Ik Zie Je Graag - 2

Liesbeth stapte uit de douche, haar huid nog glanzend van het water. Ze begon zich af te drogen, terwijl ik op de rand van het bed zat, starend naar niets in het bijzonder. De hele tijd tolde het nog door mijn hoofd, hoe ze zich vanmiddag had laten nemen door Gerard, die vreemde die we nauwelijks kennen. Ik voelde een scherpe steek van jaloezie, maar tegelijkertijd een hitte die diep vanbinnen opborrelde, een opwinding die ik niet kon negeren. Het was verwarrend, bijna pijnlijk.

En dan dat schuldgevoel. Had ik dit zelf in gang gezet? Had ik haar aangemoedigd, bewust of onbewust? Terwijl ik daar zat en haar naakte lichaam zag bewegen, drong de vraag zich harder op dan ooit, ben ik nu een cuckold geworden? Liesbeth kwam uit de badkamer, een handdoek losjes om zich heen geslagen, haar haar nog nat.

“Hey schat, alles oké met je?” vroeg ze zacht, bijna voorzichtig.

Ik zat op de rand van het bed en keek naar de vloer. “Ja… gewoon wat in mijn hoofd aan het sorteren.”

Ze ging naast me zitten, trok haar benen op. “Het zit bij mij ook constant, Frans. Hoe heb ik dit kunnen laten gebeuren? Waarom heb ik hem niet gestopt? Ben je boos op me?”

Ik schudde langzaam mijn hoofd. “Boos… nee. Verward wel. Dit is niet iets wat je even in een vakje stopt, hè? Het is nieuw. Voor ons allebei.”

Ik legde mijn hand op haar knie en keek haar recht aan.

“Mag ik je iets serieus vragen, lieverd? Waarom heb je hem laten klaarkomen… in je?”

Liesbeth beet even op haar lip, haar wangen kleurden licht. Ze haalde diep adem.

“Ik snap het zelf ook niet helemaal, schat. Op dat moment… ik voelde me zo gewild, zo begeerd. En tegelijkertijd totaal machteloos. Gerard was… dominant, op een manier die ik niet kon weerstaan. Het overkwam me gewoon.”

Liesbeth stond op en begon zich verder aan te kleden. Ik keek naar haar prachtige lichaam, dat nu van een ander was geweest, ze droeg zijn zaad nog in zich. Gerard had me ooit trots verteld dat hij vaak getrouwde vrouwen nam, soms zelfs terwijl hun man zat toe te kijken.

Nu hoorde ik daar zelf bij. Eén nieuwe trofee op zijn lijst.

“Denk je nu nog aan Gerard?” vroeg ik zacht, bijna bang voor het antwoord.

Ze keek me aan in de spiegel, maar haar ogen schoten meteen weer weg. Haar wangen kleurden direct rood, alsof ik haar had betrapt. Ze friemelde met de rand van haar trui en haalde haar schouders een klein beetje op.

“Ja… een beetje,” mompelde ze, amper hoorbaar.

“Waar denk je dan aan?” drong ik voorzichtig aan.

“Aan… hoe hij rook. En hoe zwaar hij was… bovenop me. Ze slikte. Ik voelde me zo… klein.”

Ik wachtte even en vroeg toen nog zachter: “En… aan zijn penis?”

Haar adem stokte. Ze drukte haar dijen even tegen elkaar, alsof de herinnering nog nasiddert. Ze keek me een seconde aan, verlegen, en fluisterde toen met een stemmetje dat trilde:

“Ja… vooral daaraan. Hoe hij… hoe hij bleef duwen… hoe het zijn weg vond, en ik… ik kon niet meer… ik gaf het gewoon op. Zo snel.”

Ze sloeg haar ogen weer neer. “Ik schaam me een beetje dat het zo makkelijk ging.”

“Je hoeft je echt niet te schamen, schat.” zei ik zacht. “En ik zei het vanmiddag al, dat is gewoon de natuur. Jouw lichaam roept iets op bij mannen… en Gerard heeft dat meteen gevoeld.”

Ze keek me aan met grote, onzekere ogen, haar wangen nog steeds roze.

“Vind je… vind je me echt nog zo aantrekkelijk?” fluisterde ze, alsof ze het bijna niet durfde te geloven.

“Lieverd,” glimlachte ik, “Gerard dacht echt dat je begin dertig was. Hij viel zowat van zijn stoel toen ik je echte leeftijd zei.”

