Klimop - 2

In deze reeks gebeurt van alles. ik kan het niet onder één noemer vatten, dus zet ik het allemaal maar onder de categorie hetero. Behalve dit verhaal.

In het eerste deel van dit verhaal leren we een man kennen die net op een ander adres is gaan wonen omdat zijn relatie naar de knoppen was. Hij ontdekte dat de vorige bewoner, de oom van zijn ex wat dingetjes had te verbergen. De man was alleen, dus hij stond niet erg versteld van de hoeveelheid porno die hij aantrof. En verder leek het erop dat oompje de buurvrouwen begluurde die op de bovenverdieping van hun huis een SM-studio leken te hebben en daar klanten ontvingen die flink werden afgestraft en daarvoor ook nog fors betaalden. Onze vriend had dat met eigen ogen mogen aanschouwen…

Klimop

-2-

De volgende dag en de dagen daarop was Dirk bezig met het bij elkaar vinden van de spullen die hij nog nodig had. Zijn baas kwam ook kijken wat er allemaal zou moeten gebeuren om het huis weer wat moderner te maken. Hij stelde voor om eerst de keuken en de badkamer aan te pakken, maar om als allereerste de water- en gasleidingen en de elektra in orde te maken. Materialen kon Dirk wel tegen kostprijs via hem afnemen en hij kon hem ook wel wat helpen als hij dat wilde. Ook stelde zijn baas voor om zijn motorzaag mee te nemen om die klimop eens onder handen te nemen. Die dingen waren heel slecht voor je metselwerk zei hij. Dirk nam het aanbod gretig aan. Alleen wat betreft de motorzaag zei hij hem dat hij daar nog lang niet aan toe was.

’s Avonds probeerde hij nog een glimp op te vangen van eventuele activiteiten bij de buren, maar het licht boven ging niet meer aan. Er viel dus weinig meer te genieten. Misschien hadden ze hem gezien, wie weet. Maar zouden ze er misschien met opzet voor hebben gezorgd dat er inkijk was? Het leek hem sterk. Als hij overdag naar boven keek, waren er geen gordijnen of zo te zien voor de ramen, ten minste voor de zijramen. Aan de voorkant zat alles potdicht. De twee dames zelf zag hij eigenlijk ook niet meer.

Dirk nam een paar dagen vrij en installeerde totaal nieuwe elektrische bedrading en een nieuwe groepenkast. Via een contact van zijn baas werd alles snel goedgekeurd en hij hoefde zich daar niet meer druk over te maken. Hij voorzag alle ruimtes van cv met het bijbehorende leidingwerk en kocht een nieuwe ketel met boilervoorziening die gemakkelijk op de zolder kon worden geïnstalleerd. Het huis had nog houten vloeren en ook bijna alle tussenwandenwaren grotendeels opgebouwd uit een houten geraamte met hardboard, dus het was redelijk gemakkelijk om alle leidingen te leggen.

Dirk liet een container komen en haalde alle oude tegels uit het toilet; de pot liet hij nog even staan. Ook sloopte hij de aftandse keuken en eigenlijk de hele badkamer eruit en haalde de tussenmuur tussen de badkamer en het slaapkamertje waar die ouwe sliep ertussenuit, zodat hij er één mooie grote badkamer van kon maken. Na inspectie bleek de balkenvloer nog tip top in orde. Hij verlegde de afvoer voor het toilet een stuk en installeerde de rest van het leidingwerk. Zaterdagsmorgens kwam zijn baas een handje helpen met het storten van een betonvloer op de Lewis-platen die hij ook al had gelegd. ’s Middags kwam ook Kerwin nog wat helpen. Rond een uur of vier waren ze klaar. Zijn baas was al naar huis en Kerwin en Dirk stonden nog wat te lullen in de nogal grote tuin achter. In de vijftiger jaren lagen de grondprijzen in Hillegersberg blijkbaar nog niet zo hoog.

Ze hadden de laatste witbiertjes net op en hadden het op een gegeven moment over de aanbouw die de buurvrouwen achter hun huis hadden gezet. Die was nogal groot en verdubbelde minstens het vloeroppervlak van hun benedenverdieping. En dan hadden ze er ook nog een serre achter.

Ze hoorden geroep van achter de heg: ‘Willen de mannen misschien koffie? Of een pilsje? Loop maar helemaal naar achter in jullie tuin. Daar is een klein hekje; dat is open. Ga daar maar langs, dan kom je bij ons in de tuin. Dirk keek naar Kerwin, die zoals gewoonlijk, als hij het niet wist, zijn schouders ophaalde.

‘We komen eraan,’ riep Dirk en gaf Kerwin een duw in de goede richting. ‘We zijn wel smerig hoor!’

‘Kan niet schelen. Kom maar. Even later stonden Kerwin en Dirk op een mooi met marmer belegd terras. Onder een grote parasol stond een tuinset met vier stoelen. Op twee daarvan zaten de buurvrouwen met zonnebrillen op naar hen te lachen. Ze droegen allebei een mouwloos T-shirt en shorts. Die T-shirts waren van behoorlijk dun katoen en verhulden totaal niet dat ze geen beha droegen.

De donkerharige van de twee stond en vroeg: ‘Wat wordt het, mannen? Een pilsje of koffie?’

‘Lekker. Doe mij maar een biertje,’ antwoordde Dirk.

‘Mij ook maar… Alstublieft’ klonk er zo onverschillig mogelijk uit de mond van Kerwin.

Tjonge, dacht Dirk nog. Hij zei: ‘Alstublieft’.

Hij kon zich niet herinneren dat hij hem zoiets eerder had horen zeggen. Trouwens, ‘dank je wel’ had hij ook nog nooit van hem gehoord. De jongen was aan de ene kant natuurlijk nog jong en dan is onverschilligheid een prima harnas en aan de andere kant had hij een kut jeugd gehad en woonde hij nu in een tehuis waar hij was geplaatst door jeugdzorg. Daar zou hij ook wel niet veel fraais leren, verwachtte hij.

Wat later zaten ze gevieren aan tafel; de dames met muntthee. De donkerharige stelde zich voor als Vera, degene met de prachtige billen heette Sophie. Af en toe zaten ze Dirk behoorlijk in te schatten, maar het gesprek voerden ze vooral met Kerwin. Ze vroegen hem het hemd van het lijf en hij werd steeds ongemakkelijker. Volgens Dirk zaten ze hem behoorlijk op te jutten, maar hij moest zeggen dat Kerwin er toch nog redelijk relaxed onder bleef, maar toen hij het pilsje op had, moest hij toch écht gaan, want hij wilde ’s avonds nog met vrienden op stap. Vera liet hem uit en voegde zich even later weer bij Sophie en Dirk.

