Tijd Is Macht - 6

Dit verhaal is het zesde deel van een langere (fictieve) serie. Ik raad je aan om te beginnen bij het eerste deel als je die nog niet gelezen hebt. Geniet ervan en ik hoor graag wat je ervan vindt!

Thomas voelde zijn hart sneller slaan toen hij aan die ochtend dacht — alles wat er was gebeurd, alles wat hij had gedaan. Maar nu was het een andere spanning die door hem heen trok.

Hij zou de professor ontmoeten, de man die misschien eindelijk de betekenis kende van de zandloper en de vreemde gravures die hem al dagen bezighielden.

Hij liep door de stille gang van de universiteit, langs deuren met namen van mensen die de oudheid tot leven wekten. Eindelijk vond hij het bordje: Prof. dr. R. van der Meer – Oude Indiase talen en symboliek.

Thomas haalde diep adem, streek zijn handen langs zijn broek om zijn zenuwen te verbergen, en klopte. Een rustige stem van binnen riep: “Binnen!”

Hij duwde de deur open en kwam uit in een kleine studeerkamer. Een man op leeftijd, met dun wit haar en een bril die scheef op zijn neus zat, keek hem vriendelijk aan.

“Je zei dat je iets wilde laten zien,” zei de man nieuwsgierig, terwijl hij in zijn handen wreef.

Thomas aarzelde even, haalde de zandloper uit zijn broekzak en zette die voorzichtig op tafel. De professor boog zich er onmiddellijk overheen, zijn ogen groot van verwondering. “Mijn hemel… dit… dit kan niet waar zijn.” Zijn vingers hingen trillend boven het hout. “Het is hem precies. Mag ik hem even vasthouden?”

Thomas schoof de zandloper een stukje naar zich toe en schudde resoluut zijn hoofd. “Nee. Alleen kijken graag. En uh, sorry, maar het is wat precies?”

De oude man knikte langzaam, alsof hij begreep dat dit voorwerp te persoonlijk, te gevaarlijk was. Toch straalde zijn blik honger uit. “Ik heb… iets dat je moet zien.”

Hij stond op, schuifelde naar een houten kast vol vergeelde boeken en trok er één uit met een leren omslag, zo stoffig dat het leek alsof niemand het in eeuwen had geopend. Hij legde het zorgvuldig open op zijn bureau en begon te bladeren.

Thomas voelde zijn hart sneller slaan. Op een oude bladzijde, vergeeld en fragiel, stond een nauwkeurige tekening. Zijn zandloper. Precies dezelfde vorm, dezelfde gravures. Ernaast stonden nog twee objecten: een eenvoudige halsketting met een ronde hanger, en een platte munt, beide met dezelfde soort geheimzinnige symbolen als die van de zandloper.

“Dit…” fluisterde de expert, bijna eerbiedig, “dit is een van de drie heilige voorwerpen. Er wordt gezegd dat ze ooit door monniken in India zijn gemaakt. Volgens de mythe heeft elk zijn eigen kracht, en samen zouden ze… iets groters vormen.”

Thomas kon zijn ogen niet van de bladzijde afhouden. Zijn zandloper was geen grapje, geen oude curiositeit. Hij bezat één van drie mythische sleutels.

“Wat betekent dit allemaal?” vroeg hij, zijn stem laag, gespannen.

De professor keek hem aan, aarzelend, alsof hij moest afwegen hoeveel hij wel of niet mocht zeggen. Hij schoof zijn bril recht, al trilden zijn handen nog steeds van opwinding. Hij wees met een dunne vinger naar de drie tekeningen in het boek.

“Luister goed, Thomas. Dit zijn de Drie Heilige Voorwerpen van Brahma. Volgens overlevering werden ze duizenden jaren geleden gesmeed door monnik-geleerden die geloofden dat de mensheid nog niet rijp was voor hun macht. Daarom verdwenen ze — verspreid over de wereld, in de hoop dat ze nooit samen zouden komen.”

Zijn vinger tikte zacht op de zandloper. “Dit object… maakt de drager meester van de tijd zelf. Stoppen, vertragen, terugdraaien.”

Daarna gleed zijn vinger naar de munt. Het getekende metaal leek haast te glanzen op het oude papier. “De munt, eenvoudig van uiterlijk, zou de drager macht geven over de materie. Veranderen, verplaatsen, misschien zelfs scheppen.”

