De Rammelaar - 2

Het was een stralende vrijdagmiddag, de zon hing hoog en goudgeel boven de uitgestrekte velden, toen ik over de kronkelende plattelandsweg naar de boerderij van Joris reed. Ik had hem een paar dagen eerder gebeld en gevraagd of ik het weekend bij hem mocht komen logeren. Het was veel te lang geleden sinds we elkaar nog eens echt hadden gezien, en eerlijk gezegd snakte ik naar een paar dagen rust, weg van de stad, weg van alles.

Naast me zat Irina, mijn beste vriendin, die laaiend enthousiast was bij het idee om eens een echt boerenweekend mee te maken. Ze bleef maar foto’s nemen van de weilanden en de koeien die loom in de verte stonden te grazen. De oude houten poort van de hoeve stond wijd open, en daar stond Joris al, met zijn vertrouwde geruite hemd en een glimlach die zijn hele gezicht deed oplichten.

Ik wees door de voorruit en grinnikte naar Irina. “Kijk, dat is hem nou, Joris. De liefste man die je ooit zal ontmoeten. En dat daar,” ik knikte naar de enorme herdershond die naast hem stond te blaffen, “dat is IJzer. Die vindt niemand meteen lief, maar hij went wel.”

We stapten uit, de warme grind knerpte onder onze schoenen, en op het moment dat Joris me echt zag, sperde hij zijn ogen wijd open. Zijn blik gleed meteen naar mijn ronde buik.

“Anneke… alle donders! Je bent in verwachting!”

Ik barstte in lachen uit. “Verrassing! Acht maanden al, ja. Ik wilde het je persoonlijk komen vertellen.”

Hij sloeg een hand voor zijn mond, duidelijk overdonderd, en kwam toen met grote stappen op me af om me voorzichtig te omhelzen. “Kind toch, wat een prachtig nieuws! Daar moeten we op proosten… eh, ik bedoel, als dat nog mag natuurlijk?”

“Eén klein glaasje kan echt geen kwaad,” knipoogde ik. “Maak je geen zorgen, ik ben geen porseleinen pop.”

Hij draaide zich naar Irina. “En jij bent vast Irina waar Anneke het over had aan de telefoon?”

“Schuldig,” lachte ze, terwijl ze hem een hand gaf. “Aangenaam, Joris.”

“Kom kom, dames, geen gestaan hier in de zon. Geef die tassen maar, ik draag ze wel naar binnen.”

Hij tilde onze weekendtassen alsof ze niets wogen en wees trots naar de logeerkamer bovenaan de trap: fris opgemaakte bedden, een vaasje veldbloemen op het nachtkastje, het raam dat uitkeek op de boomgaard.

“Maak het jullie maar makkelijk,” zei hij warm. “Ik schenk beneden alvast iets in. Jullie krijgen allebei mijn beroemde zelfgemaakte vlierbloesemsiroop, en Anneke krijgt er een scheutje bubbels bij. Dokter-proof, beloofd.”

Toen Irina nog even in de badkamer verdween om zich op te frissen, liep ik alvast naar de woonkamer. Joris stond bij de oude eiken dressoir, voorzichtig een glas rosé voor mij inschenkend, en een stevige pint voor zichzelf. Hij keek op toen hij mijn voetstappen hoorde en glimlachte nog steeds van oor tot oor.

“Welkom thuis, Anneke,” zei hij zacht. “Echt welkom.”

Joris zette zijn glas neer en keek me aan met een blik die van ongeloof naar iets heel warms gleed. Zijn ogen glinsterden.

“Anneke… wat ben je toch een prachtig moedertje geworden,” zei hij zacht, bijna fluisterend, alsof hij het nog niet helemaal durfde te geloven.

Ik schoot in de lach en legde een hand op mijn buik. “Tja, ik heb dan ook een goeie rammelaar gehad, hè,” knipoogde ik plagend.

Hij verslikte zich bijna in zijn slok bier, zette het glas met een klap neer en staarde me aan. Zijn wangen kleurden rood.

“Bedoel je… is het… van míj?”

Ik knikte langzaam, genietend van zijn gezicht dat van verbazing naar pure blijdschap schakelde. “Eerste keer raak, ik zat meteen vol.”

Hij liet zich langzaam in zijn oude fauteuil zakken, alsof zijn benen het even begaven. Toen verscheen er een glimlach, zo breed en stralend dat zijn hele gezicht oplichtte.

“Wel verdorie, Anneke… een kind van ons…”

Ik ging tegenover hem zitten en legde mijn hand op de zijne. “Irina weet van niks, hoor. Voor haar is het gewoon een wilde nacht na een feestje, een onenightstand met een onbekende. Dat blijft ook zo.”

Hij kneep zacht in mijn vingers en knikte meteen. “Zeg geen woord meer. Mijn lippen zijn verzegeld. Dit blijft tussen ons.”

Na de drankjes nam Joris ons mee voor een rondleiding over de boerderij. We liepen langs de oude schuur, de moestuin en de verschillende stallen, waar de lucht rook naar hooi, warme dieren en een vleugje mest, precies zoals het hoort. Irina was helemaal in haar element: ze aaide de koeien, lachte om de eigenwijze geiten en maakte wel honderd foto’s.

