Meisjes Melkfabriek

Hoi allemaal! Voor wie nog geen andere verhalen van mij heeft gelezen, zal ik me nog even kort voorstellen. Ik ben Marie, 18 jaar jong. Maar belangrijker om te noemen is dat mijn lichaam eruit ziet als die van een meisje van een jaar of 12. Dat ben ik natuurlijk niet, even om extra duidelijk te zijn. Ik ben 145 cm lang en weeg ongeveer 40 kilo. Ik heb blauwe ogen en lange blond haar. En zoals je misschien al had verwacht nu je mijn lengte en gewicht weet, heb ik nauwelijks borsten. Er zijn wel twee kleine bollingen te zien, maar dat was het dan ook.

Dit is mijn ultieme fantasie sexverhaal. Hopelijk genieten jullie er net zoveel van tijdens het lezen als ik deed tijdens het schrijven.

--

Het was op mijn 16e verjaardag toen ik een aangetekende brief thuisgestuurd kreeg. Ik zag direct dat er iets belangrijks in de envelop moest zitten. De geelachtige envelop zat namelijk vol met stempels en codes en naast mijn naam en adres stond in het rood: 'NA ONTVANGST, DIRECT OPENEN.' Ook stond op de envelop dat deze niet geopend mag worden een ander persoon dan Marie xx xxx xxxxxxx met geboortedatum xx-xx-xxxx. Ik nam de envelop mee naar mijn kamer, deed de deur op slot en opende de brief meteen...

'Gefeliciteerd Marie, je komt in aanmerking voor ons revolutionaire MMF project!

Mocht je hieraan mee willen doen, dan ontvang je na dit één jaar durende project éénmalig € 2.500.000,-! Helaas kunnen we je hier op dit moment nog niets over vertellen, omdat informatie over dit MMF project niet in de verkeerde handen terecht mag komen.

Het enige wat we je wel kunnen vertellen is het volgende. Mocht je interesse hebben om mee te doen, dan zal je dit vandaag voor 09.30 moeten doorgeven zodat we je om 10.00 kunnen ophalen. Het project kan namelijk alleen slagen als deze op je 16e verjaardag start. Het einde van het project zal op je 17e verjaardag zijn. Tijdens deze periode verzorgen wij alles voor je en heb je nergens kosten voor.

Nog voordat je op je 17e verjaardag thuis bent, zal het eerder genoemde bedrag van € 2.500.000,- op je rekening met rekeningnummer xx xxx xxxxx xxxxx staan. We hebben afspraken met de overheid, dus hier zal je geen betasting over hoeven te betalen. Afhankelijk van hoe het project gaat, zou je een vervolgtraject van een extra jaar in kunnen gaan, maar we weten nu nog niet of je daarvoor in aanmerking komt. De beloning van het vervolgtraject zal pas op je 17e verjaardag bekend gemaakt worden.

Let op: je zal tijdens dit jaar op geen enkele manier contact hebben met de buitenwereld.

Je aanmelden kan via het scannen van de onderstaande QR-code, waarna je via DigiD in kan loggen om het aanmeldingsproces officieel te maken.

We garanderen dat je geen geestelijke of lichamelijke schade aan het onderzoek zal overhouden.

Na de aanmelding krijg je een bevestiging en zal je vandaag om 10.00 opgehaald.

We hopen je snel te zien,

MMF'

Dit kan toch niet waar zijn?! Een jaar ergens in een kliniek wonen en er als miljonair uitkomen? Het klinkt als iets wat gewoon te mooi is om waar te zijn. Toch spookte het nog wel door mijn hoofd en moest ik snel beslissen. Wat nou als het wel echt waar is? Dan zou dit wel de kans van mijn leven zijn. Het kost met een jaar, maar daarna zit ik voor de rest van mijn leven goed, hoe lekker is dat. Ik besloot om het meteen met mijn ouders door te nemen, die zouden me ten slotte een jaar niet zien.

Thuis hebben we het niet altijd makkelijk met geld. Dus toen ik van het project vertelde, zeiden mijn beide ouders dat ik gek zou zijn als ik het niet zien doen. Dat maakte mijn keuze makkelijker, dus besloot ik om me aan te melden. Dit deed ik dan ook direct. Het aanmelden was even een werkje, maar lukte uiteindelijk toch. Van de QR code en DigiD tot extra codes via sms en e-mail. Aan veiligheid geen gebrek. Direct na mijn aanmelding ontving ik een bevestiging via e-mail met de melding dat ik om 10.00 op adres xxx xx xx opgehaald zou worden. Ook stond er in de mail dat ik verder niks mee hoefde te nemen, alles voor het aankomende jaar was al geregeld.