‘Zo, Dirk. Heb je vorige week een beetje genoten?’

Gokte ze nou? Of wíst ze dat hij hun had gezien? Natuurlijk wist Dirk donders goed waar Sophie het over had en hij vroeg zich af of hij de vermoorde onschuld zou uithangen of maar gewoon meegaan in het gesprek. Dat eerste leek hem niet erg handig. Ze zouden dan natuurlijk weten dat hij zat te liegen en dat leek hem geen goed begin bij de eerste kennismaking.

‘Jazeker,’ erkende hij dus maar. ‘Hoewel niet alles wat ik kreeg te zien écht mijn ding zou zijn. Ik voelde het zelf ook in mijn ballen…’

‘Dat geloof ik. Maar laat ons het aan je uitleggen.'

'Neem eerst nog een pilsje, want het is een heel verhaal.’

Dat pilsje lustte hij nog wel, maar het moest wel zijn laatste worden, want veel had hij nog niet gegeten, zei Dirk.

‘Kun je wel koken dan? Volgens mij heb je je hele keuken eruit gesloopt!’ zei Vera.

‘Dat klopt. Maar ik heb een magnetron en ik haal straks nog effe zo’n bak van die nasi met babi pangang bij de Jumbo.

Je kan hier ook wel eten, Dirk. We hebben lasagne en dan maken we toch gewoon wat meer. Dat is geen probleem. Het meeste staat toch al klaar. We maken de gehaktsaus meestal van tevoren en dan vriezen we dat in. Als je wilt mee-eten is dat geen probleem hoor.’

‘Maar ik ben helemaal vies. Ik wil me wel even wassen en omkleden, hoor.’

‘Heb je dan nog wel een douche?’

‘Nee, ook niet. Ik moet me voorlopig bij het kraantje wassen.’

‘Geen sprake van. Haal maar schone kleren en douche je voorlopig maar hier zolang je badkamer nog niet klaar is,’ bepaalde Vera. ‘En kom maar gewoon achterom. Meestal zijn we wel thuis, maar anders ligt er wel een sleutel bij het hekje onder de boeddha die daar staat. Die lag er al voor Victor. Weet je wat? Ga eerst maar even schone kleren halen, dan wijs ik je daarna de weg hier.’

Ze zei het op een toon die geen tegenspraak duldde, helemaal conform de rol die ze speelde als ze het rode catsuit aanhad.

Dirk nam een slok van zijn biertje en stond op om schone kleren te halen. Wat later was hij terug en Vera ging hem vooruit door de schuifpui de serre in. Hij liep haar als een hondje achterna met zijn spulletjes in een gele plastic supermarkttas. De serre was heel groot en mooi ingericht. Een beetje te zweverig vond Dirk, maar wel smaakvol. Het was hem al opgevallen dat de serre doorliep achter het huis van hun buren aan de andere kant. Hij vroeg ernaar en Vera antwoordde dat dat huis ook van hen was; ze woonden daar zelf. Niet in het huis waar Dirk op uitkeek, dat was bedrijfsruimte.

Achter de serre was een enorme keuken met kookeiland en de modernste apparatuur. Daar weer achter lag een hal met een trap naar boven, twee deuren naar het toilet en de badkamer en een andere, nogal zware deur gaf toegang tot de hal van het huis waarop Dirk uitzicht had en waar ze hun praktijkruimtes hadden, legde Vera nog uit.

‘Leg je vuile kleren maar hier op het krukje.’

Ze zag hem kijken. Er hing een camera in de hoek van de badkamer.

‘O ja. We hebben bijna overal camera’s. Twee vrouwen alleen, weet je? En met het werk dat wij doen weet je maar nooit. Dat zul je vast wel begrijpen. Zo voelen we ons veiliger. Ik beloof je dat we niet zullen gluren. We vallen trouwens niet op mannen.’

‘Heb ik geen probleem, hoor, twee van mijn zussen zijn ook lesbisch. En met mijn ex ging ik regelmatig naar de sauna.’

‘Goed dan. Douche maar lekker. Weet je hoe de thermostaatkraan werkt?’

Dirk bekeek het ding; Hij kende het type.

‘Van Grohe. Altijd goed,’ zei hij.

Wil je een handdoek, of heb je er zelf eentje meegebracht?

Dirk moest bekennen dat hij die natuurlijk vergeten was. Hij had wel zijn shampoo meegenomen, maar geen handdoek…

‘Goed ik geef je er zo meteen eentje. Eerst even naar de keuken.’

De douchekop hing direct aan de muur van de inloopdouche, geen glijstang, geen afscheidingswandjes of zo. De drain was nauwelijks zichtbaar. Het was allemaal luxe wat hij zag. Hij wachtte eerst een tijdje op de handdoek maar het duurde nogal een tijdje dus hij kleedde zich maar uit en draaide de kraan open. Vrijwel meteen was hij op temperatuur. Heerlijk.

Toen hij zijn haar uitspoelde en weer opkeek , stond Sophie in de badkamer met een grote witte handdoek in haar handen.

‘Vera is even met het eten bezig, dus ik breng je die handdoek maar even.’

Ze hing de handdoek over de rand van de wastafel, draaide zich nog een keer naar Dirk toe en zei: ‘Dan staan we nu wel zo’n beetje gelijk. Jij hebt mij ook in mijn blootje gezien en nu ik jou.’

Ze keek nog eens naar zijn kruis en gaf hem een vette knipoog. Daarna stapte ze lachend de badkamer uit.

Hij douchte zich verder, droogde zich af en kleedde zich aan. Hij had zowaar wel zelf een deo meegenomen.

Fris gewassen stapte hij de keuken binnen.

‘Ha, daar ben je. Dat scheelt een heel stuk. Hij ruikt niet meer naar oud zweet, Vera,’ zei Sophie.

‘Gelukkig maar. Buiten was het nog wel te doen. Maar toen ik hem mee naar binnen nam…

Dirk lachte maar wat schaapachtig. Ze hadden wel gelijk. Hij wist dat hij nogal de neiging had om veel te zweten.

‘We gaan in de serre eten, Dirk,’ zei Sophie. Loop je mee?’

In de serre zei ze: ‘Mijn tepels knalden er bijna af, zo koud is het ineens geworden. Je ogen zouden uit hun kassen zijn gevallen.’

‘Ik ben wel wat gewend hoor. Mijn ogen schrikken niet zo snel meer.’

‘Nee? Maar schrok je dan wel van onze sessie laatst?’

