Nadat Mevrouw Pruim de 17 jarige Fleur had betrapt op het feit dat het meisje tegen alle afspraken haar beklag had gedaan bij de andere meisjes, en uitgebreid had verteld over de afstraffing die ze gekregen had voor haar recalcitrante gedrag had Mevrouw Pruim haar buiten gehoorsafstand vermanend toegesproken, en had ze het meisje een nieuwe straf in het vooruitzicht gesteld. Toen Fleur de slaapzaal weer betrad lagen de andere meiden inmiddels al in hun bed met de handjes boven de dekens zoals voorgeschreven, want door het strenge regime dat heerste in het internaat waren ze als de dood dat dit leed hen ook zou treffen. Nadat de rust was weergekeerd, en de andere meisjes op hun zij of rug al in dromenland verkeerden lag Fleur nog steeds klaarwakker op haar buik om haar rode billetjes te ontzien na de lijfstraf die Mevrouw Pruim haar had gegeven. Toch lagen niet alle meisjes te slapen, want plotseling keek Fleur verbaasd op toen ze een fluisterend stemmetje hoorde zeggen: "Pst, heb je nog een pijnlijk kontje, ik heb nog wel een tube met verzachtende zalf, zal ik je billetjes even masseren ?". Het was haar hartsvriendin Maaike, die zich weliswaar wat beter gedroeg dan Fleur, maar ook geen lieverdje was en ook al kennis had gemaakt met het zweepje van Mevrouw Pruim. "Als je dat wilt doen zal ik je eeuwig dankbaar zijn, maar we moeten wel muisstil zijn, want als we betrapt worden zijn de rapen gaar", fluisterde Fleur, waarna Maaike de tube zalf ter hand nam, en nadat ze haar pyjama had uitgetrokken naakt bij Fleur in bed kroop, want behalve haar interesse voor jongens had Maaike ook sluimerende seksuele gevoelens voor meisjes.

Fleur schaamde zich totaal niet voor haar lichaam, want de meisjes hadden elkaar al regelmatig bij het douchen naakt gezien, en nadat ook Fleur haar pyjama had uitgetrokken begon Maaike haar kontje met de zalf te masseren, wat al snel verlichting gaf. Na deze bipsmassage gaf Fleur haar vriendinnetje spontaan een dankbare zoen op de mond, die, hoewel er tussen de meisjes nog nooit sprake was geweest van intimiteiten al snel uitmondde in een tongzoen. De meisjes lagen al snel in een innige omstrengeling ongeremd speeksel uit te wisselen, waarbij ze hun handjes over hun lichamen en hun inmiddels natte kutjes lieten glijden, en terwijl ze hijgend van elkaars gezelschap genoten vroeg Maaike of Fleur te vinden was voor een nummertje scharen. Behalve de grondbeginselen van de damesliefde die Mevrouw Pruim het meisje had bijgebracht was Fleur op het gebied van de lesbische liefde nog zo groen als gras, maar nu de kans zich voordeed wilde de inmiddels bloedgeile Fleur dit typische lesbo standje wel eens ervaren. Nadat de meisjes rechtop waren gaan zitten, en hun benen in elkaar hadden geschoven begonnen ze wild en ongeremd met hun kutjes tegen elkaar te schuren, wat een sensationeel gevoel gaf, en om de andere meisjes niet te wekken hadden ze de grootste moeite om het niet uit te schreeuwen van opwinding, waarna ze hijgend hun hoogtepunt bereikten.

Wat de meisjes niet wisten was dat Mevrouw Pruim Fleur argwanend in het oogje in het zeil had gehouden, en met een natte kut op een gluiperige manier het lesbische nummertje had gadegeslagen, en ondanks de duistere ruimte genoeg redenen had om haar geile sadistische lusten op de meisjes bot te vieren. De meisjes schrokken zich dan ook een ongeluk toen Mevrouw Pruim voor hun ogen opdook, en met een gespeelde sissende stem uitbracht: "Betrapt !, jullie begrijpen natuurlijk wel dat hier een straf tegenover staat, morgenochtend klokslag 9 uur verwacht ik jullie in m'n kamer", waarna ze zogenaamd witheet vertrok, want de biseksuele Mevrouw Pruim kickte er wel op om de ongehoorzame sletjes te straffen. Die nacht deden de meisjes van schrik geen oog dicht, en toen ze de volgende ochtend opstonden zei Fleur vastbesloten: "Ik heb geen zin om opnieuw gestraft te worden, die ouwe heks kan het heen en weer krijgen, ik smeer hem", waarna Maaike vroeg waar ze naar toe wilde, want haar ouders zouden geen begrip kunnen opbrengen voor haar vluchtpoging, en haar vader zou het meisje linea recta terugbrengen naar het internaat. "Oh, dat weet ik nog niet hoor, in elk geval ver weg van hier, want maar alles is beter dan een afranseling", zei Fleur onnozel, waarop Maaike antwoordde: "Dan ga ik met je mee". Omdat ze in hun schooluniform in het openbaar teveel op zouden vallen trokken de meisjes hun vrijetijdskleding aan, en nadat de kust veilig was verlieten ze het internaat, waarbij nét op dat moment Mevrouw Pruim vanachter haar raam zag hoe de meisjes het hazenpad kozen.

