Woestijnkoorts

Wanneer je alles in je leven voor elkaar hebt, zoals ik, heb je weinig te klagen.

Dat is althans de mening van veel mensen om mij heen. “Jij moet je mond houden!” krijg ik vaak te horen wanneer ik op een verjaardag of een borrel zeg dat het niet altijd feest is, zelfs al heb je geld, succes, een prachtig huis en een mooie vrouw.

We lijken erg gelukkig samen, en goed beschouwd zijn we dat ook, maar niemand weet dat Laura en ik een groot geheim meedragen. Er is iets gebeurd waar we met niemand over spreken. De schaamte is te groot en er staat teveel op het spel als ons verhaal uitlekt. We hebben dus een afspraak: wat gebeurde in Namibië, blijft in Namibië.

Ik hou mijn mond, zij houdt haar mond.

Tot ik onlangs bedacht dat ik mijn verhaal ook anoniem kwijt kan en dat het goed voor me zou zijn om mijn gedachten op papier te zetten. Laura weet van niets. Daarom heb ik haar naam veranderd en gekozen voor een site als deze. Lees mijn verhaal en wordt deelgenoot van ons geheim.

Ik ben een man van 48 jaar en werk op de HR afdeling van een groot academisch ziekenhuis in de randstad. Daar ben ik verantwoordelijk voor de functioneringsgesprekken met de medische staf. Laura heb ik daar ontmoet, kort na de scheiding van mijn eerste vrouw, die per sé een kind wilde, ondanks mijn onvruchtbaarheid. Die na 15 jaar huwelijk wegging met een ander om een maand later zwanger te zijn.

Op mijn werk werd ongeveer rond die tijd de afdeling neurochirurgie uitgebreid en er moest nieuw laboratoriumpersoneel worden aangetrokken. Eén van hen was Laura. Ik viel onmiddellijk voor deze mooie, 30-jarige onderzoekster. Ik hou van slimme vrouwen, prettig om mee te werken en sexy door hun intelligentie.

Als ze dan ook nog, zoals Laura, een aantrekkelijk uiterlijk hebben ben ik snel om.

Zij bleek ook nogal van mij onder de indruk. Binnen drie maanden woonden we samen en we zijn nu alweer twee jaar getrouwd. Dat ik haar geen kindjes kan geven vond ze geen bewaar.

Het hebben van een mooie jonge vrouw is soms vermoeiend als we een restaurant of kroeg binnenstappen waar de luidruchtige tafels verstommen tot gefluister en de hoofden onze kant op draaien. Laura is wat je noemt “foxy”. Ze is met haar 1.64 m. niet groot, maar ze heeft een sportief lichaam, een gave huid, kleine ronde borsten en een sensuele motoriek. Een brunette met halflang haar, strak geknipt. Op haar voorhoofd een hoge pony, daaronder twee felblauwe ogen. Een moderne Cleopatra. In haar witte doktersjas is ze een charmante verschijning. 52 kilo begeerlijkheid. Als ze lacht doet ze mannen én vrouwen smelten.

Al kort na het begin van onze relatie ondekte ik dat ze ondanks haar uiterlijk weinig ervaring had in de liefde. Ze komt uit een zwaar christelijk nest -haar vader was dominee- en tijdens haar jeugd was seks een groot taboe. Er werd niet over gesproken. Ik heb haar moeten leren om zich bloot te geven, beetje bij beetje. Het duurde lang voordat we de eerste keer gemeenschap hadden. We woonden toen al samen. Ik merkte al snel dat ze van nature een perverse voorkeur heeft. Er moet vroeger in dat predikantengezin één en ander voorgevallen zijn, denk ik wel eens. Bij Laura is het alles of niets. Je moet bij op de juiste knop drukken en ze houdt ervan gedomineerd te worden. Ik ben daar zelf niet zo van. Al met al was ons seksleven niet slecht, al zou het wat haar betreft wel eens wat bruter mogen.

We trouwden in november 2011. Kort daarna vertrokken we op huwelijksreis naar Zuid-Afrika en Namibië. Een geweldige trip. We zagen de mooiste natuur, ontmoetten bijzondere mensen en hadden de tijd van ons leven. We belandden tegen het eind van onze reis in Nauklunft-Park in de westelijke woestijn van Namibië. Daar zouden we nog een vijftal weken zonvakantie genieten in een afgelegen resort.

De romantische reis kreeg na twee weken een bizarre wending.

Ons verblijf was een vijfsterren-resort in de verlaten Namib-woestijn. Een prachtig gebied. Overdag eindeloos zonnig en ’s nachts oorverdovende stilte en absoluut duister om je heen. De bediening was charmant en professioneel.

Er was een zwembad, een fitnesszaal met airco en een sfeervol restaurant in de open lucht. We waren op dat moment de enige gasten. Het was op het decadente af.

‘s Morgens met een gids de prachtige woestijn in, wilde dieren fotograferen, de Himba bevolking bezoeken en je vergapen aan prachtige zandformaties vanuit een helikopter. ’s Avonds terug naar de kamer voor een koele douche, een schone blouse en een glas champagne.

