De lift zoemde omhoog als een ingehouden adem. Marieke voelde de spiegelkou op haar schouders en keek naar haar eigen reflectie: los haar, zacht satijnen blouse, die ene knoop extra open; rok die mooi haar heupen volgde; enkelbandje dat stiekem onder haar zoom vandaan flitste als ze bewoog. Onder de rok niets—net als vorige keer. Maar dat was niet de verrassing van vanavond.

Naast haar: Saskia. Schouderlang donkerblond haar, slanke polsen, nerveus glimlachje dat tussen verlegen en ongedurfd in hing. Zacht parfum; lippen die iets weg hadden van een geheimpje.

‘Ben je zeker?’ fluisterde Saskia. Ze kneep heel even in Mariekes hand.

‘Ja.’ Marieke’s stem was laag en vast. ‘Als je je niet comfortabel voelt, zeg je stop. Altijd.’

‘Altijd,’ herhaalde Saskia. Ze ademde uit, lang. ‘Het is… spannend. Op de goede manier, denk ik.’

De liftbel gaf een zachte ping. 214.

Marieke legde haar hand op de deurklink, keek nog één keer opzij. ‘Ik wil dat hij eerst mij ziet. Jij blijft even achter me—kijken, voelen. Niks moet.’

Saskia knikte.

De deur klikte open...


- De kamer, het ritueel, de blik

Mark stond bij het raam, mouwen opgestroopt, precies die kalme intensiteit in zijn ogen die Marieke sinds hun eerste video-call niet meer losliet. Het was alsof hij licht gaf, maar dan alleen voor haar. Zijn mond bewoog in een korte glimlach.

‘Je bent laat,’ zei hij zonder streng te zijn. En toen zag hij haar.

Saskia, half achter Marieke, schuin, alsof ze zichzelf nog probeerde te begrijpen in deze kamer. Mark’s blik liet een fractie van een seconde iets zien—verrassing—en werd toen weer beheerst. Hij stapte langzaam dichterbij.

‘Goedenavond,’ zei hij tegen Saskia, zonder zijn ogen van Marieke weg te halen. ‘Ik wist dat je iets van plan was,’ zei hij glimlachend tegen Marieke. ‘Maar niet wat.’

Marieke’s mond krulde. ‘Verras jij mij meestal, dan krijg je ‘m een keer terug.’

Hij boog licht met zijn hoofd, keerde zich weer naar Saskia. ‘Welkom. Ik neem aan dat Marieke alles met je heeft besproken?’

Saskia likte kort haar lip. ‘Ja. Ik… kijk eerst. Als het mag.’

‘Alles mag dat je met z’n drieën afspreekt,’ zei Mark. ‘En “stop” is “stop”...


Marieke voelde hoe haar hele lijf ontspande. De grond was veilig. De randen… niet.

‘Kom hier,’ zei hij zacht tegen Marieke. ‘Voor mij.’

Ze stapte naar hem toe, tot ze zijn warmte voelde. Zijn hand vond de achterkant van haar nek; niet hard, niet zacht—claimend. Marieke sloot haar ogen terwijl hij haar voorhoofd kuste, dan haar lip, heel kort. Ze smolt door een millimeter huid.

‘Jij kijkt,’ zei hij tegen Saskia, zonder op te kijken. ‘En als je iets wil, zeg je wat je wil. Niets moet"...

De zin hing als een strakke draad in de kamer. Saskia ademde hoorbaar. ‘Oké'...


- Eerst: alleen zij

Mark draaide Marieke naar het bed. Ze droeg geen jas, alleen de satijnen blouse. Zijn vingers vonden de bovenste knoop, en dat ritueel dat ze inmiddels herkende begon: één knoop, wachten. Nog één, wachten. Kijken hoe haar ademhaling verandert. Nog één, wachten. Zijn duim streek onderlangs de stof en raakte per ongeluk haar tepel; geen beha, precies zoals hij hoopte. Een trilling rolde van haar borst naar haar buik, lager, dieper. Ze hield zijn blik vast, bewust van Saskia’s ogen die over haar huid gleden.