Toen we bij het konijnenhok kwamen, slaakte ze een kreetje van blijdschap.

“O mijn god, Anneke, kijk nou! Die kleintjes!”

“Precies een week oud,” zei Joris trots. “Het wijfje heeft prachtig gejongd… goede voedster, sterke rammelaar.” Hij keek even opzij naar mij en knipoogde zo overdreven dat ik bijna in de lach schoot.

Irina tilde voorzichtig een jong konijntje op en drukte het tegen haar wang. “Aaaah, ik smelt. Wat is een voedster eigenlijk precies? En een rammelaar?”

Ik legde het haar uit, zo serieus mogelijk: “De voedster is het vrouwtje dat de jongen draagt en zoogt, de rammelaar is de man die… eh… ervoor zorgt dat er jongen komen.”

Joris grinnikte zachtjes. “Je hebt het perfect onthouden, Anneke.”

Irina was helemaal vertederd. “Ze zijn zó schattig… ik wil er ook één. Mag ik er eentje mee naar huis nemen, Joris? Alsjeblieft?”

Joris’ ogen schoten meteen naar mij, een ondeugende twinkeling erin, en zijn mondhoeken trokken omhoog in een veelbetekenende grijns.

“Haal het maar niet in je hoofd,” fluisterde ik zo zacht dat alleen hij het kon horen.

Hij barstte in een stille schaterlach uit, sloeg een hand voor zijn mond en knikte braaf, nog nahikkend van pret.

“Misschien volgend nest, Irina,” zei hij toen quasi-onverschillig. “Deze zijn nog veel te klein om bij hun moeder weg te halen.”

Die avond was het stil op de boerderij. Irina had zich al teruggetrokken op de logeerkamer, “ik ben kapot van al die frisse lucht,” had ze gegiecheld, en ik bleef nog wat napraten met Joris bij de open haard. De fles jenever stond halfleeg op tafel, zijn wangen gloeiden en zijn ogen glansden een beetje te helder.

Hij zakte onderuit in zijn stoel, zuchtte diep en zei met een brede, lodderige glimlach: “Ik ben gelukkig, Anneke. Echt gelukkig.”

Ik keek hem aan en trok een wenkbrauw op. “Dat mag ik hopen. Dit is toch precies wat je altijd wilde, hè? Een kind op de wereld zetten.”

Hij grinnikte, nam nog een slok en knikte traag. “Ja… de kans om een mooie, jonge vrouw te bevruchten… wat een droom, hè.”

Ik rolde met mijn ogen. “Ik wist wel wat je vanmiddag bedoelde toen je zo stom zat te grijnzen bij Irina en die konijntjes.”

“Haha, echt?” deed hij onschuldig, maar zijn ogen twinkelden.

“Kom nou, Joris. Je hebt allang zitten loeren. Ze heeft een mooie kont en stevige borsten, net als haar zwangere vriendin hier.”

Hij lachte bulderend, sloeg zich op zijn dij en knipoogde overdreven. “Precies! Goede melktieten, prima heupen… zou een uitstekende voedster zijn.”

“Ze heeft een vriend, ouwe geilaard,” zei ik lachend.

Hij wuifde het weg met een breed armgebaar en liet toen een luide boer. “En dan? Een kleintje extra kan geen kwaad.”

Ik stond op en schudde mijn hoofd. “Je bent straalbezopen, Joris. Tijd voor bed.”

Ik stuurde Irina snel een berichtje, ik help Joris naar bed, hij heeft iets te veel op, en sloeg toen zijn arm om mijn schouders. Hij leunde zwaar op me, rook naar jenever en hooi, en mompelde nog wat onverstaanbaars terwijl we de trap op strompelden. Bij zijn slaapkamer probeerde ik hem op de rand van het bed te zetten, maar hij had andere plannen. Zijn grote handen gleden naar mijn billen, knepen stevig en hij trok me met een ondeugende grijns naar zich toe.

“Kom op, Anneke… nog één keertje voor het slapengaan…”

Hij was sneller dan ik dacht voor iemand die net nog half laveloos leek. Met één onverwachte duw in mijn rug viel ik voorover op het bed, mijn handen in het zachte dekbed. Ik hoorde zijn riem kletteren, de rits van zijn broek, en toen sprong hij tevoorschijn, zijn dikke, stijve boerenlul, rood en kloppend in het schemerlicht van het nachtlampje.

“Kijk nou toch,” gromde hij tevreden, terwijl hij mijn rok omhoog schoof en mijn slipje opzij trok. “Je kutje is helemaal opgezwollen en nat. Ze weet al dat ze straks moet werpen, hè?”

“Joris, niet zo praten…” hijgde ik, maar mijn stem trilde van iets anders dan protest.

Hij lachte alleen maar laag, zijn grote handen grepen mijn heupen. “Dat vind je juist lekker.”

Ik voelde zijn eikel warm en glad tegen mijn opening duwen, één seconde van spanning, en toen stootte hij in één keer naar binnen. Ik hapte naar adem; zelfs na al die maanden schrok ik nog van zijn dikte, van hoe hij me helemaal vulde, hoe mijn zwangere kut zich om hem heen spande alsof ze hem nooit meer wilde laten gaan. Hij pompte diep, zonder aarzeling, zijn hele lengte gleed in me tot ik zijn ballen tegen mijn billen voelde slaan. Zijn vingers knepen in mijn heupen, en af en toe landde er een stevige, brandende klap op mijn kont.

