Gonnie - 22

Ik vertelde Frank van Rick z’n maai-actie toen hij voor het eerst met Cora was thuisgekomen. “…en terwijl Annet en ik lekker binnen met Coor aan het beppen waren, maaide hij het gras. Alleen… Nu maaide hij er een hart in, een pijl er doorheen en de letters ‘C’ en ‘R’. En toen moest Cora mee naar boven, naar zijn kamer. Wij mee natuurlijk, want zo’n lief meisje alleen met zo’n hitsige puber op zijn kamer… En vanaf Rick z’n balkon had je een prima zicht op de tuin en na na een paar seconden hoorden we harde gil van Cora en vloog ze hem in de armen… Enfin, voordat Rick zijn liefdesverklaring weer had weggemaaid, hadden wij er wel een paar foto’s van gemaakt.”

Ik scrollde op mijn telefoon. “Hier kijk maar.” De foto liet het hart, de pijl en de letters prima zien en Frank zuchtte. “Gelukkig. Ik ben niet de enige romanticus in dit gezelschap.” Ik zoende hem snel. “Nee. Maar wel de lekkerste. Vind ik ten minste.” “Nu we het over ‘lekker’ hebben… Het is ondertussen vier uur geweest, Gon. En ik begin trek te krijgen. Want sinds een laat ontbijt hebben we niet meer gegeten.” “Nu je het zegt… Ik voel mijn buikje ook wel."

Frank keek twijfelend. “En ik heb in feite helemaal geen zin om te koken. Wat dacht je er van om eens een restaurantje op te zoeken?”

Ik humde. “Wéér buiten de deur eten, meneertje? Dat hebben we donderdag al gedaan, gisteren heeft Simon ons op patat getrakteerd en nu wil je wéér… Ach verrek ook maar; we zwemmen het er wel af. Waar wil je heen?” Hij keek beslist. “D’n Strooper. De lekkerste pannenkoeken van heel Gelderland. En we kunnen er lopend heen. En lopend terug, dan zijn die pannenkoeken meteen verteerd.” Ik schudde mijn hoofd. “En daarna zeker weer rechtsomkeert maken om nóg een keertje… Niks ervan. Bovendien wil ik wel een beetje netjes zijn als we uit eten gaan. En op m’n hakjes daarheen lopen… Nee meneer.”

Hij zuchtte. “Als je je fiets nou hier had gehad…” Ik snauwde: “Dan nog niet, Frank Veenstra! En jij kijken als m’n rokje opwaait zeker? En tegen een boom aanklappen?” Weer een zucht. “Het was te proberen, schat. Nou, vooruit, dan maar mondain met de auto…” “Goed zo. Dan kan ik me ook een beetje ‘mondain’ aankleden. Nadat ik me even gedoucht heb. Dat wandelingetje van jou leverde wat transpiratie op. En jij ook douchen; ik wil vanavond wel met een frisse vent in bed liggen.”

Zijn ondeugende lach werd zichtbaar. “Ohlala madame… Dat zijn leuke uitspraken!” Ik knuffelde Frank en zei toen: “Ja. Want wij zouden nog leuke foto’s maken. En misschien komen daar wel andere leuke dingen uit voort. Heb ik zin in. Met mijn eigen Frank vrijen. Die en passant vertelt dat hij anderhalf jaar in Afrika heeft gewerkt. Zonder daarover op te scheppen.”

We gingen snel douchen en daarna trok ik m’n rode rokje weer aan. Een leuk lingeriesetje, panty, een dunne witte coltrui met een jasje er overheen, pumps… Een half uurtje daarna was ik gereed, nadat ik me ook een beetje had opgemaakt. Nu wél met wat rode lippenstift en m’n ogen iets meer geaccentueerd dan gisteren. Toen Frank dat zag, keek hij weer eens bewonderend naar me en ik genoot er van. “Hé lover… Like what you see?” “Nogal, schat. Je bent prachtig zo… We kunnen hier ook tosti’s maken.” Ik tikte op mijn voorhoofd. “Niks ervan. Ik heb me niet voor niets opgetut; ik wil de show stelen bij die pannenkoekenboys. Lazer op met je tosti’s.” Hij gniffelde weer eens. “Lekkere meid van me… Kom eens hier!”

Hij omarmde me en ik voelde zijn armen over mijn rug. En lager… over mijn billen… nog lager, over mijn benen en toen weer omhoog, maar nu nam hij mijn rokje mee omhoog en streelde uiteindelijk mijn billen over mijn slipje en panty. Ik liet hem z’n gang gaan en genoot er ook zelf van. Lekker om hem zo tegen me aan te voelen… Hij was hard, voelde ik tegen m’n buik. Toen hij zachtjes over m’n sterretje streelde ging ik voor de bijl. In de club kon ik prima rationeel blijven als een gast me intiem streelde, maar bij Frank? Kansloos. Ik zette mijn benen iets uit elkaar en voelde zijn vingers verder tussen mijn benen gaan.

Ik hijgde: “Tóch tosti’s vanavond, geile Frank. Ik wil met je naar bed! Lekker klaarkomen bij jou… Laat die pannenkoeken maar aanbranden, jij mag me aanranden!” Hij moest lachen. “Vondel zou trots op je zijn, schat. Ik sluit hier even af, dan gaan we leuke dingen doen!” Hij liet me los, sloot de voordeur af en deed de kelderdeur open. Ik rénde de trap bijna af en in de slaapkamer sloeg ik m’n armen om hem heen. “Kleed je uit! Jij maakt me zó geil… ik wil je in me!” Onze kleren vlogen door de kamer; het boeide ons niet.

