Het Satorvierkant - 10 - De Hemel Boven Parijs

9 januari 2015 - Parijs

"Ik heb het amulet gevonden, oma. Maar er is wel een probleem."

Mijn ogen schieten verschrikt open. Ik ben ineens klaarwakker, maar onderdruk de neiging om op te springen en haar mijn gedacht te zeggen. In plaats daarvan sluit ik weer mijn ogen, doe ik alsof ik slaap en luister ik naar de conversatie die zich vlak voor me afspeelt.

"Het is een schat van een man, je moet hem leren kennen."

...

"Wat bedoel je? Wacht even..."

Marie loopt de badkamer in en sluit de deur achter zich.

Ik sta op, loop naar de deur en leg mijn oor er tegen. Marie fluistert, maar niet bepaald zachtjes. Hier en daar vang ik een flard van het gesprek op. Ik voel me schuldig dat ik haar afluister, maar ze heeft het over mij, over wat er met mij gaat gebeuren.

"Het amulet stelen en naar je toe komen? ... Hem vermoorden met een mes?" Ik voel mijn hart een slag overslaan. Heb ik me vergist?

Ik hoor Marie diep ademhalen. Ze zegt even niets. Dan hoor ik haar weer. "Waarom? ... Ok, ik bel je nog."

Wanneer Marie het gesprek verbreekt, snel ik het bed weer in en doe ik alsof ik slaap. Ze komt naast mij zitten, aait mijn wang en geeft me een kus op mijn voorhoofd. 'Judas,' schiet er door me heen.

"Schatje, slaap je nog?", vraagt ze zachtjes.

Ik kreun lichtjes, draai me om en rek me uit. Ik open mijn ogen en kijk recht in haar helderblauwe ogen. Ze glimlacht naar me. Doet alsof er niets gebeurd is. Onschuldige blik. Ik denk: 'rare meid die ik helemaal niet ken. Zou ze me echt dood willen?' Terwijl het achter mijn voorhoofd begint te broeien, dringt de hitte door mijn poriën naar buiten en legt een vochtige, warme waas over mijn gezicht. Zweet breekt me uit.

"Hey schone slaper, ben je eindelijk wakker?", lacht ze.

Ze buigt voorover en kust me op mijn mond. Ze draagt alleen een T-shirt met een afbeelding van een meisjesgezicht. Het meisje op het shirt drukt een vinger tegen haar lippen.

"Hey liefje," antwoord ik. Ik probeer mijn stem zo normaal mogelijk te laten klinken. "Heb je wat kunnen slapen?"

Marie knikt nee.

"Mijn schuld?"

"Het is een rare week geweest."

Een beetje ongemakkelijk kijken we elkaar aan. Dan steek ik mijn hand uit. Ze pakt mijn hand vast en houdt die in de hare.

"Sorry van gisteren liefje," doorbreek ik de stilte.

Ze slaak een diepe zucht. "Ik was doodsbang."

"Dacht je nu echt dat ik je zou laten vallen?" reageer ik wat geprikkeld.

"Geloof me, op zo'n moment kan je niet helder nadenken. Ik had niet mogen weglopen."

Ik haal mijn schouders op.

"In ieder geval weet je nu wie ik ben."

Ik kijk haar vragend aan.

"Een afstammelinge uit een familie amuletdragers." verduidelijkt ze.

"Opgeleid door haar grootmoeder." vul ik aan.

"Klopt... Ik heb haar net nog aan de telefoon gehad."

Ik ben verwonderd dat ze hier zelf over begint. "Oh. En wat zei ze?"

"Ze was kwaad."

"Hoezo?" Ik ga rechtop zitten. Ik ben benieuwd of ze me de waarheid zal vertellen.

"Ze wilt dat ik haar het amulet bezorg."

"Ik kan het je geven."

"Ze wilt je dood, kan je je dat voorstellen?" Marie barst in tranen uit. Ik trek haar tegen me aan en aai haar afwezig over haar hoofd.

