De ‘Tour-de-France’ is weer volop in het nieuws. Daarbij moet ik iedere keer weer terugdenken aan mijn eigen ‘Tour-de-France’, in 2021. Ik had twee herexamens voor mijn HAVO-4, die door Corona anders liepen dan normaal. Dat betekende echter ook dat ik niet zoals altijd, met Pa, Ma, broertje en zusje kon afreizen naar ‘onze’ naturistencamping in Zuid-Frankrijk, waar we altijd naar toe gaan. Ik ga hen dus nareizen met de trein. Althans…

Ik sta tussen de twee mannen in en de trein rijdt nog niet eens als de koffieman mijn shirt van onderaf over mijn hoofd trekt zodat ik niets meer zie. Tegelijkertijd voel ik de twee handen van Gerrit mijn jeans openknopen en tot mijn enkels omlaag rukken. ik word door monsters aangevallen! Denk ik terwijl zijn twee handen over mijn maag omlaagglijden terwijl hij de spierblokjes hardop telt. Ik ben super gespannen, mijn hele lijf staat op scherp. Dan, totaal onverwacht, een ontzaglijk harde stomp met een vuist! Buiten adem buig ik ver naar voor maar de koffieman houd mijn hoofd omhoog. Ze weten precies wat ze doen. En zo eindig ik op mijn knieën. Dan grijpt de koffieman hardhandig mijn semistijve pik beet, terwijl Gerrit vingers in mijn aars perst, hard en diep, zo diep dat zijn de andere vingers op die hand mijn bilspleet uiteen perst. ‘Voel je het al, Ger?’, piept de koffieman, ‘Let maar eens op hoe dit joch naar een orgasme tijgert!’, kreunt hij waarna Gerrit brommend instemt.

De treinrit van station Overvecht naar Utrecht CS duurt maar 4 minuten, dan 9 minuten overstap/wachttijd dus bijeen heel erg kort zou je zeggen maar de koffieman weet precies wat hij doet, ik voel zijn mond opnieuw over mijn pik glijden, zijn tanden zacht mijn gevoelige eikel kauwend en in no-time heb ik weer een 110% stijve! Terwijl prevelt Gerrit, ‘O-ja…, o-ja…, zijn hele doos vogelt mee..., o-wow…, ja…, JA…, zo sterk…, zo straaak!!’. Dat komt bij mij niet alleen vanwege de pijpende koffieman, Gerrit kromt namelijk zijn vangers in hetzelfde ritme als ik gepijpt wordt, bekneld en prangt mijn P-spot vanjewelste en het lijkt wel of hij met zijn hand, rechtstreeks en helemaal diep tussen mijn benen door omhoog, mijn prostaat onder handen neemt. Ik voelt direct al dat die spermaspons begin te lekken. Dat duurt en duurt en ja-hoor, niet lang nadat de trein piepend en schurend stil staat in Utrecht CS kom ik, aangemoedigd en bewonderd door beide heren, spuitend klaar. Dit keer niet in mijn jeans of de mond van koffieman zoals eerder vanochtend, maar tegen mijn eigen lijf omdat de koffieman mijn lul demonstratief voor Gerrit ten toon spreid die hardop iedere spriets telt. Hij ‘beknijpt’ als het ware in het ritme van mijn orgasme en neukende heupbeweging, mijn prostaat samen, waardoor ik iedere keer weer, dierlijk/instinctief tot een nieuwe spermageiser opgehitst wordt. Zou ik zoals normaal nooit meer als 8 of 9 keer spuiten, hij drijft me (volgens zijn eigen telling) tot wel 14 grote en daarna nog 3 kleinere lozingen! (Hoeveel kan een 16-jarige eigenlijk leveren?)

