De Avonturen Van Arthur En Laura - 6

De stilte in huis na het vertrek van Maria voelt anders dan vroeger. De herinnering aan Martha is niet langer een zware deken van rouw, maar een warm briesje. Ik kijk even naar de foto op de schouw en knipoog. "Ik geniet, Martha, precies zoals je wilde," fluister ik. De oxazepam- strips liggen diep in de prullenbak; mijn zenuwen zijn nu gespannen door iets veel beters dan chemische rust.

Ik weet dat de vrouwen-app op dit moment gloeit van de activiteit. Terwijl Jannes, de man van Maria, thuis waarschijnlijk verbijsterd naar die USB-stick staart, wordt er op mijn oprit alweer een nieuw hoofdstuk geschreven.

De deur vliegt open zonder te kloppen. Het is dinsdag, en dat betekent Laura. Maar ze komt niet binnen met haar gebruikelijke triomfantelijke tred. Ze stormt naar binnen, haar ademhaling hoog, haar ogen flitsend van woede en een vleugje angst. Ze draagt een nauwsluitend leren jasje en een jeans die zo strak zit dat het een wonder is dat ze kan lopen.

"Die klootzak, Arthur! Hij houdt niet op!" snauwt ze terwijl ze haar tas op de bank smijt. "Rick?" vraag ik kalm, terwijl ik een glas water voor haar inschenk.

"Wie anders!" roept ze uit. Ze pakt haar telefoon en laat me een eindeloze reeks berichten zien. Waar ben je? Met wie ben je? Ik zie je wel. Je bent van mij. "Hij stalkt me, Arthur. Hij reed me net achterna, ik zag zijn auto twee straten verderop nog staan. Hij denkt dat hij nog steeds controle over me heeft omdat hij me 'geclaimd' heeft, zoals hij dat noemt."

Ze loopt ijsberend door de kamer, haar naaldhakken hameren op de houten vloer. Dan stopt ze abrupt voor me en kijkt me uitdagend aan. Een duistere glimlach trekt langzaam over haar lippen.

"Weet je wat het is, Arthur? Hij denkt dat hij de enige is die weet hoe hij me moet aanpakken. Hij denkt dat ik bang voor hem ben." Ze komt heel dichtbij staan, ik voel de hitte van haar lichaam. "Zullen we hem een reden geven om echt ergens bang voor te zijn? Zullen we hem laten zien dat ik een nieuwe Meester heb gekozen, iemand die hem in elk opzicht doet verbleken?"

Ze wijst naar het raam, waar de gordijnen nog steeds op een kier staan van gisteren. "Hij staat daar ergens buiten, dat weet ik zeker. Hij kijkt. Laten we hem de show van zijn leven geven, Arthur. Ik wil dat hij ziet hoe jij me breekt en weer opbouwt, terwijl hij machteloos in zijn auto toekijkt."

Ze begint de rits van haar leren jasje langzaam naar beneden te trekken, haar ogen strak in de mijne gepind. "Geen genade vandaag, Arthur. Maak me van hem los, voorgoed."

"Maar wacht, ik weet een betere plek," zegt Laura ineens vastberaden terwijl ze haar jasje weer dichtritst. Haar ogen glinsteren van een wraakzuchtig soort geiligheid. "Ik wil naar de plek waar hij me voor het eerst echt brak. Het naaktstrand bij de duinpan. Hij denkt dat die plek van hem is, dat de herinnering aan mijn vernedering daar voor eeuwig in het zand gegroeid is."

We stappen in mijn auto en ik draai de oprit af. In de achteruitkijkspiegel zie ik het direct: de brede, zwarte grill van zijn 'power car' die met een agressieve ruk achter ons aan komt. Hij houdt afstand, maar hij is er, als een roofdier dat denkt dat hij de prooi volgt, niet wetende dat hij recht in een val loopt.

De rit naar de kust duurt twintig minuten. Laura zit onrustig naast me, haar hand rust op mijn dij en haar nagels graven zich af en toe in mijn spijkerbroek. "Hij volgt ons nog steeds," fluistert ze. "Ik voel zijn woede door het metaal van die auto heen. Hij gaat kapot van binnen."

