Luiza Helpt - 2

Ik werk op een zeer exclusieve golfbaan genaamd ‘The King. Het lidmaatschap is duur en niet zomaar iedereen kan lid worden. Het is vanzelfsprekend dat de uitstraling van het terrein maar ook bijvoorbeeld het clubhuis, een en al luxe is.

Maar er is een clubje binnen deze club, die is nog exclusiever. Dat zijn die 8 personen. Allemaal mannen, allen ergens tussen de leeftijd van 45 en 70. Extreem succesvol en rijk, ze staan zonder uitzondering in de quote 500.

Gezamenlijk hebben ze hun eigen clubhuis gebouwd. Een apart en futuristisch gebouw, parallel gelegen aan de laatste hole. Op die manier zitten ze altijd 1e rang bij belangrijke wedstrijden. Als je de voordeur doorgaat is er alleen een trap om die naar de 1e verdieping leidt. Bovenaan de trap is nog een deur. Als je die doorgaat kom je in een lang gerekt ruimte met op het einde een bar. Aan de linkerkant van de bar een kantoor en aan de rechterzijde twee spreekkamers die multifunctioneel gebruikt kunnen worden. De ramen zijn van boven tot beneden zo, dat je vanuit het gebouw wel naar buiten kan kijken, maar niet naar binnen. Het is speciaal glas. Ze hebben het gebouw ‘The Club’ genoemd.

The Club is alleen voor gebruik van dit exclusieve groepje, Soms vergaderen ze er, soms een avondje pokeren, soms een feestje of een dinertje. Iedereen is er eigenlijk best vaak omdat het een soort van ontsnapping is aan de dagelijkse druk die ze al dan niet nog iedere dag ervaren. Al is het alleen al vanwege de afspraak dat mobiele telefoons bij de ingang moeten worden achter gelaten.

Eén van hen is Albert. Hij is niet alleen de voorzitter van de vereniging, hij is ook mijn baas. Ik sta op de loonlijst van de golfvereniging. Hij is 62, heeft zijn bedrijf een paar jaar geleden verkocht en bestiert de golfclub alsof het zijn bedrijf is. Hij is het vaakst van iedereen aanwezig en heeft een eigen kantoor in The Club. Niet al te groot postuur, sportief, fit, haren achterover gekamd, dominant, dat dan weer wel. Maar goed, dat past denk ik bij iemand die zo succesvol is als hij. Het maakt ook dat hij altijd duidelijk is, als iets niet goed is dan is dat in heldere taal ook direct duidelijk. Ik vind dat een fijne eigenschap.

Wij hebben een goede klik en sinds 2 jaar mag ik hem gewoon bij zijn voornaam noemen. Iedere maandagochtend begint met een kop koffie in The Club en dan spreken we de week door. We nemen er altijd de tijd voor want er is verder toch nog niemand aanwezig. We bespreken wat er aan evenementen gepland staat, welke onderhoud moet gebeuren en eventuele andere activiteiten die moeten gebeuren. Soms sta ik ook achter de bar of serveer ik een drankje uit in The Club. Ik heb een drukke baan en overuren zijn dan ook de gewoonste zaak van de wereld. Ook in de weekenden ben ik zeker niet altijd vrij. Maar het bevalt me, ik heb veel afwisseling en vrijheid.

Het is al een aantal maanden in de corona periode en die maandag begint net als altijd met ons werkoverleg. Als ik midden in een zin zit onderbreekt Albert me: “Gaat het goed met je”?

Verbaasd kijk ik hem aan, niet goed wetend waar hij op doelt.

“Is het die corona? Vreet die aan je?. Ik zie dat er iets is” vraagt hij door.

Ik begrijp niet hoe hij het aan me ziet, maar hij heeft wel gelijk. Het ligt alleen niet aan die corona.

Starend naar het papier voor me, geef ik schoorvoetend toe. “Nee….het is niet corona. Je weet dat ik een vriendin heb toch?”, begin ik.

“Ja die Braziliaanse, die zou je nog steeds een keer voor komen stellen”

“Ja inderdaad…dat zal wel een keer na corona worden verwacht ik”.

“Wat is er dan?” vraagt Albert haast ongeduldig door. “Gaat het niet goed tussen jullie”?

“Jawel…het gaat supergoed. We genieten enorm van elkaar. Maar…ze werkte bij een Zuid-Amerikaans restaurant, en naast dat dit ons wat extra inkomen opleverde, maakte het ook dat Luiza wat te doen had. Onder de mensen was. En ze was er goed in, ze vond het leuk. Maar nu…met die verrekte corona, moet dat restaurant dicht. En dus geen inkomen meer. Maar nog veel erger. Luiza zit nu maar gewoon thuis. Mag niks, kan nergens naar toe. Het huis is spik en span, maar goed je weet hoe wij wonen. Daar is ze na een uur ook mee klaar. Ik zie gewoon aan alles dat ze eronder leidt. En dat vreet aan me merk ik”.

Ik staar nog steeds naar het papier voor me. Als ik opkijk zie ik dat Albert ook diep in gedachte is. “Mja…ik snap wat je bedoeld. Echt heel vervelend. Dat is ook waarom wij nu zo blij zijn met The Club. We kunnen in alle privacy toch een beetje onze eigen regels maken hier zonder dat iemand er iets van ziet”.

Er valt een lange stilte waarbij we allebei in onze eigen gedachte zitten. “Wil je nog een kop koffie?” vraag ik hem.

Alsof ik de vraag niet gesteld heb, begint Albert te praten: ”Misschien kan ik je wel helpen Teun. Ik weet niet…” Hij maakt zijn zin niet af en lijkt weer terug te zakken in zijn eigen gedachtes.

Hoopvol kijk ik hem aan, ik word ongeduldig merk ik. “Wat…wat bedoel je dan”.

Alsof hij een besluit genomen lijkt te hebben is hij ineens heel kordaat: “Jij hebt het hartstikke druk met alles wat er moet gebeuren. Wat als we jou nou gaan ontlasten, door Luiza hier in The Club te laten werken. Ze heeft horeca ervaring toch”? Enthousiast knik ik bevestigend.

Albert vervolgd: “Dan kan ze hier een drankje uitserveren als we een potje kaarten of een vergadering hebben en dat hoef jij dan niet te doen. Betekent dat ze ook wel, net als jij, soms late uren moet werken, maar dan heeft ze wat omhanden. Is dat een probleem denk je, is ze een harde werker?”

Ik maak in gedachte haast een vreugde sprongetje. “Ze is een hele harde werker, dat zal je wel merken”

“Ok, en…rare vraag misschien, maar ja ik heb ze ook nog nooit gezien. Heeft ze een beetje een leuke, vlotte uitstraling? Is ze representatief? Ze moet natuurlijk wel bij The Club passen”

In gedachte moet ik lachen. Hij zal versteld staan, ze gaat ze allemaal omver blazen. Ik heb inmiddels vaak genoeg gezien hoe mannen op haar reageren. Ingetogen antwoord ik: “dat zit wel goed denk ik”.