"En wat wil jij?", fluister ik. "Ga je me in stukjes snijden en voederen aan de honden?"

Marie kijkt me even met open mond aan. "Ze mag wat mij betreft branden in de hel." zegt ze schor. Ze pakt mijn t-shirt stevig beet en trekt me tegen haar aan. Tranen stromen over haar gezicht. "Oh... mijn hemel... Oma is alles wat ik heb. Ik weet niet wat ik moet doen. Het houdt nooit op en ik kan er niet meer tegen."

"Stil maar," sus ik. "We komen er wel uit, wij tweetjes."

Ze barst weer in tranen uit, het snikken komt met diepe uithalen. Alle ellende lijkt zich te hebben samengepakt in een immense vloedgolf die haar genadeloos overspoelt. Ik verspil geen tijd meer met praten, maar sla mijn armen om haar heen en trek haar stevig tegen mijn borst. Ik probeer niet langer tot haar door te dringen, maar laat de storm uitrazen. Wanneer ze een beetje tot bedaren komt, neem ik haar hoofd tussen mijn handen. "Luister," zeg ik ernstig, "onthou dat je er niet alleen voor staat. Jij en ik, wat er ook gebeurt, als we in elkaar geloven, kunnen we alles aan."

Voorzichtig druk ik een kus op haar mond. "Misschien moeten we eens met haar gaan praten?" probeer ik voorzichtig.

"Hoe bedoel je?" Ze maakt zich van mij los en veegt de tranen van haar wangen.

"Misschien draait ze wel bij als ze me leert kennen?"

"Ze kan koppig zijn." Marie is niet echt overtuigd.

"In ieder geval hebben we het dan geprobeerd."

Marie kijkt me dankbaar aan. Ik merk een vleugje herboren hoop in haar ogen.

"Zolang ze maar niet met een mes achter me aan komt."

Marie schiet in de lach. "Gekkie."

"Gek op jou."

Ik pak haar bij haar middel en trek haar bovenop me. Ik buig mijn hoofd en zoen haar. Bijna verlies ik mijn zelfbeheersing als ze zacht kreunend haar armen om mijn nek slaat.

"Liefje," mompel ik met mijn voorhoofd tegen het hare. "Weet je zeker dat je met mij verder wilt?"

"Wat bedoel je?" met grote ogen kijkt ze me aan. "Wil je me niet?" vraagt ze met een klein stemmetje.

Mijn hart krimpt samen. Mijn hand trilt als ik haar kin zachtjes omhoog duw zodat we elkaar recht kunnen aan kijken. "Ik wil je dolgraag. Ik wil het alleen niet verknoeien."

"Zegt de man die me al een paar keer geneukt heeft." Ze legt haar hand op de bobbel in mijn boxershort. Wanneer ze hem zachtjes begint te strelen, kan ik met moeite een kreun onderdrukken. Haar ogen beginnen te glanzen, zich ineens bewust van haar macht.

Ze richt zich op, trekt haar t-shirt over haar hoofd uit en ontbloot op die manier haar twee kleine borstjes. Wanneer ze aanstalten maakt om bovenop me te gaan zitten, hou ik haar tegen.

"Waarom zo'n haast? we hebben nog een hele dag." Ik druk een kusje op haar neus.

"Je bent adembenemend." Mijn opmerking doet haar blozen. Een donker verlangen maakt zich van haar meester en spreidt zich als een laaiend vuur door haar lichaam.

"O." Ze jammert van genot wanneer ik haar beide borsten in mijn handen neem en met mijn duimen over haar harde tepels begin te wrijven." Het is zo onverdraaglijk lekker dat ze kronkelt en draait onder mijn liefkozingen. "Niet stoppen!" jammert ze wanneer ik plots overeind kom.

Mijn brandende blik ontmoet de hare. Ik kijk haar onderzoekend aan. "Alsjeblieft, Wolf," fluistert ze bevend. "Alsjeblieft."