‘Nou, nee. Ik zei je daarstraks al dat ik niet alles even opwindend vond, om het maar eens eufemistisch uit te drukken. Maar zoals jullie gekleed waren… Mijn hemel, dat zag er - sorry dat ik het zo bot zeg – aardig geil uit.’

‘Aardig geil, zegt ie…’

‘Wie is er aardig geil?’ onderbrak Vera het gesprekje tussen Sophie en Dirk terwijl ze met wat borden en bestek de serre binnen kwam lopen.

‘Dirk is geil, zegt ie als ie terug denkt aan onze sessie met Wim en Riet. Hij vond onze pakjes geil, geloof ik. Nou ja, aardig geil.’

Hoezo, pakjes.', zei Vera. 'Volgens mij had jij niks, nou ja, bijna niks aan.’

‘Dus, als ik het goed begrijp, kunnen we hier gerust in onze blote kont aan tafel gaan zitten tijden het eten. Dirk wordt er toch alleen maar “aardig geil” van. Moeten we dat als een belediging opvatten, Vera? Wat denk jij?’

‘Nou, misschien is Dirk alleen maar een beetje preuts of probeert hij beleefd te doen. Zeg op Dirk, wat is het nou?’

De dialoog was ononderbroken geweest maar nu kreeg Dirk plotseling de kans om er ook wat over te zeggen.

‘Ik ben niet preuts, ik wilde...’ begon hij te stamelen.

‘Dus je probeert beleefd te doen,’ werd hij meteen onderbroken door Sophie.

Vera ging verder: ‘En jij vindt het beleefd om twee buurvrouwen te begluren, die wat plezier maken in hun eigen huis. Dat vind ik wel een heel bijzondere uiting van beleefdheid, Dirk.’

‘Ja,’ vervolgde Sophie. De vorige eigenaar van jouw huis deed er ten minste nog wat voor terug…’

‘Kom laten we aan tafel gaan. Ik wilde me eerst ook nog even omkleden. Anders en wordt de lasagne te koud en’ onderbrak Vera het standje dat Dirk kreeg.

‘Ik ook,’ zei Sophie. Maar ik wacht wel even tot jij terug bent, anders smeert onze Dirk hem misschien wel om toch nog even naar de Jumbo te rennen.’

‘Ga jij daar maar zitten,’ vervolgde ze en wees hem een stoel.

Sophie ging tegenover hem zitten en zei dat hij het laatste biertje net had opgedronken maar dat rode wijn veel lekkerder was bij de lasagne. Ze schonk ongevraagd drie glazen in.

‘Weet je, Dirk. We plagen je maar wat. Je moet oppassen wat je tegen ons zegt. Als we iemand op zijn woorden kunnen pakken zullen we dat niet laten en je gaf ons natuurlijk een uitgelezen kans net. We zijn een stelletje echte pestkoppen. Proost, Dirk. Je lijkt ons een toffe vent!’

Vera kwam weer binnenlopen. Ze had de shorts en het T-shirt vervangen door een mooie half doorschijnende avondjurk. Ze pakte haar glas en klonk met hen mee. Na een slok verdween Sophie naar binnen.

‘Dus jij bent onze nieuwe buurman? Heb je het huis van de dochter van die arme Victor gekocht?”

Dirk vond het nog niet de gelegenheid om te vertellen hoe de vork precies in de steel zat, want dan zou ongetwijfeld ook zijn scheiding ter sprake komen en daar had hij nou helemaal geen zin in dus hij hield zich maar wat op de vlakte door te zeggen dat het klopte wat ze vroeg. Hij vertelde wat de plannen waren met het huis en dat het opknappen nog wel even zou duren.

Sophie kwam er weer bij. Ze had een jeans en een ruim zittende blouse aangedaan met een blauwe bloemenprint.

‘Ge je het allemaal zelf doen? En wat ben je van plan met de klimop?’

‘Ja, ik krijg nog wel hulp van Kerwin en mijn baas. En uiteindelijk moet die klimop wel weg, want die is erg slecht voor het metselwerk. Daarachter blijft het altijd vochtig. Je kunt het ook al een beetje zien. Op sommige plaatsen ligt het voegwerk er al uit. Maar voorlopig laat ik hem nog even staan. Je weet wel, inkijk en zo. Maar hadden jullie een goede buurman aan Victor?’

‘Ja, eigenlijk wel. Victor was een goeie vent. Op een gegeven moment kwamen we erachter dat hij ons beloerde. En gelukkig ook maar dat hij dat deed.’

‘Hoezo? Vonden jullie het leuk dat hij naar jullie keek?’

‘Nou, we hadden het eerst nog niet door. We kwamen er pas achter toen hij ons misschien wel het leven heeft gered.’

Dirk keek de twee verbaasd aan.

‘Ik zal het uitleggen, zei Vera. ‘Een jaar of vijf geleden kwamen we hier wonen. We maakten kennis met Victor en vertelden dat we van plan waren de boel te laten verbouwen. Hij deed er niet moeilijk over en zeker tijdens de verbouwing dronken we regelmatig koffie bij elkaar.’

Sophie vervolgde: ‘Je hebt natuurlijk wel begrepen dat wij geld verdienen met seksuele dienstverlening. Vroeger had Vera haar eigen club in Amstelveen, in een wat afgelegen boerderij. Alles volkomen legaal. Daar hebben we elkaar ook leren kennen. Maar die wereld wordt steeds harder. Er is veel zware criminaliteit in het circuit tegenwoordig.’

‘En veel drugs ook,' nam Vera weer over. 'Ik heb de boel toen veel te goedkoop verkocht, eigenlijk wel gedwongen ook. Maar goed. Ik hield toch wel genoeg geld over om deze twee huizen naast elkaar te kopen en te laten verbouwen. Sophie en ik trouwden en nu zetten we onze activiteiten hier voort; op een heel laag pitje uiteraard, want we willen geen gedonder met de buren. Hooguit één klant of stel per keer en meestal maar één keer per week.’

‘Van mij zullen jullie niks horen. Maar kunnen jullie daar dan van leven?’

‘Jazeker. We doen alleen heel exclusieve dingen. Dingen zoals jij hebt kunnen zien. Met mannen én vrouwen. Dus ook samen. Dat is voor ons geen probleem. We doen er zelfs wel aan mee, voor zover we er zelf geil van worden. Maar neuken of pijpen of beffen doen we niet. Als ze ons willen beffen, vooruit. Maar wij doen dat niet.

‘En daar is markt voor?’