Tenslotte legde hij zijn hand eerbiedig op de halsketting met de ronde hanger. “En dit… de ketting van geest. Zeggen ze. Wie haar draagt, kan de gedachten van anderen lezen, beïnvloeden, misschien zelfs volledig beheersen.”

Thomas voelde een rilling door zijn lijf trekken. Tijd. Materie. Geest. Samen klonk het als iets onvoorstelbaars, iets dat de wereld zou kunnen herscheppen.

De professor sloeg het boek langzaam dicht, alsof hij bang was dat de kennis erin hen beiden kon verteren. “De mythe zegt dat wanneer de drie voorwerpen in één hand samenkomen… hun eigenaar een goddelijk wezen wordt. Maar,” hij keek Thomas recht aan, zijn ogen donker en ernstig, “niemand die ze ooit zocht, heeft er goed aan gedaan. Hun honger groeide sneller dan hun wijsheid. Elke zoeker eindigde… ten onder.”

Thomas zweeg. De zandloper op het bureau voor hen leek donkerder dan ooit. "Natuurlijk is het slechts mythe, een legende, niks ervan ooit bewezen" voegde de professor er zacht aan toe, maar zijn ogen, vol honger, spraken hem tegen.

Thomas voelde een onrust in zijn borst terwijl hij naar de zandloper keek die op het bureau van de professor lag. Iets in hem wilde het ding grijpen, wegrennen, verdwijnen. Het hoorde hier niet. Het was niet veilig. Maar eerst moest hij weten wat het betekende.

De professor schoof zijn bril iets hoger op zijn neus en bestudeerde de gravures slechts vluchtig. Toen glimlachte hij vreemd, bijna eerbiedig.

“U hoeft me niet te laten kijken,” zei hij zacht. “Ik ken deze symbolen.”

Thomas fronste. “U… kent ze?”

Zijn stem was laag en ritmisch, alsof hij iets ouds reciteerde. “Op de bovenste rand staat: ‘Verlies de tijd om de eeuwigheid te vinden.’”

Hij keek even op, zijn blik scherp. “En op de onderste rand: ‘De bindi wijst de weg onder de sterren.’”

Thomas voelde kippenvel langs zijn armen trekken. “Wat… wat betekent dat?”

De professor leunde achterover. “Volgens de legende,” zei hij, “zijn het aanwijzingen. Sleutels om de volledige beheersing over tijd te verkrijgen.”

Een stilte viel. Het gouden zand in de loper leek langzaam te gloeien.

---

Thomas zat op zijn kamer, zijn hoofd nog vol van de woorden van de professor.

“Verlies de tijd om de eeuwigheid te vinden.”

“De bindi wijst de weg onder sterren.”

De zinnen draaiden in zijn gedachten, als zand dat maar bleef vallen.

Toen hoorde hij stemmen uit de kamer van zijn zus. Gelach, gedempte muziek, ze was niet alleen. Ze had blijkbaar vriendinnen uitgenodigd, precies zoals hij haar opgedragen had. Sophie misschien ook — de naam alleen al maakte iets in hem wakker wat hij niet helemaal wilde erkennen.

Hij stond op, de zandloper in zijn hand. Een deel van hem wist dat hij dit niet moest doen.

Toch liep hij naar de deur van Lieke’s kamer en legde zijn hand om het glas. Een flits van opwinding en schuld trok door hem heen.

Het zand begon te vallen en Thomas glipt naar binnen.

---

In de knusse slaapkamer hing een zachte gloed van het late middaglicht dat door halfgesloten gordijnen viel. Op het bed zat Lieke met haar beste vriendin, Sophie. Zij had halflang, lichtblond haar dat los over haar schouders viel, en droeg een oversized T-shirt met een bandlogo erop.

Op de draaistoel van het bureau zat een tweede vriendin van Lieke, Samiha heette ze. Thomas had haar pas een paar keer eerder had gezien. Ze was islamitisch en droeg een zachte zandkleurige hijab die paste bij haar beige blouse en zwarte wijde broek. Ze had een rustige, aandachtige blik met een voorzichtige glimlach om haar mond. Op het bureau stonden drie mokken thee waar het stoom in stilte bovenhing.

De kamer ademde vriendschap, ze waren duidelijk op hun gemak bij elkaar. Maar zouden ze ook verder gaan dan vriendschap, vroeg Thomas zich af.

