Het verhaal van Roodkapje, een leuk kinderverhaal, maar niet echt zoals het verhaal echt ging. Het is lichtelijk aangepast om geschikt te maken voor kleine kinderen. Eigenlijk is Roodkapje een sissyboy. Kom er ook vooral achter waar het verhaal is aangepast in de loop der tijden. Luister maar.

We gaan een tijd terug, een tijd waarin wolven nog in alle vrijheid leven, in goede harmonie met de mens, de mens is waakzaam, maar ook geïmponeerd door de kracht en souplesse van de wolf, we leven in wederzijds respect. Roodkapje, een maagdelijke sissyboy, uitdagend gekleedt en flirt bij het leven, we hebben daarnaast uiteraard oma, oma is een hermafrodiet en er zijn weinig mannen en vrouwen die geen kennis hebben gemaakt met haar tweeslachtigheid, de jager Patrick, imposant om te zien, zijn twee jager buddies komen ook voor in het verhaal. Een verhaal die menig oortjes rood laat kleuren en dat is waarschijnlijk de reden het verhaal her en der iets geschikter te maken of bepaalde passages te laten vervallen.

Hoofdstuk 1: Op Weg naar Oma

Roodkapje stapte met een zucht de deur uit, zijn korte rood geruite rokje wapperde lichtjes in de ochtendbries, terwijl hij de mand met brood, suiker, sap, soep, melk en eieren stevig vasthield. Zijn moeder had hem net verteld dat oma ziek was en dat hij, zoals altijd, de taak had om haar te verzorgen, maar Roodkapje kon niet ontkennen dat hij een beetje opwinding voelde bij de gedachte aan de reis door het bos – een plek waar hij zich vaak vrijer voelde dan in het dorp, met zijn strakke witte blouse die zijn grote borsten accentueerde en zijn rode schoentjes die zachtjes over de paden tikten.

Hij was niet groot, amper 1,60 meter, en zijn slanke, vrouwelijke bouw trok altijd blikken, vooral van degenen die zijn strakke perfect gevormd kontje niet konden negeren. Biologisch gezien was hij jongen, maar niets wees erop dat hij geen vrouw was, borsten, heerlijk vrouwelijk kontje, zijn haren, onbekenden zouden zweren dat hij een vrouw was. Hij voelde zich ook geen jongen, hij was vrouw, in hart en nieren, gedroeg en kleedde zich ook als vrouw. De witte sokjes die hij droeg gaven hem een speels uiterlijk, maar onder dat rood kapje borrelde een mix van nieuwsgierigheid en opgekropte verlangens. Terwijl hij door het bos liep, neuriede hij een deuntje, de mand zwaaiend aan zijn arm. De zon filterde door de bladeren, en de vogels tsjirpten, maar Roodkapje's gedachten dwaalden af naar oma – die mysterieuze vrouw van 56 die eruitzag als een verleidelijke veertiger, met haar grote stevige borsten en die enorme pik die hij een keer per ongeluk had gezien tijdens een vorig bezoek. Hij schudde zijn hoofd om die gedachten te verjagen; dit was gewoon een routineklusje.

Niet ver in het bos stuitte hij op Patrick, de jager, die met zijn gespierde lichaam en imposante 1,97 meter lengte tegen een boom leunde, zijn mooie baard glinsterend in het licht. Patrick was altijd in de buurt van oma te vinden, gefascineerd door haar nymfomane natuur, en hij keek op met een grijns toen hij Roodkapje zag naderen. "Zo, weer op weg naar oma?" vroeg hij, zijn stem diep en zelfverzekerd, terwijl hij zijn jachtgeweer over zijn schouder hing. Roodkapje knikte, zijn perfecte mondje vormend tot een glimlach. "Ja, ze is ziek, zegt mama. Ik breng haar wat eten en drinken," legde hij uit, zijn ogen vluchtig over Patrick's grote pik glijdend, die zich aftekende onder zijn strakke broek – een detail dat Roodkapje niet kon negeren, aangezien hij al vaker had gefantaseerd over de jager's super gespierde bouw.

Patrick lachte zacht, zijn ogen twinkelen met een hint van bezorgdheid. "Blijf op de paden, hè? Het bos is niet veilig voor iemand als jij, met al die wilde dieren en... andere gevaren." Hij stapte dichterbij, zijn hand even op Roodkapje's schouder rustend, wat een tinteling door hem heen joeg. Roodkapje voelde een opwinding opwellen, maar hij knikte braaf en vervolgde zijn weg, de waarschuwing in zijn oren latend echoën. Terwijl hij dieper het bos in ging, kon hij niet helpen zich af te vragen of Patrick ooit met oma had gedeeld wat hij nu met hem deelde – die intense, hongerige blikken.

De bomen werden dichter, en de paden smaller, maar Roodkapje hield zich aan Patrick's advies. Uiteindelijk arriveerde hij bij oma's huisje, een knus maar afgelegen optrekje omringd door struiken. Hij trok aan het touwtje bij de deur, en deze ging krakend open, onthullend het bed waar oma – of althans, wie hij dacht dat oma was – lag. Roodkapje stapte naar binnen, de mand neerzettend op een tafel, en keek naar de figuur in bed. "Oma, wat heeft u grote oren," merkte hij op, zijn stem een mengeling van bezorgdheid en nieuwsgierigheid, terwijl hij dichterbij kwam.

De stem die antwoordde was diep en vreemd verdraaid, niet helemaal die van oma. "Dan hoor ik je beter kreunen, lieverd," zei de wolf, zijn gespierde vorm half verborgen onder de dekens, zijn lange staart onopvallend bewegend. Roodkapje's hart sloeg een slag over; hij herkende de angstaanjagende bouw van het beest, met zijn behoorlijk grote pik die zich aftekende onder de lakens. "Wat heeft u grote ogen," vervolgde hij, zijn eigen opwinding onderdrukkend met een flintertje angst.

"Ja, dan zie ik je beter kronkelen," antwoordde de wolf, zijn stem nu lager en wellustiger, terwijl hij zich een beetje oprichtte, zijn grote stevige borsten – een eigenaardige trek voor een wolf – zichtbaarder makend. Roodkapje slikte, zijn ogen gefixeerd op de vorm onder de dekens. "Wat heeft u een grote mond," zei hij, zijn stem trillend van een mengeling van vrees en aantrekking.

"Ja, dan kan ik je beter beffen," gromde de wolf, zijn lippen krullend in een grijns die zijn scherpe tanden onthulde. Roodkapje's nieuwsgierigheid won het van zijn voorzichtigheid; hij stapte dichterbij, zijn rokje ritselend, en zijn blik viel op de enorme uitstulping. "Wat een grote... pik, dat ziet er lekker uit!" flapte hij eruit, zijn perfecte mondje vormend tot een O van verrassing.

De wolf lachte diep, zijn grote pik nu volledig zichtbaar toen hij de dekens weggooide, onthullend zijn gespierde, angstaanjagende lichaam. "Ja, dan kan ik je dieper neuken," zei hij, zijn stem druipend van lust, terwijl hij naar Roodkapje reikte. Roodkapje voelde een golf van hitte door zich heen gaan, zijn eigen lichaam responderend met een onstuitbare nieuwsgierigheid. Hij liep langzaam naar voren, zijn hand uitgestrekt, klaar om de wolf te raken, de spanning in de kamer bijna tastbaar. De kamer vulde zich met een zware, sensuele sfeer, en Roodkapje's gedachten raceten – wat zou er volgen in dit onverwachte avontuur? Terwijl hij dichterbij kwam, kon hij de hitte van de wolf's lichaam voelen, een belofte van wat komen ging, maar hij aarzelde nog, gevangen in het moment.

Hoofdstuk 2: De Verleiding in het Bos

Roodkapje stond bevroren in oma's huisje, zijn ogen gefixeerd op de wolf die zich onder de dekens verborgen hield, nadat hij de vreemde, wellustige woorden van het beest had gehoord die zijn nieuwsgierigheid en angst hadden gewekt. Met een mengeling van opwinding en aarzeling stapte hij dichterbij, zijn rokje ritselend om zijn benen, terwijl de zware sfeer in de kamer de belofte van het onbekende inhield.

De laken over de wolf bolde op in een indrukwekkende tent, een duidelijke hint van wat eronder schuilging, en Roodkapje kon zijn ogen er niet van afhouden. Zijn hart bonsde in zijn borst, de adrenaline stroomde door zijn aderen als hij zich voorover boog, zijn slanke handen reikten naar de rand van de deken. Met een diepe ademteug trok hij de laken weg, onthullend wat hij al vermoedde: een enorme pik, groter dan zijn onderarm, misschien wel zo groot als zijn hele arm. Het was een imposante sight, dik en trots overeind, de huid gespannen en bedekt met een lichte glans. Roodkapje's hand trilde toen hij het aanraakte, zijn vingers nauwelijks om de omvang heen passend, en een golf van schok en intrige doorvoer hem.

De wolf grijnsde breed, zijn scherpe tanden glinsterend in het schemerige licht van de kamer, en hij liet een lage grom horen die de ruimte deed vibreren. "Waarom proef je niet eens, of durf je misschien niet?" spotte hij, zijn stem ruw en uitdagend, met een ondertoon van spot. "Ben je, ja, je bent een chicken, bangerik!" De woorden prikkelden Roodkapje's trots; hij was altijd al bekend om zijn uitdagende kleding en zijn bravoure, en hij weigerde zich te laten kleineren. Zijn wangen gloeiden, maar hij slikte zijn twijfel weg, gebogen over de wolf's lichaam.

Voor het eerst in zijn leven bracht hij zijn lippen naar de enorme pik, zijn tong aarzelend eroverheen glijdend. De smaak was onverwacht – zoutig en muskusachtig, een sensatie die hem verraste en opwond. Uitdagen was één ding, maar dit doen was iets heel anders, en toch vond hij het... bevredigend. Hij likte sneller, zijn tong cirkelend rond de dikke schacht, de textuur onder zijn aanraking voelend als fluweel over staal. De wolf gromde diep, zijn lichaam spande zich aan, en Roodkapje voelde een golf van moed door zich heen stromen. Hij werd feller, zijn likken veranderend in gulzige halen, zijn mond nu volledig om de top heenvallend.