Klokslag 10.00 stopte er een grote zwarte Tesla voor de deur en ging er een deur open. Deze deur bleef open staan en het was al snel duidelijk dat niemand me op zou komen halen, ik moest gewoon instappen. Ik gaf mijn ouders een dikke knuffel en liep naar de wagen. Ik keek nog één keer achterom naar mijn ouders en stapje in...

Meteen toen ik zat, klapte de deur automatisch dicht en gingen er een paar spotjes aan. De binnenkant van de auto was toch anders als ik had verwacht. Los van de bank waar ik op zat, was er verder helemaal niks en ik kon de chauffeur, als die er was, ook niet zien. Ook waren de ramen pikzwart geblindeerd, ik kon dus op geen enkele manier naar buiten kijken. Langzaam begon de elektrische auto te rijden en ik was nu toch best zenuwachtig geworden. We reden nog geen 10 seconden of er ik hoorde dat er een soort gas vanuit de zijkant de ruimte in werd gespoten. Dat zorgde er voor dat ik direct in een diepe slaap terecht kwam...

Ik heb geen idee hoe lang ik had geslapen, maar toen ik wakker werd begon de auto af te remmen en kwam hij tot stilstand. De deur ging automatisch open en ik zag dat de auto een grote spierwitte ruimte was ingereden en op een parkeerplek naast 4 exacte dezelfde auto's met oplopende kentekens stond. Ik stapte uit en moest even wennen door de overstap van de donkere auto naar de witte ruimte.

In het midden van de ruimte stond een balie met daarachter een jonge goed uitziende meid. Daarvoor stonden een aantal banken waarop meisjes zaten. Ik wist het niet zeker, maar ik had het vermoeden dat ze vandaag allemaal 16 zijn geworden. 'Jij moet Marie zijn, zij de meid achter de balie. Gefeliciteerd met je verjaardag en dat je net als de andere meisjes hier, ook aan dit speciale project mee gaat doen! Kom maar deze kant op hoor, ik bijt niet.' zei ze met een glimlach. 'Welkom bij het MMF. Als je de gegevens wat je op dit scherm ziet even wil controleren, dan mag je vervolgens hier, ze legde een tablet neer, je handtekening zetten en bij de andere meisjes wachten. Ik checkte gevens als mijn naam, geboortedatum en geboortestad. Alles klopte dus ik zette mijn handtekening. 'Bedankt Marie, de dokter je zo ophalen voor de verdere intake.

Het was een strak georganiseerde organisatie, het ene na het andere meisje werd door een dokter opgehaald. Het viel me als snel op dat alle doktoren vrouwen zijn, hopelijk die van mij ook. Ik hoefde nog geen 5 minuten te wachten of er kwam een knappe roodharige vrouw van een jaar of 30 aangelopen. 'Jij moet Marie zijn, welkom bij het MMF en gefeliciteerd! Iedereen die hier komt is jarig, dus hoort het feliciteren er een beetje bij. Ik ben dokter Isabelle en ik zal je vandaag begeleiden. Kom maar met me mee Marie.' Zonder iets te zeggen liep ik braaf achter dokter Isabelle aan. We liepen door een lange gang en gingen kantoor 1.21 in. In dat kantoor kantoor stonden machines waarvan ik heb idee had waar ze voor waren, maar dat zou snel verandering in komen. De dokter ging achter haar bureau zitten en typte iets op haar computer.

'Fijn dat je met dit project mee gaat doen Marie, je zal er zeker geen spijt van krijgen. Je mag je kleren allemaal uit doen en vervolgens met me meelopen naar de machine daar. Je sieraden moeten ook even af.' Ik gehoorzaamde en deed alles uit en af. Daar stond ik dan als 16-jarig meisje, compleet naakt voor een dokter die ik nog nooit eerder had gesproken. Daarom hoopte ik dus al op een vrouwelijke dokter, voor het geval zoiets zou gebeuren. 'Goedzo Marie, loop maar met me mee.' We liepen naar een machine die ik herkende van het vliegveld. Omdat ik wel wist wat ze van mij zou verwachten, ging ik alvast met mijn voeten op de stickers staan er deed mijn armen omhoog. 'Fijn, je werkt goed mee Marie.' zei dokter Isabelle en zeer ging verder: 'Dit apparaat werkt net iets anders dan wat je zou denken, maar je staat helemaal goed. Deze machine scant niet alleen of je toch nog sieraden of andere voorwerpen op of in je hebt, hij maakt ook een volledige 3D scan van je lichaam. Deze scan zal direct via ons systeem doorgegeven worden naar een andere afdeling om je verblijfplaats op basis van jou lichaam te perfectionaliseren.

