Lieve En Steven

Het purper van de avondlucht leek die avond dieper, intenser, alsof de hemel zelf de spanning weerspiegelde die in mijn keel brandde. Zeven nachten had ik de sterren geteld, zeven nachten had mijn halfslachtige uitnodiging aan Steven in mijn hoofd rondgespookt. Die woorden, in de schemering van de uitkijktoren gesmoord, waren nu een onontkoombaar lot.

Ik stond voor de spiegel, mijn handen rustend op de koude rand van de wastafel. Mijn eigen blik ontweek ik eerst. Was dit nostalgie, dat verlangen naar iets ondefinieerbaars? Of was het die stiekeme, prikkelende hoop in Stevens ogen. Die gedachte, een ijskoude rilling die over mijn ruggengraat gleed, werd overspoeld door een brandender, dringender nieuwsgierigheid: wat zou híj verlangen? En kon ik, wilde ik, het geven? Het gewicht van de leiding die ik zou nemen, lag al zwaar in mijn handen.

En Mark… Mijn man, met wie mijn relatie geëvolueerd was naareen onuitgesproken open relatie , een stilzwijgend begrip, was nu afwezig. De jongens, oud genoeg om alleen te blijven, hadden slechts een vaag excuus geaccepteerd. “Ik ga even wandelen, frisse lucht opsnuiven.” De leugen had zachtjes in de hal geklonken.

Onder de douche was de voorbereiding een ritueel. Het hete water waste niet alleen het dagelijkse leven weg, maar probeerde ook de laagjes twijfel te verzachten. Toen het water warmer werd, nam ik het scheermesje. Het metaal voelde kil en definitief aan. Ik bukte mij, mijn vrije hand gespannen tegen de tegelwand, en liet het lemmet met uiterste precisie over huid glijden die normaal verborgen bleef, die alleen in de intimiteit van mijn eigen badkamer bestond. Elke strook gladde huid voelde als een beslissing, een verdere stap op een pad waar geen terugkeer meer mogelijk was. Toen ik onder de straal vandaan stapte en de condens van de spiegel veegde, bewonderde ik mijn reflectie: glad, bloot, ongewild kwetsbaar en toch opwindend in die kwetsbaarheid.

Voor de lade aarzelde mijn hand. Ik verlangde naar de vrijheid van de wind onder mijn lichte zomerjurk, naar het gevoel van niets tussen mij en de wereld. Maar mijn vingers, getrouwer aan de opwinding dan mijn hoofd, vonden het vergeten satijnen stringetje. Het zwarte satijn glansde in het lamplicht. Ik trok het aan, het koord een vreemde, opdringerige aanraking tussen mijn benen die een constante, spannende herinnering werd aan mijn intentie. De jurk viel er soepel overheen, de stof ritselend zacht. Sandalen, een wolk parfum – een extra puff, koel en beloftevol, onder de rok – en ik was vertrokken, een vrouw op weg naar een afspraak die alles kon veranderen.

Het knarsen van de kiezelstenen op de verlaten parkeerplaats klonk als dreunende hartslagen. Mijn eigen hart bonsde tegen mijn keel, een wild dier in een kooi van ribben. Wat als hij er is? Wat als hij er niet is? Ik kon nog omkeren. Mijn voeten leken even bevroren. Maar de drang, een magnetische trek die vanuit mijn onderbuik omhoog welde, was sterker. Rationeel was ik allang niet meer. Ik zette door.

De toren rees donker en dreigend op tegen de purperen hemel. Geen teken van leven op het eerste bordes. De teleurstelling sloeg toe als een vuist in mijn maag, zo hard en plotseling dat ik naar adem snakte. Misschien boven? Ik rende bijna de trap op, mijn sandalen klappend op de houten treden. Ook het bovenste platform was leeg, slechts gevuld met het eenzame gesis van de avondwind door de balustrade. Ik bleef staan, verslagen, en staarde naar de horizon waar de laatste streep oranje wegstierf. Had ik het me allemaal ingebeeld?

