De Avond Voor Kerstmis - 2

.


Al een paar maanden weet ik dat mijn ouders met kerstmis niet thuis zijn, maar nu het dichterbij komt vind ik het eigenlijk toch wel ontzettend kut. In het hele huis maakt iedereen zich op om voor de kerstdagen naar huis te gaan. Zo meteen zijn ze allemaal vertrokken en ik blijf hier alleen achter. Waar me dus helemaal niks aan lijk, in mijn uppie, in dit grote huis.


‘Erik, lieverd, je vindt het toch niet erg dat we dit jaar een keertje voor onszelf kiezen, hè?’ Zo leidde mijn moeder in dat ze met haar nieuwe vriend wilde gaan overwinteren in Spanje. Nee, natuurlijk vind ik dat niet erg, want hij is gewoon een wáardeloze kerel, ik hoef daar echt geen Kerst mee te vieren. Maar dat mijn moeder doet alsof ze voor het eerst voor zichzelf kiest, serieus, als je het mij vraagt doet ze haar hele leven al niet anders. Hup mijn vader eruit, hup ik op kamers, hup zij een eigen flatje, alles om mijn moeder maar de ruimte te geven die ze zegt zo hard nodig te hebben…

Home alone

Ik vond het wel best, dacht ik, maar nu het dichterbij komt baal ik eigenlijk ontzettend. Ik woon met vijf andere jongens en vier meiden in dit huis en al sinds gisteren staat de tent op stelten. Een paar dagen terug hadden de meesten van ons hun laatste tentamens en sindsdien loopt iedereen cadeautjes te kopen en koffers te pakken, want zij gaan dus allemaal wél met Kerstmis naar huis. En het ergste is dat Lieneke er ook twee weken niet is. Al direct sinds ik in september hier kwam wonen viel ik als een blok voor haar en al die tijd durf ik er haar niks van te zeggen. Zo vaak nam ik het me al voor, om me eindelijk tegen haar uit te spreken, maar de angst dat ze me afwijst houdt me tegen.

Ze is hartstikke knap en kan als ze zou willen aan iedere vinger wel een kerel krijgen. Er is altijd veel belangstelling voor haar, maar gelukkig houdt ze die tot nu toe allemaal van zich af. Ze staat daarom inmiddels bekend als een ‘ijskoninginnetje’, waar weinig mee te beginnen is. Nou ja, ik troost me met de gedachte dat ze ten minste hier in huis woont en dat ik haar daardoor echt vaak zie. Hoewel, behalve de komende dagen dan. Ik zie er als een berg tegen op, om hier de komende week helemaal in mijn uppie te zitten.

Om wat bij te verdienen werk ik in een pizzeria en om de stilte in huis te ontvluchten heb ik gevraagd om met kerstmis extra diensten te mogen draaien. Maar jammer genoeg sluit Angelo de tent na vanavond, morgen op kerstavond en eerste Kerstdag is hij gesloten. Pas twee Kerstdag gaat hij weer open en ik sta dan voor een lange dienst ingeroosterd. Ik ben niet de populairste jongen in huis maar toch heb ik met iedereen wel een goede band, dus ga ik alle kamers af en wens iedereen een fijn Kerstfeest. Als ik bij de kamer van Lieneke aanklop sta ik er meteen alweer met mijn hart in mijn keel. Als ze opendoet en haar gezicht door een kier laat zien reageert ze op mijn wens met ‘jij ook’ en weg is ze weer. Had ze nou gehuild?

Het is druk in de pizzeria. De gasten hebben er zin in, het gaat er vrolijk aan toe en de drankjes lopen als een tierelier. Angelo loopt als een dirigent rond en geeft de mensen in de keuken en in de bediening voortdurend aanwijzingen, dat die pizza een tikje te aangebrand is of dat daar in de hoek mensen al even zonder een drankje zitten, en ga zo maar door. Na afloop is het altijd gezellig, dan eten we met zijn allen samen nog wat punten pizza en dan is het tijd om weer op huis aan te gaan. Als ik binnenkom is het niet zoals gebruikelijk gezellig en rumoerig, maar muisstil. Verder zijn de gezamenlijke huiskamer en de keuken éen grote puinhoop, alsof er een bom in is gevallen en daar mag ik het dan mee doen, deze dagen.