Haar mond viel een beetje open. “Echt waar? Oh nee…”

“Ja, echt. Hij kon zijn ogen niet van je borsten en je kontje afhouden. Hij zei letterlijk dat je er ongelooflijk uitzag.”

Ze beet op haar lip, een verlegen glimlachje brak door.

“Denk je… denk je dat hij nu ook nog aan mij denkt? Aan wat er gebeurd is?”

“Dat zou me helemaal niets verbazen, schat. Ik denk dat hij op dit moment nergens anders aan kan denken.”

Ze ving haar eigen blik in de spiegel, een beetje rood, verlegen, maar met een kleine, stiekeme trots die ze niet helemaal kon verbergen.

“Wat gaan we vanavond doen, schat?” vroeg Liesbeth zacht, terwijl ze een pluk haar achter haar oor duwde.

Ik zuchtte. “Je had beloofd dat we Gerard zouden trakteren op een etentje… maar ik ben eerlijk gezegd een beetje bang dat het weer helemaal uit de hand loopt.”

Ze knikte langzaam. “Ja… daar heb ik ook de hele tijd aan lopen denken. We kunnen ook gewoon onze spullen pakken en naar huis gaan, hè?”

Ik keek haar aan en schudde zacht mijn hoofd. “Gaan we ons hele weekendje nu echt zo laten eindigen? Wegvluchten omdat het een keer te heet werd?” Ik glimlachte voorzichtig. “We kunnen ook gewoon gaan eten, een beetje oppassen, en ervoor zorgen dat het niet nóg een keer gebeurt…toch?”

Ze keek weer in de spiegel, alsof ze zichzelf moed insprak. Toen draaide ze zich naar me toe, nog steeds een tikje blozend, maar met een vastberaden knikje.

“Oké,” zei ze zacht. “We gaan. Maar… beloof me dat je een oogje in het zeil houdt?”

Ik knikte, maar diep vanbinnen borrelde datzelfde warme, verboden gevoel weer op. Precies dat gevoel van vanmiddag.

Hoe hij bovenop haar bewoog, diep en ritmisch, haar benen wijd, haar zachte kreten die steeds hulpelozer werden… Ik had mijn hand in mijn broek, kwam klaar op bijna hetzelfde moment dat hij in haar explodeerde, en ik wilde hem geen seconde stoppen.

Ik genoot van zijn overmacht, van hoe hij haar volledig inpakte, precies zoals hij later grijnzend zei: dat ik mijn plaats kende. En nu, terwijl ik knikte en deed alsof ik alleen maar “op zou letten”, voelde ik diezelfde tintelende opwinding weer opkomen. Ik wilde het wéér zien.

Misschien… misschien hoef ik het lot niet tegen te houden, maar gewoon een klein beetje te sturen. Heel onopvallend. Liesbeth een beetje zacht klaarmaken voor hem, zonder dat ze doorheeft dat ik het expres doe. Een lingerie-setje neerleggen dat ik “toevallig” uit haar koffer haal. Haar een glas wijn te veel inschenken zodat ze wat losser wordt. Een hand op haar onderrug terwijl we aan tafel zitten, precies op de plek waar Gerard straks zijn hand zal leggen.

Haar zachtjes influisteren hoe mooi ze eruitziet vanavond, hoe mannen als Gerard dat niet kunnen weerstaan… tot ze zelf begint te gloeien, tot haar lichaam al half beslist heeft voor haar hoofd het doorheeft. En ik? Ik blijf kalm, lief, bezorgd. “We letten gewoon een beetje op, schat.”

Terwijl de warme lucht van de föhn door de kamer zoemde, hurkte ik bij haar open koffer op zoek naar iets speciaal voor vanavond. Helemaal onderin, bijna weggestopt alsof ze het zelf nog niet durfde toegeven, vond ik het: een zwart lingeriesetje dat ik nog nooit eerder had gezien. Een kanten bh’tje, zo dun dat je er dwars doorheen kon kijken, met cups die amper iets bedekken. En erbij een piepklein, volledig transparant stringetje, een zwart draadje dat achter tussen haar billen zou verdwijnen.

Ik hield het omhoog, voelde het kant tussen mijn vingers, en meteen zag ik het voor me, hoe Gerard straks zijn ogen zou opensperren, hoe dat flintertje stof niets zou verbergen. Ik legde het setje weer in de koffer maar zichtbaar nu, precies op de plek waar ze het niet kon missen, alsof het gewoon “toevallig” bovenop lag. En ik zei niets.