‘Ja, maar wel een kleine markt. Er zijn bijvoorbeeld mensen zat die vernederd willen worden of zelfs voor hun ballen getrapt of beestachtig met een zweep willen worden afgeranseld. Of stelletjes die thuis niet de gelegenheid hebben om hun fantasieën uit te voeren. Dat kan allemaal hier. Er zijn maar een paar regels: Er mag geen bloed vloeien, wij worden niet geneukt en wij tweeën pijpen of beffen dus niemand. Ze betalen stuk voor stuk heel goed en daar hebben wij ruimschoots genoeg aan. We hebben ook een trouwe vaste klantenkring en zo hebben we een behoorlijk regelmatig inkomen.’

Sophie nam het weer over: ‘In het begin hadden we het nog niet druk. Af en toe kwamen er wel eens nieuwelingen en dan is het altijd aftasten en afwachten wat voor vlees je in de kuip hebt. Zo ook die ene keer. We zouden een nieuw klant krijgen, een man. Een andere klant had ons bij hem aanbevolen. Het leek een aardige kerel, maar zodra hij boven was, veranderde hij totaal. Het was een hele grote vent dus we konden hem lang niet aan, zelfs niet met zijn tweeën.’

Vera ging verder: ‘We kregen klappen waar we maar wilden. Eerst raakte hij mij vol tegen mijn slaap en ik ging knock-out. Daarna begon hij Sophie zo hard te slaan dat ook zij buiten westen raakte. Het was vreselijk. Sophie had een gebroken neus, gekneusde ribben en ook haar pols was gebroken. Ik had twee gebroken ribben en een schedelbasisfractuur. Hij heeft mij aan het kruis gebonden en verkracht terwijl hij maar op me in bleef slaan. Toen hij daarna ook nog aan Sophie wilde beginnen, werd de deur beneden opengebroken en stormde de politie binnen. Hij werd uit huis gesleept en wij werden naar het ziekenhuis gebracht. Later kwam ik erachter dat hij me ook nog zwanger had gemaakt…’

‘Ik heb het kindje laten weghalen…’

Ze slikte even en moest diep ademhalen voor ze weer verder kon.

‘De rechercheur vertelde ons dat die kerel al meer van dat soort dingen op zijn geweten had en dat ze al een tijdje naar hem op zoek waren. Ze verdachten hem er zelfs van twee andere vrouwen te hebben vermoord, ook hier in de stad. Dat ze er nog net op tijd bij waren, hadden we te danken aan de buurman die hen had gebeld. Eigenlijk dachten we alleen maar aan Victor als degene die gebeld zou kunnen hebben en toen we allebei weer uit het ziekenhuis waren, hebben we bij hem aangebeld.’

‘We hebben een hele tijd met hem gepraat en hij gaf toe dat hij had gezien dat we in elkaar werden geslagen en dat hij eerst dacht dat het erbij hoorde, bij wat we vaker deden. Maar hij vond het er ook wel weer atypisch voor. Wij lieten ons nooit slaan of de kleren van het lijf scheuren. Wij hadden altijd de controle, wist hij. En daarom had ie de politie maar gebeld. Godzijdank.’

‘Hij bekende dat hij ons wel eens begluurde door het zijraam en nam ons mee naar boven.’

‘Weet je wel, Dirk dat je vanaf jouw kant alles heel goed kunt zien, maar dat het van onze kant je hele zijgevel wel een groene muur lijkt? Toen we die keer vanaf jouw huis zo bij ons naar binnen keken, wisten we dat we geen geheimen meer voor Victor konden hebben. Het was onze redding.’

‘We vonden dat Victor wel een lintje had verdiend, maar hij vroeg alleen maar of hij af en toe wel eens even mocht kijken. We konden ons wel voorstellen wat hij dan deed, zo’n man alleen. Maar ons kon het niet schelen. Wijzelf deden daar geen dingen waar we ons voor zouden moeten schamen, vonden wij. Af en toe deden we voor het raam voor Victor ook wel een exclusief showtje met zijn tweeën. Dat had hij wel verdiend.

We vertelden onze klanten dat we de gordijnen normaal gesproken niet dicht deden en dat er dan een kans was dat ze zouden worden begluurd door de buurman of wie hij daarvoor ook maar zou uitnodigen. Als ze dat niet wilden, deden we de gordijnen gewoon dicht, maar bijna de helft, denk ik, vond het wel spannend.’ zei Sophie.

‘Ja, zoals Wim en Riet. Die twee kwamen in Amstelveen al bij me. Ik had ze laatst al gewaarschuwd dat we een nieuwe buurman hadden, maar dat vonden ze nog spannender. Daarom waren de gordijnen open. Volgens mij heb ik die twee nog nooit zo geil meegemaakt.’

Het was een heel verhaal en Dirk moest even nadenken. Het was inderdaad maar goed dat Victor naar zijn buurvrouwen had gegluurd anders hadden die twee hier waarschijnlijk niet gezeten.

‘Weet je, Dirk?’ zei Vera. ‘Sophie heeft Victor gevonden, een paar maanden geleden. Hij had ons zelfs zijn sleutel gegeven. Af en toe checkten we even als we hem al een tijdje niet hadden gezien. Hij zat dood in de stoel in het kamertje met uitzicht, zal ik maar zeggen. Hij zat er niet erg decent bij. Zijn broek hing op zijn enkels en er lagen allemaal gebruikte tissues om hem heen, als je begrijpt wat ik bedoel. Dus hebben we hem eerst maar een beetje gefatsoeneerd. Dat was nog wel het minste wat we voor hem konden doen, dat hij niet zo voor lul zat. Daarna hebben we gezocht of we familieleden konden vinden om te bellen. We wisten dat hij een dochter had of zo. Die kwam af en toe wel eens. We vonden de naam Maria en een telefoonnummer op het behang bij de vaste telefoon die in de gang hangt. Haar hebben we toen maar gebeld en ze raadde ons aan om de politie te bellen. Later bleek het om een natuurlijke dood te zijn gegaan. Maria heeft een tijdje geleden het huis nog gedeeltelijk leeggehaald.’

‘Ja,’ zei Dirk. ‘Maria is niet zijn dochter maar zijn nicht. Hij had enkel haar nog. Maria is ook mijn ex. Van haar heb ik mijn huis gekocht. We liggen in scheiding.’

De twee keken Dirk verbaasd aan. Het was even stil.

‘O, dus zo zit het,’ hernam Sophie het gesprek. ‘We vonden het al raar dat er nooit een bordje “Te Koop” op had gestaan. Dus je ligt nu in scheiding met Maria. Ik heb nog wel eens met haar gesproken. Ze deed haar naam wel eer aan, zei ik later tegen Vera. Een lieve vrouw, vond ik. Maar jij kent haar dus wel anders?