“Ik moet je wel waarschuwen” vervolg Albert. “Ik heb niet veel ruimte om iemand extra op de loonlijst te zetten. Ik kan wel wat betalen maar dat zal waarschijnlijk zelfs minder zijn als wat ze in dat restaurant verdiende. Wat ik wel nog kan doen, is de financiële constructie delen met de andere leden van The Club. En dan zet ik een fooienpot neer, en ik zal benadrukken dat als ze tevreden zijn ze naar eigen inzicht een fooitje kunnen achterlaten voor haar. Net zoals in een en restaurant, misschien dat dit helpt”.

Dolgelukkig kijk ik hem aan en bevestig direct op zijn vraag of het iets is om te proberen.

“Ok, neem ze morgen maar mee, dan kan ze direct serveren bij het diner dat we dan hebben. Klein groepje van 6 personen, Eten wordt gebracht vanuit de restaurant ‘De Vlierbes”. Moet ze van te voren even de tafels klaarzetten en dekken. Simpel om mee te beginnen. En kan je ervoor zorgen dat ze een beetje leuk en op niveau gekleed is? Een goede eerste indruk helpt altijd natuurlijk. Over een maandje of zo evalueren we even kort hoe het gaat. Akkoord?”.

Dankbaar kijk ik hem aan: “Dankjewel Albert, dat meen ik oprecht, je hebt geen idee hoe gelukkig je me hiermee maakt. Dan heeft ze iets omhanden in plaats van alleen maar thuis zitten. Het geld is niet eens het belangrijkste. Luiza zal hier ook blij mee zijn verwacht ik”.

LUIZA IS BLIJ

Dat Luiza ook blij is met dit voorstel is een understatement. Met een vreugdekreet springt ze op en heeft ze een half uur staan dansen in onze kleine woonkamer. Alleen onderbroken door knuffels en kusjes aan mij. Het niets kunnen doen en het nergens naar toe kunnen terwijl al je vrienden in Brazilië zitten, vrat zichtbaar aan haar. Ze is vooral blij met de mogelijkheid weer actief en onder de mensen te kunnen zijn.

De volgende dag is ze al vroeg op met de voorbereidingen. Ik heb haar verteld dat Albert heeft aangegeven dat de eerste indruk belangrijk is en dat het gewaardeerd wordt als ze een beetje netjes gekleed is.

Dat is niet tegen dovemansoren oren gezegd. Ze heeft haar haren opgestoken met bovenop een staart en aan de zijkant een krul die speels voor haar gezicht valt. Eenvoudige maar chique parel oorbellen en een lichte make-up. Een beetje kastanjebruine lipgloss die haar volle lippen accenturen en een subtiele eyeliner die haar ogen nog sprekender maken als ze al zijn.

Alleen hiervan al was ik onder de indruk. Qua kleding heeft ze een witte blouse aan met daaronder een kanten BH, die net aan de bovenkant zichtbaar is.

“Dit is misschien een beetje too much schatje” zeg ik haar terwijl ik een knoopje meer dicht doe.

“Denk je?” reageert ze een beetje onzeker, “ik moet toch een goede eerste indruk maken”?

Met een glimlach kijk ik haar aan: “oh…maak je daar maar geen zorgen over, die goede indruk die maak je, geloof me maar. Albert zal tevreden zijn, en niet alleen hij, je zal ze allemaal omver blazen als ze je zien. Je bent de mooiste vrouw die ik ken”.

Bijna verlegen beantwoord ze mijn compliment met een kus. “Is mijn rok goed”? Ze draait langzaam een rondje om zich aan mij te laten zien. Ze heeft een keurige rok aan tot op haar knieën. De snit is echter wel zo dat haar perfecte kont er goed in uitkomt zonder dat het ordinair is. De pumps maken het niet alleen af, maar ook een beetje sexy. Het valt een man nou eenmaal op als een vrouw hoge hakken draagt.

“Je ziet fantastisch uit, maar we moeten opschieten want ik heb vandaag alle tijd nodig om mijn werkzaamheden af te krijgen”.

Omdat we maar één auto hebben rijden we samen. Als eerste loop ik met haar naar The Club. Helemaal enthousiast als een speels hertje, samen hand in hand. Ik geniet van haar energie en enthousiasme, ik ben blij voor haar, en mezelf, dat ze weer wat om handen gaat krijgen.

Zoals altijd is Albert er al en ik loop direct door naar zijn kantoor. Als Luiza achter mij aan zijn kamer inloopt zie ik iets dat ik nog nooit eerder bij hem gezien heb, hij is kort even van zijn apropos. Niet lang, direct herpakt hij zich.

“Dit is mijn vrouw Luiza” stel ik haar voor. Albert staat op en met uitgestoken hand loopt hij haar tegemoet.

“Hallo, ik ben Albert…ik heb veel over je gehoord en ben blij je nu eindelijk te ontmoeten. Wat fijn dat je ons komt helpen, dan wordt Teun ook wat ontlast”.

Met een grote brede glimlach luistert Luiza, ze kijkt hem recht aan als hij praat: “hallo, ik ben Luiza, leuk u te ontmoeten. En eerlijk gezegd ben ik degene die blij is dat ik kan komen helpen”.

“Prima…ik spreek even wat door met Teun en dan zal ik je alles laten zien”. Samen lopen we richting de deur terwijl Albert me verteld wat er vandaag moet gebeuren op het golf terrein.

Bij de deur kijk ik hem aan: “En? Hoe is je eerste indruk”? vraagt ik hem.

“Meer dan uitstekend Teun, echt meer dan uitstekend. Je hebt wel eens gezegd dat je een knappe vrouw hebt maar dit is…nou…laat ik maar zeggen dat je een prachtige vrouw hebt. Ik zal haar straks voorstellen aan de rest, die komen over een uurtje of zo”.

Ik voel me een stuk beter en met nog een knipoog naar Luiza trek ik de deur achter me dicht.

Een uurtje later moet ik ‘toevallig’ in The Club zijn om iets op te halen. De waarheid is dat ik mijn nieuwsgierigheid niet kan bedwingen en wil weten hoe het gaat en hoe de andere mannen op Luiza reageren. Net als ik de ruimte binnenloopt is Albert haar aan het voorstellen: “als je het over de duvel hebt…Teun kom binnen, ik ben net bezig Luiza te introduceren”.

Luiza’s uitstraling is enorm zoals ze naast Albert staat. Een gevoel van trots komt over me heen en ik realiseer me opnieuw wat een ongelofelijk knappe vrouw ik heb. Ik Hij luister hoe Albert haar introduceert: “Zoals ik dus zei, dit is Luiza, ze gaat Teun ontlasten door hier in The Club taken van hem over te nemen. Dus bij dinertjes, pokeravonden, vergaderingen, clubdagen, feestjes, noem maar op. Voorheen deed Teun dat, nu gaat Luiza dat doen. Ze neemt in principe alleen zijn horeca activiteiten over dus alles andere taken blijven gewoon bij Teun. We kijken het een tijdje aan en dan beslissen we of we met elkaar verder gaan. Mochten jullie feedback van welke aard dan ook hebben, laat het me even weten via onze whatsapp groep, dan kan ik dat weer terugkoppelen. Duidelijk"?