Op een dag kwamen we terug van een korte safari toen er een grote groep bij ons resort was gearriveerd. Er stonden stoffige Landrovers buiten het hek en er liepen mannen rond op de binnenplaats.

Toen we dichterbij kwamen zagen we dat het soldaten waren. Ze waren gekleed in khaki uniformen en droegen wapens en rugzakken. Hun kleding en gezichten waren bedekt met een rode stoflaag, gevolg van hun rit door de woestijn.

Ze liepen heen en weer tussen de auto’s en hun barak aan de rand van het terrein,

een eenvoudig lemen gebouw met golfplaten dak dat schril afstak tegen de luxueuze villa’s waarin wij als toeristen ons verblijf hadden.

Toen we in onze open Jeep het hek doorreden werden we aandachtig opgenomen. De mannen stopten met uitladen en keken aandachtig hoe Laura uit de achterbak klom en met een sprongetje op de grond belandde. “Hi there!” groette ze lachend. De oudste, die blijkbaar de leiding had stapte op ons af. Hij haalde een mouw langs zijn gezicht en veegde zijn blauwzwarte gezicht tevoorschijn. “Yes Madam?” antwoordde hij half vragend.

Indringend keek hij mijn vrouw nog even aan terwijl de mannen om hem heen verwachtingsvol mijn kant uit draaiden. “Hello, How are you?” bracht ik houterig uit. Wat is zij hier toch oneindig veel beter in, dacht ik, nadat er nauwelijks op mijn groet was gereageerd.

“Where are you from?” baste er een. Een ruim 2 meter lange, brede neger, met een ontzagwekkende schouderpartij en enorme handen. “Holland, Huizen!” antwoordde mijn vrouw terwijl ze naar hem toe liep en haar hand uit stak.

Ik telde de soldaten. Met inbegrip van de mannen die nog buiten liepen waren het er zestien. Hun leeftijd was moeilijk in te schatten, maar nu we dichterbij waren bleken de meesten jonger dan ik eerder dacht, zeventien, achttien hooguit.

De grote, hij leek een jaar 25, had Laura’s hand gepakt en knikte nu mijn kant op. “You seen elephants Sir?” vroeg hij me. “No, no, not today, they hide for the tourists I think, haha!” grapte ik nerveus. Ik keek hoe zijn neusgaten open en dicht gingen, de hand van mijn vrouw nog lag altijd in de zijne. Hij snoof haar geur op. Zij had het door en keek naar de grond. “We have to go now.” Ze draaide zich van hem af, pakte mijn arm en trok me mee naar ons huisje. “My name Charlie!” riep hij haar na. “Laura! Nice to meet you!” antwoordde ze zonder om te kijken.

“Wat een types joh!” klonk het geïmponeerd toen ze even later onder de douche stapte. Ik zat op het bed en trok mijn schoenen uit. “Tsja ik weet niet, politie of het leger. Beetje vaag in dit soort landen.”

“Wel een prettig idee, met al die beesten hier. Beetje beveiliging kan geen kwaad!” Al sinds onze aankomst vond ze het een beetje te stil hier, zo alleen in de woestijn. Ik sprong na haar onder de douche, droogde me vluchtig af en zakte naast haar neer op het kingsize bed. Binnen vijf minuten doezelden we weg. Een dutje voor de maaltijd.

Een uur later werd er aangeklopt. Door de houten lamellen keek ik schuin op de grond buiten en zag drie paar soldatenschoenen. “Yes?” informeerde ik, de deur op een kier geopend.

“Sir, you and wife come and dinner with us tonight Sir?”

“I don’t know, ehh…I ask my..”

“Is goed joh, dat is toch aardig” klonk het vanaf het bed. Eén van de mannen duwde nieuwsgierig zijn hoofd om de hoek van de deur en probeerde een glimp van mijn vrouw op te vangen: “You come dinner with us miss?” Ik duwde hem gedecideerd terug naar buiten. Beetje vrijpostig waren ze, deze gasten.

Buiten werd het snel donker. De avonden op deze breedtegraad zijn kort. Het is dag, dan stort de zon neer en vijf minuten later is het nacht. We liepen samen naar de sfeervol verlichte tafel midden op het centrale terrein van ons resort. Ik in een linnen broek en een wit shirt. Laura op teenslippers. Een zomerjurkje in tijgerprint dwarrelde om haar heen. Haar rug was bloot. Het haar opgestoken met een plastic clip. Ze droeg een zwart behaatje. Ik zag haar billen, de structuur van een wit kanten broekje. Rond haar kuiten wolkte stof in een tegenlicht van fakkelvuur terwijl ze voor me uit slofte.

“Haaa…” zuchtte ze terwijl ze de avondlucht opsnoof. “Zin in een borrel heb ik.”

Aan tafel waren de soldaten al begonnen aan hun maaltijd. Flessen drank gingen rond. Onze plek was vrijgehouden door Wandu, een opgeschoten joch van dertien jaar. Wandu was onze steun en toeverlaat ter plekke. Laura vond hem schattig. Zodra je hem riep kwam hij discreet aangesneld. Altijd met een gulle lach. Hij sprak goed Engels en ging gekleed in een kostschooluniform. Hij had humor en ook ik mocht hem graag. Ook hij liet zich niet onbetuigd van zijn sympathie voor ons, al kan dat ook gelegen hebben aan de gulle fooi die ik steevast in zijn handen drukte na weer een daad van smetteloze dienstverlening.

