Writer's Block

Writer’s block. Dat is volgens mij het juiste Engelse woord voor wat ik heb moeten ondergaan. Niet het beste gevoel, kan ik vertellen. Een heleboel goede ideeën. Ze op papier krijgen, ho maar. Aan het ene na het andere verhaal begon ik met vol goede moed te schrijven. Soms schreef ik een paar delen, soms niet eens een A-viertje vol. Om moedeloos van te worden. Dan maar even een tijdje niet schrijven. Mijn gedachten leeg maken. Niet staren naar een witte pagina waar de zwarte letters maar niet op wilden verschijnen. Misschien zijn er mede schrijvers die dit herkennen. Het kriebelde wel. Opnieuw proberen dan maar. Nieuwe verhalen, of verder schrijven aan verhalen die maar niet af wilden komen. Het werd een gevecht tegen mijzelf. Wie zal het zeggen, maar misschien is corona voor mij op het juiste moment gekomen. Niet naar het werk kunnen, maar thuis ook niet veel kunnen doen. Tijd over dus om mij nog eens vast te bijten in mijn verhalen zonder einde. In het begin nog moeizaam, maar later steeds beter. Tot opeens de letters weer als vanzelf op het papier verschenen. Eindelijk. Er was een verhaal af. Een tweede verhaal zo goed als. Het had ondertussen zo’n anderhalf jaar geduurd, maar ik was tevreden met het eindresultaat.

Natuurlijk had ik het verhaal meteen ingediend op de grootste erotische verhalensite van Nederland en België. In spanning afwachten tot het zou worden geplaatst. In plaats daarvan kreeg ik een email van de redactie.
‘Wat fijn dat je weer schrijft, Fabulas. Maar je nieuwe verhaal kunnen we niet plaatsen. Er heeft namelijk een volwassen man seks met een minderjarig meisje.’
Ik kon het niet geloven. Snel nog even de algemene voorwaarden erbij gehaald. Zou ik iets over het hoofd hebben gezien? Zonder het hele reglement hier te benoemen, kon ik vinden dat het verboden was om verhalen te schrijven waarin seksuele handelingen voorkomen met personen jonger dan zestien jaar. Het meisje in mijn verhaal is zestien jaar oud (jong). Er is ook een algemeen artikel dat de redactie het recht geeft om verhalen te weigeren. Een poot om op te staan heb je als auteur dus nooit. Toch vond ik het vreemd dat mijn verhaal niet door de censuur is gekomen. Bijkomend probleem voor mij was, dat mijn verhaal het eerste deel is in een serie van tien. De rest kan ik dus ook niet plaatsen. Anderhalf jaar ploeteren, voor niets. Hoe frustrerend. Zeker als in de resterende delen geen seks meer voorkomt met personen onder de achttien jaar. Natuurlijk heb ik de redactie nog eens om uitleg gevraagd, zeker omdat ik regelmatig op hun site verhalen lees waarin personen van zestien jaar seks hebben met volwassenen. Waarom mag het verhaal van mij dan niet? Bijna twee weken later, heb ik helaas nog geen reactie mogen ontvangen.

Mijn frustratie moest ik kwijt. Ik moest er met iemand over praten. Maar met wie? Mijn vrouw weet niet dat ik erotische verhalen schrijf. Ze kan het waarschijnlijk ook niet waarderen. Heel snel wist ik dat er eigenlijk maar één persoon in aanmerking zou komen. Fleur.

Fleur heeft zo’n twee jaar geleden een berichtje achtergelaten op mijn profielpagina, waarin ze aangaf mij graag een keer te willen ontmoeten. Normaal zou ik daar nooit op in zijn gegaan, maar haar berichtje fascineerde mij op de een of andere manier. Na er grondig over nagedacht te hebben, heb ik de knoop doorgehakt. Ik heb gereageerd op haar bericht. Na enig email verkeer besloten we om elkaar op een zaterdag te ontmoeten. Fleur woonde nog geen dertig kilometer bij mij vandaan. Dat was absoluut een mazzeltje. De afspraak was bij een café op de markt van haar woonplaats. Het was even spannend, want we wisten van elkaar niet hoe we eruit zagen. Vreemd dat we allebei meteen wisten wie de ander was. Mede dankzij de verhalen hadden we meteen een goede klik. Ons grote leeftijdsverschil speelde vanaf het eerste moment geen enkele rol. Toen was Fleur een drieëntwintig jarige studente. Mijn leeftijd? Ach, een heel stuk ouder zullen we maar zeggen.