Mevrouw Pruim twijfelde geen moment, en belde meteen de politie waar ze melding maakte van de vluchtpoging van de meisjes, en op sluwe wijze verzweeg wat de reden van hun ontsnapping was, waarna de dienstdoende agent antwoordde: "Och mevrouw, maakt u zich maar geen zorgen, meestal komen weglopertjes binnen 24 uur met hangende pootjes terug, maar ik zal ik het signalement van de meisjes opnemen, en aan m'n patrouillerende collega's doorgeven". Inmiddels waren Fleur en Maaike aangekomen bij de snelweg, en omdat ze in alle haast geen geld op zak hadden, en ook hun OV kaartjes waren vergeten hoopten ze een lift te krijgen, waarna er al snel een auto stopte, en de schrik de meisjes om het hart sloeg toen bleek dat het een onopvallende politieauto was, en er een geüniformeerde politieagent uitstapte die de meisjes meteen herkende van het door Mevrouw Pruim opgegeven signalement, waarna hij hen vermanend toesprak. "Oh,oh, oh, wat zij jullie een domme gansjes, jullie beseffen toch ook wel dat weglopen geen zin heeft, al ben je nog zo snel, de politie achterhaalt jullie wel". Oom agent riep meteen assistentie in, waarna er al snel een arrestantenbus verscheen met een jong agentje achter het stuur, en vroeg: "Kan jij die meisjes even afleveren bij het meisjesinternaat, ze zijn weggelopen". Alsof ze de grootste criminelen waren werden de meisjes in de getraliede bus afgevoerd naar het internaat, waar Mevrouw Pruim, die inmiddels al op de hoogte was gebracht de meisjes stond te op wachten, en meteen een geniepige blik op haar gezicht toverde toen ze meisjes zag, die met hun knuistjes de tralies omklemden en haar als bange muisjes met angstige gezichtjes aankeken.

Nadat het jonge agentje de meisjes uit hun benarde situatie had bevrijd vroeg Mevrouw Pruim: "Is het niet beter om de meisjes in de boeien te slaan ?", waarop het agentje antwoordde: "Och mevrouw, dat lijkt me een beetje overdreven, de schrik zit er goed in, en ze zullen echt geen nieuwe vluchtpoging ondernemen". Mevrouw Pruim kwam meteen in actie, en terwijl de meisjes met een angstige blik en met gebogen hoofdjes naar de grond staarden zei ze op strenge toon: "Naar binnen, trek meteen je schooluniform aan, en meld je daarna bij mij", waarna ze zich tot het agentje wendde en hem voor z'n goede daad een kopje koffie aanbood, waar hij gretig op inging. Toen er even later op de deur van Mevrouw Pruim geklopt werd riep ze met bulderende stem: "Kom !", waarna de weglopertjes met bevreesde gezichtjes verschenen, want ze wisten wel dat ze er niet met een reprimande vanaf zouden komen. "Gaan jullie eerst maar eens met je gezicht tegen de muur gericht staan, dan zal ik ondertussen een passende straf bedenken", zei Mevrouw Pruim op strenge toon, die inmiddels bij een kopje koffie een geamuseerd gesprek had aangeknoopt met het jonge agentje. "Agent , het motto van de politie is toch 'waakzaam en dienstbaar', zou U de dienstbaarheid in de praktijk willen brengen en me helpen deze ongehoorzame sletjes te temmen ?, vroeg Mevrouw Pruim, waarop hij haar bedenkelijk aankeek, en zich afvroeg wat haar bedoeling was. "U begrijpt vast wel dat ze straf verdienen, en ik zou het op prijs stellen als U ze eens flink uitwoont", zei Mevrouw Pruim, alsof het de normaalste zaak van de wereld was. De jonge agent stond even in tweestrijd, want hoewel hij wist dat dit niet tot zijn takenpakket behoorde, maar dat het geven van lijfstraffen een normaal verschijnsel was in het meisjesinternaat keek hij met een geile blik naar de meisjes die hij best eens een beurt wilde geven, waarna hij overstag ging, en schoorvoetend instemde met het verzoek van Mevrouw Pruim.