Ik: 'Dokter, mag ik iets vragen?'

D: 'Ja natuurlijk Marie, wat wil je vragen?'

Ik: 'Nou ik heb eigenlijk geen idee wat voor onderzoeken er gaan gebeuren. Net als waarom het een jaar duurt een waarom ik er daarna zo veel geld voor krijg.'

D: 'Dat zijn stuk voor stuk erg goede vragen Marie, ik kan er nu helaas nog geen antwoorden geven. Maar later vandaag zal alles duidelijk worden, dat beloof ik.'

Ik: 'Oke dat zou fijn zijn dokter. Mag ik dan nu mij kleren weer aantrekken?'

D: 'Nee Marie, je zal vanaf nu een jaar lang volledig naakt zijn. Maar maak je geen zorgen, het is overal in dit gebouw warm en er werken geen mannen. Je hoort meer als je geïnstalleerd bent.'

Ik: 'Geïnstalleerd?'

D: 'Ook dat zal later duidelijk worden. Eerst heb ik deze pil voor je om in te nemen. En hier is een bekertje water zodat het iets makkelijker gaat.'

Direct nadat ik de pil had opgedronken voelde me duizelig worden. Ik ging snel zitten en dat was de laatste beweging die ik nog bewust kon uitvoeren. Alles wat nu gebeurde, ging op automatische piloot. Ik was 100% bewust van wat er met me gebeurde en wat de dokter vertelde, maar ik had mijn lichaam niet meer onder controle. Alsof ik een toeschouwer was die naar zichzelf keek. Nu kwam dan eindelijk de uitleg wat voor onderzoek dit zou zijn...

'Fijn Marie, het ziet er naar uit dat de pil zijn werk heeft gedaan. Vanaf nu zal je geen controle meer over je lichaam hebben, toch maak je alles zeer bewust mee. Daarom weet ik dat je me nu verstaat en begrijpt, maar er tegenin gaan is niet meer mogelijk. Dit hebben we gedaan omdat wat ik je nu over het onderzoek ga vertellen, er anders hoogstwaarschijnlijk voor zal zorgen dat je in paniek raakt en een gevaar voor jezelf of anderen zal worden. Je zal een volledig jaar in deze staat blijven, dus wen er maar alvast aan. We gaan nu een aantal processen door en tijdens elk proces zal ik vertellen wat we gaan doen en waarom. De scan heb je natuurlijk al gehad, dus je mag met me meelopen naar de badkuip die je daar in de hoek ziet staan.'

Alsof iemand anders mijn lichaam bestuurde, liep ik met dokter Isabelle mee naar het bad en bleef daar staan. 'Stap er maar in Marie en geen zorgen, het water, of nouja de vloeistof moet ik eerder zeggen, is op perfecte temperatuur. Maar let op Marie, ga absoluut niet met je hoofd onderwater.' vertelde de dokter. Mijn eerste been zag ik in het bad gaan en ik voelde de warmte. Mijn andere been volgde en ik ging er tot aan mijn nek in liggen. De dokter legde uit:

'Dit bad is gevuld met een speciale door MMF ontworpen vloeistof. Deze vloeistof zorgt ervoor dat al je haren verwijderd worden en ook nooit meer terug zullen groeien. Tevens dood het alle bacteriën en geeft het je een olielaag die je huid een volledig jaar glad, vochtig, beschermd en schoon zal houden. Over een jaar spoelen we deze beschermlaag weer van je af. Op deze manier hoeven we je een jaar niet te scheren of wassen. Behalve je gezicht natuurlijk, maar daar hebben we andere oplossingen voor. Ook is het tijdens de rest van dit project is het fijner voor jou om geen haar op je lichaam te hebben. Ik vertel je wanneer je uit bad mag gaan.'

Het klonk vrij logisch, op het deel waarin het fijner voor mij na, dat snapte ik nog niet. Maar dat zou vast nog wel komen. In paniek was ik niet echt, maar ik wist nogsteeds niet wat voor project het nou precies zou zijn. Overal op mijn lichaam voelde ik tintelingen, waarschijnlijk waren dat de haartjes die los begonnen te laten. Van de donshaartjes op mijn armen tot de haartjes op en rondom mijn kutje en kontje, alles tintelde en liet los. Na een minuut of 10 in het bad gezeten te hebben, gaf dokter Isabelle aan dat ik eruit mocht stappen...