‘Sophie!’ Je gaat te ver!’ Dat gaat ons niks aan!’ zei Vera streng.

‘Nee, nee. Het geeft niks. Sophie heeft het goed ingeschat. Zij is Maria en ik ben de Judas om maar in de theologische hoek te blijven. Ik vond het nodig om haar te bedriegen, dus heeft ze me eruit gegooid.’

‘Konden jullie het niet uitpraten dan? Hebben jullie trouwens kinderen?’

Het was duidelijk Sophie die nieuwsgieriger van aard was

‘Nee. Uitpraten ging niet meer, dat hadden we al genoeg gedaan. Dit was namelijk zeker niet de eerste keer dat ik vreemd ging. Sorry’

‘Sorry? Dat hoef je tegen mij niet te zeggen. Ik neem aan dat je dat woord dan ook al vaak genoeg tegen je vrouw hebt gebruikt.’

‘Ja, je hebt gelijk. Maar ik meende het ook, als ik het zei.’

Sophie was genadeloos en hoewel haar stem niet vijandig was, eerder dwingend, liet ze hem er niet zomaar mee wegkomen.

‘Sorry betekent dat je spijt hebt; spijt voor wat je hebt gedaan of spijt dat je betrapt bent. Wat was het Dirk?’

Dirk dacht strategisch te kunnen zijn met het antwoord: ‘Allebei wel een beetje.’

‘Allebei? Wat een kletspraat. Het is het één of het ander. Als het je spijt wat je hebt gedaan, zou je het nooit meer gedaan hebben. Dat heb je wél, dus heb je spijt dat je betrapt bent. Geef nou maar toe.’

Hij wist niet meer wat hij moest zeggen en deed er beschaamd het zwijgen toe.

Maar nog liet Sophie hem niet met rust.

‘Dus je ging vaker vreemd. Wat was het? Hadden jullie geen seks meer? Of niet genoeg? Wat vond je ergens anders wat je thuis niet had?’

‘Sophie! Hou op. Laat hem met rust. Wij hoeven hem niet te veroordelen. We weten totaal niet hoe het verder zit in hun relatie.’

‘Nee, laat maar, Vera. Er is geen sprake meer van een relatie. Sophie heeft gelijk. Ik kon de verleiding niet weerstaan. Ik meen het écht, als ik zeg dat ik Maria niet wilde verliezen en met haar ook de tweeling niet. Maar ik kreeg het vaak op een presenteerblaadje aangeboden en soms deed ik het ook om een opdracht binnen te krijgen.’

Bij dat laatste zag hij Sophie haar wenkbrauwen alweer optrekken.

‘Nee, nee,’ vervolgde hij haastig. ‘Het is niet wat je denkt. Ik bedoel te zeggen dat ik dacht dat het nodig was. Om een opdracht binnen te krijgen. Dat het anders niet zou lukken. Flauwekul, natuurlijk. Nu snap ik wel dat het vooral om mijn ego ging dat gestreeld moest worden. Voor mij alsook ten opzichte van mijn baas. Zo van: Kijk mij eens. Dat heb ik dan toch maar weer mooi voor mekaar gekregen. Mijn spijt kwam zoals meestal bij dit soort dingen veel te laat.’

‘Denk je dat Maria je meteen, de eerste keer veel harder had moeten aanpakken?’

‘Sophie!’

Dirk vervolgde zijn biecht.

‘Het had misschien wel geholpen maar ik kan het haar niet kwalijk nemen. Ik heb te veel en te lang misbruik gemaakt van haar goedheid. Het is gewoon mijn schuld. Je hebt gelijk, Sophie. Tot voor kort had ik nog steeds het idee, dat het allemaal buiten mij lag. Dat ik ook slachtoffer was. Nu zie ik wel dat ik helemaal verkeerd zat.’

’Goed zo. We drinken nog een glas wijn en dan praten we over wat anders. Dit gedoe begint me de keel uit te hangen,’ zei Vera en schonk de glazen nog eens goed vol.

Dat was gemakkelijker gezegd dan uitgevoerd. Sophie zat Dirk nog steeds wat gemelijk aan te kijken en hijzelf voelde zich daardoor ook weer ongemakkelijk.

‘Dus je hebt een tweeling. Heb je foto’s?’ onderbrak Vera de ongemakkelijke stilte.

Dirk pakte zijn smartphone en liet er een paar zien.

‘Jezus, Dirk. Twee meiden! Wat zijn ze mooi! Hoe oud zijn ze? Een jaar of dertien, veertien? En nu al zo knap. Moet je kijken Sophie!’

‘Over een maand worden ze veertien.’

‘Ben je erbij?’ mengde Sophie zich weer in het gesprek, terwijl ze Dirk zijn smartphone teruggaf’

’Ik denk het niet. Jeanette en Esmeralda zijn woest op me.’

Ze dronken zwijgend hun wijn. Dirk staarde in zijn glas; duidelijk aangedaan.

Vera gaf Sophie een signaal.

‘Ja, sorry. Eh… Dirk, ik zat weer even op mijn stokpaardje en nou heb ik de hele sfeer naar de Filistijnen geholpen. Dat was écht niet de bedoeling. Het spijt me, Vera. En nou had je net zulke lekkere lasagne gemaakt.’

‘Nee, nee, Sophie, zei Dirk vlug. ‘Je had groot gelijk. Je hebt me laten zien wat voor een lul ik ben. Dat kwam wel hard aan, natuurlijk. Zeker gezien mijn ego waar ik het al eerder over had. Ik heb gewoon tijd nodig om jouw waarheid de mijne te laten worden.’

‘Weet je wat? Het is al over tienen. Ik denk dat ik maar weer eens naar huis ga. Het eten was fantastisch, meiden. Mag ik jullie volgend weekend uitnodigen voor een etentje bij Classique 010? Da’s vlakbij. We kunnen het lopen. Ik ken die lui; mijn baas heeft er een verbouwinkje gedaan. Het is erg goed daar. En nee, ik heb geen wederdiensten hoeven te verrichten om die klus te regelen. Het zijn vrienden van mijn baas of zo. Of familie.’

Hij stond op, bedankte de twee nogmaals voor het heerlijke eten en voor de mogelijkheid om te douchen.

Toen hij weg wilde lopen zei Sophie: ‘Wacht even.’

Ze liep op me af en gaf hem een warme hug en twee kussen op zijn wangen. En fluisterde in zijn oor: ‘No hard feelings?’

Hij schudde van nee.

Vera gaf hem ook twee kussen en zei: ‘Volgend weekend kunnen we niet. Vrijdag is Sophie jarig en gaan we samen uit eten. Zaterdag hebben we een klant. Kan het het ook het weekend daarop?’