Hij stond in de kamer en twijfelde hoe hij dit het beste kon aanpakken. Hij voelde zijn hart sneller kloppen — een mengeling van spanning en nieuwsgierigheid. Toen pakte hij de telefoon van zijn zus en stuurde haarzelf een bericht: “Laat het spel beginnen!” begon hij, "Ik wil jullie alledrie in lingerie. Verzin zelf hoe je dat doet."

Daarna kroop hij onder het bed. De mysterieuze afspraak met de professor was hij tijdelijk vergeten. Zijn hoofd tolde nu van verwachting; hij was opgewonden in de pure, bijna kinderlijke zin van het woord — nieuwsgierig naar wat er zou gebeuren.

---

De telefoon van Lieke trilde zodra de tijd weer begon te lopen. Thomas hield zich stil onder het bed, benieuwd of ze de uitdaging aan zou gaan, of ze net zo gehoorzaam was als gister.

"Ik heb iets gekocht en ik moet weten wat jullie ervan vinden. Het is veel te sletterig, ik weet het, maar ik wilde het zo graag een keer proberen. Vinden jullie het oke als ik het laat zien?" vroeg Lieke voorzichtig, maar met een toon van enthousiasme erin.

"Natuurlijk, Liek, laat maar zien" antwoordde Samiha.

"Maar niet lachen he?" vroeg Lieke nog. Thomas zag haar trui en broek op de grond vallen naast het bed, toen Sophie uitriep "Wow meid, Kevin wordt helemaal gek als hij dit ziet"

Samiha floot. "Zooo, niet normaal, super sexy joh"

"Echt? Wat lief dat je dat zegt." hoorde hij zijn zus zeggen. "Nu jullie, wat hebben jullie voor lingerie aan?"

Thomas kon zijn nieuwsgierigheid niet beheersen, draaide de zandloper om en kroop onder het bed vandaan. Lieke zat rechtop op haar knieën op bed om haar lingerie te showen aan haar vriendinnen, maar dit was niet zomaar een setje; ze droeg een body – een delicate waas van lavendelkleurig kant – die haar omsloot als een fluistering. Fijne bloemenpatronen kronkelden langs haar silhouet, terwijl een zilveren ring net onder haar borsten het geheel samenbracht. Bandjes streelden haar schouders, lieten haar rug grotendeels bloot, en verdwenen speels langs haar taille.

In één oogopslag was zijn pik zo hard als steen geworden. Hij streelde haar taille en gleed met zijn vingers langs haar blote heupen. Wat doe je met me, zus.

Thomas pakte haar telefoon, maakte een foto en stuurde die naar haarzelf toe. "Goede keuze;)" typte hij eronder. Hij kroop weer onder het bed en wachtte tot de laatste gouden korrels waren gevallen. Elke gedachten aan de ontmoeting met de professor die middag waren tijdelijk opzij geschoven. De wereld draaide nu maar om één ding voor Thomas: de drie meiden in deze kamer.

Tik. De tijd was weer begonnen. Samiha en Sophie zeiden niks en Thomas zag voor zich hoe de meiden boven hem twijfelachtige blikken uitwisselden. Hij voelde hoe de sfeer van onbevangen gezelligheid plaats maakte voor een voorzichtige onzekerheid. "Ik wil het best laten zien hoor, maar het is niks bijzonders. Zeker niet vergeleken met jou, Liek." zei Sophie voorzichtig. "Jij moet dan ook, Sam" voegde ze eraan toe tegen Samiha.

Er werd niks gezegd, maar Thomas hoorde Sophie boven zich op bed bewegen en niet veel later plofte haar kleren op de vloer bovenop die van zijn zus. "Dit is super cute, Soof" zei Lieke, die haar best deed om de sfeer terug te brengen in de kamer. Ondertussen was ook Samiha opgestaan en zag Thomas vanaf onder het bed hoe ze met haar benen uit haar broek stapte.

"Dat wit staat je zó goed, Sam" zei Lieke, toen ook Samiha klaar was met uitkleden.

Thomas draaide de zandloper weer om in zijn hand. De oorverdovende stilte omsloot hem opnieuw en hij klauterde onder het bed vandaan. Sophie zat in kleermaker op bed met haar C-cup borsten gesteund door een sportieve grijs-zwarte beha en een bontgekleurde hipster met roze, paars en blauw om haar heupen. Het was niet het rauwe erotische waar Thomas op hoopte, maar het paste perfect bij haar atletische lichaam. Tussen haar benen zag hij de lijnen van haar kutje, waar de stof tussen haar schaamlippen plakte. Zijn pik, die al stijf was, drukte harder en harder tegen de voorkant van zijn broek.

