Bakkersjongen - 1

Het was aan de ene kant nog wel een beetje nieuw voor me. Ik had al wel eerder wat vriendinnetjes gehad en was bekend met alles wat erbij hoorde, maar toen ik mijn huidige vriendin, Tessa, leerde kennen, ging het erg snel. Mijn naam is Jens, en ik ben 27 jaar oud en woon sinds een jaar samen met mijn vriendin, die een stukje jonger is. Ik kende haar net iets langer dan een jaar. Je zou kunnen zeggen dat het allemaal wat snel is gegaan, wat velen ook gezegd hebben, maar het is vanaf het begin af aan erg goed gegaan. We vielen voor elkaar alsof het voorbestemd was. Ik vond haar erg aantrekkelijk om mee te beginnen, en toen ik haar leerde kennen, maakte ik kennis met haar intelligentie en haar gevoel voor humor. Een mooi maar schuchter meisje. Met haar licht blonde haren trok ze meteen de aandacht en haar lieve gezicht en strakke figuurtje maakte het dromerige plaatje compleet. Toch was er veel meer wat ik leuk vond aan haar. Zoals een relatie van haar die al snel een relatie van mij werd.

Het was op een drukke middag dat ze de winkel in kwam gelopen. Ik herkende haar meteen. Ik had haar al voor het raam zien staan, maar het was druk. Ontzettend druk. Ik had niet eens even de tijd om een erkennend knikje haar kant op te sturen toen ze binnen kwam gelopen en geduldig in de rij moest gaan staan wachten. Het kon nog even duren. Ze wilde vast niets kopen. Ondertussen had ik haar al helemaal in me opgenomen. Ik was aangenaam verrast. Tessa had niet gezegd dat Manon in de stad zou zijn. Dit meisje in de rij was een van de beste vriendinnen van mijn eigen vriendin, en ik beschouw haar ook als een zeer goede kennis. Een lieve meid. Mooi ook. In haar lange rode jas die haar beschermde tegen de winterse kou buiten, verstopte ze zich half achter haar kraag en voelde ik hoe haar ogen mij volgden, terwijl ze het warm probeerde te krijgen. Het was lang geleden dat ze hier was geweest. Maar ooit kwam ze hier een stuk vaker. Samen met Tessa. Zo leerde ik Tessa kennen en daarna leerde ik haar kennen. Ik heb me wel eens afgevraagd hoe het zou zijn gegaan als die volgorde anders lag. Altijd als ik Manon zag, trok er een warme gloed door m’n lijf heen en vergat ik Tessa compleet. En terwijl ik de klanten probeerde te helpen, ging er dan ook van alles mis. Ik versprak me, het hoofdrekenen lukte niet meer en ik liet het wisselgeld ook nog vallen. Echt zo knullig, terwijl dat helemaal nergens voor nodig was. Maar dat kwam puur door haar.

Hij was me voor.

,,Hey, wie hebben we daar?’’ Enthousiast werd ze toen herkend door mijn collega, Niels, die een paar jaar ouder was en het allemaal niet zo nou nam met het feit dat het druk was of niet. Hij zag haar, en dacht ongetwijfeld op dezelfde manier over haar als ik dat deed. Dat wist ik eigenlijk wel zeker. Totaal overbodig tilde hij een zware zak bloem op zijn schouder, puur om te laten zien dat hij het kon. Hij was ook wel wat langer, breder en dus sterker, maar ook ik kon dat best doen, hoor. Ik ging gewoon niet zo opzichtig te werk. Want ik had immers al een vriendin. Ons bakkerszaakje liep goed. En mensen bleven binnenlopen. Toen mijn baas haar uiteindelijk ook herkende, die even van achter was komen aanlopen, nam hij me zelfs over zodat ik haar kon groeten. Iedereen hier in de zaak kende het verhaal over hoe ik een jaar geleden Tessa leerde kennen. Het was lief en romantisch en iedereen die er vanaf wist, had ook wel een vinger in de pap gehad om ons samen te brengen, op wat voor manier dan ook, bedoeld of onbedoeld. We waren gewoon twee verlegen, sullige individuen, en wisten niet hoe we elkaar konden vinden. Maar met wat hulp was het gelukt, en de rest is geschiedenis. Zo voelde het altijd. Ik en Tessa waren een authentiek stel. En toch wist ik niet wie Tessa was, toen Manon eindelijk de kans kreeg mij een warme omhelzing te geven en me te zeggen dat ze blij was mij weer te zien. Ik lachte dan alleen en durfde haar nauwelijks recht aan te kijken. Het voelde voor iedereen alsof ze thuis was gekomen. Zo gingen we hier met elkaar om. Een fijne bedoeling.

,,Het gaat goed.’’ zei ik dan nog voordat ze er ook maar naar gevraagd had. Zo’n sulletje was ik.