Ondanks de goede klik, is een seksuele relatie tussen ons nooit ter sprake gekomen. Hoewel Fleur in haar oorspronkelijke reactie wel hintte naar wat meer dan alleen koffie drinken, was dat niet de insteek van onze ontmoeting. In ieder geval zeker niet van mijn kant. Wel spraken we vaker af. Niet wekelijks of maandelijks, maar zo nu en dan. Daarbij bezocht ik altijd Fleur. Eerst in haar studentenkamer, later in haar eerste huurwoning. Bij mij afspreken kon natuurlijk niet, omdat ik niet wist hoe ik Fleur aan mijn vrouw voor moest stellen. Hoewel ik dus officieel geen affaire had, wist mijn vrouw niets van mijn ontmoetingen met Fleur. Toch was dat stiekeme best wel spannend. Ik mag wel zeggen dat Fleur tijdens de afgelopen twee jaar een hele goede vriendin van mij is geworden.

Ik nam dus weer contact op met Fleur. Zonder echt in te gaan op de reden, gaf ik aan dat ik ergens mee zat. Zoals een goede vriendin betaamd, maakte ze meteen tijd voor mij vrij. Die afspraak was afgelopen zaterdag. Ik zei tegen mijn vrouw dat ik even de deur uit was. Veel plezier zei ze nog, geen idee hebbende waar ik naar toe zou gaan. Op de klanken van Doe Maar liep ik naar buiten.
‘Ik weet niet of het goed of slecht is. Dat ik met je vrijen wou. En wat een ander ook mag zeggen. Ik vond het fijn bij jou. Zoals je naast me ligt te slapen. Zo heb ik jou nog niet gezien. Je lijkt ineens geen kind meer, maar zo mooi en minstens zeventien.’

Meteen toen ik de auto startte, sprong de radio aan op radio 2. Het tweede deel van zomerspijkers was net begonnen. Ook meteen maar de airco aangezet. Hoewel het niet zo warm was als gisteren, had het kwik toch alweer de achtentwintig graden bereikt. De meeste bewolking van deze ochtend was zo goed als verdwenen. Er was alleen nog wat sluierbewolking over. Het zag er dus niet naar uit dat het opnieuw zou gaat regenen. Leuk programma, dat zomerspijkers. Ik had echter meer behoefte aan muziek. Na controle wat ik aan cd’s in de auto had, werd het Boudewijn de Groot. Heerlijk. Lang niet meer naar geluisterd. Ik stuurde mijn auto binnendoor. Dat is namelijk korter en sneller. Zonder na te denken zong ik mee met de cd.
‘Zo ging ze weg ze nam niets mee. Alleen haar jeugd en het idee. Dat hij haar man was zij zijn vrouw. En het altijd zo blijven zou... Arm kind. Zestien lentes zo pril. Ach wat lig je hier stil. Langs de kant… Van de weg.’

Het was rustig op de weg, en al snel parkeerde ik mijn auto in de binnenstad. Fleur had mij ooit gewezen op een handig plekje waar ik mijn auto gratis neer kon zetten. Na een stukje lopen belde ik aan. Fleur deed open, duidelijk net zo op het warme weer gekleed als ik. Het was even ongemakkelijk. De laatste keer dat ik bij haar op bezoek ben geweest, was vlak voor de lockdown. Hoewel we fysiek nooit verder gekomen zijn dan een beleefd handje, kon nu zelfs dat niet. Anderhalve meter. Fleur behoorde ten slotte niet tot mijn bubbel en ik behoor nu eenmaal tot de groep van mensen met een verhoogd risico. Op verantwoorde afstand volgde ik Fleur naar binnen en door naar haar tuintje. Onder een partytent kon ik plaats nemen in de schaduw.
“Citroenthee?” vroeg ze. Hoewel het fijn is dat Fleur mijn gewoontes kent, had ik deze keer geen zin in thee. Het was gewoon te warm.
“Nee, dank je. Heb je een glaasje water voor mij?”

Terwijl Fleur terug naar haar keuken ging, luisterde ik naar haar mobile telefoon die op de tuintafel lag. Spotify, dacht ik. Zoals zo vaak verraste Fleur mij weer eens. Ze luisterde naar Rob de Nijs.
‘Toen zag ik jou. Je riep me met jouw ogen. Ik keek je aan, en kreeg een vreemd gevoel. Want ik begreep wat jij me wilde vragen. Kom dichter bij me… Ik was zestien en jij was achtentwintig. En van de liefde wist ik nog niet veel. Maar ik begreep wat jij me wilde zeggen. Ik was geen kind meer. Het werd zomer.’
Grappig, dacht ik nog. Fleur luistert ook naar Nederlandstalige muziek. Ze kwam terug met een fles koud water en twee lege glazen. Volgens het etiket heeft er ooit cola light in de fles gezeten. Nu was de fles gedegradeerd om water koud te maken in de koelkast. Fleur schonk de glazen vol. We namen een slok en Fleur zette de muziek af.

