik zal je vullen met mijn zaad.” Hij scheurde de resten van haar doek weg, zijn mond vond haar borsten – zuigend aan de ene tepel, bijtend in de andere, terwijl zijn klauwen haar dijen spreidden. Lira kronkelde, haar handen grijpend in zijn vacht, terwijl hij lager daalde, zijn tong – ruw en heet – likkend over haar gezwollen plooien, proevend van de resten van de anderen gemengd met haar eigen sappen.

Uren verstreken in een waas van lust. Korath tilde haar op zijn schoot, zijn immense lid – dikker dan de anderen, pulserend met aders – drukte tegen haar ingang. Langzaam liet hij haar zakken, centimeter voor centimeter vullend haar tot ze vol zat, haar buik uitpuilend van zijn grootte. Ze bereed hem, haar slanke heupen rollend, borsten deinend in zijn gezicht terwijl hij eraan zoog. “Sneller,” beval hij, en ze gehoorzaamde, stuiterend op en neer, elke neerwaartse beweging een explosie van genot. Hij draaide haar om, nam haar van achteren, zijn klauwen op haar heupen, stotend met een dierlijke furie die haar deed gillen. Haar orgasmes kwamen in golven, haar lichaam melkend hem, terwijl hij gromde en beet in haar schouder.

Later, op haar rug, spreidde hij haar benen wijd, zijn tong weer plagend haar clit terwijl twee klauwen diep in haar doken, krullend tegen haar gevoelige plekken. Ze spoot, haar sappen spattend over zijn vacht, en hij lachte donker. “Je bent perfect voor mijn nageslacht.” Hij drong opnieuw binnen, dit keer langzaam, sensueel, bouwende naar een climax. Uur na uur wisselden ze posities – zij bovenop, hij dominant; op haar knieën, hem diep in haar keel; tegen de muur gedrukt, haar benen om zijn middel. Zijn zaad vulde haar meerdere keren, warm en overvloedig, druipend uit haar terwijl hij haar opnieuw nam. Tussendoor masseerde hij haar borsten met olie, knedend en likkend, haar voorbereidend op de zwangerschap die zou volgen.

Tegen de ochtend lag Lira uitgeput in zijn armen, haar lichaam bonzend van genot, haar buik warm van zijn essentie. Ze was nu deel van zijn harem, een moeder in wording, haar leven gewijd aan de Meesters. En in de stilte wist ze: dit was haar lot, haar extase, haar alles.

Na de Selectie was Lira’s leven een wervelwind van devotie en extase in de harem van Korath. Als zijn uitverkorene werd ze elke dag gewekt door zijn grommende stem, haar slanke lichaam nog nagloeiend van de nachtelijke geneugten.

De harem was een paradijs van weelde: zachte kussens gestapeld in hoeken, geurige oliën die de lucht vulden met musk en bloesem, en andere vrouwen – allen perfect gevormd met hun slanke tailles en grote borsten – die haar leerden hoe ze de leider optimaal kon behagen. Maar Lira was zijn favoriet; hij riep haar vaak alleen, of liet haar dienen terwijl de anderen toekeken, hun eigen verlangens opwekkend.

’s Ochtends begon het ritueel met een bad: Korath tilde haar op en dompelde haar in warm water doordrenkt met kruiden, zijn enorme klauwen wassend over haar huid. Hij kneedde haar borsten met olie, zijn duimen cirkelend over haar tepels tot ze hard en pijnlijk waren van verlangen. “Je bent van mij,” mompelde hij, terwijl hij haar optilde en op de rand van het bad plaatste, haar benen spreidend. Zijn tong, ruw en behendig, dook tussen haar dijen, likkend en zuigend aan haar clit tot ze sidderde en kreunde, haar sappen vermengend met het water. Dan nam hij haar daar, zijn massieve lid dringend in haar natte warmte, stotend met een ritme dat haar borsten deed deinen. Ze klampte zich vast aan zijn hoorns, haar nagels krabbend over zijn vacht, terwijl hij haar vulde met zijn zaad – warm en overvloedig, voorbereidend op de zwangerschap die niet lang meer zou uitblijven.

Overdag diende ze hem tijdens zijn raadszittingen, knielend aan zijn voeten onder de troon. Terwijl hij bevelen uitdeelde aan zijn krijgers, liet hij haar zijn lid strelen met haar handen of mond, haar grote borsten rustend op zijn dijen. Soms beval hij haar te dansen, haar slanke heupen wiegend in sensuele cirkels, haar borsten glinsterend van zweet, tot hij haar greep en haar op zijn schoot trok voor een snelle, harde neukpartij. ’s Avonds, in de harem, deelde hij haar soms met zijn vertrouwelingen – een herinnering aan de Selectie – maar altijd onder zijn toezicht. Grom en Thorne mochten haar nemen terwijl Korath toekeek, haar mond vullend met zijn eigen schacht, haar lichaam een symfonie van kreunen en stoten. Ze leerde te genieten van de overvloed, haar genetische lotsbestemming makend haar onverzadigbaar, altijd klaar om te dienen.