Al snel begon hij te zuigen, zijn perfecte mondje zich oprekkend om de omvang te accommoderen, gevuld tot de rand. De wolf's grommen werden luider, een primitief ritme dat de kamer vulde, en Roodkapje's eigen opwinding bouwde op, ondanks de lichte paniek die in hem opwelde. Hij wilde zich loswrikken, zijn instincten schreeuwden om weg te komen, maar de wolf's sterke klauwen grepen zijn hoofd vast, hielden hem op zijn plaats. "Blijf, lieverd," mompelde de wolf hees, zijn stem druipend van lust. Roodkapje's gedachten raceten – de hitte, de druk, het overweldigende gevoel – tot de wolf eindelijk zijn hoogtepunt bereikte, zijn ballen leegend in Roodkapje's mond in een warme, zoute vloedgolf. Hij slikte instinctief, proevend de intense smaak die hem zowel schokte als fascineerde.

Toen het voorbij was, tilde de wolf hem op met gemak, zijn gespierde armen krachtig om Roodkapje's middel. "Is je gaatje net zo lekker als je mondje?" vroeg hij, zijn stem nu lager en vol belofte, zijn ogen glinsterend van honger. Roodkapje's hart sloeg over; hij wilde vluchten, zijn lichaam spande zich aan om te ontsnappen, maar de wolf was te snel. Met een behendige beweging drukte hij zijn tong tegen Roodkapje's kont, likkend met lange, natte halen die een schok van genot door hem heen joegen. De sensatie was overweldigend, een mengeling van warmte en tintelingen die hij niet kon ontkennen, en ondanks zijn initiële weerstand begon Roodkapje te genieten. Zijn lichaam ontspande zich langzaam, de opwinding opbouwend in golven, terwijl de wolf's tong bleef verkennen, elk likje een belofte van meer.

De kamer leek te draaien om hen heen, de geuren van het bos vermengd met de zware, sensuele lucht, en Roodkapje's gedachten dwaalden af naar de mogelijkheden die voor hem lagen. Hij voelde zich gevangen in een web van verlangen, zijn bravoure nu een deel van iets groters, iets dat hij niet kon – of wilde – stoppen. Terwijl de wolf's likken aanhielden, kon Roodkapje niets anders doen dan zich overgeven aan het moment, zijn lichaam reagerend op manieren die hij nooit had verwacht. De spanning in de lucht was tastbaar, een climax van emoties die hem deed verlangen naar wat er nog zou komen, al was hij zich er vaag van bewust dat dit avontuur nog lang niet voorbij was.

Hoofdstuk 3: De Diepe Overgave

Na de intense en onverwachte ontmoeting met de wolf in het huisje van zijn oma, voelde Roodkapje een golf van verwarring en opwinding door zijn lichaam razen, terwijl de wolf zijn dominante aanwezigheid bleef uitoefenen. De sensuele spanning had Roodkapje's nieuwsgierigheid gewekt, maar nu stond hij op het punt om grenzen te overschrijden die hij nooit voor mogelijk had gehouden.

De wolf grijnsde breed, zijn scherpe tanden glinsterend in het schemerige licht van de kamer, terwijl hij met zijn diepe, hese stem sprak: "Eens kijken of dit gaatje om mijn kleine pikje past!" Roodkapje schrok hevig, “klein? Die is mega! Niet klein!”, schreeuwde Roodkapje, zijn hart bonkend in zijn borst, en hij schreeuwde uit: "Dat kan niet! Dat gaat nooit passen!" Zijn stem klonk hoog en paniekerig, een mengeling van angst en opwinding die door zijn aderen stroomde. De wolf lachte zacht, een laag, dreigend geluid dat de ruimte vulde, en hij antwoordde met een zelfverzekerde grijns: "Kanniet ligt op het kerkhof, we gaan het gewoon lekker proberen! Je bent ten minste wel lekker strak!"

Zonder verder te wachten, greep de wolf Roodkapje bij zijn slanke schouders en duwde hem zacht maar dwingend op zijn knieën. Roodkapje's korte rode rokje schoof omhoog, onthullend de strakke contouren van zijn lichaam, en hij voelde de koele lucht tegen zijn huid. De wolf stond nu boven hem, zijn gespierde vorm torenend als een schaduw, en hij positioneerde zijn indrukwekkende lid tegen Roodkapje's aarsje. Met een trage, berekenende beweging begon hij door te dringen, inch voor inch, terwijl hij steeds even stopte om Roodkapje te laten wennen aan de intense druk. Roodkapje's ademhaling versnelde; hij voelde een brandende sensatie, een mengeling van pijn en een verrassend genot dat hij nooit eerder had ervaren. Zijn lichaam trilde, zijn grote borsten rezen en daalden snel onder de te strakke witte blouse, en hij klemde zijn handen in de lakens van het bed om zich vast te houden.

De wolf gromde van plezier, zijn lange staart zwiepend achter hem, en hij leunde voorover om in Roodkapje's oor te fluisteren: "Je bent zo strak, zo perfect." Roodkapje's gedachten raceten; hij herinnerde zich de waarschuwingen van Patrick, de jager, over de gevaren van het bos, en vroeg zich af of dit het lot was dat de sterke man had willen voorkomen. Toch kon hij zich niet verzetten – de nieuwsgierigheid die hem hierheen had geleid, vermengd met een groeiende overgave, hield hem gevangen in het moment. Terwijl de wolf dieper ging, voelde Roodkapje een golf van hitte door zijn lichaam trekken, zijn eigen verlangens die opborrelden als een verborgen bron. Hij had zich altijd afgevraagd wat er schuilging achter de oppervlakkige wereld van zijn dorp, en nu, in deze intieme worsteling, begon hij te begrijpen dat zijn ontmoeting met de wolf meer was dan alleen fysieke lust; het was een confrontatie met zijn diepste angsten en wensen.

Toen de wolf bijna helemaal in hem was, richtte hij zich op en zei lachend met een ruwe, bevelende toon: "Voel je mijn ballen tegen je benen slaan?!" Roodkapje, nog na hijgend van de langzame penetratie, keek op met wazige ogen en antwoordde hijgend: "Hoe dan, ik voel ze niet!" Zijn stem was nu zachter, minder weerbarstig, alsof de sensuele druk zijn verzet had verslapt. De wolf grijnsde opnieuw, zijn ogen glinsterend van wilde opwinding, en hij trok zich bijna helemaal terug, alleen om vervolgens met een krachtige stoot helemaal naar binnen te duwen, tot aan zijn ballen. Een gil ontsnapte uit Roodkapje's keel, gevolgd door een diepe schreeuw die de muren van het huisje deed weergalmen. Hij voelde de grote, zware ballen tegen zijn benen klappen, een schokkende sensatie die een mengeling van pijn en extase opriep. De wolf begon sneller en harder te beuken, zijn ritme onstuitbaar, en Roodkapje's lichaam reageerde instinctief, zijn heupen bewegend in een dans van overgave.

In die momenten van intense verbinding, flitsten gedachten door Roodkapje's hoofd over wat dit zou betekenen voor zijn toekomst. Zou hij ooit terugkeren naar zijn oma, de vrouw van wie hij hield, en haar vertellen over deze verboden ervaring? Of zou de wolf's dominante aanwezigheid hem voorgoed veranderen, weg van de innocente jongen die hij was geweest? De wolf's intenties bleven een mysterie, een open draad in dit web van verlangen, maar Roodkapje voelde nu hoe zijn eigen grenzen vervaagden. Zijn lichaam bouwde op naar een climax, en toen het kwam, was het overweldigend; hij klemde met zijn billen, in een poging de sensatie te beheersen, maar in plaats daarvan intensifieerde het alles. Hij had gedacht dat hij minder zaad zou krijgen door zijn eigen climax, maar hij kwam bedrogen uit – het was zelfs meer, een vloedgolf van genot die hem deed duizelen en de realiteit even deed vervagen.

Terwijl de wolf doorging, zijn bewegingen nu een ritme van pure passie, voelde Roodkapje een diepe verwarring over zijn identiteit. Was hij nog steeds de jonge man op weg naar zijn oma, of was hij nu iets anders, gevormd door deze wilde ontmoeting? De kamer leek te draaien, de geuren van het bos vermengd met zweet en lust, en hij realiseerde zich dat dit slechts het begin was van een grotere reis, een die zijn relatie met Patrick en oma voorgoed zou kunnen beïnvloeden. De wolf's grommende ademhaling vulde de ruimte, een herinnering aan de rauwe kracht die hen bond, en Roodkapje gaf zich volledig over, verloren in de storm van zijn eigen emoties.

Hoofdstuk 4: De Diepere Diepten van Verlangen

In de nasleep van hun intense ontmoeting, voelde Roodkapje nog steeds de golf van verwarring en opwinding die was losgekomen door de wolf's dominante aanwezigheid, terwijl de wolf zijn mysterieuze intenties bleef verbergen achter een sluier van lust.

De wolf staarde met hongerige ogen naar Roodkapje, die hijgend op het bed lag, zijn lichaam nog natrillend van de eerdere sensaties. Het korte rode rokje van Roodkapje was omhoog geschoven, onthullend hoe zijn strakke kontje nu soepel en glibberig was geworden door de overvloed aan sperma, een uitnodiging die de wolf niet kon weerstaan. Met een grommende lach leunde de wolf dichterbij, zijn gespierde vorm een schaduw over het fragiele lichaam van de jonge man. Roodkapje's grote borsten rezen en daalden snel onder zijn te strakke witte blouse, en zijn perfecte mondje opende zich in een mengeling van verrassing en anticipatie toen de wolf zijn nog steeds harde pik naar voren duwde.

Zonder aarzeling drukte de wolf zijn lid in Roodkapje's geile mondje, en de jonge man reageerde instinctief, zijn tong glijdend over de warme huid. De smaak was overweldigend: een zoute mengeling van zijn eigen achterkant, de muskusachtige geur van de wolf en de romige nasmaak van het sperma dat eerder was vrijgekomen. Roodkapje zoog gulzig, zijn wangen hol trekkend terwijl hij de wolf's lengte omhelsde, een golf van genot door zijn lichaam jagend die zijn eerdere twijfels deed vervagen. Terwijl hij likte en zuigde, voelde hij de wolf's staart tegen zijn huid strijken, een verandering die hem niet ontging – het harige oppervlak was verdwenen, vervangen door een gladde, strakke textuur die bijna fluweelachtig aanvoelde, als een geheimzinnige transformatie die de wolf nog enigmatischer maakte.

De wolf trok zich terug met een diepe zucht, zijn ogen glinsterend van wellust, en manoeuvreerde zich achter Roodkapje. De jonge man knielde nu op het bed, zijn rode schoentjes nog aan zijn voeten, zijn witte sokjes verkreukeld, en hij voelde de hitte van de wolf's lichaam tegen zijn rug. Langzaam, met een tergende precisie, begon de wolf zijn pik en staart tegelijkertijd in Roodkapje's aarsje te duwen. Het was een sensationele druk, de soepele opening zich openend voor de dubbele invasie, en Roodkapje kon een luide gil niet onderdrukken. Maar het was geen kreet van pijn; het was een gil van pure, vriendelijke extase, een explosie van genot dat door zijn aderen raasde en hem deed trillen van lust.