,,Wat kom je doen?’’ vroeg ik haar daarna wel. Ze had wat druk om haar heen gekeken en helemaal op haar gemak was ze niet. Ze kwam tegenwoordig niet meer zo vaak op bezoek bij ons in de stad sinds ze samenwoonde met haar vriendje. Dat vond ik vervelend in meerdere opzichtgen.

,,Heeft Tessa niets gezegd?’’ werd me daarop gevraagd.

,,Uh, nee. Hoeft toch ook niet. Je bent altijd welkom, dat weet je.’’ en per ongeluk wilde ik haar dan toch charmeren op mijn eigen manier. Ze hoorde het niet eens. Ik zei wel vaker van dit soort dingen, die ik dan nog spannend vond om te verzinnen, maar die haar niet zo veel deden. Was beter ook.

,,Ik kom gewoon even langs.’’ glimlachte ze daarna snel. ,,Fijn je weer te zien. Misschien zie ik je straks nog even, goed? Want je hebt het veel te druk voor mij.’’ knipoogde ze goddelijk en ik kon niet anders dan verlegen naar haar knikken. Manon was zo mooi en lief en echt helemaal geweldig.

Ze was in mijn ogen bijzonder. Hun allebei eigenlijk. Nu ze weer weg was, herinnerde ik me Tessa meteen weer. Tessa was alles wat iedere man in een vrouw zou zoeken. Maar een ding was ze niet. En dat was Manon. Ze studeerden samen, zaten nog in het eerste jaar, en met net twintig waren ze nog jonge meiden. Toch anders dan de meeste meiden van die leeftijd. Geen schreeuwers. Manon alleen als ze gedronken had, Tessa gewoon niet. Tessa was heel erg op zichzelf. Een creatief meisje met een goed stel hersenen en een uiterlijk om te aanbidden. Dat wat ik zo graag wilde. Manon was iets losser, iets gemoedelijker, vooral heel lief. Ook zij had een lichaam wat ik wilde aanbidden, verheelijken. Maar beiden altijd bescheiden. Op alle manieren die je je kan bedenken. In doen en denken, maar ook in het uiterlijk. En dat maakte deze twee meiden zo bijzonder voor mij. Iedereen had ze lief als de twee alleen nog maar in beeld waren. Het komt niet vaak voor dat je iemand leert kennen die beter wordt na het eerste gezicht. Ik had het geluk er twee te mogen ontmoeten. Twee vriendinnen, twee meiden, twee verlangens…

,,Mooie meid is dat toch, niet?’’ Niels was wat lomp, maar liegen deed hij niet. Ik knikte naar hem. Hij was m’n maat, al hadden we ook vaak mot. Wij verschilden op ieder gebied met elkaar maar hier in de winkel ging het goed. Mijn collega. Eerder een goeie collega dan een goeie vriend. Ons zaakje aan de rand van het oude centrum liep wonderbaarlijk goed. Wij maakten nog ambachtelijk brood en daar trokken we veel bekijks mee. Elke doelgroep kwam hier wel vroeg of laat. En ik, een jongen van het platteland, en Niels, ook een simpele ziel, waren vooral blij met de hippe studenten die hier om de hoek naar de uni gingen. Zeker de leuke meisjes leken vaak meer voor ons te komen dan voor ons assortiment. Dat vond ik best vleiend. Gewoon leuk. Zo hadden we Tessa en Manon leren kennen die toen nog op de middelbare school zaten, maar hier een keer waren wezen proef studeren. Ze kwamen terug nog voordat hun studie begon. Keer op keer. Mijn baas, Timor, was wat nukkig in de morgen, maar als alles erin lag, zorgde hij dat de sfeer minstens zo goed was als het brood. Dat moest je respecteren. Dat deed ik ook. Het lokte mensen om terug te komen. Het was die ambiance die hij creëerde in dit historisch ogende pand met de geuren en sferen die er voor hadden gezorgd dat ik hier gelukkig kon worden. Ik woonde nu maar een paar straten verderop met een meisje zo mooi en lief dat ik elke dag dacht te dromen, zo gelukkig waande ik me. En op m’n werk voelde het ook elke dag als een feestje. Dit was pas handarbeid. En de drukte was dan ook nooit vervelend. Zelfs niet als je even geen tijd lijkt te hebben om een bijzonder iemand te groeten.

Enigszins gehaast fietste ik naast de besneeuwde stoepen, voorkwam ik meerdere keren met wat behendig voetwerk dat ik op het laatste nippertje m’n nek brak, werd ik hier en daar uitgescholden door wat oude knarren die vonden dat ik te wild deed en kwam ik hijgend en oververhit thuis aan. Ik hoopte maar dat ze er nog was; dat hun niet naar de stad waren gegaan. De kou was me niet eens opgevallen. Maar de deur zat bijna vastgevroren. Ons kleine oude appartementje was misschien niet wat ik me voorgesteld had, maar dit was echt mijn thuis. Ik wilde niet meer anders. We hadden misschien niet veel, maar altijd elkaar nog. En nu ook Manon nog. Want ze was er nog. Opgewekt keek ze me aan. Manon ook. Tessa liep op me af, vroeg me of ik het overleefd had, en kwam me een warme kus op m’n mond geven. Zo fijn.