Haar gezicht ziet er verwilderd uit, haar blauwe ogen wild en haar mond is half geopend.

De begerige blik in haar ogen geeft me rillingen. Marie steekt haar hand naar me uit en wil mijn boxer naar beneden trekken.

"Nee, niet doen."

"Ze kijkt me fronsend aan. Waarom niet?"

Als antwoord duw ik haar achterover op bed en ga ik bovenop haar liggen. Onze tongen vinden elkaar en beginnen een hartstochtelijk gevecht. Ik kus haar tot ze geen adem meer kan halen. Ik kus haar hals en glijdt steeds verder omlaag, naar haar borsten. Ik begin ze te kneden en te likken tot haar vingers willoos in het laken grijpen. Ik sabbel aan haar hard geworden tepel. "Wil je dat ik stop, liefje?" plaag ik haar.

Wild schudt ze haar hoofd. "Nee! oh nee!"

Mijn vingers spelen met haar andere tepel. Ze hijgt en hapt naar adem. Ze huilt, woelt en schreeuwt als ik mijn lippen er opnieuw omheen sluit en zachtjes in haar tepel bijt. "Ik vraag me af..." prevel ik.

"Wat?" klinkt het ietwat geërgerd. "Niet stoppen!"

Ik laat mijn mond naar beneden glijden. Lager en lager raken mijn lippen haar huid aan, tot ik bij de rand van haar slipje aankom. "Je maakt me helemaal gek," fluister ik. Het klinkt bijna beschuldigend. Marie kreunt wanneer ik haar slip naar beneden trek en mijn vingers tussen haar dijen laat glijden. Ze kromt haar rug op het moment dat mijn vingertoppen haar intieme plekje vinden. Het lijkt alsof ze de controle over haar lichaam is verloren. "Oh Wolf..." hijgt ze. Met mijn warme tong streel ik haar klitje. Ik glimlach als ik haar hoor kreunen. Ik blijf haar likken, tergend langzaam. "Je smaakt lekker." Ik spreid haar schaamlippen en steek mijn tong dieper in haar kutje. Ik kijk langs haar lichaam omhoog en zie dat ze met haar borsten aan het spelen is. Ik vind het heerlijk haar zo te zien.

Haar ademhaling wordt steeds onregelmatiger. De druk in haar neemt toe, alsof ze op overstromen staat. Genot vloeit door haar aderen, haar hoofd en neemt haar helemaal over. Ik weet dat ze op het punt staat om haar hoogtepunt te bereiken. Ik kijk haar gemeen aan en stop met mijn liefkozingen.

"Wolf!" huivert ze. "Niet stoppen! Nog even..."

"We hebben nog een hele dag..." fluister ik. "Zullen we eerst beneden gaan ontbijten?"

Marie kijkt me met open mond aan.

"Wolf, hou hier alsjeblieft mee op. Plaag me niet."

Met een zwoele blik in haar ogen, brengt ze haar heupen een beetje omhoog, alsof ze zich aan me wilt aanbieden.

Met mijn lippen, tong en handen plaag ik haar, speel ik met haar, tot ze kronkelend mijn naam uit roept. Terwijl ik haar aankijk, laat ik mijn vingers in haar vochtige warmte glijden. Ik krijg niet genoeg van haar, ze is de perfectie in eigen persoon. Ze is alles. Mijn hart hamert in mijn borst wanneer ik me realiseer wat ik voor haar voel.

"Ik hou van je." Mijn stem klinkt schor van opwinding. Met een grom pak ik haar beet en draai ik haar op haar buik. Mijn handen glijden liefkozend van haar ruggengraat naar haar perfect gevormde billen. Marie werpt me van over haar schouder een smachtende blik toe. "Alsjeblieft, neem me." Ze strijkt met haar tong over haar lippen en gaat op haar knieën zitten, haar billen aan me aanbiedend. Wellustig laat ik mijn handen over haar heerlijke rondingen gaan. Marie gromt, duwt haar billen nog verder naar achteren en wiebelt met haar heupen. "Laat me niet langer wachten, Wolf."