Laura en ik namen plaats en bestelden allebei een whisky.

Mijn blik dwaalde langs de tafel. Alle soldaten waren fris gedoucht en droegen schone uniformen. Ze praten en lachten in een taal die ik niet kon plaatsen. Meer noordelijk dan zuidelijk Afrikaans.

Gedurende de avond werden we deel van het gekrakeel doordat ik in gesprek raakte met de man naast me, een officier zo te zien en iets ouder dan de rest. Laura sprak geanimeerd met twee kerels tegenover haar, die duidelijk meer gedronken hadden dan wij. Tot mijn verbazing spraken ze tegen ons vrijwel allemaal verstaanbaar Engels.

Intussen aten we. Minder uitgebreid en eenvoudiger dan de avonden ervoor. Aardappelpannekoek met groente en vlees. Onze glazen werden in hoog tempo bijgevuld en de stemming kwam er goed in.

Het werd helemaal gezellig toen één van de jongens een lang snaarinstrument pakte en een soldatenlied inzette. Er werd luid gejoeld en naar ons gewezen tijdens het refrein. Waar het lied over ging weet ik niet, maar wij waren de pineut, zoveel was duidelijk. Er volgden meer liederen terwijl de avond verstreek. Ze hadden de grootste lol.

Er dook iemand naast me op.“You happy sir? You want iboga sir” werd me gevraagd terwijl mijn glas andermaal werd gevuld. Zonder te overleggen drukte hij een soort pulp uit een rolletje in de palm van mijn hand. “You must suck this up. Makes you strong man sir!” Ik keek naar het goedje in mijn hand, rook eraan. Het geurde zoet maar smaakte bitter toen ik het oplikte. “Haha, you drink, not good taste!” duwde een ander mijn glas in mijn handen. Ik wilde de gulle gever danken, maar hij stond met zijn rug naar me toe, voorovergebogen naar Laura die ook haar portie kreeg. “Kijk je wel uit schatje, je weet niet wat het is…” sprak ik tegen de rug. “Het is voor mijn werk, schatje, onderzoek weet je wel.” Grapte ze terug.

Ik voelde me prima toen ik opstond om even te plassen, maar de drank had inmiddels zijn uitwerking en ik waggelde weg van het licht naar de schaduw achter de barak. Alles suisde terwijl ik mijn blaas leegde. Ik keek in het duister en ontwaardde grote grijze vlekken. Ze leken te bewegen. Toen ik langer keek zag ik dat er olifanten liepen. Ze schuifelden heen en weer in het schaarse licht van de vuren achter me. Ik keek omhoog naar de sterren, plaste en luisterde naar het gezang en gelach aan de tafel. Ik herkende de zware stem van Charlie en die van Longa en Tailor, met wie ik de halve avond had zitten zuipen. Daartussen soms Laura’s lachen. De enige vrouw in de wijde omtrek hier. Kilometers woestijn om ons heen. Zij had het naar haar zin, dus ik ook.

Ik besloot het duister in te lopen. Een euforisch gevoel overspoelde me. Alles leek samen te komen. Ik zag alle dingen dichtbij maar ook ver weg, onbereikbaar en aaibaar tegelijk. De grijze kolossen voor me losten op in het donker. Achter me golfde het geluid; lachen, een fles die kapotviel. De nachtelijke woestijnwind blies dwars door me heen. Maakte alles zacht en warm, trok als een fohn langs mijn ruggegraat omhoog. Ik voelde me fantastisch, tijdloos en jong. Alles was opeens fysiek. Iedere spier in mijn lijf trilde van opwinding. Mijn neus stond open. Zo had ik me nog nooit gevoeld. Aards en geil. Als een oermens. Jagen, vreten, neuken, slapen. Afrika!

Ik bleef nog een aantal minuten zo staan toen het geroezemoes achter me verstomde. Er gebeurde iets aan tafel. Ik draaide me om. Kon het niet goed zien. Voorbij een meter of vier was de scherpte weg uit mijn blik.

Ik sloot mijn ogen en probeerde te bepalen wat er plaatsvond. Er was gefluister, er was opwinding. Iemand lachte. Daar doorheen, in onvervalst Nederlands: “oh jee! Ha!”, verbaasd maar ook geamuseerd. Zo stond ik nog een minuut of tien naar het schijnsel te staren. Er was beweging, vage vlekken. Gejoel. Weer een gilletje.

Ik begon waggelend terug te lopen. Terug naar de vlammen, de drank, de mannen en mijn vrouw. Toen ik in het schijnsel opdook werd ik opgemerkt door twee jongens aan de linkerkant van de tafel. Ze stonden op en liepen op me af. Alles draaide voor mijn ogen.

De twee, Tailor en een nadere jongen die ik nog niet eerder had gezien ondersteunden me en hielpen me naar mijn stoel. “You o.k. Sir?” vroeg Tailor met dubbele tong. “Yeeepfff…” bracht ik uit. “where is my wife?” Ik zag haar nergens meer. Aan tafel aangekomen keek ik om me heen. Ruim de helft van de mannen was verdwenen. Laura’s bord en glas stonden er nog.

