De week erna, de avond van de afspraak, zitten de vier vrouwen in de sfeervolle woonkamer van Eva. Ze hebben elk al een glaasje wijn op en op de salontafel staat een overvloed aan hapjes. De sfeer is uitgelaten en verwachtingsvol, maar er begint een vleugje ongeduld in te sluipen. "Denk je dat hij nog gaat komen? Hij is al vijftien minuten te laat," zucht Kathleen, haar stem doordrenkt van ongeduld. Ze neemt een slok van haar wijn en kijkt vragend de kamer rond.

Maria lacht, een diep en wellustig geluid dat de ruimte vult. Ze leunt achterover in de bank en strekt haar benen. "Natuurlijk komt hij," zegt ze met een uitdagende glinstering in haar ogen. "Na wat hij vorige week heeft meegemaakt, is hij vast te opgewonden om weg te blijven. Hij zal wel even moed hebben moeten verzamelen."

Leen, die de hele week stil is geweest over de afspraak, kijkt onrustig uit het raam. "Misschien... misschien heeft hij spijt gekregen," mompelt ze zachtjes en onzeker. "Misschien heeft hij het aan zijn ouders verteld. Ze zijn erg streng, weet je."

Eva, die op de grond zit, pakt een hapje van de tafel. "Ik denk dat Leen zich zorgen maakt dat ze hem niet zal ontmaagden. Het is een spannend moment voor haar," zegt ze met een knipoog. "Maar maak je geen zorgen, Leen. Hij komt wel. Hij is waarschijnlijk nerveus. Dat hoort erbij."

De sfeer in de woonkamer, vol van verwachting en ongeduld, wordt abrupt verbroken door het heldere geluid van de deurbel. Alle vier de vrouwen verstijven en hun blikken schieten naar de voordeur. Leen, die al die tijd onrustig op de bank zat, voelt een golf van spanning door haar lichaam trekken. Dit is het moment.

Eva, met een speelse glinstering in haar ogen, is als eerste bij de deur. Ze opent hem met een brede glimlach. In de deuropening staat Ruben, zichtbaar nerveus, maar zorgvuldig gekleed in een schone spijkerbroek en een fris, blauw T-shirt dat zijn spichtige gestalte iets meer vormgeeft. Hij heeft zelfs zijn vogelverschrikkerkapsel onder controle gekregen. De verlegenheid die hij vorige week tentoonspreidde, is er nog steeds, maar er is een nieuwe, afwachtende vonk in zijn ogen te zien.

"We waren al bang dat je niet meer zou komen," zegt Eva zacht en uitnodigend. Ruben, die nog steeds naar de grond staart, werpt een snelle blik op de vrouwen die nu vanuit de woonkamer tevoorschijn komen. Hij ontmoet de blik van Maria, die hem met een uitdagende grijns aankijkt. "Wow," fluistert Kathleen, vol oprechte bewondering voor zijn transformatie. "Kijk eens aan."

Maria lacht, een diep en wellustig geluid dat de ruimte vult. "Leen was al bang dat je haar niet meer wou," grapt ze. Haar blik is op de blozende Leen gericht. De sfeer wordt onmiddellijk speels en beladen. Leens wangen kleuren dieprood, en ze werpt Maria een vernietigende blik. "Maria, wees stil!" roept ze uit, maar haar mondhoeken krullen op in een kleine, verlegen glimlach. Ze voelt een zucht van opluchting ontsnappen. Hij is gekomen.

Eva gebaart naar binnen. "Kom binnen, Ruben. We hebben al wat op je vooruitgelopen met de wijn, maar de avond is nog jong." Ruben stapt met knikkende knieën de drempel over, de warme, zwoele lucht van de woonkamer sluit zich om hem heen. Hij voelt de blikken van de vier vrouwen op zich gericht, een mengeling van nieuwsgierigheid, spanning en een onmiskenbaar verlangen. Eva begeleidt hem de woonkamer in. De vrouwen, die hem zojuist nog in de gang stonden op te wachten, nemen nu plaats op de banken. Ruben voelt hun blikken op zich gericht, een mengeling van nieuwsgierigheid en verwachting. Eva duwt hem zachtjes naar beneden op de zetel, tussen Maria en Kathleen in. Hij voelt de warmte van hun lichamen, hun geuren vullen zijn neusgaten en een golf van spanning trekt door hem heen.