Even later trok ik hem naakt op bed en ging op zijn benen zitten. “Woman on top! Ik wil je héél diep in me voelen klaarkomen, lekkere vent…” Ik wipte iets omhoog en naar voren, pakte zijn harde geslacht en dirigeerde die naar mijn natte poesje. “Er in jij! Als je helemaal in me bent, kom ik al klaar…” Ik liet me op hem zakken en voelde hoe hij me vulde. Een heerlijk, warm gevoel, die stevige pik van hem die langzaam steeds dieper kwam. Frank bromde: “Jij bent een heerlijk seksbeest, Gonnie…” Ik boog voorover. “Jij ook, mooie Frank… ahhh…. Lekker!”

Hij gleed met een vinger over mijn naakte sterretje. “Doe dat nog eens… en me tegelijk neuken… Zó lekker!” Hij stootte zijn bekken omhoog en zijn harde pik drong nu diep in me door. Als ik niet al vochtig was geweest, had het pijn gedaan, maar nu was het alleen maar genieten… Voor ons beiden, want ik zag zijn gezicht ook vertrekken. “Geile Gonnie… Je bent het einde, schat…”

Ik boog me voorover en liet een druppel speeksel op zijn lippen vallen. “Proef me, Frank. Lekker tongen… Terwijl we neuken… Ik wil met mijn tong diep in jouw mond als we klaarkomen…” Even tongden we buitenboord, toen duwde ik mijn tong diep in zijn mond. Hij kreunde en begon te stoten. En ik veerde mee; telkens drong hij diep in me en dan weer een stukje er uit… En er weer in… uit… en telkens voelde ik zijn pik langs mijn clit glijden. Het orgasme kwam er hard aan, maar ik wilde méér…

Ik verdraaide mijn bekken wat naar hem toe en toen voelde ik zijn harde geslacht langs mijn G-spot glijden… En kwam klaar! Ik gilde, kreunde en had mezelf niet meer in de hand! Wilde alleen nog maar neuken… Zijn zaad in me voelen… Genaaid worden… Het tweede orgasme kwam toen hij hard in me stootte: mijn kut kneep en ik had hem in m’n greep; hij kon niet meer op of neer. Diep zat hij in me begraven en ik trok hem af met mijn kutspieren… En toen kwam hij klaar!

Laag brommend en schokkend voelde ik zijn harde pik in me spuiten, terwijl mijn tong diep in zijn mond likte, vechtend met zijn tong… Daarna plofte ik op Frank neer, totaal uitgeput. Zijn handen streelden mijn naakte rug, hij zei lieve woordjes die ik nauwelijks registreerde, maar waar ik wel van genoot…Hij gleed uit me en ik voelde ons gezamenlijk vocht uit me druipen. Het boeide me niet; ik was helemaal óp.

“Even uitpuffen, liefje…” hoorde ik in mijn linkeroor en ik bromde instemmend. Hij drapeerde het dekbed over ons heen en dat was lekker. Na een paar minuten gleed ik van hem af en legde mijn hoofd op zijn borst. Zijn hartslag was rustig en regelmatig, een heerlijk en ondertussen vertrouwd geluid. Ik genoot ervan. Mijn gedachten vlogen alle kanten op; dat heb je wel eens als je ligt te dommelen; je hoort de dingen in je omgeving, maar je lichaam is te duf om erop te reageren. En je gedachten associëren de geluiden met belevenissen of herinneringen.

En ik realiseerde me dat ik, behalve met Annet, Rick, Gien en Cora, nooit zo tegen iemand anders aan was gekropen na de seks. Met hen kón het; na het orgasme lekker tegen elkaar aan kruipen, nog even strelen of zoenen en dan, nog steeds gekleed in je natte lingerie, bij en tegen elkaar in slaap vallen. Bij geen enkele gast in de club had ik dat ooit gedaan. Dan was de routine als de klant was klaargekomen en nog even wilde na-vrijen: ‘Nee, lover… je was geweldig, maar nu je condoom af en schoonmaken die handel. En dit meisje wil ook even poedelen…’ Of we gingen samen nog even in het bubbelbad, óf de gast moest zich aankleden omdat zijn tijd erop zat.

De enige gast die even mocht uitpuffen was een oudere meneer die Annet en mij altijd samen boekte. Een echte ‘heer’ die vooral kickte op onze haren. En die boekte ons altijd samen voor een hele avond, waarbij hij het belangrijkste vond om tussen ons in zittend, zachtjes geknuffeld te worden. En pas rond tien uur gaf hij te kennen dat hij méér wilde. En dan werd hij door van ons geneukt; heerlijk rustig terwijl we hem beiden verwenden en overal streelden. Als hij dan klaargekomen was, wat meestal een tijdje duurde, mocht hij tussen ons in een kwartiertje bijkomen en genieten. En bij vertrek zei hij altijd: ‘De volgende keer neuk ik jullie allebei te pletter, lieve meiden!’ En dan lachten we alle drie.

Dat was geen macho, maar een echte ‘heer’ die ons en onze collega’s niet als prostitué zag, maar als lieve vriendinnen. En zo gedroeg hij zich ook. Een avond met hem, altijd samen met Annet, was prima. Geen testosteronstress, geen tijdsdruk, gewoon lekker rustig van elkaar genieten. En ondertussen voerden we best wel goede en soms diepgaande gesprekken… Ik giebelde. ‘Diepgaand’ viel bij hem wel mee; hij was niet zo groot geschapen en daar kwam hij de eerste keer ook eerlijk voor uit.

Annet trok hem toen tegen zich aan en had heel lief gezegd: ‘Dat is niet zo belangrijk. Het belangrijkste is dat jij geniet. Wij komen écht wel aan onze trekken, wees maar niet bang.’ En toen hij een maand later op die opmerking terugkwam, had ik hem tegen me aangetrokken en gezegd: ‘Wil je weten hoe wij aan onze trekken komen? Let dan maar eens goed op…’ En Annet en ik hadden hem toen een lesbische show van een uur gegeven, waarin we beiden een aantal keren heerlijk klaar kwamen. En hij zat op de bank te kijken en te genieten… Sinds die keer boekte hij ons altijd samen, elke maand weer.