"Neuk mijn kont, neuk me hard!" schreeuwde Roodkapje, zijn stem rauw en dwingend, de woorden ontsnappend in een golf van ongekende passie. De wolf, gedreven door die smeekbede, kon niets anders doen dan gehoorzamen. Hij begon harder en wilder te stoten, zijn pik en staart in harmonie bewegend, elke beweging dieper en intenser dan de vorige. Roodkapje's lichaam schokte mee, zijn handen grijpend in de lakens terwijl golven van plezier hem overspoelden. Hij kwam voor de eerste keer met een heftige schok, zijn eigen zaad spattend op het bed, maar de wolf vertraagde niet; hij bleef doorgaan, zijn ritme onverbiddelijk.

Terwijl de seconden zich rekten tot minuten, voelde Roodkapje een tweede climax opbouwen, zijn zintuigen overweldigd door de sensatie van de wolf's bezit. Hij gilde weer, luider dit keer, zijn lichaam zich overgevend aan de golf van extase die door hem heen trok. Pas toen de wolf eindelijk zijn hoogtepunt bereikte, spoot hij zijn zaad diep in Roodkapje's kont, vullend wat al gevuld was. In tegenstelling tot het oude sprookje, was het nu Roodkapje's buik die zwol van de overvloed, een fysieke herinnering aan deze verboden unie die zijn toekomst onherroepelijk zou veranderen.

Toch, in de hitte van het moment, kon Roodkapje niet ontsnappen aan de gedachten die aan de randen van zijn geest krabbelden. Wat zou Patrick zeggen als hij dit ontdekte, de jager die hem had gewaarschuwd voor de gevaren van het bos? En zijn oma, die mysterieuze vrouw met haar eigen geheimen, zou ze ooit begrijpen wat er in haar huisje was gebeurd? De wolf's intenties bleven een open vraag, een draad die zich weefde door Roodkapje's verwarring, maar voor nu was er alleen de rauwe realiteit van hun gedeelde lust, een belofte van meer die in de lucht hing. Terwijl ze beiden hijgend neerzakten, voelde Roodkapje een diepe, onrustige voldoening, wetend dat deze ervaring zijn verlangens had ontketend op manieren die hij nooit had verwacht.

Hoofdstuk 5: Koffie en Verleidingen in het Bos

Na de intense en verboden ontmoeting met de wolf, waarin Roodkapje zich had overgegeven aan een golf van verlangens die hem zowel schokten als betoverden, bleef de hut gevuld met een zware, sensuele spanning. Terwijl Roodkapje nog nahijgde op het bed, zijn lichaam een mengeling van pijn en euforie, richtte de wolf zijn aandacht op de alledaagse routine van het leven, alsof niets was gebeurd.

De wolf, zijn gespierde lichaam glinsterend van een dun laagje zweet, liep met trage, zelfverzekerde passen naar de aanrecht in de kleine keuken van oma's hut. Zijn lange staart zwiepte zachtjes heen en weer, een herinnering aan zijn wilde natuur, terwijl hij een oude koffiepot pakte en begon te vullen met water uit een emmer. De geur van versgemalen bonen vulde al snel de ruimte, een contrast met de muskusachtige lucht die nog hing van hun eerdere passie. "Oma, koffie?" riep hij luid, zijn stem een lage grom die door de houten wanden echode, alsof hij probeerde de normaliteit te herstellen na de chaos van hun ontmoeting.

Roodkapje, nog steeds geknield op het bed in zijn extreem korte rode rokje dat nauwelijks zijn strakke kontje bedekte, zijn witte blouse verkreukeld en doorspekt met vlekken, hoorde de woorden en voelde een mengeling van verrassing en opluchting. "Eindelijk, ik wacht nu al bijna zes uur!", hoorde Roodkapje terug roepen. “Oma!”,! riep hij terug, zijn stem een mengeling van ongeloof en opwinding, terwijl hij zich afvroeg hoe de wolf zo kalm kon blijven na wat ze hadden gedeeld. Zijn grote borsten rezen en daalden snel onder de te strakke blouse, en hij voelde een tinteling in zijn perfecte mondje, herinneringen aan de smaak van de wolf's lichaam die hem niet loslieten. Hij keek om zich heen in de schemerige hut, waar de gordijnen halfdicht waren, en vroeg zich af of dit alles echt was – de waarschuwingen van Patrick echoden vaag in zijn gedachten, maar werden overspoeld door de rauwe nieuwsgierigheid die in hem was ontwaakt.

De wolf, die de koffie op het vuur zette, draaide zich om en liep terug naar de kamer, een grijns op zijn snuit. "Ik bied mijn excuses aan," zei hij, zijn ogen fonkelend met een mengeling van spijt en trots. "Ik had ook niet gedacht dat ik haar drie keer zou moeten neuken – het was... overweldigender dan ik verwachtte." Zijn woorden hingen in de lucht, rauw en direct, en Roodkapje voelde een blos opkomen, zijn wangen rood onder zijn kapje. De wolf's grote pik, nog steeds half opgezwollen onder zijn vacht, leek een belofte van meer, en Roodkapje kon niet voorkomen dat zijn eigen lichaam reageerde, zijn rokje omhoog krullend bij de herinnering aan de penetratie die hem had doen climaxen.

Opeens klonk er een geluid vanuit de hoek van de hut, en oma verscheen in de deuropening, haar figuur indrukwekkend voor een vrouw van zesenvijftig – ze zag eruit als veertig, met haar grote stevige borsten die tegen de stof van haar jurk duwden en haar hele grote pik verborgen onder de lagen. "Hmmm, geil gezicht," mompelde ze, haar ogen glijdend over Roodkapje's lichaam, dat nog steeds trilde van de eerdere ervaring. "En? Was ze zo lekker als ik dacht?" Haar stem was kalm, bijna nieuwsgierig, en er lag een ondeugende twinkeling in haar ogen, alsof ze al lang op de hoogte was van de wolf's listen.

De wolf schudde zijn kop, een diepe lach opwellend uit zijn keel. "Nee, veel lekkerder," antwoordde hij, zijn stem vol bewondering. "En pijpen dat ze kan – ik heb nog nooit zoiets gevoeld." Roodkapje's hart bonsde in zijn borst; hij voelde zich blootgelegd, maar ook begeerd, en de woorden van de wolf wekten een onverzadigbare honger in hem op. Hij dacht aan Patrick, de jager met zijn super gespierde lichaam en grote pik, en hoe diens waarschuwingen over het bos nu leken te vervagen in het licht van deze nieuwe sensaties. Wat zou Patrick denken als hij hen nu zag? De vraag flitste door zijn hoofd, maar werd snel weggeduwd door de realiteit van het moment.

Oma liep langzaam naar Roodkapje toe, haar jurk zwierend met elke stap, en terwijl ze dichterbij kwam, opende ze de knopen een voor een. Onder de stof kwam haar lichaam onthuld: grote borsten die vrij bewogen, en daaronder haar enorme pik, die al half stijf was en pulseerde van anticipatie. Roodkapje's ogen werden groot, zijn nieuwsgierigheid over de intenties van de wolf en oma nu direct geconfronteerd. "Kom hier, lieverd," zei oma zacht, haar stem een fluistering die beloftevol klonk. Roodkapje, nog steeds onverzadigbaar van de eerdere climaxen, kon zich niet inhouden; hij duikte naar voren, zijn perfecte mondje gretig op zoek naar haar lid. Hij begon gulzig te zuigen, zijn tong dansend over de warme huid, hopende op een heerlijke beloning: een mond vol sperma dat zijn dorst zou lessen.

Terwijl hij zo bezig was, voelde Roodkapje de wereld om hem heen vervagen. De smaak was overweldigend, een mix van zout en verlangen, en hij verloor zich in de bewegingen, zijn witte sokjes en rode schoentjes krullend tegen de vloer. In zijn ooghoek zag hij de pik van de wolf, nog steeds stevig overeind staand, een teken dat dit avontuur verre van voorbij was. De spanning in de hut bouwde zich op, en Roodkapje vroeg zich af hoe dit alles zijn toekomst zou beïnvloeden – zijn relatie met oma, de mogelijke terugkeer van Patrick, en de mysterieuze plannen van de wolf. Maar voor nu gaf hij zich over aan de golf van genot, wetend dat er meer te ontdekken viel in de diepten van het bos.

Hoofdstuk 6: De Schaduwen van Verlangen

In de nasleep van de intense ontmoetingen met de wolf en oma, voelde Roodkapje zich overweldigd door een mengeling van schaamte en opwinding, terwijl de hut een broeinest van sensuele spanning bleef. Oma's onverwachte deelname had de dynamiek in de kamer verder op scherp gezet, met de wolf die zijn dominante rol behield.

Oma's kreten echoden door de kleine hut, rauw en ongeremd, terwijl ze zich overgaf aan het spektakel dat zich voor haar ontvouwde. Roodkapje, nog altijd gekleed in zijn extreem korte rode rokje dat nauwelijks zijn strakke kontje bedekte, had het gelijk van de wolf bewezen door zijn vaardigheden te tonen – zijn perfecte mondje was een meesterwerk van wellust, zoals de wolf met een grijns had opgemerkt voordat hij opnieuw de controle nam. De wolf, zijn gespierde lichaam glanzend in het schemerige licht dat door de gordijnen sijpelde, sloeg met een krachtige hand op Roodkapje's billen, het geluid een scherpe echo in de benauwde ruimte. "Je bent een natuurtalent, jongen," gromde de wolf, zijn stem diep en hees van opwinding, terwijl hij zijn grote pik langzaam weer duwde in Roodkapje's nu soepelere ingang, een beweging die zowel teder als dwingend was.

Roodkapje hijgde luid, zijn lichaam schokkend onder de druk, een mengeling van pijn en genot die door hem heen golfde. Zijn witte te strakke blouse plakte aan zijn grote borsten, die op en neer deinden met elke stoot, en zijn rood kapje was scheef gezakt, een symbool van zijn chaotische overgave. Hij zuigde als een bezetene op oma's aanbod, zijn mond wisselend tussen kreunen en het verkennen van haar grote stevige borsten, terwijl de wolf achter hem toe begon te stoten met een ritme dat steeds intenser werd. "Meer, ik wil meer," fluisterde Roodkapje tussen zijn hijgende ademhalingen door, zijn verlangen naar het zaad van de wolf onstuitbaar, als een honger die hij niet kon stillen. Oma, met haar prachtige figuur dat haar leeftijd loog, lag naast hem op het bed, haar grote pik stijf en klaar, maar ze richtte zich nu op het observeren en aanmoedigen, haar kreten een symfonie van goedkeuring.