Ze liet de rits van haar rok zakken, streek de stof van haar heupen en stapte eruit. De lucht tegen haar billen voelde als een geheim dat eindelijk wilde ademen.

‘Handen voor je,’ klonk zijn stem. Ze legde ze op het bed. De zachte boeien—suède, warm—kwamen uit de lade. Haar polsen vonden ze alsof ze precies wisten wat hun bestemming was. Een zachte klik. Hij testte het spelingsbereik. Niet strak, niet los. Perfect.

Saskia bewoog nauwelijks, maar Marieke voelde haar. De hitte van die blik. De lichte, bijna onhoorbare inademing toen Mark’s hand de ronding van Marieke’s billen volgde, kneep, en een rustige tik gaf—niet hard, maar wel een belofte.

‘Kijken,’ zei hij zacht. ‘Kijken hoe ze ontspant als ik haar aanraak.’

Zijn vingers gleden tussen Marieke’s dijen, vonden haar vochtige warmte zonder moeite. Ze kreunde, klein, ongegeneerd. Hij spreidde haar lipjes met twee vingers, streek met de rug van zijn vinger langs haar kloppende clit—een veer die gespannen raakte...


- Blinddoek, stem, toestemming

Het satijn van de blinddoek was koel op Mariekes huid. Zodra haar zicht verdween, werden klanken dieper; de rits van een tas, de zachte trilling van een klein voorwerp dat tegen het hout tikte. Vibrator. Klein. Discreet. Een instrument, geen lawaai.

De eerste aanraking van het trillende kopje tegen de bovenrand van haar lipjes deed haar hele bekken kantelen. Zacht eerst, nauwelijks druk. Ze ademde mee, schouders dieper, buik los, knieën wijder. Hij verhoogde een fractie. Marieke liet een stootje lucht ontsnappen dat eindigde in haar keel.

‘Nog?’
‘Ja…’
‘Zo?’
‘Meer… alsjeblieft…’

Saskia schoof onwillekeurig een stap dichterbij. De lucht in de kamer werd stroperig. Marieke voelde—wist—dat Saskia nu haar eigen polsen vasthield, alsof ze ze wilde tegenhouden om te bewegen.

‘Kom dichterbij,’ zei Mark, eindelijk naar Saskia. ‘Maar kijk alleen. Hoor hoe ze haar moment vindt'...


Het trillende kopje cirkelde rond Mariekes clit, nooit lang genoeg op één plek om haar over die rand te duwen, maar precies genoeg om haar daartegen aan te leggen. Een martelende tederheid. Hij liet het kopje zakken, heel even over haar ingang, tilde het weer op. Ze hikte van genot.

‘Mark—’
‘Rustig,’ suste hij. ‘Volg mijn stem.’

Hij zette de vibrator weg. Marieke jammerde zacht.
‘Ssst. Ik ben hier.’ Zijn vingers gleden naar binnen, twee tegelijk, langzaam, vulden haar verlangende kutje. Zijn duim zachtjes op haar clit. Hij bewoog niet snel. Langzaam. Zacht. En in die zachtheid voelde ze haar orgasme langzaam opkomen...

‘Saskia,’ zei hij. ‘Leg één hand op haar rug. Alleen wrijven. Zacht. Vraag het.’

Saskia’s vraag trilde: ‘Mag ik je aanraken, Marieke?’
‘Ja… alsjeblieft.’

Een hand landde warm in het kuiltje tussen haar schouderbladen. Marieke schokte. Kleine dingen werden groot als ze niets zag: andermans adem, een huidtemperatuur, het exacte spoor van een handpalm. Mark versnelde een fractie. Niet meer dan een fractie.

Marieke kwam—ineens, wild stil, een schok van binnen naar buiten die haar polsen tegen de boeien deed trekken. Haar mond bleef open, geluid bleef in haar vastzitten en kwam toen tóch vrij, laag en dankbaar.