,,Je hart bonkt helemaal…’’ merkte ze nog op terwijl ze naar de keuken liep. Ik keek ondertussen Manon strak aan. Puur van de kou die toch vat heeft gehad op mijn ogen. Maar mijn hart bleef daardoor hard bonken. Ik schudde de gedachtes die alweer opspeelden snel van me af. Snel kleedde ik me om, kreeg ik een kopje thee van Tessa en voegde ik me bij de twee prachtige meiden en probeerde ik wat leuker over te komen dan dat ik in de winkel deed.

,,Dus hoe is het nou?’’ vroeg ik haar dan enthousiast.

,,Ja, goed hoor.’’ reageerde ze direct, maar keek echter wat terughoudend, niet zoals ik haar verwacht had.

,,Het is uit tussen haar en Jack. Hij heeft een ander…’’ bracht Tessa dan voorzichtig.

,,shut up the fuck!’’ reageerde ik meteen. Lollig bedoeld, maar ik meende het. Beiden keken ze ook van mijn reactie op. ,,Wie doet dat nou? Hoe dan?’’ vroeg ik daarna gedreven door. Want dit kon niet waar zijn. Ze woonden verdomme net samen.

,,Ja, hij had een ‘’ander’’ inderdaad.’’ bevestigde Manon daarna achteloos en ze deed alsof het haar niets deed. ,,Maar ja, wat doe je er aan?’’ zei ze dan ook. Maar ik zat me kwaad te maken.

,,Ik ga hem in elkaar slaan.’’ zei ik uit het niets. ,,Dit kan niet. Niemand die jou dit aandoet. Wist hij wel wat hij deed?’’ ging ik door. Veel te overdreven, ik zette mezelf een beetje voor schut.

,,Ho maar. Het is al goed. Vervelend inderdaad, maar jij gaat niemand in elkaar slaan, he.’’ moest Tessa me terugroepen op haar eigen bijdehandse manier. Beiden keken ze me ook een beetje vreemd aan. Ik besefte me dondersgoed waarom ik zo fel reageerde. Hun gelukkig niet. Vreemdgaan was fout, dat vond ik al. Maar ik kon me gewoon niet voorstellen dat iemand haar zou dumpen, Manon specifiek. Als ik haar vriendje was, dan zou dat nooit in me opkomen. Dan zou ik er alles aan doen om dat zo te houden. Veel liever dan Manon kom je ze echt niet tegen. En mooier kon al helemaal niet. Maar met dat dit door me heen ging, en ik ondertussen wel snel kalmeerde, realiseerde ik me ook dat ik zoiets aan Tessa nooit zou kunnen beloven. Niet zolang ik Manon bleef kennen. Het zal nooit gebeuren, maar als Manon mij zou vragen Tessa te verlaten voor haar, dan zou ik niet direct een volmondig ‘’ja’’ zeggen, maar ook geen ‘’nee’’. Dat idee alleen al was genoeg om mij aan m’n eigen relatie te doen twijfelen. En daarom reageerde ik zo overdreven en vervreemd, en bleef ik dat ook doen. Eigenlijk altijd als Manon in de buurt was.

,,Dus terug naar je ouders?’’ begon ik dan maar. Manon zat er overigens flink doorheen. Tessa zat naast haar op de bank met een troostende hand op haar schouder. Maar ze hield zich nog steeds sterk. Ze wilde overduidelijk huilen en mijn aanwezigheid was wellicht niet helemaal gewenst, gezien de omstandigheden.

,,Ze blijft hier eten. Dat wil ze niet, maar dat moet van mij.’’ Tessa was echt zo’n schat van een meid. En Manon was dan weer te lief om te accepteren dat iemand überhaupt iets voor haar over had. Al was het haar beste vriendin en wist ze dat ze meer dan welkom was.

,,Tuurlijk. Ik maak wel wat. Kunnen jullie praten. Of huilen…’’ bood ik aan en pestte ik op het laatst om van beiden nog snel een flauwe glimlach te ontfutselen. Met mijn horeca-achtergrond hoopte ik al vaker indruk te maken. Op Manon dan. Tessa was me elke dag dankbaar als ik voor het eten zorgde. Ik las deze situatie echter totaal verkeerd. Ik was helemaal in m’n nopjes met dat zij hier was, en dat was beiden opgevallen. En dat terwijl er iets ergs was gebeurd. ‘’Read the room’’ zouden ze aan de andere kant van de Noordzee zeggen. Toch zorgde ik niet voor nog meer ongemak. Dat kon ik aan hun overlaten.

,,Ik heb gevraagd of ze hier blijft.’’ Dat klonk niet als een vraag. Niet aan Manon maar ook niet aan mij. Toch was het een vraag.