Buiten de muren van de hut, onwetend van de wilde scène binnen, begonnen zich drie schimmige figuren te verzamelen. Een van hen was Patrick, de jager, zijn gespierde lichaam gehuld in zijn gebruikelijke jachtoutfit, zijn mooie baard glinsterend in het maanlicht, terwijl hij gefluisterd overleg voerde met twee andere mannen uit het dorp – ruwe types met hongerige ogen en grote pikken die al te lang genegeerd waren. "Hij is binnen, en hij klinkt alsof hij klaar is voor meer," mompelde Patrick, zijn stem een mengeling van bezorgdheid en een duistere opwinding, herinnerend aan zijn eigen band met oma en de waarschuwingen die hij eerder had gegeven. De mannen knikten, hun intenties duidelijk: ze wilden Roodkapje berijden, hem claimen als een trofee in dit verborgen bos, maar Patrick aarzelde even, gedachten aan zijn mogelijke romantische geschiedenis met oma flitsend door zijn hoofd.

Terwijl de wolf dieper stootte, zijn lange staart zwiepend in extase, greep Roodkapje de lakens vast, zijn witte sokjes en rode schoentjes bungelend van het bed. Hij smachtte naar meer zaad, zijn lichaam een en al sensuele overgave, maar diep in zijn gedachten roerde zich een golf van verwarring – wat zou Patrick denken als hij dit zag, en hoe zou dit zijn relatie met oma voor altijd veranderen? De wolf's penetraties werden sneller, elk stoot een herinnering aan hun eerdere climax, en Roodkapje's kreunen vulden de ruimte, een contrapunt voor oma's luide geroep. "Laat je gaan, lieverd," kirde oma, haar hand streelnd over Roodkapje's wang, haar eigen grote pik pulserend met anticipatie.

De spanning buiten groeide, de drie mannen sluipend dichterbij, hun voetstappen gedempt door het zachte mos van het bos. Patrick, met zijn super gespierde bouw, voelde een steek van jaloezie – had hij oma ooit op deze manier gehad, in de dagen voor deze chaos? – maar hij duwde die gedachten weg, gefocust op het plan om binnen te dringen. Binnenin de hut bereikte Roodkapje een hoogtepunt van genot, zijn lichaam trillend onder de wolf's meedogenloze ritme, maar de dreiging buiten bleef onopgemerkt, een sluimerende storm die elk moment kon losbarsten.

Oma leunde dichterbij, haar adem warm tegen Roodkapje's oor, terwijl de wolf zijn tempo versnelde, elk moment intenser dan het vorige. Roodkapje's verlangens botsten met zijn angsten, een innerlijk conflict dat hem dieper in de omarming trok, onbewust van de wereld buiten de deur. De wolf's grommende genot vulde de lucht, en oma's kreten bleven aanhouden, een trio van lust dat de hut deed vibreren, maar de schaduwen buiten wachtten, klaar om hun eigen hoofdstuk te beginnen.

Hoofdstuk 7: De Diepere Verleiding van het Woud

In de warme, bedompte hut van oma, waar Roodkapje nog nagloeide van de eerdere sensuele ontmoetingen met de wolf en oma, groeide zijn verwarring en opwinding verder terwijl de spanning in de kamer toenam.

Roodkapje lag op het versleten bed, zijn korte rode rokje omhooggeschoven en zijn witte blouse half open, toen oma met een sluwe glimlach dichterbij kwam. Ze was een indrukwekkende vrouw van 56, maar met een lichaam dat straalde van vitaliteit, haar grote stevige borsten rijzend en dalend onder haar losse jurk, en haar enorme pik al duidelijk zichtbaar door de stof. "Kom hier, mijn lieve jongen," fluisterde ze hees, haar stem doordrenkt van verlangen dat haar nymfomane natuur verried. Roodkapje, met zijn slanke bouw en grote borsten die onder zijn te strakke blouse priemden, voelde een golf van opwinding door zich heen gaan. Hij opende zijn perfecte mondje, wetend wat er komen ging, en oma greep de kans. Ze duwde haar grote pik diep in zijn keel, haar bewegingen krachtig en dominant, terwijl Roodkapje zich overgaf aan de intense sensatie.

De smaak was overweldigend, een mengeling van zout en warmte, en Roodkapje's ogen traanden lichtjes terwijl hij slurpend en zuigend reageerde. Oma's heupen bewogen rhythmisch, haar borsten schuddend met elke stoot, en binnen moments voelde Roodkapje hoe haar climax naderde. Met een diepe grom spoot ze diep in zijn keeltje, haar zaad vullend en warm, waardoor Roodkapje's buik een beetje dikker leek te worden onder de druk. Hij slikte gulzig, zijn eigen lichaam trillend van de mengeling van pijn en genot, maar voordat hij kon ademhalen, was de wolf er al bij. De gespierde wolf, met zijn lange staart zwiepend en zijn behoorlijk grote pik stijf van opwinding, duwde oma zachtjes opzij en nam haar plaats in.

"Je bent een natuurtalent, jongen," gromde de wolf, zijn stem laag en dreigend, terwijl hij zijn pik in Roodkapje's mond schoof. Roodkapje, nog na hijgend van oma's aanval, voelde de wolf's lengte diep naar binnen glijden, de sensatie ruw en onverbiddelijk. De wolf was sneller en harder, zijn bewegingen een storm van begeerte, en al snel spoot hij zijn zaad na, een tweede golf die Roodkapje's keel vulde en zijn buik nog verder deed zwellen. Roodkapje's gedachten raceten – hij herinnerde zich Patrick's waarschuwingen over de gevaren van het bos, maar nu, in dit moment, was er alleen maar overgave. Zijn kontje tintelde onder zijn rokje, en hij vroeg zich af hoe ver dit allemaal zou gaan, maar hij verzetten zich niet.

Buiten de hut klonken voetstappen, een teken dat de spanning die eerder was opgebouwd nu tot een hoogtepunt kwam. De deur ging plots open, en de koele avondlucht stroomde naar binnen, samen met de drie schimmige figuren: Patrick, Martin en John. Patrick, de sterke jager van 34 met zijn knappe gezicht en mooie baard, leidde de groep, zijn super gespierde lichaam strak in zijn jachtkleren. Hij was 1,97 meter groot, zijn grote pik al duidelijk zichtbaar als een grote bobbel in zijn broek, een mengeling van bezorgdheid en opwinding in zijn ogen. Naast hem stond Martin, 27 jaar en eveneens gespierd, 1,90 meter lang, met een baard en een hongerige blik. John, de grootste van hen op 2,09 meter, 34 jaar en even knap, had een nog prominentere bobbel, zijn aanwezigheid intimiderend.

Oma, nog na hijgend van haar eigen climax, keek op en grijnsde breed. Ze stond op, haar jurk slordig om haar heen, en liep naar de mannen toe. "Kijk eens aan, mijn oude vrienden," zei ze met een ondeugende twinkeling in haar ogen. Zonder aarzelen opende ze hun broeken, haar ervaren handen snel en behendig, waardoor de grote pikken van de jagers vrijkwamen – elk een indrukwekkend exemplaar, stijf en klaar voor actie. "Kom, Roodkapje," riep ze, haar stem bevelend maar speels, "pijp ze. Laat zien wat je kunt."

Roodkapje, zijn hart bonzend in zijn borst, voelde een golf van gretigheid over zich heen komen. Hij kroop van het bed af, zijn witte sokjes en rode schoentjes piepend op de houten vloer, en duikte op de stijve pikken af. Eerst nam hij Patrick's in zijn mond, de bekende smaak van de jager mengend met de restanten van de wolf en oma, zijn tong cirkelend en zuigend met een vaardigheid die hij niet van zichzelf kende. Patrick's ogen vernauwden zich, een mix van jaloezie en lust op zijn gezicht, terwijl hij een hand in Roodkapje's haar begroef. Naast hem wachtten Martin en John ongeduldig, hun pikken pulserend in de lucht.

Terwijl Roodkapje van de een naar de ander wisselde, voelde hij de kamer draaien van de intensiteit. Martin's pik was dik en hard, en John’s was enorm, bijna te veel om te hanteren, maar Roodkapje's mondje werkte gretig, zijn rokje omhoog kruipend en zijn borsten schuddend met elke beweging. De hut vulde zich met gekreun en gefluister, de wolf en oma toekijkend met tevreden grijns, en Roodkapje's buik voelde zwaarder dan ooit. Hij vroeg zich af wat dit allemaal betekende voor zijn relatie met Patrick en de anderen, maar in dat moment was er alleen de rauwe, onstuitbare verleiding die hem omringde. De deur was nu dicht, de buitenwereld buitengesloten, maar Roodkapje wist dat dit avontuur nog lang niet voorbij was.

Hoofdstuk 8: De Ongetemde Hartstocht

Terwijl Roodkapje zich overgaf aan de sensuele chaos in oma's hut, nodigde oma de binnenstormende Patrick, Martin en John uit om deel te nemen, wat de spanning tot nieuwe hoogten dreef. De groep sloot zich om hem heen, en de lucht was doordrongen van een wilde energie die niemand kon weerstaan.

Roodkapje voelde handen overal op zijn lichaam, ruw en verlangend, terwijl de mannen en de wolf hem omsingelden. Zijn extreem korte rode rokje werd met een ruk naar beneden getrokken, gevolgd door zijn witte, te strakke blouse die scheurde onder hun greep, waardoor zijn slanke bouw, grote borsten en strakke kontje blootgesteld werden aan de hitte van de kamer. Hij hapte naar adem, een mengeling van schrik en opwinding door zijn aderen jagend, terwijl oma met een sluwe grijns toekeek en de situatie dirigeerde. "Kom, jongens, laten we hem eens goed verwennen," zei ze met een stem die diep en hees klonk, haar grote stevige borsten rijzend en dalend onder haar jurk.

De groep verdeelde zich snel, een chaotische dans van lichamen die zich om Roodkapje heen wikkelde. John, met zijn intimiderende lengte van 2,09 meter, en Martin, de gespierde jager van 1,90 meter, positioneerden zich naast oma, hun grote pikken al hard en klaar voor actie. Roodkapje knielde neer op het bed, zijn rode kapje scheefgezakt, en voor hem doemden drie indrukwekkende erecties op – die van John, Martin en oma, wier enorme pik zich trots tussen haar dijen verhief. "Open dat perfecte mondje van je, jongen," gromde John, zijn baard schurend tegen Roodkapje's wang terwijl hij zijn lid naar voren duwde. Roodkapje aarzelde slechts een seconde, zijn nieuwsgierigheid overwinnend, en nam hen beurtelings in zijn mond, zijn lippen glijdend over de warme huid, proevend van de zoute opwinding.