"Als ik u er een plezier mee doe wil ik u graag helpen, maar dit mag nooit bekend worden, want dan kan ik m'n carrière als wetshandhaver wel vergeten", zei hij. "Mooi, dat is dan geregeld, niemand zal erachter komen, en de meisjes zullen het echt niet in hun hoofd halen zich bij uw superieuren te beklagen, want ik zal alles keihard ontkennen en ik zorg er wel voor dat hun verhaaltjes als fantasie worden bestempeld", zei Mevrouw Pruim. "Als u me wilt volgen zal ik u de weg wijzen, want we gebruiken voor deze afstraffingen een speciale geluidsdichte kerker", zei Mevrouw Pruim, waarna ze de meisjes kortaf toesnauwde: "Meekomen !". In de sm kelder aangekomen blafte Mevrouw Pruim de meisjes toe: "Uitkleden !", waarbij de jonge agent verlekkerd de kaalgeschoren kutjes en de tietjes van de meisjes bewonderde, waarna hij ook met interesse de middeleeuws aandoende inrichting van de folterkelder bekeek. "Zo dus hier worden de meisjes gestraft ?" vroeg hij, waarna het valse kreng zei: "Tja, ik had ook liever gezien dat deze ruimte niet nodig was, maar helaas zijn er nog steeds meisjes die zich misdragen en straf verdienen, kies maar één van deze ongehoorzame sletjes uit", waarna de geile agent zijn oog liet vallen op Maaike. "Een goede keuze, woon haar maar eens flink uit, dan zal ik me op Fleur uitleven", zei Mevrouw Pruim met een gemene grijns, waarna de jonge agent z'n koppelriem met z'n dienstwapen en zaken zoals handboeien en een ouderwetse rubberen knuppel losmaakte, die meestal gebruikt werd om groepen demonstranten uit elkaar te drijven, want door de bezuinigingen waren nog niet alle korpsen uitgerust met een moderne wapenstok. Nadat hij z'n uitrusting op veilige afstand had neergelegd liet hij z'n broek zakken, en sprong er een enorme lul tevoorschijn, waar zelfs Mevrouw Pruim, die toch wel wat gewend was van opkeek, en hoewel ze best zin had om door de enorme pik van de agent verwend te worden had de afstraffing van de meisjes op dat moment een hogere prioriteit, waarna ze zich tot Maaike wendde en zei: "Zo meisje, laat je maar door je knieën zakken, laat die worst maar in je mondje glijden en ga hem maar eens lekker opstijven".

Nadat Maaike het bevel had opgevolgd, en de koude betonnen ondergrond tegen haar knietjes voelde drukken opende ze haar mondje, dat maar net wijd genoeg was om de dikke pik in te laten verdwijnen, en begon ze er met tegenzin aan te zuigen, waarbij het agentje haar een handje hielp, en haar hoofd stevig vastpakte en haar ruig in haar mond begon te neuken, waarbij Maaike bijna begon te kokhalzen toen ze de pik tegen haar huig voelde stoten. Er was niet veel voor nodig om z'n pik nog stijver te krijgen, want alleen bij de aanblik van het naakte meisje had hij al een flinke erectie opgebouwd, waarna Maaike opgelucht adem haalde toen hij z'n pik uit haar mondje liet glijden. "Veranker haar maar in aan de schandpaal, dan kan ze zich niet meer verroeren, en voorzie haar mondje maar van een ballgag, want ik wil haar niet horen gillen, en neuk haar maar eens diep in haar poepertje, want haar kutje is verboden gebied, en we willen natuurlijk voorkomen dat ze drachtig wordt", zei Mevrouw Pruim op ondiplomatieke wijze. "Nee, alstublieft, ik heb nog nooit iets in m'n kontje gehad", schreeuwde Maaike hysterisch. "Nou, komt dat even goed uit ?, want dan wordt dit je eerste anale nummertje", zei Mevrouw Pruim met een sarcastisch lachje, waarna de geile agent haar hoofd in de schandpaal drukte, en haar handen stevig in de boeien sloeg. Nadat hij haar poepertje had voorzien van een flinke klodder speeksel voelde Maaike z'n eikel tegen haar poepgaatje drukken, en perste hij niet bepaald zachtzinnig z'n pik naar binnen, waarbij het meisje het wel uit wilde gillen van de pijnlijke penetratie, maar door de ballgag in haar mondje alleen maar murmelende geluiden kon uitbrengen, en besefte Maaike dat de geile agent al net zo'n machtswellusteling was als Mevrouw Pruim, terwijl ze altijd geleerd had dat de politie je beste vriend was. Terwijl Mevrouw Pruim verlekkerd toekeek keek Fleur vol medelijden hoe het agentje wild op het maagdelijke poepertje van Maaike begon in te beuken, maar ze zag geen enkele mogelijkheid om te grijpen.