Ik duik mijn nest in en besluit daar morgen zo lang mogelijk in te blijven liggen. Maar natuurlijk word ik juist dan supervroeg wakker en na een uur heb ik wel gezien. Ik maak van de nood een deugd en ga m’n lijf eerst maar eens een goede scheerbeurt te geven. Daarna is het tijd om te sporten en als ik daarvan terugkom ga ik aan het opruimen van het huis te beginnen, want in die zooi wil ik niet mijn kerstdagen doorbrengen.

In de grote gezamenlijke badkamer kleed ik me uit en als ik mezelf in de spiegel bekijk ben ik best wel tevreden. Ik heb bruine ogen en een donkere bos krullend haar, die ik meestal vrij lang laat, waardoor het er wel lekker nonchalant uitziet. Op mijn lijf heb ik gelukkig niet zoals nogal wat andere huisgenoten het bekende rolletje vet, dat altijd op de loer ligt, omdat er nogal wat wordt gedronken en het eten niet altijd even gezond is. Ik wil dat koste wat kost voorkomen en ben daarom best wel fanatiek in sporten. Zittend op de wc scheer ik mijn borsthaar en alles eronder. Ik houd ervan om het rond mijn pik kaal te houden en ben daar dan ook wel even mee bezig. Zoals zo vaak snijd ik me met het mesje weer eens een keertje in mijn zak, kut, altijd hetzelfde. Als ik klaar ben spoel ik de boel door, was de losse stoppeltjes van mijn lijf en kleed ik me aan voor de sportschool.

Het is er druk, veel mensen gaan er blijkbaar daags voor Kerstmis nog even tegenaan, waarschijnlijk om zich daarna goed vol te kunnen laden. Het steekt ineens wel weer even dat ik vanavond en morgen helemaal alleen ben. Om die gedachte weg te drukken begin ik met op de loopband fanatiek een half uurtje hard te gaan lopen. Daarna doe ik mijn gebruikelijke rondje op de apparaten. Ik werk met een schema en vandaag krijgen de buik en rugspieren extra aandacht. Na ruim een uur ben ik lekker vermoeid en is het tijd voor de sauna, het onderdeel waar ik me altijd het meest op verheug.

Het is er druk en gezellig. Nogal wat mensen willen eigenlijk dat het daar stil is maar dan moeten ze maar naar zo’n relaxcentrum gaan. Hier kom je om te sporten en mag er wat mij betreft best wel gekletst worden. Meestal tref ik er wel iemand die ik ken. Vandaag gelukkig ook en algauw zitten we volop met elkaar te kletsen over onze trainingsschema’s.

Kerstavond

Het loopt al tegen vieren als ik weer thuiskom en daar valt de stilte als een verstikkende deken over me heen. Het is bizar, hoe anders dit huis is dan wanneer we er allemaal zijn en het meestal éen grote drukke heksenketel is. Oké Erik, niet zeuren, aan de slag. Allereerst ruim ik de woonkamer op, sop zo her en der de kringen van de glazen en flessen weg en sla daarna aan het stofzuigen. Officieel hebben we een rooster wie er aan de beurt is, maar meestal werkt dat voor geen meter en gaat diegene aan de slag die zich het meest aan de zooi ergert.

Na de woonkamer is de keuken aan de beurt, waarvan de vloer zo erg plakt dat je nog maar met moeite je schoenen krijgt losgetrokken. Na de afwas is het dan ook de beurt aan de vloer, en net als ik die aan het schrobben ben hoor ik de deur slaan. Huh? Meteen daarna hoor ik iemand de trap naar de eerste verdieping op rénnen, waarna ik boven een deur hoor slaan. Wie zou dat zijn? Iets vergeten zeker. Ik maak snel mijn klusje af en ga dan op onderzoek uit.