De scène werd wilder met elke seconde, de hut gevuld met hijgende ademhalingen en het geluid van lichamen die tegen elkaar botsten. Oma, met haar prachtige figuur dat haar leeftijd loochende, duwde haar heupen naar voren, haar grote pik diep in Roodkapje's keel duwend, terwijl John en Martin hun handen in zijn haar verstrengelden om hem steviger vast te houden. "Ja, zuig harder, je bent er goed in," mompelde Martin, zijn stem ruw van verlangen, zijn eigen lid pulserend in Roodkapje's mond. Ondertussen kropen de wolf en Patrick achter Roodkapje, hun ogen glinsterend van lust. De wolf, met zijn lange staart zwiepend, begroef zijn snuit tussen Roodkapje's billen, zijn tong ruw en gretig likkend aan de strakke opening, terwijl Patrick, de sterke jager met zijn mooie baard, zich aansloot en zijn tong toevoegde aan de sensuele aanval.

Roodkapje kreunde om de invasie, zijn lichaam trillend van de intense sensaties die door hem heen golfden. De combinatie van de tongen die zijn kont verkenden, diep en dwingend, maakte hem duizelig, en hij voelde zich overweldigd door de ruigheid van het moment. "Je kontje is zo strak, perfect om te claimen," fluisterde de wolf met een lage grom, zijn grote pik tegen Roodkapje's dij drukkend. Zonder waarschuwing duwden ze samen toe, de wolf en Patrick, en begonnen Roodkapje's kont tegelijkertijd te penetreren, hun bewegingen synchroon en meedogenloos. De pijn sneed door hem heen, vermengd met een golf van genot die hem deed kronkelen, zijn handen klauwend in de lakens.

Terwijl dat gebeurde, richtte Martin zijn aandacht op Roodkapje's bovenlijf, zijn grote handen omklemend de stevige borsten die zo prominent uitstaken. "Kijk die tieten eens," lachte hij hees, zijn pik glijdend tussen de zachte welvingen, heen en weer stotend in een ritme dat Roodkapje's hele lichaam deed schudden. Aan de voorkant bleven oma en John hun beurt eisen, hun pikken afwisselend Roodkapje's mond vullend, hun heupen wild schokkend. "Neem het allemaal, jongen, laat je gaan," commandeerde oma, haar stem een mix van bevel en wellust, terwijl ze haar eigen climax naderde.

De kamer leek te draaien in een wervelwind van lichamen en zweet, de geuren van opwinding zwaar in de lucht. Roodkapje's gedachten raceten – herinneringen aan Patrick's waarschuwingen in het bos mengden zich met de rauwe realiteit van dit moment – maar hij kon zich niet losmaken, zijn verlangen te sterk om te weerstaan. De wolf en Patrick stootten dieper, hun bewegingen ruig en onophoudelijk, terwijl Martin's borstneuking en de mondbeurten van oma en John een symfonie van genot creëerden. Roodkapje voelde de spanning in zich opbouwen, een climax die dreigde te exploderen, maar de groep toonde geen genade, hun eigen behoeften drijvend de scène voort.

Uiteindelijk, te midden van het tumult, bereikten ze een hoogtepunt van chaos, lichamen verstard in een moment van pure, ongefilterde hartstocht. Roodkapje zakte ineen, zijn lichaam nat van inspanning, terwijl de anderen zich terugtrokken, hun ademhalingen zwaar en voldaan. De hut was stil, op een paar zachte zuchten na, maar de avond was nog lang, en de mogelijkheden oneindig.

Hoofdstuk 9: De Overweldigende Wellust in het Bos

Na de chaotische groepontmoeting in oma's hut, waar Roodkapje zich had overgegeven aan een wervelwind van lichamen en verlangens, voelde hij zich overweldigd door een mengeling van pijn en extase die zijn grenzen had verlegd. De kamer hing nog steeds zwaar van de geuren van zweet en genot, terwijl de aanwezigen hun honger niet geheel hadden gestild.

Roodkapje lag hijgend op het bed, zijn lichaam glinsterend van het zweet dat over zijn slanke vorm liep, terwijl zijn extreem korte rode rokje omhooggeschoven was en zijn witte te strakke blouse gescheurd aan flarden hing. Zijn grote borsten rezen en daalden snel met elke ademhaling, en hij voelde een diepe, pulserende volheid in zijn buik, die overvol was van de sperma dat de mannen eerder in hem hadden gepompt. Elke beweging deed hem kreunen, een mengeling van pijn en een vreemd, aanhoudend genot dat hij niet kon negeren. Hij sloot zijn ogen even, in een poging om de draaikolk van emoties te verwerken – de waarschuwingen van Patrick echoden in zijn hoofd, maar werden overspoeld door de rauwe sensatie die zijn lichaam nog nagalmde.

De mannen waren nog lang niet uitgeput; hun gespierde vormen glommen in het schemerige licht van de hut, en hun hongerige blikken richtten zich opnieuw op hem. "Laat hem even bijkomen, jongens," gromde oma met een wellustige glimlach, haar grote stevige borsten deinend onder haar losse gewaad. Ze was een indrukwekkende figuur, haar 56 jaar verbergend achter een lichaam dat eruitzag als dat van een vrouw van veertig, met haar grote pik alweer half opgezwollen van opwinding. John, de imposante jager van 2,09 meter met zijn intimidende aanwezigheid, knikte instemmend, maar zijn ogen bleven gefixeerd op Roodkapje's strakke kontje, dat nog nat en rood was van de vorige ronde. "Hij is taai, die jongen," mompelde John, zijn diepe stem vibrerend door de ruimte, terwijl hij een hand op oma's heup legde, een hint van de band die hij met haar deelde.

Na een korte pauze, waarin Roodkapje's ademhaling zich stabiliseerde, namen de gebeurtenissen een nieuwe wending. Oma en John positioneerden zich achter hem, hun lichamen dicht tegen het zijne aan drukkend. Roodkapje voelde de warmte van hun huid op zijn rug, en een golf van anticipatie schoot door hem heen. "Kijk eens hoe gretig hij is," fluisterde oma hees, haar hand glijdend over zijn dij, terwijl ze haar grote pik tegen zijn ingang duwde. John volgde meteen, zijn enorme lid – groter dan de rest – zich aandienend naast het hare, en samen vulden ze zijn kont, eerst langzaam, dan met toenemende intensiteit. Roodkapje kermde hardop, de dubbele penetratie rekte hem verder dan hij voor mogelijk had gehouden, een mengeling van brandende pijn en overweldigende genot dat door zijn hele wezen trok. Zijn buik zwol nog meer op, de sperma van eerder nu vermengd met nieuwe uitstortingen, en hij greep de lakens vast om zich staande te houden.

Voor hem stonden Patrick en Martin, hun gezichten een masker van verlangen. Patrick, de knappe jager van 34 met zijn mooie baard en super gespierde bouw, grijnsde terwijl hij zijn grote pik naar Roodkapje's mond bracht. "Open wide, jongen," zei hij met een lage, commanderende toon, zijn stem doorspekt met een ondertoon van jaloezie en bezorgdheid over wat hij net had gezien. Roodkapje gehoorzaamde instinctief, zijn perfecte mondje wijd openend, en Patrick duwde diep naar binnen, zijn heupen stotend in een ritme dat Roodkapje's keel vulde. Martin, de 27-jarige jager met zijn hongerige blik en gespierde 1,90 meter, sloot zich aan, zijn eigen grote pik tegen Roodkapje's wang drukkend voordat hij zich ook in de mondactie mengde. De twee mannen wisselden beurten, hun bewegingen synchroon, en Roodkapje's mond werd een centrum van chaos – volgezogen, gelikt en gevuld tot hij bijna stikte van de intensiteit. Hij proefde de zoute smaak, zijn tong werkend om hen beiden te bevredigen, terwijl tranen van overweldiging over zijn wangen rolden.

Ondertussen richtte de wolf zijn aandacht op oma, zijn angstaanjagende, gespierde vorm zich oprichtend in de hoek van de hut. Zijn lange staart zwiepte onrustig, en zijn behoorlijk grote pik was al stijf van opwinding. "Jij bent ook nog niet klaar, hè?" gromde hij met een lage, roofdierachtige stem, zijn ogen glinsterend in het halfduister. Oma lachte wellustig, haar eigen grote pik nog steeds bezig met Roodkapje, maar ze draaide zich net genoeg om om de wolf toe te laten. Hij greep haar van achteren, zijn klauwen zachtjes in haar heupen drukkend, en begon haar te neuken met krachtige stoten. Oma kreunde luid, haar lichaam schokkend tussen de wolf en Roodkapje in, wat de hele scène nog chaotischer maakte. Roodkapje, gevangen in het midden, voelde de vibraties van hun bewegingen door zijn eigen lichaam echoën, en het versterkte zijn eigen opwinding tot een hoogtepunt dat hij nauwelijks kon beheersen.

De hut vulde zich met geluiden: het hijgen, het gekreun, het natte slaan van lichamen tegen elkaar. Roodkapje's geest raasde – hij dacht aan Patrick's waarschuwingen in het bos, aan de mogelijke gevolgen voor zijn relatie met oma, en aan de onstuitbare honger die nu in hem wakker was geworden. De mannen pompten hem vol, een eindeloze stroom sperma dat zijn buik deed opzwellen en zijn grenzen deed vervagen. Toch was er een moment van helderheid, een flits van besef over de wolf's intenties en wat dit allemaal voor zijn toekomst zou betekenen. Maar die gedachten verdwenen snel in de golf van sensatie, terwijl de groep hun ritme voortzette, nog altijd niet verzadigd. De avond strekte zich uit, beloftevol en gevaarlijk, en Roodkapje gaf zich over aan de storm.

Hoofdstuk 10: De Wervelende Omarming van Chaos

In de hitte van de sensuele chaos in oma's hut had Roodkapje zich al overgegeven aan de overweldigende golf van lichamen en verlangens, terwijl de groep van jagers en het beest hun honger bleven stillen. Nu, met de vorige climaxen nog nagalmend in zijn vermoeide lichaam, voelde hij een nieuwe wisseling aankomen, een draaikolk van aanrakingen die hem dieper in de afgrond van overgave trok.

