Beter Dan Thuiszorg

Door Corona waren de drie restaurants die mijn ouders bezaten van bronnen van geld naar bronnen van ellende gegaan. De steun van de overheid hielp, maar niet genoeg om de sluiting te voorkomen. Daarna moest ons huis verkocht worden. Dat leidde tot zoveel spanning tussen mijn moeder en mijn vader dat hun relatie uit elkaar spatte en dat ik een paar maanden erna op een flatje in Rotterdam Zuid terecht kwam. Nu is mijn moeder geboren op Zuid dus zij voelde zich al snel thuis maar voor mij was Rotterdam een stuk rauwer, directer en harder dan ik gewend was. Het hielp ook niet dat ik mijn nieuwe klasgenoten alleen maar per scherm had leren kennen. Maar zelfs toen er weer meer mocht bleef ik toch een beetje het buitenbeentje. Ik was wel voor Feyenoord maar ik kende de spelers niet. Ik was veel meer van hockey dan van voetbal. En de enige hockey club op Zuid zat vol en ik moest tot het volgende jaar wachten voordat er terecht kon, als ik er terecht zou kunnen.

Mijn moeder had bijna direct werk in een kapsalon, maar ik liep met mijn ziel onder mijn arm. Dus toen ik een briefje zag waarop stond: “Hulp in de huishouding gezocht voor een paar uur per dag” pakte ik gelijk mijn telefoon op te reageren. De mevrouw die opnam was ontzettend vriendelijk en legde de situatie uit. Haar broer, die geloof het of niet, in dezelfde flat woonde als ik had allebei zijn handen verbrand in de keuken van zijn restaurant. Hij kon kiezen tussen thuis herstellen of in een verzorgingstehuis. Dat laatste had hij een dag geprobeerd maar hij werd gelijk gek van de betutteling. Zijn zus had hem naar huis gebracht en probeerde zo goed en zo kwaad als dat kon met hulp van de thuiszorg hem thuis te houden. Maar met twee handen nog een paar weken in een dik verband was er niet veel dat hij kon doen. Thuiszorg kwam twee keer dag langs om hem te helpen met toilet en douchen enzo maar verdere verzorging kon niet geboden worden.

Zijn zus, Henriette, zocht nu iemand die kon bijspringen zodat Enrico niet terug hoefde naar een verzorgingstehuis. Het baantje leek me we wel wat dus spraken we af bij Enrico. Henriette deed open. Ik schatte haar op een jaar of dertig en Enrico een paar jaar jonger. Enrico keek nauwelijks op of om terwijl Henriette mij uitlegde wat er van mij verwacht werd. De verzekering betaalde alles dus mijn salaris viel niet tegen. Voor vandaag was belangrijk dat er gekookt werd. Henriette was daarna blij om haar mopperende broer te kunnen verlaten en liet me alleen met hem achter.

“Nou, dan ga ik maar koken, nog voorkeuren?”

Enrico gromde wat en zette het geluid van de tv wat harder en ik vertrok naar de keuken. Koken ging mij natuurlijk makkelijk af, ik stond al sinds mijn negende in de keuken van de mijn vader. Een minuut of veertig later kwam ik met een mooi bord eten weer binnen.

“Hoe werkt dit?” vroeg ik aan Enrico.

“Je moet me helpen”, zie Enrico

Normaal gesproken ben ik nogal allergisch voor mensen die zeggen dat ik wat “moet”. Je kunt het ten slotte ook gewoon vragen. Maar goed zijn situatie was ook niet al te lekker dus voerde ik hem een paar minuten later hap voor hap zijn eten. Gelukkig beviel het eten hem prima en toen ik een biertje voor hem had open getrokken dat hij tussen zijn “wanten” zelf kon drinken werd hij zelfs een beetje vrolijker.

“Bedankt” zie hij.

“Geen dank, het is mijn werk” zei ik en terwijl hij zijn biertje opdronk maakte ik de keuken schoon en bracht de rest van het huis aan kant. Toen ik een uurtje later weer in de woonkamer kwam zat Enrico met een pijnlijk gezicht wat heen en weer te wippen op de bank.
“Wat is er?” vroeg ik. Enrico legde uit dat hij naar de w.c. moest maar dat de thuiszorg die normaal gesproken moest ondersteunen pas over een uur zou komen.