Samiha stond nog rechtop naast haar stoel. Ze had een simpel wit setje aan. Een stevige egaal witte beha omsloot haar grote borsten. Haar string was zo klein dat haar liezen bloot lagen, de dunne bandjes die rond haar heupen liepen kwamen aan de achterkant samen in een gouden hartje. Op de voorkant van haar string stond een plaatje van een poes.

Thomas keek van Lieke naar Sophie naar Samiha. Zijn pik klopte in zijn broek. Hij wilde ze alledrie, maar met wie zou hij beginnen. Toen zag hij de telefoon van Lieke liggen en besloot het spel nog even te rekken. Hij pakte haar telefoon en bij het openen van Whatsapp zag hij dat ze iets getypt had: "Speciaal voor jou gekocht. Missie geslaagd, meester, we staan alledrie in lingerie. En nu?".

Mmm, zus, wat ben je braaf. Thomas hoefde niet lang na te denken over zijn volgende opdracht voor haar en typte "Stuur me een foto met al jullie kutjes erop". Hij vroeg zich af of ze weer zou gehoorzamen of dat dit een stap te ver ging. Nog een laatste keer keek hij naar hen alledrie, gaf zacht een kusje op de lippen van Sophie en kroop snel weer onder het bed.

Thomas voelde de wereld weer in beweging komen, alsof de lucht minder zwaar was en de stilte minder op zijn trommelvliezen drukte. De telefoon van Lieke trilde op het nachtkastje en hij wist dat ze zijn nieuwe opdracht aan het lezen was. Hij hield zijn adem in.

Bloedgeil lag hij onder het bed. Met een hand in zijn broek streelde hij zijn pik. Hij maakte zijn riem los om wat meer ruimte te maken, maar de metalen pin van zijn gesp tikte tegen de beugel. Het geluid van metaal op metaal was veel te luid te midden van de ongemakkelijke stilte tussen de vriendinnen in hun lingerie.

Thomas vloekte binnensmonds. “Wat was dat?” vroeg iemand — Sophie misschien, of Samiha — haar stem klonk gespannen, bijna fluisterend.

Thomas voelde hoe zijn spieren verstrakten. Zijn adem stokte. Zijn vingers tastten gehaast rond op zoek naar de zandloper. Zijn hart leek te hameren in zijn oren. Nog een beweging, ze hoorde hem.

“Er ligt iets onder het bed…” hoorde hij een van de meiden zeggen.

Paniek schoot door hem heen — pure, koude paniek. Zijn hand vond eindelijk de zandloper.

Zonder na te denken draaide hij hem om. Een fractie van een seconde later viel de stilte als een muur over hem heen. De stemmen bevroren. Het tikken van een klok stierf weg. Zelfs het stof in de lucht leek stil te hangen.

Thomas lag daar, in een wereld die plotseling zijn adem inhield, en voelde de echo van zijn eigen hartslag als het enige dat nog bewoog. Hij kroop haastig onder het bed vandaan, zijn bewegingen schokkerig in de bevroren stilte. Voor hem, aan de rand van het matras, zaten Lieke en Sophie voorovergebogen, hun gezichten vlak bij de vloer, bevroren in het moment van ontdekking. Nog één seconde later en ze hadden hem gezien.

Zijn pik, die van de schrik slap was geworden, werd meteen weer stijf toen hij zag hoe de billen van Lieke en Sophie omhoog gestoken waren in hun poging onder het bed te kijken. Hij trok de hipster van Sophie hard naar beneden tot die halverwege haar bovenbenen bleef hangen. Haar kutje was van achter zichtbaar, haar vlezige schaamlippen heerlijk samengedrukt. Een paar centimeter hoger keek hij naar het sterretje tussen haar billen, die met een verleidelijke knipoog naar hem terugkeek. Snel pakte hij een pen van het bureau, likte hem nat en stak hem in haar anus.