Ik had het bloedheet. Tailor schonk water in mijn glas. “Thanks,…thank you…” Ik dronk gulzig. Wat een dorst opeens. Ik zweette me kapot. Grijnzend pakte de andere jongen een servet van de tafel en gooide het in mijn schoot. Ik depte mijn voorhoofd en veegde mijn nek droog. Met het servet voor mijn mond keek ik beide mannen aan. “Where is my wife? Has she gone to sleep?” Ze staarden zwijgend terug en wisselden een blik van verstandhouding met elkaar, waarna Tailor grinnikend opstond en wegslenterde naar de slaapzaal. Ik begreep het niet, liet mijn handen zakken en staarde naar het klamme doekje. Het was geen servet zag ik nu. Het was Laura’s kanten broekje.

Op twee snurkende jongens na was iedereen van tafel weggelopen. Ik keek nog steeds verdwaasd naar het kledingstukje in mijn handen. Het werd kouder nu de fakkels doofden. Wandu ruimde de borden en glazen af en keek me zwijgend aan. “Sir,…you must go, your wife…” sprak hij bezorgd. “Have you seen her, Wandu?” “I don’t know sir.” Hij maakte zich stil uit de voeten.

Al het overige personeel was al vertrokken of naar bed. Ik voelde een rilling bij de gedachte dat ik geen idee had wat er gebeurde. Er was iets aan de hand, maar wat? ‘Ze ligt gewoon in bed natuurlijk’, dacht ik. Als een lamme chimpansee schuifelde ik richting ons huisje. Er brandde licht binnen en de airco loeide, maar de deur was op slot. Ik klopte aan. Ze lag natuurlijk half in coma. Ik liep om naar de achterkant om door de blinden naar binnen te gluren. Ook in de slaapkamer brandde licht, maar de kamer was leeg en het bed lag er onberispelijk bij. Bloemetjes op het kussen als de avond ervoor. Snoepjes in gekleurd papier op onze nachtkastjes.

Ik fluisterde haar naam. Geen reactie. Ik riep haar. Eerst zachtjes, toen harder. Ik flipte een beetje. Waar was ze verdomme?! Toen ik nogmaals haar naam riep, hard over het terrein, klonk een “psst” vanuit de richting van de slaapzaal van de soldaten.

Ik herkende het silhouet van Wandu. “Overthere sir.” Hij wees naar de barak.

Ik liep naar de deur van het verblijf en duwde hem naar binnen. Nog steeds met een blurry blik en bovendien verblind door het TL-licht schoof ik door het voorportaal.

Er kwam een jongen de gang op. Ruw drong hij langs me en verdween naar buiten. Ik liep de ruimte in vanwaar hij was gekomen. Stapelbedden aan iedere kant. Een linoleum vloer. Bij ieder bed een locker. Er stonden wapens tegen de muur en overal lag kleding en troep. Het rook er naar zweet, bier en rook.

Midden in de zaal bescheen de enkele lamp aan het plafond een merkwaardig tafereel.

Er stonden acht soldaten in een kleine kring. Grotendeels ontbloot. Zwartglanzende mannenlijven in het kale licht. Er werd niet gesproken. Ik herkende Charlie. Hij stak ver boven de rest uit en zag me als eerste.

Hij wenkte “Aah, mister, come, come, look! A wild animal!”

Binnen de focus van mijn blikveld nam ik beweging waar in de kring. Er bewoog daar iets. Een zacht snuivend geluid. Hadden ze een beest gevangen? Ik herkende vaag een tijgervel. De kring werd groter om mij een blik te gunnen op het onderwerp van alle aandacht. Wat ik zag tartte mijn verbeelding

Laura zat op haar knieën midden in de kring. Ik zag de achterkant van haar hoofd. Het langzaam wiegende haar hing los. De plastic clip bungelde er nog aan. Ik draaide om haar heen. Zag een deel van haar gezicht, de ogen gesloten. Het tafereel drong langzaam tot me door.

Ik zag haar kleine, verzorgde handen. De slanke vingers met de glanzend rood gelakte nagels. In een licht geknepen greep omvatten ze Charlie’s onwaarschijnlijk grote lul. Haar duim en wijsvinger raakten elkaar niet en deden het werk. De overige vingers stonden in een waaier iets omhoog. Ik zag de trouwring met het kleine diamantje. Het leren armbandje met het ivoren olifantje, dat ik die ochtend op de markt voor haar kocht. Het zwiepte om haar pols. Soepel schoof ze de zwartgerimpelde huid op en neer.

Ik zag haar mond. De mond die mij zo vaak verleidde als ze praatte, naar me lachte of me begroette met een kus. Die vanmiddag nog in bekakt Engels tegen Wandu sprak. Vanavond voor de spiegel met rode lipstick sensueler was gemaakt. Die mond werd nu gevuld door Charlie’s stijve lid, zijn eikel op haar tong, haar lippen gesloten om de schacht, terwijl haar hoofd ritmisch van voor naar achter bewoog. Een vreemd soort opwinding kwam over me. Mijn ademhaling versnelde. Ik had een hartslag van 160 en het koude zweet stond in mijn nek. Ik voelde een erectie opkomen. Mijn Laura pijpte een wildvreemde zwarte man. Ik stond erbij en keek ernaar.