Toen, het geluid. Een deur die piepte en langzaam, tergend langzaam, in zijn scharnieren kraakte. Voetstappen. Stevig, snel, op de trap. Mijn adem stokte. Ik draaide me om en daalde af, elke trede een eeuwigheid. En daar verscheen hij. Steven, zijn silhouet gevuld met de laatste schemer, zijn haar warrig van de wind, zijn blik een mengeling van verlegenheid en intense verwachting.

“Je bent er nog. Ik was bang dat je weg was,” zei hij, zijn stem ruw van opwinding.

“Geeft niet,” mompelde ik, mijn opwelling om hem te omhelzen, om die jeugdige energie tegen me aan te voelen, met moeite onderdrukkend. De afstand tussen ons voelde elektrisch geladen.

We zaten weer op de treden, net als die ene keer eerder. Het gesprek kwam aarzelend op gang, stotterend over onbelangrijke dingen, tot ik de vraag stelde die alles in beweging zette. Over Mira, zijn aarzelende verliefdheid. Zijn frustratie klonk oprecht, zijn onwetendheid bijna tastbaar, zijn verlangen naar een ervaring die voor hem slechts een vaag, beangstigend idee was.

“Als je dat nu wel zou weten,” zei ik plotseling, zijn opeens ernstige blik diep in de mijne dringend, “als je al eens in een kutje gezeten hebt, zou je het dan rustiger aandoen met Mira?”

De vraag hing tussen ons in, grof en eerlijk en bloot. En iets in mij kantelde. Mijn aarzeling smolt weg als sneeuw in de zon, vervangen door een kalme, glasheldere vastberadenheid. Dit was niet langer alleen maar een gevaarlijk spel, een vlucht uit de sleur. Dit was een doel. Een missie. Ik zou zijn gids zijn in deze onbekende wereld, zodat hij een betere, geduldige, begripvolle minnaar voor haar kon zijn. Een therapeutische gedachte, doortrokken van een opwinding die ik niet meer ontkende, die me van binnenuit verwarmde.

“Als je met mij kan experimenteren… dan zou je Mira de tijd geven?” vroeg ik, mijn stem nu stabiel.

“Zou jij dat willen?” Zijn stem was een mengeling van hoop en ongeloof, alsof hij een geschenk niet durfde aan te nemen.

Ik stelde mijn voorwaarden, terwijl ik zijn reactie nauwlettend in de gaten hield. Discretie. Absolute geheimhouding. Grenzen die we samen zouden bewaken, een veilig hek om ons avontuur. Geen garanties, maar beloftes van stappen, van geleidelijke ontdekking.

“Wat gaan we dan vandaag doen?” vroeg hij, zijn blik brandend van nieuwsgierigheid.

Mijn antwoord kwam zacht maar ferm, elke lettergreep bewust uitgesproken. “Heb je ooit een vrouw volledig naakt gezien? In het echt, niet op een scherm?”

Zijn ontkennende blik, die schaamte en verlangen verbond, was antwoord genoeg.

Zonder nog een woord stond ik op. De avondlucht kietelde over mijn blote armen en benen terwijl ik de zoom van mijn jurk pakte en het over mijn hoofd trok. De stof gleed weg met een zacht geruis. Daar stond ik, in het schemerduister van de toren, in het satijnen setje dat nu glom in het weinige licht dat van de sterren kwam. Stevens adem stokte hoorbaar. Hij reikte uit, zijn hand trillend, maar ik plaatste mijn palm op zijn borst, voelde de harde bonzen van zijn hart onder mijn vingertoppen.

“Kleed je eerst uit,” fluisterde ik, mijn blik onafwendbaar op de zijne. “Dan heeft je pik alle ruimte om te groeien.”

Hij gehoorzaamde, gehaast en onhandig, zijn vingers worstelden met de knopen van zijn shirt, de ritssluiting van zijn jeans. Binnen enkele seconden stond hij daar, bloot, zijn jeugdige lichaam gespannen als een boog, zijn erectie trots en onmiskenbaar tegen zijn buik. Een golf van pure macht en genot spoelde door me heen, zo intens dat ik even mijn ogen sloot. Dit was het. Het punt van geen terugkeer.

