‘’Hoe zie ik eruit?’’
‘’Prachtig, die jurk past perfect bij jou. Met jou wil ik wel trouwen,’’ antwoordde ik.
De klant lachte. ‘’Aan de ring om jouw ringvinger te zien, ben je al getrouwd. Maar bedankt voor het compliment. Ik vind deze ook heel mooi, maar ik vind hem wel een beetje duur.’’
‘’Mag ik je vragen waarom je een nieuwe jurk wil kopen?’’ vroeg ik vriendelijk.
Ze bloosde lichtjes, wat ik natuurlijk niet zag. ‘’Ik ga vanavond uit met een leuke vent. We gaan al een tijdje met elkaar om en ik vind hem heel leuk.’’
‘’Nou, dan moet je er inderdaad goed uitzien. Weet je wat, als je deze koopt, krijg je tien procent korting. En niet tegen mijn vrouw zeggen, anders slaap ik vanavond in de logeerkamer.’’
De klant glimlachte. ‘’Weet je waarom ik hier regelmatig kom shoppen?’’
‘’Omdat je onze kleding mooi vindt?’’
‘’Dat ook, maar dat is niet de enige reden. Omdat hier leuke mensen werken, vooral jij. Ik vind het altijd gezellig met jou.’’
‘’O,’’ zei ik verrast. ‘’Nou, dat is fijn om te horen dat ik het goed doe.’’
Ze knikte. ‘’Ja, absoluut. Je kan goed met de klanten omgaan. Ik kan zien dat je plezier hebt in je werk. Dat is mooi om te zien.’’
Ik werd er een beetje verlegen van. ‘’Dank je wel. Maar met de vaste klanten gaat het wel makkelijk voor mij, qua communicatie. Voor de nieuwe klanten is het wel een beetje lastig. Het blijft een uitdaging voor mij.’’
De klant bekeek zichzelf via de spiegel. ‘’Je doet het echt geweldig, en ik neem hem.’’
‘’Uitstekend, en zoals beloofd krijg je tien procent korting.’’

‘’Dat wordt slapen in de logeerkamer,’’ hoorden we iemand roepen. We draaiden ons om en zagen Mandy daar staan met haar armen over elkaar.
De klant lachte hartelijk. ‘’Ik hoef die korting niet.’’
Mandy liep op ons af. ‘’Nee, je krijgt gewoon tien procent korting, en je ziet er fantastisch uit. Deze jurk is een goede keuze voor jou.’’
De klant straalde en verdween in het pashokje. Mandy keek me indringend aan en ik glimlachte schuldbewust. ‘’Hoe vaak blijf je korting geven, meneertje?’’ vroeg ze fluisterend, zodat de klant het niet hoorde.
Ik haalde mijn schouders op. ‘’Ze is onze vaste klant, ze heeft hier al zo vaak gekocht.’’
Mandy keek vluchtig om zich heen en gaf me een korte zoen. ‘’Ik weet het. Goed gedaan.’’ Ze liep naar het atelier en ik keek haar met een verliefde blik na.

Ik pakte mijn rugzak, want ik moest naar de tandarts. Daarna ging ik mijn kinderen ophalen bij de kinderopvang en dan naar huis. Ik zocht mijn sleutelbos, maar kon hem niet vinden. Ik wist bijna zeker dat ik hem op mijn bureau had gelegd, maar de sleutels waren nergens te bekennen. Misschien lagen ze in de kantine? Ook daar kon ik niets vinden. Ik liep naar het atelier en vroeg de dames waar mijn sleutels waren.
Mandy keek me met een schuin hoofd aan. ‘’Kun je je sleutels niet voortaan op de vaste plek zetten?’’
‘’Dat doe ik ook!’’ sputterde ik tegen. ‘’Ik zweer dat ik vanmorgen mijn sleutels op mijn bureau had gelegd.’’ Ik keek naar mijn telefoon. ‘’Mandy, kun je mij helpen zoeken? Ik moet zo meteen gaan.’’
Met een zucht kwam ze overeind, met een lachje op haar gezicht. We zochten samen in het kantoor, maar we konden ze nog steeds niet vinden. Mandy pakte haar sleutels en gaf die aan mij. ‘’Ga maar, je bent toch eerder thuis dan ik, en ik ga met Anna en Lotte mee met de auto. Ik zoek jouw sleutels straks wel, sufferd,’’ zei ze met een ondeugende blik in haar ogen.
Ik kneep mijn ogen half dicht. ‘’Ik zweer dat ik ze hier had neergelegd.’’
‘’Dat zal wel,’’ lachte ze lief en duwde me naar het magazijn. ‘’Je moet gaan.’’


Licht geïrriteerd klapte ik mijn blindegeleidestok uit en liep naar buiten. Ik wist bijna honderd procent zeker dat ik mijn sleutels daar had gelegd. Ik gaf wel toe dat ik mijn sleutels soms overal liet slingeren, zeker als ik haast had. Maar sinds kort had ik besloten om mijn sleutels altijd op een vaste plek te leggen, zodat ik ze snel kon vinden. Maar toch… had ik ze vanmorgen toch op een andere plek neergelegd?

Ik stond bij het stoplicht te peinzen. Waar had ik die verdomde sleutels gelaten? Wacht even!
Het stoplicht sprong op groen, maar ik bleef staan. Heeft Sofie misschien mijn sleutels gepakt? vroeg ik me af. Zou dat kunnen? Ik pakte mijn telefoon en wilde Mandy bellen, maar werd ineens aangesproken door een voetganger.
“Sorry, wat zei u?” vroeg ik aan de man.
“Of u hulp nodig heeft met oversteken?” antwoordde hij vriendelijk.
Ik realiseerde me nu pas dat ik nog steeds bij het stoplicht stond en moest lachen. “Nee, dank u, ik was even met mijn hoofd ergens anders.”