Haar vrije hand bracht ze als een kommetje omhoog. Ze woog er voorzichtig zijn scrotum in, krabbelde door het korte kroeshaar en masseerde zacht de zware ballen. Ze opende even haar ogen. Keek omhoog. “Look who is here miss.” mompelde Charlie waarna ze haar hoofd mijn kant uit boog. Even een twinkeling in haar blik, waarna ze zich weer op Charlie richtte.

Nadat ze kort had gelost en met een fluitend geluid naar adem had gehapt slokte ze zijn mannelijkheid weer gretig op. Wat me fascineerde was de concentratie waarmee ze hem bevredigde. Ze had ongetwijfeld nog nooit eerder zo’n grote kerel in haar mond gehad, en zag het als een opdracht leek het, om deze eens vakkundig af te zuigen. Alsof ze indruk wilde maken op de anderen in de kring, die zich vergaapten aan deze mooie blanke vrouw en haar smeerpijperij. Haar handelen werd met bewondering gade geslagen.

Het ging zo nog een kwartier door. Soms stopte ze even, likte haar lippen, spuwde op de donkere eikel, rekte haar nek even en ging weer verder. Al die tijd stond ik gebiologeerd naar haar te kijken. Mijn blik verschoof naar Charlie. Hij had iets soevereins; keek voor zich uit als overwinnaar, een tevreden trek om zijn mond.

Een paar uur geleden maakte hij kennis met deze Nederlandse toeriste. Nu likte ze zijn lul. Die sukkel naast hem had haar er heus niet van kunnen weerhouden, want mevrouw had aan tafel al haar intenties getoond, opgewonden van de drank, haar orgaan gezwollen en verhit door de iboga. Toen haar man even verdwenen was had ze zijn hand onder tafel getrokken er speels haar broekje in gedrukt, waarna ze een klap op tafel gaf en luid om whiskey riep. Hij had het kirrende vrouwtje opgepakt en resoluut naar de barak ontvoerd.

Ik zag dat Charlie ging klaarkomen.

Hij kreunde en zijn adem versnelde. Hij pakte haar hoofd vast en duwde dieper. Ze protesteerde licht en liep rood aan. Een zweetdruppel parelde langs haar slaap. Tranen sprongen in haar ogen.

“Easy man!” siste ik. Charlie hoorde me niet. Zijn ogen draaiden weg en hij versnelde. Hij greep haar anders vast. Zijn ene hand ging om haar achterhoofd, de andere klemde hij onder haar kin. Hij nam de leiding en trok haar hoofd heen en weer over zijn paal.

Ze kreunde ontzet, zette haar handen tegen zijn dijen en duwde van zich af. Haar gesmoord protest had geen zin. Hij stootte en stootte en kwam grommend klaar. Met drie, vier pulserende bewegingen pompte hij zijn ballen leeg in haar keel.

Zijn schouders gingen hijgend op en neer. Nog steeds hield hij haar hoofd in een ijzeren greep. In haar linker neusgat bolde een belletje snot. Ze stikte bijna, rukte haar hoofd los en kokhalsde. Rond haar mond een vieze trek. Ze leunde op haar handen, stak haar ellebogen naar buiten en boog haar hoofd naar de vloer. Als een kotsende kat spuwde ze een kwak zaad op het zeil. Ze zakte opzij. Een arm gestrekt. Haar knieën waren rood. Het was stil geworden in de zaal.

Ze smakte haar lippen en lodderig keek ze omhoog. Een lachje speelde om haar mond “Hi Charlie. Nice to meet you again…” brak ze de stilte. Gelach vulde de zaal. Ik had het idee dat iedereen inmiddels binnen was. Er stonden zestien jonge zwarte mannen te kijken naar mijn vrouw die nu wankelend opstond en mijn kant op liep. Ik zag dat drank en drugs bij haar hun uitwerking hadden en vond het genoeg. Ze hadden hun plezier gehad.

Laura viel als een vaatdoek tegen me aan. “Ooh, shit, schatje…pffff. Ik dacht effe dat ik out ging zeg. ” “Kom lieverd, wegwezen hier.” antwoordde ik en legde haar arm om mijn schouder. Ze trok haar jurkje recht en sleepte zich met me mee richting de deur. “Waar is me onderbroek, schatje?” murmelde ze

Bij de deur stond Longa, zijn armen over elkaar. “End of party, Miss? You enjoy?” Het klonk grimmig. Hij maakte geen aanstalten om opzij te gaan toen ik mijn hand op de deurklink legde. “Please Longa, we go to bed” probeerde ik.

“No no! No sleep! Party with Miss!” Er kwam bijval van de anderen. De mannen dachten er anders over dan ik. We werden uit elkaar gehaald. Ik werd door drie man tegen de muur geduwd en Laura moest meekomen naar het midden van de zaal. Er werd een tafel onder de lamp geschoven. Ik keek naar Laura. Make-up vlekte uit onder haar ogen. Ze maakte een wat ontredderde indruk en keek wazig om zich heen.