“Je mag me overal betasten,” instrueerde ik, terwijl ik zijn hand naar mijn heup leidde. Zijn huid voelde heet aan. “Maar doe het rustig. Alsof je iets ongelooflijk kostbaars ontdekt. We hebben alle tijd.”

Zijn aanraking was aarzelend eerst, schuw bijna, toen nieuwsgieriger, vol ontdekking. Mijn vingers streelden door zijn donkere krullen, trokken hem zachtjes dichter naar me toe. Dit was pas het begin. De volgende stap, de echte initiatie, lag voor ons. En terwijl zijn lippen, tastend en onervaren, mijn hals verkenden en zijn handen de contour van mijn rug volgden, wist ik dat het moment naderde waarop ik de leiding op een nieuwe, ondubbelzinnige manier zou nemen.

“Mag ik je BH en string uitdoen?” vroeg Steven beleefd, zijn adem warm tegen mijn oor.

“Doe maar,” antwoordde ik, mijn stem een laag geritsel.

Onhandig ging hij een gevecht aan met de sluiting van mijn BH. Zijn vingers verkrampten. Ik hoorde zijn gefrustreerde zucht.

“Kom,” zei ik, en er klonk een lichte, moederlijke goedheid in mijn stem die mezelf verraste. “Ga voor me staan.”

Gewillig kwam Steven voor me staan, zijn ogen groot en verwachtingsvol.

“Ga met je beide handen rondom mij naar de sluiting op mijn rug.”

Weer volgde hij de instructies gedwee, zijn armen om me heen, zijn borst bijna tegen de mijne.

“Nu even beide zijden naar elkaar duwen en dan van elkaar weg.”

Er klonk een zacht klik. Het satijnbandje viel los. Zijn gezicht straalde op met het resultaat, een mix van triomf en verrukking.

“Volgende week controleer ik of je het nog weet,” zei ik, en mijn glimlach was echt.

Toen ging hij voor mij op zijn knieën zitten. Hij nam het dunne bandje van mijn string vast, zijn blik gefixeerd op wat hij zou onthullen, en trok het langzaam naar beneden. Omdat hij op zijn knieën zat, kreeg hij een vol, onverhuld zicht op mijn kaalgeschoren kutje. Ik wist dat het glom in het schemerdonker, vochtig van mijn eigen, niet te ontkennen geilheid.

“Mag ik aan je kutje komen?” vroeg hij, zijn stem schor.

“Je mag overal aankomen.”

Steven stond op en zijn hand, eerst aarzelend, ging dan over mijn buik en venusheuvel naar beneden, zijn vingertoppen raakten me aan. Een rilling van pure sensatie schoot door me heen.

“Voorzichtig,” instrueerde ik, mijn hand over de zijne leggend om zijn druk te geleiden. “Een kutje is gevoelig en het moet voor ons ook plezierig blijven.”

“Je bent wel vochtig,” merkte hij op, verwonderd.

“Dat is goed… dat wil zeggen dat ik klaar ben voor de volgende stap.”

“Welke stap?”

“In mijn kutje.”

“Neuken?” Zijn ogen werden groot.

“Nee… met je vingers. Zal ik ondertussen met je pik spelen?”

“Graag,” zei Steven, zijn stem bijna een hijging, terwijl zijn vingers tussen mijn schaamlippen doorgleden op zoek naar mijn opening.

“Zorg er wel voor dat je ook mijn clitoris niet vergeet,” zei ik, terwijl mijn hand zijn erectie omvatte, de huid strak en heet. “Niet te ruw, eerst een beetje indirecte stimulatie.”

Hoewel hij nog maar één keer het kutje van Mira gevoeld had, en dat hij toen vooral met zichzelf bezig was geweest, zorgde zijn jeugdig enthousiasme, zijn ongefilterde reactie op elke zucht en beweging van mij, ervoor dat mijn opwinding steeg… en niet alleen de mijne. Ik voelde zijn lid in mijn hand pulseren, zijn tempo onregelmatig worden. Hij was aan het verkennen, zijn vingers voorzichtig cirkelend, duwend, terwijl mijn eigen ademhaling versnelde.