Op de eerste verdieping zie ik onder de deur van Lieneke licht schijn, meteen weer schiet mijn hart in een volgende versnelling. Als ik aanklop krijg ik geen antwoord. Dit keer tik ik iets harder, en als er dan ook geen reactie komt probeer ik de deur te openen, maar die zit in het slot. ‘Lieneke, ben jij dat?’ vraag ik dan. Ik hoor wat gerommel in de kamer en dan komt er een reactie: ‘ja. Laat me met rust!’ Gezellig dit, komt ze me op kerstavond ook nog eens afsnauwen. Toch kan ik het niet laten: ‘Het is Kerstavond, ik ga zoiets lekkers koken. Eet je mee?’ ‘Ga weg!’ is het antwoord.

Nou dat is duidelijk. Behoorlijk bitchy, dit, maar ze zal wel niet voor niks zijn teruggekomen Eigenlijk was ik helemaal niet van plan om te gaan koken, iets laten bezorgen leek me wel zo gemakkelijk. Maar ik besluit ter plekke lasagne te gaan maken. Als die in de oven staat gaat het hele huis ernaar ruiken en dan komt ze vast wel mee eten. Als een idioot peddel ik naar de supermarkt, die gelukkig nog open is en waar het een compleet gekkenhuis is. Blijkbaar zijn er meer mensen zoals ik, die op zijn laatst nog snel-snel wat halen. Ik weet zo ongeveer blindelings de plekken waar ik mijn ingrediënten kan vinden en dankzij de zelfscan kassa sta ik tien minuten later weer buiten.

Ik probeer er de lekkerste lasagne ever van te maken en eindelijk staat het gerecht in de oven. Het is inmiddels half acht, ik heb er inmiddels onwijs veel zin in. Lieneke laat nog steeds niks van zich horen en tegen de tijd dat het eten klaar is loop ik weer naar boven. Bij haar deur aangekomen klop ik weer en vraag: ‘Lieneke, ik heb lasagne gemaakt, kom je een hapje mee eten? Met zijn twee is gezelliger dan alleen…’ Als er geen reactie komt probeer ik het nog een keer: ‘Lieneke, kom je?’ Dan, eindelijk, een beetje gesmoord: ‘jeetje Erik, wat kan jij zeuren. Oké, ik kom zo…’ Yés

In de woonkamer dek ik de tafel op zijn mooist, waarna ik met de zojuist ook ingekochte kaarsen wat sfeer maak. Helaas ontbreekt er een kerstboom, maar ja, dat kreeg ik zo snel niet meer georganiseerd. En dan is het wachten geblazen. Ik zet de oven zachter zodat de lasagne niet aanbrandt en ga dan op de bank zitten. Om me heen kijkend ben ik wel blij dat alles weer een beetje opgeruimd en fris is, en ik verheug me erop dat dat enkele dagen zo zal blijven. Als mijn huisgenoten er allemaal zijn is het meestal snel weer een puinhoop, maar de meesten komen pas na Nieuwjaar terug.

Blijkbaar ben ik in slaap gevallen, want ik word wakker gemaakt door Lieneke. Zachtjes raakt ze mijn schouder aan terwijl ze zegt ‘hey Erik, zullen we eten?’ Ze is er! Ik schiet overeind en bots dan bijna tegen haar aan. ‘Ohw, ja, sorry, ik haal de lasagne.’ Tjesses, wat ben ik toch een oen, ik ga al over de zeik als ze een paar woorden tegen me zegt. Maar ondertussen ben ik wel wezenloos blij dat ze naar beneden is gekomen en dat ze met me wil eten. Het eten heeft het wachten goed doorstaan en even later zet ik een dampende schaal lasagne met een mooi goudgekleurde kaaskorst op tafel. ‘Mmm,’ zegt Lieneke, ‘ik had toch wel een beetje honger.’

Pas als ik rustig zit zie ik hoe mooi ze zich toch nog heeft aangedaan voor deze avond. Ze draagt een eenvoudig zwart jurkje, dat haar figuur heel gaaf laat uitkomen. Om haar nek draagt ze een halsketting met veel glinstertjes en in lange donkere haren heeft ze uit de meestal gebruikelijke staart gehaald. Maar het mooiste zijn toch wel haar ogen, die ze een beetje heeft opgemaakt waardoor ze extra opvallen. Donkerbruin met gouden spikkeltjes erin, al zo vaak bekeek ik haar stiekem als ze dacht dat ik het niet zag, ik zou er zo in kunnen verdrinken.

