Op Een Keer Gebeurde Het

Met een zucht deed Mark zijn das los. In de loop van de dag had hij het jasje van zijn kostuum al uitgetrokken, maar nog steeds had hij het te warm. Ach, wat een calvarietocht zijn die sollicitatiegesprekken toch altijd. Het was zo lang geleden dat hij nog iemand had moeten aanwerven, dat hij eigenlijk al stiekem was beginnen te hopen dat hij het nooit meer zou moeten doen. Wishful thinking natuurlijk, maar waarom niet? Zijn ontwerpbureau had door de uitstekende ploeg die er werkte naam en faam verworven, hij kon blindelings op zijn mensen vertrouwen en omgekeerd. Kinderziektes waren er natuurlijk wel geweest, jaja, maar die waren nu toch al een tijdje uitgezweet. Alle ingenieurs waren zo goed op elkaar ingespeeld geraakt dat het bureau in een verbazend korte tijd een aantal opmerkelijke projecten had kunnen realiseren, waardoor het is kunnen uitgroeien tot de nationale referentie. Mark geloofde sterk in het principe ‘never change a winning team’, en als hij erover had kunnen beslissen, had hij dat ook in de praktijk omgezet.

Maar daar had een groot en vooral bijzonder vermogend Amerikaans bouwconcern een stokje voorgestoken. In zijn ambitie wereldleider te worden was dat over de hele planeet de beste ingenieurs aan het wegplukken, en jammer genoeg had het ook een van Marks medewerkers het hof gemaakt. Johan, een inderdaad bijzonder knap ontwerper, was van het prille begin betrokken geweest bij de onderneming en had zich al die tijd erg loyaal en werklustig getoond. Hij had het nog steeds volledig naar zijn zin in België, maar het aanbod van de Amerikanen was zo aantrekkelijk geweest, zowel op financieel vlak als qua toekomstige projecten, dat hij niet kon weigeren. Met een stevige loonsverhoging had Mark nog geprobeerd Johan te houden, maar de knoop was definitief doorgehakt.

Niet alleen vond Mark het erg nu weer op zoek te moeten naar een evenwaardige vervanger, maar ook, en vooral, was het een emotionele klap geweest. Hoewel Johan en hij nooit overdreven close waren geweest, was er toch door de jaren heen zachtjesaan een band gesmeed tussen de collega’s die meer dan louter professioneel was. De twee hadden lange gesprekken gevoerd, Johan had er alles aan gedaan om Mark met een goed gemoed aan de zoektocht naar iemand anders te laten beginnen, maar nu hij vertrokken was, bleef er toch een onbehaaglijke leegte achter in Mark. En hij had niet het gevoel dat een nieuwe medewerker die meteen zou kunnen opvullen.

En dat gevoel had hij nog altijd niet toen hij, op een na, alle sollicitanten de revue had zien passeren. Mark liet zich in zijn oordeel over andere mensen altijd sterk leiden door zijn buikgevoel, en bij geen enkele kandidaat had het lekker gezeten, of toch niet zo lekker als toen hij Johan voor het eerst ontmoette. Op een oppervlakkig niveau leken het allemaal heel competente mensen, met mooie diploma’s, degelijke referenties, alles erop en eraan. Maar Mark voelde dat ze allemaal vooral uit waren op een carrière, op prestige. Als hij ze naar hun motivaties vroeg, kreeg hij steeds een verschillend antwoord, dat anderzijds ook steeds hetzelfde was. Op een gerepeteerd spontane manier omzeilden ze allemaal angstvallig het woord ‘geld’ en zwegen het onderwerp ‘loon’ dood, wat verraadde dat dat hetgene was waar ze eigenlijk in de eerste plaats mee bezig waren. Nee, als dit de nieuwe lichting was, werkte Mark zelf liever wat harder dan iemand daaruit aan te nemen.

Maar goed, er was nog een kandidaat over en daaraan probeerde Mark zich op te trekken. Wie weet, geschiedt hier op het einde van de dag nog een mirakel, als hij met zijn okselvijvers en zijn verminderde hersenactiviteit zat te smachten naar een warm bad en zijn bed. Hij verwachtte een sollicitante, Pauline Dijkman volgens zijn papieren. Ah juist, hij had naar haar geïnformeerd bij de universiteit van Leuven, waar ze nog maar pas was afgezwaaid in de ingenieurswetenschappen. Op papier in ieder geval was ze van alle kandidaten veruit de beste. Zo had ze een indrukwekkende studie achter de rug, waarbij ze haar bachelorsdiploma met de grootste onderscheiding had behaald, een krachttoer die ze nog eens had overgedaan in de master, met de felicitaties van de examencommissie als toetje erbovenop. De Leuvense proffen met wie ik over haar had gesproken bewierookten haar als een overgetalenteerde, hardwerkende meid, die met heel veel passie voor haar vak een ronduit sensationele masterproef had geschreven. Kortom, als Mark Pauline liet glippen, zou hij het zich de rest van zijn leven beklagen.

Alleen was Mark daar nog niet zo zeker van. Zoals gezegd deden diploma’s hem weinig, net als lyrische verhalen over iemands studentenjaren. Het verschil tussen universiteit en de werkvloer was er echt een van dag en nacht, iets wat hij zelf aan den lijve had kunnen ondervinden. Mark had die overgang goed verteerd, maar dat lukt niet iedereen, dus misschien ook Pauline niet. Veel hangt af van de mentale sterkte en het vermogen om tegenslagen te incasseren, kwaliteiten die een schitterend diploma niet automatisch met zich meebrengt. Mark betrapte zichzelf erop dat hij weer aan het doemdenken was, en sloeg zichzelf op de wangen om weer wat frisser te kunnen denken. Hij moest Pauline zo onbevooroordeeld mogelijk beoordelen, zoals hij ook met de voorgaande sollicitanten had proberen te doen. Om zijn hoofd leeg te maken ordende hij dan maar zijn papieren wat en stopte ze in de juiste mappen.

Terwijl hij dat aan het doen was, zoemde de intercom en hoorde hij de vervormde stem van zijn secretaris, Arne. “De laatste kandidaat is gearriveerd, meneer Van Molle. Ze wacht in het salon.” Mark keek op zijn horloge. Pauline was keurig op tijd, tien minuutjes te vroeg zelfs. “Ze mag meteen naar mijn kantoor komen, Arne.” “Geen probleem.” Mark schoof de documenten die hij nog niet had gesorteerd aan de kant en probeerde het geheel er een beetje netjes te laten uitzien. Hij had net twee stapels gemaakt toen hij het klikkende geluid van naderende hakken op de trap hoorde en Pauline op de deur klopte. “Binnen,” zei Mark en de deur ging open.