“Voorzichtig, Joris… niet zo diep,” kreunde ik, maar mijn lichaam duwde zelf al achteruit, hongerig.

Hij boog zich over me heen, zijn adem heet in mijn nek. “Godverdomme, wat is het lekker om je te neuken nu je zo vol van mij bent.” Zijn ene hand gleed onder me, kneep hard in mijn zware, gevoelige borst. “Kijk toch eens wat een dikke tieten je hebt gekregen. Mijn zaad heeft goed werk geleverd.”

Elke stoot duwde me dieper in de matras, precies zoals ik het op dit moment wilde. Hij boog zich verder over me heen, zijn buik warm tegen mijn rug, zijn stem ruw van drank en lust.

“Ik ga je nog eens goed volspuiten, Anneke,” gromde hij in mijn oor, “zodat ons kindje meteen weet waar ze vandaan komt.”

Ik voelde het al aankomen, die golf die door mijn hele lijf trok. “Ja… ze is van jou,” hijgde ik, “spuit maar, vul me maar helemaal…”

Mijn stem brak. Een felle, trillende climax schoot door me heen; ik gilde het uit, mijn armen begaven het en ik viel voorover, mijn zware borsten plat op het laken. Alles trilde, mijn kut kneep ritmisch om zijn pik, melkte hem bijna. Joris gromde diep, zijn vingers groeven in mijn heupen en met drie, vier keiharde stoten pompte hij zich leeg. Ik voelde het warm en dik in me spuiten, tot hij met een lange, bevredigde zucht op me neerviel, zijn volle gewicht op mijn rug.

“Slaap vannacht bij mij,” mompelde hij uitgeput tegen mijn schouder.

Ik schudde zacht mijn hoofd, ook al kostte het moeite om weer helder te worden. “Nee, Joris. Ik ga terug naar de logeerkamer. Irina mag geen argwaan krijgen.”

Hij kreunde teleurgesteld, maar liet me gaan. Ik gleed onder hem vandaan, voelde zijn zaad al tussen mijn benen lopen. Snel een warme douche in zijn kleine badkamer, het water spoelde de geur van seks en jenever van me af. Toen ik op mijn tenen de logeerkamer binnensloop, brandde het nachtlampje nog. Irina zat rechtop in bed, dekbed tot haar kin, en keek me met grote ogen aan.

Ik bleef in de deuropening staan, mijn haar nog vochtig van de douche. “Nog wakker?”

Het dekbed gleed van haar schouders. Het nachtlampje tekende harde schaduwen op haar gezicht; geen glimlach meer, alleen een serieuze blik.

“Anneke… waarom heb je me nooit verteld dat Joris de vader is?”

Mijn hart sloeg over. “Wat… hoe…?”

“Ik heb jullie gezien,” zei ze kalm. “Ik was naar beneden gegaan voor een glas water. De deur van zijn kamer stond op een kier. En daarna hoorde ik jullie praten… over ‘onze dochter’, over ‘volspuiten’… het was vrij duidelijk wie dat kind heeft verwekt.”

Ik liet me op de rand van het bed zakken, ineens doodmoe. “Sorry, Irina. Ik wilde je er gewoon buiten houden.”

Ze keek me strak aan. “Wat is er in godsnaam gebeurd dat jij je zomaar door hem hebt laten nemen?” Ik zuchtte diep en begon te vertellen. Ik vertelde haar het hele verhaal van die nacht en hoe ik uiteindelijk na enkele beurten zwanger was geraakt.

Irina’s ogen werden steeds groter. “Na enkele beurten, zeg je?”

Ik lachte zacht, een beetje schaapachtig. “Heb je daarnet zijn lul gezien?”

Ze knikte langzaam, haar wangen kleurden licht. “Ja… ik schrok me een ongeluk. Dat ding is… gigantisch.”

“Precies,” zei ik. “De eerste keer dacht ik echt dat hij me doormidden zou splijten. Maar op een gegeven moment… ik weet niet hoe ik het moet uitleggen… werd ik zó geil dat ik hem gewoon moest voelen. Diep. Helemaal. En sindsdien zit het in mijn hoofd. Zelfs nu ik acht maanden zwanger ben, denk ik er nog geregeld aan.”

“En je wilde echt een kind van hem? Bewust?”

“Op dat moment… ja. Hij had me zo opgewonden, zo volkomen gek gemaakt, dat ik uit pure lust ‘ja’ zei. ‘Spuit maar in me, maak me zwanger.’ Ik meende het. Op dat moment wilde ik niets liever dan zijn zaad diep in me voelen en de gevolgen dragen.”

Irina ademde langzaam uit. “Eerlijk? Ik vond het… opwindend. Om jullie te horen, om te zien hoe hij je nam. Hoe hij praatte. Met mijn vriend is het altijd zo netjes, zo braaf. Nooit zo… rauw.”

Ik grinnikte zacht. “Als je Joris zijn gang laat gaan, wordt hij inderdaad een beest. Dat vieze, dierlijke gepraat… dat windt me mateloos op.”

Irina lachte kort en fluisterde, “Dat mag bij ons thuis ook wel eens gebeuren.”