De kamer was doordrongen van de zware geur van zweet en lust, de houten wanden van oma's hut kreunend onder het gewicht van de lichamen die zich erin bewogen. Roodkapje lag nog steeds op het bed, zijn korte rode rokje omhooggeschoven en zijn witte blouse gescheurd, blootgesteld aan de gretige blikken van de mannen om hem heen. Zijn hart bonsde wild, een mengeling van angst en opwinding die door zijn aderen raasde, terwijl hij zich afvroeg hoe hij ooit terug kon keren naar zijn gewone leven na deze verboden ervaringen. Martin, met zijn imposante gestalte van 1,90 meter en zijn gespierde armen, greep als eerste toe, zijn grote handen omklemden Roodkapje's strakke kontje met een hongerige vastberadenheid. "Je bent zo verdomd perfect," gromde Martin in Roodkapje's oor, zijn stem ruw en verlangend, terwijl hij de zachte huid kneedde en zijn eigen grote pik tegen de achterkant van Roodkapje's dijen drukte.

Roodkapje hapte naar adem, zijn lichaam schokkend onder de intense greep, maar er was geen tijd om te protesteren. Naast hem dook John op, de reusachtige jager van 2,09 meter, zijn schaduw vallend over het bed als een dreigende storm. John's handen sloten zich aan bij die van Martin, en samen spreidden ze Roodkapje's benen verder uit elkaar, hun vingers verkennend en eisend. "We hebben je nodig, jongen," mompelde John met een diepe, resonerende stem, zijn aanrakingen ruw maar vaardig, terwijl hij Roodkapje's kontje prepareerde voor wat komen ging. Roodkapje voelde de druk toenemen, een scherpe pijn die snel overging in een golf van genot, zijn gedachten wazig van de overweldigende sensaties. Hij herinnerde zich vaag de waarschuwingen van Patrick over de gevaren van het bos, maar nu, omringd door deze mannen, kon hij alleen maar denken aan hoe diep hij al gevallen was.

Ondertussen richtte de wolf zijn aandacht op oma, zijn gespierde lichaam buigend over haar heen met een roofzuchtige gratie. De wolf, met zijn lange staart zwiepend en zijn behoorlijk grote pik glinsterend in het schemerige licht, greep oma's gezicht vast en duwde haar mond naar zijn lid. "Open voor me, oude heks," snauwde hij met een lage, dreigende grom, zijn ogen glinsterend van wilde lust. Oma, de 56-jarige vrouw met het lichaam van een veertiger en haar grote, stevige borsten die op en neer deinden, gehoorzaamde met een wellustige glimlach. Ze was een nymfomane door en door, haar eigen grote pik stijf en klaar, en ze opende haar mond wijd, haar tong dartelend over de wolf's schacht voordat hij diep naar binnen gleed. De wolf begon te stoten, zijn heupen bewegend in een ritme dat oma's hele lichaam deed schudden, en ze kreunde van genot, haar handen klauwend naar zijn vacht.

Terwijl dit zich afspeelde, nam Patrick zijn positie in, zijn super gespierde lichaam glimmend van het zweet en zijn knappe gezicht vertrokken in een mengeling van jaloezie en begeerte. Hij richtte zich op oma, zijn grote pik glijdend in haar kut met een krachtige stoot die haar deed hijgen. "Je bent nog steeds de beste, oma," zei hij met een hese stem, zijn ogen flitsend naar Roodkapje, die nu gedwongen werd om deel te nemen aan de keten van verlangen. Oma, met de wolf's pik diep in haar keel, gebaarde naar Roodkapje om dichterbij te komen. "Kom hier, mijn lieve jongen," fluisterde ze tussen haar eigen kreunen door, haar stem vol met een perverse tederheid. Roodkapje, zijn grote borsten hijgend op en neer gaand onder zijn te strakke blouse, kroop naar voren en nam oma's grote pik in zijn mond, zijn perfecte mondje slurpend en zuigend zoals hij eerder had gedaan.

Elke stoot van Patrick in oma zorgde ervoor dat haar lichaam schokte, en daarmee duwde ze onbedoeld haar eigen pik dieper in Roodkapje's keel. Het was een kettingreactie van lust, elke beweging versterkend de volgende. Roodkapje kokhalsde licht, de diepe penetratie brengend een mengeling van pijn en een vreemd, intens genot, maar hij hield vol, zijn tong dansend rond oma's schacht terwijl tranen over zijn wangen rolden. In zijn hoofd tolden de gedachten: wat zou Patrick echt van hem denken, nu hij hier was, omringd door deze chaos? De jager had hem gewaarschuwd, maar nu was hij zelf deel van het feest, zijn stoten in oma zo krachtig dat de hele hut leek te vibreren.

Martin en John verhoogden ondertussen hun tempo, hun handen en lichamen werkend in harmonie om Roodkapje's kontje te claimen. Martin duwde eerst naar binnen, zijn grote pik vullend met een diepe thrust, gevolgd door John die zich aansloot in een dubbele penetratie die Roodkapje's grenzen testte. "Je kunt het aan, sissyboy," lachte John, zijn stem een donderende echo in de kamer, terwijl hij en Martin afwisselden in hun ritme, hun heupen botsend tegen Roodkapje's zachte vlees. Roodkapje's lichaam trilde, golven van pijn en extase door hem heen jagend, en hij voelde zich overweldigd, zijn eigen verlangens strijdend met de schaamte die diep in hem wortelde. De wolf, nog steeds bezig met oma, gromde van plezier, zijn staart zwepend als een zweep, en Patrick keek toe met een mengeling van trots en bezitterigheid, zijn stoten nu sneller en harder.

De ruimte vulde zich met een symfonie van kreunen en gehijg, de lucht dik van de spanning. Roodkapje's gedachten dwaalden af naar de wolf's intenties – was dit alles een spel, of iets diepers? – maar er was geen ruimte voor reflectie nu, alleen voor de rauwe realiteit van het moment. Oma's ogen rolden bijna achterover van genot, haar lichaam een brug tussen de mannen, en Roodkapje voelde de climax opbouwen, een kolkende storm in zijn binnenste. De wisseling ging door, lichamen vervlochten in een dans van pure overgave, maar diep vanbinnen wist Roodkapje dat dit nog lang niet voorbij was. Terwijl de sensaties piekten, bleef de hut een draaikolk van verboden passie, klaar om nog meer te onthullen.

Hoofdstuk 11: De Wolven aan de Deur

Na de overweldigende groepontmoeting in oma's hut, waar Roodkapje zich had overgegeven aan een maalstroom van lichamen en verlangens, lag hij nu uitgeput op het bed, zijn lichaam nog natrillend van de intense ervaringen.

Roodkapje voelde zich als een leeggelopen zak, zijn buik warm en zwaar van de sporen van de mannen, oma en de wolf, terwijl hij hijgend op het verkreukelde bed lag, de kamer gevuld met de muskusachtige geur van zweet en bevrediging. Zijn korte rode rokje was gescheurd en hing als een vod om zijn heupen, de witte blouse gekreukt en doorweekt, en zijn lichaam glom onder een laagje zweet dat zijn slanke bouw accentueerde. Hij sloot zijn ogen even, de mengeling van pijn en genot nog nagalmend in zijn ledematen, maar kon niet lang rusten; de anderen in de kamer bewogen zich al, hun stemmen gedempt maar vol anticipatie.

Oma, met haar prachtige figuur dat haar leeftijd van zesenvijftig loog en haar eruit deed zien als een vrouw van veertig, stond op van het bed en strekte zich uit, haar grote stevige borsten rijzend en dalend onder haar losse gewaad. Ze wierp een blik op Roodkapje en glimlachte ondeugend, haar ogen twinklend met een honger die nooit leek te stillen. "Rust maar even, lieverd," zei ze met haar gebruikelijke kalme, normale toon, terwijl ze een hand door haar haar haalde. "Straks beginnen we opnieuw; je hebt het zo goed gedaan." Naast haar waste de wolf zich vluchtig bij de wastafel, zijn gespierde lichaam glinsterend in het schemerige licht van de hut, zijn lange staart zwiepend als een teken van zijn voortdurende dominantie. Hij keek naar Roodkapje met een intense, roofdierachtige blik, zijn behoorlijk grote pik nog half gezwollen, een herinnering aan de krachten die hij zojuist had losgelaten.

Patrick, de sterke jager van vierendertig met zijn knappe gezicht en mooie baard, droogde zich af in een hoek, zijn super gespierde lichaam van 1,97 meter nog natrillend van de inspanning. Hij wierp een bezorgde blik op Roodkapje, een open thread in zijn gedachten – zijn eigen relatie met oma, die hij al jaren kende als een nymfomane vrouw, speelde door zijn hoofd, maar hij zei niets, zijn normale stem gedempt toen hij mompelde: "Hij ziet er kapot uit, maar we hebben allemaal onze behoeften." Martin, de zevenentwintigjarige jager met zijn 1,90 meter en gespierde bouw, lachte zachtjes terwijl hij zich waste, zijn grote pik nog glanzend van de recente activiteit. "Ja, laat hem even bijkomen," voegde hij eraan toe, zijn toon luchtig maar met een onderliggende honger. John, de imposante reus van twee meter negen, stond daar met zijn intimiderende aanwezigheid, zijn knappe gezicht half verborgen achter zijn baard, en knikte instemmend terwijl hij zijn handen waste, zijn gedachten misschien bij de plannen die hij en de anderen hadden voor Roodkapje, een open thread dat nog onopgelost bleef.

De mannen en oma keken allemaal naar Roodkapje, hun ogen vol een mengeling van trots en verlangen, als jagers die hun prooi observeerden. Roodkapje voelde hun blikken op zijn lichaam, zijn strakke kontje en grote borsten onder de gescheurde blouse blootgesteld, en een golf van schaamte en opwinding doorstroomde hem. Hij probeerde te bewegen, maar zijn ledematen voelden zwaar, zijn perfecte mondje half open in een zucht. "Ik... ik kan wel doorgaan," fluisterde hij zwakjes, zijn normale stijl van spreken reflecterend een mix van nieuwsgierigheid en overgave, maar oma legde een hand op zijn arm. "Nee, rust nu," herhaalde ze, haar stem vastberaden, al wist iedereen dat de pauze maar tijdelijk was.