Hij knikte en zei gedag. Ik ontgrendelde mijn telefoon en zag dat ik aan de late kant was. Ik stopte hem in mijn broekzak en wachtte opnieuw op groen licht. Ik vertel Mandy straks wel alles als we thuis zijn, besloot ik.

Thuis deed ik het voorbereidingswerk voor het koken, zodat Mandy gelijk kon beginnen. Ik kon het zelf wel doen, maar zij had liever dat ze het zelf deed, want ze kookte beter dan ik. Toen ik klaar was met groente snijden, hoorde ik de deur open- en dichtgaan. Ik draaide me om en zag dat ze mijn sleutelbos omhoog hield. “Tadaa!”
“Waar lag het?” vroeg ik nieuwsgierig terwijl ik mijn handen waste.
“In de kantine, op het aanrecht, sukkeltje van me!” zei ze plagend en liep naar de woonkamer om onze kinderen te begroeten.
Ik deed de kraan dicht. Had ik het mis? Ik kneep mijn ogen dicht en dacht na. Ik kon me vaag herinneren dat ik mijn sleutels op mijn bureau had gelegd. Was dat misschien gisteren? Ik slaakte een zucht van ergernis, opende mijn ogen en keek recht in de bruine ogen van Mandy.
“Wat scheelt er?”
Ik aarzelde even. Ze pakte mijn hand.
“Je weet dat we geen geheimen voor elkaar hebben, hé lieverd.”
“Ja, ja, ik weet het,” mompelde ik. “Zou… Sofie hier achter zitten?”
Ze knipperde verrast met haar ogen. “Waarom?”
Ik haalde mijn schouders op. “Weet ik veel.”
Ze nam me bedachtzaam op. “Danny, waarom zou ze jouw sleutels willen hebben? Ze heeft toch zelf een sleutel van de winkel.”
Ik keek op. Daar was ik even vergeten. Ik schudde mijn hoofd. “Laat maar zitten. Je hebt gelijk.”

Ik wilde me omdraaien om de borden te pakken om de tafel te dekken, maar Mandy hield mijn hand vast.
“Je hebt het gevoel dat er iets is met Sofie, hé?”
Ik wreef vermoeid over mijn voorhoofd. “Ik weet het niet. Het voelt gewoon niet goed.”
“Sofie was vandaag lang buiten, achter het magazijn geweest. Lotte ging even kijken en het bleek dat Sofie een momentje had. Ze had frisse lucht nodig. Lotte en zij hebben een gesprek gehad. Ze heeft het nog steeds moeilijk.”
Ik knikte langzaam. “Dat is vervelend voor haar.”
Ze stapte dichterbij en streelde zacht mijn wang. “Dat is het zeker. Wees voorzichtig met haar.”
“Ja, natuurlijk zal ik dat doen,” zei ik vlug. “Ik ga even op de bank liggen. Ik geloof dat ik even in de war ben.”
Ze glimlachte lief en kuste me kort. “Hoe is het met je gebit?”
“Zoals altijd, helemaal niks,” grijnsde ik en liep naar de woonkamer.

Het was zomervakantie. De winkel en de kapsalon waren voor drie weken dicht.
Lotte was bijna uitgerekend. Ze was nu zesendertig weken zwanger. Alles verliep goed met haar zwangerschap en ze was er klaar voor. Haar ronde buik was goed te zien, net als haar borsten. Ik kon mijn ogen af en toe niet van haar rondingen afhouden, wat me vaak een tik op mijn kop van mijn vrienden opleverde. Lotte glimlachte altijd lief naar me als ze me betrapte terwijl ik naar haar borsten gluurde. Ze kon haast niet meer wachten om haar kind ter wereld te brengen.
Bij Anna was er nog geen teken van haar zwangerschap te zien. Ik grapte dat ze in ieder geval genoeg moedermelk had voor haar kind. Natuurlijk kreeg ik weer een stomp door mijn opmerking.

We hadden voor een week twee naast elkaar gelegen vakantiehuisjes geboekt in de afgelegen omgeving van het Kootwijkerzand, midden op de Veluwe. Daar konden we in alle rust van onze vakantie genieten, in het rustige, mooie en bosrijke landschap. Dat hadden we wel verdiend na al het harde werken. Onze dochters werden over vier dagen twee jaar, en dat gingen we op de Veluwe uitgebreid vieren. We hadden toestemming gekregen van de beheerder om hun verjaardag in de achtertuin te vieren.
Mandy en ik vonden dat ontzettend leuk.

Met drie volgeladen auto’s waren we onderweg naar de Veluwe. De sfeer was opperbest. Iedereen had er zin in, vooral de kinderen.
Het was een uurtje rijden. Na zo’n 65 kilometer over de A1 sloegen we af en even later reden we over zandwegen, tussen de hoge bomen door.
“Het is maar goed dat we niet met mijn auto zijn gegaan,” lachte Kelly.
Ik keek haar minachtend aan. “Als we terug zijn, mag jij onze auto wassen!”
“Echt niet!” giechelde ze, waardoor onze dochters ook moesten lachen. “Ja, jullie papa moet na de vakantie zijn auto zelf poetsen,” zei Kelly vrolijk tegen Lizzy en Lindsay.

‘’Maar Kelly, hoe is het met je moeder?’’ vroeg ik nieuwsgierig.
‘’Ja, het gaat best goed met haar. Bas is natuurlijk vaak bij haar. Samen redden ze het wel.’’
‘’Zijn ze al samen een stel?’’ vroeg Mandy terwijl ze Kelly via de achteruitkijkspiegel aankeek.
‘’Nee,’’ lachte Kelly. ‘’Nog niet. Mama heeft meer tijd nodig. Maar ze vinden elkaar wel leuk, dat is wel duidelijk te zien.’’
‘’Je moeder vindt het een beetje lastig vanwege Lars,’’ zei ik en draaide me half om om Kelly aan te kijken.
Ze knikte. ‘’Ja, ook al heeft ze een goed gesprek met papa gehad, toch vindt mama het moeilijk.’’
‘’En jij?’’ vroeg ik.
‘’Het gaat wel goed met mij,’’ zei Kelly glimlachend. ‘’Ik mis papa nog steeds ontzettend erg, maar ik moet door en dat is wat papa wilde.’’
‘’Als je steun nodig hebt, kan…’’
‘’Ja, ik weet het,’’ onderbrak Kelly me met een lach. ‘’Dat heb je al honderd keer gezegd.’’
Ik haalde mijn schouders op. ‘’Ik zeg het maar.’’
Ze knipoogde dankbaar naar me.