'Kom maar met me mee Marie. Je mag daar voor die spiegels gaan staan, dan zal ik controleren of de vloeistof zijn werk heeft gedaan. Zet je voeten maar op die beide stippen, dan zal ik je inspecteren. En maak je niet druk om eventuele seksuele opwinding als ik bij je schaamstreek kom, de eerste genomen pil blokkeert dat gevoel. Voorlopig dan, totdat je op je stoel plaats zal nemen. Maar dat merk je dan wel.'

De stippen stonden ver uitelkaar, dus ik moest mijn benen wijdt uitelkaar zetten. Gelukkig was dat geen probleem en zodra ik goed stond, begon de dokter met het voorzichtig afdrogen van mijn lichaam. Toen dat klaar was begon de inspectie. Ze gleed met haar handen van boven naar beneden over mijn gladde kale huid. Vakkundig begon de inspectie bij mij nek en ging ze lager. Echt grote borsten had ik zeker niet, het zijn eerder kleine halve appeltjes. Maar dat maakte voor de inspectie niet uit. Ze voelde over en langs mijn tepeltjes en voelde elke cm van mijn borstjes. Lager en lager streelde ze en ze miste geen enkele centimeter van mijn lichaam. Bij mijn kutje aangekomen was het moeilijker om alles te controleren dacht ik. Maar de dokter had dit duidelijk al vaker gedaan en ze gleed met vloeiende bewegingen over mijn venusheuvel en lager. Soepel gingen haar vingers tussen en over mijn schaamlipjes, klitje en kontgaatje. Ook daar controleerde ze elke centimeter, of beter gezegd elke millimeter. Ze had gelijk, hoe opwindend dit normaal zou zijn, nu deed het me niks.

'Perfect Marie, vanaf je nek omlaag, zit er geen haartje meer op je lichaam. Kom maar mee, dan lopen we naar de kamer waar je stoel is klaargemaakt.'

Mijn stoel? Dacht ik. Nou mooi dat ik een eigen stoel zou krijgen, maar ik had op een eigen kamer gehoopt. Zonder eigen controle liep ik achter de dokter aan de ruimte naast dit kantoor in. Daar stond een stoel zoals ik er nog nooit eerder had gezien. Het zitvlak was niet glad, maar had rare reliëf vormen, lijnen en rondjes waar duidelijk iets uit zou kunnen komen. Alsof het een afdruk van mijn lichaam was, diep in de stoel gedrukt. En daar zat ik niet ver naast hoorde ik toen de uitleg van dokter Isabelle kwam:

'Deze stoel is je thuis dit jaar. Als je straks geïnstalleerd bent, kom je hier een jaar lang niet meer uit. Hoe dat lukt zonder eten of naar de wc gaan zal straks duidelijk worden. De zitting van de stoel is gebaseerd op de eerder gemaakte 3D scan van je lichaam. En dan met name de onderkant van je lichaam. Als je zo gaat zitten, zal je merken dat de stoel de perfecte vormen heeft. En het materiaal is zo high-tech, dat naarmate je groeit, de zitvorm mee zal groeien. De vorm zal dus het hele jaar perfect bij je lichaam passen. Ga maar zitten Marie, dan snap je meteen wat ik bedoel.'

Ik had natuurlijk geen keuze en zag mijn lichaam op de stoel zakken. Dokter Isabelle had gelijk, de stoel zat als gegoten. Vooral de vormen rondom mijn schaamlipjes en kontje waren sensationeel goed. Het deel wat eerder mijn seksuele gevoelens blokkeerde was niet alleen uitgewerkt, ik was nog nooit eerder zo bewust van wat mijn lichaam voelde. Van de warme lucht tot het materiaal van de stoel tegen mijn huid, alles was voelbaar en voelde heerlijk. Ik zat alleen maar en voelde nu al een hoge vorm van opwinding naar boven komen. Op een manier die ik nog nooit eerder heb meegemaakt.