Hij was hoogleraar geweest op de Rijksuniversiteit Groningen. Ik had oude foto’s van hem gezien: een rijzige, statige man. Best wel knap. In de jaren dat hij bij ons in de club kwam was hij 70; nog steeds wel statig, maar je kon zien en merken dat hij op leeftijd was…

Verdorie Gonnie… Je ligt hier met je rooie koppie op de borst van de liefste vent die je kent, en jij denkt aan een ouwe professor in de club… Als Frank nu gedachten kon lezen… Nou ja, dan zou hij wel genieten van de beelden van Gonnie en Annet die een lesbische show opvoerden… Dát zeer zeker! Ik giebelde weer en hoorde boven mijn hoofd:

“Wat lig jij te hinniken, mooie rooie?” Een hand gleed weer over mijn blote rug. “Niets meneer… Wij meisjes giebelen nogal vaak. Binnenpretjes en zo…” Even was het stil, toen klonk een nogal sarcastische ‘hum’, gevolgd door: “Dat zal best… Met Annetje uit 5 VWO samen, zeker? De jongens uit de klas vergelijken?” Ik tilde mijn hoofd op en keek Frank aan. “Zeg… kun jij écht gedachten lezen, potverdorie?”

“Ik heb zowel van jou als van je zusje de laatste tijd redelijk vaak dit soort giebels gehoord, Gonnepon. En dan waren meestal de mannelijke leden van het gezelschap onderwerp van aandacht. Dus…” Ik legde mijn hoofd weer neer en zuchtte diep. Toen hoorde ik: “Heerlijk met jouw mooie, warme haren over mijn borst, Gonnie. Lekker warm, ze zijn zo mooi, ze kriebelen lief en ze ruiken lekker…” Hij streelde mijn haren. “En hier liggen is ook voor mij heerlijk, Frank… Ik voel je hart kloppen. Lekker rustig en regelmatig… Een heerlijk geluid om bij in slaap te vallen…” “Dat zal wel. En als het niet meer klopt, val ik in slaap. Voor eeuwig.”

Ik moest lachen. “Dan kom ik jou, op je verjaardag elk jaar ook een borreltje brengen, oké? Tenminste… Of wil je gecremeerd worden? Dan gooi ik die borrel wel over je heen voor je de oven in gaat en zien we even later een grote steekvlam uit de pijp van het crematorium komen. En op je urn laat ik dan zetten: ‘Met de vlam in de pijp…’ naar dat liedje van Henk Wijngaard. Oké?”

Hij rolde diep zuchtend onder me vandaan. “Als jij dat soort idiote ideeën denkt na een heerlijk potje vrijen… Dan ga ik even douchen, denk ik.” Hij ging zitten en ook ik kwam overeind. “Frank… Je hebt me helemaal gek gemaakt, schat. Ik was één en al orgasme, van m’n haren tot m’n tenen. En het fijnste was: na het vrijen niet te hoeven opstaan, maar gewoon lekker op jouw borst nog een beetje nasoezen. En dat we allebei naar seks roken: het boeide me niet. Dat had ik alleen nog maar met Annet, Gien Coor en Rick gehad. Na een hevige vrijpartij gewoon tegen elkaar aan rollen en lekker in slaap vallen.” Ik giechelde wéér. “Tussen en onder allemaal lekker dunne lingerie, panty’s, slipjes en nylons… Héérlijk.”

Hij keek vragend. “Tussen allemaal… Rick ook?” Ik knikte. “Rick bleek een uitsproken voorkeur te hebben voor lekkere lingerie. Gien en wij hebben hem de eerste keren verleid om ook lingerie aan te trekken. En hij genóót ervan. En nee, Rick wil zich niet om laten bouwen, maar hij vond het wel héél opwindend. Maar goed, da’s nu bijna vier jaar geleden; hoe hij nu in de wedstrijd staat…” Ik keek ondeugend. “…moet je aan Cora vragen. Of aan de stewardessen van Air France.” Frank bromde: “Arme kerel. Tussen vier knappe vrouwen liggen en dan moet je presteren. Eén zo’n rooie furie is al een opgave.” Ik kuste hem en zei toen: “Jij hebt deze rooie furie anders heerlijk bevredigd, Frankieboy. Niks mis mee. Dank je wel. En nu: kleren mee en naar boven. Even lekker douchen, daarna tosti’s. Heb ik zin in.”

Boven was de temperatuur aangenamer dan in de kelder. Toen ik daar onder de douche iets van zei, zei Frank: “Dan zet ik de thermostaat beneden gewoon wat hoger, schat. Dan hoeft de luchtverversing ook minder hard te draaien. Scheelt ook weer stroom.” “Lekker, dank je wel. En jouw douche is heerlijk. Tien keer prettiger dan die standaard woningbouwcorporatiedouchekop bij mij thuis.” Frank had een ‘regendouche’: in de douchecabine een metalen plaat onder het plafond waar de stralen uitkwamen. Bijna een vierkante meter werd met warm water besproeid, we hoefden niet, zoals bij mij thuis heel dicht tegen elkaar aan te staan. We deden dat wel, maar dat had een andere reden…

Na vijf minuten waren we afgespoeld en deed hij de kraan uit. “Zo mooie dame. Nu lekker aankleden, daarna maken we tosti’s. Volgens mij heb ik nog een krop sla in de koelkast, da’s goed voor de vezels.” “Mooi. Dan doe ik de sla wel. Heb je nog iets waar vitamines in zitten?” Frank dacht even na. “Paprika en Galiameloen, geloof ik.” “Mooi, daar kan ik wel wat mee. Jij doet de tosti’s, ik de rest, oké?”