We kwamen aan bij het gebouw waar we ons moesten aanmelden. We kregen een boekje mee met daarin de uitleg en regels.



Na oneindig gestuiter over de hobbelige zandwegen kwamen we bij onze vakantiehuisjes aan. We stapten uit en ik snoof de heerlijke geur van de natuur op. “Dat is genieten.”
Kelly sloeg haar arm om mijn middel. “Ja, en het is hier heerlijk stil. Dat wordt leuk!”
“Met jouw flauwe grappen waarschijnlijk ietsje minder,” mompelde ik, terwijl ik onze kinderen hielp met uitstappen. Ik kreeg een pets op mijn billen van Kelly en ze liep naar de auto van Bram, waar haar man en zoon zaten. Ik liet mijn kinderen naar Mandy gaan zodat ik zelf even de omgeving kon verkennen. Ik moest goed opletten waar ik liep. De spullen zouden we straks wel uitladen; eerst wilden we onze huisjes bekijken. Er was hier ontzettend veel groen. Zo anders dan in de drukke stad Utrecht.
Ik volgde Mandy, die beide handjes van onze dochters vasthield. Het was een prachtig beeld van achteren: een grote moeder met twee kleine kinderen. Ik was trots op mijn vrouw. Toen we het huisje binnenliepen, wachtte ik geduldig in de gang om mijn ogen te laten wennen. Dat duurde bij mij altijd iets langer. Zonder iets te zeggen pakte Anna mijn hand en nam me mee. Dat deden al mijn vrienden eigenlijk, bedacht ik me glimlachend.

Het waren twee mooie woningen met in totaal zes slaapkamers. Niet heel groot, maar ruim genoeg voor ons. Het belangrijkste was dat de tuin heerlijk groot was. Daar konden we een klein zwembad opzetten voor de kinderen. Hier mochten we gelukkig barbecuen, zolang het maar niet te dicht bij de bomen gebeurde.

We stonden met de hele vriendengroep in de tuin naar elkaar te kijken.
“Nou, dit gaat leuk worden,” knikte Nick tevreden.
“Ja, wat een heerlijke rust hier! Ik ben blij dat ik mijn boeken heb meegenomen,” zei Lotte blij.
“Niet als onze kinderen gaan schreeuwen,” giechelde Elise.
Lotte lachte. “Gelukkig heb ik oortjes bij me.”
“Nou, tijd om de spullen uit de auto te laden, dames en heren!” klapte Anna in haar handen.
“Ja, met jullie overdreven zware koffers,” mompelde ik, terwijl ik samen met Anna, Nick en Bram naar de auto liep.
Anna kneep in mijn kont en keek me waarschuwend aan.
Glimlachend sloeg ik mijn arm om haar heen. “Met je lekkere lingeriesetjes is het geen straf voor ons.”
Nick en Bram grinnikten vrolijk. Anna rolde met haar ogen, maar wel met een lachje.

Nadat we alle spullen hadden uitgeladen, werden de taken verdeeld. Nick en Bram maakten de achtertuin klaar voor de vakantie, terwijl de dames zich binnen bezighielden met het uitpakken. Ik ging met Anna en Elise boodschappen doen. We namen de auto van Bram, omdat die het grootst was. Een kwartier later kwamen we bij een grote supermarkt aan. Toen we uit de auto stapten en naar de winkel liepen, haakten de vrolijke Anna en Elise hun armen door de mijne. Ik keek links en rechts en glimlachte breed. Ze zagen er uitzonderlijk prachtig uit in hun luchtige kleding. De mannen die hun boodschappen aan het inladen waren, stopten even om naar ons te kijken. Ik grijnsde naar hen. Ik vond dat altijd geweldig, en de dames wisten dat maar al te goed.

Ik pakte een winkelkar en liep achter de dames aan, die de kar vol laadden met boodschappen. Toen we bij de melkproducten aankwamen, zei ik: “Die hebben we niet nodig, we hebben meer dan genoeg in huis.”
Elise giebelde terwijl Anna me laatdunkend aankeek.
Toch pakte Elise twee pakken melk. “Ik hou niet zo van warme melk.”
We proestten het uit van het lachen en Anna keek ons hoofdschuddend aan. Toen wij uitgelachen waren, zei Anna tegen Elise: “Wel van warme sperma, hè?”
Elise kreeg onmiddellijk een rood hoofd, wat je bij haar heel goed kon zien door haar bleke huid. Ik gierde het helemaal uit van het lachen. Anna knuffelde Elise kort. “Nu heb ik je te pakken, schatje.”
Elise bromde iets onverstaanbaars. Ik zat nog steeds te stikken van het lachen. Elise gaf me een por. “Hou op, kom mee.”
“Oh, geweldige reactie, Anna,” zei ik hijgend.
Ze knipoogde.

We liepen verder en de winkelkar werd steeds voller. Bij de bierafdeling aangekomen zette ik de kar aan de kant. “Aan de kant, dames! Dit is mijn afdeling!” Ik pakte een krat bier en zette die op het klepje van de winkelkar. “Meer heb ik niet nodig,” zei ik grijnzend.
Elise was doorgelopen en kwam terug met een aantal flessen wijn. Anna keek met een sip gezicht toe. Ze mocht natuurlijk geen alcohol drinken vanwege haar zwangerschap.
“En, dit is voor jou,” lachte ze, en ze gaf Anna een alcoholvrije variant.
Grinnikend gingen we verder. De winkelkar puilde inmiddels uit van de boodschappen. De caissière keek met grote ogen toe.