Ik ben uitgeput. Volkomen. Trek mijn shirt omlaag en volkomen buiten adem, bezweet, plekkerig en vies sta ik daar te tollen op mijn benen. Gerrit loopt weg, heeft werk te doen denk ik. De koffieman blijft bij me en wijst naar een heel klein klapstoeltje, rechts naast de grote stoel van de treinmachinist. Ik laat me erop zakken, wil mijn jeans omhoogtrekken, maar dat mag niet van de koffieman, sterker. Hij maakt mijn Nike’s los, trekt ze tegelijkertijd met mijn jeans van me af. Die legt hij zorgvuldig op de grote rand langs het raam en gebaart dat ik ook mijn shirt uit moet doen, waarna hij wat knoppen indrukt. Ik voel ineens een koude aircolucht langs me heen waaien. Heerlijk. Helemaal als mijn shirt uit is, die ik naar de andere spullen gooi. Dan besef ik plots dat het blijkbaar nog niet over is…, als ze me laten uitkleden…, wat…, wat nu?

Dat blijkt snel te komen, de deur zwaait open en Gerrit stapt naar binnen, gevolgd door nog een kerel, ook in conducteursuniform, maar anders als van Gerrit. De koffieman doet de deur achter hun op slot en het wordt vol in de cockpit. De airco is heerlijk. De nieuwe stapt om Gerrit heen en bekijkt me, terwijl ik daar zo op dat kleine stoeltje zit. ‘Ga eens staan’, vraagt Gerrit me dwingend, ‘kijk eens Michiel…, kijk maar eens… heb ik overdreven?’ gaat hij verder. ‘En das nog maar zijn slappe…, net gemolken…, 14 +3 lozingen man…, echt…, ECHT WEL!’. De mond van Michiel valt open terwijl hij me van top tot teen en terug naar mijn kruis bestudeert. ‘Geen centimeter gelogen maat…, geen centimeter’. ‘Jaaa’, gaat de koffieman verder, ‘leveren kan íe, maar kan íe ook ontvangen…, dat is nu de vraag’. En terwijl maakt hij zijn eigen broek los, laat hem vallen en duwt een witte slip opzij. Het is maar een matige pik, wel stokstijf, maar matig gaat er door mijn hoofd als ik plots besef wat ze gaan doen. O-Shit! De trein gaat rijden, maar daar heeft niemand interesse in.

Intussen draait Gerrit de grote machinistenstoel een kwartslag en gaat erin zitten. Ook met zijn broek op zijn enkels, zonder slip. ‘Kom maar eens jochie…, ga maar eens op papa’s lolly zitten…’, smaalt hij vernederend. ‘Eens kijken of je doos ook dikkere dingen kan verwerken…’. Michiel pakt me bij mijn schouders, zet me rechtop, draait me met mijn rug naar Gerrit en commandeert in zwaar Amsterdams dialect, ‘Kolere…, ZIT gozer!’ Ik ga zitten. Langzaam en voel Gerrit me bij mijn heupen omlaag leidt. Recht op zijn staande pik die aanzienlijk groter is als van de koffieman. Ik verzet me, aarzel als de dikke kop tegen mijn aars duwt, maar hij duwt me ruw omlaag en plop, werkelijk plop verdwijnt de paal door mijn sluitspier en voel ik het ding gewoon in mijn onderlijf omhoogschieten, richting mijn navel. Michiel is veel groter, langer als de koffieman en staat voor me. Hij staat recht voor me, maakt ook zijn broek los en ik zie ook bij hem een stijve horizontaal, recht naar me kijken’. Dat is drie denk ik terwijl hij naar voor buigt en mijn been voor been over de stoelleuning hangt. Hij heeft zo onbelemmerd zicht; ‘Mmm…’, klinkt het goedkeurend, ‘tot bovenop je ballen maat…, je hele piel erin, retenkezer!’. En doet een stap naar voor, en verder en verder en ik zie hoe hij zijn stijve beet heeft en naar mijn mond stuurt. ‘Smoel open jochie’, als hij doorduwt. Zijn pik recht in mijn mond en doorgaat. Ik moet kokhalzen van de vieze smaak maar dat moedigt hem blijkbaar aan met een duw, port hij door mijn slokdarm. Ik kan alleen nog maar piepend en fluiten ademhalen door mijn neus als hij zich wat terugtrekt tot zijn eikel mijn tanden raakt en de wordt er weer in perst. Hij laat zich pijpen, ik bedien hem tegen mijn zin. Hij heet een traag ritme, als ik ook de handen van Gerrit mijn heupen voel vastpakken en met optillen…, een stukje en loslaat, waardoor ik door mijn eigen gewicht weer op zijn pik geperst wordt. Hoe dan ook…, of ik het wil of niet…, iedere controle is weg bij me dus opnieuw, puur instinctief als een dier word ik opgegeild. Was mijn pik al slap geweest, ik weet het niet maar wat ik wel weet, beter voel is dat de koffieman op zijn knieën, onder Michiel door mijn ballen pik beet pakt, bewerkt, aftrekt, knijpt, masseert, likt, pijpt, bijt. O-Men, wat een feest! Ik ben dus als enige helemaal naakt, de anderen zweten, kreunen en hijgen en ze werken samen, ik weet het zeker, werken samen om Gerrit de retenkezer te helpen. En dat lukt, mijn reacties op de behandelingen werken duidelijk op zijn gemoed, daarbij geeft hij ook kreunend aan of ze sneller, harder, langzamer moet gaan met me, zijn levende, puur natuurlijke sekspop, nou ja sperma-voddenpop want hij vult me. Eerst veel voorvocht en eigenlijk best wel snel, ook met een orgasme. ik voel zijn slijm tussen mijn bilspleet omlaagglijden, naar mijn ballen waar de koffieman het uitsmeert alsof het een hele dure huidlotion is Dan stopt het. Niet om te stoppen maar om van plek te wisselen blijkt!