De föhn klikte uit. Een paar seconden stilte.

Ik hoorde haar blote voeten zacht over de vloerbedekking schuifelen. Toen een klein, verrast ademhapje.

“…Oei.”

Haar stem was zacht, bijna een fluistering, alsof ze het setje voor het eerst zelf weer zag.

Ik keek vanuit mijn ooghoek. Ze stond stil bij het voeteneind. Ze pakte de bh op met twee vingers, hield het voor zich uit alsof het gloeiend heet was. De stof trilde licht in haar greep.

“Dit… dit had ik eigenlijk niet mee willen nemen,” mompelde ze, zonder me aan te kijken. Haar stem trilde een beetje, half lachend, half beschaamd. “Ik had het verstopt… dacht dat ik het niet zou durven.”

Toen gleed haar blik naar het stringetje. Ze tilde het op, zag hoe doorzichtig het was, hoe weinig er eigenlijk van overbleef. Haar adem stokte hoorbaar. Ik bleef rustig op de rand van het bed zitten, bladerde zogenaamd door mijn telefoon, alsof ik het setje niet eens had zien liggen.

Ze stond daar nog steeds met dat zwarte kant in haar handen, haar wangen gloeiend, haar adem een beetje snel. Ik zei niets. Keek niet op. Liet de stilte voor me werken.

Uit mijn ooghoek zag ik hoe ze het setje nog één keer omhoog hield, alsof ze zichzelf wilde overtuigen dat het echt zo schaars was. Toen, bijna schichtig, keek ze naar mij, maar ik bleef strak naar mijn scherm kijken.

“…Ik ga me even omkleden,” mompelde ze, haar stem zacht en een beetje schor.

Ik knikte alleen, nonchalant. “Doe maar, schat.”

Ze liep naar de badkamer, het setje tegen zich aan gedrukt alsof het een geheim was dat ze nog even wilde koesteren. De deur ging niet helemaal dicht, een smalle kier bleef open. Ik hoorde het zachte geritsel van stof die viel. Een korte, ingehouden zucht.

Toen stilte.

Ik blijf zitten, maar mijn blik glijdt langzaam naar die smalle kier in de badkamerdeur. Het licht daarbinnen is warm en goudgeel, en ik zie precies genoeg. Ze staat met haar rug naar me toe, haar rugspieren licht gespannen. Eerst laat ze haar handdoek vallen. Haar huid glanst nog van de douche, zacht en een beetje roze. Ze pakt de bh, schuift hem voorzichtig om, haar vingers trillen terwijl ze de haakjes achter haar rug vastmaakt. Het kant spant strak over haar borsten, haar tepels drukken duidelijk door de dunne stof heen.

Ze ademt diep in, alsof ze zichzelf moed geeft. Dan het stringetje. Ze buigt een beetje voorover, stapt erin, trekt het langzaam omhoog. Het zwarte draadje glijdt tussen haar billen, het voorpandje is zo doorzichtig dat ik alles zie, haar zachte schaamheuvel, de subtiele schaduw ertussen. Ze draait zich een kwartslag, kijkt in de spiegel. Ze legt haar handen op haar heupen, bekijkt zichzelf van opzij. Een seconde lijkt ze te twijfelen… dan recht ze haar rug, duwt haar borsten iets naar voren, alsof ze zichzelf wil overtuigen dat ze dit echt durft.

Ze weet niet dat ik kijk. Ze denkt dat ze dit stiekem doet. Maar ik zie alles. Liesbeth komt de badkamer uit, snel en geruisloos, alsof ze hoopt dat ik het niet merk. Haar ogen schieten even naar mij, dan meteen weer weg. Ze zegt niets. Geen woord over de lingerie die ik heb neergelegd, geen vraag, geen excuus. Ze pakt haar jurkje van het haakje, draait zich half van me af (alsof dat helpt) en schiet het in één vloeiende beweging over haar hoofd. De stof glijdt omlaag, volgt de ronding van haar borsten, haar heupen, haar billen. Het zwarte kant verdwijnt eronder, onzichtbaar voor wie niet weet dat het er zit.

Liesbeth trekt de rits zelf dicht, haar vingers een beetje gehaast. Dan snel een paar keer door haar haar, een veeg lipgloss, tasje gepakt. Alles in minder dan een minuut. Ze kijkt nog één keer in de spiegel, recht haar schouders, en draait zich naar me toe alsof er niets aan de hand is.