Al snel waren we gesprek. Geanimeerd zoals altijd. Het voelde zo vertrouwd met Fleur. Toch moet ze gemerkt hebben dat ik niet helemaal goed in mijn vel zat.
“Kom, vertel” zei ze. “Wat is er aan de hand? Toch geen problemen met je vrouw hoop ik.”
Problemen met mijn vrouw? Nee, natuurlijk niet, dacht ik. Ten slotte zat ik nog steeds in dezelfde sleur van mijn monogame huwelijk. Ik begon te vertellen wat mijn probleem was. Over mijn frustratie. Fleur luisterde aandachtig, zonder mij te onderbreken. Het voelde goed om het erover te hebben. Fijn om iemand te hebben waar ik mijn ei bij kwijt kon. Pas toen ik helemaal uitgesproken was, reageerde Fleur.

“Ik begrijp het niet helemaal” zei ze. “Je hebt altijd zoveel moeite met verhalen van minderjarigen. Waarom schrijf je er dan nu zelf over?” Ja, dat was een goede vraag. Gelukkig kon ik het uitleggen. In dit geval paste het namelijk in de context van het verhaal. Het hoorde bij het overkoepelende thema. Daarbij liet ik doorschemeren dat mijn hoofdpersoon er ook duidelijk moeite mee had om seks met een zestienjarig meisje te hebben en dat het in algemene zin niet acceptabel was. Dat vond ik namelijk belangrijk om als boodschap mee te geven. In eerste instantie was het ook niet de bedoeling dat ik deze seksscène op zou nemen. Eigenlijk had ik het zelfs wat gekunsteld toegevoegd. De opbouw naar de eerste geplande seksscène duurde namelijk vrij lang. Wat mij betreft geen probleem, maar ik was bang dat lezers gingen afhaken omdat ze pas op het einde van deel twee iets van erotiek te lezen zouden krijgen. Hoewel het voor het verhaal niet ter zake doende was, paste het wel perfect in het geheel. Helaas kon ik het Fleur niet laten lezen, maar ze zou het zeker hebben begrepen.

Fleur kende mij ondertussen goed. Ze weet dat ik in het middelbaar onderwijs zit. Op al die jaren heb ik veel leerlingen gezien, variërend tussen pakweg elf en twintig jaar. Nog nooit heb ik mij ook maar één moment seksueel aangetrokken gevoeld tot één van deze leerlingen, hoewel er soms echt wel een aankomend fotomodelletje tussen heeft gezeten. Wat dat betreft ben ik op en top professioneel. Het steekt dan ook dat ik zonder het met zoveel woorden gezegd te hebben, weggezet werd als pedofiel. Fleur zei dat het ik het zo niet moest opvatten en dat het zo ook niet is bedoeld. Waarschijnlijk had ze gelijk. Misschien trok ik het mij allemaal te persoonlijk aan. Toch vertelde ik haar dat ik er wel klaar mee was. Dat ik op deze manier geen zin meer heb om nog te schrijven. Ik vertelde haar dat ik ermee zou gaan stoppen.

“Nee, Fabulas” zei ze. “Dat kun je niet menen. Je bent de beste schrijver van de site. Je mag niet stoppen. Je fans kijken uit naar je volgende verhaal. Ik kijk uit naar je volgend verhaal. Zeg alsjeblieft dat je er niet mee stopt.”
Wat een lieve woorden. Ze deden mij goed. Toch klopte het niet wat ze zei. Ik ben echt niet de beste schrijver van de site. Vorige week zondag verscheen er nog een geweldig verhaal. Van ene Annemiek. De titel was Dankjewel Sanne, Dankjewel… Wat een geweldig verhaal was dat. Zo mooi en boeiend geschreven. Je steeds afvragend wat er in het hoofd van de vertelster omgaat. En hoe ze met het allerlaatste woord het verhaal helemaal op z’n kop zette. Dat is pas schrijfkunst. Daar kan ik van genieten. Voor wie het nog niet gelezen heeft, kan ik het aanraden. Ook moest ik ineens aan twee andere verhalen denken die onlangs verschenen zijn. Niet omdat ik daar nu zo van onder de indruk was. Het ging om de verhalen Meester van Knuffeltje8 en Joyce van Mr. Dicey. In beide verhalen heeft een zestienjarig meisje seks met een volwassene. Hoe dan? Waarom kwam dit wel door de censuur en mijn verhaal niet? Ik begreep het niet meer. Ik zag het verschil niet, maar dat zal wel aan mij liggen.