De volgende ochtend zaten we al vroeg aan de grote keukentafel. De zon scheen door de kleine raampjes, de koffie rook heerlijk en Joris stond fluitend pannenkoeken te bakken alsof hij de hele nacht als een baby had geslapen.

Hij zette een stapel voor ons neer en grijnsde breed. “En, hebben de konijntjes goed geslapen?”

Ik keek naar Irina, knipoogde, en we barstten allebei in lachen uit.

“Jij ook, Joris?” vroeg Irina met pretlichtjes in haar ogen.

“Als een roos,” zei hij trots, terwijl hij een klontje boter op de pan liet smelten. “Ik was compleet uitgeput.”

Irina boog zich naar me toe en fluisterde: “Dat wil ik wel geloven.”

Toen Irina even later naar het toilet verdween, kwam Joris naast me staan, legde een hand op mijn schouder en zei zacht, met een ondeugende blik: “Jouw vriendin is een prachtig wijfje, hoor. Mooie heupen, stevige borsten… “

Ik gaf hem een speelse tik tegen zijn bovenarm. “Gedraag je, ouwe bok. Ze heeft al een vriend.”

Hij haalde zijn schouders op, zijn ogen twinkelden. “Details.”

Ik schudde lachend mijn hoofd en nam een hap van mijn pannenkoek. Dit weekend was nog lang niet voorbij.

Ik prikte met mijn vork in zijn richting. “Geilaard! Pas op je woorden, hè. Ze is jouw vieze praat helemaal niet gewend. En trouwens… ze heeft ons gisteren betrapt.”

Joris’ ogen werden groot, het mes met boter bleef halverwege de pan hangen. “Echt waar?”

“Ja. Ze heeft alles gezien én gehoord. En ze weet nu dat jij de vader bent.”

Even was het stil. Toen verscheen er langzaam een brede, bijna kinderlijk blije grijns op zijn gezicht. Hij legde de spatel neer, veegde zijn handen af aan zijn schort en zuchtte diep, opgelucht.

“Godzijdank,” zei hij zacht. “Ik ben echt slecht in geheimen bewaren. Elke keer als ik naar je buik keek, wilde ik het van de daken schreeuwen.”

Irina kwam de keuken weer binnen, haar haren in een slordige knot, en had zich omgekleed in een strak, grijs joggingpakje dat ze blijkbaar in haar tas had zitten. Het zat als gegoten, het broekje spande om haar heupen en billen, het topje liet een streepje buik zien en haar borsten kwamen er prachtig in uit. Joris keek op van de pan, deed alsof hij bijna struikelde en floot zachtjes tussen zijn tanden.

“Nou nou, Irina… jij bent ook lekker gebouwd, zeg. Het lijkt wel alsof alle mooie vrouwen deze week bij mij op bezoek komen.”

Ik verstijfde even, klaar om hem een schop te geven, maar Irina barstte in lachen uit.

“Haha, pas maar op dat je het niet aan je hart krijgt, oude baas!”

Joris grinnikte breed en klopte op zijn borst. “Maak je geen zorgen, dit oude hart kan nog wel wat hebben.” Hij draaide zich weer naar haar toe, spatel in de aanslag. “Zeg eens eerlijk, Irina… als je Anneke zo ziet, met die dikke buik en die gloed… kriebelt het dan niet een beetje vanbinnen?”

Irina’s wangen kleurden licht, maar ze glimlachte. “Mijn vriend en ik praten er wel eens over, ja. Het zal ooit wel gebeuren.”

Joris knikte goedkeurend, zijn ogen twinkelden. “Met zo’n lichaam als dat van jou? Dat wordt een makkie.”

Hij knipoogde overdreven. Irina lachte en keek hem nieuwsgierig aan. “Hoezo?”

Ik boog me naar haar toe en fluisterde: “Nu komt het.”

Joris zette zijn handen in zijn zij en keek haar aan alsof hij een veilingmeester was.

“Kijk nou zelf, brede heupen om te dragen, een stevig, rond kontje om goed op te stoten, en dan die prachtige tieten… je bent gewoon gemaakt om nestjes te werpen, meid.”

Irina proestte het uit, half geschokt, half gevleid, en sloeg een hand voor haar mond.

“Joris!” riep ik quasi-verontwaardigd, terwijl ik met mijn ogen rolde.

Maar Irina lachte tranen. “Oké, dat is… eh… duidelijk.”

Ze schudde haar hoofd, nog nahikkend. “Je bent echt erg, hoor.”

Joris haalde zijn schouders onschuldig op en draaide nog een pannenkoek om. Irina veegde een lach-traan weg, maar haar ogen bleven nieuwsgierig op Joris rusten.

“Dus jij denkt echt dat het bij mij ook zo makkelijk zou gaan?”

Joris zette de pan neer, kruiste zijn armen en keek haar met een brede, zelfverzekerde grijns aan.

“Als je vriend een echte vent is, en ik ga ervan uit dat hij dat is, dan duurt het geen maanden. Eén goed seizoen en je bent vol.”

Ik proestte het uit en leunde achterover. “Zoals met die ‘vent’ die mij vol stak, zeker?”

Irina’s wangen kleurden nu echt rood, maar ze lachte mee. “Ja, na een paar beurten al raak, toch?”