Ik voelde dat Steven naar een hoogtepunt ging. Zijn hele lichaam verkrampte. “Wil je klaarkomen?” fluisterde ik dicht bij zijn oor.

“Ja,” kon hij er amper hoorbaar uitbrengen, zijn ogen gesloten, zijn voorhoofd tegen mijn schouder.

Terwijl hij met twee vingers in mijn kutje zat, versnelde ik het tempo van mijn hand. Met mijn andere hand betastte ik zijn billen, liet mijn vingers door de groef tussen zijn billen gaan, en liet mijn vingertop, heel even, een kringetje maken rond zijn anus. Hij schokte, en net op dat moment, met een diepe, gutturale kreun, kwam hij spuitend klaar. Het warme vocht bedwelmde me. Ik bleef hem rustig doormelken totdat hij, uitgeput, zijn hoofd op mijn schouder liet rusten en aangaf dat het voldoende was.

Ik liet hem rustig op adem komen, zijn lichaam nog tegen het mijne geleund. “Was het lekker?”

“Ja,” antwoordde hij, zijn stem dik en tevreden.

Ik glimlachte en gaf hem een zacht kusje op zijn wang, een gebaar dat zowel troostend als belonend was.

“Ga jij mij nu laten klaarkomen?” vroeg ik na een moment.

“Vingeren?” vroeg hij, zijn blik alweer geïnteresseerd.

“Dat kan,” zei ik, “maar als je volgende keer wilt gepijpt worden, dan ga je moeten beffen.”

Lang hoefde hij niet na te denken. De uitdaging, het avontuur, straalde van hem af.

“Beffen,” zei hij, vastberaden.

Ik ging terug op de koude, harde traptrede zitten met mijn benen wijd uit elkaar, mijn lichaam een uitnodiging, een lesobject, een geschenk.

Steven knielde opnieuw tussen mijn gespreide benen, zijn ogen groot en ernstig, gefascineerd door het zicht voor hem. De lucht in de toren was dik geworden van anticipatie en de zoete, muskusachtige geur van ons samenspel.

“Oké,” zei ik zacht, mijn hand rustend in zijn warrige haar. “Dit is belangrijk, Steven. Luister goed. Het gaat niet om harde druk of snel tempo. Het gaat om aandacht. Om ontdekking.”

Hij knikte, zijn adem warm tegen mijn binnenkant van mijn dij, een belofte op zich.

“Begin niet meteen met je tong in me. Dat is te veel, te direct. Begin met kussen. Zachtjes. Mijn binnenkant van mijn dijen, mijn schaamlippen. Maak me nieuwsgierig.”

Hij boog zich voorover en zijn lippen raakten mijn huid, zo teder dat een diepe, onwillekeurige rilling me doorliep. Hij was een snelle leerling, zijn mond zacht en onderzoekend.

“Goed zo. Nu, gebruik je tong om voorzichtig te likken, breed en vlak. Niet puntig, niet prikkend. Alsof je een ijsje likt dat in de zon smelt.”

Zijn tong gleed over me heen, een warme, vochtige streling die een zucht van genot bij me ontlokte. Ik sloot mijn ogen, concentreerde me volledig op de sensatie, op het sturen van deze jonge man. “Ja… precies zo. Je zoekt nu mijn clitoris. Die zit hier, bovenin, beschermd door een klein kapje. Voel je die kleine, gevoelige bobbel?”

Hij mompelde bevestigend tegen mijn huid, zijn ademhaling ging sneller, hijgend van inspanning en opwinding.

“Raak die heel zacht aan. Cirkel eromheen met je tong. Kijk hoe ik reageer. Als mijn ademhaling versnelt, als mijn benen trillen, dan doe je het goed. Als ik stil word, helemaal gefocust, dan ben je op de goede weg. Maar als ik terugdeins of ‘zachtjes’ zeg, dan moet je direct minder druk zetten.”