Snel door nu, dacht Thomas. Hij wilde ook nog het kutje van Samiha zien. Hij draaide zich naar haar om en trok het witte stringetje naar beneden. Thomas bleef er even verrast naar kijken, zo glad, zo strak geschoren. Het paste niet bij het beeld dat hij onbewust van haar had gevormd, dat hij als vooroordeel bij islamitische vrouwen had. Misschien wist hij minder dat hij dacht. Een aangename verrassing was het. Hij legde een vinger op de koffiekleurige blote huid boven haar kutje en volgde met zijn vinger langzaam de contour van haar schaamlip. Het water liep hem in de mond en wilde in dit moment niks liever dan proeven hoe ze smaakte, maar dat kon nu niet. Het zand lag niet stil.

Hij haastte zich uit de kamer en op het moment dat hij de deur achter zich dichttrok hoorde hij de gil van Sophie en Samiha achter zich.

---

Thomas voelde zich verslagen. Hij stond op de gang, vlakbij de deur van de kamer van Lieke en haar vriendinnen, maar kon daar onmogelijk blijven. Elk moment kon een van hen naar buiten komen of zijn ouders konden langslopen.

Hij moest iets bedenken. Iets slims. Hij keek naar de zandloper in zijn hand, naar het goudkleurige zand dat langzaam door de hals gleed.

Wat als hij ze op een andere manier kon bereiken — niet door aanwezig te zijn, maar door te sturen wat er gebeurde? Hij draaide de zandloper nog een keer om. De stilte viel opnieuw als een sluier over het huis.

Toen liep hij weer de kamer in. Hij zag het schaamrood op de wangen van Sophie en Samiha, die beide hun kutje weer bedekt hadden. Maar daar kwam hij niet voor nu. Hij pakte de telefoon van Lieke, opende haar berichten en typte snel een kort bericht.

“Nieuwe opdracht: stuur een van je vriendinnen naar de badkamer en zorg dat ze de deur niet op slot doet.”

Hij legde de telefoon weer terug op dezelfde plek en haastte zich terug naar zijn kamer. Daar wachtte hij geduldig. Terwijl de tijd weer begonnen was met lopen, luisterde hij aandachtig naar het gekraak van het huis. Toen hoorde hij het, voetstappen, iemand die snel naar de badkamer trippelde.

---

Thomas pakte de zandloper en in zijn boxer sloop hij naar de badkamer. Hij draaide hem om, drukte de deurklink omlaag en duwde de deur open. Hij wist niet op wie hij had gehoopt, maar voor zijn neus stond Sophie in haar ondergoed. Ze bekeek haar eigen atletisch gebruinde lichaam in de spiegel voor zich. Thomas trok zijn boxer omlaag en zag hoe zijn paarse eikel enthousiast naar Sophie wees. Hij klikte haar grijs-zwarte beha los. Zwaartekracht had geen enkele grip op haar C-cup borsten. Twee grote platte tepels keken net als haar borsten licht loensend naar buiten. Hij begroef zijn gezicht in de ruimte tussen haar borsten, terwijl hij met beide handen voelde hoe ze stevig weerstand boden aan zijn greep. Hij rolde haar tepels tussen duim en wijsvinger en zag tot zijn plezier hoe haar platte tepels groeide en uit haar borst tevoorschijn kwamen.

Terwijl hij zich losmaakte van haar borsten, trok hij haar hipster helemaal naar de grond. Zwarte haartje wezen als getrimde v-vorm naar haar kutje. Haar prominente clit was goed zichtbaar tussen haar dikke openstaande schaamlippen. Vanaf achter had hij een heel ander beeld gevormd van haar kutje, maar Thomas kwijlde bij de gedachten om haar stevig te neuken.

Thomas keek naar de zandloper om te weten hoeveel tijd hij nog had — hoeveel van zijn gestolen seconden er restten. Maar toen hij beter keek, stokte zijn adem. Het zand bewoog niet. Niet één korrel gleed door de smalle hals.

Hij kantelde de zandloper, schudde haar zacht, maar het bleef hetzelfde. Het goudkleurige zand leek verstijfd, alsof het plotseling zijn eigen wetten had verloren. Een koude rilling trok door hem heen. De woorden van de professor kwamen terug, fluisterend in zijn gedachten: “Meester van de tijd.”

Was dit wat dat betekende? Dat de zandloper niet langer hém volgde — maar dat híj nu de tijd zelf vasthield? Hij keek om zich heen. De stilte leek dieper dan ooit. Zelfs het licht leek trager, stroperiger.

Alles wachtte.

Op hem.