"Zo, nou ben jij aan de beurt, maar omdat je kontje nog een beetje rood is van de vorige straf hou je een een afranseling met de zweep nog even tegoed, en zal ik m'n aandacht vestigen op je poepgaatje, eens even kijken wat ik vandaag in je kontje zal prakken", zei Mevrouw Pruim peinzend, waarna ze haar oog liet vallen op de dikke rubberen knuppel. "Agent, mag ik die knuppel even lenen ?, ik zal ervoor zorgen dat u hem na gebruik weer hygiënisch schoon terugkrijgt", zei Mevrouw Pruim, waarop hij nonchalant antwoordde: "U gaat uw gang maar". Nadat ze het wapen ter hand had genomen Fleur keek met een angstige oogjes naar de rubberen knots, die een stuk dikker was dan de dildo's die Mevrouw Pruim tot nu toe in haar kontje had geperst. "Ik moet zo nodig plassen" zei Fleur met een benauwd gezicht, waarna Mevrouw Pruim haar nijdig aankeek en toesnauwde: "Begint dat gezeik nou wéér ?, bij elke afstraffing die ik je geef begin je te mekkeren over je volle blaas, je houdt het nog maar even op, en laat ik niet merken dat je ook maar één druppeltje urine laat ontsnappen, en nu bukken !". Mevrouw Pruim drukte al snel krachtig de politieknuppel in het poepertje van Fleur, waarbij het meisje het uitschreeuwde van de omvang van knots, en angstig smeekte: "Mevrouw Pruim alstublieft, doe me dit niet aan, straks scheur ik nog uit !", maar daar had Mevrouw Pruim geen boodschap aan, waarna ze woedend uitriep: "Stel je niet zo aan, je poepertje rekt wel mee". Terwijl Mevrouw Pruim zonder mededogen met een sadistische blik haar poepertje bewerkte, en de knuppel met lange halen steeds dieper in het kontje van Fleur liet verdwijnen gilde het meisje het uit, en hoewel ze meestal wel genoot van een anale penetratie kreeg Fleur ditmaal geen nat kutje, en voelde ze alleen maar de brandende pijn in haar kontje. Ze haalde dan ook opgelucht adem toen Mevrouw Pruim eindelijk de knots uit haar kontje trok, waarna haar opengesperde poepertje zich langzaam sloot, maar zonder de vulling van de knuppel toch nog extreem pijnlijk aanvoelde.

Inmiddels was het pijnlijke gevoel van de ruwe penetratie bij Maaike grotendeels weggetrokken, en terwijl het agentje, dat schijnbaar onvermoeibaar was met z'n broek op z'n knieën op haar in bleef beuken begon ze het zelfs lekker te vinden, en kreeg ze een nat kutje, waarna ze schokkend klaarkwam, waarbij de ballgag in haar mond voorkwam dat ze door haar orgasme zou gaan krijsen. "Godsamme, dat krengetje vind het nog lekker ook !", riep hij woedend, waarna hij zich door de contracties van haar kontje ook niet langer kon beheersen, en met een dierlijke kreet z'n zaad diep in het darmstelsel van Maaike dumpte. Nadat hij z'n pik uit haar reet had getrokken, en het meisje uit haar benarde positie van de schandpaal had bevrijd riep hij: "Op je knieën, en schoonlikken", waar Maaike van gruwde omdat z'n pik kort daarvoor nog in haar poepkanaaltje had gehangen, maar nadat ze besefte dat het agentje haar in z'n macht had toch maar deed wat hij haar opdroeg, en met een vies gezicht de zaadresten van z'n lul likte, waarbij een deel van z'n zaad door haar geknielde houding ook uit haar kontje druppelde. Mevrouw Pruim keek verlekkerd toe, en besloot dat ze de hulp van het extreem geile agentje in het vervolg vaker in zou roepen, waar hij vast geen bezwaar tegen tegen zou hebben, en ondank haar gevorderde leeftijd kon ze hem misschien ook wel verleiden om haar een beurt te geven.