Ik knikte overdreven. “Echt waar. Ik heb hem amper aangeraakt of hij had me al zwanger.”

Joris stond daar maar te stralen, armen over elkaar, alsof hij een prijsstier was die werd gepresenteerd.

Irina boog zich een beetje naar voren, haar stem lager, plagend. “Een echte broedpenis, dus.”

Ik barstte in lachen uit. “Precies! Zo’n ding waar je alleen maar naar hoeft te kijken en je bent al in verwachting.”

De rest van de dag bleef de toon luchtig, plat en heerlijk ongegeneerd. We hielpen Joris met wat klusjes op het erf, voerden de paarden, dronken verse karnemelk in de schaduw van de oude eik en lagen uren te lachen om elkaars stomme grappen. Joris liep erbij als een pauw die zijn staart niet meer kon sluiten, en ik voelde me voor het eerst sinds maanden echt zorgeloos.

Die avond lagen Irina en ik naast elkaar in het smalle logeerbed, het raam op een kiertje, de nachtlucht warm en zwaar van jasmijn. Ik lag op mijn rug, mijn dikke buik als een eilandje tussen ons in.

“Vind je het echt niet erg dat alles zo… verandert?” vroeg ze zacht, terwijl ze met één vinger over de zilveren striemen op mijn borsten gleed.

“Jawel,” zei ik, “maar tegelijk is het ook geil. Alles voelt voller, gevoeliger. En als Joris dan zo naar me kijkt… alsof hij me elk moment weer vol wil pompen.”

Irina beet op haar lip. “Het was zo smerig om te zien hoe hij je gisteren nam. Zo rauw, zo dierlijk. Als je niet al zwanger was geweest, had hij je ter plekke weer vol gespoten.”

Ik lachte zacht. “Dat had hij zeker gedaan. Die man spuit als een brandslang.”

Ze draaide zich op haar zij, haar gezicht vlak bij het mijne. “God, Anneke… je praat zo geil. Dat heb je echt van hem overgenomen.”

“Absoluut,” fluisterde ik. “Hij heeft me geleerd om er gewoon over te praten. Geen schaamte. Gewoon zeggen wat je voelt, wat je wilt.”

Irina’s adem stokte even. “Ik ben… ik ben eerlijk gezegd wel nieuwsgierig hoe dat eruitziet. Als hij echt klaarkomt. Hoeveel, hoe hard…”

Ik grijnsde in het donker. “Hard. Heel hard. En veel. Echt een dikke, witte pap die overal heen spettert. Soms schiet het gewoon een meter ver als hij zich aftrekt.”

“Fuck,” fluisterde ze. “Ik wil dat zien.”

“Misschien krijg je je kans nog,” zei ik schor.

Ik kon niet slapen. Irina lag naast me te snurken, zacht en tevreden, maar mijn rug zeurde en mijn buik voelde strak en droog. Ik pakte het potje anti-striemencrème van het nachtkastje, maar zodra ik probeerde te bukken, schoot er een scherpe pijn door mijn onderrug.

“Joris?” fluisterde ik door de kier van de deur. “Sorry… kun je even helpen?”

Hij verscheen binnen een paar seconden, in alleen zijn oude boxershort, haar door de war, ogen nog slaperig maar meteen alert.

“Wat is er, schat?”

“M’n rug. En m’n buik moet ingesmeerd worden, anders krijg ik morgen weer striemen. Irina slaapt, ik wil haar niet wakker maken.”

Hij glimlachte warm. “Kom maar, draai je om.”

Ik ging op mijn rug liggen, trok mijn nachthemd een stukje omhoog tot onder mijn borsten. Hij ging op de rand van het bed zitten, warmde de crème tussen zijn grote handen en begon langzaam, met stevige cirkels, over mijn strak gespannen buik te wrijven.

“Zo beter?” vroeg hij zacht.

“Heel goed,” zuchtte ik, ogen dicht.

Mijn nachthemd was al een paar knoopjes opengevallen; hij zag het, aarzelde één seconde, en schoof toen voorzichtig de stof verder opzij. Mijn borsten lagen zwaar en bloot in het maanlicht dat door het raam viel.

“God, Anneke…” fluisterde hij schor. “Je hebt echt melktieten gekregen. Kijk die tepels… groot, donker, perfect.”

“Als de melk komt,” zei ik plagend, “mogen jij en je dochter elk aan een kant hangen.”

Hij lachte zacht, maar zijn handen waren al bezig, hij nam een beetje extra crème en begon mijn borsten te masseren, langzaam, grondig, alsof hij er nooit meer mee wilde stoppen. Mijn tepels werden hard onder zijn palmen, en ik voelde de hitte meteen tussen mijn benen.

“Joris…” probeerde ik te waarschuwen, maar het klonk eerder als een zucht. Zijn ene hand gleed lager, onder de rand van mijn slipje, vond me al nat en begon me zacht maar doelgericht te strelen.

“Joris, hou je in,” fluisterde ik hijgend, “straks wordt Irina wakker…”

Hij boog zich voorover, zijn mond vlak bij mijn oor.

“Dan moet je heel stil zijn,” gromde hij zacht.

Zijn vingers gleden dieper en gingen traag over mijn clit, precies zoals hij wist dat ik het lekker vond. Af en toe keek hij op, over mijn schouder, naar Irina die rustig doorsliep.