Hij glimlachte. Alles hiervoor was snel, gehaast, met de tijdsdruk die hem constant opjoeg. Maar nu ontspande hij. Hij liet zijn vingers over het naakte lichaam van Sophie glijden en haar zachte huid prikkelde de zenuwen in zijn vingertoppen. Opgewonden van enthousiasme sloeg hij haar met vlakke hand op haar billen en keek hoe haar ronde billen trilden van de impact en er een rode gloed verscheen aan het oppervlak. "Wij gaan zo veel plezier hebben, Sophietje, schat", fluisterde Thomas zachtjes in haar oor.

De zandloper stond nog altijd stil toen Thomas achter haar ging staan en haar een stukje naar voren boog. Hij pakte zijn pik vast en begeleidde hem naar de ingang van haar kutje. Terwijl hij zachtjes met zijn heupen naar voren drukte voelde hij hoe zijn voorhuid naar achter werd getrokken. Hij haalde zijn pik weer naar achter en duwde weer naar voren, naar achter en weer naar voren. Terwijl hij dat langzaam deed voelde hij hoe haar kutje zich vulde met haar eigen natuurlijke glijmiddel. Toen hij helemaal in haar zat, kreunde hij in haar oor.

Over haar schouder heen zag hij in de spiegel hoe zijn handen haar borsten kneden en hoe haar dikke schaamlippen nog wat wijder stonden nu zijn stijve pik diep in haar zat. Met zijn heupen begon hij harder en harder te stoten. Zijn ogen bleven regelmatig naar de zandloper flitsen, maar het zand hing nog als bevroren in de loper.

Hij trok zich terug uit haar kutje en keek omlaag naar zijn harde pik die glimde van haar vocht. Hij sloeg nog een keer hard op haar kont en genoot van het effect. De pets die door de ruimte galmde, de trilling van haar billen en de rode gloed die verscheen. Eindelijk kon hij de tijd nemen. Eindelijk kon hij volledig genieten van zijn macht.

Hij draaide Sophie om en zoog even aan haar tepel, terwijl zijn vingers haar natte grotje vonden. Haar vocht smeerde hij over haar clit die intussen nog prominenter was geworden. Hij ging voor haar op zijn knieën zitten, nam haar dikke clit in zijn mond en sabbelde er woest op. Met zijn tong flickte hij van links naar rechts over haar roze knobbel, terwijl hij zijn vingers heen en weer haalde in haar kutje. Kleine zwarte haartjes kriebelde zijn neus, maar dat stopte hem niet.

Zo enthousiast was hij erin gedoken dat hij even op adem moest komen toen hij zijn hoofd naar achter haalde en bewonderde hoe nat ze was. Zijn pik smeekte hem bijna om verlost te worden van de druk die opgebouwd was in zijn ballen.

Hij kwam omhoog, draaide haar weer naar de spiegel toe en drukte zijn pik weer gretig van achter in haar kutje. Met harde stoten beukte hij tegen haar billen aan. Elke keer als hij zijn pik diep in haar joeg, sloegen haar borsten omhoog. Als gehypnotiseerd volgde Thomas hoe haar borsten op en neer stuiterde. Zijn lichaam spande zich samen, alsof alle kracht zich leek te verzamelen in zijn pik. Een grote lading zaad spoot hij diep in haar kutje.

Hij hield zijn pik diep in haar, terwijl hij in haar oor uithijgde en zachtjes haar borsten masseerde voor de spiegel. Langzaam haalde hij zijn pik uit haar kutje. De dikke witte crème, een mengsel van zijn zaad en haar vocht, haalde hij met een vinger van zijn pik om het vervolgens af te vegen aan de tong van Sophie.

Hij trok zijn boxer weer aan en gaf een kusje op haar wang. Dank je, lieve Sophie. Hij pakte haar ondergoed op om mee te nemen, zodat ze naakt terug moest naar de kamer van zijn zus. Toen nam hij de zandloper, keek nog een laatste keer naar het naakte lichaam van Sophie, en liep de badkamer uit.

Op het moment dat hij de drempel overging hoorde hij het zachte, vertrouwde geruis. Het zand bewoog weer. Alsof er niets gebeurd was. De vertrouwde minuut ging nu in.

Hij draaide zich om, keek naar de deur — dezelfde kamer, hetzelfde licht. Waarom juist nu? Hij wist zeker dat het niet aan die ruimte lag; hij had de zandloper daar vaker gebruikt.

Er moest iets anders zijn. Iets wat veranderd was.