Recht tegenover hem, op de andere bank, zit Leen. Haar wangen zijn nog steeds rood van schaamte en verwachting, en ze vermijdt Rubens blik. Ruben kijkt haar aan, zijn eigen gezicht voelt warm aan en zijn hart bonst in zijn keel. Zijn blik blijft op haar gericht en een diep, onuitgesproken besef daalt over hem neer. Dit is het dan, het moment is aangebroken. Dit is de vrouw die hem zal ontmaagden. De vrouw die hij de afgelopen week in zijn gedachten heeft gehad, de vrouw die de spanning van de afspraak met zich meebrengt.

Eva, met een fles wijn in haar hand, staat voor hem. "Wil je ook een glaasje wijn, Ruben?" vraagt ze. Ruben, nog steeds onzeker, schudt zijn hoofd. "Nee, liever niet." Eva glimlacht, een begrijpelijke blik in haar ogen. "Een biertje dan?" Hij knikt verlegen. Eva pakt een biertje uit de koelkast en overhandigt het aan hem. Ruben neemt een diepe slok van het koude bier. Recht tegenover hem, kijkt Leen hem intens aan. Hun ogen zijn op elkaar gericht, gevangen in een stille communicatie van verwachting en verlegenheid.

De blik van Leen daalt van zijn ogen naar zijn mond, waar een druppel bier op zijn lippen blijft hangen. Ruben voelt de hitte van haar blik en hij slikt moeizaam. Onbewust, likt Leen met haar tong over haar lippen, een zacht, sensueel gebaar dat de broeierige sfeer in de kamer nog verder verhoogt. Maria, die dit alles met een tevreden glimlach gadeslaat, grijnst uitdagend. "Niet te veel drinken, Ruben," zegt ze, haar stem doorspekt met dubbele betekenis. "Je moet nog presteren."

Ruben staart nog steeds naar Leen, zijn hart bonzend in zijn keel, de smaak van het koude bier op zijn lippen en de herinnering aan Leens zachte tong over haar lippen vers in zijn gedachten. De sfeer in de kamer is broeierig, geladen met onuitgesproken verlangen. Precies op dat moment legt Maria haar hand op Rubens schoot. Haar aanraking is zacht, maar onmiskenbaar. Een schokgolf trekt door zijn lichaam, en zijn adem stokt. Ruben voelt haar vingers zich zachtjes om zijn dij sluiten, en ze voelt de spanning van de stof van zijn spijkerbroek, de onmiskenbare bobbel die zijn opwinding verraadt. Een triomfantelijke glimlach speelt om Maria's mond. Ze werpt een uitdagende blik naar Leen, alsof ze wil zeggen: "Zie je wel? Hij is er helemaal klaar voor."

Ruben slikt moeizaam. Hij voelt zich een pion in een spel dat hij niet begrijpt, maar tegelijkertijd voelt hij een brandende nieuwsgierigheid naar wat er zal gebeuren. De aanraking van Maria, de blik van Leen, de woorden van Maria: alles wijst naar één onvermijdelijke conclusie. Hij is hier niet langer de verlegen nerd; hij is het middelpunt van een spel van verleiding en ontdekking.

Dan klinkt de stem van Kathleen, helder en direct, dwars door de zinderende stilte heen. "Heb je eigenlijk ooit al gekust met een vrouw?" Rubens ogen schieten naar Kathleen, die hem met een mengeling van nieuwsgierigheid en een lichte uitdaging aankijkt. De vraag slaat in als een bom. Het is zo direct, zo persoonlijk, dat Ruben zich nog kwetsbaarder voelt dan toen hij naakt in de kleedkamer stond. Hij schudt zijn hoofd, zijn wangen gloeien. De waarheid is dat hij nooit verder is gekomen dan staren en fantaseren. De gedachte aan een kus, aan de aanraking van lippen, is iets wat hij alleen kent uit films en boeken.