De toehoorders knikken instemmend. “Oh ja…voor ik het vergeet”, vervolgd Albert, “er is eigenlijk geen budget vanuit de club om Luiza te betalen, dus ik zet bij de uitgang voortaan een pot neer. Ik stel voor dat iedereen hier naar eigen inzicht en tevredenheid een fooi in achterlaat als je naar huis gaat. Dan gaan we nu aan tafel”.

Ik zie hoe iedereen opstaat en verscheidene mannen naar Luiza lopen om haar een hand te geven. Zij reageert op z’n Braziliaans, hartelijk, ze legt haar hand op hun arm of schouders, misschien wel net iets te vrij, bedenk ik me. Dit zijn toch allemaal echte toppers uit het bedrijfsleven, allemaal steenrijk, die vinden het misschien niet prettig als iemand zicht direct zo vrij opstelt. Maar ik zie alleen maar lachende reacties, blijkbaar toch niet zo’n probleem, realiseer ik me.

Als ze die avond samen naar huis rijden raakt Luiza niet uitgepraat. Over hoe leuk ze het vond, dat de mannen zo attent waren, complimenteus. En…de fooi was niet slecht. Het was natuurlijk maar een kleine groep mensen dus geen groot bedrag. Ze is helemaal in haar nopjes.

Ook Albert bevestigde dat het goed gegaan is en al snel volgen twee andere afspraken. Nog een diner en een zakelijke bijeenkomst van één van de mannen in een van de twee vergaderkamers Luiza gaat met hapjes en drankjes rond. Het is ook hier duidelijk dat ze in de smaak valt.

Na twee weken zit ik met Albert op maandagochtend de week door te spreken. En alhoewel we afgesproken hebben over een paar weken pas te evalueren kan ik me toch niet bedwingen en vraag hoe het gaat en ook wat de anderen van haar vinden. Ik hoop vurig dat Luiza mag blijven, ze is helemaal opgeleefd.

“Het gaat goed hoor” stelt Albert me gerust. Hij pakt zijn telefoon en opent de whatsapp groep. “Eens even kijken…ja hoor” zegt hij zachtjes terwijl hij door de whatsapp scrolt.

“Complimenten, goede keuze, bla, bla, bla. Ja…zeker tevreden” antwoordt Albert gedecideerd.

“Ok fijn te horen” reageer ik enthousiast. “Zijn er misschien ook nog tips of dingen waar ze op moet letten” vraagt ik nog voor de volledigheid.

“Nou…nee…of ja…misschien”, hij maakt zijn zin niet af.

Ik ben ineens helemaal alert. “Hoezo…wat…zeg maar”. Ik ben eigenlijk verbaasd want Albert is altijd zeer duidelijk en absoluut niet bang om te zeggen wat hij denkt.

“Nou…” reageert Albert. Het valt me op dat hij me niet direct aankijkt. “Nou…er wordt wel gezegd…ja hoe zal ik het zeggen. Ze mag zich eventueel nog wel wat vrouwelijker kleden”.

“Vrouwelijker kleden!!!???” roep ik hard met grote verbazing. “Als iemand vrouwelijk is, dan is het Luiza wel. En ze is altijd vrouwelijk en smaakvol gekleed!”

“Je hebt echt een prachtige vrouw Teun, echt heel knap. Ik kan niet anders zeggen. Die mening wordt overigens door alle mannen gedeeld. Daarbij…”. Albert was even zeker in zijn spreken maar lijkt nu weer te aarzelen. Ik moedig hem aan. “Ja….wat”?

“Nou…ze is ook een enorme flirt. Ze speelt een beetje een spel, is niet bang om een suggestieve opmerking te maken. Allemaal binnen grenzen hoor, dus helemaal geen probleem. Maar ja…we zijn nou eenmaal mannen…en er worden wel opmerkingen over gemaakt”.

“Wat voor opmerkingen”? vraagt ik direct als door een wesp gestoken.

Albert is weer zeker, hij aarzelt niet meer: “Nou…dat het een mooie vrouw is, en dat ze aangeven dat het leuk zou zijn als ze zich iets vrouwelijker zou kleden”.

“Maar wat dan…wat bedoelen ze dan”?

“Ja…dat kan je zelf ook wel mee invullen als je er even over nadenkt toch? Een iets korter rokje, eventueel een knoopje meer open, een mooi kanten bh die je misschien net kan zien. Maar subtiel, zonder dat het ordinair wordt. Het wordt ook gezegd, nogmaals, omdat Luiza nogal flirterig is. Dat maakt dat de mannen ook wat vrijer worden in hun opmerkingen”.

Ik kijk Albert indringend aan. Mijn gedachte gaan razendsnel. Ik snap helemaal wat Albert zegt. Ze is een grote flirt. Ik weet dat ze, op een nette manier, heel suggestief kan zijn in gedrag en in woord. Een gevatte opmerking, iets meer voorover buigen zonder dat het nodig is zodat haar kont naar iemand draait, of mogelijk iets meer inkijk geeft dan normaal gesproken het geval is. Daar komt de exhibitionist in Luiza weer naar boven. Ze pakt ze allemaal in, bedenk ik me en kan een glimlach niet onderdrukken.

Albert glimlacht terug. “Het hoeft niet hè…maar jij vraagt er naar. Ik geef alleen maar antwoord”. Daarmee is ons gesprek geëindigd. De rest van de dag speelt het door mijn hoofd

Die avond brengt ik verslag uit aan Luiza. Als ik het verteld heb staren we beide in gedachte over wat zojuist gedeeld is voor ons uit.

“Ja…” begint Luiza aarzelend. “Ik doe wel mijn best om aardig gevonden te worden. Ik vind het leuk om daar te werken. Het zijn allemaal leuke mannen, slim, met humor. Ze zijn heel aardig en respectvol tegen me. Maar ik ben niet heel bewust aan het flirten of zo…ik ben gewoon mezelf” eindigt ze een beetje onzeker.

“Maar dat is juist zo mooi aan jou Luiza, dat is ook waar ik als een blok voor ben gevallen. Je bent zo natuurlijk en je hebt zo’n enorme uitstraling. Het haast onmogelijk niet naar je te kijken. Het is me al zo vaak opgevallen welke effect jij op mannen hebt”.

“Ooohh schatje, je bent lief”. Luiza pakt zijn gezicht met 2 handen vast en geeft hem een kus. Direct daarna valt ze weer terug in haar onzekerheid.

“Maar moet ik dan rustiger aan gaan doen? Vind jij het lastig als ik aandacht van mannen krijg?”

“Neee, helemaal niet. Ik ben juist niet jaloers, als ik dat wel zou zijn zou ik een heel zwaar leven hebben met jou als mijn vrouw. Maar het is juist het tegenover gestelde. Ik ben er trots op als ze naar jou kijken. En zeker als ze nog een keer omkijken. Ik geniet daar ook van. Je hoeft van mij echt niet minder te gaan doen”.

“Ja maar….wat moet ik nou met die opmerking over het ‘meer vrouwelijker kleden’”?

Ze heft haar handen en kijkt Teun vragend aan.