Hij ving haar met zijn vrije arm, ving haar adem, liet haar zakken. De blinddoek bleef. Een kus tegen haar schouder...


- Saskia’s eerste aanraking (met hém)

‘Sta op,’ zei Mark. Hij klikte de boeien los, liet de suède banden op het dekbed vallen. ‘Draai je om, blind blijven.’

Marieke stond. Knieën week. Saskia nam onbewust een halve pas naar achteren, alsof ze ruimte gaf die ze tegelijk wilde stelen. Mark ging voor Marieke staan; zij rook zijn huid—zout, warm, iets van bergamot.

Hij nam Mariekes hand en legde die tegen zijn borst, net boven zijn hart. ‘Hoor je dat? Van jou.’
‘Ja,’ fluisterde ze.

Hij draaide zijn hoofd en keek Saskia eindelijk aan. Er zat geen haast in; juist de soort vastberaden kalmte die alle ja’s in de kamer groter maakte.

‘Jij ook,’ zei hij. ‘Als je wil.’

Saskia slikte. Haar hand, koel van aarzeling, vond zijn onderarm. Ze legde hem er op—geen greep, geen claim. Een aanraking. Mark bewoog niet. Hij liet haar alleen merken dat hij haar voelde. De afstand die ze overbrugde was in centimeters klein, in waagmoed enorm.

‘Zo is het goed,’ zei hij. ‘Kijk hoe ze ademt. Jij raakt míj aan; ik raak háár aan; zij hoort ons allebei.’

Hij liet zijn vingers door Mariekes haar glijden, pakte het bij de nekbasis beet. Niet hard; stevig. Marieke’s mond opende zich op lucht. Saskia’s grip op zijn arm werd bijna onmerkbaar steviger.

‘Zeg wat je wil, Saskia,’ zei Mark. ‘Zeg één ding.’

Ze haalde diep adem. ‘Ik wil… dat je haar opnieuw laat trillen. En dat ik… míjn hand op je hals mag leggen.’

Mark’s mond trok in een halfsmile. ‘Goed gevraagd. Ja, en ja.’

Hij zette de kleine vibrator opnieuw aan, lage stand, en bracht ‘m tegen Mariekes clit terwijl hij haar haar gebundeld hield. Marieke zakte door haar knieën als hij haar niet had vastgehouden. Saskia’s hand gleed op, aarzelde bij zijn keel, vond dan de lijn van zijn hals en rustte daar. Warmte tegen zijn pees. Macht die geen kracht hoefde te spelen.

‘Kijk,’ zei hij zacht, alsof hij haar naast zijn ogen wilde zetten. ‘Zie je hoe ze breekt als ik het tempo net niet geef?’

Hij tikte het ritme—drie seconden druk, één los, weer drie, weer los—tot Marieke begon te bedelen zonder woorden. Dan pas, een streepje harder. Haar tweede orgasme kwam sneller, knapper, een dof bonzen tegen zijn palm die de vibrator hield.

‘Goed zo,’ mompelde hij. ‘Laat het maar gebeuren'...


- Van kijken naar meedoen

De blinddoek ging eraf. Marieke knipperde—het geelwit van lamplicht, vegen van schaduw, Mark voor haar, Saskia naast hem. Iets in haar borrelde; niet jaloezie, maar trots. Ze had haar wereld opengeslagen en daar stonden nu twee mensen in, zonder dat de vloer onder haar wegviel.

‘Jij,’ zei Mark tegen Saskia, ‘op het bed, tegen het hoofdeinde. Kleren aanhouden. Alleen zitten. Kijk naar mij.’ Hij liep mee, zette haar neer, plaatste haar handen pal naast haar heupen. ‘Voeten plat. Rug tegen het hout. Ademen.’

Saskia deed het. Haar borstkas rees en daalde als een golf die nog niet helemaal durfde te breken.

‘Marieke,’ zei hij, zonder om te kijken. ‘Kom hier op je knieën. Tussen haar benen. Niet aanraken, alleen kijken omhoog.’