Het eerste wat hem opviel, was dat Pauline een erg aantrekkelijke jongedame was. Een guitig gezichtje, mooi golvend bruin haar tot op de schouders, elegant en gezellig gekleed. Mark knipperde door de aangename verrassing even met zijn ogen, dat hadden de proffen van Leuven hem er niet bij verteld. Hij stond op en reikte zijn hand uit: “U bent Pauline Dijkman, als ik me niet vergis?” “Dat klopt, uw informatie is correct,” antwoordde ze glimlachend en ze schudde hem de hand. Het was een aangename, warme handdruk, die iets langer duurde dan gemiddeld. Pauline praatte uiterst verzorgd, Mark meende een spoortje van een Limburgs accent te ontwaren, maar helemaal zeker kon hij daar niet van zijn. “Ga zitten, ga zitten,” zei hij en hij gebaarde naar de stoel voor het bureau. Hij bladerde wat door zijn dossiers tot hij haar sollicitatiebrief en cv had gevonden en viste die eruit. Terwijl hij de bladen gladstreek, nam hij vliegensvlug alles nog eens door en schraapte dan zijn keel.

“Wel, Pauline, ik zie hier dat jij pas bent afgestudeerd. Je bent er wel vlug bij, moet ik zeggen,” zei hij om de sfeer wat te ontzenuwen. Alleen als iemand zich op zijn gemak voelt, gedraagt hij zich zoals hij echt is en kan je een oordeel over hem vormen. “Ja, al is dat niet zo’n bewuste keuze. Het is gewoon toeval dat net nu zo’n hoog aangeschreven bureau als dit een vacature heeft, en ik heb mij onmiddellijk kandidaat gesteld.” Mark reageerde verrukt, wat een open en eerlijk antwoord, dat hij dat vandaag nog mocht meemaken. “Dat is een duidelijke reden,” glimlachte hij haar toe. Hij merkte dat Pauline over een bijzonder welgevormd lichaam beschikte. Erg vrouwelijk, misschien zelfs een beetje te. Onze lieve heer had ze namelijk met een behoorlijk groot stel borsten bedacht, en ook haar middel en dijen waren ruim bemeten. Een perfect lichaam had ze dus niet, maar wel precies het lichaam dat Mark wel kon bekoren.

Die voelde dat zijn gedachten aan het afdwalen waren en probeerde bij de les te blijven. Niet zo gemakkelijk, zo laat op de avond na zo’n vermoeiende dag. “Ja, Pauline, dat zijn nogal adelbrieven die jij hier voorlegt. Je bent een excellente studente gebleken, van mensen die met jou hebben gewerkt, hoor ik niets dan positieve geluiden… Puur op dat gebied ben je de beste van alle sollicitanten, en niets houdt er mij tegen je in dienst te nemen.” Ze voelde de formulering van mijn zin goed aan en zei zachtjes: “Maar…?” Ik moest onwillekeurig lachen, en zij begon ook te lachen. “Dat is voor mij niet voldoende. Ik hecht ook veel belang aan de mens als dusdanig, ongeacht wat hij of zij al bewezen of verwezenlijkt heeft.” Pauline veranderde van positie op haar stoel en sloeg haar ene been over het andere. “Wel, dan denk ik dat ik daar zelf weinig voor kan doen. De beslissing is aan u,” zei ze fijntjes. Ze beviel Mark meer en meer, met haar zachte bewegingen, die licht ironische toon in haar stem, en die totale afwezigheid van enige drang om zich te profileren. Dat moest ze niet expliciet doen, dat deed ze sowieso al door haar gedrag en verschijning. Wat een verademing, dat meisje had in nauwelijks enkele minuten tijd haar concurrenten tot zielige yuppies gedegradeerd.

“Dat heb je terecht opgemerkt,” reageerde Mark. “En waarschijnlijk zal je blij zijn te horen dat mijn beslissing erin bestaat, dat je morgen nog eens mag langskomen. Een contract kan ik je vanavond nog niet aanbieden, daarvoor is het te laat en heb ik geen zin meer. Dat je het morgen mag tekenen, beloof ik je ook niet, maar laten we stellen dat het de moeite loont terug te keren, los van mijn uiteindelijke besluit.” Pauline had de woorden van Mark geamuseerd aangehoord en zei: “Erg nieuwsgierig heeft u me in elk geval al gemaakt, u ziet me morgen zeker terug. Om hoe laat, overigens?” “Oh, ik ben hier de hele dag, en ik verwacht niet dat ik erg veel werk te doen zal hebben, dus ik kan je er op ieder moment wel tussenpassen.” “Ideaal,” antwoordde Pauline, en ze drukte hem weer de hand. Mark begeleidde haar naar de voordeur, iets waarvoor hij zich bij geen van de voorgaande sollicitanten had kunnen motiveren, en hield ze open terwijl ze haar mantel omdeed. “Tot morgen, en voorzichtig met die hakken, sommige stenen liggen er verraderlijk bij,” raadde hij haar aan. “Maakt u zich vooral niet te veel zorgen om mij. Ik red me wel. Tot morgen.” En weg was ze. Mark keek haar nog na tot ze uit het zicht verdwenen was en trok met een aangenaam gevoel vanbinnen de deur achter zich dicht.

De volgende dag brandde Mark maar een beetje aan achter zijn bureau. Hij had vol goede moed een dossier voor zich neergelegd, maar stelde vast dat hij er niets van bakte. De inhoud van de eerste bladzijde was nog altijd niet helemaal tot hem doorgedrongen. Niet verwonderlijk, aangezien in zijn gedachten maar voor één iets plaats was. Of voor iemand, namelijk Pauline. Hij had de avond ervoor in bed geprobeerd boven zijn gevoelens uit te stijgen om ze te kunnen analyseren. Dat was hem niet helemaal gelukt, maar een vermoeden waarom er zo’n onverwachte chemische reactie was opgetreden toen hij Pauline ontmoette, had hij wel. Nu hij erop terugkeek, stelde hij vast dat er de afgelopen jaren geen enkele vrouw was geweest in zijn leven. Niet in zijn privéleven en niet op het werk. Mark was getrouwd geweest, maar had zijn vrouw sinds het bureau een hoge vlucht nam verwaarloosd. Aanvankelijk kon ze daarmee om, maar na een paar jaar kon ze het niet meer opbrengen zich constant weg te cijferen en maakte ze een einde aan een relatie waar ze geen voldoening meer kon uithalen. Er waren ook nooit vrouwen aan de slag geweest in zijn bureau omdat de equipe zich gevormd had toen ingenieur nog een echt mannenberoep was.