Michiel mag, Gerrit bewerkt mijn zijn slappe mijn kruis en de koffieman laat zich door me pijpen. Die Michiel houd het veel langer vol, de andere worden ongeduldig want ja, de rit naar Rotterdam CS duurt maar 37 minuten en de koffieman wil ook nog. Ze trekken zich dan ook helemaal niets van me aan, maar gebruiken me enkel om hun maat maximaal te gerieven. Dat moeten ze vaker gedaan hebben, ze perfect weken samen, als een orgasmeorkest die de mijn bekken onvrijwillig heen en weer stotend, mijn berijder geil verrassend en nog hitsiger makend. Helemaal het sterke samentrekken van zowel mijn penis- maar voor hem perfect aanvoelende bekkenbodemspieren die zijn pik ronduit lijkt te melken…, lijkt…, o-nee…, echt melkt. Ik hoor de omroepinstallatie Gouda noemen als dan eindelijk ook de koffieman aan de beurt is. Hij heeft de kleinste piemel van allemaal en aangezien ik uitgelebberd ben kan deze er makkelijk achteraan. We staan al even stil als ook hij zover is. Hier moet ik overstappen op de eerstvolgende Eurostar die me in een keer naar Parijs (Gare du Nord) zal brengen. Daarbij hebben ze alle drie ook werk te doen blijkt want het tempo waarin ze zich fatsoeneren en verdwijnen, is wonderbaarlijk snel. Ook ik krijg wat keukenpapier gelukkig en ben bezig als ze me een voor een klap op mijn rug geven, knipoog of zelfs bedankje. Op Michiel na. Die wacht geduldig, bekijkt in vol ornaat hoe ik mezelf wat schoon maak en aankleed. Pas als ik mijn Nike’s aan heb, schraapt hij zijn keel, ‘Ik…, ik euh…, ik denk dat ik een beloning voor je heb…’. Klink het schuchter. ‘Ik heb mijn collega van de Eurostar zojuist een Whatsapp gestuurd over je enne…, ben gerust hij is hetero…, hij heeft een upgrade voor je zodat je de komende uren naar Parijs kunt uitrusten…, als je wil’.