Marieke knielde. Haar blik kwam ter hoogte van Saskia’s buik. Ze rook nerveuze opwinding; die specifieke mengeling van textiel, huid en anticipatie.

Mark ging achter Marieke staan, hurkte, zijn hand in haar haar, zijn mond bij haar oor. ‘Zeg haar wat je voelt.’

Marieke keek omhoog naar Saskia. ‘Ik voel dat je wil… dat je niet weet of je durft… en dat je tóch al “ja” aan het worden bent.’

Saskia’s adem stokte. ‘Ja…’

‘Goed,’ zei Mark. ‘Marieke, til met één hand de zoom van haar jurk op. Niet hoger dan haar knieën.’

Marieke deed het. De stof schoof. Licht op huid. Saskia sloot haar ogen, deed ze meteen weer open—aanwezig blijven.

‘Nog niet aanraken,’ zei hij. ‘Vraag het.’

Marieke’s stem was laag. ‘Mag ik je aanraken, Saskia?’

‘Ja. Zacht. Alsjeblieft.’

‘Goed meisje,’ fluisterde Mark—tegen beiden.

Marieke legde één hand op Saskia’s knie. De beweging was minuscuul. De uitwerking groot: Saskia’s buik spande, haar lippen openden zich. Mark’s hand gleed omlaag over Mariekes rug, streek haar stuitje, duwde vanachteren één vinger tussen haar kutlipjes. Nat. Het soort nat dat alleen ontstaat als vertrouwen en honger elkaar gevonden hebben...

‘Zeg wat je wil dat ik met haar doe,’ zei hij tegen Saskia. ‘Gebruik woorden.’

Saskia aarzelde. Dan: ‘Wil je haar… laten voelen hoe het is om bekeken te worden terwijl je haar langzaam klaarmaakt?’

‘Ja,’ zei Mark. ‘Kijk.’


- Subtiele escalatie

Hij trok de soft cuffs weer dichterbij. ‘Polsen,’ zei hij tegen Marieke, die ze gewillig aanbood. Hij zette haar handen om de lat van het hoofdeinde, klikte vast: ze kon haar armen bewegen, maar niet echt weg. Toen streelde hij met de rug van zijn knokkels langs Saskia’s dij, vroeg niets, commandeerde niets; hij toonde alleen dat geen aanraking verloren ging.

‘Vibrator, lage stand,’ zei hij in de lucht, alsof hij het tegen hun gezamenlijke zenuwstelsel had. Het kopje vond Mariekes clit weer, bijna liefkozend nu. Met de andere hand hield hij haar heup vast, duimdikte sturing. Ze zuchtte het matras in.

‘Saskia,’ zei hij, ‘je legt nu één hand op mijn schouder. Als je harder wil, duw je iets. Als je zachter wil, laat je los. Jij bent mijn schaal. Ik lees je zonder te kijken.’

Saskia’s hand vond zijn schouder—licht eerst, dan iets meer gewicht. Mark verhoogde nauwelijks. Marieke beet op haar lip. Saskia ademde dieper. Nog een fractie druk; hij versnelde net genoeg. Marieke’s heupen wilden meebewegen, haar boeien lieten het toe, tussenruimte als speelruimte.

‘Goed zo,’ mompelde hij. ‘We bouwen samen.’

Hij nam het kopje weg. Marieke protesteerde met een geluid dat overwon door een glimlach. Mark gleed met twee vingers in haar, palm naar boven, vond die plek die sprak in elektrische morse. Zijn pols werkte nauwelijks zichtbaar; zijn knokkels zeiden ja en nog in een taal die alleen lichamen volledig begrijpen. Marieke trilde. Saskia duwde een millimeter meer. Mark kende het ritueel: toestemming in gradienten.

‘Kom voor ons,’ zei hij, en het klonk niet als een bevel of verzoek, maar als het enige logische einde van een zin die al begonnen was.