Ik grinnikte zacht. “Is er iets dat je bevalt?”

“Alles,” fluisterde hij meteen, en knipoogde. “Wat draagt ze eigenlijk onder dat laken?”

“Joris, alsjeblieft… kan je ook één seconde aan iets anders denken?”

Hij lachte alleen maar, zijn hand gleed weer over mijn borst, kneep zacht in mijn tepel. “Nee.”

Ik voelde mezelf alweer nat worden, mijn heupen bewogen bijna vanzelf mee met zijn vingers. “Wat een lekker lijf heb je toch gekregen, Anneke,” mompelde hij schor. “We gaan het echt niet bij dat ene jong houden, hoor.”

“God, denk je nu alweer aan neuken? Je bent gek.”

“Als ik de kans krijg, moet ik hem nemen,” zei hij, en zijn ogen glinsterden.

Ik beet op mijn lip, keek naar zijn hand die tussen mijn benen verdween, en toen weer naar hoe hij naar Irina staarde.

“Wil je kijken?” vroeg ik plagend, mijn stem laag en hees.

Hij knikte bijna onmerkbaar.

Ik pakte het laken vast en trok het heel langzaam omlaag.

Irina lag op haar zij, haar rug naar ons toe, haar nachtkleedje helemaal opgekropen tot boven haar heupen. Een smal, zwart slipje spande strak om haar ronde billen, één been licht opgetrokken. Het maanlicht viel precies op haar huid, zacht en glad.

“Jezus Christus," fluisterde hij.

Ik glimlachte, voelde de opwinding in mijn buik groeien. “Vind je haar mooi?”

Hij slikte. “Ze is perfect.”

Irina’s stem klonk slaperig maar meteen scherp. Ze draaide zich half om, het laken gleed verder van haar af.

“Wa… wat zijn jullie aan het doen?”

Ik schrok, mijn wangen brandden. “Oei, sorry Irina, we wilden je echt niet wakker maken…”

Ze ging rechtop zitten, knipperde even tegen het maanlicht en zag toen pas Joris’ hand nog steeds tussen mijn benen, zijn vingers traag bewegend.

“Oh my God, zijn jullie weer bezig??”

“Joris was mijn buik aan het insmeren en…” begon ik stuntelig.

“…en je benen vielen toevallig open en zijn hand gleed per ongeluk tussen je dijen?” vulde Irina aan, met een mengeling van ongeloof en een glimlach die maar niet weg wilde.

Ik keek weg, gegeneerd, maar Joris trok zich er niks van aan. Hij bleef me rustig verder strelen, zijn duim cirkelend over mijn clit, terwijl hij Irina recht en dominant aankeek.

Irina trok een wenkbrauw op. “Wat is er, ouwe? Geniet je van het uitzicht?” Ze wees met een speels gebaar naar haar eigen lichaam, haar billen nog half bloot.

Joris grijnsde breed. “Ja. Je hebt verdomd heerlijke billen.”

Irina’s mond viel een seconde open, ze had duidelijk niet verwacht dat hij zo direct zou antwoorden.

Joris haalde zijn schouders op, zijn hand nog steeds bezig bij mij. “Nu je toch wakker bent… kun je net zo goed meekijken hoe ik Anneke laat klaarkomen.”

De kamer was stil, op het zachte geluid van mijn eigen gehijg en het natte geluid van Joris’ vingers na. Irina lag op haar zij, haar ogen groot en glinsterend, terwijl ze keek hoe hij mijn zware borsten kneedde en tegelijk twee vingers diep in me liet glijden. Ik lag met mijn benen wijd open, mijn nachthemd helemaal omhoog geschoven, en ik schaamde me geen seconde meer. Integendeel, ik duwde mezelf tegen zijn hand aan, kreunde luid en zei precies wat ik voelde.

“Ja… daar… god, Joris, je maakt me gek…”

Hij boog zich voorover, zoog hard aan mijn ene tepel tot ik naar adem hapte. “Je bent een prachtwijf,” gromde hij tegen mijn huid. “Ben je blij met mijn jong in je buik?”

“Ja,” hijgde ik, “ik ben zo blij dat ik je een dochter kan geven…”

Irina beet op haar lip. Ik zag haar hand naar haar eigen borst glijden, zacht knijpend, haar ogen strak op ons gericht.

Joris zag het ook. Zonder iets te zeggen stond hij op, liet zijn boxershort zakken en stapte eruit. Zijn dikke, kloppende lul sprong meteen omhoog, rood en zwaar, precies zoals ik hem kende. Hij ging weer naast me zitten, spreidde mijn benen nog wijder en ging rustig door met vingeren. Ik greep zijn pik vast, mijn vingers sloten zich eromheen, begon hem langzaam af te trekken.

“God, Anneke…” fluisterde Irina blozend, “hij is zó groot.”

Ik lachte zacht, mijn hand gleed op en neer over zijn schacht. “Dat komt deels ook door jou. Door dat mooie kontje van je.”

Irina ademde diep in. “En die geur…” zei ze schor, “die diepe, zweetachtige mannenlucht… ik word er gek van.”

“Ja, nogal dierlijk, hè?” grijnsde ik, terwijl ik Joris’ dikke eikel nog eens extra bloot legde en langzaam over die glimmende rand wreef.