‘Ik weet het niet uit mijn hoofd. Ik had ook nog ergens afspraken met mijn zussen om te gaan eten. Ik laat het jullie weten.’

‘Sophie toch!’ zei Vera toen Dirk allang weer thuis was.

Ze hadden de laatste wijn in hun glas geschonken en praatten nog wat na.

‘Hebben we nu een geslagen hond zien afdruipen?’

‘Ik ben bang van wel, Vera. Heb ik hem te hard aangepakt? Hij deed wel stoer maar aan zijn ogen te zien heb ik hem flink aan het denken gezet.’

‘Natuurlijk heb je hem aan het denken gezet! En dan als doodsteek die laatste vraag: of hij bij de verjaardag van zijn dochters zou zijn. Die was helemaal dodelijk. Ik zag hem letterlijk ineenkrimpen.’

‘Ik ben wel een bitch, soms hè?’

‘Ja, Sophie. Maar een lieve bitch. Ik hou van je. Kom laten we naar boven gaan. Zullen we Dirk een showtje geven? Als Wiedergutmachung?’

‘Ja, laten we dat doen.’

Ze verdwenen naar boven, naar de kamer met het kruis.

Ze kusten elkaar hartstochtelijk en kleedden elkaar langzaam uit, vlak voor het raam. Zachte handen gleden over zachte lichamen. Monden gleden over borsten. Lippen zogen zich om tepels. Tongen maakten natte sporen over gladde onderbuiken. Tanden knabbelden aan schaamlippen.

‘Zullen we het kruis gebruiken. Sophie?’ hijgde Vera.

‘Ja, bind me maar vast en straf me voor mijn gemene woorden.’

‘Laat me je dan straffen, liefste.’

Even later lag Sophie aan het kruis, naakt, wijdbeens en weerloos. Ze kon geen vin meer verroeren. Haar enkels en polsen waren met leren riemen vastgemaakt. Een brede riem om haar buik hield haar verder in bedwang. Ze kreeg een blinddoek voor. Weerloos hing ze daar, een beetje schuin achterover. Ze voelde Vera’s lange nagels langs de onderkant van haar borsten krabben, langzaam haar knalharde tepels naderend. De tepelhoven krompen ineen in anticipatie. ‘God, wat deed Vera dit toch lekker. Nooit wist Sophie waar de volgende aanraking zou zijn, maar ze wist dat de “touché finale” aan haar tepels zou zijn en dan zou ze al meteen een orgasme hebben. Dat was nog altijd zo geweest en nooit had Vera haar teleurgesteld. Haar buikspieren spanden en ontspanden bij elke nieuwe aanraking. Haar tepels brandden. O, God, wat wilde ze dit graag Tot in haar diepste vezels voelde ze Vera’s vingernagels op haar huid. Dan weer verwijderden de nagels zich verder van Sophies tepels, maar vaker kwamen ze dichterbij. Een enorme spanning bouwde zich op in haar borsten en straalde naar haar buik. Daar begon het te borrelen en te verkrampen. Ze wist het. Nog even. Haar lichaam smeekte. Nog harder werden haar tepels. De aanrakingen werden steeds geraffineerder. Sophie wilde dat Vera haar tepels zou aanraken. Dat zou al genoeg zijn. Maar toch wist Vera haar tepels tot op een millimeter te naderen zonder ze ook echt aan te raken. Sophie jammerde het uit. Tussen de gesloten lippen van haar vagina bouwde zich een enorme druk op. Als Sophie haar daar nu zou aanraken zou ze openbarsten als een overrijpe perzik.

Ineens verdwenen de handen. Sophie jammerde en hijgde dat Vera moest doorgaan. Ze kreeg geen antwoord. Ineens voelde ze nagels langs haar kuiten omhoog glijden, dan weer teruggaan naar haar enkels en weer omhoog naar haar knieën en daar cirkels draaiend. Het kriebelde en voelde tegelijk heerlijk. Omhoog gingen de nagels aan de buitenkant van haar dijbenen, heel lichtjes, zodat Sophie het nog maar nauwelijks waarnam. Door haar liezen naar beneden en via de voorkant van haar bovenbenen terug naar haar knieën. Sophie jammerde er nu over. Ze kreunde en hijgde dat ze wilde klaarkomen.

‘Nee! was het koele antwoord. Laat dit je straf zijn, lieve schat.’

Zachtjes krabden de nagels aan de binnenkant van Sophie’s dijen, gingen langzaam omhoog totdat ze net niet de roodgezwollen schaamlippen raakten, waar zich inmiddels heldere druppeltjes naar buiten probeerden te persen. De dam stond op doorbreken…

Omzichtig gleden Vera’s nagels rond de gezwollen lippen, ervoor zorgend Sophie daar nergens aan te raken. Ze streelden geraffineerd elke vierkante millimeter van de gladde schaamheuvel. Huilend stootte Sophie haar bekken omhoog, voorzover dat lukte met de band om haar buik.

‘Geef het me, Vera. Maak me klaar. Alsjeblieft!’

Maar nog gaf Vera niet toe. Ze rijkte naar achter, naar Sophies machtige billen en streelde ze, kneedde ze en trok toen een raspend spoor tussen die prachtige bollen met haar nagels. Sophie ontplofte bijna. Zeker toen de nagels het kleine stukje van haar perineum raakten en daar wat aarzelden om dan weer terug te gaan, via haar anus en verder omhoog om weer terug te keren. Pesterig werd het bijna. Net niet de hypersensitieve schaamlippen aanrakend. Via de buitenkant van haar billen en langs de mooie ronde heupen omhoog strijkend, verdwenen de vingers nu helemaal. Wanhopig werd Sophie ervan. Ze smeekte, huilde. En ineens waren die vingertoppen er weer. Aan de zijkant van haar nu supergevoelige borsten en naderden nu zonder verdere omwegen haar tepels. Nu ging het gebeuren…

Ineens hielden de vingers halt. Een paar seconden bewoog er niets. Sophie hijgde.

Ze voelde een heerlijke warmte boven haar navel. Een warmte die zich langzaam naar beneden verplaatste. Was het Vera’s tong? Haar mond? Ze wist het niet. De warme uitstraling bleef aan de bovenkant van haar schaamlippen zweven. Ze voelde haar klit reageren op de gloed. De nagels bewogen weer richting haar tepels. Toen ze de buitenrand van haar rimpelig samengetrokken tepelhoven raakten, maakten ze zich los van Sophies huid om zachtjes op de platte bovenkant van haar strakgespannen tepels te landen. Exact op hetzelfde moment gleden er een paar getuite lippen om haar clitoris, de voorhuid mee naar achter nemend. Ze voelde nog net dat Vera zachtjes zoog en dat haar vagina openbarstte. Gillend kwam ze klaar. Ze was helemaal van de wereld…

‘Heb ik je nu genoeg gestraft, mijn lief klein monstertje?’