Mijn gedachten aan de laatste twee verhalen maakten dat Fleur mij niet op andere gedachten kon brengen. Dat vertelde ik haar ook. Toen stond ze op en kwam ze naar mij toe. Wat was Fleur van plan? Ze liep gewoon in mijn anderhalve meter zone. Tot mijn verbazing ging ze ook nog eens gewoon op mijn schoot zitten.
“Wat doe je?” vroeg ik enigszins benauwd.
“Volgens mij kun je wel een goede knuffel gebruiken,” zei Fleur. Ja, aan een knuffel was ik wel toe. Maar uitgerekend in deze corona tijd? Of dat nu zo’n goed idee was? Toch liet ik het toe. Dat ze haar armen om mij heen sloeg. Haar door de zon opgewarmde lichaam tegen het mijne. Dat ze haar lippen tegen de die van mij plaatste. Ik liet het allemaal toe. Ze kuste mij, lief en teder. Ik onderging het passief. Dit was niet waarvoor ik ooit met Fleur had afgesproken. Dit was ook niet waarom ik vandaag naar haar toegekomen was. Waarom liet ik dit dan toe? Was ze dan eindelijk de grenzen van mijn monogame huwelijk aan het verkennen, zoals ze dat aan mij geschreven had? Ik probeerde mijn gedachten te ordenen. Het lukte niet. Ik zat te veel in het moment. Ik plaatste een hand op haar achterhoofd en opende mijn mond. Het kon mij niet meer boeien. Ik wilde dit, en Fleur overduidelijk ook. Ik vond haar tong en wild begonnen we te zoenen. Het initiatief had ik overgenomen. Hoe dan ook kon ik Fleur niet meer de schuld geven van de kus.

Fleur stond op en pakte mijn hand.
“Kom,” zei ze met een voor haar doen lage en hese stem. Het was mij heel erg duidelijk wat ze van plan was. Nu kon ik het nog stoppen. Gewoon “nee” zeggen. Zo simpel is het om in mijn monogame huwelijk te blijven. Om niets te veranderen aan mijn doorsnee leventje van de gewone man. Zo simpel. Waarom stond ik dan op? Waarom liep ik met Fleur mee haar huis in? Naar de bovenverdieping. Naar haar slaapkamer. Ik kon nog steeds terug. Ik moest terug. Ik deed het echter niet. Fleur trok haar witte topje uit, liet haar spijkerrokje zakken en stapte eruit. Haar slippers vlogen van haar voeten. Ik stond er ademloos naar te kijken. Naar die prachtige jonge vrouw met alleen een witte string en dito bh. Geen bijzondere lingerie overigens, maar zo sexy op haar lichaam. Wat zag ze in mij? Vond ze mijn verhalen zo goed dat ze mijn oude lichaam niet zag zoals het is? Ik vroeg mij af of ze niet zou schrikken als ze mij naakt zou zien. Toch trok ik mijn T-shirt uit.

Fleur stond ondertussen al voor mij en maakte de knoop los van mijn korte broek. Deze zakte geholpen door de zwaartekracht meteen naar de vloer van de slaapkamer. Fleur liet er geen gras over groeien. Haar hand verdween in mijn degelijke zwarte slip en vond mijn geslachtsdeel. Losjes ging haar hand er overheen.
“O, Fleur. Wat doe je met mij?” vroeg ik naar de bekende weg. Ze lachte alleen maar naar me. Ondertussen begon er in mijn slip ontegenzeggelijk iets te groeien.
“Ik wil je” zei ze. “Kleed je uit.” Dat deed ik dan maar. Ook Fleur ontdeed zich van haar laatste kledingstukken. Wat was ze mooi. Geen walging op haar gezicht toen ze mij ook naakt zag. Samen kropen we op het bed. We namen elkaar in de armen en onze monden vonden elkaar voor een hernieuwde passionele kus. Op zich kon ik het nu nog stoppen, maar diep van binnen wilde ik dat al niet meer sinds Fleur op mijn schoot ging zitten. Het was onvermijdelijk geworden. Ik moest gewoon met de flow meegaan.

“Verwen me, Fabulas. Zoals de vrouwen in jouw verhalen. Laat me leven.”
Wat? Kon er nog meer druk op gelegd worden? Ik wilde haar niet verwennen als Fabulas, maar met haar de liefde bedrijven als mijzelf. Dat was dan ook precies wat ik van plan was. Ik hoopte dat het Fleur niet tegen zou gaan vallen, dat ik niet aan haar ‘Fabulas’ verwachtingen kon voldoen. Ze was ten slotte op zoek naar de man achter de verhalen. Nou, die kon ze krijgen. Ik boog mijn hoofd naar haar prachtige borsten en perfecte tepels. Wat voelde ik mij bevoorrecht dat ik die mocht gaan verwennen. Ik masseerde haar welvingen. Zoog op de haar geweldige knopjes, likte ze. Ik zette speels mijn tanden erin. Fleur genoot. Ik genoot. Van haar zachte gekreun. Haar hollende rug die haar tepels als het ware in mijn mond wilde proppen. Ik nam mijn tijd. Van deze geweldige tieten kon ik geen genoeg krijgen.