Er kwam een goedkope ghettoblaster tevoorschijn. Gerommel met cassettebandjes en even later klonk harde muziek. Wereldmuziek van een lokale popheld.

Mijn vrouw werd opgetild en op de tafel gezet. De lamp luttele centimeters boven haar hoofd. Ze kneep met haar ogen in het felle licht. “Dance miss, dance!” klonk het. Ze giebelde en liet een binnensmondse boer. “Yes, let’s dance!” zei ze zacht. Op het ritme van de marimba draaide ze haar heupen. Haar handen in haar zij. Ze schoof haar bh-bandjes omlaag en gleed met haar handen langs haar lijf. Glimmend van het zweet, met de haren half nat slingerend om haar hoofd en de verlopen oogmake-up had ze een bijzonder sexy uitstraling. Er werd geklapt en geschreeuwd toen ze het jurkje tegen haar bovenbenen drukte en het klauwend met haar vingers liet opkruipen terwijl ze door haar hurken zakte. Het harde bovenlicht scheen door de stof en liet in een gele gloed tussen haar benen heel even haar kutje zien. Ik werd nog altijd vastgehouden en probeerde me los te worstelen. Ik wist waar dit heen ging en was er klaar mee. Mijn gijzelnemers overlegden kort in hun eigen taal, lachten en één van hen liep de deur uit. Buiten hoorde ik hem naar iemand roepen en hij kwam weer binnen.

Intussen zag ik dat een aantal soldaten, waaronder Charlie, op hun bed hadden plaatsgenomen en de dansvoorstelling volgden onder het genot van drank en sigaretten.

Ik keek weer naar haar. Ze had haar ogen dicht en bewoog haar lichaam soepel op de muziek. Ze wreef over haar borsten, reikte onder haar jurkje achter haar rug en met een vlugge beweging verwijderde ze haar bh-tje, dat ze met een zwaai in de hoek van de barak slingerde. Ze was naakt onder een millimetertje bezwete tijgerstof. Een paar jongens hadden hun hand in hun broek. Opgegeild door de show keken ze verlekkerd naar mijn vrouw.

Achter me zwaaide de deur weer open. Er klonk gestommel. Er werd een roestige rolstoel naar binnen geduwd. Erachter liep Wandu. Hij keek me verontschuldigend aan en wilde weer vertrekken maar werd tegengehouden. Uit de drukke woordenwisseling en gebaren die volgden begreep ik dat hij moest blijven en de rolstoel naar de tafel moest duwen.

Hij deed wat hem gevraagd werd en stond verlegen naast de tafel. “Heee, Wandu, kom je ook gezellig meedoen?” lalde ze naar hem. Hij zei niets.

Intussen werd ik resoluut in de rolstoel gezet. Met riemen en tape werden mijn enkels en polsen aan de stoel gebonden. Ik kon geen kant op.

Laura lachte hysterisch. Ze sprong van de tafel en viel daarbij onderuit. Onhandig stond ze weer op en vervolgde haar dans langs de bedden naar één van de jongens. “Hey you! Dance with me!” ze trok zijn hand uit zijn broek en sleurde hem naar het midden van de ruimte. De jongen, ik schatte hem een jaar of negentien, was duidelijk niet gediend van zoveel vrouwelijke assertiviteit, want hij trok zijn hand los en gaf haar een klap in het gezicht. Ze keek even verbouwereerd en proestte het toen uit.

Ze duwde de tafel weg en begon weer te heupwiegen in zijn richting. Ze draaide vlak voor hem met haar billen langs zijn kruis. Haar handen zwoel bewegend door haar haar, drukte ze haar bezwete rug tegen zijn tanige bovenlijf.

De jongen greep haar in haar nek. Zijn handen gleden van haar schouders langs haar armen en pakten haar handen vast. Hij riep iets tegen een jongen achter hem, die opsprong van zijn bed en iets pakte. Ze schuifelden mijn kant op. Pal voor mijn neus bleven ze staan.

Zittend in mijn rolstoel keek ik tegen haar op. Ze keek me wezenloos aan terwijl de jongen haar voorover duwde en haar handen op de mijne drukte. Ik rook haar adem boven me en keek dwars door de hals van haar jurkje naar de vloer. Tussen haar borsten zag ik het kleine streepje donkere schaamhaar en daarachter de schoenen van de soldaat. Snel werden haar handen op de mijne vastgeplakt met tape. Nu konden we geen van beiden meer al te veel doen.

We waren overgeleverd aan de wil van deze zwarte soldaten, in een godverlaten uithoek van de nachtelijke Namib-woestijn.

Ik draaide mijn hoofd opzij en omhoog, waardoor ik meer zicht had op de actuele situatie. Een lange magere soldaat nam een slok uit een fles en begon zich te ontkleden. Nadat hij zijn broek had uitgedaan stapte hij weer in zijn grote legerschoenen en begon theatraal rond te lopen met zijn armen over elkaar. De zware schoenen klosten op de vloer terwijl hij met luide stem leek te verkondigen wat hij met deze blanke vrouw ging doen. Hij keek mij aan, schakelde over op Engels en vervolgde zijn betoog. “You white people have been found guilty for years of opression of the black people of Africa. You are held responsible for the removal of our men and women to your colonies!” Het klonk angstaanjagend en grotesk. Deze jongen moest de politiek in. “Therefore mister, you have to pay back your debt to the black society!” declameerde hij op luide toon. De anderen rolden om van het lachen en schoven naar de rand van hun bed terwijl onze aanklager plaats nam naast mijn vrouw.