Als we bij de duinen aankomen en de parkeerplaats opdraaien, parkeert hij drie vakken verderop. Hij stapt niet uit, maar ik zie de gloed van zijn sigaret achter de geblindeerde ramen.

Het is een schitterende dag. Het zand is warm en het strand is redelijk bezet voor een doordeweekse dag. Terwijl we richting de waterlijn lopen en onze kleren één voor één achterlaten, voel ik de blikken van de andere strandgasten.

Er liggen een paar stelletjes verderop. Twee vrouwen, beiden prachtig bruinverbrand en volledig naakt, kijken tegelijkertijd op van hun handdoek. Ze kijken elkaar aan, dan naar mij. De manier waarop ze hun zonnebril laten zakken en even veelbetekenend knikken, bevestigt mijn vermoeden: de App. Ze weten wie ik ben. Ze hebben de video van Maria en Elena gezien. De 'Stille Straat' heeft haar grenzen verlegd naar de kust.

Laura leidt me naar een specifieke inkeping in de duinen, pal op het open strand maar met een perfect zicht op het pad waar Rick nu aan komt lopen. Hij is uitgestapt en staat bovenaan de duinrand, een silhouet tegen de felle zon, toekijkend hoe zijn ex-vriendin zich volledig blootgeeft aan een andere man.

"Hier was het," zegt Laura, terwijl ze op haar knieën in het zand gaat zitten, precies op de plek waar het helmgras begint. Ze spreidt haar benen wijd, haar blik gericht op de duinrand waar Rick staat te trillen van onmacht. "Hij nam me hier voor het oog van iedereen, alleen maar om me te laten voelen dat ik niets waard was. Vandaag, Arthur, wil ik dat je me neemt om hem te laten zien dat ik nu van een Meester ben die hem niet eens waardig gunt om de veters van zijn schoenen te strikken."

De vrouwen verderop op het strand zijn inmiddels gaan zitten. Ze maken geen geheim meer van hun interesse; eentje pakt zelfs haar telefoon erbij. De 'live-verslaglegging' voor de App is begonnen.

Het naaktstrand zindert van een hitte die niets met de zon te maken heeft. Terwijl ik Laura langzaam en diep neem in het warme zand, zie ik hoe de omgeving om ons heen begint te veranderen. De aanwezigheid van de vrouwen uit de App werkt als een katalysator. Ze herkennen me en het besef dat ze live getuige zijn van een nieuw hoofdstuk, brengt een golf van ongekende geilheid teweeg.

De drie bruinverbrande vrouwen verderop wachten niet langer. Ze fluisteren hun mannen wat toe, hun ogen geen seconde van ons verwijderd. Binnen enkele minuten is de rust van het strand veranderd in een collectieve overgave. Overal om ons heen beginnen stelletjes elkaar op te zoeken en te neuken, opgezweept door de rauwe passie tussen mij en Laura. Het naaktstrand is getransformeerd in een openlucht-lustoord, waar de regels van het fatsoen samen met de kleding in het zand zijn begraven.

Bovenaan de duinrand staat Rick. Hij is een schim van de man die hij dacht te zijn. Zijn zwarte power car glinstert in de verte, maar hier, in de duinpan, is hij niets meer dan een toeschouwer van zijn eigen faillissement. Ik zorg ervoor dat Laura met haar gezicht naar hem toe ligt, haar nagels diep in mijn schouders terwijl ik mijn ritme vertraag om elk moment te laten tellen.

"Kijk naar hem, Laura," fluister ik in haar oor, terwijl ik haar heupen stevig vastpak. "Kijk hoe hij daar staat te breken."

Laura slaakt een hese kreet die over het strand galmt. "Hij is niets, Arthur! Helemaal niets!" roept ze uit, haar stem overslaand van extase. Ze kijkt Rick recht in de ogen terwijl ze haar rug hol trekt onder mijn gewicht. De jaloezie op Ricks gezicht is bijna tastbaar; hij staat daar met gebalde vuisten, machteloos tegenover de totale seksuele dominantie die ik over zijn voormalige 'bezit' uitoefen.

Ondertussen gaat de telefoon van een van de vrouwen rond. Ze filmt niet alleen ons, maar ook de reactie van de andere stelletjes die inmiddels schaamteloos meedoen. De App-groep explodeert waarschijnlijk van de berichten.