“Klaar,” zegt ze zacht, met een stemmetje dat net iets te hoog is.

We lopen naast elkaar door de gang naar de lift, geen van ons zegt iets. De stilte is dik, bijna tastbaar. Haar hakken tikken zacht op de vloerbedekking. Mijn handen glijden onrustig in en uit mijn zakken. Ik voel mijn hartslag in mijn keel, en ik weet zeker dat zij hetzelfde voelt. De liftdeuren glijden open. We stappen samen naar binnen. Ze drukt op de knop voor de lobby. Ik sta achter haar, een halve meter afstand. En als de deuren dichtglijden, zie ik in de spiegelwand hoe ze heel even haar ogen sluit, haar lippen van elkaar, een zachte, ingehouden zucht.

We lopen de lobby in, precies op tijd.

Gerard stond al bij de ingang van het restaurant, in een donkergrijs overhemd dat strak om zijn schouders zat. Hij zag ons meteen, glimlachte traag en kwam met uitgestoken hand op ons af, eerst naar mij.

“Frans, goed je weer te zien.” Zijn greep was stevig, kort, maar zijn ogen bleven een halve seconde langer dan nodig. Daarna draaide hij zich naar Liesbeth, boog zich iets voorover en kuste haar op beide wangen, iets te dichtbij, iets te lang.

“Jij ziet er prachtig uit,” zei hij zacht, alsof ik er niet bij stond.

Liesbeth kleurde licht en glimlachte nerveus. “Dank je…”

Ik voelde diezelfde vreemde mengeling weer: een steek in mijn borst en tegelijk een hitte lager in mijn lijf. Gerard gebaarde naar de deur van het restaurant. “Zullen we? Ik heb een tafel voor drie.”

Hij liep voorop, zelfverzekerd, alsof dit de normaalste zaak van de wereld was. Het diner was een vreemd, broeierig spel onder een dun laagje beschaving. Gerard zat aan het hoofd van het kleine ronde tafeltje, Liesbeth rechts van hem, ik links. Hij bestelde wijn zonder te vragen, een dure rode, en schonk haar eerst in, zijn hand even op de hare terwijl hij het glas rechthield. Gesprekken bleven oppervlakkig: werk, het hotel, het weer. Maar onder tafel gebeurde alles.

Zijn knie raakte de hare en bleef daar. Liesbeth schoof geen centimeter weg. Na tien minuten voelde ik hoe haar voet mijn kuit zocht, nerveus, troostend, maar haar andere been bleef tegen Gerard gedrukt. Bij het hoofdgerecht boog hij zich naar haar toe en fluisterde iets. Ze beet op haar lip, knikte bijna onzichtbaar. Ik zag haar hand onder tafel verdwijnen. Een tel later gleed zijn arm om haar stoel, zijn vingers speelden met een pluk haar in haar nek.

Ik dronk mijn glas in één keer leeg. Toen het dessert kwam, keek Gerard me recht aan.

“Frans, Liesbeth en ik gaan straks nog even naar de bar voor een laatste glas. Jij hoeft niet mee als je moe bent.”

Ik stond op, mijn stoel schraapte harder dan bedoeld over de vloer.

“Ik… ik ben moe,” zei ik, mijn stem klonk schor. “Gaan jullie maar. Ik zie jullie straks wel.”

Gerard glimlachte traag, zijn hand al op Liesbeths onderrug. “Slaap lekker, Frans.”

Liesbeth keek me aan, haar ogen glinsterden. Ze opende haar mond alsof ze iets wilde zeggen, maar er kwam niets. Alleen een klein, bijna verontschuldigend glimlachje.

In de lift drukte ik op onze verdieping en staarde naar mijn spiegelbeeld. Mijn handen trilden. Mijn hart bonkte in mijn keel. Op de kamer gooide ik mijn jas op het bed, schonk een glas whisky in uit de minibar en ging op de stoel bij het raam zitten. Buiten was het donker, binnen brandde alleen het kleine leeslampje.

Ik keek op mijn telefoon. Geen bericht. Elke minuut voelde als een uur. Ik hoorde hun stemmen niet, maar ik zag het voor me: zijn hand op haar dij, haar hoofd iets naar hem toe gebogen, haar lach die net iets te hoog was. En ik zat hier. Alleen. Wachtend. Met een glas in mijn hand en een knoop in mijn maag die steeds strakker werd aangetrokken. Ik wist niet of ik wilde dat ze snel terugkwam… of juist niet.