‘Zullen we dan maar?’ zegt Lieneke. Oeps, blijkbaar ben ik totaal stilgevallen en pas als ik haar weer aankijk zie ik een flauw lachje, alsof ze zich om me amuseert. Hup, daar gaat mijn hoofd weer, knalrood. Ik snijd de lasagne in delen en leg een daarvan bij Lieneke op bord, waarna ik voor mezelf opschep. Snel haal ik nog even de salade die ik al had klaarstaan in de koelkast, bijna vergeten.

Toenadering

De eerste paar minuten eten we in stilte, allebei blijkbaar niet zo goed wetend hoe we een gesprek op gang kunnen brengen. Dan zegt Lieneke ‘hmm, het is lekker Erik. En wat heb je het hier mooi opgeruimd.’ Ja, daar ben ik ook wel blij mee. Ik haal een beetje verlegen mijn schouders op en zeg dan: ‘ja, was echt wel nodig, Om in die puinhoop de Kerstdagen door te brengen zag ik echt niet zitten.’ Als Lieneke dan vraagt waarom ik niet naar huis ben gegaan vertel ik haar over de scheiding van mijn ouders. Hoe ze elkaar eerst het huis uitvochten, mijn pa vervolgens emigreerde naar Curaçao en mijn moeder met haar nieuwe vriend het nodig vond om te overwinteren in Spanje. En dat ik geen enkele behoefte had om bij een van beiden te zijn.

Even blijft het daarna stil en dan zegt Lieneke, fluisterend bijna: ‘we zitten dus in hetzelfde bootje, begrijp ik.’ Als ik haar vragend aankijk: ‘…ehm, toen ik gisteren thuiskwam hing er het sfeertje van een grafkelder. Het ging al een tijdje niet goed tussen mijn ouders, en uitgerekend net voor Kerstmis hadden ze besloten uit elkaar te gaan. Mijn broer was daarom sowieso al niet komen opdagen en zelf had ik ook geen zin om in die kutsfeer te blijven…’

Terwijl ze dit vertelt zie ik in haar ogen de tranen komen opzetten. Ik weet niks anders te doen dan mijn hand op de hare te leggen en zo zitten we een tijdje, terwijl Lieneke haar tranen af en toe wegveegt met haar servetje. Als haar verdriet een beetje is gezakt zegt ze ‘mijn ogen zullen nu wel een puinhoop zijn.’ Ik maak er maar een grapje van: ‘ehm, nou, valt wel mee, je bent alleen maar veranderd in een lief pandabeertje.’ Gelukkig, er kan alweer een lachje af. Snel staat ze op en even later komt ze weer terug met een redelijk herstelde make-up. Het enige wat nog te zien is van haar huilbui zijn haar een tikje rode ogen.

Het ijs tussen ons is nu gebroken, ik voel mezelf wat vrijer tegenover haar en zeg dat ik blij ben dat ze terug hiernaartoe kwam, het was wel heel home alone. Lieneke lacht lief en knikt, dat ze ook blij is weg te zijn van haar ruziënde ouders. En langzamerhand komen we terecht in een gesprek over onszelf. We spraken nog nooit echt persoonlijk met elkaar en het is echt fijn om meer over Lieneke te horen. Wel typisch een meisje uit een heel rijk gezin. Kreeg altijd alles wat haar hartje begeerde, zat op hockey, altijd personeel in huis, maar wel een vader die er zowat nooit was. En een moeder die druk was met haar glaasjes wijn.

Natuurlijk vertel ik ook wat over mezelf, niet zo rijk, als enig kind opgegroeid, maar wel lieve ouders. Nou ja, tot mijn moeder het anderhalf jaar geleden op haar heupen kreeg en wilde scheiden. En niet veel later vond dat ik, amper klaar met mijn vwo, ook wel het huis uit kon. Sindsdien zie ik mijn ouders amper meer. Mijn vader vond een vriendin met wie hij naar Curaçao vertrok en mijn moeder sleurde de ene na de andere kerel mee naar huis.