Zo stonden we daar, Laura en ik. Beiden vastgeplakt aan een roestige rolstoel. Onze gezichten dicht bij elkaar. Haar achterwerk stak in de richting van haar beulen. Het blauw van haar ogen was veranderd in een dun randje rond gigantische pupillen. Het jurkje plakte om haar lijf.

Netjes stroopte de jongen de onderkant op tot boven haar middel. Hij nam afstand om samen met de anderen eens goed te kijken naar het ontklede onderlichaam van deze blanke vrouw. Het uitzicht beviel hem zichtbaar goed.

Zijn vlakke hand knalde op haar billen. Het kletsende geluid weerkaatste van de muren. Doordat hij vlak naast me stond had ik een goed zicht op zijn penis. Hij was wat kleiner dan die van Charlie, maar stond fier overeind. De stijve van een jonge god.

Hij mompelde tevreden en terwijl hij zijn gloeiende geslacht masseerde nam hij achter Laura plaats.

Zij zwarte handen omklemden haar slanke heupen. “Hmmm, nice!” Hij kneedde haar billen even, plaatste zijn zware legerschoenen tussen haar plastic slippertjes en duwde haar voeten uiteen. Ze hijgde nerveus en opgewonden. Haar borsten gingen snel op en neer. “Please, be gentle…” zei ik.

“Gentle? You ask me to be gentle?? I ask you to shut up and watch me fuck your wife!”

Applaus en lachen in de barak. Hij plaatste zijn eikel tegen haar vagina. Ze rilde even en tussen haar benen door zag ik haar schaamlippen langzaam naar buiten wellen. Door de iboga stond ze in brand daar. Hij wachtte even, keek aandachtig fronsend naar het openbloeiende roze vlees en drukte toen door. Met weinig weerstand verdween het geval tot aan de wortel in het lichaam van mijn echtgenote. Haar schaamlippen kropen een stukje mee naar binnen.

“Oefff”, zuchtte ze. Ze beet op haar onderlip en gaf tegenwicht aan de eerste stoten van de knul. Ze werd snel nat want het neuken leek makkelijk te gaan. Zijn pik glansde in het licht. Hij voerde zijn ritme op. Laura wierp haar hoofd in haar nek en gaf zich aan hem over. Tegelijk met zijn stoten kantelde ze haar bekken omlaag en weer omhoog. Ik zag verwarring in haar blik. Vertwijfeling en lust. Overweldigd en vernederd worden maakt haar het geilst.

Ze boog dieper naar me toe, keek me met halfgesloten ogen aan en drukte haar mond op de mijne. Ze gaf een zuigende kus, haar tong ver in mijn mond. Hij trok haar hoofd terug en kwijl droop in mijn gezicht. “Sorry schatje…” murmelde ze. De jongen schoof zijn handen onder haar liezen en tilde haar benen van de vloer. Hulpeloos bungelde ze tegen mijn knieën terwijl hij als een wilde tekeer ging en door zijn gebeuk de rolstoel naar achteren bokte. In zijn geweld werd hij aangemoedigd door handengeklap van de overige mannen, die intussen weer in een kring om ons heen waren komen staan.

Hij kwam weer in zijn rol van aanklager en begon luid te proclameren: “Do you plead guilty Woman! DO…you…plead…GUILTY!” Met haar kiezen op elkaar perste ze er een binnensmonds “Oh, fuck, godverdomme….yes…yes !” uit, waarna de jongen stopte met stoten, even inhield om nog niet te komen, maar zich toch liet gaan en schokkend leegliep in haar kut.

De lelijkste van het stel, een jongen met een klein gedrongen lijf dat onder de littekens zat, duwde de lange bruusk opzij zodra hij zijn lid had teruggetrokken. Hij wreef een klodder uitlopend sperma met twee vingers tussen haar billen. “Oh jezus.” Kermde Laura. Ze had nog nooit anale seks gehad en vond dat die opening een ander doel diende. Voor mij altijd een no-go area. Vanavond had ze daar evenwel niets over te zeggen.

“Rustig schat, laat het gebeuren” was alles wat ik voor haar kon doen terwijl ze in gespannen afwachting naar een plek boven mijn hoofd staarde.

Haar gezicht trok in een pijnlijke grimas toen de lelijkerd langzaam in haar binnendrong. “Auwauw” siste ze, haar regelmatige tanden op elkaar geklemd, waarna ze haar mond wijd opende en zich met een mix van ongeloof en wellust liet ontheiligen. Glurend door de hals van haar jurkje zag ik hoe de zwarte ridder schuimvlokkend haar endeldarm bereed. Met de toppen van zijn middelvingers masseerde hij haar clitoris, die als een paarsrood knopje een paar millimeter naar buiten was gekomen.

