.
Matthijs

Iedere keer weer weet Nelly me te verrassen. Ik was in het skaterswereldje al best wel vrije en vooral geile meiden gewend, maar deze dame kan er absoluut ook wat van. En wat ze nu doet, hoe ze schrijlings op me zit, tegen me aangeplakt, mijn pik diep in haar, ik kan mijn geluk niet op. Doordat ik me helemaal stil moet houden van haar voel ik heel goed de bewegingen van haar kutje, waarmee ze in kleine golfbewegingen mijn paal van de eikel tot de wortel bewerkt. Het voelt als een steeds terugkerende omhelzing, ik kan er niet over uit dat ze dat kan en me er nu helemaal gek mee maakt.


Op een gegeven moment maakt ze zich iets van me los en kijkt ze me aan, mijn pik nog steeds diep in haar verankert. ‘Lekker?’ vraagt ze dan. Lekker? Góddelijk is dit! Die meid maakt me helemaal gék hiermee, ik moet haar nu echt neuken. Als antwoord kan ik haar alleen maar aankijken, me diep bij haar naar binnen werken via die groengrijze venstertjes van haar. Dan geef ik haar als antwoord een zoen, een diepe tongzoen, waarbij ik me net als bij haar beneden zo diep mogelijk in haar boor. En dan neem ik een besluit, nu is het mijn beurt.

Vanwege het gladde bad sta ik voorzichtig op, met Nelly nog steeds op mijn pik. Behoedzaam leg ik haar daarna neer op de dikke badmat, waarna ik haar benen zo ver mogelijk spreid. Dan trek ik me bijna helemaal uit haar terug en stoot me dan in éen keer weer helemaal in haar. Het ontlokt haar een kreuntje en vanaf dat moment hoor ik dat iedere keer weer als ik in haar stoot. Hard en diep en liefst eindeloos lang paal ik haar, maar helaas zit dat eindeloze er niet in.

Ze is zo onwijs nauw en héet, veel te vroeg voel ik hoe mijn ballen zich opmaken om zich volledig in haar te legen. Tegen elkaar op kreunend pomp ik nog een aantal keren en spuit daarna alles wat ik in me heb in haar. En Nelly ontvangt het, open en wijd onder me liggend, haar ogen gesloten, volledig weggezonken in haar orgasme. Als ik leger dan leeg ben laat ik me na hijgend op haar zakken, waarna we nog lang zo liggen, ik in haar verzonken maar met een krimpende pik die zich al wel terugtrekt, Nelly nog steeds open en wijd onder me, om het moment zo lang mogelijk vast te houden.

Nelly

Die nacht doen we het nog enkele keren met elkaar, uitzinnig bijna, we kunnen maar geen genoeg van elkaar krijgen, en toch zitten we de volgende morgen zo fris als een hoentje aan het ontbijt. Het deed ons allebei goed, als door een flinke regenbui heeft de seks onze minds schoon gewassen.

Het is onze laatste dag hier, vanavond vliegen we terug. Ik ben er niet rouwig om, ik ben wel weer toe aan thuis. Bovendien is het erg druk geworden in het hotel, het kamermeisje vertelde al dat er in een van de grote zalen beneden een conferentie is over duurzaamheid. Het valt me mee dat die Amerikanen, nu Trump daar zo tegen is, nog aan dit soort dingen toekomen. Wie weet, misschien is er toch nog een toekomst voor dit land. Nou ja, ze bekijken het ook maar, in Europa gaat het niet veel beter, we hebben de handen vol aan onszelf.