Hij gehoorzaamde, zijn bewegingen werden zorgvuldiger, meer afgestemd op de subtiele signalen van mijn lichaam. Het was verbazingwekkend hoe intuïtief hij was, hoe zijn natuurlijke nieuwsgierigheid en verlangen zich vertaalden in een aangename, toegewijde aandacht. Ik liet mijn hoofd tegen de koude houten wand rusten, gaf me over aan het gevoel. Zijn mond was warm, zijn tong volhardend. De opbouw was perfect, geleidelijk, onverbiddelijk.

“Nu,” fluisterde ik, mijn stem hees en gebroken van genot, “nu mag je voorzichtig, heel voorzichtig, met de punt van je tong over de clitoris zelf gaan. Niet te lang. Afwisselen: cirkels eromheen, dan een zachte, rechtstreekse lik.”

Hij deed het, en een scherpe stroom van elektrisch, wit genot schoot van dat ene punt door mijn hele lichaam. Mijn vingers klemden zich in zijn haar, niet meer om te sturen, maar als een anker in een storm van sensatie. “Ja… oh ja, zo… blijf zo…”

Ik voelde de climax naderen, een bekende, zoete spanning die zich in mijn onderbuik opbouwde, strakker en strakker werd tot het bijna pijn deed. “Blijf zo… precies zo…” hijgde ik, mijn heupen begonnen licht te bewegen, gedreven door een oerritme.

Zijn tempo veranderde niet, zijn druk niet. Hij hield vol, aangemoedigd door mijn gekreun, door de trillingen die door mijn benen gingen, tot de golf zich ontspande en me volledig overspoelde, een warme, rillende ontlading die elke spier in mijn lichaam aandeed en me leeg en vol tegelijk achterliet. Ik trok hem zachtjes naar me toe, zijn hoofd tegen mijn buik gedrukt, terwijl ik naar adem snakte, mijn borstkas op en neer ging.

We bleven zo een moment, alleen onze gecombineerde, hijgende ademhaling vulde de stille duisternis van de toren. Toen hief hij zijn hoofd op. Zijn lippen glommen vochtig in het weinige licht, zijn ogen glinsterden van trots, verwondering en een nieuwe, diepere vorm van verlangen.

“Dat… dat was het?” vroeg hij, zijn stem vol ontzag.

“Dat was het,” bevestigde ik, een vermoeide maar diep voldane glimlach op mijn gezicht terwijl ik met mijn duim een traan van opwinding van zijn wang veegde. “En je was fantastisch. Een natuurlijk talent.”

Hij grinnikte, verlegen en opgetogen, en wreef met de achterkant van zijn hand over zijn mond.

Langzaamaan kwamen we bij onze positieven, de wereld buiten onze bubbel van intimiteit drong weer binnen. We stonden op, onze lichamen voelden zwaar, loom en gelukkig uitgeput. In stilte, maar omgeven door een nieuwe, gedeelde taal van aanrakingen en blikken, trokken we onze kleren weer aan. Het knopen van zijn jeans, het optrekken van mijn jurk – elk gebaar voelde nu vertrouwd, bijna ritueel, een omgekeerde ontkleedscène.

“Volgende week weer?” vroeg ik, terwijl ik mijn zandalen aantrok, mijn stem nog altijd zacht.

“Absoluut,” zei hij meteen, zonder enige aarzeling. Een brede, open grijns verscheen op zijn gezicht die ik nog niet eerder had gezien. Het was niet de grijns van een verlegen jongen, maar van een man die een geheim bezat, die een kracht had geproefd.

We liepen zij aan zij naar de trap, de spanning van voor de daad vervangen door een kalme, voldane verbondenheid. Toen we bij de eerste trede stonden die naar de duisternis beneden leidde, aarzelde hij. Hij draaide zich naar me toe, en in zijn ogen zag ik een aarzelend verlangen, een wens die verder ging dan vanavond.

“Lieve… mag ik… een aandenken? Iets om aan je te denken deze week?”