Toen hij zijn tempo opvoerde naar een kleine honderdtachtig stoten per minuut groef ze haar nagels in mijn handen en kwam gillend klaar. Terwijl ze spastisch met haar onderlichaam schudde stroomde helder vocht langs zijn vingers en haar benen omlaag.

Er werd een mes gepakt en men begon aan het tape te snijden. Ik dacht dat ik bevrijd werd, maar alleen Laura mocht weer vrij bewegen. Ze fatsoeneerde zich en veegde haar haar uit haar gezicht. Ik zag Tailor opstaan. Hij liep naar haar toe, pakte haar kin en duwde zijn duim tegen haar mond. Haar lippen geopend ging de duim naar binnen, waarna hij er met een soppend geluid werd uitgetrokken. Hij had een plastic zakje, waar de natte duim in verdween om er bruin bepoederd uit te komen. Daarna ging zijn hand weer richting Laura, die zwijgend de iboga van de duim af likte.

“Good girl!”, Tailor pakte haar tijgerjurkje van boven vast en scheurde het inmiddels morsige kledingstukje van boven naar onder in tweeën. Poedelnaakt, onder het stof, de blauwe plekken en met geschaafde knieën zag ze er als een ontremd seksbeest uit.

Ik werd naar de zijkant gereden. Van twee stapelbedden werden matrassen op de grond gegooid. Mijn vrouw begreep de bedoeling. Ze posteerde zich op handen en knieën op het geïmproviseerde liefdesnest en de jongens namen één voor één bezit van haar.

Zo heb ik daar een paar uur gezeten. Al die tijd heb ik gekeken en geluisterd naar een ontketende Laura, die zich onvermoeibaar en met aanstekelijk plezier door alle mannen in de groep te grazen liet nemen. Wandu zat naast me en keek zijn ogen uit. Tegen vier uur ’s nachts kwam Charlie even bij me zitten. Hij stak een sigaret op en duwde hem tussen mijn lippen.

Hij vroeg me hoe het ging en of we Namibië een aanrader vonden. Een praatje bij een peuk. “She is a fine woman, your wife!” fluisterde hij terwijl we samen luisterden hoe ze gillend van pijn en genot door een brede soldaat in haar kont geneukt werd. Het stopte niet. Het ging maar door. “All black seed in the belly of your sweet wife…”

Ik vertrouwde hem toe dat ik het zeer opwindend vond.

Af en toe liep er iemand weg om even een luchtje te scheppen of te plassen.

Na een tijdje stonden vrijwel alle mannen buiten te roken en te praten. Blijkbaar liep het feest ten einde. Iemand had filmopnames gemaakt, waar ze zich nu buiten om verkneukelden. Charlie keek even mee, “Nevermind sir, you will see it on the internet soon.” Zei hij veelbetekenend.

Hij liep naar Wandu toe en pakte de arm van de jongen vast. “Time to become a man, son.” Waarna hij hem naar mijn vrouw dirigeerde. “You don’t need permission boy. Go for her asshole, it’s tighter, more your size.” Schaterlachend gaf hij de knul een stomp op zijn schouder en verdween als laatste naar buiten. Ik zag dat Wandu in dubio verkeerde. Zijn opwinding won het evenwel van zijn schaamte nadat Laura op haar rug was gedraaid en haar benen als een pin-up gesloten hield. “Wandu? Come over here” riep ze naar hem.

Ze spreidde haar benen. Hij trok zijn korte kostschoolbroek uit, zakte boven op haar en ze leidde hem naar binnen. Ze bedreef opvallend teder de liefde met hem. Het was een bijna ontroerend gezicht na alle rauwe seks eerder deze avond.

Vlak voor ze hem voelde komen ging ze rechtop zittend en nam de jongen in haar mond.

Toen hij klaar was spreidde ze haar kaken en toonde hem het glazige goedje op haar tong. Ze sloot haar lippen en slikte met een glimlach alles door. “You’re a real man now Wandu”. Met neergeslagen ogen liep hij om me heen en kleedde zich weer aan. Hij duwde me naar buiten in de stoel.

Ik werd door hem bevrijd uit mijn positie en ik strekte armen en benen. Wandu begeleidde Laura en mij naar onze villa. Hij checkte de kamer alsof het een avond was als alle andere en wenste ons een goede nacht. Ik keek naar buiten en zag de hemel in het oosten rood kleuren.

We sliepen een gat in de dag. De soldaten met hun terreinwagens waren alweer vroeg vertrokken. Nadat Laura uitvoerig had gebadderd verscheen ze met een bleek neusje aan het ontbijt. Wandu was er ook en deed vriendelijk als altijd tegen ons. Een tijdje zeiden we niets. Het was een bizarre avond en nacht geweest, maar we wisten allebei dat er deuren waren geopend naar een ander seksleven.

Wat er gebeurd was moest geheim blijven. Niemand mocht hier ooit achter komen. Daar waren we het vrij snel over eens. Avonden hebben we samen het internet afgezocht, maar godzijdank hebben we tot nu toe niets kunnen vinden. Ik hoop van harte dat het zo blijft, maar heb ook een onbestemd verlangen naar de beelden, die me terug kunnen voeren naar de woestijn van West-Namibië. Als je als lezer tegen het materiaal aanloopt, mail me dan gerust de link…