,,Okay…’’ reageerde ik dan ook eerst.

,,Als jij het goed vind natuurlijk.’’ Mijn dienst begon altijd heel vroeg en dus stond ik om negen uur al m’n tanden te poetsen in de badkamer. Ik was wel gewend dat Tessa langer op bleef en zag dat vanavond al wel gebeuren. Manon kwam overigens niet veel later achter Tessa staan en leunde tegen de deurpost van de badkamer. Even dacht ik dat ze me bekeek. Ik liep enkel in m’n boxershorts en een simpel shirtje. Niet dat we zo vreemd van elkaar waren, maar toch viel het me op.

,,Ik zei dat het niet hoeft.’’ zei ze me dan, maar ze keek al dankbaar naar ons. Het was dan ook meer dan goed.

,,Als je niet wilt, dan moet je niet blijven.’’ reageerde ik nog wel heel nuchter. Maar ze wilde vanzelfsprekend wel blijven.

,,Nee, ze wilt niet naar huis. Zou jij ook niet willen.’’ viel Tessa haar nog onnodig bij.

,,Luister; uhm, ik vind alles prima. Dat weet je toch?’’ Reageerde ik maar snel mompelend met de tandenborstel in m’n mond. De dames konden weer om me glimlachen, en meer hoefde ik niet te hebben.

,,Bedankt Jens.’’ zei Manon alleen nog even zacht, lief en dankbaar. Om van te smelten.

Natuurlijk verzon ik in bed wel wat ze me nog meer hadden kunnen geven om dit te laten gebeuren. Ik vond het onwijs spannend dat ze hier een nachtje bleef slapen. Ik had vaak over haar gefantaseerd. Ik was echt over m’n oren verliefd op haar geweest. Dat ging gelukkig over, maar elke keer als ze in de buurt was, sloegen mijn hormonen toch weer op hol. Toch zag ik er geen gevaar in. Manon heeft mij nooit ook maar een kleine hint gegeven dat ze mij leuk vond. Ze vond me wel fantastisch. Maar vooral omdat ik de vriend was van haar beste vriendin. En ze leek Tessa ook echt iemand als ik te gunnen, hoe gek dat ook klinkt. Ik moest geen rare dingen in m’n hoofd halen. Ik moest juist m’n kop erbij houden, want Tessa moest mijn nummer één zijn, nee blijven, en daar had ze meer recht op dan Manon. En ik dacht dat als ik mezelf dit lang genoeg voor bleef houden, Ik het vanzelf ging geloven en het dus de realiteit werd.

De dames volgden dus de zelfde opleiding. Een opleiding die gewoon doorging ondanks de strenge vrieskou. Het kwam Manon wel goed uit dat ze nu ook dichter bij school woonde. En na school kwamen ze dan als vanouds even langs de winkel en namen ze plaats en kregen ze warme thee en een vers koffiebroodje van het huis. Daar zorgde Timor wel voor, en anders Niels wel die ook zijn ogen niet van mijn Tessa kon afhouden. Ik kon het hem niet kwalijk nemen, en zelfs toen hij ruim de tijd nam om een praatje met ze te maken, deed het me niets. Om de haverklap zag ik of Manon of Tessa naar mij kijken, en vaak met een blik waaruit bleek dat ze ook wel doorhadden dat Niels van het type blaaskaak was. Ik kon er alleen maar om lachen. En omdat het vandaag wat minder druk was, kon ik er ook even bijzitten. Dit leven was goed.

Ik luisterde naar de twee en naar het plezier wat ze hadden. Manon zag er al een stuk gelukkiger uit. Haar lach was aanstekelijk. En net als Tessa moest zij ook vaak om mij lachen. Dat was pas bedwelmend. Ik kan me niet veel voorstellen wat meer plezier geeft dat het meisje laten lachen dat je leuk vind. Ja, misschien twee meisjes tegelijk aan het lachen maken die je beiden leuk vind.

,,Hey, een vraagje, he.’’ begon Tessa wat voorzichtig, terwijl het buiten begon te sneeuwen en wij hier nog lekker in de warme van de winkel zaten met de heerlijke geuren van achter. ,,Hoe zou je het vinden als ze nog even bij ons blijft? Totdat ze wat nieuws gevonden heeft.’’ stelde ze toen voor. Ik dacht meteen aan deze ochtend, toen ik in het donker opstond, mijn brood smeerde, en daar in de woonkamer even plaats nam terwijl op een meter afstand Manon op de bank lag te slapen. Je zou het eng kunnen noemen, hoe ik daar zat, maar ik verwonderde me gewoon. Zo rustiek in haar slapende schoonheid. De dekens die haar lichaam vorm gaven, portretteerde kunst in de meest pure vorm. Dromend vergat ik de tijd en was ik zelfs iets te laat, wat m’n baas nooit erg zou vinden. Dit zei ik Tessa natuurlijk niet. In de stilte mimeerde mijn gezicht gewoon een simpele ziel die even de afweging maakte. Maar natuurlijk ging ik akkoord. Al was ik niet verliefd op haar, zou ik zo’n hulpvraag nooit weigeren. Je kon zien dat Manon toe was aan wat goede tijden met een goede vriendin zoals Tessa. Dat gunde ik haar wel. En ik zag aan Tessa dat ze het ook ontzettend leuk vond. Al voelde ik me heel kort even op de tweede plaats komen, toen Tessa plannen verzon voor haar en Manon, en mij daar verder buiten liet, terwijl ik er nog bijzat.