Natuurlijk was Mark zich al van die situatie bewust voor hij Pauline leerde kennen, maar de ernst ervan was nooit tot hem doorgedrongen. Zonder er zich al te veel vragen bij te stellen was hij gewoon begonnen zijn seksuele lusten zelf te bevredigen , of bij de hoeren als hij er op vrijdagavond toevallig aan dacht. Het vele werk had ervoor gezorgd dat het besef uitbleef, maar Pauline had hem zonder het zelf te weten snoeihard met de neus op de feiten gedrukt. Mark ging zo in zijn gedachten op dat hij pas na een tijdje merkte dat iemand door de intercom aan het praten was. Het was Arne, die de komst van Pauline aankondigde. Die boodschap had een vreemd effect op Mark: het leek of al zijn zintuigen twee standen scherper werden gezet. Hij sloeg het dossier met een klap dicht en mikte het op een stapel buiten zijn zicht. Het contract, dat hij de avond ervoor nog had opgemaakt, legde hij discreet in een lade en hij begon met zijn vingers te draaien. Hij wachtte op het geluid van haar hakken, maar dat kwam niet. In plaats daarvan klopte ze uit het niets op de deur en Mark schrok bijna, zo zenuwachtig was hij geworden. “Kom maar door,” zei hij en met ingehouden adem zag hij ze binnenkomen.

Pauline zag er werkelijk beeldig uit, ze had maximaal geprofiteerd van het warme nazomerweer en had een vrolijk citroengeel zomerjurkje aangetrokken dat haar rondingen al veel trotser tentoonspreidde. Witte sandaaltjes die mooi contrasteerden met haar dieprood gelakte teennagels en spaarzame, maar erg elegante make-up maakten het plaatje af. Al bij al zag ze er verzorgder uit dan de vorige avond. Zou ze daarmee iets willen zeggen? Mark behoedde er zich voor dingen te zien die er niet zijn, maar voelde zich om een of andere reden geflatteerd. “Dag, Pauline. Blij dat je gekomen bent!” begroette hij haar. “Het genoegen is geheel aan mijn kant, meneer Van Molle,” was haar antwoord en zonder iets te vragen ging ze zitten. “Omdat je er werkelijk prachtig uitziet, mag je mij Mark noemen,” ging hij verder. Misschien werd hij nu al iets te informeel, maar hij vond dat het nog net in de situatie paste. Zo dacht Pauline er blijkbaar ook over, want ze begon te stralen en zei: “Dank je… Mark. Ik neem aan dat je opmerking vooral als compliment was bedoeld?” “Mijn bedoelingen doen er niet toe, alles hangt af van jouw interpretatie,” hield Mark de boot af. “Ooh, bedankt voor de vrijheid die je mij geeft,” reageerde Pauline. “Dan denk ik dat ik zonet een compliment heb gekregen van mijn toekomstige baas,” ging ze langzaam verder.

Mark keek op van het lef dat Pauline toonde, maar het gesprek verliep eigenlijk ideaal. Het werd meer en meer een mentaal steekspel dat hij misschien wel in de richting zou kunnen sturen die hij wilde. “Hohoho, je toekomstige baas dan nog, wel, wel… Wat maakt je zo zelfverzekerd? Misschien bevalt me dat wel helemaal niet.” “Ahn, ik heb nu dus mijn kans verkeken? Jammer dan dat ik niet in uw kraam pas, maar mij maakt het niets uit. Sorry dat ik uw tijd verspild heb.” Ze stond op en maakte al aanstalten om te vertrekken. Mark wist dat ze hem in de tang had en met tegenzin zei hij: “Stop, blijf hier. Zo bedoelde ik het niet.” Traag draaide ze zich om en keek hem triomfantelijk aan. “Zie je, mocht iedereen zo direct en recht door zee zijn, zouden veel kwesties veel sneller kunnen worden uitgeklaard,” sloeg ze de nagel op de kop. “Gelijk heb je,” grijnsde Mark Pauline toe en hij haalde het contract tevoorschijn. “Ik heb hier een papiertje dat je misschien wel zou kunnen interesseren,” ging hij luchtig verder. “Om eerlijk te zijn, heb ik er geen halve seconde aan getwijfeld dat jij de baan zou krijgen, maar je begrijpt wel dat ik in mijn positie een beetje van ‘hard to get’ moet spelen…” Pauline ging er niet op in, ze keek hem alleen maar geringschattend aan.

Tijdens het daarop volgende halfuur nam Marks nieuwe medewerkster uitgebreid de tijd om het contract aandachtig door te nemen. Ze mocht dan nog maar pas haar diploma hebben behaald, over één nacht ijs ging ze zeker niet en zo toonde ze zich al opvallend rijp voor haar leeftijd. Het sterkte Mark alleen maar in zijn overtuiging dat hij de goede keuze had gemaakt, en hoewel ze hier nog geen minuut gewerkt had, voelde hij zijn vertrouwen in haar met de minuut groeien. Uiteindelijk ondertekende en dateerde Pauline op de laatste pagina (ze schreef net zo zacht en verfijnd als ze praatte), het was een bijna plechtig moment. Mark schudde haar de hand en wenste ze proficiat, wat ze met een spaarzaam knikje beantwoordde. “Ik hoop dat dit het begin mag zijn van een lange en vruchtbare samenwerking,” declameerde Mark misschien iets te formeel. “Daar mag u zeker van zijn,” antwoordde ze weer op die ongedwongen toon, alsof het voor de hand lag dat haar carrière zou slagen. Het zelfvertrouwen van Pauline droop uit al haar poriën, zonder dat ze arrogant of gemaakt overkwam. Op dat moment wilde Mark de hogere macht bedanken die Pauline naar hem had gezonden, de saaie sollicitatiedag leek zo ver weg.

In de weken na haar indiensttreding werkte Pauline zich in het bedrijf in alsof het haar geen enkele moeite kostte. Ze schaatste door de interne opleiding, die normaal een maand duurt, maar die zij na slechts twee weken met een fabelachtige praktijkproef afsloot. Wat pure vakkennis betreft, sloeg ze Mark en alle andere medewerkers met verstomming: nog nooit hadden ze iemand gezien die alle aspecten van de ingenieurswetenschappen op zo’n natuurlijke, soevereine manier beheerste, het leek wel of ze nooit gestudeerd had, maar alles impliciet verworven had. Bovendien hoefde ze helemaal niet te worden bijgeschaafd op het gebied van public relations, binnen de kortste keren ontmoette ze de ene klant na de andere, en die maakten stuk voor stuk hun complimenten over aan Mark. Zelden hadden ze zulke efficiënte en aangename zakenlunches meegemaakt.