Zonder iets te zeggen, trek ik mijn boxer snel naar beneden en kniel ik achter haar. Met beide handen trek ik haar billen naar me toe en dring ik met een krachtige beweging bij haar naar binnen. Ze zindert en slaakt zachte kreetjes van verrukking. Haar vochtige hitte omhult me zo heerlijk dat ik moeite moet doen om niet meteen klaar te komen.

Met een schreeuw zet ik een snel, wild ritme in. Marie beweegt mee met elke stoot om het onstuimige genot dat ik in haar ontketen, vast te houden. Mijn handen zijn overal: haar borsten strelend, glijdend over haar rug en in haar billen knedend.

Kreten van verrukking blijven uit haar keel opstijgen en dat windt me alleen maar meer op. Elk geluid, elke uitzinnige kreet klinkt als muziek in de oren.

Ze hapt naar lucht wanneer een golf van begeerte door haar heen slaat. Haar spieren trekken zich samen rond mijn paal en ik grijp haar heupen stevig vast, haar tot volledige overgave dwingend. Ze kreunt en steunt, kromt haar rug en geeft zich totaal aan me over tot ze een verrukelijke climax bereikt. "Nog..." hijgt ze. "Ik wil nog..."

Ik blijf hard op haar inbeuken. Ik weet niet of ze het kan verdragen. Niet omdat het pijn doet, maar omdat de hevigheid zo intens is dat het haar bijna in twee splijt.

Wanneer ik met een oerkreet mijn zaad diep in haar loos, verliest ze de controle en lijkt het even alsof ze zich in een andere wereld bevindt. "Maryam..." hoor ik haar in de verte mompelen. "Maryam, gebruik het amulet voor het te laat is."

Na de seks blijven we in elkaars armen liggen. Ik dommel langzaam in. "Stilte voor de storm." weergalmt het in mijn hoofd. Beelden van een brandstapel branden zich op mijn netvlies. "Maryam! Neeee!" Ik schrik wakker. Naast me ligt Marie als in trance voor zich uit te staren. "Gebruik het amulet..." mompelt ze.

Ik staar haar met open mond aan en geef haar een por. Ze kijkt verschrikt op en kruipt steviger tegen me aan. "Gaat het?" vraag ik haar. Ze knikt ja, maar ik besef dat ze nog altijd van de kaart is.

"Wat gebeurt er?"

"Wolf, ik weet het niet."

"Het amulet?"

Marie haalt haar schouders op. Ik zucht. "Ik vrees dat er maar één iemand is die ons kan helpen."

"Ik ga niet terug naar het kerkhof." klinkt het verschrikt. "Niet weer die zwarte weduwe."

Ik glimlach. "Ik dacht eerlijk gezegd aan je grootmoeder."

"Die is al even erg."

Ik schiet in de lach.

"Wolf, ze wilt je dood."

Haar woorden dringen tot me door. Ik heb moeite om het te geloven. “Zie jij haar in staat om iemand te vermoorden? Je eigen oma?”

"Ik weet het niet. Waarschijnlijk niet. Maar er staat veel op het spel. Dit is niet zomaar…"

"Ach schat, zo'n vaart zal het wel niet lopen."

Marie kijkt me hoofdschuddend aan. "Ok dan, maar we gaan dit voorzichtig moeten aanpakken."

"Zullen we dat tijdens het ontbijt bespreken?"

"Moet dat?"

"Je wilt er niet over praten?"

"Nee, het ontbijt. Kunnen we niet gewoon de hele dag in bed blijven liggen? Ik ben nog lang niet klaar met jou." Marie kruipt plagend bovenop me. Nog nooit heeft iemand me met zoveel liefde in de ogen aangekeken. Ze strijkt met haar vingers over mijn ongeschoren wang. "Ik hou van je Wolf. Ik verwacht niks terug, onthou dat." Haar ogen lichten op. Ogen waarin ik kan verdrinken en die exact haar stemming weerspiegelen.