De vrouwen kijken hem aan, hun gezichten een mix van medelijden en begrip. Maar in Maria's ogen, die nog steeds een triomfantelijke glinstering hebben, ziet Ruben een uitdaging. Hij heeft nu hun volledige aandacht, niet alleen vanwege zijn opwinding, maar vanwege zijn totale gebrek aan ervaring. En dat, beseft hij, maakt hem zowel kwetsbaar als het middelpunt van hun verlangen. Maria's hand, nog steeds op zijn schoot, knijpt zachtjes in zijn bovenbeen. Haar blik is op Leen gericht. "Leen," zegt Maria, haar stem laag en zacht. "Waar wacht je op?"

Leens hart slaat over. Ze staart naar Maria, haar ogen vol paniek. De belofte, de lach, de adrenaline van vorige week voelt nu zo ver weg. Nu, in de warme, zwoele woonkamer, is er alleen de koude realiteit van haar huwelijk, de man die thuis op haar wacht. "Ik kan niet," fluistert ze, haar stem breekt. "Ik wil Kristof niet bedriegen." Haar hand trilt, en ze grijpt het wijnglas zo stevig vast dat haar knokkels wit worden.

Maria lacht zachtjes, een geluid zonder enige warmte. Ze leunt naar voren, haar blik dwingend. "Bedriegen?" zegt ze, en het woord klinkt in haar mond als een grap. "Kristof merkt al jaren niet meer dat je er bent, Leen. Hij ziet je niet. Onze mannen zien ons niet. Ze zien liever een voetbalwedstrijd dan dat ze met ons vrijen." Haar woorden zijn geen kritiek, maar een spiegel, een harde waarheid die ze nu dwingt om te zien.

Kathleen, die het tafereel met een mix van begrip en ongeduld gadeslaat, knikt instemmend. "Zeg eens, Leen," zegt ze, haar stem zachter, maar de vraag is een scherpe dolk. "Wanneer heeft die vent van jou je voor het laatst echt gekust?" De vraag raakt Leen in haar kern. Ze herinnert zich alleen vluchtige kusjes op de wang, een vluchtige aanraking bij de deur. Ze slikt, en haar ogen vullen zich met onzekerheid. "Ja maar... ik weet het niet," stamelt ze, en haar stem is doordrenkt van pure, onvervalste twijfel. De waarheid doet pijn, en ze pakt haar wijnglas en neemt een grote, snelle slok, alsof ze de pijn wil wegspoelen. De alcohol brandt in haar keel en haar wangen gloeien.

Eva, die op de grond zit, kijkt Leen aan met een blik die zegt: ik begrijp het, en ik sta achter je. "Tijd dat we zelf ook eens wat plezier beleven," zegt ze, haar stem vol overtuiging. Maria voelt Leens aarzeling. Ze stapt dichterbij en zakt op haar hurken, totdat ze op gelijke hoogte is met Leen. Haar gezicht is nu vlak voor dat van Leen. Maria reikt uit en neemt Leens gezicht teder, maar vastberaden, in haar handen. Leens ogen worden groot, ze is nu gevangen in de intense blik van Maria.

"We gaan hier samen opwindende dingen beleven," fluistert Maria, haar ogen vol van duivelse verleiding. "Dit wordt onze ontsnapping uit de dagelijkse sleur. Onze manier om te ervaren wat we in onze relaties missen." Haar woorden zijn geen geruststelling, maar een oproep tot een geheime, opwindende daad, een gedeelde ervaring die hen boven de saaie werkelijkheid van hun leven verheft. "Als onze mannen het ons niet geven, moeten we het elders zoeken," vervolgt Maria, haar stem klinkt als een diepe, zwoele belofte. Haar woorden overspoelen Leen, haar angst wordt verdrongen door een vloedgolf van opwinding, en haar verzet brokkelt af.