‘Lekker dan, en daar zitten we dan met zijn tweeën’ reageert Lieneke met een lachje. ‘Allebei zo’n beetje uitgekotst door onze ouders. Zullen we dan maar een zoetsappige Kerstfilm gaan kijken? Hebben we ten minste nog íets van liefde om ons heen.’ Goed idee. Ondertussen hebben we het eten op en ik gloei van trots als ze zegt dat het heerlijk was. Samen brengen we de boel naar de keuken en wassen dan ook meteen af, we zijn het erover eens dat we het hier minstens éen dag gaan houden zoals het nu is, schoon en opgeruimd.

Uur van de waarheid

Niet veel later zitten we op mijn bed, op internet naar een film zoekend die we allebei oké vinden. De meeste Kerstfilms over zoetsappige Amerikaanse koekjesbakfamilies, waar altijd alles goed komt en uiteindelijk zijn we het eens dat het toch maar weer ‘Love Actually’ moet worden. We zagen hem allebei al vaker, maar het is ten minste een film waar iets in gebeurt. Gelukkig heb ik het nodige aan wijn en nootjes en zo ingeslagen en al gauw hebben we het ontzettend naar onze zin, naast elkaar genietend van al die mensen die langs komen en op zoek zijn naar liefde, of hem juist uit hun handen laten glippen.

Natuurlijk is het maar een film, maar toch raakt hij me wel, zeker nu het meisje naast me zit waar ik al zo lang wat mee zou willen krijgen. Het meest bizarre vind ik wel dat ik me een beetje kan opwinden over dat koppel in de film dat op kantoor een oogje op elkaar heeft, en het maar niet tegen elkaar zegt. Misschien vooral wel omdat ik eigenlijk zelf ook zo aan het worstelen ben met mijn gevoel voor Lieneke, om daar voor uit te komen. En ik erger me blijkbaar niet alleen, want ook Lieneke zegt op een gegeven moment ‘wat een sufferd is die meid, ze ziet toch zo dat hij een crush op haar heeft.’ Ja, maar dan moet je het nog wel durven zeggen, dat je iemand leuk vindt.

Als de film is afgelopen en we nog even zitten te kletsen wéet ik gewoon dat het afgelopen moet zijn. Ik ga het haar vertellen en wel nu! Ik wacht tot er even een stilte valt en begin dan.
‘…ehm Lieneke, weet je, dat koppel net in die film, dat maar om elkaar heen draaide… ik heb ook zoiets.’
Lieneke kijkt me aan: ‘oh ja? Op wie ben jij dan Erik?’
Nou, daar ga ik dan: ‘…op jou.’
Ze reageert niet eens verbaasd: ‘… ehm, ja, dat wist ik eigenlijk al wel.’
‘Hoe dat dan?’
‘Hey, kom op Erik, iederéen zag het, net als op dat kantoor in de film, zojuist.’
Ik weet hier even niks op te zeggen, schaam me eigenlijk ook wel, dat het zo duidelijk was.
Maar dan moet ik verder: ‘… ehm, en jij dan? Val jij op mij?’
Lieneke haalt haar schouders op: ‘…weet je Erik, ik val op niemand. Ik heb een hele slechte ervaring gehad en hou vanaf die tijd jongens ver bij me vandaan.’

Tegelijk dat ze dat vertelt zie ik weer tranen verschijnen. Ik zoek haar hand en ze staat toe dat ik die in de mijne neem. ‘Wat is er gebeurd? Wil je er over vertellen?’
Lieneke haalt haar schouders op: ‘liever niet, ’t was echt heel naar.’
Een tijdje zitten we zo, hand in hand, en af en toe veegt ze een traan weg met een servet.
Als ik op een gegeven moment zie dat er een traan ontsnapt en over haar wang naar beneden rolt móet ik het doen. Ik geef er een kusje op, op haar wang en neem meteen die traan mee.
Dan kijkt ze me aan: ‘je moet echt niks met mij willen beginnen, Erik. Ik ben heel ingewikkeld.’
‘Daar heb ik niks meer in te willen Lieneke. Ik val gewoon op jou.’
Het voelt zó goed dat ik het eindelijk heb gezegd. Misschien komt er helemaal niks van, maar nou wéet ze het ten minste.