Marks droom werd dus werkelijkheid, maar natuurlijk went een mens aan alles, dus na een paar maanden begon hij Paulines ijzersterke prestaties al minder te bewonderen en raakte hij eraan gewend. In plaats daarvan richtte zijn aandacht zich weer op haar zinnenprikkelende uiterlijk en begon hij steeds meer over haar te fantaseren. Zou ze een vriend hebben? Hoewel Mark en Pauline regelmatig informele gesprekken hadden, was ze nog steeds grotendeels een mysterie, aangezien ze het nooit over zulke persoonlijke zaken had. Ook op dat vlak was ze een atypische jongedame, ze leek daar een pak minder behoefte aan te hebben dan gemiddeld. Doordat Mark in het ongewisse bleef, hoefde hij zijn fantasieën niet weg te bergen en dus vroeg hij het haar ook maar niet, uit angst voor een eventuele koude douche. Hij probeerde op andere, meer slinkse manieren te weten te komen of er misschien meer in zat dan de aangename, maar al bij al oppervlakkige relatie die ze met elkaar hadden.

Zo zocht hij zo subtiel mogelijk lichamelijk contact met Pauline. Niet zo’n makkelijke opgave evenwel, aangezien het volstrekt natuurlijk en onschuldig moet lijken. Regelmatig kwam hij bij haar meekijken hoe ze aan de computer zat te werken, toch niet zo vreemd voor een baas die wil weten hoe het werk vlot, en dan legde hij quasi achteloos zijn arm rond haar schouders. Als Pauline op het werk aankwam, trakteerde hij ze op een kus in plaats van een afstandelijke handdruk. Als ze met elkaar praatten, gaf hij ze zo veel mogelijk schouder- en knieklopjes. Kleine dingetjes, waar Pauline heel ontvankelijk op reageerde. Ze toonde zich op geen enkele manier geïrriteerd over die aanrakingen, en dat was een stevige mentale opsteker voor Mark.

Al gauw achtte hij de tijd dan ook rijp een beetje verder te gaan. Het was beginnen te zomeren, voor Pauline het signaal om zich erg leuk (relatief sexy) te gaan kleden. Niet alleen geloofde ze grenzeloos in haar eigen kunnen, maar ook over haar uiterlijk had ze bepaald geen complexen. Zoals gezegd was haar lichaam niet perfect, maar ze leek zich helemaal niet druk te maken over de vele onvolmaaktheden op haar huid, de moedervlekjes, de puistjes… Als het warm was, kwam ze zonder aarzelen in zomerse topjes met blote armen en in strak zittende jeansshortjes of korte rokjes naar het werk. Gecombineerd met luchtige sandaaltjes of elegante hakjes, het was haar om het even, maar steeds supervrouwelijk en bijzonder aantrekkelijk. Mocht er op de werkvloer al een officieuze dresscode bestaan, dan maalde ze er duidelijk geen zier om. Weer zo heerlijk onbevangen en onschuldig, ze was er zich waarschijnlijk helemaal niet van bewust welk effect ze op Mark had…

Die smachtte ondertussen steeds zwaarder naar wat intiem contact, in die mate dat de situatie amper houdbaar was geworden. Soms zat hij uren na elkaar met een stijve aan zijn bureau, terwijl Pauline in zijn ooghoek zat te werken en hij ze in zijn verbeelding helemaal uitkleedde. Zo veel verbeelding was daarvoor trouwens niet nodig, aangezien de vaak felgekleurde bandjes van haar bh altijd zichtbaar waren en de dunne witte topjes die ze droeg haar navelpiercing niet konden verhullen. Het kwam zo ver, dat hij ze hele dagen aanstaarde, hopend dat ze nog eens zou vooroverbuigen om iets op haar bureau te zoeken, waarbij hij dan, met zijn mond lichtjes open, diep tussen haar borsten kon kijken. Als klap op de vuurpijl kwam daar nog eens de angst bij dat ze hem ooit zou betrappen op zo’n moment, en dat verklaart waarom Mark het mentaal heel erg moeilijk kreeg.

Van Paulines gedrag werd hij niet vrolijker: zij kwam met heel veel zin werken, ontpopte zich nog meer tot een ongelooflijk competente, onmisbare kracht en leek zorgeloos een wenkende toekomst tegemoet te gaan. Mark had door zijn ondraaglijke emotionele toestand de pogingen om Pauline te benaderen gestaakt, en het leek ze niets uit te maken. Het werd akelig duidelijk dat de gevoelens van één kant kwamen, en telkens wanneer Mark dat bedacht, trof het hem als een mokerslag. Maandenlang bracht hij op die manier door op zijn werk, enerzijds iedere dag weer uitkijkend naar de frisse, fleurige aankomst van Pauline, maar anderzijds steeds banger voor de gitzwarte gedachten die overbleven na haar vertrek. Dan zat hij doelloos voor zich uit te staren, niets te doen, terwijl alle medewerkers al naar huis waren vertrokken en hij niemand meer had om voor te leven.

Maar na regen komt zonneschijn, en die zonneschijn kwam er in de vorm van Paulines eerste verlofperiode. Een eerste verlofperiode die ze dubbel en dik had verdiend, na al die maanden aan een stuk hard te hebben gewerkt, en die Mark de kans gaf eindelijk weer wat afstand te nemen van zijn emotionele problemen. Dat deed Mark ongelooflijk veel deugd: met Pauline op reis in het zuiden van Spanje, kon hij ze veel beter uit zijn hoofd zetten, lukte het hem beter zich op het werk te concentreren en stond hij voor het eerst sinds lang ‘s morgens met onverdeelde goesting op. Hij herleefde met andere woorden, en zag ook de toekomst veel positiever in: hij was er zeker van dat hij niet weer in dezelfde wanhoop zou terechtkomen als die waaruit hij zichzelf had gerecupereerd.

Toen Pauline na een tweetal weken weer op het appel was, voelde Mark dan ook geen enkele twijfel meer, maar geloofde hij er rotsvast in dat hij ze in de koffer zou krijgen, het maakte hem niet meer uit of ze nu een vriend had of niet. Haar verschijning bracht zijn hormonen in ieder geval al in de gepaste stemming: de Spaanse zon had haar huid zachtjes gebronsd, wat mooi contrasteerde met het elegante witte topje dat ze droeg. Het decolleté was werkelijk perfect, vond Mark: niets vulgairs, maar diep genoeg om een speelse, ondeugende indruk te maken. Verder had ze een chocoladebruine zomerbroek aangetrokken die tot net boven haar knieën kwam en verrukkelijk krap rond haar billen zat, plus een eenvoudig paar zwarte teenslippers. Haar mooie, gespierde kuiten waren een lust voor het oog. Mark vergastte ze dan ook op een klinkende zoen toen ze elkaar begroetten en zei: “Wel, Pauline, ik wilde vragen of je een leuke vakantie gehad hebt, maar dat moet haast wel, anders zou je er niet zo geweldig uitzien.” Pauline kreeg zowaar een lichte blos op haar wangen (die Mark deed huiveren van plezier en verlangen) en antwoordde: “Ja, ik heb me goed geamuseerd. Maar maak je geen zorgen, ik ben met mijn gedachten weer volledig bij het werk.” “Het is je geraden, want je positie wordt hier nog steeds wekelijks geëvalueerd,” zei Mark op een gespeeld serieuze toon. “Denk dus maar niet dat je hier zonder meer gebeiteld zit voor de komende jaren.” Pauline speelde het spelletje mee en zette een verontwaardigd gezicht op. “Wat denk je nu, dat ik mijn werk hier niet serieus neem of zo? Nu dacht ik toch dat je me hoger inschatte dan dat!” “Dat doe ik ook, Pauline, dat doe ik ook. Veel hoger zelfs dan je je kan voorstellen…” Op dat moment liet Mark zijn blik langzaam over haar lichaam dwalen en voelde hij hoe zijn pik tegen zijn broek begon te drukken. Blijkbaar stond de lust in zijn ogen te lezen, want Pauline reageerde maar zenuwachtig en maakte zich snel uit de voeten.