Toch merkte ik dat Fleur toe was aan meer. Ik daalde haar lichaam af naar beneden. Fleur kreunde al iets harder toen ik mijn gezicht in haar schoot begroef. Ik proefde meteen haar heerlijke sappen, zo nat was ze al. Haar vulva rook fris, in tegenstelling tot de weeïge geur die mijn vrouw op die plek verspreidt. Dat was een aangename verrassing. Fleur spreidde haar benen om mij nog meer ruimte te geven. Haar handen lagen op mijn dunner wordende haar.
“Ja, Fabulas. Ga door. Je maakt mij gek.” Het was lief om te horen, maar de aanmoediging had ik niet nodig. Zij maakte mij gek. Door haar gekronkel. Het intieme gekreun. Dat ik zo’n mooie, sociale en lieve jonge vrouw mocht verwennen. Meer dan ooit deed ik mijn best. Haalde alles uit de kast. Ik probeerde zo goed als het kon te anticiperen op haar bewegingen. Wat voelde ik mij vereerd. Mijn tong kende ondertussen ieder plekje van haar natte spleetje. Opnieuw nam ik mijn tijd. Die had ik ook wel nodig. Op een gegeven moment meende ik dat ik haar klitje iets voelde groeien. Ik had geen idee of dat echt zo was, of dat ik mij dat maar verbeelde. Fleur begon op hetzelfde moment ook heftiger te kronkelen.
“Ja, ga door Fabulas. Ik ben er bijna.” Dat klonk als muziek in mijn oren. Ik likte wat intenser over haar pretknopje.

“Ohhhh.” Op deze kreun ontspande het lichaam van Fleur. Niet bepaald de reactie die ik had verwacht van een vrouw met een orgasme. Alweer wat geleerd. Een vrouwenlichaam zit vol verrassingen. Dat had ik natuurlijk kunnen weten. Ik ging weer naast haar liggen en nam haar in mijn armen. Fleur nam het initiatief voor een nieuwe zoen. Daarna bedankte ze mij geheel overbodig. Het was mij een genoegen om haar een orgasme te bezorgen.
“Toe Fabulas. Vrij met me. Ik wil je in mij voelen.” Op dat moment realiseerde ik mij dat ik iets niet bij mij had. Zelfs niet in mijn bezit had. Condooms. Dat vertelde ik aan Fleur.
“Geen probleem,” zei ze. “Ik ben aan de pil. Ik wil je voelen zonder condoom.” Hoewel een condoom tegen meer beschermd dan tegen een ongewenste zwangerschap, was ik meteen om. Op dat moment wilde ik ook de liefde bedrijven met Fleur. Zij nam opnieuw het in initiatief door op haar handen en knieën te gaan zitten. Ze keek om met haar mooie ogen.

“Ja, doe het maar” zei ze, alsof ze mij nog moest overtuigen. Rustig ging ik achter Fleur zitten en schoof mijn stijve met een vloeiende beweging tot aan mijn ballen bij haar naar binnen. Ik voelde de warmte van haar vagina, het strakke van een jonge vrouw. Een gevoel dat ik mij al bijna niet meer kon herinneren. Ik voelde mij gelukkig. Fleur maakte mij gelukkig. Ongeduldig begon Fleur met haar kontje te bewegen. Ik zat nog te veel in het moment. In het door haar bepaalde tempo begon ik voorzichtig te stoten. Daarbij pakte ik haar heupen vast.
“Ja, Fabulas. Zo wil ik het. Neem me.” Langzaam begon ik het tempo te veranderen. Fleur probeerde zich eerst nog aan te passen, maar gaf het na een tijdje op. Gewillig liet ze mij het werk doen. Haar heupen pakte ik net iets steviger beet, zodat ik wat harder kon stoten. Tot groot genoegen van Fleur. Niet dat ze de in de hele wijk te horen was, want ook nu kreunde ze ingetogen. Dat was iets om verliefd op te worden. Haar intieme gekreun. Ik had een prachtig zicht. Op haar prachtige bilpartij. Die mooi gevormde rug. Mijn geslachtsdeel, dat blonk van haar liefdes sappen voordat het telkens de diepte van haar schoot op opzocht. Alsof ik de liefde bedreef met een engel. Mijn engel. Dat ik dit nog eens mocht meemaken. Waarom hadden we dit niet veel eerder gedaan?