“En ze komen ook wel eens wat later”

Ik moest een beetje blozen. Ik wilde hem best helpen maar ik had nog nooit een mannenpik in mijn handen gehad. Hij zag mijn twijfel en ik zag zijn ongemak.

“Ik help je wel”, zei ik.

We stonden op om naar de w.c. te gaan waar ik voorzichtig zijn gulp naar beneden trok. Daarna ging ik met mijn hand op zoek naar zijn slip om ten slotte zijn penis naar buiten te toveren. Het was wat, ik had me nog nooit zo opgelaten gevoeld. Vervolgens ging ik naast hem staan om de boel een beetje goed in de pot te mikken. Dat hij ook kon gaat zitten kwam gek genoeg niet in me op. Een grote straal kletterde de pot in. Toen hij klaar was schudde ik een paar keer met zijn best wel grote pik. En stopte alles weer weg en deed zijn gulp dicht.

“Dank je wel” zei hij, “Dit was vast niet wat je van het werk had voorgesteld”

“Nee, maar je doet wat nodig is”

We zaten al weer snel op de bank en het ijs was nu helemaal gebroken. Hij vertelde dat hij er van baalde dat hij zijn cateringbedrijf niet verder uit kon bouwen. Net toen het allemaal begon te lopen brandde hij zijn handen. Gelukkig was hij goed verzekerd maar hij werd gek van het niets doen. Verder was hij heel blij met de thuiszorg maar er waren zoveel dingen die niet werkte dat hij er gek van werd. Zo kon hij zich niet scheren. Was er maar tijd voor één keer per week douchen en had hij al een paar keer bijna in zijn broek gepiest.

Toen ik bij hem wegging bedacht ik mij dat ik hem echt kon helpen zich wat beter te voelen. Door alle spanning had ik mijn handen nog helemaal niet gewassen en toen ik er aan dacht snoof ik voor dat ik ze wasten toch nog snel even. Hij rook zo heerlijk geil. Ik schrok van mijn eigen gedachtes. ‘s Nachts in bed werd ik wakker na een erotische droom. Half slaperig voelde ik de opwinding in heel mijn lijf. Best fout en best lekker.

De dagen erna kwam in een ritme met Enrico. ‘s ochtends maakte ik zijn ontbijt als de thuiszorg dan kwam hielp die met om en aankleden. ‘s middag na school kwam ik weer langs, maakte het eten en hielp hem daarbij. Na de eerste schrik werd het samen plassen een vast ding. Ik was al snel over mijn schaamte heen en genoot stiekem wel heel erg van het vasthouden van zijn grote pik. Henriette belde me af en toe en was blij te horen dat het goed ging. Wat wel bleef was Enrico’s frustratie dat hij zich niet scheren en niet iedere dag douchen kon. Ik wilde hem best helpen en na een beetje zoeken ging ik in badpak met hem en zijn in plastic tasjes bedekte wantjes de douche in.

Hij had een heel mannelijke douchegel en na samen een tijdje onder de warme straal te hebben gestaan begon ik hem in te zepen. Over heel zijn lichaam. Mijn handen hadden die ervaring nog nooit gehad en ik genoot volop. Enrico hield zijn lichaam in prima conditie en zijn donkere huid en mijn blanke huidje vormde een prachtig contrast. Op zeker moment stond ik voor hem en waste met voldoende gel zijn ondertussen hard geworden pik. Ik kon mijn ogen er niet van afhouden. Enrico zag het en zei alleen maar:

“Sorry, je bent de eerste vrouw in een lange tijd”

“Oh ja, en de thuiszorg dan?”

“Die kunnen niet aan jouw tippen” zie hij met een grote glimlach. Hij kuste me op mijn voorhoofd en we droogden ons af. Wel ik droogde hem af. Met natte haren en een nat badpak ging ik terug naar huis.

De volgende dat was een zaterdag en dan kwam de thuiszorg wat later. Dus opende ik om 10 uur de deur. Enrico stond op me te wachten en gaf me een hug. Het voelde allemaal helemaal prima.

“Wat wil je dat ik vandaag doe?” vroeg ik aan hem.