Het duurde even voordat we alle boodschappen, die in grote tassen zaten, in de auto hadden gezet. Daarna liepen we naar de slager, die toevallig om de hoek zat. Daar bestelden we een aantal lekkere stukken vlees voor de barbecue, die we morgen konden ophalen. Naast de slager zat een slijterij en daar haalde ik een goede whisky, terwijl Elise twee redelijk dure flessen wijn kocht.

Daarna reden we weer terug naar de vakantiehuisjes. Ik zat achterin en de dames kwebbelden vrolijk met elkaar, maar ik kon niet verstaan waar het over ging. Dat maakte niet veel uit, want ik genoot van het mooie groene landschap.
Even later kwamen we bij de huisjes aan en ik droeg de zware tassen naar binnen. Mandy en Kelly waren klaar met uitpakken en stonden ons op te wachten om de boodschappen aan te pakken.

Ik liep even naar de achtertuin. Nick en Bram hadden de boel omgetoverd tot een speelparadijs voor de kinderen. Er stond een klein zwembadje en een springkussen. Op het terras zat Lotte genietend in de zon met haar hand op haar dikke buik. Ze glimlachte lief naar me. Ik keek omhoog en zag dat er een opening was tussen de takken, waardoor een groot deel van de achtertuin in de zon lag. Op het terras was ook een stukje schaduw. Dat was handig voor iemand die liever niet in de zon zat, zoals Elise. Zij kon nooit lang in de zon vanwege haar witte huid.
Ik besefte dat deze vakantie wel eens heel leuk kon worden.
“Hey Danny! Ik heb een sterke man nodig!” riep Elise vanuit binnen.
“Arnold Schwarzenegger komt eraan!” zei ik grinnikend terwijl ik naar binnen liep. Achter me hoorde ik Lotte lachen.

Het was even werken. Voor we het wisten was het alweer avond. De kinderen lagen al in bed en wij zaten ontspannen op het terras met een lekker drankje. Het was een warme avond en er waaide een zacht briesje dat voor heerlijke verkoeling zorgde. De buitenlamp was aan, maar die gaf voor mij niet genoeg licht. Ik had een schemerlamp uit de woonkamer op het terras gezet en op de middelste stand aangezet. Die gaf zacht licht zonder te fel te zijn. Dat was precies wat ik wilde, en ik wist dat mijn vrienden dit ook zouden waarderen. Op de achtergrond klonk zachte muziek, die ik amper hoorde.

“Wat een heerlijke avond,” zuchtte Kelly tevreden. “Hier kan ik echt van genieten.”
“Ja,” beaamde Lotte zacht. “Het is hier zo rustig. Je hoort geen verkeer. Heerlijk!”
Nick hief zijn glas op. “Op een mooie vakantie!”
We lieten onze glazen klinken. “Op een mooie vakantie!” We namen een slokje van ons drankje.
“Het is hier slecht bereik,” merkte Bram op. “En de wifi is ook heel traag.”
“Ah, je kan dus geen porno kijken, wat jammer nou,” lachte Mandy.
Bram keek haar indringend aan. “Je bent besmet met het Danny-virus. Zulke opmerkingen maakte hij altijd.”
We grinnikten zacht.
“Internet hebben we toch niet nodig,” mompelde Anna.
“Inderdaad,” zei Bram en legde zijn telefoon op tafel. “Ik zeg het alleen maar.”

Ik keek om me heen. Het was bijna donker en ik kon niet veel meer zien. Alleen de takken kon ik nog net onderscheiden. Wat ik vooral waardeerde, was de rust. Ik zakte wat onderuit op het bankje en sloot mijn ogen. Mandy kroop wat dichter tegen me aan.
“Wat gaan we morgen doen?” vroeg Elise.
“Ik ga lekker een boek lezen,” antwoordde Lotte meteen.
“Ik ga morgen het vlees halen bij de slager,” zei Anna. “Zullen we morgen barbecuen?”
Iedereen keek elkaar aan, behalve ik.
“Ik vind het een goed idee,” reageerde Kelly.
“Lotte, wil je het vlees marineren?” vroeg Nick gretig.
Lotte glimlachte lief. “Ja, dat zal ik doen.”
“Danny, vind je het ook goed dat we morgen gaan barbecuen?” vroeg Elise.
“Ik vind alles best,” mompelde ik zonder mijn ogen te openen.
Bram grinnikte. “Dat antwoord verwachtte ik al.”
“Weet je wat ik leuk zou vinden,” zei ik terwijl ik mijn ogen opende. “Dat we zo’n avond gaan pokeren. In het donker, onder het licht van de buitenlampen. Lijkt me wel gezellig.”
Anna knikte enthousiast. “Ja, dat lijkt me wel wat.”
“Ja, mij ook,” beaamde Mandy. “Dat kunnen we overmorgen doen.”
“Als jullie tegen je verlies kunnen, doe ik graag mee!” zei Nick grijnzend.
Kelly gaf hem een stomp. “Niet zo arrogant. Het is alweer zo lang geleden dat je gewonnen hebt.” We grinnikten zacht.
De avond verliep verder rustig en ontspannen.