Ik zat zo in mijn cadans, dat ik bijna gemist had dat ze zei dat haar volgende orgasme eraan zat te komen.
“Ja, Fabulas, Ja.” Heel even verstarde haar lichaam, om vervolgen geheel ontspannen, languit op het bed te vallen. Mijn blinkende roede was zijn favoriete plekje verloren. Het was niet erg. Ik was blij voor Fleur. Rustig ging ik naast haar liggen en sloeg een arm om haar schouders.
“Dankjewel Fabulas” zei ze met een lichte snik. Huilde ze nu? Van geluk? Ik zou haar moeten bedanken. Fleur draaide zich op haar zij en begon met haar kontje tegen mij aan te rijden. Ze had duidelijk zin in meer. Ik draaide mij dan ook maar weer op mijn zij. Al snel had mijn stijve dat heerlijk vochtige en warme grotje weer gevonden. Nu kon ik haar ook stevig in mijn amen nemen. Mijn bezwete lichaam tegen haar net zo bezwete rug, Een hand vrij om met haar geweldige borsten te spelen. Haar harde tepels te plagen. Ondertussen begon ik ook weer met mijn onderlichaam te bewegen. Haar heerlijke vagina te penetreren. Dat heerlijk ingetogen gekreun van Fleur. Opnieuw kwam ik in die roes. Fleur was het middelpunt van mijn bestaan geworden. Alles draaide alleen nog maar om haar. Om het genot dat ik haar wilde schenken. Ik fluisterde lieve woordjes in haar oor. Hoe lekker het was. Hoe ik genoot van haar lichaam. Hoe gelukkig dat ze mij maakte. Ik bleef haar gezapig neuken. Als of de tijd stilstond. Door en door. Tot…
“Ooooooooooh.”

Fleur rolde bij mij weg en door tot ze op haar rug lag. Haar gezicht straalde helemaal. Haar ogen gefixeerd op iets wat ver boven het plafond moest zijn. Haar lichaam weer geheel ontspannen. Dit orgasme had ik niet zien aankomen. Ze was zo mooi, zoals ze daar lag. Deze keer kroop ik niet naar haar toe. Intens gelukkig bleef ik kijken naar haar schoonheid. Haar ultieme vrouwelijkheid. Tot Fleur mij opnieuw uit mijn gedachten haalde.
“Kom. Of ben je al moe?” Nee, moe was ik niet. Op dit moment kon ik de hele wereld aan. Fleur kon er duidelijk geen genoeg van krijgen. Snel veegde ik wat zweet van mijn voorhoofd, voordat ik op mijn armen steunend boven haar ging hangen. Fleur pakte mijn stijve en stuurde deze rechtstreeks naar haar nog steeds smachtende vagina. Een klein stukje zat ik er in. Met haar prachtige kijkers staarde Fleur in de diepte van mijn ogen.
“Toe, neuk me dan” fluisterde ze. Een druppel zweet viel van mijn kin en landde tussen haar borsten. Toen penetreerde ik haar. Hard en diep. Daarbij bleef ik in haar geweldig mooie ogen kijken. Voor het eerst kreunde Fleur echt hard. Vervolgens trok ik mijn stijve langzaam terug. Ik wachtte. Haar ogen smeekte mij bijna. Dan stootte ik opnieuw. Hard en diep. Dit bleef ik herhalen. Keer op keer. Nu genoot ik van haar intense kreun. Iedere keer als ik haar hard en genadeloos penetreerde. Telkens voelde ik haar lichaam steeds iets meer aanspannen, in afwachting van de volgende penetratie. Het was een andere cadans, maar zeker zo lekker. Haar borsten bewogen wild bij elke stoot.
“Meer, meer” smeekte Fleur mij. Ik bleef maar doorgaan. De tijd leek weer bevroren. Ik genoot van de jonge vrouw onder mij.
“Ooooooooh.” Fleur kwam opnieuw klaar. Haar lichaam ontspande, maar deze keer kon ze niet bij mij wegdraaien. Diep in haar natte grot zat mijn harde roede. Voor het eerst zag ik haar ogen naar boven wegdraaien, zodat ik alleen nog maar wit zag.

Na een tijdje draaide haar ogen weer terug. Haar hele gezicht straalde.
“Je maakt mij zo gelukkig, Fabulas.” Ik kon alleen maar met mijn hoofd schudden. Het was juist Fleur die mij gelukkig maakte. Ik begon weer met mijn onderlichaam te bewegen. Deze keer in een gelijkmatig tempo.
“Ja, Fabulas. Heerlijk.” Dat was een understatement. Dit was zoveel meer dan heerlijk. Fleur moet het aan mijn nu opkomende gekreun gemerkt hebben.
“Toe maar, Fabulas. Kom maar klaar. Spuit me vol. Toe dan.” Haar woorden trokken mij naar de finish. Met mijn ogen dicht voelde ik mijn lichaam aanspannen. Diep in haar liefdestunnel kwam ik klaar, als nooit tevoren. Voor mijn gevoel bleef ik maar komen. Ongekend lekker. Als een drilpudding zakte ik door mijn armen. Fleur ving mij op. We draaiden naar links, en dan weer naar rechts over het bed. Uiteindelijk lag ik onder, met Fleur boven op mij. Ze kuste mij. Liefdevol en voldaan.