Dit was wel ingrijpend. Maar op de minst erge manier. Ons kleine huisje was niet gemaakt voor meer dan twee mensen. Ik en Tessa sliepen in een kamer zo klein dat een twee persoons bed er niet eens inpaste. We hadden gewoon drie matrassen op de grond gelegd en zo ons eigen nestje gecreëerd. En anders had ik het niet gewild. Verder alleen een kast en een stoel in de nog vrije hoeken van de kamer. Het was knus en gezellig. Niet alleen op de slaapkamer. Rommelig was het nooit. Ik en Tessa hielden wel van rust en orde. Vol was het wel. Zeker met Manon erbij, waar ik en Tessa het over eens waren dat ze niet op de bank kon blijven slapen. In een fantasie zou ik voorstellen dat ze bij ons kwam slapen, maar zo ver durfde ik zeker niet te gaan. Ik zou nog eerder aanbieden om zelf op de bank te gaan slapen, wat ook even ter sprake kwam.

,,Je moet er toch vroeg uit.’’ was Tessa’s redenatie die zelfs mij aan het twijfelen bracht. Maar hier wilde Manon niets van weten. Dat zou ze niet kunnen verkroppen. Manon was echt zo’n meisje wat er niet tegen kon als een ander iets opgaf voor haar. Ook de reden waarom ze dat zelf wel altijd deed. Met name andere jongens wisten hier handig gebruik van te maken. Je zou haar ook naïef kunnen noemen. Je zou mij en Tessa ook naïef kunnen noemen.

Maar terwijl Tessa met Manon wat van haar spullen waren wezen halen bij haar ex, bouwde ik in de bergingsruimte onder de trap een nieuw nestje. Het was de trap die ons huisje met het huisje onder en boven ons verbond. Hoe hoger je kwam hoe minder ruimte je had. Wij hadden zo no ruimte onder die trap in de vorm van een extra berging die onze bovenburen moesten missen. En dan liet ik Manon kiezen of ze hier wilde slapen of bij Tessa. Onze bank was best ‘comfy’ maar te klein om lekker op te liggen. En op de een of andere manier was ik gewend aan lage bedden, als je het een bed kan noemen, en maakte het me echt niet uit. Maar ze vond het te gek. Niet ‘te gek’ als in geweldig, maar in de zin dat ik te veel moeite voor haar had gedaan. Tessa was überhaupt niet zo blij, nu de spullen uit de berging even in de kamer stonden.

,,Ja, dat kan nog wel in de kelder.’’ morde ik dan. Ik had zo m’n best gedaan, en voor m’n gevoel iets goeds gedaan, en dan kreeg ik twee negatieve reacties. Manon vond het nog veel ‘te’ gekker dat ik aanbood om er zelf te gaan slapen. Maar zelfs na een enkele nacht zag je wel aan haar dat de bank niet zo heel lekker sliep.

,,Wil je dan niet bij Tessa slapen?’’ vroeg ze me eerst nog, en Tessa kreeg toen pas door dat dit ook een mogelijkheid kon zijn voor mij om liever onder de trap te willen slapen dan bij haar. Wat natuurlijk onzin was.

,,Nee, We kunnen hier ook wel samen slapen, hoor.’’ grapte ik dan snel, wat al helemaal op geen steun kon rekenen. ,,We proberen het gewoon een nachtje. Kijken jullie hoe het gaat en ik. Ik ‘’moet er toch vroeg uit’’.’’ citeerde ik Tessa nog grappende die overigens vrij snel akkoord ging. Ze wist ook wel dat ik het goed bedoelde. Manon nam wat meer haar tijd maar toen ze doorkreeg dat we haar een betere nachtrust gunde dan op die bank was ze ons daarna vooral dankbaar. Zo kregen we beiden een omhelzing en ik ook een ware knuffel, en kon ik niet gelukkiger zijn in mijn nestje onder de trap, hoe krap het ook was.

Ik had het kleine deurtje op een kiertje staan. Voor de ventilatie, maar vooral omdat ik de meiden nog kon horen zo. Ik lag nu dichter bij de woonkamer. Hun stemmen, zacht als ze werden opgedragen, werkten kalmerend. Het was het onderwerp wat me wakker hield.

,,Hij is zo lief.’’ hoorde ik Manon dan zeggen. En dromerig hoorde ik het aan, ook hoe Tessa het bevestigde.