Marieke’s orgasme brak open—geen explosie maar een overstroming. Het rolde boven haar heupen uit, het kletste bijna hoorbaar in Mark’s hand. Ze zakte niet in; ze steeg op in diezelfde, trage boog, droeg zichzelf en liet zich pas daarna dragen.

Mark ving haar weer, legde zijn voorhoofd tegen haar schouder. ‘Goed gedaan,’ fluisterde hij. ‘Heel goed'...


- De eerste echte driehoek

Hij klikte de boeien los en hielp Marieke overeind op het bed—links van Saskia, gezichten dicht. Geen kus nog. Spanning als secondenlijm tussen hen in.

‘Saskia,’ zei hij. ‘Jij legt je hand op mijn borst, hier.’ Hij tikte waar zijn hart bonste. ‘En je andere op haar dij.’
Ze deed het. Een vertrouwen als voelbaar licht dat uit haar lichaam kwam.

‘Nu raak ik jou aan,’ zei Mark. Zijn hand ging naar Saskia’s keel—niet knijpen, rusten—en met zijn duim veegde hij langs haar kaaklijn. ‘Als je wil dat ik stop, leg je twee vingers op mijn pols. Ik stop direct.’

Saskia knikte. Haar ogen glansden. ‘Ga door.’

Marieke keek toe, trots en opgewonden in één. Het was haar verrassing, haar spel—en nu werd het hun scène.

Mark boog iets naar Saskia, zijn mond net naast de hare. ‘Zeg het eens: wat wil je eerst? Mijn mond, mijn hand, of dat ik haar stuurbaar maak voor jou?’

Saskia slikte. Haar stem was laag. ‘Jouw hand… op mij. En haar… voor mij.’

‘Zo is het,’ zei hij. Hij schoof Saskia’s jurk langzaam op tot halverwege haar dij, bewoog met twee vingers de rand van haar slip opzij alsof het een gordijn was dat je met eerbied vastpakt. Zijn vingertoppen vonden warmte, vocht dat nog nieuw was en tóch oud, alsof dit al jaren in haar had gewoond. Saskia’s hoofd viel een fractie tegen het hout. Een zucht die van keel naar buik rijkte.

‘Marieke,’ zei hij, ‘je brengt je mond dicht bij haar oor en zegt haar wat jij wil dat ik met haar doe.’

Marieke draaide, haar lippen vlak langs Saskia’s oorschelp. ‘Ik wil dat hij precies zo blijft doen… en dan net binnenin… twee vingers… langzaam… en dat je mij straks laat zien hoe je klaarkomt'...


Saskia’s heupen gaven het antwoord vóór haar mond dat kon. Mark gleed twee vingers in haar—geen haast, volledige aanwezigheid—en vond het tempo dat hij voor iedereen in deze kamer leek te kunnen dromen. Zijn duim maakte cirkels op haar clit, niet groter dan een muntje, niet kleiner dan honger.

Saskia’s hand schoot van Mark’s borst naar zijn onderarm—vasthouden, niet trekken. Marieke keek, ademde mee, liet haar eigen vingers rusten op Saskia’s knie—een aanwezigheidsankertje.

‘Ja…’ fluisterde Saskia. ‘Ja—blijf… zo… niet sneller—o god—ja…’

Ze kwam als iemand die het kan—niet weggedrukt, niet overschreeuwd; ze opende haar benen en liet het los. Mark hield de druk terwijl de golven uitliepen, nam pas terug toen haar hand zachter werd op zijn arm.

De kamer zweeg. Zweterig, glimlachend, vol.

Mark keek afwisselend naar beiden. ‘We gaan pauzeren. Water, adem, glimlach. En dan—’ Hij streek met zijn duim langs Mariekes onderlip. ‘Dan gaan we verder. Met z’n drieën. Subtiel eerst. Daarna niet meer subtiel.’

Marieke lachte, bijna ondeugend. ‘Ik ben er al.’

Saskia knikte, fanatiek klein. ‘Ik… ook.’