We moeten zo een paar minuten gelegen hebben.
“Ben je nog hard?” vroeg ze opeens. Dat viel niet te ontkennen. Mijn roede zat nog stevig op zijn plaats in de nauwe vagina van Fleur.
“Dat biedt mogelijkheden” zei Fleur. Ze ging rechtop zitten. Blijkbaar was ze net zo onvermoeibaar als ik. Fleur begon met haar onderlichaam te bewegen. Deze keer was zij in controle. Nu kon zij het tempo bepalen. Ik liet haar begaan. Zo kon ik optimaal van haar engelen lichaam genieten. Het genot op haar gezicht, Haar dansende borsten, als ik er niet mee aan het spelen was. De tijd stond weer stil. Fleur was niet meer te stoppen. Ze ging maar door, alleen onderbroken door haar orgasmes. Dan bleef ze even totaal ontspannen, bewegingsloos zitten. Haar ogen voor een tijdje weggedraaid, tot ze weer begon te bewegen. Hoewel dit voor mij eeuwig had mogen duren, kwam op een gegeven moment ook mijn orgasme er weer aan. Fleur moet het opnieuw gemerkt hebben. Ineens begon ze harder te wippen en wreed met haar vingers over haar pretknopje te wrijven. Gelijktijdig bereikten we ons hoogtepunt. Ik hard kreunend, Fleur in ontspannen stilte.

Na zo’n vijf minuten keek ik op de klok. Ongelooflijk. We waren bijna twee uur bezig geweest om de liefde te bedrijven. Hoewel ik nog langer naast Fleur had willen blijven liggen, was het echt tijd om naar huis te gaan. Ik stond op en zocht mijn kleren bij elkaar.
“Stop alsjeblieft niet met schrijven” zei ze opeens. Ik keek haar alleen maar aan. Het was verleidelijk om nu toe te geven. Daarom zei ik maar niets.
“Zou je dan misschien nog één verhaaltje willen schrijven? Over mij. Zou je dat willen doen, Fabulas?” Daar had ik nog nooit over gedacht. Schrijven over mensen die ik ken.
“Ik schrijf altijd vanuit het oogpunt van Fabulas. Hoe had je het in gedachten?” Fleur dacht even na.
“Ik weet dat je ‘een hete zaterdag’ als een afgesloten verhaal ziet.” zei ze. “Maar misschien kun je een vervolg schrijven waarin ik je nieuwe liefde ben. Degene die je helpt om wraak te nemen op Cinthia.” Natuurlijk kent Fleur mijn hele oeuvre. Misschien wel beter dan ik zelf. Tijdens mijn writer’s block ben ik inderdaad tegen beter weten in begonnen aan een vervolg. Niet dat ik ver was gekomen. Fleur kwam er natuurlijk niet in voor. Ik was dan ook niet overtuigd.
“Ik zal er over nadenken” zei ik. Fleur keek mij met haar stralende ogen aan, alsof ik haar een belofte had gedaan.

Fleur trok ook haar kleren aan en ze liet mij uit. Maar niet voordat ze mij nog een passionele zoen had gegeven. In de auto zette ik de airco vol open. Mijn lichaam moest afkoelen. Ondanks de nog steeds aanwezige sluierbewolking, was het nog steeds warm. In ieder geval veel te warm om twee uur seks te hebben. Ik keek er al naar uit om mijn lichaam af te spoelen onder een lauwe douche. Dezelfde weg reed ik terug naar huis. Blij dat ik een stuk van mijn frustratie kwijt was. Mijn gedachten gingen naar wat er was gebeurd en naar mijn vrouw. Had ik spijt? Jazeker. Spijt dat ik niet veel eerder met Fleur het bed heb gedeeld. Dit hadden we twee jaar eerder al kunnen doen. Nee, moeten doen. Ondertussen luisterde ik nu wel naar radio twee. Dat prachtige nummer over een waargebeurd verhaal van de groep Therapy begon net.
‘Hey little girl wanna go for a ride? There's room and my wagon is parked right outside. We can cruise down Rober Street all night long. But I think I'll just rape you and kill you instead. Diane. Diane. Diane… Diane. Diane. Diane…’

Ik ergerde mij aan dat verkeerslicht dat weer veel lang op rood stond. Nou ja, er zijn ergere dingen in het leven. Eindelijk sprong het op groen. Die gast die nog snel van rechts voor mij langs kruiste, had zeker geen groen meer.
‘Lay down together for a while. I'll put all your clothes in a nice neat little pile. You're the cutest girl I've ever seen in my life. But it's over now and with my knife. Diane. Diane. Diane… Diane. Diane. Diane…’

De auto parkeerde ik op onze oprit. Zelfverzekerd liep ik naar binnen en begroette mijn vrouw. Alsof er niets gebeurd was. Maar ik voelde mij een ander mens. Meer levendig. Meer energie. Alsof ik de wereld weer aankon. Fleur had mij veranderd, zoveel was wel duidelijk. En ik vond het geweldig. Ik voelde mij weer als een jonge god.