Dan vertel ik haar van mijn eigen struggle in de liefde.
‘Mijn ouders leken als motto te hebben ‘doe maar gewoon dan doe je al gek genoeg.’ Altijd drukten ze het de kop in als ik eens iets anders dan anders wilde, waardoor ik in mijn jeugd steeds verder in mijzelf wegkroop. Later durfde ik daardoor nooit een meisje te laten merken dat ik haar leuk vond, bang dat ze me gek zou vinden. En nu heb ik daar nog steeds last van, om mijn plekje op te eisen en in te nemen. Ik vond allang dat die puinhoop hier eens opgeruimd moest worden, maar durfde dat pas toen iedereen weg was.’
‘Hoe kan dit nou allemaal Erik. Je bent juist superleuk. En echt iedereen in huis vindt dat hoor…’ reageert Lieneke.
Er trekt een volledige hittegolf door mijn lijf, ik word hier helemaal blij van.

‘Nou jij Lieneke! Please, vertel het me!’
Daar zijn ze weer, de tranen. Maar dan begint ze toch te vertellen.
‘Mijn ouders gingen graag uit en dan kwam er altijd een oudere jongen op mijn broertje en mij passen. Ik was een jaar of vijftien en alles aan mij was net een beetje gaan groeien. Altijd als hij kwam oppassen wilde hij aan me zitten. Ik moest dan mijn hemdje voor hem optrekken en dan voelde hij overal. Hij was zo groot en sterk, ik durfde geen nee te zeggen. Tot hij een keertje op me wilde gaan liggen, ik denk om het met me te doen. Ik heb toen zo hard gegild dat mijn broertje kwam kijken, en toen hield hij gelukkig op. Mijn broertje vertelde alles aan onze ouders en die vroegen toen waarom ik nooit iets had gezegd. Nou, hij had gedreigd dat hij me dan wel zou weten te vinden. Je wil niet weten hoelang ik daar bang voor ben geweest, Erik, dat hij me zou opzoeken...’
Ondertussen zijn haar tranen meer kleine beekjes geworden, de servetjes zijn niet aan te slepen. Als ze is uitgepraat trek ik Lieneke tegen me aan en zo liggen we zo’n beetje tegen elkaar aan, in stilte, allebei onze verhalen verwerkend.

Twee keer de eerste keer

Het is warm in mijn kamer en allebei sukkelen we in slaap. Als ik wakker word is het al tegen elf uur, bijna eerste Kerstdag! Lieneke slaapt nog als een roos en voorzichtig sta ik op, waarna ik een dekentje over haar spreid. Dan ga ik in mijn stoel zitten, naar haar kijken. Ze is zo onwijs mooi zoals ze daar ligt. Haar lange donkere haren liggen in een waaier om haar hoofd en steeds als ze uitademt komt er een kort pufje mee, nog net geen snurkjes. Zo aandoenlijk, het maakt dat ik nog verliefder op haar word dan ik al was. Na een tijdje moet ik hoognodig naar de wc en zo zachtjes als ik maar kan doe ik de deur open en dicht. Het voelt alsof ik zweef, het is zo’n opluchting dat ik het haar verteld heb. Geen idee hoe dit verder gaat, maar deze avond pakt niemand mij ooit meer af.

Als ik terugkom is Lieneke net wakker aan het worden.
‘Waar was je?’
‘Ik moest plassen’
‘Ohw... enne, waarom lig ik onder een dekentje?
‘We waren in slaap gevallen, ik wilde niet dat je het koud kreeg.
‘Mmm, lekker warm ja. En jij dan? Kom je weer naast me liggen?’
‘Wil je dat dan?’
‘Ja, graag.’
Ik weet niet wat me overkomt, als ik naast haar lig kruipt ze dicht tegen me aan.

‘Erik…?’
‘Ja?’
‘Ik denk dat ik jou toch ook wel heel leuk vind…’
‘Als mijn hart kon ontploffen zou het dat nu meteen doen.
‘Nu pas of al eerder?’
‘…ehm, al wel eerder denk ik. Maar ik wilde het mezelf niet toegeven.’
Ik draai mijn gezicht naar het hare en vraag ‘mag ik je kussen?’
‘Mmmja, dat mag wel’ zegt ze dan met een giecheltje. ‘Lief dat je dat vraagt.’
Ik weet gewoon niet wat me overkomt. Dan kus ik haar en tot mijn verbazing doet ze meteen haar lippen van elkaar en voel ik haar tong die zich tussen mijn lippen friemelt. Meteen open ik ook mijn mond, om haar binnen te laten. Ik kan gewoon niet bevatten wat me overkomt. Hoe deze Kerstavond, waar ik zo tegenop zag, ineens de mooiste van mijn leven is geworden.