“Tja…dat weet ik ook niet goed eerlijk gezegd. Maar voor mij geldt vooral dat jij alleen moet doen waar jij je goed bij voelt. Comfortabel”.

“Je weet dat ik er niet zoveel moeite mee heb om iets meer te laten zien. In Rio ging ik notabene in alleen een string bikini met de bus naar het strand. Dat liet haast niets meer ter verbeelding over. Maar wat zal ik doen dan? Geen BH of zo?”

“Wat ben je toch een heerlijke exhibitionist” reageer ik lachend. “Maar wel een heeele lekkere. Maar geen BH is denk ik een beetje veel. Waarom doe je niet een wat korter rokje aan, maar nog wel netjes en dan misschien….”. Ik moet even denken. “Ja misschien een mooie BH en een knoopje meer los. Maar daar moet je het bij laten. Het moet niet te opzichtig worden. Is dat iets?”

Luiza haalt haar schouders op. “Ja hoor…geen probleem”.

De woensdag erna twijfel ik nog even of het niet iets teveel is. Daar waar je eerder nog kon vinden dat ze vooral sexy was, gaat het nu misschien meer in de richting van lust opwekkend.

“Ze zullen kwijlen als ze je zo zien schatje” zeg ik haar en ik kus haar op haar wang. Het wordt direct bij binnenkomst bevestigd. Alle hoofden draaien haar kant op en ik zie hoe ze van top tot teen door iedereen gescand wordt. Ik vraag me af of ze überhaupt gezien hebben dat ik er ook bij ben. Ik moet er weer om glimlachen. Ik geef haar een kus en begin aan mijn eigen werk.

Als ik ze 4 uur later ophaal zie ik direct dat er een extra knoopje los is. Als ik het weer vast wil maken zie ik dat de knoop er helemaal af is. Ik kijk Luiza vragend aan.

Ze geeft me een kus en legt uit: “tegen het einde van het diner, er was al redelijk gedronken, zei Etienne dat zijn vrouw precies zo’n blouse heeft als ik aan heb, maar dat ze een knoop kwijt is en dat ze die nergens meer kan kopen. Toen vroeg hij of hij er een van mijn blouse kon hebben. Hij wilde ervoor betalen”.

Dat is natuurlijk een enorm kul verhaal vertel ik haar. Vrouwen van deze mannen hebben tientallen bloezen en die zitten echt niet te wachten op een verloren gegaan knoopje. Hij wilde gewoon dat je blouse wat verder open zou vallen zodat ze wat meer van je borsten kunnen zien.

Luiza geeft me speels een tikje op mijn neus: “dat snap ik zelf ook wel slimmerd, maar het maakt me niet uit, hij betaalde €100 voor één knoopje” Ze pakt het briefje uit haar broekzak en laat het me zien. “Dat heeft die hele blouse bij lange na niet gekost”.

“En dat ze wat meer van je zien…vindt je dat niet vervelend” vraag ik haar.

“Je weet dat me dat helemaal nada, niets, noppes uitmaakt. Je weet dat ik het opwindend vindt als mannen begerig of zelfs met lust naar me kijken. Dat is goed voor mijn ego en als ik in de juiste bui ben word ik er zelfs een beetje geil van. Maar dat weet je allemaal al toch?”.

Zonder het naar haar te bevestigen lopen we samen naar de uitgang en Luiza pakt het geld dat de mannen voor haar in de fooienpunt hebben gedaan. Ze telt het snel en kijkt mij aan: ”en voor de fooien is het ook goed, meer dan het dubbele”. Ze wappert het geld alsof het een waaier is. Samen schieten we in de lach en lopen richting de auto. De weken erna kleedt ze zich altijd met ergens een beetje spanning. Favoriet is toch de blouse omdat ze dan kan spelen met hoeveel knoopjes ze los maakt. Maar soms ook een naveltrui of een keer een tanktop maar dan zonder een BH eronder. Daarbij kwamen haar tepels er wel heel duidelijk uit, dus dat was misschien iets té dacht ik eerst. Maar aan de fooien te merken had ik dat verkeerd ingeschat.

Maar het was nooit ordinair. Ze geniet er duidelijk van dat ze op deze manier aandacht krijgt van deze mannen. Deze mannen die alles bereikt hebben in hun leven, steenrijk, en gewent om te krijgen wat ze willen. En nu…zijn ze als was in haar handen.

FUNCTIONERINGSGESPREK

In het werk voorbereidingsgesprek dat ik heb met Albert stelt hij voor dat hij vrijdag het evaluatie gesprek met Luiza zal hebben. Hij heeft de mannen via de whatsapp gevraagd om feedback. Omdat we het weekend zaterdag en zondag een zeldzame keer beiden keer vrij zijn, stelt hij voor dat ik Luiza vrijdag meeneem naar het werk. Dat ik dan gewoon in de ochtend mijn geplande werkzaamheden doe terwijl hij even met Luiza praat, en dat we dan daarna de middag ook maar samen lekker vrij moeten nemen.

Dat is een goed plan besluiten we samen. Snel informeer ik nog even of we ons zorgen moeten maken.

“Maak je geen zorgen Teun, het wordt een goed gesprek” stelt Albert me gerust.

Die vrijdag rijdt Luiza met me mee naar het werk. Ik merk dat ze toch een beetje gespannen is. “Nergens voor nodig” probeer ik haar gerust te stellen maar dit is de onzekerheid die ze soms ook blijkt te hebben.

Op het werk aangekomen lopen we samen naar The Club, waar Albert alweer aanwezig is. Na wat snelle smalltalk ga ik aan de gang met wat nog gedaan moet worden buiten op de baan. Ik ben eigenlijk sneller klaar als dat ik verwacht had en zit na anderhalf uur net aan de koffie als ik een appje van Luiza krijg. Het gesprek is klaar en ze vraagt hoeveel tijd ik nog nodig denk te hebben. Ik app terug dat ik klaar ben. ‘Zie je bij de auto’ apt ze me terug.

5 minuten later loop ik de parkeerplaats op en zwaait ze me tegemoet. En alhoewel ze vrolijk lijkt te zijn, zie ik iets meer. Ik kan niet direct zeggen wat, maar ik zal het zo wel horen.

We geven elkaar een kus en stappen in de auto.

“Hoe is het gegaan”? vraag ik nieuwsgierig.

“Ja….wel goed” reageert ze wat timide

Ik kijk haar verbaasd aan. “Wat…was het niet goed…”.

“Jawel, jawel…ze zijn heel tevreden. Ik mag blijven. Er was eigenlijk niets negatiefs te melden”.

“Maar dat is goed nieuws dan toch”? reageer ik nog steeds verbaasd. “Maar je lijkt wat timide….is er iets dan?”.

Ze ontkent en stapt direct in de auto. Ik blijf even vertwijfeld staan, loop om de auto heen en ga zitten. Met mijn handen op het stuur kijk ik haar nogmaals vertwijfeld aan.

“Rij maar….” zegt ze. Haar onzekerheid kan ze steeds minder verbergen. Vertwijfeld start ik de auto en rij weg. Ik besef me dat ze waarschijnlijk even wat tijd nodig heeft. Het zal zo wel komen, hoop ik ten minste.