Een opgestoken duim was het antwoord. Even later waren we weer aangekleed en ik giebelde: “Het heeft z’n voordelen, zo’n naakte vrijpartij. Je kunt gewoon hetzelfde slipje weer aan. Scheelt was.” Frank bromde wat onduidelijks, maar trok een schone boxer uit zijn kast. “Liever toch iets schoons. Met die andere onderbroek hebben we gelopen; en ik had best wel wat gezweet.” Ik zuchtte. “Oké… dan trek ik ook wel een schoon slipje aan…” Hij grijnsde. “Dat wordt vanavond toch weer kletsnat. Als ik me uitkleed.” Ik sloeg naar hem met m’n beha.

“Arrogante, over het paard getilde, macho eikel!” Hij knipoogde en ik kleedde me verder aan. “Gon… Wil je eerst je rokje aantrekken en dan pas je panty? Dat ziet er zó sexy uit, schat. Kan ik uren naar kijken.” Ik moest glimlachen. “Meestal willen de heren dat andersom, Frank. Dan kunnen ze van mijn eindeloze benen genieten.” Hij knikte. “Dat kan ik ook begrijpen, maar ik zit misschien wat anders in elkaar, mooie meid.” “Wat jij wilt, Frank…” Langzaam trok ik m’n rokje aan, ging toen zitten en rolde mijn panty op. “Goed kijken, lover…”

Langzaam trok ik het linkerbeen van de panty omhoog, tot voorbij m’n knie. Toen het andere been er in… Mijn handen gleden over mijn onderbenen om de stof nog wat omhoog te trekken, toen trok ik de panty rustig omhoog, mijn rokje meenemend. En Frank zat te kijken en te genieten. Uiteindelijk had ik de panty aan en liet mijn rokje langzaam omlaag zakken.

“Wauw… Dat is een van de meest sensuele dingen die ik ooit heb gezien, Gonnie. Je bent prachtig… Dank je wel!” Ik knipoogde. “Als ik er langer over had gedaan, had je waarschijnlijk wéér een schone onderbroek aan moeten trekken? Ja, dat dacht ik al…” Hij trok een schuldig gezicht. Even later was ik helemaal aangekleed en Frank ook.

“Nou, laten we eens kijken wat er aan voorraad in deze rimboe is…” Ik trok de koelkast open: ijsbergsla, eitjes, hé… ardennerham… een halve meloen… Achterin ontdekte ik een pot augurken. Ah, lachen… dáár kon ik wel wat mee! Rick had ons ooit eens genept door de meloen in de ham te verwisselen met augurk… Annet was er bijna in gestikt. Ik zette twee eitjes in een pannetje water op het vuur. Wekkertje op vijf minuten… Frank zag dat. “Dan zijn die eitjes toch nog niet hard?” “Jawel hoor. Mits… je ze niet na 5 minuten uit het water haalt, maar ze er nog 3 minuten gewoon in laat liggen. Zonder vuur er onder zijn ze dan ook hard. Scheelt weer energie, zijn ze in Den Haag ook weer blij!”

Een nogal minachtend geluid was zijn reactie. “Den Haag… Vandaag is het zus, morgen plotseling zo. De wind is stabieler van richting dan de politieke richting die de regering ons wijst. Zeker dit kabinet. Wát een stelletje… Enfin de grootste prutsers zijn er in ieder geval uit: de PVV met hun arrogante blunderminister ‘voor het strengste asielbeleid ooit’…

En een minister van Volkshuisvesting die roept dat de bezwaarprocedures tegen bouwen beperkt moeten worden… Maar ondertussen zelf tot en met de Raad van State bezwaar maakt tegen de bouw van een zorgcomplex voor dementerende ouderen naast haar huis… Zogenaamd omdat de stikstofnormen in een naastgelegen natura 2000-gebied overschreden zouden worden… En waar moeten die dementerende ouderen dan wél wonen? Letterlijk ‘not in my backyard’, volgens mevrouw Keijzer…De hypocriete tut…”

Ik snauwde: “Hé! Ga jij dit lekkere, intieme dinertje nou lopen te vergallen met je gemopper richting de politiek? Dan stap ik in de auto, rij naar het pannenkoekenrestaurant en geniet daar wel van een pannenkoek met spek en veel stroop er op. En wens je het beste met je tosti’s hier… Ben jij gek…” Frank keek schuldbewust. “Sorry. Maar als ik dat soort dingen hoor en het blijkt waar te zijn… Ja, dan word ik best wel pislink.” Ik deed een stap naar hem toe. “Meneer Veenstra, even goed luisteren jij. Je staat hier naast je eigen vriendin een hopelijk lekkere maaltijd te bereiden. Die vriendin wenst dan niét haar eetlust bedorven te zien worden door jouw politieke beschouwingen. Laat die maar aan Mr. Dr. G.B.J. Hilterman over, die was daar veel beter in .Goed begrepen meneer Veenstra?” Hij knikte met een semi-schuldbewust gezicht en ik vervolgde kattig: “Mooi. Terug naar je tosti’s dan.”

Ik maakte de sla aan en aan tafel, buiten het zicht van Frank prepareerde ik de ‘Ardenner ham met meloen’. De drie rolletjes met augurk links op het schaaltje, die met meloen rechts. Prikkertje er in… Eens kijken hoe meneer zou reageren… Twee minuten daarna hoorde ik: “Tosti’s over vijf minuten!” “Oké, meneer, dan nu aan tafel. Dan kunt u van mijn met liefde gemaakte amuse genieten.” We gingen zitten en Frank pakte een rolletje ham. Van de rechterkant, dus met meloen. En beet er smakelijk in. “Da’s lekker, Gon. Zelf nooit geprobeerd, maar dit is als voorafje prima. Rare combinatie in feite, dat zoute en zoete bij elkaar, maar… Lekker!”