Toen ze haastig naar haar bureau wandelde, merkte Mark het oranje stringetje op dat heel subtiel afstak in haar bruine broek. Het was echt alleen te zien als je de tijd nam om haar kont te observeren, een soort beloning als het ware. Zijn lul bleef steigeren en het werd stilaan oncomfortabel. Daarop knoopte Mark zijn broek los en trok hij ook zijn slip terug om zijn lid vrije baan te geven. Verdere plannen had hij aanvankelijk niet, maar terwijl hij Pauline aanstaarde, en zag hoe ze om de zoveel tijd haar tenen kromde, aan haar onderbenen krabde, haar haren uitschudde, werd zijn lul zo hard als een baksteen en duwde zijn eikel tegen het bureaublad. Een licht stimulerend gevoel, voldoende in ieder geval om het eerste voorvocht te laten opkomen. Mark werd gaandeweg steeds geiler en begon onbewust aan zijn paal te trekken. Traag in het begin, zodat zijn apparaat eerst op volle oorlogssterkte kon komen. Hij duwde zichzelf een beetje van de tafelrand af om zijn pik wat meer ruimte te gunnen. Al gauw hoorde hij soppende geluidjes, het voorvocht stroomde rijkelijk, en Mark rook de geur van zijn eigen vers geil. Even sloot hij zowaar zijn ogen, maar dan bedacht hij dat hij elk moment kon worden betrapt en probeerde zichzelf wat meer in toom te houden.

Het was dan ook op een beheerste manier dat hij het tempo opvoerde, steeds sneller schoof hij zijn rechterhand omhoog en omlaag. Het was zijn beste rukbeurt in jaren, en hij was verheugd vast te stellen dat hij ze behoorlijk lang aan het rekken was. Maar al te vaak de voorbije maanden had Mark zijn ballen veel te snel geleegd, in die mate zelfs dat hij er soms met tegenzin aan was begonnen. Maar nu genoot hij ervan hoe geleidelijk het gevoel in zijn pik en ballen lekkerder werd. Zijn ademhaling werd jachtiger, het genot straalde over zijn hele lichaam uit: hij begon zijn tenen te krommen, balde zijn linkerhand tot een vuist, knipperde in extase met zijn ogen. Hij voelde hoe het zaad vanuit zijn ballen naar boven kroop en hield even in, in de hoop het orgasme nog even uit te stellen. Maar de aanblik van Pauline zorgde ervoor dat het sperma ergens halverwege zijn lul bleef aandringen en met een zucht rukte Mark verder. Dankbaar schoot het zaad naar omhoog en uit het lid spoten een paar flinke stralen plakkerig geil, terwijl zijn hele lichaam schokte en trilde. Nu sloot Mark zonder verpinken zijn ogen en liet hij zich overspoelen door het genot. Hij kreunde zachtjes, opende zijn ogen en kwam langzaam weer tot de realiteit.

En die realiteit was niet erg opbeurend: daar zat hij, met zijn hand nog rond zijn lul, terwijl het sperma van het tafelblad op de vloer droop, zonder een doekje om alles op te ruimen. Hij voelde in zijn broekzak en vloekte zachtjes. Een zakdoek had hij ook al niet bij zich. Hij vond er niets beter op dan zijn slappe pik gewoon terug in zijn broek te wurmen, al kon hij zijn eikel nog zien glimmen van het zaad. Met een diepe zucht mat hij de schade aan zijn broek op: die leek nog mee te vallen, hij moest er alleen voor opletten dat er geen geil op kon druipen. Het euforische gevoel van zo-even was weer helemaal weggeëbd, hij sloeg zichzelf voor de kop hoe hij zich in godsnaam zo had kunnen laten gaan. Hoofdschuddend ging hij weer aan het werk, het bijzonder onaangename plakkerige gevoel in zijn slip probeerde hij te negeren.

Mark worstelde zich moeizaam door de rest van de werkdag heen. Bij het kleinste probleempje ergerde hij zich dood en hij snakte naar de bevrijdende gong, zodat hij naar huis kon en daar zijn zinnen wat kon verzetten. Wist hij veel wat hij die dag allemaal nog zou meemaken… Het liep tegen vijven als hij het kopieerlokaal binnenging, hij had na lang puzzelen net de laatste hand gelegd aan de verlofregeling voor het komende kwartaal en had daar enkele verschillende exemplaren van nodig. In het lokaal trof hij warempel Pauline, die aan de kopieermachine bezig was en hem niet had horen binnenkomen. Mark voelde meteen de zenuwen opkomen, ze vormden een krop in zijn keel en zijn gedachten concentreerden zich automatisch op Paulines prikkelende uiterlijk. In een paar seconden viel het hem allemaal nog eens op: de string, de kuiten, de stevige billen, de ranke blote voetjes, de vele onbedekte huid. Hij schraapte zichzelf samen en liep op haar af. Het leek wel een eeuwigheid te duren, Pauline bleef druk in de weer met de machine.

Mark schraapte zijn keel en zei met een zwak stemmetje: “Pauline, zou je dit blad ook eens willen…” Daar bleef hij steken. Pauline had zich omgedraaid en op dat moment had Mark er trillend van opwinding en nervositeit het zwijgen toe gedaan. Zijn mond hing een beetje open, hij probeerde zijn vraag af te maken, maar in plaats daarvan stapte hij op Pauline toe en streek met zijn vinger langs haar wang. Eerst deinsde ze achteruit, verbijsterd en bang voor wat komen zou, maar toen ze over de verrassing heen was en de oprechte, hunkerende blik in zijn ogen opmerkte, ontspande ze zich en liet ze hem begaan. Ze hielden, zo leek het wel, urenlang oogcontact. Mark besefte nauwelijks dat het moment waar hij al die tijd naar had verlangd, eindelijk was aangebroken en liet als in een trance zijn vingers liefdevol langs Paulines haar, gezicht, schouders glijden. Ze begon te genieten van de tedere aanrakingen, de affectie die de twee voor elkaar voelden, leek de lucht onder statische elektriciteit te zetten.