Als we thuis komen stapt ze direct uit en loopt richting voordeur. Ik sluit de auto en volg haar. Als ik binnen kom ligt ze op de bank. Ik ga naast haar zitten waarna zij met haar hoofd op mijn borst gaat liggen. Ik sla mijn arm om haar heen en wacht af. Na 5 minuten die wel een uur leken te duren, hoor ik haar diep ademhalen…en begint ze te praten.

“Hou je van me?” vraagt ze zachtjes, haast met een knik in haar stem.

“Ja, heel veel…dat weet je toch?” reageer ik duidelijk verbaasd.

“Ja dat weet ik. Maar ik….ik moet je wel wat vertellen. En…ik hoop dat je me de kans geeft alles te vertellen. Maar ik wil eerst horen dat je van me houdt”. Ik hoor een en al zekerheid in haar stem, Ik ben stik nieuwsgierig maar heb ook een knoop in mijn maag. Ik heb haar zo nog niet eerder meegemaakt.

“Ik hou heel erg veel van je Luiza…en dat zal altijd zo blijven. Ongeacht wat je gaat vertellen. Heeft Albert iets lomps gezegd”? vraag ik bezorgd. “Ik weet dat hij soms een botte hork kan zijn. Maar dat meent hij dan niet zo, het komt alleen rot zijn strot uit” zeg ik haar. De stilte die volgt maakt aan mij duidelijk dat ik niet direct moet reageren maar dat ik vooral even moet luisteren.

“Nee, Albert is echt wel een gentleman. Dat is het niet. Nadat jij vertrok zijn we naar zijn kantoor gegaan. Hij ging in zijn stoel zitten en ik zat gewoon in één van die stoelen die voor het bureau staat. Hij vertelde dat hij feedback heeft gevraagd aan alle leden via de whatsapp en dat, kort gezegd, iedereen erg tevreden is”.

“Fijn om te horen” reageer ik snel even tussendoor en geef haar een kus op haar voorhoofd.

“Ja inderdaad, dat vind ik ook. Maar toen, ik zag dat hij aarzelde om het te vertellen, zei hij ineens dat het hem, en de anderen, ook is opgevallen dat ik behoorlijk flirterig ben”. Luiza valt even stil.

“Vond je het vervelend dat hij je daarmee confronteerde” vroeg ik haar terwijl ik in haar bos krullen streel.

“Niet vervelend, ik bedoel, ik weet dat hij gelijk heeft, Maar ik kreeg wel een heel rood hoofd volgens mij en durfde hem niet aan te kijken. Het was een beetje alsof ik me betrapt voelde. Waarop Albert direct vervolgt met dat dat niemand dat een probleem vindt. Maar…zo zei hij…dat het flirterige gecombineerd met dat ik toch wel een erg knappe vrouw ben, een onverwacht effect blijkt te hebben”.

Ik kan mijn verbazing niet onderdrukken. Ik weet dat Albert altijd heel direct is. Luiza merkt mijn verbazing: “Ja…inderdaad, ik was ook verbaasd. Dus ik vraag aan hem wat dat onverwachte effect dan is”.

“Na een korte stilte waarin Albert duidelijk op zoek is naar de juiste verwoording geeft hij aan dat, mijn schoonheid, gecombineerd met het flirterige gedrag EN het feit dat ik zeer vrouwelijk sensueel gekleed ben, heeft geleid tot het besef dat ze het heel erg leuk vinden als er wat meer mogelijkheden zouden zijn. Dat ze…een gastvrouw willen hebben…die misschien nóg meer vrouwelijk sensueel zou willen zijn”.

Ik vind het verwarrend wat ze me verteld. Ik kijk Luiza, die nog steeds met haar hoofd op mijn borst ligt, schuin van boven aan. Zij kijkt even terug. “Wat bedoeld hij daarmee”? vraag ik haar.

“Ja dat was voor mij ook niet helemaal duidelijk. Albert zag blijkbaar aan mij dat ik niet door had waar hij op doelde. Op dat moment zag ik iets veranderen in zijn gezicht. Ik kon het niet helemaal thuis brengen. Maar uit zijn zak pakt hij een stapeltje briefjes van 50 euro en hij legt 3 stapeltjes van 150 neer. En daarna kijkt hij mij weer aan. Ik snapte er echt helemaal niets van”.

“Nee…” reageer ik direct. “Dat kan ik me voorstellen, ik ben ook even helemaal lost” reageer ik direct.

Ik merk dat Luiza aarzelt om door te vertellen. Ze is heel stil, ze streelt mijn borst maar ik merk dat het wat verkrampter is als een minuut geleden. “En toen?” moedig ik haar voorzichtig aan om door te vertellen.

Ze is nog even stil voor ze verder gaat. “Albert vertelt me dat ‘nog meer sensueel’ betekent dat ze iemand willen die knap is, zoals ik, die flirterig is, zoals ik, maar die ook bereid is om iets meer van zichzelf te laten zien, nog meer dan ik”. Luiza aarzelt weer even om verder te vertellen. Ik heb nog geen enkel idee waar dit naar toegaat.

Ik wacht tot ze uit zichzelf weer verder verteld: “Daarna was hij heel direct…heel…duidelijk. Hij wees naar de stapeltjes geld en zei tegen mij dat die mijn beloning zijn. Toen ik vroeg ‘beloning voor wat’, was hij weer even stil”

Ik merk dat Luiza zenuwachtig is. Er is iets aan de hand maar ik heb nog geen idee waarom. Ik zou er snel achter komen.

“Het eerste stapeltje is een beloning voor als jij je helemaal uitkleed. Nu hier”.

“WAAT”, reageer ik heftig. “Wat zei hij…hoe durft hij”?

Luiza blijft verrassend rustig. Ze heft haar hoofd op en kijkt me aan op een manier dat ik er snel rustig van wordt. “Wat heb je gezegd tegen hem?” vraag ik haar.

“In eerste instantie niets, ik was in mijn hoofd bezig te verwerken wat hij eigenlijk van me vraagt. Hoezo vraagt hij me dit? En hoe langer ik er over nadenk, hoe meer ik er van overtuigd raak dat het een test is”.

“Een test? Hoe bedoel je een test? Een test voor wat?” vraag ik verbaasd.

“Hij heeft net verteld dat ze iemand willen die ‘nog meer vrouwelijk en sensueler is…die iets meer van zichzelf durft te laten zien. Eerder dacht ik dat hij dat figuurlijk bedoelde, maar nu realiseer ik me dat hij het letterlijk bedoelt. Als ik hier niet toe bereid ben, dan gaan ze op zoek naar een andere knappe vrouw die dat wel doet. Hij wil me testen, bedacht ik me”.

“Wat heb je gedaan?” vraag ik nieuwsgierig maar de kwaadheid in mijn stem moet te horen geweest zijn voor haar.

“In eerste instantie helemaal niets. Ik probeerde kalm over te komen. Ik vraag hem waar de andere stapeltjes geld voor zijn. ‘We doen het stapeltje voor stapeltje’ antwoorde Albert daarop. ”

“Maar wat heb je gedaan?” vraag ik nogmaals, nu met iets meer ongeduld.