Tuurlijk neem ik dat aan dus lopen we naar spoor 3 waar de man (ook weer in uniform) staat te wachten. Ze groeten elkaar hartelijk, dan kijkt hij me aan. ‘Arie heet ik, Arie’, ‘OK antwoord ik, dank je’, ‘O geen probleem jochie…, ik heb begrepen dat je wel wat rust kunt gebruiken, kom ik heb een coupe gereserveerd, een coupe die je af kunt sluiten. Je hebt geluk, de trein zit niet vol en dit is een van de pre’s als hoofdconducteur, eigen coupe claimen. En dus volg ik hen door de trein, helemaal naar de neus waar hij de deur van een coupe openschuift. De gordijnen waren dicht, ik had dus niet gezien dat daar een koppel in zat, jongen en meisje van ongeveer mijn leeftijd schat ik in. Ze schrikken en laten elkaar snel los. ‘Parijs?’, vraag ik dom. Ze lachen allebei, giechelen terwijl ze ‘ja’ knikken. Dus ga ik aan der andere kant zitten, tegen de rijrichting in, maar perfect. Grote ruimte coupe, heerlijke zetels, airco en plug-ins voor telefoon en zo. Luxe! Arie kijkt rond, lacht wat, ‘Ik doe de coupe achter me op slot, maar je kunt eruit, hier zit jullie handel, OK?’ We knikken en weg is hij. De trein staan nog een minuut of dertig stil en om 9:05 komt hij in beweging. We hebben de hele tijd gepraat, elkaar voorgesteld (Dirk en Pleun) en zijn bezig te vertellen wat we deze reis gaan doen. Zij willen naar Parijs en dat kan want ze zijn overduidelijk helemaal plat, verliefd. Na een paar minuten en opmerkingen van mij het niet erg te vinden dat ze elkaar continue masseren, strelen voelen ze zich steeds meer op hun gemak. Ik doe even later dat het me niet boeit en zit op mijn telefoon te kijken, maar niet heus. Voor me zie ik het gewoon gebeuren, jongen meisje verliefd. Nu ook kussend en lebberend, hij haar borsten bespelend, zijn kruis bewerkend waar wel heel duidelijk op zijn bruine Camel shorts een groeiende, cilindervormige buis afsteekt, sterker druppelvormige plekken beginnen te ontstaan. Pleun ziet het ook, schrikt, lacht, kijkt eert hem, dan mijn aan, doe net alsof ik opkijk van haar gilletje en lach mee. Hij schaamt zich maar Pleun kan het niets schelen, ze ontknoopt de broek en trekt de rits omlaag. Zijn toch wel stevige lul spietst omhoog als zo’n poppetje uit een doosje. ‘Kiekeboe!’ gilt Pleun terwijl de coupedeur open glijdt. Arie stopt binnen, kijkt verschrikt rond, eerst naar hun, dan naar mij en weer terug naar hun. ‘Ai…, betrapt jongelui’, klinkt het dreigend, boos maar dan barst ook hij in lachen uit. ‘Tjee jongeman, wat een ding zeg. Zal je vriendinnetje wel blij mee zijn…, toch Pleun?’ De is eerst stomverbaasd, kijkt ons beide om beurt aan, ontspant net als Dirk en laten zich weer terugvallen in het pluche. Net als wij twee overigens.

Dan is het stil, op het gezoem en getik van de trein na. Dirk weet even niet, maar zijn pik staat er fier bij, maakt verwachtingsvolle, licht trekkende bewegingen die de aandacht van iedereen krijgt. ‘Kom-op Pleun…, zo’n ding laat je toch niet staan?! Dat is precies wat ze nog nodig hadden, Pleun draait bij, pakt de staaf beet en buigt, buigt diep en scheef in haar stoel zittend begint ze hem te pijpen. We zien het niet, haar hoofd zit ervoor, maar horen he wel degelijk. Zuigende, smikkelende geluidjes met zuchten en kreunen van Dirk. Hij moet al stevig opgegeild zijn, want het duurt maar heel even als hij luider kreunend klaarkomt en we zien hoe Pleun haar hoofd schoksgewijs beweegt, blijkbaar zijn sperma doorslikt. Ze smeert tartend haar lippen met haar vingers af als ze weer in haar stoel zit. Dan, ‘Nu jullie Dirk gezien hebben, jullie ook natuurlijk’. En lacht erbij. Dirk reageert ook, ‘Broek-uit, broek-uit klinkt het en Pleun valt in. Arie en ik worden uitgedaagd en aangemoedigd, ‘Ben je man genoeg jochie?’ vraagt Arie me terwijl hij opstaat en zijn broek losknoopt, die op zijn enkels valt. Dan draait hij zich naar Pleun en Dirk en pakt hij de brede band van zijn boxershort stevig beet en rukt hem omlaag, gaat dan rechtop staan. Pleun klapt, Dirk lacht. ‘Leuke Arie, maar ik ben blijer met Dirk hoor…, ‘gniffelt ze, waarna ze mijn aanstaart. Ook Arie draait zich om en dus ja, ik sta op, stroop mijn jeans los en rol hem omlaag tot mijn knieën en ga weer op de bank zitten. Zo’n strakke jeans valt niet vrij omlaag, dus zittend maakt ik mijn Nike’s los, schop ze uit en stroop pijp voor pijp weg. Dan ga ik staan. Ik geniet van de reacties. Zoals altijd, ik geniet. Of het nu in de bus, trein is, of naakt in douches, sauna’s, massages, stranden, zwembaden…, de reactie is unaniem. De adem schort, mond valt open en ogen worden groter. en vallen open. Arie draait starend naar mijn kruis, zijn hoofd opzij…, DE reactie bij veel mannen die met hun timmermansoog een inschatting maken van mijn geslachtsapparaat. Nu 16…17 cm slap omlaag bungelend. Heerlijk!