Joris spreidde zijn benen expres wijder, zodat Irina alles kon zien: zijn zware, volle ballen, de aders die over zijn schacht liepen, hoe mijn hand hem stevig vasthield en op en neer gleed. Hij zuchtte diep bij elke haal, zijn ogen half dicht van genot. Irina lag op haar rug, haar ademhaling snel en oppervlakkig, haar blik vastgepind op zijn lul. Na een paar minuten begon hij zwaarder te hijgen, zijn heupen bewogen mee.

“Je wilde hem zien spuiten,” fluisterde ik naar Irina, “je krijgt je kans.”

Joris nam het over, zijn grote vuist sloot zich om zijn pik en hij begon hard en ritmisch te rukken. Zijn ballen trokken al op.

“Anneke,” gromde hij, “help je vriendin even. Ik wil haar zien.”

Ik schoof meteen achter Irina, ging met mijn dikke buik tegen haar rug zitten en trok haar nachtkleedje in één beweging omhoog en uit. Haar volle borsten sprongen tevoorschijn, tepels hard en donker.

Ze schrok even, maar ik fluisterde in haar oor: “Niet bang zijn, Irina… open je benen voor hem.”

Ze aarzelde één seconde, spreidde toen langzaam haar dijen.

Ik haakte mijn vingers achter het kruis van haar zwarte slipje en trok het opzij. Haar gladde, natte kutje lag nu helemaal bloot voor Joris.

Hij gromde luid, zijn ogen brandden.

“Kijk nou,” hijgde hij, “wat een prachtig wijfje…”

Terwijl Joris nog steeds hard aan het rukken was, zijn vuist vliegend over zijn dikke schacht, zag ik het gebeuren. Irina’s ogen waren strak op zijn lul gericht, haar ademhaling snel en onregelmatig. Tussen haar dijen glom het al: een duidelijk nat spoor dat langs haar schaamlippen liep en haar slipje donker had gemaakt. Ze beet even op haar lip, keek één seconde naar mij, alsof ze toestemming vroeg, en toen deed ze het, onopvallend maar heel assertief haakte ze haar duimen in de rand van haar zwarte slipje, tilde haar kont een paar centimeter op en schoof het langzaam uit. Ze trok het over haar knieën, liet het vallen en spreidde meteen weer haar benen.

Haar kutje lag nu helemaal open en was drijfnat. Irina zei niets meer. Ze liet haar knieën nog iets verder uit elkaar vallen, haar ademhaling diep en gejaagd. Met een kleine, bijna onmerkbare beweging kantelde ze haar bekken omhoog, precies zo dat het maanlicht vol op haar glimmende, geopende poesje viel. Ze keek Joris recht aan, haar ogen half dicht, lippen licht geopend, en bewoog haar heupen één keer langzaam heen en weer, een stille, duidelijke uitnodiging. Joris’ hand vertraagde op zijn pik. Hij slikte hoorbaar, zijn ogen donker van lust. Ik ving Joris’ ogen op, brandend, vragend, bijna smekend.

Ik knikte één keer, kort en duidelijk.

Hij bewoog meteen. Met een laag, hongerig geluid schoof hij naar voren, zijn brede lichaam drong zich tussen Irina’s open dijen. Ze liet zich gewillig spreiden, haar knieën vielen helemaal opzij, haar adem stokte toen ze hem zo dichtbij voelde. Joris ging op zijn knieën tussen haar benen zitten, zijn grote handen grepen haar heupen vast en trokken haar een paar centimeter naar zich toe. Zijn dikke, harde lul hing nu recht voor haar, de eikel glimmend van voorvocht, amper een paar centimeter van haar natte, geopende kutje verwijderd.

Hij keek nog één seconde naar mij, alsof hij wilde horen dat het echt mocht. Ik glimlachte, legde een hand op mijn buik en knikte nogmaals, langzaam. Toen keek hij weer naar Irina, zijn stem ruw en laag:

“Zeg het maar, wijfje… wil je hem?”

Irina’s borstkas ging snel op en neer. Ze beet op haar lip, knikte hevig en fluisterde schor:

“Ja… geef hem maar.”

Joris gromde zacht, pakte zijn pik vast en liet de eikel één keer langzaam langs haar spleetje glijden, van onder tot boven, nat makend. Irina kreunde luid, haar heupen schokten al omhoog. Haar ogen waren groot en glazig, gefixeerd op die dikke, glimmende eikel die nu precies tussen haar schaamlippen rustte. Joris hield haar heupen stevig vast, zijn adem zwaar en heet op haar huid. Ze wist het. Ze voelde hoe groot hij was, hoe hard, hoe klaar om diep in haar te glijden. Ze wist dat er geen condoom was. Ze wist dat één verkeerde of juiste stoot haar binnen een paar maanden net zo rond zou kunnen maken als ik nu was.

En toch zei ze niets.

Ze beet alleen maar op haar onderlip, haar vingers grepen het laken vast, en ze duwde haar heupen een fractie omhoog, alsof haar lichaam al beslist had. Joris keek haar recht aan, zijn stem laag en ruw:

“Je weet wat er kan gebeuren, hè?”

Irina slikte, haar stem trilde maar was duidelijk:

“Ja… ik weet het.”