Terwijl ik me dit zo zit te bedenken, kauwend op een croissantje, vraagt Matthijs: ‘en PA, onze laatste sessie straks, hoe pakken we het vandaag aan?’ ‘Ehm, weten ze al dat ik meekom? Volgens mij wordt zo meteen alleen jij opgehaald voor een afrondend gesprek, klopt dat?’ Matthijs haalt zijn schouders op: ‘klopt, hoewel ik geen idee heb wat er op programma staat. Maar éen ding week ik wel zeker, ik ga niet meer alleen, ik wil dat jij erbij bent.’ Prima, na het gedrag van Anthony gisteren had ik niet anders verwacht. Ik heb expres een nette spijkerbroek met daarop een wit shirt en zwart jasje aangedaan. Ook Matthijs heeft zich erop gekleed, hij trok weer zijn handmade pak aan, dit keer zelfs met een das.

We vormen een mooi setje, laat die arrogante Anthony nou maar weer komen, we kunnen hem aan! We bespreken uitvoerig hoe en het moment waarop Matthijs zijn claim op tafel legt. Daarbij blijf ik in principe op de achtergrond, het gesprek daarna moet maar uit moet wijzen waar dit toe leidt en of ik nog wat bij moet dragen. ‘En als ze afhaken,’ zegt Matthijs, ‘prima, dan vertrekken we en bekijkt ConnectPRO het maar.’ Ik zie aan hem dat het Matthijs, vergeleken met de eerdere dagen hier wel een relaxed gevoel geeft. Het is nu wel duidelijk dat die overname er wat hem betreft liever niet dan wel moet komen. Persoonlijk hoop ik dat hij daar geen spijt van krijgt, maar whatever, het is zijn business en ik ga hem zo goed mogelijk steunen.

Matthijs

De Amerikanen hebben eerder aangekondigd dat dit wat hen betreft een afrondende bespreking wordt en dat blijkt wel, de hele top van het bedrijf zit al in vol ornaat klaar als we arriveren. Bij binnenkomst in de vergaderzaal kijkt Anthony verbaasd op dat Nelly er ook bij is. Voor hij daarover echter iets kan zeggen stel ik haar aan de verzamelde heren voor als mijn toekomstige vrouw en dat we dit samen doen. Anthony hapt even als een vis op het droge maar doet er dan toch maar het zwijgen toe, waarna ik bij Nelly een klein glimlachje en een supersnel knipoogje zie. Die blik van verstandhouding raakt me op een vreemde manier diep, het jaagt een warm gevoel door mijn lichaam. Ik moet echt gaan uitkijken, ik word echt steeds gekker op haar, terwijl ik geen idee heb of zij dat ook zo voelt.

Dan roep ik mezelf tot de orde, ik moet mijn hoofd erbij houden. Nelly en ik spraken af dat we de Amerikanen eerst laten komen en dat doen ze dan ook prompt. Anthony houdt een ronkende inleiding, dat hij verheugd is dat Europese en Amerikaanse kennis en technologie elkaar steeds meer weten te vinden en vervolgens elkaar zo goed aanvullen. Daarom doet het hem zo’n plezier dat hij namens de hele Board en raad van commissarissen van ConnectPRO een ‘substantieel hoger’ eindbod op tafel kan leggen voor overname van Matthijs zijn bedrijf. ‘Maar liefst tweehonderdvijfentwintig miljoen dollar wordt er nu geboden’, aldus Anthony.

Ik realiseer me meteen dat deze laatste verhoging een sigaar uit eigen doos is, omdat hun eerdere bod in euro’s was, maar dit keer dus in dollars. Lekker dan, de dollar zakt steeds verder weg ten opzichte van de euro en is op dit moment nog maar vijfentachtig eurocent waard. We kijken elkaar aan en ik zie aan Nelly dat zij zich dit ook bedenkt.

Het valt me op dat Anthony zich toch al met al minder arrogant opstelt dan gisteravond en dat hij nu ten minste benadrukt dat de door mij ontwikkelde kennis en technologie van grote waarde zijn voor hun netwerk. Als hij is uitgepraat en verwachtingsvol naar me kijkt begrijp ik het signaal en neem ik het woord. Ik begin door het door Anthony geschetste belang van de intercontinentale samenwerking te onderschrijven en dat die om meer vraagt dan alleen maar een kale overname. Bij dat laatste zie ik al wat fronsende gezichten, mooi, het kwartje valt direct. Ik orden mijn papieren, puur om mezelf tot rust te manen, maar ook om de spanning een beetje op te voeren.