Het was iets over half twee toen ik de sleutelkaart in het slot hoorde. De deur ging langzaam open, alsof ze niet zeker was of ik sliep. Liesbeth stapte binnen. Alleen. Haar haar zat warrig, een paar plukken plakten tegen haar hals. Haar lippenstift was verdwenen. De bovenste twee knoopjes van haar blouse stonden open; ik zag een vage rode afdruk net boven haar decolleté, een zuigzoen die nog vers was. Ze deed de deur zacht achter zich dicht en bleef even staan, haar rug tegen het hout, alsof ze steun zocht. Haar ogen vonden de mijne in het schemerdonker.

“Hoi…” fluisterde ze schor.

Ik zat nog steeds in dezelfde stoel, het lege whiskyglas in mijn hand. Ik zei niets. Ze schopte haar pumps uit, liep op blote voeten naar me toe. De geur kwam eerder dan zij, wijn, haar parfum… en iets muskusachtigs, mannelijks. Toen ze vlak voor me stond, zag ik het pas echt, haar wangen rood, haar ogen glanzend van drank en iets anders. Haar adem ging snel. Ze legde haar hand tegen mijn wang, teder, bijna schuldbewust.

“Je bent nog wakker,” zei ze zacht.

Ik knikte langzaam. Ze beet op haar lip, aarzelde even, en ging toen op haar hurken voor me zitten, haar handen op mijn knieën.

“Wil je… wil je het weten?” vroeg ze, haar stem trilde een beetje.

Ik hoorde mezelf antwoord geven, nauwelijks hoorbaar: “Ja.”

Liesbeth bleef op haar hurken zitten, haar handen op mijn knieën, haar gezicht vlak bij het mijne. Ze praatte zacht, bijna fluisterend, alsof ze bang was dat de muren mee zouden luisteren.

“We bleven nog een glas drinken… maar na tien minuten zei Gerard: ‘Kom, we gaan ergens rustiger zitten.’

Hij nam me mee naar een klein hoekje achterin de bar, een halve ronde bank met lage tafeltjes. Er brandde bijna geen licht. Hij ging in het midden zitten en trok me meteen naast zich, zo dicht dat mijn dij tegen de zijne drukte. Zijn hand lag meteen op mijn been, hoog, onder mijn jurk. Gewoon… daar. Alsof het van hem was. Ik keek om me heen of iemand het zag, maar het was te donker en iedereen was met zichzelf bezig.

Hij schonk mijn glas nog eens vol en zei: ‘Drink op, dan gaan we naar boven.’

Ik vroeg: ‘Naar boven?’

Hij glimlachte alleen maar en zei: ‘Naar mijn kamer. Vijf minuten. Gewoon even napraten.’

“Ik… ik heb ja geknikt, Frans. Zonder erover na te denken.”

“In de lift drukte hij me meteen in de hoek. Zijn hand onder mijn jurk, vingers meteen in mijn slipje. Ik was nat van… hij voelde het meteen en lachte zacht in mijn oor": ‘Je liegt als je zegt dat je dit niet wilde.’

De liftdeur ging open op zijn verdieping en hij trok me aan mijn pols mee. Geen kus, geen gedoe, gewoon de kamer in. Zodra de deur dicht was, duwde hij me op mijn knieën. Hij ritste zichzelf open en… hij was al hard. Hij pakte mijn haar vast en zei: ‘Zuigen. Nu.’

"Ik deed het. Ik weet niet hoe lang, maar ik voelde hem steeds dieper in mijn keel gaan tot ik bijna kokhalsde. Hij hield mijn hoofd stil en kwam zo in mijn mond. Ik moest alles doorslikken. Hij veegde daarna met zijn duim mijn mond schoon en zei": ‘Braaf meisje.’

"Daarna tilde hij me op, gooide me op bed, trok mijn jurk omhoog en mijn slipje uit. Hij ging bovenop me liggen, zijn volle gewicht, en fluisterde": ‘Je vriendje zit nu op de kamer te wachten, hè? Terwijl ik je weer helemaal volspuit.’ En dat deed hij. Hard, diep, zonder condoom. Hij beet in mijn schouder toen hij kwam… ik voelde alles. Hij bleef even in me liggen, nog half hard, en zei": ‘Dit wordt onze gewoonte zolang we hier zijn.’ Toen trok hij zich terug, gaf me mijn slipje terug en zei: ‘Ga maar naar huis. En vertel Frans alles, tot in detail. Daar kickt hij op.’