Ze kwam tot ontlading als Mark Pauline stevig in zijn armen nam en zijn neus diep in haar haren begroef, net achter haar oor. Hij snoof als een bezetene de geur op die hij zo lang had moeten missen, namelijk die van een vrouw met wie hij intiemer omging dan wat vluchtige kussen alleen. Hij probeerde kopje onder te gaan in dat gelukzalige gevoel, maar werd afgeleid doordat zijn pik stapje voor stapje een grotere bobbel in zijn broek duwde. Hij schaamde zich bijna, maar het had geen zin het te ontkennen: hij was niet alleen zielsgelukkig, maar ook geiler dan boter. De irritatie die hij had gevoeld nadat hij zich had afgetrokken, leek iets van eeuwen geleden. Iets onbenulligs ook, aangezien hij op het punt stond te beginnen aan het échte werk. Mark sloot zijn ogen en schuurde zijn wang tegen die van Pauline aan, het contact met haar zachte, soepele huid bracht hem in nog hogere sferen.

Pauline trok zich een beetje terug en Mark keek diep in haar reebruine ogen, die glinsterden van de pret. “Is er iets?” vroeg hij, terwijl zijn rechterhand met delicate bewegingen het haar op haar voorhoofd opzij streek. Met zijn linkerarm had hij ze nog steeds vast in zijn greep. Eerst plooide ze haar lippen in een geruststellende glimlach, en dan antwoordde ze: “Nee, helemaal niets.” Mark boog zich naar haar toe en drukte ze een lichte zoen op de lippen. Die klonk verbazend luid, maar ergens ook heel gemoedelijk. Een sensatie die ze blijkbaar allebei gewaarwerden en die het licht definitief op groen zette. Ze vergaten alle plichtplegingen en hartstochtelijk vlogen hun lippen naar elkaar, een hele tijd lang dompelden ze zichzelf onder in de genegenheid en de warmte die tussen hen in hing. De passionele kus gooide alle kaarten op tafel, het was duidelijk iets dat ze beiden al heel lang hadden gewild. Uiteindelijk haalde Mark zijn lippen van Paulines mond, maar speels duwde hij zijn voorhoofd tegen het hare. Ze begon zachtjes te lachen. Hij had geen idee waarom, maar op dat moment kon hij niet anders dan meelachen. Hij vroeg: “Waarom lachen we nu eigenlijk?” “Wel, gewoon, ik heb constant de indruk dat er iets tussen ons in zit,” fluisterde ze hem toe. En ter verklaring keek ze naar beneden. Mark volgde haar blik, en zag hoe zijn harde lul, die zich ondertussen heel duidelijk in zijn broek aftekende, in haar onderbuik prikte. “Ach ja,” antwoordde hij zuchtend, en hij voelde zich plots vreemd ongemakkelijk. Daardoor loste hij zijn greep een beetje, maar Pauline reageerde meteen.

“Hehehe, zo bedoelde ik het niet, hoor. Je hoeft je niet te schamen, voel maar…” En ze nam zijn hand vast en leidde ze behoedzaam om haar dijen, naar beneden tot bij haar kutje. “Wees niet verlegen, voel maar,” moedigde ze hem aan. Hij voelde hoe haar broek al een beetje nat was geworden, blijkbaar was ze ook al een poosje opgewonden. “Ooh,” was het enige dat hij stilletjes kon uitbrengen, en hij keek ze met een flauwe grijns aan. “Zie je wel? Jij bent niet de enige die wilt…” zei ze opgewekt in zijn oor. Marks zenuwen ontspanden zich een beetje. “Wel, dan denk ik dat het nu het moment gekomen is, zeker?” zei hij, en hij ergerde zich aan het tremolo in zijn stem. Het leek wel alsof hij ze aan het kwijtraken was. “Jep, dat denk ik ook,” antwoordde Pauline en ze liet zich op haar knieën zakken. Heel traag en methodisch maakte ze zijn broeksriem los en ze legde ze aan de kant. Daarna knoopte ze zijn broek open en trok ze naar beneden. Bereidwillig stapte Mark eruit en met zijn voet schopte hij ze weg. Nu bleef enkel nog zijn slip over, die Pauline heel bevallig afdeed. Ze monsterde even zijn half harde pik, en hielp hem dan zijn hemd uitdoen. Volledig naakt voelde Mark zich vrij opgelaten en hij ging op de stoel zitten die in de hoek van de kamer stond.

Hij slikte even en zag hoe Pauline zich begon uit te kleden, op dezelfde langzame, bijna genotvolle manier. Op een of andere manier drong het niet zo goed tot hem door wat er allemaal gebeurde, alles leek zich in een waas te voltrekken, maar plots was hij er weel helemaal met zijn gedachten bij en zag hij ze glashelder voor zich staan, alleen nog in haar ondergoed. Ze moest een beetje lachen om de grote ogen die Mark zette, maar ging onverstoord verder en deed haar bh los. Uiteindelijk stapte ze ook uit haar slipje en liep langzaam op haar baas af, die zat te knipperen met zijn ogen. Hij kon nauwelijks geloven wat hem overkwam, daar stond Pauline in al haar glorie met stijf wordende tepels klaar voor hem, en geleidelijk aan richtte zijn pik zich helemaal op. Hij werd dronken van geilheid, wat een moordgriet was het toch. De kogelronde, pronte prammen, de piercing in haar navel die glinsterde in het licht van de lampen, de volle dijen. Hij was klaar om er zich helemaal aan over te geven.

Pauline stond nu vlak voor hem en liet zich op zijn schoot zakken. Ze stond hem nog niet toe met zijn neukstam haar vochtige grot binnen te dringen, maar duwde haar tieten wel vol in zijn gezicht en dwong hem zo op haar ondertussen behoorlijk gegroeide tepels te zuigen. Een verzoek waar Mark met plezier gehoor aan gaf. Als een hongerige wolf viel hij met zijn mond de tepel aan, hij zoog erop alsof zijn leven ervan afhing. Elk om beurt omvatte hij beide tepels zachtjes met zijn tanden en bewerkte ze met zijn tong, totdat ze beide spijkerhard waren geworden. Pauline liet haar goedkeuring blijken door gedempt te zuchten en te kreunen, ook door haar lichaam gierden de lust en de hormonen. Mark voelde hoe er meer en meer vocht uit haar poes lekte en achtte de tijd rijp om tot de kern van de zaak te komen. Hij zocht met zijn gezwollen, hypergevoelige eikel het gaatje en probeerde beheerst binnen te dringen, maar tot zijn verbazing maakte Pauline een afkeurend geluid en ging ze staan.