Dan leid ik mijn claim in: ‘Kortom, mijne heren, het doet me deugd dat de Ceo van ConnectPRO zo de nadruk legt op uitruil van kennis en technologie tussen Europa en Amerika, en op de onderlinge betrokkenheid die dat vraagt. Ik kan dat alleen maar onderschrijven. Juist vanwege die noodzaak van een blijvende betrokkenheid hebben mijn aanstaande echtgenote en ik nog eens goed een en ander overwogen. Daarbij kwamen we tot de conclusie dat er geen sprake kan zijn van een overname, omdat die haaks zal staan op die gewenste synergie van elkaars knowhow. Om die reden is voor ons juist een verdergaand belang in ConnectPRO meer gewenst is. Dit innovatieve project dat nog maar in de kinderschoenen vraagt namelijk om meerjarige betrokkenheid en daarvoor ga ik u een voorstel doen.’

Het doet me deugd dat de gezichten van deze mannen inmiddels een gespannen verwachting tonen. En dan leg ik mijn driedubbele claim op tafel, de aankoopsom van een kwart miljard in euro’s, de aandelen met een waarde van nog eens een kwart miljard en tot slot de functie als projectleider met bijbehorend salaris. De monden van de heren vallen nog net niet open, maar als dit eenmaal tot ze doordringt gaan ze los. De claim zou de waarde van de inbreng ver te boven gaan, een Europees belang in een Amerikaans bedrijf is niet de ontwikkeling die men voorstaat, ConnectPRO heeft voldoende knowhow in huis om na overname het product verder door te ontwikkelen, en ga zo maar door.

Nelly

Het verloopt precies zoals Matthijs al verwachtte, ze willen er niet aan. Met hun vijven praten ze op hem in om hem van gedachten te doen veranderen, waarop wij -elkaar aanvullend- steeds weer de argumenten uiteenzetten waarom juist blijvende participatie zo belangrijk is. Samen komen we immers verder dan ieder voor zich, zo is ons parool. We raken echter geen stap verder en na een half uur begint het gesprek in rondjes te draaien, we komen steeds weer bij het beginpunt van onze argumentatie uit. Als we elkaar op een gegeven moment aankijken knikt Matthijs, waarna hij aangeeft dat hij tot een afronding wil komen: ‘heren, over enkele uren vliegen wij terug naar huis. Mij dunkt dat we helder hebben gemaakt dat we open staan voor een transactie en onder welke condities. Het woord is nu aan jullie, ik geef jullie dan ook graag in overweging om het er intern nog eens goed over te hebben.’

En voor de heren het zich goed realiseren staan we op en nemen we afscheid. In de limo gaan we dicht bij elkaar zitten en houden we ons verder stil, het napraten komt wel in het hotel. Eenmaal op onze kamer trekt Matthijs me tegen zich aan, tilt me op en draait me dan in het rond. ‘Wauw Nelly, wat ging dat tof, een super gelikt koppel waren we.’ Ik moet lachen om zijn blijdschap, het is nu wel duidelijk dat Matthijs dit als een last beleefde en dat die nu van hem is afgevallen. We zoenen elkaar langdurig maar als Matthijs dan aan mijn kleren begint te plukken houd ik die boot even af. Het is het inpakken geblazen, over een uur worden we opgehaald, straks vliegen we al terug en voor die tijd moeten we ook nog een hapje eten.

Uren later zitten we weer naast elkaar in het vliegtuig, opnieuw businessclass, een tikje uitgeblust nu de spanning van ons is afgevallen. Op een gegeven moment zie ik dat Matthijs wat aan zijn ring zit te draaien, peinzend, diep in gedachten. Het doet me eraan denken dat we nu eigenlijk niet meer hoeven te doen alsof en met enige tegenzin haal ik zijn ring van mijn vinger. Dan leg ik mijn hand op die van Matthijs, vouw hem open en leg de ring daarin. Hij kijkt me met grote ogen aan, verbaasd, maar dat niet alleen. Ik zie iets wat daaronder ligt. Verwarring? Pijn? Had hij iets anders voor ogen? Loop ik weer te hard van stapel?