Heel voorzichtig verkennen we elkaar, met onze tongen, die op en neer bij elkaar naar binnen gaan. Om elkaar te ontdekken en te proeven. Ze smaakt zo ontzettend lekker, zo helemaal naar Lieneke.
Dan maakt ze zich van me los, kijkt me even met die grote donkere ogen van haar aan en zegt dan ‘ik wil dat je het met me doet.’
Ik kijk haar totaal ongelovig aan: ‘ik? Met jou? Nu?’
‘Ja. Is dat raar? Ga ik te snel?’
‘Nee, helemaal niet, maar ik had dit echt niet verwacht.’
‘Wil je wel dan?’
‘Echt heel héel graag Lieneke!’
‘‘Maar ik heb het nog nooit gedaan hoor. Doe je wel voorzichtig?’
‘… ehm, ik ook niet’ zeg ik dan, verlegen.
‘Mmm, dat vind ik wel fijn, zijn we allebei bleu. ‘Ik moet ook even naar de wc’, zegt ze dan en weg is ze.

Met mijn handen onder mijn hoofd lig ik het allemaal te verwerken. Dit had ik echt nooit durven dromen, dat ze ook wat met mij zou willen hebben. En dan nu meteen al seks met elkaar. Ineens dringt het goed tot me door, dat ik het zo meteen voor het eerst in mijn leven ga doen, en dan ook nog met het liefste en leukste meisje ever. Het maakt me ineens bloedzenuwachtig. Moet ik me al uitkleden? Moet ik het gewoon afwachten hoe dit verder gaat? Ik heb geen idee wat ik moet doen.
Maar dan komt Lieneke terug, in een hemdje dat tot net op haar slipje reikt. Ik kijk mijn ogen uit en verlegen vraagt ze ‘ga ik echt niet te hard?’
Als antwoord sta ik op en trek ook mijn kleren uit, op mijn boxer na.
‘Mmm, je ziet er mooi uit, Erik.’
Ik straal van haar compliment. Stiekem ben ik best wel trots op mijn lijf, ik doe niet voor niks zoveel aan fitnes. ‘Jij bent ook prachtig Lieneke’ reageer ik dan.
Dan komt ze op me toe lopen en even later liggen we weer naast elkaar op bed. Lieneke op haar rug en ik op mijn zij naar haar toe. Ik leg mijn hand op haar buik en begin haar lichaam vanaf daar te verkennen. Ik voel hoe ze een beetje trilt onder mijn hand, ik kan gewoon niet bevatten dat ik haar nu mag strelen.

Ik durf niet verder te gaan dan haar buik, onder haar borsten stop ik en haar broekje durf ik ook nog niet binnen te gaan. ‘Je mag ook wel mijn borsten aanraken, hoor Erik. Ze kunnen er echt wel tegen,’ zegt ze er met een verlegen giecheltje achteraan. En dan raak ik voor het eerst in mijn leven een meisjesborst aan. Zo zacht, zo rond, zo warm, zo levend, iets mooiers heb ik nog nooit in mijn hand gehad. Als ik haar tepel aanraak wordt die meteen hard en laat Lieneke een zacht kreuntje horen.’
‘Doet dat pijn?’
‘Nee, dat is juist heel lekker.’
Meteen daarna trekt ze in éen beweging haar hemdje over haar hoofd, en dan gaat haar slipje er achteraan. ‘Jij ook Erik’ zegt ze dan. Een beetje lastig vind ik dat wel, want mijn pik staat al keihard klaar in mijn boxer. Maar wat zij durft durf ik ook en doe hem snel uit.