Leens wangen kleuren dieprood, en ze slikt moeizaam. Rubens blik is op haar gericht, zijn hart bonst in zijn keel. Dit is het dan, het moment dat hij al zijn hele leven lang heeft vermeden, maar waar hij tegelijkertijd naar heeft verlangd. Hij voelt de warmte van de aanraking op zijn schoot, de blik van de vrouwen, en hij weet dat er geen weg meer terug is.

Leen staat langzaam op. Haar bewegingen zijn onzeker, maar vastberaden. Ze loopt naar Ruben toe en gaat voor hem staan. Ze buigt zich voorover, haar geur, een mix van wijn en haar eigen, unieke parfum, vult Rubens neusgaten. Haar blik is even verlegen, maar dan sluit ze haar ogen en drukt haar zachte lippen op die van hem. Rubens ogen schieten dicht. Een schokgolf van sensatie trekt door zijn lichaam. De kus is zacht en teder, een onbekende aanraking die zijn zintuigen overweldigt. Zijn mond is stijf, zijn lichaam is een en al spanning. Hij weet niet hoe hij moet reageren, hoe hij moet kussen.

Dan, voorzichtig, opent Leen haar mond. Haar tong strijkt zachtjes langs Rubens lippen. Een diepe kreun ontsnapt aan zijn lippen, en hij laat zijn mond openvallen. Leens tong verkent zijn mond, een sensuele dans van aanraking die Rubens verlegenheid doet verdwijnen. Hij voelt een golf van genot door zich heen stromen, een onverwachte intensiteit die zijn wereld op zijn kop zet. Hij is volledig overgeleverd aan het moment, en de grenzen die hij zo zorgvuldig heeft opgebouwd, zijn volledig verdwenen.

Het moment van de kus tussen Ruben en Leen is intens, een zachte en onzekere aanraking die de lucht in de kamer doet trillen van spanning. Eva en Kathleen kijken toe, hun blikken vol concentratie, terwijl Maria, met een tevreden glimlach, de lippen van Leen en Ruben bestudeert. Ze volgt elke beweging met een haast hypnotiserende focus, haar ogen vangen de kleinste details op. Dan, als Leen de kus verbreekt, knippert Maria even met haar ogen. Ze kijkt recht naar Ruben, haar blik doordringend, bijna bezitterig. Zachtjes, met de punt van haar tong, likt ze over haar eigen volle lippen, een sensueel gebaar dat haar verlangen verraadt.

"Ik wil ook proeven," fluistert ze, haar stem diep en zwoel. Maria gebaart Leen opzij. Zonder een woord te zeggen, staat Leen op, en Maria neemt haar plaats in. Maria buigt zich over Ruben, haar geur is een bedwelmende mix van wijn en haar eigen, unieke parfum. Ruben voelt de warmte van haar lichaam, de nabijheid is overweldigend. Ze sluit haar ogen, haar lippen zijn zacht en vol, en drukt ze stevig op die van Ruben. Haar tong is direct en vol verlangen, en ze verkent Rubens mond met een assertiviteit die hem de adem beneemt.

Rubens lichaam reageert onmiddellijk, zijn handen grijpen de stof van haar blouse, zijn spieren spannen zich aan. Dit is niet de zachte, onzekere kus van Leen, dit is een krachtige, gepassioneerde aanval die zijn zintuigen overweldigt. Maria's mond is warm, vochtig en verleidelijk, en ze zuigt op zijn onderlip met een sensueel gebaar dat een diepe kreun aan Rubens lippen ontlokt. De kus is een zintuiglijke explosie die Rubens verlegenheid en onzekerheid volledig doet verdwijnen. Hij is hier, in de woonkamer van Eva, met een van de vrouwen die hij de week ervoor nog begluurde, en hij is volledig overgeleverd aan het moment. Hij voelt de warmte van haar lichaam, de smaak van de wijn op haar lippen, en de zachte druk van haar handen op zijn rug.

Dit smaakt naar meer...