"Live vanaf het strand: De Meester heeft de controle overgenomen!"

"Rick de Stalker staat op de duin toe te kijken als een geslagen hond. Dit is goud!"

De collectieve geilheid op het strand bereikt een kookpunt. Een jonge vrouw, die slechts een paar meter bij ons vandaan ligt, begint haar eigen man te berijden terwijl ze haar ogen strak op ons gericht houdt. Het is een kettingreactie van lust die door Laura's wraakzucht is ontketend.

Ik versnel mijn tempo. De geur van zonnebrand, zilt zeewater en rauwe seks hangt zwaar in de duinpan. Laura is volledig in trance, haar lichaam trilt onder me terwijl ze haar hoogtepunt nadert. Rick kan het niet langer aanzien; hij wendt zijn hoofd af, maar hij kan niet weglopen. De fascinatie voor zijn eigen ondergang houdt hem daar vast, geworteld in het zand, terwijl ik Laura naar een finale drijf die de hele kustlijn zal doen natrillen.

De sfeer in de duinpan slaat om van passieve bewondering naar actieve deelname. Terwijl Laura nog nahuivert van haar hoogtepunt en uitgeput in het mulle zand ligt, ontstaat er een beweging om ons heen. De mannen van de andere stelletjes liggen uitgeteld op hun handdoeken, overweldigd door de intensiteit die mijn aanwezigheid en de wraak van Laura hebben ontketend.

Maar de vrouwen? Die zijn pas net begonnen.

Drie vrouwen, die tot zojuist op de achtergrond nog geneukt werden door hun partners, staan synchroon op. Ze herkennen elkaar via de App; de blikken die ze uitwisselen zijn vol verstandhouding. Zonder een woord te zeggen, laten ze hun mannen achter en lopen ze langzaam op me toe.

Het zand stuift op onder hun voeten. Ze vormen een halve cirkel rondom mij en de nog steeds trillende Laura. Rick, die daar op de duinrand staat, lijkt nog kleiner te worden. Hij ziet hoe niet alleen zijn ex, maar een heel leger aan vrouwen zich aangetrokken voelt tot de man die hem zojuist heeft vernederd.

"De video's deden je geen recht, Arthur," zegt een van de vrouwen, een atletische brunette met een doordringende blik. Ze knielt voor me neer, haar handen glijden over mijn bezwete borstkas. "In het echt is je energie... overweldigend."

Rick kan het niet meer aan. De aanblik van drie onbekende vrouwen die zich bij mij en Laura voegen, terwijl hij daar eenzaam en gehaat staat toe te kijken, is de nekslag. Hij draait zich om en begint te rennen naar zijn zwarte auto. Het geluid van zijn brullende motor is in de verte hoorbaar terwijl hij met slippende banden de parkeerplaats verlaat.

Zodra de motor niet meer te horen is, valt er een vreemde rust over de groep. De vrouwen kijken me aan, hun ogen vol verwachting. Ze willen niet alleen kijken; ze willen de kracht van de Stille Straat aan den lijve ondervinden.

"Hij is weg," fluistert de brunette tegen mijn lippen. "Nu is er alleen nog maar de zee, het zand... en jij."

De brunette, die zichzelf voorstelde als Chantal, neemt het voortouw. Terwijl de andere twee vrouwen en Laura toekijken, duwt ze me achterover in het rulle, warme zand. Ze wacht niet op toestemming. Ze beklimt me met een soepelheid die verraadt dat ze gewend is te krijgen wat ze wil. Haar man, een sportieve dertiger, kijkt vanaf vijf meter afstand toe hoe zijn vrouw zich met een oerkreet op mij laat zakken. Hij probeert weg te kijken, maar de aantrekkingskracht van het schandaal is te groot. Chantal houdt haar ogen strak in de zijne gericht terwijl ik haar diep en ritmisch neem, haar nagels laten rode striemen achter op mijn schouders.