Ik knikte. “Geleerd van Rick. Die was een prima kok.” Frank pakte het volgende rolletje… van links. Háp… en een uiterst verwonderd gezicht. “Wel potdorie… Wat maak je me nou?” “Verkeerde tijdsaanduiding, meneer. Het zou moeten zijn: ‘Wat heb je nou gemaakt?’ Maar… Iets niet naar wens?” Hij bekeek de inhoud van zijn rolletje ham. “Augurk? Rare rooie…”

Ik giechelde. “Rick flikte dat ook bij ons thuis: de helft met meloen, de andere helft met augurk. Annet verslikte zich en haar augurk werd vanaf de keukentafel op het aanrecht gelanceerd… vanuit haar keel. Rick en ik hebben ons kapot gelachen om haar hoestbui.” Hij keek nadenkend. “Als jij nog meer van dat soort culinaire geintjes gaat uithalen dame, denk ik dat ik eens wat teentjes knoflook in ga slaan. Wees gewaarschuwd!”

Ik trok een smerig gezicht. “Als jij dat gaat doen, meneer Veenstra, wees er dan van overtuigd dat het aantal intieme vrijages tussen jou en mij in no time tot nul is gereduceerd. Ik ben benieuwd wie dat het langste volhoudt.” “Shit. Heb ik weer. Een vriendin die me chanteert met…” In zijn ogen veranderde iets. En niet ten goede.

“Wat is er Frank?” Hij keek voor zich uit en zei vlakweg: “Hetty maakte daar ook veelvuldig gebruik van, Gon. En niet als geintje; zij méénde het. Als ze in iets haar zin niet kreeg werd er niet gevreeën. Punt. En ik, sukkel, trapte er telkens weer in…” Ik stond op, liep om de tafel heen, ging bij hem op schoot zitten en sloeg mijn armen om hem heen. “Dit was wél een geintje, mooie vent. Niet met jou vrijen? Wat dacht je zelf? Laat haar lós, Frank. Zij is happy achter haar kinderwagen en met haar vent; jij bent happy met mij. En ik met jou. Geen energie meer aan verprutsen, het is klaar.” Ik besloot met een lange zoen en fluisterde daarna in zijn oor: “Ik hou van jou, Frank. Ben helemaal, tot over de top gek op jou. Vergeet dat nooit, knoflook of niet.” Ik voelde hem zachtjes grinniken na de laatste zin. Mooi.

“Rare rooie…” bromde hij, toen ik hem losliet. “Met je augurk.” Ik pikte een rolletje ham-met-augurk van het schaaltje en at het op. “De laatste met meloen is voor jou. Omdat ik van je hou, Frank.” Ik voerde het hem en hij kon gelukkig weer lachen. “Goed, ik een rol ham-met-meloen, jij een tosti, oké?” Na een halfuurtje ruimden we de etensboel op en startte hij het koffiezetapparaat. Geraas vulde de kamer. Toen de herrie was vervangen door het gesis van de stomer, zei ik: “En wanneer verhuis je dat ding nou naar de kelder? Nog nooit zo’n goeie wekker gehoord…”

Frank snoof. “Echt niet. Mijn koffiemachine blijft hier. Ja, het zal een uitstekende wekker zijn, maar dan moet ik dat ding om de dag naar boven zeulen om schoon te maken. Geen zin in. Dan liever het uitzicht op het vliegveld en vogelgefluit om mee wakker te worden.” Zijn gezicht veranderde naar ‘ondeugend’. “Of een mooie foto van jou natuurlijk… In dat Kim Basinger-jurkje, bijvoorbeeld…” “Ammehoela”, zei ik schamper. “Dan kom jij nooit je nest uit. Als ik naast je lig vergrijp je je meteen aan mij en als ik niet naast je lig ga je op de solotoer. Het resultaat is hetzelfde: je bed wordt nogal vochtig en je komt te laat op je werk. Geen foto’s van Gonnie in transparante jurkjes op dit beeldscherm, meneer!” “Maar… ik wil wél graag een paar leuke foto’s van jou, Gon. Hoeft niet persé in een transparant jurkje, maar wel…”

Hij zweeg en ik vulde aan: “Een beetje opwindend? Verleidelijk? Sexy misschien?” Frank knikte. “Ga ik voor zorgen, mooie vent. Maar dan wil ik ook een paar leuke foto’s van jou, schatje. Eerlijk is eerlijk.” Hij knikte. “Prima. Mike heeft tijdens die dag Centerparcs wel een aantal leuke foto’s gemaakt. Volgens mij zitten daar een paar bij van je vriendje in zwembroek.” Ik knikte. “Goed. En anders maken we er wel een paar. In zwembroek. Maar of dat in het zwembad is…” Ik lachte ondeugend.

Tijdens de koffie dacht ik even na. Wat wilde ik morgen doen? Hier blijven? Hoe verleidelijk ook: ik wilde even rust. Gewoon een dag slap hangen en stom kijken. M’n gedachten op een rijtje zetten, dingen van afgelopen week verwerken en me voorbereiden op de volgende confrontatie met ‘Terschuur’. Want die zou er komen, daar durfde ik m’n slipje om te verwedden…

“Frank…” “Hmm?” “Vind je het erg als ik vanavond naar Renkum ga? Ik wil even rust aan m’n kop. De afgelopen drie weken waren één grote kermisattractie voor mij; ik wil een dag voor mezelf, als je het niet erg vind. En ik zeg je dit nu, out of the blue. Ik wil niet aankomen met de slappe smoes dat jij maandag weer naar Groningen moet en Dinsdag in Bremerhaven zit. Ik wil eerlijk zijn tegen jou.” Hij kroop tegen me aan. “Gon: ja, dat vind ik erg. Ik geniet elke seconde dat jij om me heen bent en het zal hier vreselijk stil zijn als je er een dag niet bent. Maar ik begrijp het wél. Ook voor mij was het best pittig, de afgelopen weken. Dus: natuurlijk mag je vanavond naar huis en morgen een dag als zuster Godelieve in retraite doorbrengen.”