"heb je enig idee hoe mooi je bent?" fluister ik.

Marie lacht. Ik voel haar dijen om mijn heupen klemmen. Haar zachte vochtige vrouwelijkheid strijkt langs de top van mijn harde opwinding wanneer ze plagend heen en weer beweegt. Dit is wie ze echt is. Een verleidelijke seksgodin, onschuldig en losbandig, sterk en prachtig.

"Wolf," fluistert ze kreunend terwijl ze met haar vingertoppen langs mijn lichaam gaat. Ik trek haar naar me toe om haar te zoenen. Tegelijkertijd trek ik haar met mijn handen naar beneden en duw ik mijn heupen omhoog. Wanneer ik in haar zachte warme lichaam dring, hoor ik haar hijgen. Ze glijdt over mijn heupen, berijdt me. Mijn hele lichaam verstrakt. Nee, het is te snel. "Ik weet niet hoelang ik dit kan volhouden," zeg ik schor. "Geef me een minuutje om..."

Maar Marie blijft bewegen, haar ogen gesloten en haar mooie gezicht in vervoering. Ze straalt van extase. Gehoorzamen is iets wat niet in haar woordenboek staat.

"Je voelt zo heerlijk aan," fluistert ze. "Zo lekker."

Ik voel haar spieren verstrakken en met een kreet geeft ze zich over aan haar orgasme. Meer heb ik niet nodig. Ik begraaf me nog één keer diep in haar en geef me ove aan mijn eigen climax die zo overweldigend is dat ik zwarte vlekken zie.

Het gejaagd geluid van onze ademhaling is het enige dat de stilte doorbreekt. Wanneer ik mijn ogen weer open, kijk ik in Marie haar heldere stralende blik en gelukkige gezicht.

"Ik denk dat we te laat zijn voor het ontbijt." lacht ze.

"Ik haal wel een broodje in de supermarkt hierlangs." reageer ik. "Ok, dan haal ik intussen wat extra kleren bij mij thuis."

"Blijf niet te lang weg, ik mis je nu al."

****

De supermarkt is een oud betonnen gebouw. Alles in de winkel ademt een kille sfeer uit: de TL-lampen aan het plafond, de ijzeren boodschappenkarretjes aan de ingang, de vergeelde reclameaffiches met koopjes aan de ramen en de slordig met koopwaar volgestouwde winkelrekken. Bediende van de maand is Valérie, meldt het prikbord. Het tijdschriftenrek is gevuld met kranten die met schreeuwerige koppen de aandacht willen vestigen op de aanslag op Charlie Hebdo van twee dagen geleden en de nog voortvluchtige daders.

Haastig doorkruis ik de winkel, bestel ik enkele verse broodjes in de bakkerij-afdeling, grits een fles champagne mee en blijf ik even voor het snoeprek staan.

Een donderslag knalt door de winkel, er klinken harde geweerschoten en hysterisch gehuil. Met grote passen baant een kleine zwarte man zich al schietend een weg door de winkel. Een rek drank wordt aan flarden geschoten, flessen springen kapot en wijn verspreidt zich als bloed over de vloer.

"Restez tous ici! Personne bouge! Hier blijven, niemand beweegt!" roept hij.

Enkele ogenblikken later braakt de supermarkt een stroom van huilende en roepende klanten uit, die over elkaar struikelend alle kanten op stormen. Een vrouw op hoge hakken slaat haar voet om, haar gil doet pijn aan de oren.

Binnen in de winkel nestelt een doodsbang meisje zich huilend in de armen van een oude vrouw. De overvaller loopt op hen af en trekt het kind aan haar haren naar zich toe. Hij slaat haar, gooit haar op de grond en schopt keihard met zijn boots tegen haar hoofd. "Laat dat kind met rust," roep ik. "Die heeft je niets misdaan."