De volgende dag begon vroeg, want de kinderen waren al wakker. We namen een heerlijk uitgebreid ontbijt. Het beloofde een warme dag te worden, rond de zevenentwintig graden met weinig wind. Na het ontbijt kleedden we ons om. Mandy droeg een prachtige lichtblauwe bikini. Ik bleef even staan om naar haar te staren terwijl ze zich aankleedde. Ze glimlachte.
“Wat sta je te kijken?”
Ik zuchtte. “Je bent nog steeds heel mooi.”
Ze omhelsde me, waarbij ze haar borsten stevig tegen me aandrukte, en gaf me een intieme zoen.
“Dank je wel, lieverd. Hup, jij je zwembroek aan.”
Daarna trokken we onze kinderen hun zwemkleding aan.
Buiten aangekomen zaten Nick en Stijn al in het zwembad, terwijl Kelly ernaast op een handdoek zat. Stijn had veel plezier. Wij voegden ons erbij en Mandy ging naast Nick in het zwembad zitten. Ze liet Lizzy voorzichtig in het water zakken. Lizzy’s ogen werden groot, waardoor ik zachtjes moest lachen. Het was altijd zo leuk om te zien hoe ze reageerde.
Ik ging naast Kelly op het gras zitten, want het zwembad was niet groot. Mandy zette Lizzy op haar schoot en stak haar andere hand naar me uit. Ik gaf haar Lindsay, die precies hetzelfde reageerde als haar zus: haar blauwe ogen werden ook groot. Ik pakte mijn telefoon en maakte een paar mooie foto’s.

Even later kwam Elise ook naast Mandy in het zwembad zitten, met haar zoon Tom. Nick wisselde van plek met Kelly. Het was een prachtig beeld: drie moeders die met veel plezier met hun kinderen speelden. Nick en ik keken genietend toe en hij schoot ook een paar foto’s.

Ik keek opzij en zag Lotte, in haar fraaie groene bikini, vanaf het terras naar ons kijken. Ze zag er geweldig uit met haar dikke buik. Haar borsten waren duidelijk groter geworden.
“Nog even en je mag erbij komen zitten, Lotte,” riep ik.
Ze lachte. “Nog even, inderdaad.” Ze pakte haar boek erbij en zette haar zonnebril op.
“Ik ga lekker lezen!”
“Als je iets nodig hebt, bijvoorbeeld wat te drinken, roep mij maar,” zei ik.
Ze deed haar zonnebril omlaag. “Dat is lief, dank je wel.”

Ik keek genietend toe hoe Lizzy en Lindsay plezier hadden in het water, toen er ineens een plens koud water over mij heen kwam. Met een gil sprong ik overeind, draaide me verontwaardigd om en keek recht in het grijnzende gezicht van Bram. Hij had een emmer in zijn hand. Ik bibberde een beetje – het water was echt koud.
“Eik…,” begon ik, maar ik hield me in. Ik wilde niet vloeken waar de kinderen bij waren. “Ik zet je hier later voor betaald!”
Hij grinnikte geamuseerd. Hij en Anna waren dus terug van de slager.
Ik raapte mijn telefoon op en gelukkig was die niet erg nat. Ik ging op een droge plek zitten en liet me opwarmen door de zon. Op dat moment kwam Anna naar buiten in haar schitterende zwarte bikini. De driehoekige stof bedekte haar grote borsten nauwelijks, en ze droeg een string. Anna grijnsde ondeugend naar de mannen, die met begerige ogen naar haar staarden. Ze liep heupwiegend naar Lotte en ging naast haar op de ligstoel zitten.
“Nou, wie wil mij helpen met insmeren?”
Ik sprong onmiddellijk overeind. “Ik!”
De dames schoten hard in de lach.
“Je bent een smeerlap,” giechelde Elise.

Anna lag op haar buik en ik spoot de zonnebrand op haar goddelijke lichaam. Ik begon bij haar schouders en rug, en gleed langzaam naar beneden. Haar prachtige billen sloeg ik expres over en ik ging verder met haar benen en voeten. Heel even hoorde ik een teleurgestelde kreun van Anna, wat me zachtjes deed grinniken.
Toen mijn vingers bij het begin van haar ronde billen kwamen, tilde ze haar heupen een beetje op, alsof ze me wilde aanmoedigen om verder te gaan. Ik gaf toe en pakte haar billen stevig beet, kneep er speels in en genoot van het moment. Wat een reet, dacht ik zuchtend.

Toen ik opzij keek, zag ik Lotte naar ons kijken. Ze glimlachte. Ik knipoogde naar haar en zei dat Anna zich moest omdraaien.
“Ik kan de voorkant wel zelf,” zei ze terwijl ze zich omdraaide.
“Niks ervan, dat doe ik wel,” zei ik streng.
Anna lachte ondeugend en ging braaf liggen. “Ga je gang, smeerlap.”
Ik stond even stil om haar prachtige tieten te bewonderen. Wat waren ze toch mooi. Ik begon haar voorkant rustig in te smeren. Haar borsten bewaarde ik natuurlijk als laatste. Toen ik klaar was met de rest, trok ik haar topje brutaal omhoog. Ik verwachtte een reactie van Anna, maar die bleef uit.
Ik spoot ruim zonnecrème op haar dikke prammen en masseerde ze zachtjes in. Het voelde heerlijk. Naast me hoorde ik gegrinnik en toen ik opzij keek, zag ik dat Lotte naar mijn kruis keek. De grote tent in mijn broek was duidelijk zichtbaar. Ik haalde mijn schouders op en ging verder met insmeren. Nou ja, eerder spelen dan smeren.
Anna keek me geamuseerd aan. “Ze zijn genoeg ingesmeerd, hoor.”
“Wat een tieten, niet normaal,” mompelde ik terwijl ik haar topje terug op z’n plek trok. Ik ging rechtop staan en merkte dat het stil was in de achtertuin. Iedereen keek naar mij.
“Nou, dat ziet er goed uit, hoor,” lachte Kelly, doelend op de bobbel in mijn broek.

Lotte legde haar boek weg en stond op. “Ik moet het vlees marineren voor de barbecue vanavond.”
“Zal ik je helpen?” bood ik aan.
Ze knikte glimlachend. “Dat zou fijn zijn.”
We liepen naar binnen, maar Lotte stopte bij de deur. “Nick, je bent voorlopig niet welkom in de keuken.”
“Waarom niet?” vroeg hij somber.
“Dat weet je best,” lachte ze lief, en we liepen naar binnen.