Zodra Chantal verzadigd en trillend naast me in het zand rolt, neemt de tweede vrouw het over. Ze is blond, met een zachtheid die nu volledig is verdwenen. Ze dwingt me om te gaan staan. Terwijl de wind het zand tegen onze bezwete lichamen blaast, knielt ze voor me neer, neemt mijn lul in haar mond en begint me heftig te pijpen. Ik pak haar bij haar achterhoofd en druk haar stevig naar me toe, Ik voel hoe ik tegen haar strottenhoofd ram. Haar partner, een oudere man met een dure zonnebril, laat zijn glas wijn in het zand vallen. Hij ziet hoe ik zijn vrouw, die thuis altijd de 'perfecte dame' speelt, volledig claim. Als ik bijna klaarkom stop ik abrupt.

Ze smeekt om meer, haar stem luid genoeg om over het geruis van de branding heen te komen. Ik kus haar diep en passioneel, de slijmresten van het pijpen hangen als slierten aan haar kin. Dan neem ik haar geweldige tieten onder handen en alleen daardoor komt zij piepend op het randje. Ik gooi haar achterover en val aan op haar genotsgrotje, haar clitje zwelt geweldig op ik lik het en neem het daarna in mijn mond en begin het te pijpen. Dit is teveel voor haar en met een schreeuw komt ze heftig spuitend klaar. Haar man kijkt verbijsterd. En zij roept naar hem: “Ja Joris, dit heb jij nog nooit gezien hè, kijk, zijn toverkracht heeft me voor het eerst in mijn leven laten spuiten en het was fabuleus.”

De laatste van de drie is een vrouw met wild, rood haar en een huid vol sproeten. Ze heeft de hele tijd naar mijn gezicht gekeken, gefascineerd door de autoriteit die ik uitstraal. Ze knielt voor me neer terwijl haar man, die met trillende handen een sigaret probeert op te steken, toekijkt. Ze gebruikt haar tong met een vurigheid die doet denken aan Maria, maar met een ziltig randje van de zee. Daarna komt een finale die het hele strand doet verstommen.

Ik zet haar op handen en knieën voor me en neem haar met een krachtige stoot van achteren. Hierdoor begin ze nu al te jodelen van plezier. Ik begin haar te neuken, eerst heel langzaam maar allengs voer ik het tempo op. Ze begint te roepen, “Ja vul me helemaal op, ooohh dit is zo lekker, Jaap, zie je het wel," roept ze naar haar man, "ik wist niet dat dit bestond.” En dan komt ze trillend en schokkend klaar terwijl ze Jaap diep en wezenloos in de ogen kijkt. Ik zie dit ook en het maakt me helemaal gek. Ik trek mijn lul uit haar en spuit haar in wel tien vette stralen helemaal onder, een straal komt zelfs in haar haren terecht, Haar rug lijkt wel alsof er emmer yoghurt overheen gegooid is.

Laura zit inmiddels weer rechtop, haar ogen glimmen van triomf. Ze heeft de telefoon van een van de vrouwen gepakt en filmt de verbijsterde blikken van de echtgenoten.

"Kijk naar deze mannen," fluistert ze in de microfoon van de telefoon voor de App-groep. "Ze dachten dat ze hun vrouwen kenden. Maar Arthur heeft laten zien dat er dieptes zijn waar zij nooit bij kunnen komen. De Stille Straat heeft het strand veroverd."

De mannen blijven achter, uitgeput door de emoties, terwijl hun vrouwen zich om mij heen verzamelen als een erewacht. De hiërarchie is herschreven. Rick is gevlucht, deze echtgenoten zijn geneutraliseerd, en de legende van Arthur is nu ook aan de kust bezegeld.

De zon zakt als een gloeiende munt in de zee terwijl we met de hele groep richting de nabijgelegen strandtent lopen. De vrouwen lopen voorop, hun lichamen nog bedekt met een waas van sperma, zand en zout, terwijl ze hun jurkjes nonchalant over hun schouders hebben gegooid. De echtgenoten volgen op afstand, als geslagen honden die niet weten of ze trots moeten zijn op de schoonheid van hun vrouwen of kapot moeten gaan van de jaloezie.

Binnen in de strandtent is het nog druk, maar zodra we binnenstappen, valt er een merkbare stilte. De energie die we meebrengen is rauw en elektrisch. Chantal loopt direct op de barman af en bestelt drie flessen koude champagne. "Op de Meester," zegt ze luid genoeg zodat de hele zaak het kan horen. Ze kijkt me aan met ogen die nog steeds branden van de middag.