Toen klonk er een klop op de deur, een hard en onverwacht geluid dat de hut deed trillen. Iedereen verstijfde even, de spanning in de lucht dikker wordend. De wolf, die bij de deur stond, snoof diep en knikte naar de anderen. "Roodkapje?" klonk een diepe stem van buiten, ruw en verlangend, en de deur ging krakend open. Daar stonden twee wolven, identiek aan de eerste in hun angstaanjagende, gespierde bouw, met lange staarten en een hongerige glinstering in hun ogen. Ze stapten naar binnen, hun grote piken al opzwepend bij de geur van de kamer, en de originele wolf grijnsde breed. "Kom erin," zei hij met zijn normale, zelfverzekerde toon, gebarend naar de groep. "We beginnen zo weer."

Roodkapje opende zijn ogen volledig nu, zijn hart bonzend in zijn borst. De nieuwe wolven keken recht naar hem, hun blikken vol belofte van meer chaos en genot, en hij voelde een vertrouwde opwinding opwellen ondanks zijn uitputting. Hij glimlachte flauwtjes, zijn rood kapje scheef op zijn hoofd, klaar voor de volgende ronde, terwijl de kamer zich vulde met anticipatie. De wolf leidde hen naar binnen, en oma lachte zacht, haar grote pik alweer tekenend van haar eigen opwinding, maar Roodkapje's gedachten dwaalden af naar de mogelijke gevolgen – wat zou Patrick denken, of wat de intenties van deze nieuwe wolven waren, een open thread dat de spanning alleen maar verhoogde.

De groep begon zich te hergroeperen, de pauze kortstondig, en Roodkapje lag daar, omringd door lichamen, wetend dat de nacht nog lang was. Terwijl de wolven dichterbij kwamen, voelde hij de draaikolk van verlangen weer opbouwen, zijn lichaam ondanks de pijn klaar om zich opnieuw over te geven.

Hoofdstuk 12: De Hongerige Schatten van het Woud

In de chaotische hut, waar Roodkapje nog nagloeide van de eerdere groepontmoetingen met de wolf, oma en de jagers, groeiden de spanningen toen de twee nieuwe wolven, Wolverine en Wolfy, zich bij de menigte voegden, hun aanwezigheid de kamer nog verder oplaaiend met dierlijke lust.

Wolverine, de wolfsvrouw met haar imposante, gespierde lichaam en die dubbele geslachtsdelen die haar zo uniek maakten, richtte haar hongerige ogen op Roodkapje. Hij lag daar op het bed, zijn slanke lichaam gehuld in dat extreem korte rode rokje dat nauwelijks iets verborg, zijn witte sokjes verkreukeld en zijn rode schoentjes ergens op de vloer beland. Roodkapje's hart bonsde in zijn borst, een mengeling van angst en opwinding die door hem heen raasde, terwijl hij zich afvroeg hoe diep hij in deze draaikolk van verlangens zou zakken. Wolverine kroop dichterbij, haar staart zwiepte zachtjes, en ze begroef haar snuit tussen zijn dijen, haar tong eerst plagend over zijn strakke kontje glijdend. De warmte van haar likken was intens, een natte, aandringende sensatie die Roodkapje deed kreunen, zijn lichaam dat zich onwillekeurig spande onder de aanraking.

Ondertussen greep Wolfy, de tweede wolf met zijn iets kleinere maar nog altijd indrukwekkende pik, de kans. Hij duwde Roodkapje's hoofd zachtjes naar beneden, zijn klauwen voorzichtig maar dwingend om zijn schouders, en leidde zijn mond naar zijn erectie. Roodkapje opende zijn lippen, overweldigd door de geur van het beest, en nam Wolfy's pik in zijn mond, zuigend en likkend terwijl tranen van zowel pijn als genot in zijn ogen opwelden. De smaak was wild en muskusachtig, en hij voelde hoe Wolfy's heupen langzaam begonnen te bewegen, dieper in zijn keel duwend, wat Roodkapje deed kokhalzen maar ook een vreemde opwinding opriep. Zijn eigen lichaam reageerde, zijn strakke kontje nat wordend onder Wolverine's voortdurende likken, die nu dieper en vuriger werden, haar tong explorerend en penetrerend.

Toen Roodkapje voldoende nat was, kon Wolverine zich niet langer inhouden. Ze klom op het bed, haar grote, dikke pik pulsend van verlangen, en positioneerde zich achter hem. Roodkapje jammerde al bij de eerste aanraking, de omvang van haar lid dat tegen zijn ingang drukte, veel dikker dan wat hij eerder had ervaren. "Nee, het is te veel," fluisterde hij hijgend, maar zijn woorden werden overstemd door een diepe kreun toen Wolverine hem binnendrong, langzaam maar onstuitbaar. De pijn sneed door hem heen, een scherpe steek die overging in een golf van genot, zijn lichaam dat zich aanpaste aan de invasie. Hij greep de lakens vast, zijn grote borsten wrijvend tegen het bed, terwijl Wolverine begon te stoten, elke beweging diep en krachtig, waardoor Roodkapje's jammeren luider werden, een mix van protest en extase.

In de chaos van de hut, breidde de orgie zich uit. Patrick, de jager met zijn gespierde bouw en grote pik, richtte zijn aandacht op Wolverine. Hij stapte achter haar, zijn handen om haar heupen slaand, en drong bij haar binnen, zijn bewegingen synchroon met die van haar op Roodkapje. Patrick gromde van plezier, zijn baard schurend tegen Wolverine's vacht, terwijl hij haar hard nam, zijn jaloezie op Roodkapje's ervaringen omzettend in pure lust. Ondertussen zat oma in het midden van de kamer, haar prachtige figuur dat van een 40-jarige deed denken, met haar grote stevige borsten en die enorme pik die nu ongebruikt was. Ze knielde voor John, de imposante jager van 2,09 meter, en nam zijn grote pik in haar mond, zuigend met een ervaren techniek die hem deed kreunen. John's handen grepen haar haar, guidend haar bewegingen, maar oma was niet tevreden met alleen dat; ze gebaarde naar Martin, die met zijn 1,90 meter en gespierde lichaam dichterbij kwam.

Martin, altijd hongerig naar meer, positioneerde zich achter oma, zijn pik glijdend in haar kont, wat haar deed kreunen met John's lid nog in haar mond. De kamer vulde zich met geluiden van lichamen die tegen elkaar klapten, zuchten en kreunen die door de houten wanden echoden. Roodkapje, gevangen in het midden, voelde elke stoot van Wolverine dieper gaan, zijn eigen climax opbouwend ondanks de pijn, terwijl hij Wolfy's pik nog altijd in zijn mond had. De wolf gromde boven hem, zijn klauwen krassend over Roodkapje's rug, wat rode strepen achterliet. Patrick's stoten in Wolverine maakten haar bewegingen nog intenser, en ze beet zachtjes in Roodkapje's nek, een bezitterig gebaar dat hem deed huiveren.

Terwijl de scène zich ontvouwde, flitsten gedachten door Roodkapje's hoofd. Hij dacht aan de waarschuwingen van Patrick, aan hoe de jager hem had gewaarschuwd voor de gevaren van het bos, maar nu was Patrick zelf deel van deze wilde dans. De werkelijke relatie tussen Patrick en oma, die nog altijd onopgelost in zijn gedachten speelde, leek nu duidelijker; hun synchroniciteit suggereerde een diepere band, misschien uit het verleden, wat Roodkapje's verwarring alleen maar vergrootte. De intenties van de nieuwe wolven, Wolverine en Wolfy, werden evident: ze waren hier om te claimen, om te veroveren, en Roodkapje was het middelpunt van hun honger. Hij vroeg zich af hoe ver hij zou gaan, of deze overgave zijn toekomst zou veranderen, maar in dat moment kon hij alleen maar toegeven aan de golven van genot die door hem heen spoelden.

Oma's gekreun werd luider, haar lichaam schokkend tussen John en Martin, haar grote pik stijf en druipend, terwijl ze de controle behield over de groep. John's climax bouwde op, zijn zaad spuitend in haar mond, wat haar deed slikken met een wellustige glimlach. Martin volgde kort daarna, zijn stoten in haar kont wilder wordend, en Wolverine, gevoed door Patrick's ritme, bereikte haar hoogtepunt, haar dikke pik diep in Roodkapje uitbarstend. Roodkapje voelde de warmte in zich, zijn eigen lichaam dat eindelijk losliet in een explosie van plezier, terwijl Wolfy's zaad zijn keel vulde. De hut was een draaikolk van uitputting en voldoening, lichamen verstrengeld in een tijdelijke rust, maar de nacht was nog jong, en de honger van het woud nog niet gestild.

Hoofdstuk 13: De Cirkel van Verlangen

Na de overweldigende chaos van de vorige ontmoetingen in oma's hut, waarbij Roodkapje zich had overgegeven aan de intense lust van de wolf, Wolverine, Wolfy en de jagers, lag hij nu uitgeput maar trillend van anticipatie op het bed, omringd door hongerige blikken. Oma, met haar eeuwige listige glimlach, had de touwtjes in handen genomen en kondigde een voorlopig laatste ronde aan, belovend dat dit de kroon op hun wilde nacht zou zijn.

Oma stapte naar voren, haar grote, stevige borsten deinend onder haar losse gewaad, terwijl ze met haar diepe stem de groep toesprak. "Goed, jongens, het is tijd voor de cirkel," zei ze, haar ogen glinsterend van opwinding. Ze gebaarde naar de wolf, Patrick, Martin, John, Wolverine en Wolfy, die allemaal om Roodkapje heen stonden, hun lichamen gespannen en hun opwinding duidelijk zichtbaar. Roodkapje, nog steeds gekleed in de resten van zijn extreem korte rode rokje en witte blouse, voelde een golf van zowel schaamte als opwinding door zich heen gaan. Zijn slanke lichaam, met het strakke kontje dat al zo vaak was geëist, lag blootgesteld, en hij vroeg zich af hoe hij dit allemaal kon verdragen na alles wat hij al had meegemaakt.

De cirkel begon zoals oma het had beschreven. Eerst nam de wolf het voortouw, zijn behoorlijk grote pik hard en klaar, terwijl hij zich achter Roodkapje positioneerde. "Je bent van ons, jongen," gromde hij met zijn lage, dierlijke stem, en duwde zich langzaam maar krachtig in Roodkapje's kont. De pijn sneed door Roodkapje heen, gemengd met een diepe golf van genot die hem deed kreunen. Terwijl de wolf zich terugtrok, wisselde hij van plaats met Patrick, die met een bezorgde maar opgewonden blik toekeek. Patrick, de sterke jager met zijn mooie baard en super gespierde bouw, greep Roodkapje's heupen vast. "Ik heb je gewaarschuwd voor het bos, maar nu zie ik waarom je niet kon weerstaan," fluisterde hij, en stootte diep toe, zijn grote pik vullend wat de wolf had achtergelaten.