'Aan je ogen te zien zijn de gevoelens van opwinding weer terug. En sterker nog, je seksuele gevoelens zullen groter dan ooit worden. Dat is een belangrijk onderdeel van dit project. Nu ga ik je vertellen wat we van je nodig hebben, waarom en hoe we dat zullen ontvangen. Om een lang en medisch verhaal kort te maken, we zijn bezig met het ontwikkelen van een middel om veroudering tegen te gaan. Uit ons onderzoek is gebleken dat we hier lichaamsvocht van 16-jarige meisjes voor nodig hebben. Hierbij gaat het zowel om vaginaal vocht als borstmelk. En omdat de meeste meisjes van 16 nog geen borstmelk aanmaken, hebben we hier een oplossing voor gevonden welke in de stoel verwerkt is. Alles om dit project te laten slagen zit eigenlijk in de stoel, los van jezelf natuurlijk. Jij bent het belangrijkste van dit project en daardoor maken we het je zo comfortabel mogelijk. Schrik niet van wat er nu gaat gebeuren Marie...'

Ik voelde de stoel onder mij in beweging komen en als eerst begon er iets onder mijn kontje te bewegen. Uit het rondje wat precies onder mijn kontgaatje zat, kwam langzaam een gladde buis omhoog. Milimeter na milimeter kwam hij dichterbij mijn kontgaatje totdat hij er tegenaan duwde. Dit was blijkbaar bevestiging voor de buis dat hij goed zat en hij ging verder omhoog. Langzaam drong de ik denk 2 cm dikke buis in mijn krappe kontgaatje. Door mijn hoge gevoeligheid voelde elke millimeter die de buis in me dringen! Toen de buis stopte, gebeurde er iets waarvan ik schrok. Er kwam een soort vloeistof uit die mijn kontje vulde. De buis was ook een afvoer voor de vloeistof, dus en kwam geen druppel uit mijn kontje. Nadat de binnenkant van mijn kontje was schoongespoeld, voelde ik iets uit de buis komen. Dokter Isabelle gaf weer een uitleg:

'Je bent zojuist van binnen schoongespoeld. Dit schoonspoelen zal aankomende jaar een peer keer per dag gebeuren. Wat je nu voelt is de ballon die in je kontje groter aan het worden in. Deze ballon zorgt ervoor dat je een sensationeel gevoel in je zal krijgen en vast zal houden. Dit is nodig om uiteindelijk zoveel mogelijk vocht van je te kunnen verzamelen. Via de staaf waar de ballon aan zit krijg je ook je voeding, vocht en medicatie binnen. We proberen natuurlijk zoveel mogelijk vocht uit je te halen, daardoor brengen we ook veel vocht in je. Dit gaat allemaal via je staaf die permanent in je kontje zit.

Nu het proces van je kontje in werking is gezet, gaan we verder met de volgende, je borstjes melken. Je maakt dit natuurlijk nog niet zelf aan, dat weten we. Maar op moment spoelt er via de anaalstaaf een speciaal ontwikkelde vloeistof in je waardoor je de melkproducerende klieren in je borsten geactiveerd worden. Al binnen een paar minuten zal je lichaam aangeven dat het gemolken wil worden. Sterker nog, de druppels tienermelk beginnen al uit je tepeltjes te druipen. Daarom sluiten we meteen deze melkmodule aan, om geen druppel te missen.'

Vanuit achter de stoel kwam een machine over me heen alsof het een beugel in de achtbaan was. Ook deze leek perfect op mijn scan gemaakt te zijn. Dokter Isabelle hoefde niets in te stellen, de beugel stopte en sloot perfect op mijn borstjes. En ze had gelijk, ik kreeg een gevoel die ik nog niet kende. Mijn lichaam gaf aan dat de geproduceerde melk zo snel mogelijk uit me gezogen moest worden. Alsof de machine dit wist, begonnen zuigsystemen op mijn inmiddels keiharde tepeltjes te zuigen. Direct zag ik witte druppeltjes door de doorzichtige buisjes stromen. De machine begon harder en harder te zuigen totdat hij een perfect tempo had voor het melk wat ik aanmaakte. Nu had ik niet alleen een heerlijk gevoel door de anale slaaf, maar ook doordat mijn borstjes constant leeggezogen werden. Maar ik was er nog lang niet, maakte de dokter duidelijk...

'Dit gaat zeer goed zie ik. Je lijkt al meteen veel meld te produceren en daar zijn we blij mee. Onze supercomputers waar de stoel verbinding mee heeft leest je 24/7 volledig en weet precies wat je wanneer nodig hebt. Van vocht tot de anale spoeling en van de melker tot... wat je nu gaat voelen...' zei de dokter.