‘Ja, lieverd. Laat me nog even bijkomen.’

‘Vooruit da maar. Maar straks krijg je nog meer straf. Je ging wel heel erg tekeer tegen onze nieuwe buurman. Je begrijpt dat ik dat écht niet door de vingers kan zien. Ik weet dat je er geil van wordt om mannen te vernederen, maar dit was wel heel gemeen.’

Ja, Vera. Straf me dan nog maar een keer…’

Beiden wisten ze dat ze elkaar natuurlijk nooit van hun leven ook maar een haar zouden krenken. Alles was maar spel: woordspelletjes en seksspelletjes. Die keer dat Sophie bewusteloos in de hoek van deze kamer had gelegen, had Vera gedacht dat ze dood was. Zo stil en wit lag ze daar. Het had haar allemaal niks meer kunnen schelen en had de verkrachting ondergaan alsof ze er buiten stond. De ribben brekende vuistslagen had ze niet eens gevoeld. Ze wilde ook dood. Zonder Sophie had het allemaal geen zin meer. Uiteindelijk was ze zelfs opnieuw buiten westen geraakt van alle klappen. Ze kwam pas weer bij toen ze van het kruis werd afgesleurd en in en hoek gesmeten. Ze knalde toen vreselijk hardt met haar hoofd tegen de muur dat ze toen misschien wel die schedelbasisfractuur opliep. De vent had die arme, nog steeds bewusteloze Sophie al half vast gezet op het kruis toen de politie-inval kwam.

Ze keek naar de liefde van haar leven, hulpeloos vastgebonden op hetzelfde kruis, dat hen wel aan die gebeurtenis herinnerde maar dat ze niet hadden willen wegdoen omdat het hen er ook aan herinnerde om voortaan voorzichtig te zijn.

Ze keek naar Sophie’s prachtige borsten met de dikke, hypergevoelige tepels… Haar mooie ronde heupen… Haar brede billen… Geen putje of litteken te zien. En dan haar vagina en de mooie zachte schaamheuvel erboven.

Ze wist nog de eerste keer dat ze Sophie naakt zag. Toen had ze er nog een dikke bos roodblond haar op gehad. Vanaf het moment dat Sophie bij haar in de club solliciteerde was ze hopeloos verliefd. Dat was alweer twaalf jaar geleden. Ze wilde het negentienjarige meisje eerst niet aannemen. De gedachte alleen dat al die kerels met hun vunzige tengels aan dat goddelijke lichaam zouden zitten, dat ze haar zouden neuken, dat ze hen zou moeten afzuigen… Ze moest er niet aan denken. Maar Sophie had haar gesmeekt. Ze had het geld hard nodig. De studieschuld liep snel op sinds haar ouders in het verre Limburg haar niet meer konden ondersteunen bij haar studie. De kamerhuur was torenhoog en ze dreigde op straat te belanden. Er was maar één mogelijkheid geweest: Sophie in huis nemen en haar hooguit de bardienst laten draaien en haar ten opzichte van de anderen meer te betalen, zodat ze haar schulden kon aflossen. Sophie had haar eigen kamertje gekregen en voor Vera was die tijd een hel geweest. Ze was zo verliefd, dat ze haar hoofd niet meer bij de goede zaken had. Ze was wanhopig en wist helemaal niet hoe ze het verder moest aanpakken. Gelukkig had Sophie haar wel doorgehad. Zij had het initiatief genomen en was een keer in haar badjas uit de badkamer komen lopen en had haar plompverloren gevraagd of Vera haar schaamhaar wegscheerde en toen Vera daar ja op had geantwoord had ze gevraagd of ze Vera’s kale kut dan wel mocht zien. ‘Kale kut.’ Zo zei ze het echt. Trillend had ze haar slipje uitgetrokken en haar jurkje omhoog gedaan.

‘Godnondedju!’ had Sophie gezegd. Wat heb jij een mooi kutje, Vera. Moet je die van mij zien.’

Ze trok de badjas open en Vera kreeg in één keer het al het moois van Sophie te zien.

‘Heb je nog nooit een naakte vrouw gezien? Mondje dicht. Je kwijlt,’ had Sophie gezegd.

Ze was doorgegaan: ‘Is dat nou moeilijk, je kutje scheren? Of gebruik je wat anders. Hars of zo? Het ziet er zo mooi glad uit. Mag ik eens voelen?’

En ze had zomaar zonder verder te vragen haar warme hand op Vera’s schaamheuvel gelegd en er zachtjes langs gestreken. Een beetje te lang misschien? Voor Vera had het een eeuwigheid mogen duren. Ze had haar huid voelen gloeien op die plek.

‘Moet je die harige graspol van mij zien, Vera. Lelijk toch? En ook wel lastig als ik menstrueer. Dan wordt ie nog rooier, hahaha! Zeg op, hoe doe jij dat?’

Toen pas had Sophie haar hand weggehaald, na nog een vriendschappelijk kneepje te hebben gegeven.

Aarzelend had Vera voorgesteld om te helpen en Sophie had meteen enthousiast gereageerd met het voorstel om het dan meteen maar te doen. Ze had net gedoucht dus de boel was toch schoon. Mooi toch?

Het was de eerste keer geweest dat Vera aan Sophies kutje had gezeten. Het was een scheerbeurt met gevolgen geworden. Vera had op een bepaald moment Sophies schaamlippen niet meer kunnen vasthouden omdat ze tijdens het scheren steeds tussen haar vingers weggleden. Ze had Sophie vertwijfeld aangekeken.

Sophie had met haar meest onschuldige glimlach gezegd: ‘Heb je het nou nóg niet door? Ik jou wel hoor. Ik zou graag willen dat je me helpt om mezelf te vinden. Ik val allang op meisjes. Ik was er altijd bang voor. Vanaf dat ik bij je solliciteerde was ik al verliefd op je. Mijn kutje werd drijfnat als ik aan je dacht en ik heb sinds toen ontelbare keren op je gemasturbeerd met het beeld voor ogen dat het jouw hand was die aan me zat. Ik wilde bij je in bed kruipen en jou ook laten klaarkomen…’

‘Ik durfde nog niet. Wat als je me zou afwijzen. Maar toen ik merkte dat je zo raar deed als ik in je buurt was, zo onzeker en zo giechelig als een tienermeid. Zo was ik ook toen ik een jaar of veertien was en verliefd werd op een meisje op school. Het kon bijna niet anders of je was ook verliefd op mij. Het geluk lachte me weer toe, na al die onbeantwoorde liefdes. En nu, omdat jíj eraan zit, lieve Vera ben ik alweer zeiknat. Al wekenlang wil ik dat je aan mijn kutje zit! En nu pas durfde ik je te vragen. Wil je me alsjeblieft helpen, schat? Volgens mij wil je mij ook.’