“Dat… dat is wat er gebeurd is.”

Ze liet haar hoofd even tegen mijn bovenbeen rusten, alsof ze uitgeput was van het vertellen. En ik voelde hoe mijn eigen broek strak werd, terwijl mijn hart nog nooit zo hard had geklopt. Ik kon het niet geloven.

Twintig jaar geleden stonden we in die kleine kerk in Brugge, Liesbeth in het wit, ik met een veel te strak pak en een glimlach die niet meer van mijn gezicht af ging. We beloofden elkaar eeuwige trouw, in goede en slechte dagen, in ziekte en gezondheid. En nu zaten we hier, in een kamer in Nederland, voor onze twintigste huwelijksverjaardag… en mijn vrouw kwam net binnen na een tweede keer neuken met een man die we enkele dagen geleden nog niet kenden.

Liesbeth lag nu naast me op bed, haar rug naar me toe, nog steeds naakt onder het laken. Ik hoorde haar zachte ademhaling, maar ik wist dat ze niet sliep. Ik ook niet.

Twintig jaar.

Twintig jaar samen ontbijten, vakanties, ruzies over de verwarming, lachen om slechte films, vrijen in het donker, huilen bij begrafenissen, elkaar vasthouden als het leven te zwaar werd. En nu dit.

Mijn vrouw, mijn Liesbeth, droeg nog steeds de geur van een andere man op haar huid. Zijn sperma zat nog in haar. Zijn vingerafdrukken stonden op haar heupen. En ik… ik had het laten gebeuren. Ik had het gewíld. Wie waren we geworden? En waarom voelde het, ondanks alles, alsof dit het meest levend was dat ik me in jaren had gevoeld?

Om half negen werd er geklopt. Drie keer, kort en zelfverzekerd. Ik deed open in mijn badjas, haar nog nat van de douche, en daar stond hij. Gerard. In een strak zwart T-shirt, jeans laag op zijn heupen, een koffiebeker van het hotel in zijn hand. Hij keek me recht aan, glimlachte traag, alsof we oude vrienden waren.

“Goedemorgen, Frans,” zei hij rustig. “Is mijn wijfje al wakker?”

De zin landde als een vuistslag in mijn maag. Achter me hoorde ik Liesbeth in de badkamer de kraan dichtdraaien. Ze kwam de slaapkamer in, gehuld in alleen een kort hotelbadjasje dat amper tot halverwege haar dijen kwam. Haar ogen werden groot toen ze hem zag. Gerard stapte gewoon naar binnen zonder te wachten op een uitnodiging. Hij liep recht op haar af, legde zijn hand in haar nek en kuste haar vol op de mond, lang en bezitterig. Ze liet het gebeuren. Haar handen kwamen even omhoog, alsof ze hem wilde wegduwen, maar bleven toen toch op zijn borst liggen.

Hij deed de deur achter zich dicht, nog steeds met zijn arm om Liesbeths middel. Hij zette haar met haar rug tegen de muur en zei kalm, zonder een spoortje twijfel in zijn stem:

“Trek die badjas uit. Laat me zien wat van mij is.”

Liesbeths adem stokte. Ze keek even naar mij. Haar vingers trilden toen ze de ceintuur losmaakte. De badjas gleed van haar schouders en viel op de grond. Ze stond daar naakt, precies zoals ze uit bed was gestapt. Haar borsten gingen snel op en neer, haar tepels al hard. Tussen haar benen glom nog een klein spoor van gisteravond, zichtbaar in het ochtendlicht dat door de gordijnen viel. Gerard liet zijn blik langzaam over haar hele lichaam gaan, als een eigenaar die zijn bezit inspecteert. Hij stapte dichterbij, legde zijn hand plat op haar onderbuik, zijn duim rustte net boven haar klit.

“Draai je om,” zei hij.