We ruimden de tafel leeg en zetten de benodigde spullen klaar. Lotte wilde graag zittend werken. Ik vroeg me ineens af waar al die ingrediënten vandaan kwamen. Het bleek dat Anna en Bram ze vanmorgen hadden gehaald toen ze ook het vlees gingen halen.
Ik keek geïnteresseerd toe hoe Lotte de kruiden toevoegde aan de marinade. Ze zag me kijken en glimlachte. “Het recept van Joost.”
“Ken je dat nu uit je hoofd?” vroeg ik nieuwsgierig.
Ze knikte terwijl ze de marinade roerde. “Ja, en ik baal nog steeds dat ik maar heel kort over koken met Joost heb kunnen praten. Hij was zó goed in koken, veel beter dan ik. Zelfs met zijn slechte zicht kon hij nog beter koken dan ik. Ik snap het eerlijk gezegd nog steeds niet.”
Ik glimlachte trots, maar voelde ook een steek van verdriet. Hij was er niet meer. Wat miste ik hem toch. Zo raar dat hij er niet meer was… maar het was goed zo. Dat was wat hij wilde. Hopelijk had hij het goed daarboven.
Lotte legde haar hand op mijn been en keek me meelevend aan. “Je mist hem, hè?”
Ik knikte. “Ja.”
Ze boog naar me toe en gaf me een kus op mijn wang. “Dat snap ik heel goed. Hij was bijzonder. Zo, deze marinade is klaar. Leg jij het vlees er maar in.”

Terwijl we bezig waren, keek ik naar haar. Ze merkte het pas laat en glimlachte. “Wat?”
“Hoe komt het dat je altijd zo aardig bent?”
Ze schoot in de lach. “Mijn moeder zegt dat ik de genen van mijn oma heb. Zij was ook een lieverdje. Helaas heb ik haar maar kort gekend.”
“Hoe heette ze ook alweer?” vroeg ik terwijl ik het vlees omdraaide.
“Isabel,” antwoordde Lotte, en ze schoof het bakje met de andere marinade naar me toe. “Deze is voor de kip.”
“Mooie naam,” zei ik, en legde de kippenboutjes in de marinade.
Ze glimlachte. “Dat is het zeker. Dankzij haar kan ik goed koken. Ik dacht altijd dat zij de beste was, maar nee… Joost was beter. Hopelijk hebben ze elkaar leren kennen in de hemel.”
Ik lachte. “Dat zou wat zijn.”

We waren klaar met de marinade. Aangezien we lekker bezig waren, stelde Lotte voor om ook alvast hapjes en salade klaar te maken. Ik stemde in en zei streng dat ze op de stoel moest blijven zitten, terwijl ik de spullen uit de koelkast haalde en op tafel zette.
Ik was bezig met plakjes komkommer snijden. Ik pakte er eentje en hield die voor het gezicht van Lotte. “Komkommer?”
Ze glimlachte lief en wilde met haar hoofd naar voren buigen om de komkommer te happen, terwijl ik hem juist in haar mond wilde stoppen. Dat ging niet helemaal goed en de plak viel precies in haar decolleté, waar hij bleef hangen op haar borst.
“Oeps,” lachte ik schaapachtig.
Ze giechelde, maar keek me plotseling uitdagend aan. Wat wilde ze? vroeg ik me af. Ik keek naar de plak komkommer, toen omhoog naar haar gezicht. Ze wachtte duidelijk.
Ik stak mijn hand uit en plukte voorzichtig de komkommer van haar borst weg. Precies op dat moment drukte Lotte haar bovenlijf naar voren, waardoor mijn hand tegen haar zachte rondingen aankwam. Ze lachte vermakelijk om mijn geschrokken reactie.
“Jij bent een deugniet,” mompelde ik en at de komkommer zelf op.

Ze legde haar hand op mijn been. “Hoe lang is het geleden dat we seks hebben gehad?”
“Pfoe, dat is heel lang geleden. Dat was toen ik jullie had verrast met dat plan voor de uitbreiding van de zaak.”
Ze knikte glimlachend, terugdenkend aan die mooie herinnering. “Vind je het jammer dat het bij één keer gebleven is?”
Ik haalde mijn schouders op. “Niet echt. Ik weet dat je geen behoefte aan mannen hebt. En ik kom helemaal niks tekort. Je vrouw is onverzadigbaar.”
Ze grinnikte. “Maar zou je het wíllen? Seks met mij?”
“Natuurlijk zou ik het willen! Dat weet je best.”
Ze keek me met lieve ogen aan. “Misschien wil ik ooit nog wel een keertje,” fluisterde ze zacht.
Ik knipperde verrast met mijn ogen. “Je moet het niet voor mij doen.”
“Ik wil het zelf. Een rollenspel met jou lijkt me wel heel erg leuk,” zei ze ondeugend. Die blik zag ik niet vaak bij haar. En ik wist dat Lotte gek was op rollenspel.
“Als je zin hebt, geef maar een seintje en ik ben er,” antwoordde ik nonchalant, waardoor ze zachtjes moest lachen. “Je bent een schatje, weet je dat?” Ze gaf me een vluchtige zoen op mijn lippen.

“Ah,” zei Lotte plotseling.
De spanning tussen ons was meteen verdwenen. “Wat is er?”
“Hij of zij schopt weer,” zei ze stralend.
Ik keek naar haar dikke buik. “Zou ik…”
Ze pakte mijn hand en legde die op haar warme buik. We wachtten… maar er gebeurde helaas niks.
“Jammer,” zei ze vrolijk.
“Nog een paar weekjes.” zei ik zacht.
Ze knikte gelukkig. “Nog een paar weekjes.”