Ik voel Luiza een beetje verkrampen als ze vervolgd: “ik was bang dat hij me ging ontslaan…ik stond op en pakte het eerste stapeltje van 150 euro en stak dit in mijn zak”.

Ze voelt mijn hart waarschijnlijk overslaan. Het hoeft niet hardop gezegd te worden maar het ik weet dat het aannemen van het eerste stapeltje betekent dus dat mijn baas mijn vrouw naakt heeft gezien, Ik kan er niet meer uitbrengen als “Oh…”

Luiza richt zich weer op: “sorry schatje…ik was bang dat ik eruit zou worden gestuurd”.

Ik realiseer me dat ze het gevoel had dat ze op dat moment een beslissing moest nemen. Ik zet mijn kwaadheid even opzij en stel haar gerust. “ik snap het schatje…ik snap het. En wat gebeurde er toen?”

“Ik wilde geen striptease doen. Ik ben opgestaan en heb me zakelijk uitgekleed. Albert bleef in zijn stoel zitten en keek toe. Hij stak niet onder stoelen of banken dat hij ervan genoot. Hij maakte complimenten en keek vooral aandachtig en ongegeneerd, eerst toen ik mijn BH uitdeed en toen wanneer ik mijn slipje uitdeed”.

“Vond je dat lastig om je zo voor hem uit te moeten kleden?” vraag ik haar enigszins bekomen van de eerste schrik.

Luiza lijkt even na te denken over het antwoord. “Nee…niet echt. Ik mag Albert wel en dat scheelt. Het feit dat hij geen moeite deed om te verbergen dat hij naar me keek vond ik op een bepaalde manier…ja…hoe zeg ik dat….ik kon daar wel van genieten”.

Luiza durft me eventjes niet aan te kijken. “Sorry als ik te eerlijk ben” hoor ik haar fluisteren.

Ik streel haar om haar gerust te stellen. Ik zeg het niet hardop maar haar bekentenis verbaasd me helemaal niet. Ik heb al zo vaak gezien dat ze er van geniet als ze bekeken wordt. Het was nog nooit zo expliciet naakt als deze keer, maar ze is nou eenmaal een exhibitionist. Als we ooit een dagje naar het strand gaan dan vangt ze de hele dag aandacht. Daar zorgt ze ook zelf wel voor, dat ze gezien wordt. Als we dan thuis komen is ze zo geil als ik weet niet wat en na een tijdje realiseerde ik me dat dit komt door de mannelijke aandacht, de wetenschap dat die mannen bepaalde gedachtes bij haar hebben. Het windt haar op. En mij ook eerlijk gezegd.

“En wat toen?” vraag ik nieuwsgierig.

“Nadat hij me een tijdje bekeken had, en een keer gevraagd had rond te draaien, stond hij ineens op en vroeg me om dichterbij te komen”. Ze kijkt me even vluchtig aan en legt dan haar hoofd weer op mijn borst.

“Vond je dat spannend”? vraag ik haar rustig.

“Ik aarzelde…ik wist…als ik dichterbij kom…ik dacht…als ik dichterbij kom dan wil hij me ook aanraken. Ik twijfelde heel erg”.

“Wat was je twijfel”? vraag ik nieuwsgierig.

“Nou…jij!” Ze klinkt wat resoluter als ze verder uitlegt: “ik besefte me heel goed dat ik heel ver ben gegaan door me voor hem uit te kleden. Ik zat in een enorm dilemma tussen bang om ontslagen te worden en dat ik dingen doe die jij misschien niet zal accepteren. Maar me aan laten raken, dat is wel echt weer een hele grote volgende stap”.

Ik hou stil haar daarmee uitnodigend om verder te vertellen.

“Albert zag mijn twijfel, en schepte zelf duidelijkheid. Hij keek me indringend aan en zei: “Ik wil je aanraken”.

En hij legt vervolgens uit dat het tweede stapeltje geld daar als beloning tegenover staat. Na een laatste aarzeling…heb ik het 2e stapeltje gepakt”.

“Dus je heb je aan laten raken?” reageer ik kalm. “Waar heeft hij je aangeraakt”? vraag ik terwijl ik ook gevoelens van boosheid en jaloezie begin te krijgen merk ik

“Hij moest eerst glimlachen toen ik het geld aanpakte. Keek rustig toe hoe ik opstond en naar hem toeliep. En toen…” Luiza houdt even stil. “ik zag zijn hand omhoog gaan, bijna alsof het in slomotion ging, en toen…ja…voelde ik zijn aanraking”.

“Waar?” reageer ik ongeduldig.

“Hij was heel respectvol. Eerst mijn wang. En zo…naar mijn hals, schouder en…arm…En toen….mijn rug. Soms was het strelen, soms meer kriebelen”.

“Heeft hij je borsten gestreeld?” vraag ik heel direct

Luiza is even stil voor ze antwoord geeft: “Na mijn rug streelde hij de zijkant van mijn lichaam en…ja uiteindelijk ook mijn borsten”

“Heeft hij ze vastgepakt?” vraag ik bijna kortaf.

“Ja…hij heeft mijn borsten vastgepakt”

Er valt een stilte. Ik moet het even laten bezinken merk ik. Het gevoel van jaloezie is op dit moment heel sterk.

Luiza voelt het op de juiste manier aan en wacht tot ik haar weer vraag verder te gaan: “ heeft hij…je tepels gestreeld”? Ik weet dat die heel gevoelig zijn bij haar.

‘’Ja…” ze zucht er zachtjes bij en ik vraag me af of ze doorheeft dat ze zelf even over haar borst streelt. Ze lijkt het een soort van her te beleven.

Er valt weer een korte stilte,: “Je billen?” vraag ik verder.

“Ja mijn billen ook…en mijn benen”

Ik weet dat er nog één vraag open staat, maar ik durf hem bijna niet te stellen. Bang voor de waarheid. Misschien te confronterend na alles dat ik al gehoord heb? Luiza weet ook dat die laatste vraag nog gesteld moet worden, ze voelt waarschijnlijk mijn hart bonzen in mijn borst.

Ik moet het weten en met hoorbare zenuwen stel ik die laatste vraag: “Heeft hij je ook…daar…aangeraakt” vraag ik.

“Daar?” herhaald ze vragend, zich veel naïever voordoend als ze is.

“Ja…daar” en alhoewel Luiza me niet ziet, voelt ze feilloos aan naar welke plek op haar lichaam ik knik.

“Oh daar” Ik zie hoe ze een hand tussen haar benen legt. “Ja daar ook”.

Voor de zoveelste keer sinds we thuis zijn is het weer even stil. Nu ik dit weet is er toch nog één ding bijgekomen dat ik wil weten. Maar ik merk dat ik het lastig vind om deze zo expliciet te vragen.

Luiza is nog steeds zoekende naar hoe ik zal reageren. Ben ik boos, woedend, heb ik begrip. Ze heeft besloten dat zwijgen tot ik ga praten de beste manier is om daar achter te komen.

Ik zucht een keer diep voor het eruit komt: “Heeft hij…ook…zijn vingers…ingebracht?