Ze draaide zich gehoorzaam om, haar handen tegen de muur. Hij bekeek haar billen, liet zijn vingers langs haar rug glijden en gaf haar toen een lichte, maar duidelijke tik. Gerard liep gewoon door de kamer, Liesbeth naakt aan haar pols achter zich aan. Hij duwde de tussendeur naar de slaapkamer open alsof dit zijn eigen suite was. Hij liet haar pols los, legde zijn hand tussen haar schouderbladen en duwde haar in één vloeiende beweging voorover op het bed. Liesbeth landde op haar buik, haar armen voor zich uitgestrekt, haar gezicht half in het kussen. Haar benen hingen nog over de rand, haar billen iets omhoog door de houding.

“Billen iets hoger,” zei hij kalm.

Ze tilde meteen haar heupen op, gehoorzaam, zonder aarzeling. Haar knieën spreidden zich een beetje, alsof haar lichaam het al wist. Hij legde zijn hand plat op haar onderrug, drukte haar lichtjes dieper in het matras.

“Goed zo. Blijf precies zo liggen.”

Daarna keek hij om, recht naar mij. “Je mag kijken, Frans. Maar je blijft bij de deur.”

Hij begon zijn riem los te maken. Liesbeths ademhaling werd hoorbaar sneller. Haar vingers klemden in het laken. En ik… ik kon me niet verroeren. Ik stond daar, in de deuropening van mijn eigen hotelkamer, en keek toe hoe een andere man mijn vrouw precies zo positioneerde als hij haar wilde hebben. Op onze twintigste huwelijksverjaardag.

Gerard liet zijn broek en boxer in één beweging zakken. Zijn pik sprong eruit, zwaar, dik en al helemaal hard, de eikel glimmend van wat voorvocht. Hij was groter, danig groter dan ik, en hij wist het. Hij pakte zichzelf even vast, liet hem een paar keer traag op en neer gaan, alsof hij het ding trots aan ons allebei toonde.

Liesbeth tilde haar hoofd een beetje op van het kussen en keek achterom. Ze ademde hoorbaar in toen ze hem zag, een klein, bijna onwillekeurig geluidje ontsnapte haar. Gerard glimlachte, stapte dichterbij en legde zijn hand weer op haar onderrug.

“Kijk eens aan,” zei hij zacht, meer tegen haar dan tegen mij. “Je kutje weet al wat er komt.”

Hij wreef de dikke eikel één keer langzaam langs haar spleetje, van onder tot boven. Liesbeth kreunde meteen, haar heupen duwden instinctief naar achteren. Hij keek nog één keer naar mij, zijn hand rustend op haar bil.

“Ze is er klaar voor, Frans. Helemaal nat voor mij.”

Toen zette hij de kop tegen haar opening en duwde in één lange, trage stoot helemaal naar binnen. Liesbeths mond viel open, een diepe, rauwe kreun vulde de kamer. Haar vingers grepen het laken vast, haar rug kromde zich. Gerard zuchtte tevreden, zijn handen nu stevig om haar heupen.

“Zo hoort het,” zei hij. “Precies zo.”

Gerard was nog niet eens helemaal in ritme, hij had nog maar drie, vier keer langzaam en diep in haar gestoten, toen Liesbeth al begon te trillen. Haar adem stokte, werd een korte, hoge kreet die ze probeerde te dempen in het kussen. Haar hele lichaam spande zich aan, haar rug kromde zich nog hoger, haar tenen krulden.

“Fuck… ik… ik kom…” hijgde ze, haar stem gebroken.

Gerard voelde het meteen, hij greep haar heupen steviger vast en gaf één enkele, harde stoot. Liesbeth explodeerde.

Ze beefde van top tot teen, haar kutje kneep ritmisch om hem heen, een golf vocht liep langs haar dijen. Ze drukte haar gezicht in het matras om niet te hard te schreeuwen, maar het gedempte, rauwe gekreun was door de hele kamer te horen. Gerard bleef doodstil in haar, liet haar helemaal uitkomen, zijn handen strelend over haar trillende billen.

“Zo snel al?” zei hij zacht, geamuseerd. “Je bent echt helemaal van mij, hè?”

Liesbeth kon alleen maar hijgen, haar lichaam nog trillend van de naschokken. Gerard bleef diep in haar, zijn handen rustig op haar heupen, terwijl Liesbeth nog nahijgde van haar orgasme. Hij keek op zijn horloge en zuchtte tevreden.

“Ik hou het kort, schatje,” zei hij kalm, terwijl hij langzaam begon te stoten, diep en beheerst. “Ik heb om elf uur een afspraak met een vriend… zaken.”

Hij keek even naar mij, een kort knikje alsof hij me gerust wilde stellen.