Onder mij begon weer iets te bewegen, net als toen de staaf in mijn kontje schoof. Maar nu kwam er een staaf onder mijn kutgaatje naar boven. Deze was dikker dan die in mijn kontje zat, maar niet zo lang. De staaf ging ook langzaam omhoog en duwde mijn kutgaatje open. Deze stopte niet en ging dieper en dieper bij me naar binnen. Eenmaal diep in me, ging hij weer naar beneden totdat hij bijna uit me was, om vervolgens weer dieper te gaan. De computer wist blijkbaar perfect hoe snel en diep de staaf mijn kutje in moest gaan. Omdat als ik alleen al dacht dat hij iets sneller moest gaan, de machine dat direct deed. Nu zat ik met twee staven in me en een melkmachine aan mijn 16-jarige melkmakende borstjes op de stoel. Ik keek onder me en zag daar ook een buisje lopen. De machine verzamelde 2 buisjes met borstmelk en 1 buisje met kutvocht van me. Precies onder mijn kutje zat een module die al het vocht opzoog en via het buisje wegvoerde. 'En nu de laatste 2 stappen nog' vertelde de dokter.

'De eerste hiervan is de afvoer van urine. Daarvoor gaat er zo een buisje in je urethra, oftewel je plasbuis. Het buisje dringt je plasbuis binnen en gaat net zo diep naar binnen totdat het uiteinde in je blaas zit. Daarna hoef je een heel jaar niet meer te plassen. De buis zal af en toe uit je gaan, schoongemaakt worden en vervolgens weer in je geduwd worden. De computer zal bepalen wanneer en of er de volgende keer een dikker buisje in plasgaatje gaat. Hetzelfde als die in je kutje en kontje zit. De computer bepaald alles, maar luistert naar wat je lichaam aangeeft. Dus geeft je lichaam bewust of onbewust aan dat een dikker staafje fijner is, dan zal de computer dat regelen. O daar komt hij al.'

En ze had gelijk, ik voelde een buisje die mijn andere opening zocht. Hij zat meteen goed en drong langzaam mijn plasgaatje in. Waarvan ik dacht dat het extreem pijn zou doen, was dit juist het meest sensationele gevoel wat ik ooit had gehad. Misschien omdat ik nog nooit op het idee was gekomen om hier iets in te duwen. Dus was het een maagdelijke penetratie die maar door bleef gaan totdat de urethrakatheter in mijn blaas zat. Nu die diep in me zat, was het definitief geregeld dat ik een jaar lang niet meer naar de wc hoefde.

'En dan het laatste ding nog ' ging de dokter verder. 'We zijn hier om je sappen te verzamelen, dat doe je niet door zo vaak mogelijk klaar te komen komen, maar door zo veel mogelijk super geil te zijn. De computer zal zorgen dat je constante extreem opgewonden zal zijn. Je zal een jaar lang de neiging hebben om klaar te willen komen, misschien heb je dat nu al wel. Maar alleen de computer zal bepalen wanneer dat ook echt gaat gebeuren. Ik weet alleen dat de computer je vandaag om 20.15 zal laten klaarkomen omdat je dan precies 16 jaar bent. Maar daarna weet niemand het. Het belangrijkste van dit project is zoveel mogelijk vocht te verzamelen, de computer zal bepalen hoevaak je daarvoor moet klaarkomen. Sommige meiden komen daar elke uur voor klaar als ze squirters zijn bijvoorbeeld, terwijl anderen bijna nooit klaarkomen. En dan kom nu het laatste deel van de stoel in actie...'

Het op maakt gemaakte deel wat tegen mijn klitje aanzat begon te trillen. Dit was het teken dat het project echt was begonnen. Wat ik eerder niet kon, lukte vanaf het moment dat ik de trillingen voelde wel weer. Alsof er iets in mijn lichaam geactiveerd werd. Mijn lichaam bleef niet langer stil, maar bewoog ongecontroleerd heen en weer. Ook kon ik eindelijk weer geluid maken, luid gekreun en gehijg kwam non-stop uit mijn mond... hmmmmm ohhhhhh... hhhhhmmmmmmm... ohh... jaaaaaaa... hmmmmm... het ging zo natuurlijk dat ik het niet kon stoppen. Daardoor was iets tegen de dokter zeggen ook onmogelijk. Ze ging verder...