Maanden verstreken in deze bliss maar toen brak de oorlog uit. De rebellen, een wildere stam Minotaurussen uit de donkere wouden – ruwer, met verwarde vachten en hoorns getekend door littekens – vielen aan. Ze noemden zichzelf de Wilde Hoeders, verachtend de ‘beschaafde’ samenleving van Tauron en eisen de vrouwen op als hun rechtmatige buit. De slagvelden daverden van gebrul en gekletter van hoorns, bloed kleurend de valleien rood.

In de chaos van een nachtelijke aanval werd Lira ontvoerd. Terwijl Korath vocht aan het front, stormden de rebellen de harem binnen. Een groep van vijf Wilde Minotaurussen – hun lichamen bedekt in modder en littekens, hun leden al hard van anticipatie – grepen haar vast. “Deze is rijp,” gromde hun leider, een beest genaamd Raxor, zijn klauwen scheurend aan haar zijden gewaad. Ze werd meegesleept naar hun kamp in de wouden, een primitief hol van tenten en vuren, waar de stam wachtte.

Daar werd ze hun seksslaaf, gebruikt door heel de stam in een orgie van brute lust. Vastgebonden aan een paal in het centrum van het kamp, haar slanke lichaam naakt en trillend in de koude nachtlucht, begon het. Raxor nam haar als eerste, zijn ruwe lid – dikker en knobbeliger dan Koraths – ramend in haar zonder genade. Hij stootte hard, zijn klauwen knijpend in haar grote borsten tot ze paars zagen, zijn tanden bijtend in haar schouder. “Kreun voor ons, slavin,” brulde hij, terwijl hij haar vulde met zijn zaad, druipend langs haar dijen.

Maar het stopte niet bij hem. De hele stam – dertig sterke, wilde beesten – nam beurten. Twee tegelijk drongen bij haar binnen, één in haar mond, de ander in haar strakke opening, haar lichaam rekend tot het uiterste. Haar borsten werden gekneed en gezogen door ruwe monden, tepels rood en gezwollen. Ze werd op handen en knieën gezet, een rij Minotaurussen wachtend om haar te nemen van achteren, terwijl anderen haar gezicht bedekten met hun essentie. Uren, dagen werden nachten van eindeloze penetratie: groepsverkrachting in cirkels, haar heupen gekneusd, haar stem schor van kreunen en schreeuwen. Ze proefde hun muskus, voelde hun hitte, haar genetische perfectie makend haar lichaam veerkrachtig maar uitgeput. Ze werd gedwongen te dansen voor hen, haar borsten deinend, voordat ze haar opnieuw claimden, soms drie tegelijk – vullend elke opening, haar drijvend tot orgasmes die vermengd waren met pijn.

Na weken van deze hel, haar lichaam mager en zwak, getekend door de wilde zaadlozingen, brak Korath door. In een furieuze aanval leidde hij zijn krijgers het kamp binnen, slachtend de rebellen in een bloedbad. Hij vond haar, vastgeketend en bewusteloos, haar slanke figuur bedekt in kneuzingen en resten van lust.

Hij tilde haar op in zijn armen, zijn grom vol woede en verdriet. “Mijn Lira,” fluisterde hij, haar terugbrengend naar Tauron. In zijn vertrekken, zwak en uitgeput, opende ze haar ogen. “Meester,” mompelde ze, haar stem zwak. Als dank, met alle kracht die ze nog had, gaf ze zichzelf aan hem. Ze kroop naar hem toe, haar handen strelend over zijn vacht, haar lippen vindend zijn lid. Ze zoog zacht, haar tong zwak maar vol devotie, terwijl hij haar optilde en in haar drong – langzaam, teder dit keer. Haar borsten drukten tegen zijn borst, haar heupen bewegend in een laatste dans van passie. Hij stootte diep, haar vuldend met zijn zaad, haar orgasme een zachte golf die haar deed zuchten. “Ik dien u… altijd,” fluisterde ze, terwijl ze in zijn armen zakte, haar ogen sluitend in een zachte dood, haar lichaam eindelijk rustend.

Korath brulde van verdriet, haar vasthoudend tot de ochtend, haar offer vereeuwigend in de legendes van Tauron.