Zijn ogen lichtten even op. “Maar dan wel in alle kuisheid, zuster. Niet naar Born rijden om daar zuster Anaconda… ehhh… Aldegonda te verleiden, denk er om!” Ik moest lachen. “Je brengt me op goeie ideeën, pater… Maar ik zal de kuisheid zelve wel weer zijn. Zullen de overburen ook fijn vinden.” Hij proestte het uit. “Ja, vooral de mannelijke helft er van. Meisje: zonder dollen, je hebt gelijk. Gewoon een dagje rust voor ons beiden. Maar… kom je dan dinsdagavond weer hier of moet ik naar Renkum komen?”

“Ik rij dinsdagavond wel hierheen. Als jij dan weer Rösti meeneemt, maken we dan die andere Schnitzel op. En daarna…” Ik knipoogde. “Gonnie Peters… Jij bent de vleesgeworden verleiding!” Ik knikte. “Ja. Een behoorlijk aantal heren zullen het wel met je eens zijn. Niet alleen bezoekers van een zekere club op de Veluwe, maar ook het gros van mijn jaargenoten in Utrecht en niet te vergeten onze puberale klasgenoten in Sittard. Maar goed, daar heb ik geen boodschap aan; alleen jouw mening telt. Kom hier vent, ik wil je zoenen!” Vijf minuten knuffelden we nog, toen trok Frank zich terug. “Kom, mooie vrouw… Ik ga je er uit smijten, anders trek ik je de kelder in en zijn we alle goede voornemens vergeten.” Ik knikte. “Je hebt, hoe irritant ook, gelijk.” Ik pakte mijn spullen bij elkaar en na een laatste zoen reed ik weg.

De zon stond al laag en op advies van Frank reed ik de A50 op bij Arnhem-Noord. Teveel kans op wild op de secundaire wegen. Eenmaal thuis gooide ik de was meteen in de machine, samen met wat andere wasjes. Toen die stond te brommen schonk ik mezelf een glas wijn in en plofte op de bank, met de gordijnen dicht. Héhé… Het waren me de dagen wel geweest. Na een half glas wijn voelde ik de vermoeidheid toeslaan. Als ik zou blijven zitten, zou ik op de bank in slaap donderen, dus… De rest van de wijn kieperde ik in de gootsteen. Ja, zonde van de wijn. Ik liep naar boven, deed de gordijnen dicht en toen pas het licht aan. Nog even douchen? Nee, niet nodig. Wél een lekker sexy nachtponnetje aan. Mijn hoofd raakte het kussen en dat was meteen het laatste wat ik voelde…

Zondag werd ik om half tien wakker. Nú wel even douchen; ik had nogal gezweet in bed. Tijdens het ontbijt keek ik de zaterdagkrant vluchtig door; weinig nieuws wat me interesseerde. Oké, en nu Gon? De hele dag in huis hangen? Nee, geen zin in. Het was weer opgeklaard, een matig zonnetje tussen wat wolkjes door, 22 graden buiten, dus… Prima fietsweer. Maar eerst nog wat dingetjes in huis doen, dat was er een beetje bij ingeschoten de laatste tijd. Hoe zou dat nou toch komen?

Om twaalf uur keek ik tevreden rond. Gezogen, afgewassen, de keuken even goed gesopt, slaapkamer opgeruimd en het bed verschoond en de was opgehangen in de natte groep. Tenminste… de lingerie. De rest hing ik in de achtertuin op, daar stond tot een uur of zes de zon op, dus de bloesjes en rokjes zouden wel droog zijn vanmiddag. Tijdens het werk had ik de accu van de fiets aan de lader gehangen: daar was voor 104 kilometer stroom in gepompt. Dus… Fietsbroek en -jasje aan, helm en fietsbril op.

En waarheen zou de tocht gaan? Ik keek even op Google Maps. Via de N225 naar Amerongen, daar met de veerpont de Rijn oversteken en via de zuidelijke Rijndijk terug. En bij Parenco met het fietspontje weer de rivier over, en dan was ik bijna thuis. Totaal 67 kilometer, drie uur rijden. Een lekker tochtje. Op de heenweg wat hellingen, zoals de Wageningse Berg en de Grebbeberg, maar redelijk beschut; op de terug over de dijk met de wind in de rug genieten van de uitzichten over de rivier. Nog ergens stoppen voor iets lekkers? We zien wel.

Ik sloot af, voerde de route in m’n fietsnavigatie in en stapte op. Tot de Wageningse Berg was het redelijk vlak. Toen kon ik kiezen: Of omhoog en door Wageningen heen óf het fietspad onderlangs de berg volgen. Ik koos voor het eerste. En nee Gon, de trapondersteuning gaat géén tandje hoger. Fietsen met je luie lichaam in de stand ‘eco’ en niks meer. Ondanks dat bleef de snelheidsmeter vrijwel onveranderd op de 23 staan, ook helling op. Nou dat was in ieder geval netjes…

De weg door Wageningen was druk. Niet alleen auto’s, maar ook veel fietsers, dus ik besloot om vroeger dan gepland uit te wijken naar de rivier. En via de Grebbedijk ging het verder. De Grebbeberg doemde massief op en ook hier ging ik ‘bovenlangs’. Nu wél de trapondersteuning een klik hoger; acht procent hellingpercentage was op een zware fiets als de mijne iets te pittig voor ‘eco’. Langs de Erebegraafplaats en Ouwehands dierenpark naar beneden toe; de rits van mijn fietsjasje ging omlaag om wat af te koelen door de rijwind. Ik voelde mijn tepels hard worden en tegen mijn behaatje schuren. Nou ja, dan had de oplettende medeweggebruiker ook een leuk momentje als hij dat opmerkte… Ook het centrum van Rhenen was druk om doorheen te rijden. Kalm aan Gon; 20 kilometer per uur is hier hard zát…