Laura komt naast me staan en slaat een arm om mijn middel. Ze ziet Rick’s zwarte car nergens meer, en dat geeft haar een soort goddelijke rust. "Heb je die blik van hem gezien, Arthur?" vraagt ze terwijl ze een glas champagne aanneemt. "Hij is voorgoed gebroken. Hij weet nu dat hij nooit meer een vinger op mij kan leggen zonder aan jou te denken."

Chantal’s man komt aarzelend dichterbij, zijn glas trillend in zijn hand. "Ik heb mijn vrouw nog nooit zo... levendig en geil gezien," stampt hij eruit, terwijl hij me met een mengeling van angst en bewondering aankijkt. Ik leg een hand op zijn schouder en kijk hem strak aan. "Soms heeft een tuin een andere hovenier nodig om de bloemen echt te laten bloeien, vriend. Drink je glas leeg."

De roodharige vrouw, die haar haren in een wilde knot heeft gegooid, leunt over de tafel en tikt met haar nagel tegen mijn glas. "De App gaat helemaal los, Arthur. De vrouwen die er niet bij waren, eisen een herhaling. Ze willen weten wanneer de volgende 'excursie' is. Er wordt al voorgesteld om een hele bus te huren."

Elena en Maria sturen inmiddels ook berichten in de groep. 'Ik zie de beelden! Arthur, je bent een beest! Bewaar je nog wat voor ons in de Stille Straat?' typt Maria met een reeks vuur- emoji's erachter. De sfeer in de strandtent wordt steeds losser; de vrouwen beginnen op de tafels te dansen, hun blikken uitdagend gericht op iedereen die durft te kijken.

Terwijl de muziek luider wordt en de champagne vloeit, voel ik hoe Laura haar hand in mijn nek legt. "We gaan nog niet naar huis, toch?" fluistert ze hees. Ze wijst naar de donkere duinen die achter de strandtent in de nacht verdwijnen. "De nacht is pas net begonnen, en ik heb het gevoel dat deze dames nog lang niet klaar zijn met hun aanbidding."

Ik kijk de kring rond en zie de verlangende gezichten van de vrouwen en de berustende blikken van hun mannen. De hiërarchie is hier vanavond definitief vastgelegd. "Laten we kijken hoeveel uithoudingsvermogen de kuststrook echt heeft," antwoord ik, terwijl ik mijn glas in één teug leegdrink.

Terwijl de champagneglazen rinkelen en de vrouwen om me heen dansen, zwaait de zware houten deur van de strandtent langzaam open. De warme zeelucht wordt verdrongen door een vlaag van een zwaar, peperig parfum dat direct de aandacht opeist.

Een vrouw stapt naar binnen die in alles het tegenovergestelde is van de speelse strandgasten. Ze draagt een strak, diep uitgesneden broekpak van wit linnen en haar pikzwarte haar zit in een vlijmscherpe bob. Ze loopt niet, ze schrijdt, en de barman zet zonder dat ze iets hoeft te zeggen direct een glas droge martini voor haar neer.

"Is dit de plek waar de beruchte Meester zijn hofhouding voert?" vraagt ze met een donkere, hese stem die door het geluid van de muziek heen snijdt. Ze draait zich langzaam om op haar barkruk en kijkt de kring rond, haar blik ijskoud en beoordelend.

Laura verstijft naast me. "Isabella," fluistert ze, en ik voel haar grip op mijn arm verstrakken. "Zij is de beheerder van de App-groep. De vrouw die alles overziet, maar die zelf nog nooit iemand 'waardig' genoeg heeft gevonden om haar aan te raken."

Isabella zet haar glas neer en loopt op ons toe. De andere vrouwen maken onwillekeurig ruimte voor haar. Ze stopt op een paar centimeter van me vandaan en kijkt me recht in de ogen, zonder met haar ogen te knipperen. "Ik heb de beelden van vandaag gezien, Arthur," zegt ze, terwijl ze met een lange, gelakte nagel over de rand van mijn glas strijkt. "Heel vermakelijk. Een leuk spektakel voor het volk."