'Mooizo Marie, alles lijkt goed te gaan. Nu zal ik ter controle bij je blijven totdat het 20.15 is en je klaar mag komen. Dat duurt nog 3 uur en 42 minuten. Ik zeg 'klaar mag komen', maar je MOET exact op dat moment klaarkomen, anders stopt het experiment meteen. Maar daar hoef jij je niet druk om te maken hoor, de computer zal met alles wat op je is aangesloten zorgen dat je precies op de juiste momenten klaar zal komen. Dit is nog nooit fout gegaan. Na je eerste orgasme komt een schoonmaak en daarna breng ik je naar de grote zaal, waar je de rest van het jaar zal verblijven.

Misschien vraag je je nu af hoe en waar je slaapt. Dat doe je gewoon in deze stoel. Vlak voordat het bedtijd is, zal je rugleuning naar achter gaan en zal er een speciale mix in je kontje gespoten worden. Deze mix zal zorgen voor dat je als je slaapt, je alleen maar erotische dromen hebt. De machines zullen zich hiernaar aanpassen, ze blijven aangesloten. Ook als je slaapt doen alle machines alles om zoveel mogelijk sappen uit je te melken.'

De resterende tijd voelde als het ultieme genot en ik snakte naar het orgasme van 20.15. Ik kon nergens anders aan denken dan aan alles wat er met mijn lichaam gebeurde. Mijn kleine melkproducerende tietjes werden continu leeggezogen, wat los van het heerlijke gevoel van de zuigers, voor een extra gevoel van opluchting zorgde omdat mijn lichaam aangaf dat het eindeloos gemelkt moest worden. De melkproductie was nu echt goed op gang gekomen en dikke stromen jong tienermelk werd non-stop uit mijn borstjes gemolken.

Dan waren er de staven in mijn kontje en kutje nog. Die in mijn kontje bleef veilig zitten en functioneerde meer als het spoelen en het toebrengen en afvoeren van voedingsstoffen. Toch voelde het heerlijk dat ook dit gaatje gevuld was. De dikkere staaf die in mijn kutje zat ging met een altijd perfecte snelheid heen en weer. Zelfs als ik verlangde naar een dikkere of juist dunnere staaf in me, dan paste de computer de dikte direct aan.

De trillende sensatie over en rondom mijn klitje zorgen voornamelijk voor mijn constante gevoel van bijna klaarkomen. Hoe graag ik ook kleihard klaar wou komen, de machines lieten me dat niet toe. Als ik merkte dat ik er bijna was, dan zwakte het getril af of stopte het zelfs. Ook gingen de borstpompen dan minder hard pompen en stopte de staaf in me met stoten. Alles was zo ingesteld dat klaarkomen onmogelijk was, tenzij de computer het noodzakelijk vond voor het project.

De tijd verstreek en ik kon nog altijd niets anders doen dan kreunen en hijgen. De ruimte was gedurende de hele tijd gevuld met mijn...

Ohhhhh.. hmmmmmmmm... Ahhh... hhhhhhmmmm... Ohhh...

'Je doet het super goed Marie. En ik heb goed nieuws voor je. De computer zal je over precies 52 seconden laten klaarkomen.' vertelde de dokter eindelijk.

Ik was al uren op het randje van klaarkomen en die 52 seconden leken ook nog uren te duren. Ik merkte dat de pompen harder mijn borsten leeg begonnen te zuigen en dat de staaf sneller en dieper in mijn kutje stoot. Alles om mijn orgasme om precies 20.15 te laten gebeuren. Mijn gekreun ging harder en harder totdat het eerder op geschreeuw leek...

OHHHHHHH, HMMMM... AHHHHHHHH

Met haar handen telde dokter Isabelle af...5... 4... 3... 2... 1...

En op het moment dat ze nog 1 vinger opstak veranderde de machine de routine naar de laatste stap om mij harder dan ooit klaar te laten komen. De zuigers op mijn borsten gingen deze seconde zo hard, dat mijn tepels een paar centimeter de zuigers ingetrokken werden en een constante stroom tienermelk uit me trok. De staaf die in mijn kutje zat zwol tot een gigantische dikte en knalde zo hard en diep mogelijk in me. Tot slot voelde ik meer trillingen dan ooit op mijn opgezwollen klitje en schaamlippen. Wat er op 0 gebeurde was zo heftig, dat ik dacht dat het gewoon te veel was voor mijn op dat moment exact 16-jarige lichaampje. Een sentatie zoals ik niet wist dat mogelijk was, schoot door elke cel van mijn lichaam. Ik had het niet meer en schreeuwde het zo hard mogelijk uit...