De volgende ochtend werd ik pas om tien uur wakker. Ik rekte mij eens uit en stond op. Ik opende het gordijn van de slaapkamer. Het was bewolkt. Het zou niet zo warm worden als de afgelopen dagen. Ondanks dat zag ik mijn buurmeisje in hun tuin zitten. Hoewel het denk ik maar twintig graden was, droeg ze alleen een bikini. Kanarie geel. Ik wist niet welke weersverwachting zij gezien had, maar veel warmer zou het niet gaan worden. Het zwembadje dat naast haar stond, was zeker niet meer nodig om verkoeling te zoeken. Ik ken haar vrij goed. Ze zat het afgelopen jaar bij mij in de klas. Volgend jaar ook trouwens, als ze haar HAVO eindexamen gaat doen. Ik kan mij niet voorstellen dat het leuk is om naast je leraar te wonen. Toch heeft ze dat naar mij toe nooit laten merken. Haar bijna naakte lichaam deed mij helemaal niets. Ook niet als ze helemaal naakt in haar tuin had gelegen overigens.

Ik voelde een hand op mijn schouder.
“Goede morgen schat. Wat heb je lang geslapen vandaag?” Mijn vrouw kwam blijkbaar controleren waar ik bleef. Normaal bleef ik nooit zo lang in bed liggen.
“Waar ben je naar aan het kijken?” vroeg ze. Betrapt? Nee, zo voelde ik dat niet. Ten slotte werd ik warm noch koud van ons buurmeisje. Mijn vrouw zag het zo waarschijnlijk ook niet. Dat buurmeisje was geen concurrentie voor haar. Daarbij had ze mij al lang voor haar gewonnen. Ik was haar man. Haar vertrouwen in mij was oneindig. Ze was niet bang voor het buurmeisje. Of voor haar zus, of die knappe nieuwe collega van mij. Zelfs niet voor haar beste vriendin. Ze wist dat ik met hen nooit iets zou beginnen. Daarin had ze gelijk. In hen had ik geen enkele interesse. Gelukkig kende ze Fleur niet. Waarschijnlijk had ze bij haar instinctief aangevoeld dat zij wel een concurrente zou zijn. Alleen ik had weer twee jaar nodig om dat zelf in te zien.

“O, nergens naar” zei ik. “Ik bedacht mij alleen dat het gras weer eens gemaaid moet worden, maar daar heb ik nu even geen zin in.”
“Dan doe je dat toch een ander keer” zei mijn vrouw. “Zullen we vandaag iets leuks gaan doen?” Iets leuks? Waar komt dat ineens vandaan, vroeg ik mij af.
“Nee, ik wil vandaag nog wat werk doen” antwoordde ik.” Terwijl ik dat zei realiseerde ik mij dat ik zelf ook debet ben aan de sleur in ons huwelijk. Dat wist ik natuurlijk al lang, maar toch.
“Werk? Je hebt vakantie schat. Wat moet je nog doen dan?”
“Ach, je weet wel. Het is maar de vraag hoe het volgend schooljaar opgestart moet worden. Misschien krijgen we wel een tweede golf. Om dat voor te zijn wilde ik nog wat lessen op afstand voorbereiden. Die zijn nooit weggegooid en kunnen altijd van pas komen.” Mijn vrouw gaf mij een blik van ‘jij bent gek’, maar zocht er verder niets achter.

Na het ontbijt trok ik mij terug in op mijn werkkamer. Lessen voorbereiden? Echt niet. Ik opende een leeg Word document. Als Fleur een verhaal over haar wilde hebben, dan kon ze het krijgen. Ik begon te typen. ‘Writer’s block.’ De eerste twee woorden stonden al op papier. Helemaal vanzelf ging de rest niet, maar eigenlijk mocht ik niet klagen. Langzaam begon het verhaal zich te vormen. Misschien wel omdat het een feiten relaas was, en geen verzinsel dat uit mijn brein moet groeien. Om te ontspannen keek tussen door naar de grand prix van Silverstone. Lang was het saai, omdat Max stijf op de derde plek leek af te stevenen. In de laatste rondes werd het toch nog leuk. Door een aantal lekke banden had Max bijna toch nog gewonnen, maar uiteindelijk is hij tweede geworden. Na het avondeten ging ik verder met mijn verhaal. De pauze had mij goed gedaan, want het verhaal begon steeds meer zijn uiteindelijke vorm te krijgen. Ineens was het verhaal was af. Hoe was het mogelijk. Een heel verhaal in één dag. Tien A-viertjes. Het schrijven beviel ineens weer goed. Misschien moet ik toch nog eens nadenken of ik wel wil stoppen. Het was nog niet eens zo erg laat geworden. Er was in ieder geval nog tijd om alsnog ‘iets leuks’ met mijn vrouw te doen. Maar eerst het verhaal nog insturen.