De gangster kijkt me minachtend aan en heft zijn geweer op. Ik draai me om en spurt in volle snelheid door de winkel, een rayon door. Ik hoor schieten, kogels scheren rakelings langs mijn hoofd, maar ik blijf doorrennen. Een man voor mij wordt geraakt door een kogel die voor mij bestemd is, zijn gezicht spat uit elkaar.

Ik weet de nooduitgang aan de achterkant van de winkel te bereiken, maar die is afgesloten met twee hangsloten. Noodgedwongen daal ik de wenteltrap af die naar de kelder leidt. Rechts van mij bevinden zich de toiletten, waarin een vrouw zich verstopt heeft. Ze zit op de grond, ineengedoken met haar hoofd tussen haar knieën. Een medewerker van de winkel duwt een aantal klanten de vriesruimte in. Hij zet het koelsysteem af, doet het licht uit en sluit de ruimte af. Zelf snel ik het bureau van de manager in en verberg me in een kast.

In de winkel gaat het ijzeren rolluik met een knal naar beneden en daarmee wordt onze enige uitweg gebarricadeerd. Ik hoor voetstappen. Even blijft de overvaller bovenaan de trappen staan. Hij schreeuwt: "Tout le monde monte, je veux personne en bas! Iedereen naar boven! Ik wil niemand meer in de kelder."

Wanneer er geen reactie komt, begint de man langzaam de trap af te dalen, waarbij hij zijn lichaam tegen de muur gedrukt houdt en constant naar beneden kijkt om elke volgende trap goed te kunnen zien. Hij stapt op de koelruimte af, zijn kalashnikov in de aanslag. Ik besef dat er dringend iets moet gebeuren en grijp het amulet vast. "SATOR TENET ROTAS AREPO OPERA" mompel ik.

Wanneer de overvaller schiet, gaat het geweer niet af. Met een luide knal ontploft de patroon in de kamer van het wapen. Met een schreeuw laat de man zijn kalashnikov vallen en tast hij verschrikt naar zijn met bloed bedekte gezicht. Wat hij voelt is kleverig, nat en warm. Het wordt zwart voor zijn ogen en hij valt naar achteren. Met zijn achterhoofd raakt hij een radiator. Zijn schedel kraakt. De terrorist sluit zijn ogen en geeft zich over aan wat komen gaat. Laat mij maar sterven, is zijn laatste gedachte.

Wanneer een half uur later iedereen de winkel verlaat, komt Marie op me af gestormd. Ze valt snikkend in mijn armen. "Ik laat je nooit meer alleen." jammert ze. Ik sla zwijgend mijn armen om haar heen.

*** NIEUWSFLITS ***

Bij een gijzeling in een Joodse supermarkt in Parijs zijn vier gijzelaars gedood en vijf zwaargewonden gevallen. Ook gijzelnemer Amedy Coulibaly (32) is gedood. De man was rond 14 uur gewapend met twee machinegeweren de supermarkt Hypercacher, in de wijk Porte de Vincennes in het oosten van Parijs, binnengestapt. Hij opende het vuur en nam vervolgens een groep mensen gegijzeld. Aanvankelijk werd er vanuit gegaan dat er in de supermarkt vijf mensen werden vastgehouden, maar dat getal blijkt dus niet te kloppen. Hoeveel mensen er dan wel gegijzeld werden, is nog steeds onduidelijk. Verschillende getuigen, al dan niet gewond, konden wel meteen ontkomen.

De politie bevestigde eerder dat gijzelnemer Amedy Coulibaly betrokken was bij de schietpartij van donderdag in Montrouge, daarbij werd een jonge agente gedood.

****

Zin in een leuk gesprek over de verhaalreeks? Laat dan zeker een reactie achter of stuur me een mailtje ( emailadres vind je op mijn profielpagina )