“Dat komt straks, ik wil stokstijf staan van de geiligheid als je me begint te neuken,” zei ze jachtig. Mark was het niet met haar eens en wilde gaan protesteren, maar lachend legde ze haar vinger op zijn mond en zakte ze door de knieën. Met haar linkerhand omsloot ze zijn pik, in haar rechterhand nam ze zijn balzak vast en ze begon beide te likken en te stimuleren met haar mond. Mark keek waarderend toe en draaide de vingers van zijn linkerhand in het lange bruine haar, dat voortdurend over zijn eikel streelde. Dat zorgde voor een zalig gevoel, dat de goesting alleen maar aanwakkerde. Ondertussen likte Pauline systematisch van bij zijn ballen naar de top van zijn neukstaaf, af en toe een straaltje voorvocht oplepelend met haar tong. Om de zoveel tijd sloeg ze zijn lul tegen haar wang, ze leek wel te willen verifiëren of hij voldoende stijf was. Hoe dan ook had Mark in geen jaren zo’n dwingende erectie gekregen, met dank aan Paulines bedreven tong. Uiteindelijk was ze tevreden over het resultaat, ze ging in een extra comfortabele positie zitten en begon Mark af te trekken.

Dat deed ze met heel gecontroleerde, bijna ingetogen bewegingen. Mark zou er geen probleem mee hebben gehad, mocht ze zich wat meer hebben laten gaan, maar hij wilde de sfeer niet verpesten en hield zijn bedenkingen voor zich. Sowieso zou hij er zich nogal belachelijk mee hebben gemaakt, want Pauline bleek de fijne kunst van de spanningsopbouw als geen ander onder de knie te hebben. Na de trage en saaie start kwam er gaandeweg meer leven in de brouwerij: ze wisselde van hand, spuwde op zijn eikel om vlotter op en neer te kunnen bewegen, tikte speels met haar vingers op het topje van zijn lul. Mark begon onwillekeurig te grijnzen. Nu en dan haalde ze heel eventjes haar tong langs zijn pik, die klopte op het ritme van zijn racende hartslag. Paulines hand ging nu al behoorlijk snel heen en weer, en ze merkte dat zijn lid nu echt zo dik als een boomstam was geworden. Onaangekondigd liet ze het rukken voor wat het was en nam zijn lul zonder veel omhaal in haar mond. Het was een genot om de zachte, hete eikel tegen haar supergevoelig geworden lippen te voelen.

Mark dacht daar precies zo over, want hij had zijn ogen gesloten en zijn hoofd leunde tegen de muur. Hij beleefde een soort catharsis, alle stress en frustratie werd weggebrand en in plaats daarvan voelde hij pure opwinding en gelukzaligheid, dingen die in de loop van de tijd veel te ver naar achteren waren gedrongen. Pauline voelde instinctief wat er allemaal in hem omging en onbewust werd ze daardoor aangespoord hem zo passioneel te verwennen als ze maar kon. En dat heeft Mark geweten: vol overgave zoog ze aan zijn pik, soepel en vlot bewoog ze haar hoofd naar voren en naar achteren. Pauline voelde hoe Mark zijn vingers onbewust helemaal in haar lange haar had verstrengeld, het begon zelfs een beetje pijnlijk te worden, maar ze liet er zich niet door afleiden en concentreerde zich op de pijpbeurt. Die probeerde ze tot in de puntjes te verzorgen: ze nam zijn lul lekker diep in haar mond, pas als de kokhalsreflex opkwam, keerde ze terug, en ondertussen streek ze zoveel mogelijk met haar tong langs zijn pik en eikel. Om de intensiteit op te voeren begon ze de bewegingen met haar rechterhand te ondersteunen, zo kon ze ook makkelijk sneller gaan pijpen.

“Hmmm, Pauline, waar heb je dat zo goed geleerd, meid?” kreunde Mark, maar Pauline ging helemaal op in het razendsnelle ritme dat ze gevonden had en antwoordde niet. Haar haren, die die ochtend nog perfect in de plooi hadden gelegen, vlogen alle kanten uit en zelfs haar tieten dansten op en neer. Het voorvocht stroomde uit Marks lul, stimuleerde Paulines smaakpapillen en maakte ze hongerig naar zijn echte geil. Gelukkig voelde ze aan de spanning in zijn pulserende staaf dat hij haar geduld niet zo lang meer op de proef zou stellen. Om het genot nog snel even ten top te drijven haalde Pauline nu werkelijk alles uit de kast, ze zoog en trok in een moordend tempo aan Marks lul, hij kreunde het uit van plezier. Spontaan begonnen zijn benen te trillen, zijn hielen wipten op en neer, perfect in de cadans die Pauline aangaf. Die pijpte zich suf, voelde de vermoeidheid opkomen, maar precies op dat moment sprong Mark recht, waarbij zijn lid uit Paulines mond ontsnapte. Grommend gaf hij zelf nog een paar flinke rukken aan zijn paal en dan ontplofte zijn balzak, zo leek het wel. “Jaaaaa,” zuchtte hij, terwijl het zaad als een raket uit zijn ballen omhoogschoot en moeiteloos de weg naar boven aflegde. De eerste straal spoot door de immense druk nog tegen de kopieermachine aan, maar de rest van de lading stroomde rijkelijk over Paulines gezichtje heen.

Mark bleef zachtjes natrekken om zijn ballen helemaal leeg te spuiten, dat duurde langer dan hij ooit had meegemaakt. Ondertussen bleef Pauline gewillig zitten, haar gezicht verdween zowat onder de dikke klodders geil die Mark loosde. Uiteindelijk zeeg die neer in de stoel, met een voldane grijns op het gezicht. “Uitstekend werk, Pauline. Ook buiten de diensturen,” knipoogde hij ze toe. Pauline was met haar hand het sperma op haar gezicht aan het wegvegen, ze leidde het naar haar mond en deed zich eraan tegoed. Ondertussen keek ze hem strak aan, zonder een woord te zeggen. Juist toen Mark zich ongemakkelijk begon te voelen en de grijns van zijn gezicht was weggestorven, nam Pauline zijn schouders stevig beet en klom op de stoel, haar voeten kon ze nog net kwijt op de zitting, aan weerszijden van Marks dijen. De verbazing droop van diens gezicht, en ter verklaring zei Pauline: “En buiten de diensturen is het niet alleen ik die iets voor jou moet doen, maar ook omgekeerd, he…” Ze ging zachtjes door de knieën, Mark sperde zijn ogen open als ze haar kut langzaam maar zeker dichter bij zijn gezicht bracht. Hij zag hoe gezwollen de schaamlippen waren, hoe het voorvocht alles doordrenkt had en nog steeds gestaag voort druppelde.