Arie verbreekt de ‘stilte’ in Haags dialect, ‘What en bloedbak…, die Michiel heeft naks geklets, nog geen centimeter!’. Dirk als tweede, ‘Shit Pleun…, It’s dat je baby’s kunt krijgen, maar zo’n ding… zo’n zaadstaaf is slopend…, wat als dat ding op stoom is?’ En daarmee ligt de bal terug bij Pleun. ‘OK-ok…, o-shit…, wat te doen met DAT ding…, o-shit. Nu zijn het Dirk en Arie die met handgeklap Pleun uitdagen, ‘Rijden…, rijden…, rijden…’ Waarop ze me wenkt. Arie loopt mee en ik stop voor Pleun. Die kijkt schuin omhoog terwijl haar handen mijn balzak en pik grijpen, ieder ziet nu goed hoe ze me bewerkt, ze mijn eikel eruit schuift en ballen omlaag perst, zodat mijn pik nog eens extra verder uit mijn onderlijf schuift. Ik controleer mijn adem en ze doet het goed. Is blijkbaar ervaren want inderdaad, het gaat opnieuw los. Ze spelen met me, bestuderen al mijn reacties op een live, zachte manier waarop ik ineens denk, en zij zelf dan? Ik stap naar achter, mijn stijve lul zwiept wild heen en weer als ik vraag, ‘En jij dan Pleun…, als wij de onze laten zien willen we jou ook…, toch heren? Dat was geen vraag. Ze staat wat aarzelend op, knoopt haar lichte zomerbroek los en staat ineens in string. Haar bloesje trekt ze over haar hoofd uit, geen bh maar priemende borsten (A, wellicht B-maat) met grote harde, bloeddonkere tepels. Als een mot naar een lamp buigt Dirk naar voor, begint haar daar te likken, kussen. Ik pak geknield haar knieën en spreid ze zo ver mogelijk. Haar kutje smaakt zoutig en wat erg opvalt is dat haar kleine schaamlippen de grote wegduwen, zo lijkt het wel alsof ze altijd klaar is voor een paring…, zou ze dat ook? Nou, aan haar harde, uitpuilende klitje te zien nu wel degelijk, heerlijk!

En zo begint een heerlijk spel van verwennen en verwent worden. Schaamteloos, eindeloos. De veel oudere Arie doet volop mee, we verwennen Pleun met zijn drieën, elk gaatje, elke plek en de jeugd wint het op uithoudingsvermogen en lust, ofwel viriliteit. Na ruim anderhalf uur fatsoeneert Arie zich, kleed zich keurig in uniform en ja, gaat aan het werk. In Antwerpen CS schuiven we de gordijntjes voor de buitenramen en dat blijft zo. Ik kan me niet precies meer herinneren wat, hoe en waar allemaal maar deze neukpartij met Dirk en Pleun is echt heel veel beter als met die kerels eerder vandaag! Ik besef opnieuw dat ik nooit het initiatief ga nemen bij mannen, maar ik ze omgekeerd niet snel zal afwijzen. Maar OK, wat weet ik van mezelf op mijn 16de, anders als dat ik seks geven en krijgen heerlijk vind plus, gebaseerd op de reactie en enthousiasme van anderen, ik er goed in ben…, heel goed? Toch?