‘Die hebben we niet meer nodig, toch?’ zeg ik dan, alsof ik mezelf wil verontschuldigen hiervoor. Maar het leed is al geschied zo te zien. Matthijs klapt dicht, kijkt me even heel intens aan alsof hij toch iets wil gaan zeggen, maar sluit dan zijn ogen en doet of hij gaat slapen.

Matthijs

Precies op het moment dat ik me zit te bedenken hoe Nelly en ik verder kunnen gaan, hoe ik haar zou kunnen vragen om deze quasy relatie écht te maken, geeft ze me die ring terug. Daarbij zegt ze ook nog eens dat die nu niet meer nodig is. Geen idee of die meid beseft wat ze doet. Na deze superfijne dagen, waarin we voor mijn gevoel niet alleen elkaar leerden kennen maar ook al echt naar elkaar toegroeiden, terwijl we ook nog eens de beste seks ever hadden, zorgt haar opmerking ervoor dat ik me volledig afgewezen voel. Het trekt me in éen klap onderuit en het enige wat ik me voor nu kan bedenken is me helemaal af te sluiten. Ik doe of ik ga slapen en draai me van haar af.

Genieten van deze luxe is er helemaal niet meer bij en de reis lijkt eindeloos lang te duren. Steeds als ik even mijn ogen opendoe kijkt Nelly me met haar groene kijkers aan, bezorgd, maar ook een beetje bozig, tot ze het niet meer binnen kan houden. ‘Wát nou Matthijs. Ben je ineens verleerd om te praten? Het ís toch zo dat we deze hele toestand alleen maar op touw hebben gezet om jou in Amerika in een goede positie te brengen? Dat is nou toch klaar?’ Ja zeker is dat klaar, maar al het andere niet. Nou, ze bekijkt het maar, ik ben dit gecompliceerde gedoe behoorlijk beu en verlang naar mijn rust.

Nelly

Tegen de tijd dat we landen zijn we allebei zo gespannen als het maar kan, echt, ik wou dat ik hier nooit aan begonnen was. Natuurlijk ben ik met het teruggeven van die ring weer te hard van stapel gelopen, maar oké, wat moest ik dan? Wachten tot Matthijs hem terugvroeg? Nou, mooi niet, ik hou liever de eer aan mezelf, ik heb al ooit de pin op mijn neus gehad en dat zal me nooit meer overkomen. Ik heb echt nog enkele keren geprobeerd met Matthijs te praten maar hij wijst me consequent af. Nou dan maar niet. In de aankomsthal op Schiphol geef ik hem als afscheid een vlugge zoen op zijn wang en weg ben ik, woest weg stampend. Ik heb het er even mee gehad, hij mag z’n taxi alleen hebben en neem wel in mijn uppie de trein terug naar Amsterdam.

Matthijs


Als ik haar in de menigte zie verdwijnen weet ik dat ik haar eigenlijk achterna zou moeten gaan. Maar ik doe het niet, alsof ik in een zoutpilaar ben veranderd sta ik haar na te kijken, tot ze in de mensenmassa is opgegaan. Eenmaal achter in de taxi gezeten realiseer ik me dat dit weer het oude patroon is. Ik doe altijd heel stoer, dat ik makkelijk meiden in mijn bed krijg, wat ook wel zo is. Maar als het erop aankomt of we ‘misschien, heel misschien aan een relatie zouden kunnen beginnen’ geven ze nooit thuis. Alsof ik alleen maar een mooie toyboy ben, waar je even plezier mee hebt en die je dan gedag zegt…


Liefs,
Zazie
.