Ze lacht kort, een geluid als brekend glas. "Maar laten we eerlijk zijn: deze vrouwen zijn makkelijk. Ze snakken naar aandacht. Ik ben niet onder de indruk van een beetje zand en jaloezie van een ex-vriendje. Als je écht de Meester bent die je beweert te zijn, moet je meer in huis hebben dan alleen een krachtig ritme en een publiek."

De sfeer in de strandtent slaat onmiddellijk om. De bewondering van de andere vrouwen maakt plaats voor een ijzige spanning. Isabella is de enige vrouw in de wijde omtrek die niet voor me buigt, maar me uitdaagt. "Morgenmiddag," zegt ze, terwijl ze haar gezicht nog dichter bij het mijne brengt. "Mijn landhuis aan de rand van het bos. Daar gelden mijn regels. We zullen zien of je daar nog steeds zo’n grote mond hebt, of dat je alleen maar een lokale legende bent die het van de buurtvrouwtjes moet hebben."

Ze draait zich om en loopt weg zonder op een antwoord te wachten, haar hakken tikkend op de houten vloer. Laura kijkt haar na met een mengeling van ontzag en jaloezie. "Arthur, pas op met haar," waarschuwt ze zachtjes. "Zij speelt geen spelletjes. Zij breekt mannen voor haar ontbijt."

De uitdaging van Isabella hangt nog als een zware nevel in de strandtent, maar haar kille arrogantie werkt op dit moment alleen maar als een katalysator voor de lust die al urenlang suddert. Ik kijk de kring rond; de vrouwen zijn niet van plan de avond hier te laten eindigen. Ze kijken Isabella na, maar keren zich dan met een hernieuwde felheid naar mij.

"Laat haar maar gaan naar haar ivoren toren," snauwt Chantal, terwijl ze haar glas champagne in één teug leegdrinkt. "Wij hebben de Meester hier, in het vlees." Ze draait zich om naar haar man, die er nog steeds verloren bij staat. "Ga naar huis, Mark. Neem de auto. Ik kom vannacht niet meer. Wacht niet op me, en stel geen vragen."

De andere vrouwen volgen haar voorbeeld met een meedogenloze efficiëntie. Het is een collectieve opstand van de vrouwen van de App. "Jij ook, ga," zegt de blonde vrouw tegen haar echtgenoot, terwijl ze hem zijn autosleutels in de hand duwt. "We hebben een 'werktrip' in de duinen. Wees een goede jongen en zorg dat er morgen koffie is."

De mannen druipen af, een trieste stoet van verslagen trots die in hun auto's de nacht in rijden. Zodra de achterlichten uit het zicht zijn, is de sfeer in de groep elektrisch. We verlaten de strandtent en trekken de diepe, donkere duinen in, weg van het kunstlicht en de bewoonde wereld.

De nacht is warm en de wind is gaan liggen. In een beschutte kuil tussen het helmgras, waar het zand nog de warmte van de dag vasthoudt, laten de vrouwen alle terughoudendheid varen. Laura claimt haar plek direct naast me, haar lichaam trilt nog van de adrenaline van Rick's vernedering. "Nu zijn we alleen, Arthur," fluistert ze, terwijl ze mijn hand naar haar ontblote borst brengt. "Alleen de echte gelovigen zijn overgebleven."

Het wordt een nacht van collectieve aanbidding onder de sterrenhemel. De vrouwen wisselen elkaar af met een honger die onverzadigbaar lijkt. Chantal, de roodharige en de blonde vormen een cirkel van zacht vlees en hete adem om me heen. Er wordt niet meer gepraat; alleen het geruis van de zee en het ritmische gekreun dat uit de duinpan opstijgt, vult de nachtelijke stilte.

Terwijl ik de ene na de andere vrouw neuk in het mulle zand, voel ik hoe de macht van de Stille Straat hier op dit verlaten strand zijn absolute hoogtepunt bereikt. Ze vechten bijna om mijn aandacht, hun lichamen kriskras over elkaar heen gedrapeerd. Laura kijkt toe, af en toe instemmend knikkend, als de ceremoniemeester van deze orgie van wraak en lust.