Hij wachtte nog één seconde, zijn eikel al half in haar opening. Toen duwde hij langzaam, heel langzaam, naar binnen. Irina’s mond viel open in een stille schreeuw, haar ogen rolden bijna achterover. Haar kutje rekte zich om hem heen, nam hem centimeter voor centimeter op. Irina’s schreeuw was kort maar scherp, half genot, half schok, toen Joris met één lange, diepe stoot volledig in haar gleed. Buiten op het erf begon IJzer meteen als een gek te blaffen, zijn geblaf echode over de stille boerderij.

Ik zat nog steeds achter Irina, mijn armen om haar heen, mijn dikke buik tegen haar rug gedrukt. Ik voelde haar hele lichaam trillen, haar adem stokte, haar nagels groeven in mijn onderarmen. Joris stond op zijn knieën tussen haar benen, zijn ogen half dicht, zijn gezicht vertrokken van pure lust. Zijn handen grepen haar heupen zo stevig dat ik de witte afdrukken van zijn vingers zag. Hij trok zich bijna helemaal terug en stootte toen weer diep naar binnen, één keer, twee keer, steeds harder, steeds sneller.

“Godverdomme,” gromde hij, zijn stem ruw, “wat een strak, geil konijntje…”

Irina kon alleen nog hijgen, haar hoofd viel achterover tegen mijn schouder, haar ogen dicht, haar mond open in een eindeloze, stille kreet. Irina’s hele lichaam spande zich ineens als een boog. Haar rug kromde, haar hoofd viel achterover tegen mijn schouder, en een lange, trillende kreun ontsnapte haar keel. Mijn handen lagen vol op haar borsten; ik kneedde ze stevig, voelde hoe haar tepels hard en heet waren onder mijn palmen, trok er zacht aan terwijl Joris haar met diepe, genadeloze stoten bleef nemen.

Ze kwam klaar. Hard.

Haar kutje kneep zichtbaar om Joris’ pik, haar dijen trilden ongecontroleerd, haar adem stokte en toen barstte ze los in een reeks schokkende, natte kreten die door de kamer galmden. Ik drukte mijn lippen in haar nek en fluisterde tegen haar bezwete huid:

“Ja, laat maar gaan… kom maar op zijn lul…”

Joris gromde diep, zijn tempo werd onregelmatig, hij voelde haar klaarkomen, voelde hoe ze hem melkte. En ik bleef haar borsten masseren, voelde haar hart bonzen onder mijn vingers, terwijl ze helemaal stukging van genot in mijn armen. Joris’ ogen vonden de mijne over Irina’s schouder. Zijn gezicht was rood, bezweet, zijn kaken strak, zijn stoten kort en krachtig. Hij stond op het randje. Ik keek hem recht aan en gaf hem een langzaam, ondeugend glimlachje.

Hij begreep het meteen. Zijn greep op haar heupen werd nog steviger, zijn bekken schokte één, twee keer diep naar voren, en toen gooide hij zijn hoofd in zijn nek. Een diep, rauw grommen kwam uit zijn keel terwijl hij zich helemaal in haar begroef. Zijn billen spanden zich, zijn hele lichaam trilde, en ik zag hoe hij zich leeg begon te pompen, diep in Irina. Ze voelde het meteen, haar ogen vlogen open, ze hapte naar adem en kreunde luid toen het warme zaad haar vulde.

Ik bleef haar borsten kneden, kuste haar nek en fluisterde tegen haar oor: “Voel je het? Hij geeft je alles… precies zoals hij het mij gegeven heeft.”

En Joris bleef stoten, langzaam nu, tot de laatste druppel eruit was, tot hij haar helemaal vol had gespoten. Daarna zakte hij voorover, zijn borstkas zwaar op en neer, zijn lul nog diep in haar, terwijl Irina zachtjes bleef nagenieten, vol en bevredigd. Irina lag nog steeds half in mijn armen, haar lichaam slap en glimmend van zweet, haar benen nog wijd open, Joris’ sperma langzaam uit haar sijpelend op het laken. Ze ademde zwaar, haar ogen half dicht, een kleine, verdwaasde glimlach om haar mond. Ik streelde zacht over haar buik en fluisterde plagend in haar oor:

“En… wat vind je van de broedpenis?”

Ze lachte zacht, schor, nog een beetje buiten adem. “God, Anneke…”

Ze keek even omlaag naar waar Joris nog half in haar zat, zijn lul langzaam kleiner wordend, en schudde haar hoofd alsof ze het nog niet kon geloven.

“Dat ding is… niet normaal. Ik voel hem nog steeds. En ik voel… alles wat erin zat.”

De kamer was stil, op het zachte tikken van de oude staande klok in de gang na. Ik zag Joris naast me liggen. Irina aan de andere kant. Het laken lag ergens onderaan het bed, vergeten. De lucht rook naar zweet, hooi, seks en iets warms dat alleen van ons drieën kon komen.

Joris’ ademhaling werd dieper, zijn arm gleed nog wat steviger om Irina en mij heen. Irina zuchtte tevreden in haar slaap. Ik voelde een klein schopje in mijn buik, alsof ons dochtertje ook goedkeuring gaf.

De boerderij sliep.

En voor het eerst in maanden voelde alles precies goed.