Luiza antwoord vrijwel direct: “Ja”. En dan weer stilte, afwachten.

“Eén vinger?” vraag ik verder.

Deze keer duurt het iets langer voor ik een antwoord krijg: “Nee”. Weer even stil voor ze vervolgd: “twee”.

Een vreemde emotie overvalt me bij het antwoord. Mijn baas heeft niet alleen mijn vrouw naakt gezien, hij heeft ze ook nog betast. Hij is met zijn vingers in haar intieme heiligdom geweest, de plek waar normaal gesproken alleen ik kom. Ik kan de emotie die ineens heel sterk opkomt nog niet echt thuis brengen merk ik.

“heeft hij je gevingerd?” vraag ik met verslagenheid in mijn stem. Luiza pikt het niet op merk ik.

“Ja…hij vroeg me om mijn benen iets verder uit elkaar te doen”.

“Heb je dat gedaan”?

“Ja…hij was verbaasd over hoe nat ik was”.

“wat…?” reageer ik. “Was je nat…ben je er zelf opgewonden van geraakt?” vraag ik met ongeloof deze keer.

“Luiza richt zich op en kijkt me indringend aan. Ze geeft me een kus op mijn mond. “Sorry schatje…toen hij het zei merkte ik zelf ook hoe vochtig is was. Het spijt me echt heel erg…ik hou alleen van jou, dat weet je toch?”

“Dat weet ik schatje…het is alleen allemaal een beetje veel om te verwerken merk ik. Maar…was je opgewonden geraakt?”

Luiza legt hij haar hoofd weer op mijn borst en haar hand op mijn buik.

“Weet je…dat hij zo naar me keek…ik merkte dat ik daarvan genoot. En toen…en daarna…het aanraken…Albert weet duidelijk hoe je een vrouw aan moet raken. Het was heel direct maar toch ook steeds respectvol. Het was geen graaien en er zat een subtiele opbouw is. Zijn aanrakingen waren…fijn. Opwindend. Ik had pas door hoe opgewonden ik was toen…ja…toen hij…zijn vingers…ja….nou ja…heel makkelijk in kon brengen. En toen zei dat ik zo nat was…”

Er valt een stilte tussen ons. Ik denk na. “Heeft hij je klaar gevingerd?” vraag ik haar.

Resoluut ontkent ze direct. “Nee, dat wilde ik niet, dat was ook niet gelukt denk ik, ook al vond ik het wel opwindend. Maar…op gegeven moment stopte hij en ging hij weer in zijn stoel zitten”.

“Hij verteld me dat hij me heel mooi vond, en bedankte me voor het feit dat ik mezelf aan hem heb laten zien. En ook voor het feit dat hij me aan mocht raken. Hij zei dat hij me niet alleen heel erg mooi vond maar ook…heel erg opwindend”.

“Jouw kennende vond je dat een opwindend compliment” grinnik ik. De eerste schok ebt een beetje weg merk ik.

Luiza kan ook een kort lachje niet onderdrukken. “Je kent me veel te goed. Maar ik moest ook wel een beetje blozen. Dat zag hij wel. Hij vond het schattig. En toen…”.

“Wat toen…”vraag ik weer helemaal alert als ik merk dat ze aarzelt.

“Toeeenn…pakte hij zijn telefoon en zei dat hij een foto van me wilde maken”.

“Waat”. Ik val van de ene verbazing in de andere. “Heeft hij een naaktfoto van jou op zijn telefoon staan? Daar ga ik hem maandag op aanspreken…ik wil dat hij die foto verwijderd. Of het nou mijn baas is of niet. Is het een beetje een nette foto…alleen je borsten of zo?”

Ik kijk Luiza aan en zie een schuldig gezicht. “Huh…hoe sta je op de foto Luiza?”

Luiza krijgt een rood hoofd. “Hij vroeg me mijn benen iets te spreiden”.

“Iets te spreiden!!! Dus je staat er in vol ornaat op?”

“Je weet dat ik er niet veel moeite mee heb schatje om me te laten zien…en het is geen porno foto of zo hoor, maar ik ben wel…ja…zichtbaar op die foto”.

“Maar je weet niet waar die foto overal naartoe gaat. Dadelijk deelt hij hem met iedereen. Ik ga dat maandag met hem bespreken. Ik kan het gewoon niet geloven. Wordt vervolgd. Maar ik neem aan dat je hiervoor dat 3e stapeltje geld hebt gekregen”.

“Mmmm…nee…dat 3e stapeltje was niet daarvoor’ herhaalt Luiza. Ik merk dat de aarzeling weer helemaal terug is.

“Oh…waar was dat voor dan?” vrezend welk antwoord ze gaat geven.

“Eerst zei hij niets, hij zat daar gewoon maar. Mij te observeren. Ik vroeg me af waarop hij aan het wachten was. Totdat ik het op gegeven moment door had. Hij wachtte totdat hij wist dat ik in zijn dunne pantalon gezien had…dat hij een erectie had. Met een betekenisvolle grijns keek hij me aan. En zei toen: “het 3e stapeltje’. Hij wees ernaar en ik keek ernaar. Toen we elkaar weer aankeken zei hij: “zoals ik al zei wind je me enorm op. Ik zag je kijken dus ik weet dat je dat zojuist ook in mijn broek gezien hebt. Het 3e stapeltje is om me te helpen bij mijn opwinding…ik wil dat je me pijpt”.

“ECHT WAAR?” schreeuw ik bijna. Het komt er spontaan uit terwijl ik eigenlijk al wel een vermoeden had dat het zoiets zou zijn. Misschien was het aftrekken geweest, had ik misschien gehoopt. Toch kan ik mijn verontwaardiging niet onderdrukken. “Wat zei je tegen hem?”

“Niets…ik keek hem alleen maar aan, hij zei ook niets meer, hij wachtte gewoon op mijn reactie. De manier waarop hij het zei was alsof het de normaalste zaak van de wereld is dat je zoiets voorstelt. Hij zag mijn twijfel wel. Uiteindelijk zei hij: ‘het hoeft uiteraard niet, je mag het geld pakken dat je tot nu hebt verdiend en gaan. Maar als je besluit te blijven dan wil ik graag dat je me pijpt”.

“de vuile rat” sis ik van woede. Door het op die manier te zeggen suggereert hij dat je mag gaan en niet meer terug hoeft te komen. Hij zet je gewoon onder druk. Heb je overwogen om te gaan?”

“Uiteraard heb ik dat overwogen” antwoord Luiza. “Het schoot direct door mijn hoofd hoe ik dit in vredesnaam aan jou moest gaan uitleggen als ik het zou doen. Ik wilde eigenlijk voorstellen dat ik eerst jou zou bellen. Maar toen direct ook weer niet. Ik wist het gewoon niet...ik hoop dat je de situatie waarin ik zat begrijpt Teun. Ik wist echt niet wat ik moest doen….Maar…er was nog iets…”

“Wat….is er nog meer…wat dan…die klootzak?” Ik ben heel erg fel nu.