Voorbij de laatste rotonde van Rhenen werd het een stuk rustiger en kon ik weer snelheid maken. Ik passeerde Elst (Utrecht) en al snel reed ik Amerongen in. Het was even zoeken naar de weg richting de veerpont naar Eck en Wiel; de navigatie wilde me een weggetje in hebben wat doodlopend was. Gelukkig: even verderop was de veerpont met een bord aangegeven. Slingerdeslinger langs Kasteel Amerongen en toen kon ik wachten omdat de pont aan de andere kant was. Héhé… even uitwaaien, zowel hier als even later op het water. Ondanks de redelijk beschutte route was de tegenwind merkbaar geweest. Aan de zuidkant van de Rijn reed ik de Rijnbandijk op. De dijk, met de weg erop slingerde behoorlijk; dan weer vlak langs het water, dan weer er vér vanaf…

Maar de uitzichten waren mooi. Ik kwam al snel langs een kleine camping met vreemde, ronde tenten. Even stoppen en kijken… Yurts, zei Internet. Mongoolse tenten. Hmmm… Het zag er wel rustig uit allemaal. ten minste geen ‘glamping’. En doorfietsen maar weer… Een behoorlijk stuk verderop, na de verkeersbrug bij Rhenen, was er een kasseienpad. Iets minder fijn voor m’n billetjes. Maar ik wist dat hier ergens een replica van een Romeinse wachttoren moest staan… Aha: ik reed er even later pal langs. Met… een terras. Mooi. Tijd voor wat te drinken en te eten. Ik was nu ongeveer op ¾ van de geplande route, dus… In deze wachttoren serveerde men koffie met appelgebak, inclusief slagroom… Niet helemaal authentiek, maar wel lekker. Geen zin in droge, 2000 jaar ouwe pizza met zure wijn.

Een halfuurtje later klom ik weer op m’n stalen ros. Volgende plaats: Opheusden. En jawel… Over de dijk rijdend kwamen mij kerkgangers tegemoet. De dames een hoedje op, de heren in stemmig pak, de meisjes allemaal een rokje aan… Even betrok mijn gezicht. Hoeveel van die ‘heren’ zouden dezelfde attitude hebben als ‘Junior’ in Terschuur?

Onwillekeurig schoot mij een liedje van Rob de Nijs te binnen: ‘Malle Babbe’. Een prostitué die ervan droomde ook ooit te trouwen en in een witte jurk in de kerk te staan… Wat zong Rob ook alweer?

‘En 's zondags in de kerk, dan zit daar zo’n meneer.

Stijf als een houten plank. Met spijkers in z'n kop te kijken in z'n bank

Een zwartlakenspak om z'n zondige lijf

Bang voor de duivel en bang voor z’n wijf…’

Ik grinnikte. Die ‘Malle Babbe’ fietste hier op de dijk, om de kerkgangers heen laverend. Ze moesten eens weten…

“Mevrouw! Mevrouw!” hoorde ik plotseling.

Een man van mijn leeftijd, die me tegemoet kwam, wees op mijn fietstas. “U verliest bijna uw fietspomp!” Ik keek: die hing inderdaad half uit mijn fietstas. Waarschijnlijk op die kasseien gebeurd. Ik stapte af en herstelde het euvel. En keek even: man, vrouw, twee kindertjes… En duidelijk op weg naar de kerk of er net uit komend. “Dank u wel voor het attenderen! En een goede kerkdienst gewenst!” Ze lachten beiden. “Merci! Fijne fietstocht verder!” De kindertjes, twee meisjes van een jaar of vijf, zwaaiden toen ik opstapte.

Zo Gon… Even een vooroordeel uitgegomd. Ook kerkgangers van een ‘zware kerk’ konden dus gewoon vriendelijk doen tegen een fietser op zondag… Met een glimlach fietste ik verder. De dijk slingerde hier behoorlijk, maar volgde niet de slingers van de rivier. Toch eens uitzoeken hoe dat zat… ‘Ruimte voor de rivier’? Wie weet.

De veerpont tussen Wageningen en Randwijk liet ik links liggen; nog een stukje door tot vlak voor Heteren; dáár moest ik naar links de dijk af en langs het “Gelders Smalspoormuseum’ naar het fietspontje. En dát lag gelukkig aan de zuidelijke oever, dus ik kon er zo oprijden. Samen met drie andere fietsers werden we naar de overkant gebracht en daar stapte ik, wat moeizaam deze keer, weer op. Langs Parenco, twee straten het dorp in en ik was weer thuis. Héhé… 68,4 kilometer in… 3 uur en 41 minuten. Inclusief een keer wachten voor de pont bij Eck en Wiel en een kop koffie met appeltaart. Nou, die waren ondertussen wel verteerd.

Enigszins stijfjes zette ik fiets in de schuur. Accu er uit… Ik liep naar binnen. Jasje los… Oeps. Een nogal penetrante zweetlucht dreef mijn neusgaten binnen. Douchen! Helm en bril af en de accu aan de lader en in één streep naar boven. Uitkleden. Kort daarna stond ik onder de straal. Niet zo’n lekkere douche als bij Frank, maar ik moest het er maar mee doen. Het was te merken dat ik de laatste tijd minder gefietst had! Sjongejonge Gon, word je een ouwe taart? Eenmaal weer fris droogde ik me af. Zo.

En nu een lekkere kamerjas aan over m’n slipje en beha en verder niks. Pantoffels aan m’n voeten en met een groot glas fris op de bank. Even uitpuffen hoor… Half zes schrok ik wakker van mijn mobieltje. ‘Frank’ stond op het display.

“Hoi schat… Ik bel je even om te melden dat ik zó richting Groningen ga rijden. Paniek daar. Ellende in het systeem. Dus: sorry, ik kan je vannacht niet met een erotisch telefoontje in slaap sussen.”