Eind van de middag begonnen we met barbecuen. De tafel stond vol met lekkernijen. Ik maakte kleine hapjes voor Lizzy en Lindsay. Even later kwam Nick met een gebraden worst. “Zo, een worstje voor jullie,” zei hij vrolijk terwijl hij de worst op het bord legde.
Ik sneed hem in kleine stukjes. “Nou Lindsay, wil je een lekker worstje?”
Ze aarzelde.
“Het is lekker hoor,” zei ik glimlachend. “Vraag maar aan tante Anna. Ze houdt heel erg van worstjes.”
Ik voelde de blik van Anna op me branden, maar ik negeerde het. Lindsay nam dapper een hapje van het worstje. Ik prikte het volgende stukje vlees en dipte het in een klein beetje knoflooksaus. “Deze is voor jou, Lizzy. Een worstje met knoflooksaus! Daar is tante Anna ook gek op.”
Ik kreeg een por in mijn zij van Mandy. Lizzy at het worstje met smaak op. Ik draaide mijn hoofd om en keek grijnzend naar het laatdunkende gezicht van Anna.
“Jij moet oppassen,” zei ze zacht.
“Het is toch waarheid,” wierp ik tegen.
Nick legde voor de ogen van Anna een worstje op haar bord. “Ik heb van betrouwbare bron gehoord dat je er dol op bent,” zei hij grinnikend, waardoor we allemaal in de lach schoten, behalve Anna.
“Jullie gaan er spijt van krijgen. Let maar op,” zei ze met een dreigende toon.
“Oh, als je dat worstje niet wilt, dan eet ik het met alle liefde op hoor,” zei Nick vrolijk.
“Niks ervan!” Ze pakte de knoflooksaus. “Het is van mij.”

De sfeer zat er dus goed in. We hadden de grootste lol. Het eten was weer heerlijk. De marinade van Joost was zoals altijd perfect. Nick stond al te popelen om alles op te eten, maar hij wachtte altijd netjes tot iedereen klaar was. Wat er nog over was, at hij graag op. En hóé ook. Het bleef me verbazen hoeveel hij kon eten. Toch was er niets aan zijn lichaam te zien dat hij veel at.
Ik schoof mijn stoel wat naar achteren en zakte met een zucht onderuit. Mandy ging op het kleedje zitten waar de kinderen op zaten en speelde met hen. Stijn was nieuwsgierig en liep wat rondjes, tot hij stopte bij Lotte. Hij keek gebiologeerd naar haar dikke buik. Lachend pakte ze hem op en zette hem op haar schoot. Ze legde zijn handje op haar buik. “Er zit een baby in.”
Hij keek haar met grote ogen aan. “Baby?”
“Ja,” antwoordde ze lief. “Mijn baby.”
Ze aaide over het hoofd van Stijn en keek naar Kelly en Nick. “Ik vraag me net af of jullie nog een kind willen hebben.”
Nick en Kelly keken elkaar aan. Omdat Nick nog bezig was met eten, antwoordde Kelly:
“Daar twijfelen we nog aan. Eigenlijk wil ik wel graag nog een kind. Maar het is zo’n gedoe met adoptie en het kost heel veel geld. We zijn al veel geld verloren aan IVF-behandelingen. Maar we staan nog op de lijst voor adoptie, dus we zien wel. Voorlopig zijn we er nog niet echt mee bezig.”
“Als jullie financiële ondersteuning nodig hebben, kun je ons vragen,” zei Bram.
“Dat geldt ook voor ons,” riep Mandy vanaf het kleedje op het gras.
“Wij ook,” beaamde Lotte, en Anna knikte instemmend.
Kelly glimlachte. “Dat is lief van jullie, maar dat hoeft niet.” Nick stak zijn duim op en begon aan het volgende stuk vlees.

“Maar jij dan, Lotte? Wil je later ook een tweede kind?” vroeg Kelly.
Ze zette Stijn op de grond, want die wilde weer lopen. “Ik weet het nog niet. Ik had altijd gewild dat er twee kinderen in mijn gezin zouden zijn. Alleen had ik niet erop gerekend dat ik met een vrouw getrouwd ben en dat ze ook zelf zwanger is,” lachte ze vrolijk. Anna knipoogde naar haar. Lotte ging verder: “Het belangrijkste is dat ik minstens één kind van mij krijg.”
Iedereen knikte begrijpend. Ik keek Elise aan. “Je wilt nog een kind, toch?”
Elise keek Bram aan en antwoordde: “Ja, dat klopt. Volgend jaar gaan we weer aan de slag.”
“Mocht het niet gaan lukken, geef maar een seintje,” zei ik grijnzend. Een lachsalvo klonk rondom de tafel.
“Dat is niet nodig. Ik kan nog prima mikken,” zei Bram grinnikend.
“Jullie niet meer, hè?” vroeg Elise aan mij en Mandy.
“Nee, dat kan ook niet meer. Danny is gesteriliseerd en ik ben onvruchtbaar geworden na mijn eerste zwangerschap.”
“Had je nog een kind gewild?” vroeg Bram nieuwsgierig.
Mandy gaf een knuffel aan Lizzy, die haar knuffel terug wilde hebben. “Ik zou het wel leuk hebben gevonden als ik ook een jongetje zou krijgen. Maar dat kan dus niet meer, maar dat geeft ook niet. Ik ben gelukkig met deze schatjes.” Ze knuffelde Lindsay en Lizzy.
Ik keek met een vertederde blik toe. Ik vond het altijd mooi om te zien hoe mijn vrouw met onze dochters omging.