“Uit zijn broekzak haalt hij die briefjes van 50 weer, en telt er nog 3 af en legt die op het bureau” Daarna kijkt hij me weer aan. Hij zegt niets. Op gegeven moment heb ik door dat hij wil dat ik aan hem vraag waar die voor zijn. “

“En?” vraag ik nieuwsgierig.

“Ja…dus omdat hij niets zei heb ik dat uiteindelijk maar gevraagd”

“En?” reageer ik enorm nieuwsgierig nu.

“Hij kijkt me heel serieus aan en toen kwam het eruit, opnieuw heel zakelijk: “ik wil in je mond klaarkomen…diep achter in je mond als je begrijp wat ik bedoel”.

Het is weer stil. Luiza streelt mijn borst. De spanning in de kamer is enorm. Ik vraag me af of ik het wil weten. Maar voor ik het daadwerkelijk vraag grijpt ze in haar kontzak en haalt er een stapel briefjes van 50 uit en geeft die aan mij. Vertwijfeld neem ik ze aan. Ik tel ze. Als ik ze geteld heb kom ik uit op € 600.

Dat zijn 4 stapeltjes van 3 briefjes van 50 euro. Eén voor het uitkleden, één voor het aanraken, één voor het pijpen. En ik besef me dat ze mijn baas dus ook in haar mond heeft laten klaarkomen. EN…wat hij bedoeld met ‘diep achter in haar keel klaarkomen’ is voor mij ook ondubbelzinnig duidelijk: ze heeft zijn zaad geslikt.

Luiza streelt me nog steeds. Met zachte toon, aftastend naar mijn reactie, verteld ze verder. “Je weet dat ik graag pijp…en je weet dat ik het opwindend vind om te slikken. Als ik jouw eikel voel opzwellen in mijn keel en dan je stroperige sperma proef die in harde stralen in mijn keel gelanceerd wordt, dat je me gebruikt voor jouw ultieme climax. Of niet eens perse mij, maar mijn lichaam, mijn openingen, mijn mond…van dat gevoel word ik echt heel geil. Ik was op dat moment opgewonden…door de manier waarop hij naar me keek, zijn aanrakingen, dat hij zei geil van mij te zijn geworden…

Ik ben opgestaan en heb geknield tussen zijn knieën. Hij deed niets, bleef gewoon zo zitten. Dus toen ben ik zijn broek maar open gaan maken en…”. Ze aarzelt even.

“En wat…” vraag ik nieuwsgierig

“en toen…heb ik…zijn stijve uit zijn broek gehaald”.

“Heeft hij grote pik”? vraag ik. Ik realiseer me dat ik informeer naar een detail die eigenlijk niet echt relevant is voor wat ze me aan het vertellen is. Toch wil ik het weten.

“Nee…niet speciaal…gewoon” antwoord Luiza rustig.

“Vertel verder” spoor ik haar aan.

“We keken elkaar aan terwijl ik eerst voorzichtig zijn ballen likte. Toen ik omhoog likte langs zijn schacht, sloot hij zijn ogen even. Ik zag dat hij ervan genoot. Ik nam zijn eikel in mijn mond en proefde zijn voorvocht. Zoutig. Met lange halen pijpte ik hem en al snel voelde ik hoe hij nog harder werd. Het heeft niet lang geduurd, hij kwam heel snel klaar”.

Ik luister naar wat Luiza me verteld. Laat het op me inwerken. Ik weet niet goed wat ik moet zeggen. Mijn gedachten worden onderbroken door Luiza: “Je bent stijf”. Ik hoor verbazing in haar stem.

Ik was zo diep in gedachte dat ik niet merkte dat ze inmiddels over mijn broek streelt. Ik realiseer me dat ze gelijk heeft. Voor ik kan reageren opent ze mijn riem en rits en deze keer is het mijn stijve pik die ze tevoorschijn tovert. Mijn eikel glimt van het voorvocht.

“Je bent geil….” zegt ze met een stem alsof ze onder de indruk is. ‘Wordt je geil van wat er gebeurt is” vraagt ze aftastend. “Ik ben juist bang dat je heel boos bent”.

Ik moet mezelf even bedenken hoe ik me eigenlijk voel. Ik denk hardop. “Ik zou boos moeten zijn, en eigenlijk ben ik dat ook wel. Niet op jou…maar op die baas van me. Ik ga het maandag zeker met hem bespreken. De manier waarop hij misbruik heeft gemaakt van de kwetsbare situatie waarin jij zit…en wat hij jou heeft laten doen. Hoe voel jij je nu Luiza? Wil je daar überhaupt nog wel naar toe?”

Luiza moet even nadenken over mijn vraag: “ja…ik vind het leuk daar. Ik vind het op zich niet zo erg wat er gebeurt is. Ik ben meer bang voor wat jij ervan vindt. Dat ik dit gedaan heb zonder eerst te overleggen. Maar het overviel me…en nu overval ik jou er ook mee. Ik hou echt heel veel van je schatje…ik hoop dat je het me kunt vergeven”.

Ik hoor de onzekerheid, maar ook de wanhoop in haar stem. Het schuldgevoel, niet alleen over dat ze het gedaan heeft zonder overleg…maar ook dat ze volgens mij eigenlijk ook van genoten heeft”.

Alsof ik mezelf nog meer wil kwellen maar vooral omdat ik het echt zeker wil weten vraag ik nogmaals om een bevestiging. “Je hebt niets gedaan schatje waar ik niet mee kan leven maar…als je heel eerlijk bent…je hebt er ook van genoten toch…of misschien sterker nog…je bent er geil van geworden?”

Het blijft heel lang stil terwijl ze de druppel vocht die uit mijn eikel ontsnapt uitsmeert over mijn toch al glimmende eikel.

Mijn maag krimpt voor de zoveelste keer als ze met haar bekentenis komt: “Ik wil eerlijk naar je zijn…het is waar…ik vindt het opwindend. Ik was verbaasd over dat ik zo vochtig was…probeerde te verklaren waarom…maar ik kom tot dezelfde conclusie als jij…ik ben van de hele situatie enorm opgewonden geraakt. Maar jij…ook…volgens mij als ik naar je kijk?”

“Dat is ook wat ik er dubbel aan vindt” antwoord ik haar. ”Ik ben boos…maar ik merk ook dat het me opwindt. Het is heel verwarrend. Ik had dat niet verwacht bij mezelf. Maar ik…ben…geil nu inderdaad”.

Zonder een volgende zin af te wachten richt Luiza zich op en gaat op haar knieën voor de bank zitten. Direct neemt ze mijn pik diep in haar mond. Ik ben heel erg geil en het heeft geen enkele zin om weerstand te bieden in een poging mijn climax uit te stellen. Binnen mum van tijd vermengt mijn zaad zich in haar maag met die van mijn baas.

Ik vraag me af of er mensen zijn die ook wel eens zo uit een functionering gesprek zijn gekomen. Dat ze zijn verleid tot iets dat ze van te voren niet verwacht hadden. Of misschien wel. Wie weet. Als je het met me wil delen dan kan je mijn mailadres in mijn profiel vinden. Een reactie hier vind ik ook leuk om te lezen. Het volgende deel komt snel in ieder geval.