Meteen legt Lieneke zachtjes haar hand er omheen: ‘dit heb ik altijd al zo graag gewild, eens een piemel aanraken.’
Nou, van mij mag ze, dit gevoel is onaards gewoon.
‘Als je een beetje op en neer gaat is dat echt heel lekker.’
En dan begint ze me af te trekken. Even later buigt ze zich voorover, waarna ze ook nog mijn eikel in haar mond neemt. Het is alsof de aarde ineens stilstaat en alles alleen nog maar rond mijn lul draait.
Al best wel snel voel ik mijn zaad op komen zetten: ‘ohw, Lieneke, ik ga klaarkomen hoor!’
Maar ze blijft gewoon doorgaan en voor ik het goed besef spuit ik mijn zaad in haar mond. Ik schaam me dood, dit was helemaal niet de bedoeling. Maar dan kijkt Lieneke me aan met zo’n lief lachje op haar gezicht: ‘dit heb ik altijd als eens willen doen. Een jongen aftrekken en zijn zaad doorslikken.’

Dit had ik echt niet achter haar gezocht, dat ze dit zo gemakkelijk zou doen. Maar nou is het mijn beurt. Ik buig me over Lieneke heen, en geef haar kusjes op haar hele gezicht. Waarna ik omlaagga en haar borsten en buik helemaal bedek met kusjes. Uiteindelijk kom ik uit tussen haar benen. Ik spreid ze, ga ertussen liggen en breng dan mijn tong naar haar gleufje.
‘Dit is nou wat ík altijd al wilde doen’ zeg ik dan, Lieneke tussen haar benen door aankijkend.
‘Mmm,’ zegt ze dan, ‘doe maar!’
Ik breng mijn tong tussen haar kutlipjes en lik me dan een weg omhoog, naar haar klitje. Lieneke wordt meteen al helemaal gek, ze tilt haar bekken op om het extra hard tegen me aan te duwen. Tegelijk neemt ze haar borsten in haar hand en draait ze aan haar tepels, tot die helemaal stijf zijn.

Ik lik haar best wel lang en ze smaakt zo lekker, een beetje zout en ze ruikt net als zeewater. Maar op een gegeven moment wil ik meer, ik wil in haar. Ik kruip over haar lichaam omhoog, en bij haar gezicht aankomen vraag ik ‘mag ik in je?’
Lieneke knikt ijverig ja en dan ga ik het doen, voor het eerst in mijn leven ga ik een meisje binnen.
Ik vind het nog wel even moeilijk om goed voor haar gleufje uit te komen, een paar keer schiet ik er overheen, waardoor Lieneke op een gegeven moment giechelt.
‘Ja, sorry hoor, ik heb dit nog nooit gedaan, weet je nog?’
‘Ik help je wel’ en meteen pakt ze mijn lul beet en plaatst hem op de goede plek. Ik geef een duwtje en ineens zit ik een stukje in haar!

Ik wist niet dat het zo zou zijn. Dat strakke warme om mijn lul is zo opwindend. Maar het meeste komt dat nog omdat het Lienekes lijf is dat om me heen zit. Langzaam duw ik me verder in haar, wat nog niet zo gemakkelijk is, want ze is best wel nauw. Op een gegeven moment vertrekt ze even haar gezicht.
‘Doet het pijn?’
‘Nee, niet echt. Het voelt een beetje strak.’
‘Mmmja, voor mij ook, maar ik vind dit wel zo ontzettend fijn gevoel rond mijn lul.’
Heel even beweegt Lieneke wat tegen en meteen daarna zit ik helemaal in haar. Ik zit volledig in het liefste meisje van de wereld!
‘Hoe is dit voor jou?’ vraag ik dan.
‘Even wennen, maar toch al wel lekker hoor.’


En dan ga ik haar neuken. Ik ga een beetje uit haar kutje en duw me dan weer naar binnen. Ik neuk een meisje! Ik heb seks met Lieneke!
Ik vind een ritme in het op en neer gaan in haar en als even later Lieneke haar benen om me heen vouwt weet ik dat ze het ook naar haar zin heeft. Steunend op mijn armen kijk ik haar aan.
‘Fijn hè?’ ‘Mmmmja, heel fijn is dit. Ik vind het wel lekker als je steeds heel diep terug in me komt.’
En dat doe ik. Iedere keer trek ik me een flink stuk uit haar terug en glijd dan weer helemaal in haar, tot we elkaar raken. En ik weet het zeker, mooier dan dit kan Kerstmis nooit meer worden…


Liefs,
Zazie