“Hey Stijn! Hoe kom je aan de telefoon?” riep Kelly verbaasd. Ik grinnikte toen ik zag dat Stijn rondliep met een telefoon in zijn hand.
“Kom eens hier, Stijn,” zei Kelly streng, en Nick keek geamuseerd toe terwijl hij aan zijn laatste stukje vlees bezig was. Stijn liep naar zijn moeder en gaf de telefoon aan haar. “Het is van jou, Danny,” lachte Kelly.
“Wat?” zei ik verbaasd en keek naar de tafel. Mijn telefoon was inderdaad weg. “Hoe krijgt hij dat voor elkaar? Ik heb het niet eens gemerkt.”
Kelly zette Stijn op haar schoot. “Hey, stoute jongen. Je mag niet stelen, foei.”
Ineens begon hij hard te huilen. “Oh, Stijn,” zei ze lachend. “Het was maar een grapje.” Ze troostte hem liefdevol.
“Wanneer mag hij een eigen telefoon hebben?” vroeg ik nieuwsgierig aan Kelly en Nick.
Nick veegde zijn mond schoon. “Als hij naar de middelbare school gaat. Niet eerder,” zei hij.
Ik knikte goedkeurend. “Dat gaan we ook doen.”
“Wat als hij zelf gaat sparen om een telefoon te kopen?” vroeg Bram.
“Dat mag,” antwoordde Nick. “Als Stijn zeven is, krijgt hij een klein zakgeld van ons. Ik acht de kans klein dat hij er zelf een gaat aanschaffen.”
“Bij ons hetzelfde. Ook voor de gameconsoles. Als Lizzy of Lindsay een PlayStation of iets anders willen, moeten ze het zelf kopen. Dat had ik ook toen. Ik wilde heel graag een PlayStation, maar ik moest zelf sparen,” zei ik. “Ik kan me herinneren dat ik best trots was toen ik mijn eigen PlayStation kocht van mijn spaargeld. Het had echt even geduurd om genoeg geld bij elkaar te sparen. Mijn vroegere vrienden kochten veel snoepjes of energiedrankjes. Ik heb daar weinig van gekocht omdat ik zo graag een PlayStation wilde. De andere jongens hadden die al van hun ouders gekregen. Ik vond het zo oneerlijk. Maar achteraf was ik blij dat mijn ouders die niet voor mij hadden gekocht. Het was een goede les in hoe je met geld moet omgaan. En nog belangrijker: de PlayStation was echt van mij, niet van mijn ouders.”
Nick knikte instemmend. “Zo gaan we dat ook doen.”
“Wij ook,” zei Elise, en ze keek naar Bram. Hij knikte.

Zo verliep de avond rustig en gezellig verder. De kinderen gingen op tijd naar bed, net als Lotte. Ze was moe. De rest bleef gezellig op het terras. Ik zat heerlijk tussen Anna en Mandy op het bankje. Ze leunden tegen me aan en ik genoot ervan. Het onderwerp was nog steeds over onze kinderen. Anna vertelde dat ze zich na de bevalling van haar eerste kindje waarschijnlijk liet steriliseren. Eén ding was zeker: ze wilde één kind. Elise had haar geplaagd dat ze dat nog niet kon weten. Want het eerste kind krijgen was altijd heel speciaal. Misschien zou Anna nog van gedachten veranderen. Anna had alleen nonchalant haar schouders opgehaald en zei dat ze het zelf wel zou zien. We kwamen er ook allemaal op uit dat onze kinderen naar dezelfde basisschool gingen, omdat de school goed was en dichtbij ons huis lag.
‘’We moeten wel bedenken hoe we dit gaan aanpakken,’’ zei Kelly bedachtzaam. ‘’Al onze kinderen zijn bijna allemaal van dezelfde leeftijd. Als iedereen naar school gaat, moeten we ze ook ophalen. Het kan moeilijk zijn als we allemaal eerder van het werk moeten om de kinderen van school te halen.’’
‘’Ja, daar moeten we even iets op verzinnen,’’ zei Mandy knikkend. ‘’Misschien heeft mijn mannetje wel een goed idee. Danny?’’
Ik knipperde wakker uit mijn dagdromen. ‘’Wat?’’
De meiden giechelden. ‘’Luister je wel?’’ vroeg Elise plagend.
Mandy legde me even snel uit en ik glimlachte. ‘’Ja, ik heb inderdaad een plan.’’
‘’En dat vertel je mij niet meteen?’’ zei Mandy verontwaardigd.
Ik haalde mijn schouders op. ‘’Waarom? Het is nog lang niet zover. Ik stel voor dat we een planning maken. Twee of drie van ons kunnen kinderen ophalen. Bram is bijvoorbeeld altijd vrij op vrijdagmiddag. Dus hij kan dat doen. Maandag zijn de winkel en de kapsalon gesloten. Dat is geen probleem. Gewoon een planning maken. Komt wel goed.’’
‘’Ja, dat is niet zo’n slecht idee,’’ mompelde Bram en knuffelde Elise innig, waardoor ze zachtjes moest giechelen.
Ik slaakte plotseling een kreet toen Anna vol in mijn kruis greep. ‘’Wel verdomme, wat doe je nou?’’ riep ik verontwaardigd uit.
‘’Ik hou van worstjes,’’ gaf ze slechts als antwoord. Nick gierde het uit van het lachen.
‘’Laat het los,’’ zei ik streng.
Anna legde haar kin op mijn schouder en keek me onschuldig aan. ‘’Als je me een kusje geeft, laat ik hem los.’’
Ik gromde en drukte mijn lippen op de hare. Eindelijk liet ze hem los maar wreef wel flink eroverheen door mijn broek. Ik verbrak de kus en duwde haar hand weg. ‘’Kappen,’’ gromde ik zacht.
Ze keek ondeugend. ‘’Ik hou van worstjes.’’
Ik keek wanhopig naar Mandy, die met een lachje haar hoofd schudde. ‘’Je zoekt het maar uit.’’
Ik stond op. ‘’Ik ga maar eens naar bed, en nee, je gaat niet mee naar mijn bed, Anna.’’
Ze knipoogde speels naar me…