Als een uitgehongerd wezen was Vera op die nog half begroeide, vol met scheerschuim hangende fantastische gleuf gedoken en had gebeft of haar leven ervan afhing. De zeepsmaak maakte al snel plaats voor die van de hemelse nectar die uit Sophie’s spleetje gutste. Nog steedse stond het moment van toen in Vera’s geheugen gegrift; dat het een hele warme dag was maar dat er op dat precieze ogenblik een zware onweersbui was. Ze herinnerde zich nog die specifieke smaak, die geur van Sophie’s toen nog maagdelijke kut. Alleen daarvan had ze al een licht orgasme ondervonden.

Daarna had Sophie haar gebeft. Onervaren eerst, maar het was ruim voldoende geweest om haar het meest fantastische gevoel te geven dat ze ooit had beleefd.

Sindsdien waren ze altijd bij elkaar gebleven. Ze hadden allerlei geheime genotsplekjes bij elkaar ontdekt, zoals Sophie’s tepels. Op de goede manier benaderd kon ze alleen daarop al klaar komen. Of Sophies oorlelletjes. Als Vera achter haar langs liep, kon ze het nooit laten om eventjes met haar vingertoppen langs die heel donzig behaarde oorlelletje te strelen. Sophie rilde dan elke keer en haar blik vertroebelde dan. En als Vera het erg goed deed, kon ze rekenen op een fantastische beloning.

In een café had ze Vera na weer eens en paar van die strelingen aan het oor, meegesleurd naar het toilet; Vera’s jurk opgetrokken, haar op de wc gezet en haar daar genadeloos klaar gebeft, daar op die niet al te frisse toiletpot.

Sophie was bijzonder. Ze kwam erg gemakkelijk klaar en soms ook heel vaak achter elkaar. Niets was haar te dol. Ze was gek, prettig gek… En gelukkig ook gek op Vera. Ze had uitgevonden dat Vera het fantastisch vond om een vinger in haar kont te krijgen als ze bijna klaarkwam. Zonder enige moeite had ze Vera’s G-plek gevonden - iets wat haarzelf nooit was gelukt - en haar daarmee fantastische momenten bezorgd. Ze sleepte Vera ook mee naar heerlijke plekjes in de duinen of in de bossen van Zuid Limburg, daar waar ze was opgegroeid.

En nu lag haar lieverd hier nu uit te hijgen, haar met die grote, lichte, groene ogen aankijkend.

‘Ik wil nog meer straf, Vera,’ Je hebt het beloofd.’

‘Goed. Dan zul je er ook van lusten!’

Vera liet het kruis nog verder zakken zodat Sophie nu bijna horizontaal lag, sloeg haar ene been over haar geliefde en bracht haar nu al druipende schaamlippen voor de hunkerende mond van Sophie.

‘Lik me Sophie. Lik me droog. Maak me klaar. Ik ben zo geil. Dat is je straf. Lik mijn kutje, bef mijn klit totdat ik klaar kom en vinger jezelf intussen, zodat ik kan zien wat voor een stout geil monstertje jij bent.’ Ze maakte snel Sophies handboeien los en liet haar onderlijf nog een paar centimeter zakken. Meteen cirkelde Sophies duivelse tong om haar klitje, gleed een stukje in haar schede, kwam weer tevoorschijn en dook meteen in haar plasgaatje. Ook zo’n gevoelig plekje. Vera zat met haar gezicht naar Sophies onderlichaam gekeerd. Ze zag Sophies volle hand als een razende over haar venusheuvel wrijven. Dat was Sophies manier van masturberen. Aan de heftigheid waarmee Sophie met haar tong haar klit bewerkte, kon Vera merken dat ze niet ver van een nieuw orgasme was. Zelf zou ze het ook niet lang meer kunnen uitstellen. Niet veel later kwamen ze, bijna tegelijk. Vera liet zich voorover vallen; met haar neus in de boter, zogezegd en ze rook de heerlijke intieme geur van Sophie. Ze genoot van de intense warmte die Sophies lijf uitstraalde. En van tijd tot tijd rilde haar eigen lichaam van de genotsgolfjes die af en toe nog opspeelden. En natuurlijk ook van de lieve zachte kusjes die Sophie nog af en toe op haar kutje drukte.

Het duurde geruime tijd voordat ze overeind kwamen en Sophie losgemaakt was. Ze keken uit het raam. Bij Dirk brandde geen licht. Ze hoopten maar dat hij had genoten van de show…

Dirk was een beetje terneergeslagen thuisgekomen. Beneden was het een grote puinzooi dus hij ging meteen maar naar boven, naar bed. Hij had zich stoer en vrolijk voorgedaan toen hij wegliep, maar in werkelijkheid voelde hij zich zwaar kut.

Wat had hij in vredesnaam weggegooid? De meesten van die vrouwen konden bij lange na niet tippen aan Maria. Wat had Sophie ook alweer gevraagd? Wat het was. Of hij en Maria geen seks meer hadden of niet genoeg? Maar vooral vroeg ze wat hij ergens anders vond wat hij thuis niet had.

Hij moest het antwoord schuldig blijven. Niks had hij gevonden. Niks wat hij thuis niet had. Grotere tieten? Er waren zelfs nagenoeg platte vrouwen bij geweest en dat had hij ook geen probleem gevonden. Of juist hadden ze inderdaad veel grotere borsten dan Maria. En deden die vrouwen dingen die hij thuis niet kon vinden? Nee, moest hij toegeven. Dirk kreeg thuis alles wat hij wenste en ook vaak genoeg. Geen van de vrouwen kon fantastischer pijpen dan Maria. Zo peinzend, kon hij alleen maar tot de conclusie komen dan dat Sophie groot gelijk had: dat zijn spijt zat in het feit dat hij betrapt was met het strelen van mijn ego. Hij wilde gewoon scoren en nu had hij zijn eigen glazen ingegooid.

Hij lag nog lange tijd geruisloos te huilen voordat hij zich uitkleedde en mistroostig onder het dekbed kroop. Wat er zich bij de buren afspeelde bleef buiten zijn gezichtsveld…