Liesbeth kreunde zacht bij elke stoot, haar lichaam nog overgevoelig. Hij versnelde een beetje, zijn ademhaling werd zwaarder.

“Maar ik wil wel één ding,” gromde hij. “Ik wil dat je me nog één keer heel hard laat komen… diep in je. Zodat je de hele dag met mij in je rondloopt.”

Hij greep haar haar vast, trok haar hoofd zacht achterover. Hij stootte nog een paar keer hard en diep, toen zag ik het aan zijn hele lichaam: hij kwam. Een laag, langgerekt gegrom, zijn heupen strak tegen haar billen gedrukt, zijn vingers diep in haar vlees. Hij bleef even zo staan, pompte nog een paar keer na, ademde diep uit. Daarna trok hij zich langzaam terug. Een dun straaltje liep meteen uit haar, langs haar dij. Hij gaf haar een lichte tik op haar bil.

“Braaf. Blijf nog even zo liggen, dan blijft het erin.”

Hij trok zijn broek weer omhoog, ritste zich dicht, en keek naar mij.

“Bedankt voor het lenen, Frans.”

Hij liep de kamer uit, koffiebeker nog in zijn hand, alsof hij net even een kop suiker was komen halen. De deur viel dicht. Liesbeth bleef op haar buik liggen, hijgend, met haar benen nog licht gespreid… en zijn zaad langzaam uit haar druipend op ons jubileumlaken. Ik stond nog steeds in de deuropening, mijn hand al in mijn broek zonder dat ik het echt doorhad.

Liesbeth lag daar op haar buik, precies zoals hij haar had achtergelaten: billen iets omhoog, benen licht gespreid, zijn zaad dat langzaam uit haar gleed en een glimmend spoor op haar dij trok. Haar ademhaling nog zwaar, haar rug glanzend van een dun laagje zweet. Het was te veel. Ik voelde het al opkomen voordat ik er erg in had: een paar snelle bewegingen, mijn hand strak om mezelf, mijn blik vastgepind op dat beeld van mijn vrouw, gebruikt, gevuld, achtergelaten. Ik kwam met een gedempt gekreun. Een kort, heftig schokje, en een klein straaltje spoot uit me, landde met een zacht plofje op het hotel-tapijt, vlak bij de rand van het bed.

Liesbeth tilde haar hoofd op, keek me aan. Haar ogen nog wazig, haar mond half open. Ze zag wat ik had gedaan… en glimlachte zwakjes, bijna teder bijna. Ze zei niets. Toen liet ze haar hoofd weer zakken in het kussen, haar benen nog steeds open, alsof ze wachtte tot het laatste beetje van hem uit haar zou druipen. Ik kon het niet laten.

De geur was sterk, zout en muskusachtig, een mengeling van haar en hem, die me recht in mijn onderbuik raakte. Ik zakte op mijn knieën achter haar, mijn handen gleden bijna vanzelf over haar billen, spreidden ze iets verder. Haar kutje lag open, rood en glanzend, zijn dikke, witte pap liep er nog langzaam uit, een traag straaltje dat over haar klit droop en op het laken viel. Ik boog me voorover. Mijn tong raakte haar aan, één lange, trage lik van onder naar boven, dwars door zijn zaad heen. De smaak explodeerde in mijn mond: zout, warm, een beetje bitter, maar vooral… hem. En haar.

Ze zei geen woord. Ze duwde alleen haar heupen nog iets verder naar achteren, opende zich nog iets meer voor me, alsof het de natuurlijkste zaak van de wereld was. Alsof ze al wist wat ik ging doen. Alsof ze het verwachtte. Alsof het nu mijn taak was.

Ik legde mijn handen steviger op haar billen, spreidde haar helemaal open en liet mijn tong opnieuw diep naar binnen glijden. Langzaam, grondig. Ik zoog, slikte, proefde alles wat hij in haar had achtergelaten.

Liesbeth kreunde zacht, haar lichaam ontspande zich volledig, ze gaf zich over aan mijn mond. Ze duwde haar kutje tegen mijn gezicht, ritmisch, zachtjes, alsof ze me wilde helpen, wilde laten voelen dat dit oké was. Dat dit nu bij ons hoorde.

En terwijl ik haar schoonmaakte met mijn tong, voelde ik iets breken in me, en tegelijk iets heel nieuws ontstaan.

Een stille, intense overgave.

Van haar.

En van mij.