We hebben amper door dat de trein stilstaat. Eigenlijk al een hele tijd stilstaat. Als er dan ook nog eens heel hard een stofzuigergeluid klinkt komen wij bij uit onze seksroes. O-Shit hoe laat?! AAAH te-laat… ik moet nog van Gare du Nord naar gare de Lyon! Ik kleed me aan zonder enige schoonmaak of wat. Kus Pleun en ren de coupe uit…, naar…, naar het busstation. Pak daar de eerste stadsbus kom veel te laat aan op perron 4. O-Shit…, mijn gereserveerde kortingskaart was alleen maar voor deze ene rit beschikbaar… nu heb ik niets…. Wat-nu?

Volledig buiten adem, nat van zweet en andere (ook niet eens eigen) lichaamssappen, in bevuild T-shirt en jeans sta ik daar voorovergebogen met de handen op mijn knieën op adem te komen langs het lange, lege perron. Ik wil uit de zon, strompel terug naar de grote hal. Het perron ligt aan het randje van het enorme complex met eigenlijk geen andere rails meer erlangs omdat die eerder stoppen. Die treinen zijn blijkbaar veel korter als ‘mijn’ snelle TGV. Ik stop om nog eens diep naar adem te happen en zie in de verre verte Pleun en Dirk, hand in hand naar café/bistro ‘Grand Voyageur’ (Grote Reiziger), waar ook de uitgang is naar de stad. Ik wil er heen, wat eten, drinken op adem komen en dan Pa maar bellen als ik gesis hoor, naast me. ‘Pssst…, pssst…, du…, du Junge’. Junge denk ik, Duits en kijk opzij. Achter het 3 meter hoge hek staat een man in blauwe overall. Duidelijk in blauw/wit koeriersoutfit, met een cap van ‘CIRRO Parcel France’. Ik spreek Duits, net als Frans en Engels, dus stop en antwoord, ‘Ja, mein Herr’, en hij begint te vertellen dat hij gezien heeft hoe ik de trein naar het Zuiden gemist heb, maar ik wellicht geluk heb omdat hij op afleverroute is gezet naar hun hoofdkwartier in Aix-en-Provence, een heel eind zuidelijk. Misschien…, heb ik een kans…? Ik twijfel. Hij ziet er zo OK uit, maar toch…, liften? Hij bestudeert me van top tot teen en terug, met de bekende tussenstop op de enorme knoedel in mijn kruis en ziet me aarzelen. Dan praat hij verder, ‘Ich bin Dieter, wie Sie sehen, ein Paketbote, und durchquere ganz Frankreich. Ich weiß nicht, wohin Sie wollen, außer in den Süden. Ich auch. Vielleicht haben Sie Glück, es sei denn, Sie haben zweihundert Euro für ein neues Ticket übrig’ (Vertaling ‘Ik ben Dieter, zoals je ziet pakketbezorger en doorkruis heel Frankrijk. Ik heb geen idee waar je naar toe wilt, anders als naar Zuiden. Nu, ik ook. Wellicht heb je geluk tenzij je tweehonderd Euro hebt om spontaan, ongepland zo'n duur, nieuw ticket te kopen). Dat is de doorslag, ik besef dat ik die niet heb, en Pa bellen om uitgescholden te worden…, geen zin in.

Ik kijk hem aan en knik ja, gewoon in Nederland, ‘OK-Prima Dieter. Ik ben Daan en dank je voor het aanbod. Hoe kom ik daar?’, wijzend naar zijn grote Renault Traffic. Hij lacht en met een groots gebaar wijst hij naar de uitgang bij het café/bistro. ‘Gans gut junger Kerl, Daan, Geh dahinten raus auf der Straße und ich hole ich ab, fahren wir bis ans Ende der Welt’ (Vertaling: Heel goed jochie, Daan, ga daar eruit de straat op en dan pick ik je op, rijden we naar het ende van de wereld‘)

Wordt vervolgd door: Tour de France 3 (Etappe 1) - Afzien.

(In dit waargebeurde verhaal zijn ter privacy de namen andere dan mijzelf, veranderd)