“Dat had ook niet gehoeven mooie vent. Ik heb vandaag bijna 70 kilometer gefietst, ben een uur geleden op de bank geploft en daar in slaap gedonderd. Je hebt me dus niet in slaap gesust, maar gewoon lompweg wakker gebeld. Wat ben jij voor een vrijer?”

Hij grinnikte. “Een hele goeie, ben ik ondertussen achter gekomen. Eentje die mijn meisje helemaal gek kan maken, tenminste: dat zegt ze zelf.”

Ik proestte het uit. “Arrogant ook nog? Ga maar gauw rijden, wie weet leren ze je in Groningen nog een lesje bescheidenheid.”

Hij ging serieus verder. “Even zonder dollen: ja, ik vertrek over vijf minuten naar het hoge noorden. Maar wilde nog even je lieve stem horen voor ik ga rijden, schat. Ik vond het heerlijk, deze dagen met jou. Ondanks alle emoties in Terschuur en mijn emoties gisteren. Fijn dat ik dat aan jou kwijt kon. Dank je wel daarvoor.”

“Eén van de redenen waarom wij nu bij elkaar horen, Frank. En dat is fijn, vertrouwd.”

“Ja. Nogmaals: Dank je wel, lieve Gonnie. En nu ga ik rijden, schat. Dinsdagavond zien we elkaar weer, oké?”

“Is goed. En veilig rijden hé?”

“Zeker weten. Ik heb iets om naar uit te kijken… Dinsdagavond.”

Hij hing op. Nou, dan moest het wel een behoorlijke crisis in Groningen zijn. Ik wist wat Frank z’n uurtarief was; op niet-werkdagen werd dat verdubbeld. En als hij vannacht ook nog aan de bak moest… Dat werd een financieel zwaar weekend voor dat bedrijf! Ik rekte me uit. Toch maar even aankleden; wie weet staat er straks iemand aan de deur. Eenmaal boven stond ik te twijfelen. Lekker casual of lekker sexy? Ik koos voor het laatste. Mezelf straks nog even verwennen voor ik ging slapen…

Ik keek in de kast en haalde er een wit plissérokje uit. Netjes tot vlak boven de knie, maar ik wist dat sommige mannen daar enorm op geilden. Een blauwe blouse, lichtbruine panty en sandaaltjes met een hakje. Ja, dat moest het worden. Een lichtgeel slipje en behaatje er onder… Even later keek ik in de spiegel en glimlachte. Frank zou me verkrachten als hij me zo zag. Gonnie, het onschuldige schoolmeisje uit 5 VWO…

Ik ging naar beneden. En nu een paar boterhammen en een kom muesli. Even wat vitaminen en vezels naar binnen werken. Drie boterhammen met kaas en paprika en een bak yoghurt met muesli later ging ik op de bank zitten. Radio zachtjes aan en een goed boek lezend ging de avond lekker rustig voorbij. En rond tien uur vond ik wel weer genoeg voor vandaag. Morgen weer lekker aan het werk!

Lekker? Ja. Ik had er plezier in. Het voelde bijna niet als ‘werk’, het voelde als leuke dingen doen, in het gezelschap van goede collega’s. Zelfs als Frank er niet was. Mike was, ondanks zijn soms botte opmerkingen gewoon een fijne vent en een goedzak, bij Alex moest je héél scherp blijven, anders werd je verbaal onderuit gehaald en Gerben en Ben waren beiden rustige kerels die me lekker m’n eigen gang lieten gaan met af en toe, tussen de helpdeskgesprekken door, een bak koffie of thee haalden en soms gewoon even kletsten over hun thuissituatie. Gezellig.

En geen van de heren maakten seksueel getinte opmerkingen, behalve af en toe een toespeling of een onschuldige vraag over een verblijf in de kelder van Frank. En die kon ik lekker kattig afwimpelen. Heerlijk.

En met Yvonne had ik sinds vorige week ook een prima klik. We zaten op één spoor met betrekking tot Mariëlle; geen gedoe, gewoon aannemen die jongedame. En volgens ons beiden zou zij wel eens een hele grote aanwinst kunnen zijn. Nee, lekker aan het werk, morgen! Op de fiets of met de auto? Ik keek nog even naar het weerbericht: 15 graden, buien en een stevige westenwind. Auto dus. Geen zin om me zeiknat te laten regenen. Ik sloot af en haalde de fietsaccu van de lader. 115 kilometer bereik in de stand ‘tour’. Prima, die was vol.

Eenmaal boven: eerst de gordijnen dicht en dan pas het licht aan. Als meneer de Hooghe al op de uitkijk stond: die had mooi pech vanavond. Geen kans om Gonnie uit 5 VWO zich te zien uitkleden. Al vroeg ik me af of hij nu nog de kans had om ’s avonds naar boven te gaan; zijn vrouw zou hem wel in de gaten houden. Ik giebelde zachtjes.

Wat zou ik morgen aandoen? Gewoon, Gon. Spijkerbroek, wit truitje en een jasje er overheen. Pumps met een klein hakje; dan kwamen m’n benen wel mooi uit, zelfs in een spijkerbroek. Ik kleedde me uit. Het rokje ging weer in de kast, de blouse ook. Die had ik nét drie uurtje aangehad of zo. Met een lekkere nachtpon aan kroop ik in bed.

Mezelf nog even lekker verwennen? Nee… Ik zou toch wel zo in slaap vallen. Genoeg beweging gehad vandaag, ik voelde mijn benen echt wel. En m’n kont…

Toch eens naar Zetten fietsen en kijken of ik een ander zadel kon scoren. Zo eentje met een verende zadelpen… Of zouden ze daar dildo's verkopen die je op je zadelpen kon monteren? Alleen moest je dan niet langs Opheusden rijden... Ik giebelde slaperig…

Er zijn nog geen trefwoorden voor dit verhaal. Welke trefwoorden passen volgens jou bij dit verhaal?

Ontzettend bedankt voor je hulp!

Ontzettend bedankt voor je hulp!