Ik keek hem verward aan, mijn hart sloeg een slag over. “Een aandenken?”

Hij bloosde, maar hield vol, zijn blik eerlijk en smekend. “Die… die string. Die je droeg. Mag ik die hebben? Een week maar? Ik zou er heel voorzichtig mee zijn. Ik beloof het.”

Het verzoek verraste me, schokte me zelfs. Het was zo concreet, zo tastbaar, zo gevaarlijk. Een stukje stof dat de lijn tussen les en intimiteit, tussen begeleiding en obsessie, flinterdun maakte. Het was onverstandig, roekeloos, een risico dat alle onze afspraken over discretie op scherp zette. Maar… het was ook ontzettend, verboden opwindend. De gedachte aan hem, alleen in zijn kamer, met dat zijden lapje dat de geur en het gevoel van mij droeg… het deed een nieuwe, duistere warmte in mijn onderbuik ontvlammen.

“Steven… dat is heel risicovol,” zei ik, mijn stem strenger dan ik bedoelde. “Als Mira hem vindt, of je moeder tijdens het wassen…”

“Ik zweer het,” onderbrak hij me, zijn hand ging naar zijn hart. “Ik verstop hem ergens waar niemand komt. In een boek, achter een losse plank. Ik breng hem volgende week terug. Beloofd.”

Ik staarde hem aan, zijn jonge gezicht zo serieus, zo vol verlangen. Ik woog de risico’s af – de mogelijke verwoesting – tegen het pure, rauwe plezier dat het idee me gaf, en de macht die het me schonk. ten slotte, met een schokschouder die nonchalanter was dan ik me voelde, stemde ik in.

“Voor één week. En je brengt hem terug. Onvoorwaardelijk. Anders is het afgelopen. Echt afgelopen.”

Zijn gezicht lichtte op als de maan die net achter de wolken tevoorschijn kwam. “Dankjewel.”

Ik draaide me om, deed mijn handen onder mijn jurk, en haakte mijn vingers in het zijden koord. Even later hing het zwarte satijnen stringetje, nog warm en vochtig van mijn lichaam, glimmend aan mijn vinger. Ik overhandigde het aan hem. Hij nam het voorzichtig aan, alsof het van onschatbare waarde was, zijn vingers streelden er bijna eerbiedig over voordat hij het diep in de zak van zijn spijkerbroek stopte, dicht bij zijn huid.

“Volgende week,” zei ik, en ik legde mijn vinger onder zijn kin, tilde zijn gezicht licht op zodat hij me moest aankijken.

“Volgende week,” herhaalde hij, zijn blik nu volwassen en vastberaden.

Ik draaide me om en daalde de trap af, elke trede voelde alsof ik uit een droom ontwaakte. Zijn aanwezigheid voelde ik boven me, een warme, beladen energie, tot ik buiten stond in de koele, frisse nachtlucht. De geur van nat gras en aarde verving de zoete, bedwelmende lucht van de toren.

De weg naar huis voelde anders. Lichter, alsof ik iets had afgeschud, maar ook zwaarder, omdat ik iets nieuws had aangenomen. Mijn voeten maakten nauwelijks geluid op het grind. Ergens, in een donkere uitkijktoren aan de rand van de stad, droeg een jongen van achttien een stukje zwart satijn, een stukje van míjn geheim, diep in zijn zak.

En voor het eerst in lange, lange tijd, voelde mijn geheim niet als een zware, eenzame last die ik meesleurde, maar als een sleutel. Een sleutel die een deur had geopend naar een wereld van opwinding, macht en een verbondenheid die ik was vergeten. Wat die deur verder nog open zou zetten, wist ik niet. Maar vanavond, onder de ontelbare sterren, wilde ik er niet aan denken. Vanavond had ik geleefd... en dat dit ook mijn eerste keer was dat ik gebefd werd zal ik hem nooit vertellen.

Trefwoord(en): Milf, Oraal, Vingeren, Suggestie?

Ontzettend bedankt voor je hulp!

Ontzettend bedankt voor je hulp!