,,Ja, ik heb geluk.’’ zei ze dan. Wat wil je nog meer horen? Een stilte volgde en niet veel later hoorde ik er dan één snikken. Zij had geen geluk. Het deed pijn om aan te horen. Maar Tessa deed haar best haar te troosten. Toch wilde ik er ook bij zijn. Maar het was beter van niet. Ik hoorde al te slapen. Ik was nog wakker, maar het voelde alsof ik droomde. Hun stemmen bedwelmden me. Hun aanwezigheid bracht iets ongekends mee. En dan had ik het nu echt over de twee samen. Alsof de nieuwigheid al weer van Manon af was. Maar dat was niet zo. Ze had Tessa laten opleven, en een opgeleefde Tessa was leuker. Niet dat ze bij mij nooit opgewekt was, maar soms leefden we wat langs elkaar heen, en ze had al een keer gezegd zich soms wat alleen te voelen. Ik had toen al beterschap beloofd. Want ondanks dat we echt wel van elkaar hielden, kende onze relatie ook zo zijn problemen. En dan was het ‘langs elkaar heen leven’ zeker niet het enige probleem. Het was fijn dat Manon me in dat opzicht wat leek te helpen, al snapte ik ook wel dat ik me niet echt moest laten wegzetten als een vijfde wiel.

Ik sliep overigens heerlijk. Had alleen in de ochtend geen uitzicht meer op Manon terwijl ik m’n boterhammetje zat weg te kauwen. Ik twijfelde om nog een kijkje te nemen op onze slaapkamer. Ik had best iets kunnen laten liggen, wat ik nog moest hebben, maar deed het niet. Ik fantaseerde de hele dag en elke avond luisterde ik dan dromend naar de meiden die nog even hun dag en veel anders bespraken op de bank in de woonkamer. Na een paar nachtjes was de meest ernstige toon er wel van af. Het klikte tussen de twee en op hun beurt klikten de twee ook nog steeds met mij. Ik voelde mij niet meer het vijfde wiel aan de wagen. Ik had ook wel begrip voor de situatie van beiden. Maar toen Manon zich toch wat meer thuis voelde en ook wel weer tevreden leek, deed ze iets waar ze het best in was. Namelijk: zich zorgen maken om anderen.

Het was op de zondagavond. Ik was de hele dag vrij geweest, maar had de twee vrijwel niet gezien. Alleen met eten even. Het was Tessa’s plan om Manon weer mee uit te nemen, of in ieder geval naar buiten, terug de wereld in. Ik hoopte dan maar dat Manon nog even vrijgezel zou blijven, al was het maar voor het idee. De volgende dag moest ik wel weer werken en dus lag ik weer vroeg in de kast - dat klinkt toch wel vreemd - en luisterde ik naar de twee die er vanavond een wijntje bij hadden gepakt. Dat maakte het al iets interessanter. Ze deden hierdoor al wat minder hun best om zachtjes te doen, wat ik niet erg vond. Met m’n handen op m’n borst luisterde ik gefascineerd over de wat luchtige onderwerpen die vandaag voorbij waren gekomen. Ze hadden het zelfs over wat jongens die de twee hadden nagekeken. Enige jaloezie kwam wel bij me op, maar ik zag het als niets meer dan onschuldig.

,,Ik snap niet dat je hem niet mist.’’ begon Manon op een gegeven moment. ,,Sinds ik hier ben, hebben jullie niet eens meer intiem kunnen zijn, of wel?’’ stelde ze daarna wat brutaal. Tessa suste haar nu wel, maar vervolgens werden de twee er niet minder luid van. Daar was de fles waarschijnlijk al te leeg voor. ,,Ja, is toch zo.’’ sliste ze al enthousiast. ,,Ik zie hem al weinig en vind dat jammer, laat staan hoe jij je moet voelen.’’ concludeerde ze al. Fijn dat Manon me miste. Maar ze wist niet hoe het zat. Blijkbaar had Tessa zich nooit zo vrij gevoeld om met Manon over dit onderwerp te praten. Zo vrij voelde ze zich bij mij ook niet. Op dit gebied kende Tessa vooral schaamte en was terughoudend in het delen van ervaringen of wensen. Ik vond het ergens wel geruststellend dat ze dit ook voor Manon in zich hield, al verbaasde me het ook enorm. Voor twee hartsvriendinnen leek het me vanzelfsprekend dat ook dat onderwerp besproken werd. Juist dat onderwerp. Maar Tessa was echt heel terughoudend als over dit onderwerp ging.

,,Ik wil het daar niet over hebben. Natuurlijk mis ik hem naast me, maar niet zoals jij bedoelt.’’ plaatste ze dan wat puzzelend, en natuurlijk ‘triggerde’ dit Manon meteen die juist wel hield van dit soort smakelijkheden. Maar ik wist precies waar Tessa het over had, en ze verbaasde me opnieuw dat ze niet veel later het alsnog vertelde aan Manon na wat gepush.