OOHHHHHHH JAAA... JAAA... JAAAHHHHH!!!

Nadat ik eindelijk was bijgekomen hoorde ik dokter Isabelle weer...

'Zo zo meisje, dat orgasme duurde 85 seconden en zorgde voor een immense stroom van vocht. De machine zal op basis daarvan bepalen hoevaak je de rest van dit jaar klaar zal moeten komen. Ik kan je niet vertellen hoe vaak dat is, niemand weet dat. Je zal het gewoon ondergaan. En dan nu de schoonmaak. Geniet nog maar even na van het orgasme van zojuist en laat de machine maar het werk doen.'

Ik was nog in een dusdanige staat van shock, dat de machine kon doen wat hij wou. Ik was de slaaf geworden, al voelde het meer alsof ik het gelukkigste meisje ter wereld was. De inwendige schoonmaak ging snel en efficiënt. Deze keer gingen alle machines tegelijk aan het werk. De borstpompen begonnen een spoelmodus, net als de urethrakatheter en de anale sonde. Mijn tepels werden gespoeld en mijn plasbuis en blaas werd gevuld met vloeistof, dat er vervolgens uitgezogen werd. De anaal ingebrachte buis begon mij vol te pompen met vloeistof. Dit spoelen duurde ongeveer 5 minuten en toen het klaar was gingen alle machines terug naar de gebruikelijke positie. Maar deden ze veel rustiger dan voor mijn orgasme. Dus mijn borstjes werden weer langzaam leeggezogen, de staaf in mijn kutje was dun en bewoog langzaam en het trillen was slechts minimaal aanwezig. De computer zat weer precies goed, het gevoel was weer perfect voor dat moment. Iets anders dan zacht gekreun kon ik niet naar buiten brengen...

Hmmmmmm... hmmmmm... mmmm... ohhh...

'Dan is het nu tijd om je naar de zaal te brengen.' vertelde de dokter.

Ze tikte iets op haar tablet en het platform waar mijn stoel op stond begon in beweging te komen. Dokter Isabelle liep de kamer uit en ik ging kreunend in de stoel achter haar aan. Aan het einde van de gang was een grote witte deur die na het scannen van de dokters handafdruk open sloeg. We kwamen in een lange gang waar aan het eind nog zo'n deur was. Daar deed de dokter haar oog voor een scanner waarna de enorme dikke deur open ging. Het leek wel een kluisdeur zo dik was die. Ik keek om me heen in de ruimte en geloofde mijn ogen niet...

Rijen en rijen vol met stoelen als de mijne, ieder met een naakt kreunend en hijgend 16-jarig meisje erin. Het gekreun en gehijg galmde non-stop door de spierwitte ruimte, waar misschien wel 200 meisjes werden gemolken. Elke stoel stond in een belijnd vak en tussen de vakken was ruimte voor doctoren om te lopen of om andere stoelen tussendoor te verplaatsen. Voor elke stoel hing een beeldscherm met een klok en allemaal grafiekjes en statistieken zoals je hartslag, vochtpercentage, gewicht etc. Ook zag ik iets in beeld over de vochtafname, er stond op de milliliter nauwkeurig hoeveel melk en kutvocht er in een bepaalde periode gemolken was.

Mijn stoel stopte tussen twee meisjes die ik bij binnenkomst op de bank heb zien zitten. Beide tienermeiden zaten met ogen dicht luid kreunend te genieten. Dokter Isabelle deed iets op haar tablet en ineens werden mijn statistieken op het scherm voor mij weergegeven. Mijn productie was natuurlijk nog minimaal, maar daar zou snel genoeg verandering in komen.

'Hier ben je dan Marie, je huis voor dit jaar. Net als jij, zullen alle meisjes die je hier ziet, na afloop van dit project miljonair zijn. Het enige wat jullie daarvoor moeten doen is zoveel mogelijk vocht aan te maken en uit je te laten melken. Tot over een jaar Marie...' en dokter Isabelle liep terug naar de deur waar we zojuist doorheen kwamen...

Ik probeerde goed om me heen te kijken, maar dat was voor korte duur. De machine ging weer harder aan het werk en al snel zat ik net als mijn buurmeisjes, met ogen dicht te kreunen op mijn stoel...

Ik ben super benieuwd wat jullie van deze fantasie vinden en ik hoor ook graag van jullie of ik hier ook een mannelijke versie van moet schrijven. Maakte dit verhaal je geil? Dan zou het super zijn als je dit verhaal en 10 geeft:)