Als de eerste grijze strepen van de dageraad aan de horizon verschijnen, liggen we uitgeput en bedekt met een mengeling van zand, zaad en zweet in de duinpan. De vrouwen kijken elkaar aan met een nieuwe blik van verstandhouding. De App zal vandaag niet alleen vol staan met video's, maar met de legende van de nacht dat hun mannen werden weggestuurd.

"Morgen is het landhuis van Isabella," fluistert Laura, terwijl ze haar hoofd op mijn schouder legt en de opkomende zon groet. "Maar vannacht... vannacht was de kust van ons."

We besluiten nog even een duik te nemen. De koude schok van het zeewater is precies wat we nodig hebben om de laatste resten zand en vermoeidheid van ons af te schudden. We waden de branding in, de opkomende zon werpt een oranje gloed over de golven. Terwijl we dieper het water in gaan, voel ik plotseling hoe ik onder de waterspiegel word getrokken.

Het is een surrealistische ervaring; de gewichtloosheid van het zoute water gecombineerd met een plotselinge, intense hitte tussen mijn benen. Iemand is ondergedoken en heeft me daar in de diepte te pakken. Mijn lul verdwijnt in een mond. Ik zie alleen maar flitsen van ledematen en haren die als zeewier om me heen dansen. Door de vermoeidheid en de adrenaline wordt het wazig voor mijn ogen. Ik heb geen idee wie van de vrouwen het is—is het de atletische Chantal, de ongetemde roodharige, of misschien Laura die haar laatste restje wraak opeist? Ik sluit mijn ogen en laat me meevoeren door de golven, terwijl de andere vrouwen lachend om me heen zwemmen en het schouwspel vanaf de oppervlakte gadeslaan.

Als we uiteindelijk druipend en verfrist het strand weer op lopen, is de hiërarchie steviger dan ooit. We lopen naar de parkeerplaats waar de Jaguar geduldig staat te wachten. De luxe leren bekleding vormt een scherp contrast met onze nog vochtige lichamen en de geur van zout die we mee de cabine in nemen. Ik neem plaats achter het stuur en de vrouwen kruipen tegen elkaar aan op de achterbank en de passagiersstoel, nog nagenietend van de nachtelijke triomf.

De rit terug is stil, maar geladen. Terwijl de Jaguar door de ontwakende wijken zoeft, zie ik de vrouwen in de achteruitkijkspiegel naar hun telefoons staren; de App- groep is inmiddels een digitale vulkaan die op uitbarsten staat.

Bij elk huis waar ik stop, zie ik hetzelfde beeld: de partners staan met smacht achter de ramen of zelfs al op de oprit. Ze hebben de hele nacht niet geslapen, verteerd door onzekerheid. Als Chantal uitstapt, ziet ze haar man Mark op de drempel staan. Ze loopt op hem toe met de arrogantie van een leeuwin die net een prooi heeft geveld. Ze gunt hem geen woord, maar de manier waarop ze langs hem heen het huis in loopt, zegt genoeg: zij bepaalt vanaf nu de regels.

Ten slotte zet ik Laura af. Ze kijkt me nog één keer diep in de ogen voordat ze uitstapt.

"Vannacht was de zuivering die ik nodig had, Arthur," zegt ze zacht. "Maar vergeet Isabella niet. Ze kijkt mee, en ze wacht. Ga niet, ze is gevaarlijk." Ze loopt naar haar voordeur, wetende dat de hele buurt toekijkt hoe de Meester haar persoonlijk heeft thuisgebracht.

Ik rijd de Jaguar mijn eigen oprit op en kijk naar de lege plek op de schouw door het raam. Martha zou trots zijn; het leven is inderdaad weer de moeite waard geworden.

Was getekend: John Adams

Trefwoord(en): 18 Plus, Auto, Bdsm, Beffen, Billen, Blond, Borsten, Bos, Brunette, Buitensex, Chantage, Clitje, Dominantie, Duinen, Erotisch, Exhibitionisme, Groot Geschapen, Hakken, Likken, Meester, Naaktstrand, Neuken, Openbaar, Orgasme, Orgie, Pijpen, Roodharig, Sperma, Spuiten, Squirten, Suggestie?

Ontzettend bedankt voor je hulp!

Ontzettend bedankt voor je hulp!