,,Je weet dat hij m’n eerste was, he?’’ begon ze voorzichtig. Ik hoorde Manon niet, maar zag haar in gedachten knikken. ,,Nou, we hebben het na die eerste keer eigenlijk niet meer gedaan.’’ morde ze daarna wat zachtjes.

,,Echt? Oh, waarom?’’ vroeg Manon met sensationele nieuwsgierigheid en leek te missen dat Tessa dit onderwerp niet voor niets wat zwaar bracht. Dit zat Tessa namelijk enorm dwars.

,,Ik wil het er echt niet overhebben.’’ kwam Tessa dan mee aan maar daar was het te laat voor. Ze moest nu wel. ,,Het was niet fijn.’’ zei ze dan ook niet veel later. De verbazing in Manons stem was nu nog groter.

,,Want?’’

,,Nou, gewoon.’’

,,Is hij in bed niet zo lief, of? Of wil hij niet? Ik kan me beiden niet voorstellen.’’ verzon Manon brutaal hardop.

,,Nee!’’ reageerde Tessa dan ook beledigd. ,,Hij was wel lief. Nog steeds. Maar echt seks zit er gewoon niet in, denk ik.’’ zei ze alsof het nooit meer kon gebeuren tussen haar en mij. Ik wist nog steeds waar ze het over had. Ik was er bij. Ik had zo m’n best gedaan om een goede eerste te zijn voor haar, maar het was niet gelukt. Ik deed Tessa pijn tijdens de seks en natuurlijk zonder dat dat m’n intentie was. Maar ik had zelf ook niet zo heel veel ervaring om met oplossingen te komen. Sterker nog, het maakte mij behoorlijk onzeker in eerste instantie. Maar niet zo onzeker als dat Tessa op dit gebied werd. Bijna pijnlijk om te zien, zo onzeker. En met bijna dezelfde woorden hoorde ik aan hoe Tessa dit uiteindelijk aan Manon vertellen.

,,Oh…’’ reageerde Manon toen wat meer ingetogen en dus gepast. ,,Maar heb je nooit meer seks gehad daarna? Ook niet met een ander?’’ Haar brutaliteit was echter ongeremd door de alcohol en ik was blij om te horen dat Tessa nu furieus reageerde.

,,Wat denk je wel niet?!’’ Maar Manon reageerde nog onverschillig.

,,Na wat ik heb meegemaakt, zou het me niet meer verbazen.’’ Maar ik was blij dat ik en Tessa niet van het zelfde slag mensen waren als de ex van Manon. Ik voelde haar pijn, maar ze zat er ver naast. Tessa durfde niet eens naar een andere jongen te kijken. Niet vanwege mij, hoor. Ze gaf zichzelf al een schuldgevoel. Daar had ik echt niets mee te maken. Maar dit hele aspect van onze relatie leek haar een schuldgevoel te geven; intimiteit en seks. Het was gewoon niet haar ding, hoe jammer ik het ook vond. Maar voor mij was het zeker geen reden om verder te kijken of iets buiten de deur te zoeken. Ik miste het wel, maar ik zou haar nog veel meer missen.

,,Nou, okay.’’ reageerde Manon nog wat beteuterd. De goede sfeer van eerder was nu even ver te zoeken. ,,Maar wat is dan precies het probleem?’’ vroeg ze daarna. En nu kon ik Tessa niet horen. Ik hoorde dat ze fluisterde maar niet wat. ,,Oh. Ja? Echtwaar?’’ hoorde ik Manon dan weer reageren, iets wat heugelijk. ,,Best wel bijzonder dat hij nog zo lief is dan. Als ik Jack een keer weigerde, dan pakte hij het wel.’’ lachte ze vervolgens. Ik had die Jack overigens nooit zo gemogen. Een heel vervelend kereltje. Bazig, en vond zichzelf heel wat. Manon lachte er dan wel om, maar je kon duidelijk in haar stem horen dat ze dit nooit echt leuk gevonden heeft, wat je je wel kan voorstellen. Tessa reageerde echter toch wat geïnteresseerd.

,,Heeft hij je wat aangedaan dan?’’ hoorde ik haar opeens weer, eerst nog bezorgd.

,,Nee, dat niet. Zeker niet. Het was ook niet erg, of zo.’’ reageerde Manon dan weer wat onverschillig. ,,Soms was het ook wel leuk, of zo.’’ veranderde ze plots haar standpunt. Maar dit had te maken met de onverwachtse interesse van Tessa die volgde, die er blijkbaar minder moeite had om over dit onderwerp te praten als het niet over haar ging. ,,Soms was het gewoon… geil, of zo, als hij dan gewoon pakte wat hij wilde.’’ hoorde ik Manon toen toch wat fantaserend ophalen. ,,Niet dat ik het mis hoor. Zijn pleuriskop hoef ik echt nooit meer te zien.’’ Hier kon ik zelfs even om grinniken. Ik vond het zelf ook fascinerend dat een meisje zo mooi en lief als Manon zich zo onderdanig kon opstellen, en daar plezier aan overhield. Ik zag het al voor me. Nu was ik niet perse het dominerende type, maar vannacht in mijn fantasieën wel. Tessa reageerde hier overigens vrij afkeurend op.