Hij vroeg me of ik hem wilde scheren. Zo gezegd zo gedaan. We zette een krukje in de douche waarop Enrico ging zitten. Maar ik was nog zo onervaren met scheren dat ik al snel erg nat werd. “Wacht even” zei ik en ik stopte snel al mijn natte spullen in zijn droger en trok één van zijn werk t-shirts. Maar ook dat shirt werd al snel zeiknat en Enrico zei:

“Je mag er best nog één pakken, maar misschien is naakt wel makkelijker”. Ik keek hem alleen maar aan en zei: “Geen woord naar je zus of naar de thuiszorg, ok”. Met één hand deed hij een beweging alsof zijn mond op slot ging en ik schoot in de lach: “Zelfs je mond kan niet op slot”. Vervolgens trok ik het shirt uit en stond helemaal naakt voor hem.

“Veel beter dan thuiszorg” zei Enrico.

“Stil zitten jij” zei ik en ik ging weer aan het scheren. Met de douche in plaats van de fontein was het een stuk makkelijker scheren. Toen ik klaar was wees hij tussen zijn benen en zei: “Wil je dat ook scheren”.

“Oeh, je hebt wel vertrouwen in me”. Even alles nat maken en scheergel erop en vijf minuten later was er geen schaamhaar meer te zien. Mijn handen hadden weer heel veel ervaring opgedaan met het vasthouden van een mannenpik en Enrico kon zien dat ik het helemaal niet erg vond. Hij trok me bij hem op schoot en zijn harde pik floepte tussen mijn benen. Nu zoende hij me volop en ik vond het fantastisch. Na een minuut tien heerlijk tongen wees hij tussen mijn benen. Nu dat nog zei hij. En ik scheerde daarna terwijl hij keek mijn kutje helemaal kaal. Nog één keer spoelen en we kleedden ons weer aan. Met een heerlijk zoen nam ik afscheid.

‘s Middags belde Henriette om mij te bedanken. Haar broer was een stuk vrolijker en ze was blij dat ik het zo goed met hem kon vinden. Ik vertelde haar dat het mij ook allemaal stukken was meegevallen. Tegen de avond kwam ik weer langs bij Enrico. Ik wilde niets liever dan in zijn armen te kruipen. Een avondje Thuisbezorgd zorgde ervoor dat ik niet hoefde te koken. Na het eten werd het klooien met elkaar steeds geiler en op een zeker moment haalde ik zijn prachtige zwarte pik te voorschijn. Warm en hard lag zijn pik in mijn hand. Ik wilde meer en zette mijn lippen op zijn paddestoel. Weer die heerlijke geur en dat verrukkelijke gevoel van het geven van plezier. Enrico was duidelijk te kort gekomen in de afgelopen weken en het duurde dan ook maar een minuut of vijf voordat ik de licht zoute smaak van zijn sperma proefde.

“Zoveel beter dan thuiszorg” zei hij weer met een knipoog. “Laat me je kutje zien schatje, ik wil jou net zo goed laten voelen”. Hij zag mijn aarzeling en zei: “Alleen mijn tong hoor, mijn pik is voor als mijn handen uit het verband zijn”

Ik verloor mijn slipje in nog geen seconde en even later voelde ik eerst zijn plagerige kusjes aan de binnenkant van mijn net geschoren benen. Om daarna voor het eerst van mijn leven gebeft te worden. Ik wist niet meer waar ik had. Als ik mezelf plezierde raakte ik nooit de hoek die zijn tong nu had en was er nooit die heerlijke warmte. Zonder erbij na te denken trok ik zijn hoofd harder en harder mijn kut in. Door af en toe zijn neus als een soort vinger in me te duwen en daarna zijn tong weer te laten likken duwde hij mijn geilheid naar een totaal onbekende hoogte. Nog een keer haalde hij zijn gezicht terug en blies hij mijn openstaande poes in om daarna met een soort tongzoen me totaal van de wereld te brengen.

Na deze heerlijke vrijpartij lagen we eventjes uit te puffen voordat ik hem weer snel in zijn kleren moest helpen. De thuiszorg kwam eraan met zijn medicijnen. Net op tijd had ik Enrico en de huiskamer weer aan kant en ik vertrok toen de mevrouw van de thuiszorg net naar binnenkwam.

“Tot morgen, Enrico”

“Tot morgen, Dushi”

Ik kon niet wachten tot zondag.