Roodkapje's hoofd tolde terwijl de mannen en wezens elkaar afwisselden. Na Patrick was het Martin's beurt; de 27-jarige jager, met zijn hongerige blik en gespierde lichaam van 1,90 meter, gleed soepel in Roodkapje's nu gevoelige opening. "Zo strak, zo perfect," mompelde Martin, zijn bewegingen ritmisch en krachtig, waardoor Roodkapje's grote borsten op en neer deinden. Daarna volgde John, de imposante reus van 2,09 meter, wiens grote pik Roodkapje bijna overweldigde. "Hou vol, jongen," grinnikte John, zijn stem diep en dominant, terwijl hij harder stootte dan de anderen, elk moment intenser makend.

Maar oma had meer in gedachten voor de cirkel. Na elke beurt in zijn kont, leidde ze de volgende deelnemer naar Roodkapje's mond. Wolverine, de wolfsvrouw met haar imposante, gespierde lichaam en dubbele geslachtsdelen, was de eerste die de switch maakte. Ze duwde haar dikke, grote pik – dikker dan die van de wolf – naar Roodkapje's lippen, haar mooie borsten dichtbij zijn gezicht. "Open wide, schatje," snauwde ze met een ruwe, verlangende toon, en Roodkapje gehoorzaamde, zijn perfecte mondje om haar heen sluitend. Terwijl Wolverine hem vulde, voelde Roodkapje de smaak van zout en hitte, zijn eigen lichaam responderend met ongekende golven van plezier.

De cirkel draaide door: na Wolverine ging Wolfy, de tweede wolf met zijn iets kleinere maar indrukwekkende pik, naar Roodkapje's kont, terwijl oma zorgde dat de vorige nu zijn mond claimde. Het was een eindeloze wisseling, een dans van lichamen die Roodkapje's zintuigen overspoelde. De wolf kwam terug voor een tweede ronde in zijn kont, gevolgd door Patrick die nu zijn mond nam, zijn baard kriebelend tegen Roodkapje's huid. Martin en John wisselden af, hun grote pikken afwisselend zijn achterste en zijn mond vullend, elk met een eigen ritme dat Roodkapje deed hijgen en kronkelen.

Door de hele ervaring heen, hield oma de touwtjes strak in handen. Ze liep rond de cirkel, haar eigen grote pik half-erect onder haar gewaad, en gaf instructies met een ondeugende glimlach. "Sneller, Wolfy, laat hem het voelen," riep ze, of "Diep erin, John, hij kan het aan." Roodkapje's gedachten raceten – hij herinnerde zich de waarschuwingen van Patrick, de verwarring over zijn verlangens, en nu deze nieuwe laag van overgave. De open draad van wat Patrick en oma's relatie was, flitste door zijn hoofd; was dit waarom Patrick altijd in de buurt was, deelnemend aan deze chaos?

De spanning bouwde op tot een climax. Een voor een spoot elk lid van de cirkel zijn zaad in Roodkapje's kont, zoals oma had bevolen. Eerst de wolf, zijn grommende orgasme schudde het bed, gevolgd door Patrick, Martin en John, elk hun lading toevoegend. Wolverine en Wolfy sloten af, hun dierlijke kreten echodend door de hut. Roodkapje voelde de warmte en druk opbouwen, zijn buik zwellend van de cumulatie, een zichtbare bobbel die iedereen verbaasd deed staren. "Kijk eens wat we hebben aangericht," lachte oma, haar ogen twinkelen van trots.

Toen het allemaal voorbij was, dekte oma Roodkapje toe met een zachte deken, zijn uitgeputte lichaam bedekkend. Ze stond op en begon eten te maken voor de groep – soep en brood, geurend naar kruiden – terwijl ze zachtjes fluisterde: "Vanavond is het spelletjesavond, inzet... Roodkapje." Haar woorden hingen in de lucht, een belofte van meer, maar voor nu liet ze hem rusten, de kamer gevuld met een voldane stilte. Roodkapje's gedachten bleven tollen, zijn verlangens nog niet volledig bevredigd, maar de uitputting overwon hem.

Hoofdstuk 14: Het Kaartspel van Verlangen

Na de overweldigende climax in oma's hut, waar Roodkapje overspoeld werd door een cirkel van lichamen en verlangens, lag hij uitgeput maar nu klaar voor wat oma als de volgende fase beschreef. Oma's belofte van een spelletjesavond hing in de lucht, beladen met de spanning van wat er nog komen ging.

Roodkapje opende zijn ogen, zijn lichaam nog natrillend van de eerdere chaos. Hij lag op het bed in oma's hut, maar het geroezemoes van stemmen en het knapperen van een kampvuur buiten lokten hem naar de deur. Met zijn prachtige vrouwenfiguur – het strakke kontje dat nog brandde van de eerdere penetraties, de grote borsten die onder zijn witte, te strakke blouse opbolden, en het extreem korte rode rokje dat zijn dijen blootstelde – stond hij op en liep hij naar buiten. Zijn gezicht was bedekt met opgedroogd sperma, een kleverige laag die zijn huid strak trok, en zijn haar zat vol met dezelfde witte sporen, plakkend en warrig. Hij voelde de hitte in zijn kontje, een brandende herinnering aan de wilde nacht, maar in plaats van schaamte vulde trots zijn borst. Daar, bij het kampvuur, zaten Wolf, Wolfy en Wolverine relaxed op de grond, hun gespierde lichamen glinsterend in het vuurlicht, terwijl Oma, Patrick, Martin en John op ruwe stoelen zaten, lachend en pratend alsof de nachtelijke uitspattingen de normaalste zaak van de wereld waren.

Roodkapje waste zijn gezicht met wat water uit een nabije emmer, zijn handen trillerig maar vastberaden. De koele vloeistof spoelde de opgedroogde sporen weg, maar de geur van seks bleef hangen, een bedwelmende herinnering die zijn zintuigen prikkelde. Hij keek naar de groep: de wolf, met zijn angstaanjagende gespierde bouw en lange staart, lag lui uitgestrekt, zijn behoorlijk grote pik nog steeds zichtbaar onder zijn vacht. Naast hem rustte Wolfy, iets kleiner maar net zo indrukwekkend, zijn grote pik een belofte van meer plezier. Wolverine, de wolfsvrouw met haar imposante, dikke pik en mooie borsten, keek op met een hongerige blik, haar ogen gericht op Roodkapje's kontje alsof het een kostbare schat was. Aan de andere kant zaten de jagers: Patrick, de sterke 34-jarige met zijn mooie baard en super gespierde lichaam, wierp een bezorgde blik naar Roodkapje, vermengd met opwinding. Martin, de 27-jarige met zijn knappe gezicht en grote pik, grijnsde breed, en John, de reusachtige 2.09 meter met zijn dominante aanwezigheid, leek klaar voor actie. Oma, de 56-jarige met haar prachtige figuur dat haar eruit deed zien als veertig, zat in het midden, haar grote stevige borsten en enorme pik verborgen onder een losse jurk, maar haar ogen straalden autoriteit uit.

Toen Roodkapje bij het vuur ging zitten, voelde hij een golf van trots door zich heen gaan. De mannen en wolven zagen er zo krachtig uit, en hij, met zijn 1.60 meter, zijn rode kapje scheef op zijn hoofd en witte sokjes die vuil waren van de avonturen, was het middelpunt van hun aandacht. "Zo," zei Oma met een glimlach, haar stem warm en uitnodigend, "weer wakker? Mooi, dan gaan we verder. We gaan kaarten, hoger of lager. De eerste ronde is een simpele: je trekt een kaart van aas tot zes, en de kaart die je trekt, bepaalt het aantal pikken dat in je kontje komt en in je mond."

Roodkapje's hart bonsde in zijn borst. Hij keek naar de stapel kaarten die Oma voor hem neerlegde, haar grote pik nu iets duidelijker zichtbaar onder haar jurk toen ze zich voorover boog. "Oké," mompelde hij, zijn stem normaal maar met een ondertoon van anticipatie. Hij reikte naar de kaarten en trok er een uit: een drie. "Ooh, simpel," zei hij, een grijns op zijn lippen, denkend dat het wel mee zou vallen.

Oma lachte, een diepe, wellustige lach die de groep deed grijnzen. "Simpel? Drie pikken tegelijk in je mond en kont?" Haar woorden hingen in de lucht, en Roodkapje slikte hoorbaar, zijn keel droog van de plotselinge realiteit. "Simultaan?" vroeg hij, zijn stem een mix van verbazing en opwinding, terwijl hij zich herinnerde de waarschuwingen van Patrick over de gevaren van deze wereld.

Oma knikte vastberaden, haar ogen glinsterend in het vuurlicht. "Precies, jongen. Tegelijk." Op haar teken stonden Patrick, John en Martin op, hun grote lichamen torenend boven Roodkapje uit. Ze liepen naar hem toe, grepen hem bij de armen en bogen hem voorover boven een oude boomstam bij het vuur. Zijn rokje schoof omhoog, onthullend zijn strakke kontje dat nog steeds rood en gevoelig was. Wolverine kwam onmiddellijk dichterbij, haar tong likkend over de randen van zijn opening. "Zonde van die heerlijke sperma," mompelde ze met een ruwe stem, haar dikke pik pulsend van opwinding terwijl ze de restanten opruimde.

Ondertussen boden Wolfy, Oma en Wolf hun pikken aan voor een blowjob. Wolfy stapte vooruit, zijn grote maar kleinere pik dan die van de wolf, al klaar en stijf. Oma onthulde haar enorme lid, groter en steviger dan de rest, en Wolf, met zijn behoorlijk grote exemplaar, sloot zich aan. Roodkapje's mond viel open in een mengeling van schrik en verlangen, zijn gedachten flitsend naar zijn eerdere verwarring over zijn verlangens. Patrick, John en Martin positioneerden zich achter hem, hun grote pikken drukkend tegen zijn kontje. Het was moeizaam; de drie probeerden tegelijk binnen te dringen, hun omvang vullend en stretchend, waardoor Roodkapje een pijnlijke kreun slaakte die al snel overging in genot. De sensatie was overweldigend, zijn lichaam dat zich aanpaste aan de druk, terwijl hij probeerde de aangeboden pikken in zijn mond te nemen.

De groep lachte en moedigde aan, de sfeer geladen met lust. Roodkapje's geest raasde, worstelend met de realiteit van zijn situatie, maar de trots die hij voelde maakte plaats voor een dieper besef van zijn plaats in deze cirkel. Terwijl de bewegingen intenser werden, hield hij vast aan de sensatie, wetend dat dit slechts het begin was van de spelletjesavond.