,,Als Jens dat zou doen, zou ik dat echt niet leuk vinden.’’ en zo bracht ze het onderwerp weer terug op haarzelf, of dat nou de bedoeling was of niet.

Door de, in mijn ogen, ‘biecht’ van Manon, was ik even vergeten waar ze het ook alweer over hadden. Tessa had wat haar kant op gefluisterd wat Manon in verbazing deed doen reageren. Wat zou ze gezegd kunnen hebben? Dat kon ik niet verzinnen.

,,Maar hoe hou je Jens dan tevreden?’’ vroeg ze aan Tessa, alsof dat niet zou kunnen zonder seks. ,,Je kan zeker lekker pijpen.’’ smulde ze dan giechelend. En ik genoot met haar mee. Ik vond het heerlijk hoe naïef ze waren en totaal geen idee hadden dat ik lag mee te luisteren.

,,Ieuw. Nee!’’ reageerde Tessa echter naar mijn verwachting. Nee, dat deed ze niet…

,,Wat dan wel? Trekken? Alleen dat?’’ Je kon duidelijk horen dat Manon heel anders over seks dacht, en het overduidelijk wel heel belangrijk vond in een relatie. ,,Pijpen is toch niet vies?’’ voegde ze er ook nog verbaast aan toe. Maar over dat laatste wilde Tessa het niet hebben. Ik merkte, ook al zei ze even niets, dat ze dit weer lastig begon te vinden. We raakten elkaar al heel lang niet meer aan op de plekjes waar het telde. En dat had zo z’n redenen waardoor ik het ook kon accepteren. Maar nu bleek dat iemand anders zich daar niets van voor kon stellen, begin je er toch anders tegen aan te kijken, terecht of niet. ,,Echt? Meen je dit.’’ hoorde ik Manon heel voorzichtig nadat Tessa ook dit aan haar had verteld op de meest onzekere manier mogelijk. Zelfs ik had haar nog nooit zo gehoord. De grap was er dan ook wel van af. ,,Oh, wat erg.’’ Manon maakte zich nu weer zorgen om Tessa, daar waar ze het best in was. ,,Maar jij dan ook niets meer?’’ vroeg ze nog.

,,Nee…’’ zei Tessa zachtjes. ,,Eerst wel hoor, maar ik voelde me schuldig dat ik gewoon niets terug kon doen. En hij wilde me echt wel helpen en zo, maar ik durfde het niet. Fuck, ik ben echt zo dom…’’ Haar stem kraakte en zwakte heel snel af. Ademloos hoorde ik dit aan. Ik had geen idee dat het haar nog zo dwars zat. Want ze begon te snikken. ,,Hij verdient beter…’’ hoorde ik haar nog. Het brak m’n hart.

Nu zou het wel een goed moment zijn geweest om uit de kast te komen – nog steeds raar – en haar te vertellen dat ik hoe dan ook van haar hield. Maar dat deed ik niet.

,,Ach, kom hier.’’ hoorde ik Manon haar al troosten. Misschien verdiende Tessa wel iemand die beter was dan ik. Met mij zag ze geen oplossing op dit gebied, en je kan zeggen wat je wilt, maar dit blijft toch belangrijk in een relatie. Dat bleek maar weer. Ik kon ook merken dat Tessa het ook zeker niet fijn vond dat er geen fysiek contact meer was geweest, al deed ik het voor haar. Het klinkt raar, maar in een jaar kan het hard gaan. Voor de rest hadden we het altijd goed, en we waren het eens dat we dat niet moesten laten gaan omdat het in bed niet lukte. Slapen deed ik dan niet, deze nacht. Maar dat kwam niet zozeer door dit alles, als wel door het laatste wat ik Manon hoorde zeggen.

,,Ik kan toch helpen. Tips geven. Ik wil gewoon dat je gelukkig bent, en iemand als Jens kom je echt nooit meer tegen.’’ Dit bracht heel veel los. Meer bij mij dan bij Tessa. Ik hoorde Tessa er verlegen om lachen, terwijl ze voor de laatste keer snikte.

,,Misschien…’’ zei ze nog en niet veel later gingen ze naar bed. Toen begon de nacht voor mij pas. Ik kon me plotseling een hele hoop manieren voorstellen waarin Manon een begeleidende rol zou hebben. Aangezien Manon wat losser bleek te zijn, dan ik dacht, leek de oplossing toch voor de hand te liggen. Misschien zelfs in letterlijke zin. Ze kon het voordoen, en dan kon Tessa het nadoen… Al bedoelde Manon het vast niet zo…