Mark stak uitnodigend zijn tong uit, hij likte ermee langs zijn lippen en bewoog ze uitdagend alle kanten uit. Pauline trok met haar vingers haar schaamlippen open, het gezichtsveld van haar baas was nu zowat volledig ingenomen door haar dampende spleet en klitje. Ze wachtte vol ongeduld tot hij ze zou beginnen aflikken, maar dat moment bleef maar uit. Mark had namelijk besloten ze nog wat op de proef te stellen, en hield zijn tong met opzet buiten het bereik van haar kutje. De uitdrukking van ongeloof op Paulines gezicht zorgde wekte bij Mark heel wat leedvermaak op. Misplaatst leedvermaak, zo oordeelde Pauline: “Jezus, Mark, je bent totaal niet grappig. Toe, begin eraan!” Mark gaf niet meteen toe, bewoog zijn tong tergend traag naar haar poes. Na wat wel een eeuwigheid leek, maakte zijn tongpuntje contact met haar kutje. Dat stuurde een siddering door Paulines hele lichaam, blijkbaar had de voorafgaande pijpsessie haar keihard opgenaaid. Ze begon zachtjes te steunen en haar oogleden gingen aan het trillen, terwijl Mark gretig haar kutvocht naar binnen werkte.

Pauline legde haar handen op haar borsten en begon hard in haar tepels te knijpen, die ondertussen het formaat van een paar degelijke zuigspenen hadden aangenomen. Met haar duimen en wijsvingers draaide ze de tepels zo ver mogelijk om, ze duwde ze naar binnen, aaide eroverheen met haar heel kort geknipte nagels. Mark lebberde nog steeds in alle hoeken en kantjes van haar hete sleuf, hij raakte bijna bedwelmd door de geile geur die eruit opsteeg. Iedere aanraking tussen zijn tong en het genotsknopje van Pauline deed ze rillen en zuchten van puur plezier. De genotsgolven die zich vanuit haar kruis verspreidden, waren voelbaar van in het topje van haar neus tot diep in haar tintelende tenen. Ze probeerde de sensaties en de spanning die door haar lichaam gierden toch een beetje te ventileren door Mark aan te vuren met korte, schelle kreetjes. Die richtte zijn aandacht nu volledig op haar kloppende klit, die hij heel secuur tussen zijn lippen nam. Dan tuitte hij ze om zo veel mogelijk druk rond het klitje op te bouwen en uiteindelijk begon hij te zuigen.

Dat had het gewenste effect: Pauline jammerde van geluk, het scheelde weinig of ze viel door haar benen. Gelukkig reageerde Mark gevat en hij stutte ze met zijn armen. De laatste rechte lijn leek ingezet, Mark zoog hartstochtelijk op Paulines klit, die steeds sneller pulseerde. Het ding was echt tot waanzin gedreven door haar lust. Om ze toch niet te snel te laten komen, pauzeerde Mark even en gunde hij haar sterretje een broodnodige geut frisse lucht. Gelijktijdig kon Pauline een beetje tot rust komen, ze dacht er zowaar aan om haar lange lokken wat op te schudden. Zwaar ademend en badend in het zweet keek ze Mark aan. Verbazend genoeg zag ze zijn lul als een trotse toren overeind staan, blijkbaar was hij nogal meegegaan in het hele gebeuren. “Neuk me,” zei ze op een zacht dwingende toon. “Neuk me klaar.” “Met graagte,” gromde hij ze toe, en hij plaatste zijn onderarmen op de leuningen van de stoel voor steun. Pauline bleef gehurkt zitten, zocht met haar linkerhand naar Marks pik en omklemde hem uiteindelijk. Ze kirde van genoegen, hij was heerlijk stijf en dik, voor zo’n exemplaar deed ze maar al te graag haar achterdeur open.

Behoedzaam manoeuvreerde Pauline de neukmast tot net onder haar stomende grot. Mark zag hoe die ernaar smachtte opgevuld te worden en stootte zijn bekken krachtig omhoog, waarbij hij zonder veel omhaal diep binnendrong in haar spleet. Het kutje stroopte zonder de minste moeite zijn voorhuid naar beneden en zat werkelijk retestrak om zijn lul. Dat was zo’n lekker gevoel dat Mark zijn pik een tijdje liet zitten. Pauline ging daar volmondig mee akkoord, ze kreunde luider dan ooit. “Jaaaaa, wat voelt dat goed…” Mark slikte eens en begon Pauline te neuken, gelijkmatig bewoog hij zijn bekken op en neer. Ze had de rugleuning van de stoel vastgegrepen om wat steviger te staan, want Mark bonkte hard tegen haar kont aan. Pal voor zijn ogen zag die hoe Paulines prammen flink mee sprongen en dat zette hem ertoe aan ze steeds harder te palen. Nu knalde zijn onderbuik echt tegen haar aan, dadelijk zou hij zijn ballen pletten tegen haar reet. Ondertussen slaakte Pauline een langgerekte gil, met tranen van genot in de ogen. Haar kut werd helemaal uitgewoond door de pompende pik, de wrijving en de temperatuur liepen verder op doordat Marks lul alleen maar dikker werd.

Terwijl Marks ogen begonnen te tranen van de hitte die van Paulines rokende kutsap afstraalde, voelde hij dat haar kut zijn paal zowat tot moes kneep. Ze was nu duidelijk één brok spanning en opwinding die nog maar een beetje nodig had om tot ontploffing te komen. Mark besloot ze niet langer op te houden en ragde nog eens flink door. Ondertussen was ook hij er bijna, maar juist toen hij dat bedacht, voelde hij hoe haar kutje helemaal samentrok en schreeuwde Pauline het uit. Nu zakte ze echt door haar benen, de trillingen trokken door haar hele lichaam, jammerend liet ze zich in Marks armen vallen terwijl ze eindelijk klaarkwam. Zodra Pauline was uitgesidderd en haar ademhaling wat kalmer geworden was, stond Mark met de grootste zorg op en trok zichzelf terug uit haar kutje, dat zijn lul nog steeds in een stevige omknelling had. Stilletjes legde hij Pauline terug op de stoel, wellicht zou het nog wat duren eer die zelf terug voldoende kracht in de benen zou hebben.

Op een uiterst droge manier begon hij aan zijn pik te sjorren, als was het iets dat nog snel moest worden afgerond. Even later voelde hij het zaad vanuit zijn ballen opborrelen en loste zijn derde lading van de dag. Die mikte hij op de tafel, de blaadjes die hij had willen kopiëren kwamen onder het verse geil te zitten. Hij nam de tijd om alles netjes leeg te melken, waarna hij het hele tafereel nog eens in zich opnam: de kopieermachine, de tafel, Pauline op de stoel. Hij bukte zich en begon de kleren bij elkaar te zoeken.