"Dan rest er nog één ding, jij moest toch zo nodig pissen ?, dan krijg je nu de kans", zei Mevrouw Pruim, waarbij Fleur ervan uitging dat ze het toilet mocht bezoeken, maar niets bleek minder waar toen ze Maaike sommeerde languit op de betonnen vloer te gaan liggen. Terwijl het meisje rillend van de kou de koude ondergrond tegen haar rug en billetjes voelde drukken gaf ze Fleur de opdracht met gespreide benen gehurkt boven haar vriendinnetje plaats te nemen. "Zet nu je sluis maar open", zei Mevrouw Pruim, waarop Fleur met een bevreesde blik naar Maaike keek, omdat deze extreme bezigheid wel eens het einde van hun vriendschap kon betekenen, maar geheel tegen haar verwachting gaf Maaike haar een goedkeurend knikje, want ondanks haar jonge leeftijd had ze al vaker aan plasseks gedaan. Hoewel Fleur op knappen stond had ze de grootste moeite haar vriendin onder te plassen, en verschenen er slechts een paar druppeltjes, maar nadat ze zich had ontspannen kwam de straal op gang, en loosde ze haar warme blaasinhoud met een kletterend geluid op de buik van Maaike, wat langs haar lichaam en via haar kutje tussen haar benen op de koude vloer belandde, waardoor de dampen opstegen door het temperatuurverschil. Mevrouw Pruim en het agentje keken verlekkerd met geile blikken toe, en nadat Fleur de laatste druppeltjes uit haar plasgaatje had geschud mochten de meisjes opstaan, waarna de ouwe heks hen sissend toevertrouwde: "Hier laten we het voor vandaag maar bij, want dit was pas een klein voorproefje voor wat ik nog meer in gedachten heb", want ze had geen zin om in haar eentje beide meisjes tegelijkertijd in het gareel te houden, en wilde ook weer niet teveel beslag leggen op de kostbare tijd van het agentje.

Terwijl het agentje z'n broek weer omhoog hees, en z'n uniform fatsoeneerde keek hij verlekkerd naar de plas urine, vermengd met het zaad dat uit het kontje van Maaike was gedruppeld, en op de betonnen vloer was achtergebleven, maar voor de meisjes was het nog lang niet afgelopen, want Mevrouw Pruim zette ze hen meteen aan het werk. "Zo, en nu de vloer en elkaar grondig schoonspuiten, en vergeet niet het kontje van Maaike schoon te spoelen, ik kom straks nog wel eens kijken hoe het er voorstaat, en reken er maar op dat ik de boel nauwkeurig zal inspecteren, en als het mijn goedkeuring weg kan dragen zal ik jullie bevrijden en jullie begeleiden naar de slaapzaal, waar ik de tube verzachtende zalf in beslag zal nemen, want die hebben jullie niet meer nodig, zodat ik er zeker van ben dat jullie er nog dagenlang een gevoelig poepertje aan overhouden", zei ze geniepig, waarna ze de deur van de martelkamer afsloot, zodat de meisjes het niet in hun domme hoofdjes zouden halen opnieuw te ontsnappen.

Terwijl Mevrouw Pruim de agent uitgeleide deed drukte hij haar een kaartje in haar hand met z'n persoonlijke 06 nummer, en zei hij met een voldane blik: "Als u in het vervolg m'n hulp nodig om ongehoorzame meisjes tot de orde te roepen sta ik graag tot u beschikking, maar dan wel in m'n vrije tijd, want als wetsdienaar heb ik natuurlijk ook nog andere taken", en voordat hij in z'n dienstvoertuig stapte zei hij: "Zullen we de beleefdheden in het vervolg maar achterwege laten, mijn naam is Willem", waarna Mevrouw Pruim hem een natte zoen op z'n wang gaf en zei: "Dank je voor je hulpvaardigheid Willem, ik zal in het vervolg graag vaker van je diensten gebruik maken, maar ik zal je in het bijzijn van de meisjes nooit tutoyeren, en je als agent aanspreken, want dat klinkt een stuk angstaanjagender "...